“ใช้คำง่ายๆแต่ให้ความหมายที่ลึกซึ้ง!”
“เขาเป็นอันดับ 1 ของการทดสอบด้านปัญญาทั้งหมด!”
ในตอนนี้ใบหน้าของผู้เข้าทดสอบสองคนที่เดิมพันกับ ฟาง เจิ้งจือ ไว้ กลายเป็นสีขาวซีดราวกับซากศพ พวกเขาคงไม่กล้าโผล่หน้ามาที่เมืองฮวายอันอีกต่อไป
ชื่อของ ฟาง เจิ้งจือ ปรากฎขึ้นอยู่บนหินประกาศผู้ผ่านการทดสอบกลุ่มแรกในตำแหน่งที่สะดุดตาที่สุด
ตำแหน่งที่แสดงถึงเกียรติยศที่แท้จริง!
หลี่ เฮ่อ และ หลี่ จ้วงฉือ เหลือบมองตากันไปมา พวกเขารู้ได้ในทันทีว่าถ้า ฟาง เจิ้งจือ สอบผ่านการทดสอบด้านปัญญาละก็พวกเขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้อีกต่อไปแล้ว
มองย้อนกลับไปแปดปีก่อน.....
ฉากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในอดีตค่อยๆย้อนกลับมา แต่ไม่มีใครอยากทนเห็นเหตุการณ์เหล่านั้นย้อนกลับมาได้!
เพราะความสามารถด้านการต่อสู้ของ ฟาง เจิ้งจือ นั้นเป็นที่ยอมรับกันดี...
‘เขาแข็งแกร่งมาก!’
ราวกับปีศาจแห่งภูเขาคังหลิง เขาสามารถขึ้นไปเดินเล่นบนภูเขาโดยไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรสักนิด ไม่มีใครรู้ว่าเขาทำได้ยังไง แต่มันเป็นความจริง
“เจ้าคือ ฟาง เจิ้งจือ งั้นรึ?” ขุนนางที่ประกาศรายชื่อเสร็จ สังเกตุเห็น ฟาง เจิ้งจือ ที่ยืนอยู่ท่ามกลางฝูงคน เขาตกใจเล็กน้อย “ข้าได้ยินว่าเจ้านั้นยังเด็ก แต่ไม่คิดว่าจะเด็กขนาดนี้!”
“ขอบคุณท่านขุนนาง!” ฟาง เจิ้งจือ โค้งตัวคำนับ สามารถระบุตัวตนเขาได้ในทันที แสดงว่าขุนนางผู้นี้ฉลาดหลักแหลมไม่เบา
“ตอนที่ข้าประกาศชื่อเจ้าด้านบน เจ้าไม่ยิ้มออกมาแม้แต่ครั้งเดียว ช่างเป็นเด็กที่มีบุคคลิดภาพที่ยอดเยี่ยม ข้าหวังว่าเจ้าจะไม่พลาดในร้อบการต่อสู้เร็วเกินไป!”
ขุนนางฉิน พยักหน้า และไม่ได้พูดอะไรอีกต่อไป ก่อรจะหันตัวและเดินจากไป
หลายปีในการตรวจข้อสอบ เขาเห็นคนที่มีพรสวรรค์มากมาย ถึงแม้ว่า ฟาง เจิ้งจือ จะดูโดดเด่นที่สุด แต่ยังไงมันก็เป็นเพียงแค่การสอบระดับมณฑล
การสอบด้านปัญญาของเมืองหลวงนั้นมีระดับที่แตกต่างกันมากเมื่อเทียบกับด้านการต่อสู้
เขายังคงต้องคอยสังเกตุความสามารถและศักยภสพของ ฟาง เจิ้งจือ ไปอีกสักระยะ
...
เมิ่ง อวี้ชู ที่นั่งอยู่บนภัตาคารฝั่งตรงข้าม ใบหน้าของเขาเริ่มดำทมึนขึ้นเรื่อยๆ มองไปที่ ฟาง เจิ้งจือ ผู้ยืนอยู่ท่ามกลางฝูงคน ในที่สุดเขาก็ไม่สามารถระงับความอดกลั้นได้อีกต่อไปจึงกระโดดลงมาจากชั้นสองของภัตาคาร
“แล้วยังไงละ! ต่อให้เป็นผู้ชนะอันดับหนึ่งของการสอบด้านปัญญาก็เถอะ แต่พวกต่ำต้อยก็ไม่มีทางเผยอปีกขึ้นไปบนฟ้าได้หรอก!”
พร้อมกับน้ำเสียงอันเยือกเย็น เงาสีเขียวจางๆพุ่งออกมาจากร่างเขา เมื่อเงานั้นหายไป ร่างกายของ เมิ่ง อวี้ชู ก็เคลื่อนที่ไปยังทิศทางที่เงาพุ่งไป
ทันใดนั้นเรื่องประหลาดก็เกิดขึ้น
ร่างกายของ เมิ่ง อวี้ชู ค่อยๆชะลอตัวกลางอากาศความเร็วที่ตกลงมาก็ค่อยๆลดลง ราวกับใบไม้ที่ค่อยๆหล่นลงมาที่พื้น
เกิดเพียงเสียงเบาๆขึ้นเท่านั้น
“นั่นมัน เมิ่ง อวี้ชู!”
“เขาพึ่งใช้ประทับเต๋าไป?”
“ข้าไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าหลังจากเขาได้เข้าสู่วิถีแห่งเต๋าแค่ปีเดียว เขาจะฝึกได้ถึงขั้น ‘เต๋าศักดิสิทธิ์ประทับร่าง’ แล้ว?”
“ถ้าผู้ชนะด้านปัญญาของปีนี้เป็นของ ฟาง เจิ้งจือ ละก็ด้านการต่อสู้ต้องเป็นของ เมิ่ง อวี้ชู แน่นอน!” ทุกคนที่ได้เห็นฉากนี้ต่างคาเดาไปในทันที
วัฒนธรรม การศึกษา สามารถนำพาประเทศไปสู่ความสงบและรุ่งเรืองได้ ในขณะที่กองทัพนั้นเป็นผู้สร้างอณาจักรขึ้นมา
“ ฟาง เจิ้งจือ ในการทดสอบรอบการต่อสู้ ข้าจะแสดงให้เจ้าได้เห็นถึงพลังที่แท้จริง!
เขาเป็นถึงนายน้อยของตระกูลเมิ่ง อันสูงส่งไม่จำเป็นที่จะต้องอ้อมค้อมอะไรทั้งนั้น
“เขาประกาศสงครามแล้ว!”
“มันช่างเป็นเรื่องน่ายินดี ฟาง เจิ้งจือ ไม่มีทางผ่ารอบแรกไปได้แน่ๆ!”
“ผู้ชนะการทดสอบด้านปัญญา แต่จะถูกกำจัดออกในรอบแรกของการต่อสู้ ข้ารอทนดูไม่ไหวแล้ว!”
เมื่อผู้เข้าสอบได้ยินคำพูดของ เมิ่ง อวี้ชู พวกเขาพลันตื่นเต้นขึ้นมาทันที เพราะ ฟาง เจิ้งจือ ถึงแม้จะสอบได้เป็นที่หนึ่ง แต่คนอื่นๆก็ยังรังเกียจเขาอยู่ดี
การต่อสู้!
มันคือสิ่งที่ยืนยันความแข็งแกร่งที่แท้จริง!
“เฮ้ พวกเจ้าทั้งสองคนรออะไรอยู๋ละ รีบแก้ผ้าสิ!” ฟาง เจิ้งจือ ไม่คิดใส่ใจ เมิ่ง อวี้ชู และผู้เข้าสอบคนอื่นๆที่กำลังพูดคุยกันอยู่ แต่มุ่งเป้าไปยังผู้เข้าทดสอบสองคนที่พนันกับเขาไว้
ประโยคเดียว ทำให้ทุกคนหันความสนใจไปยังผู้เข้าร่วมทดสอบทั้งสองคนนั้น พวกเขาถอนหายใจออกมาเพราะโล่งอกที่ม่เผลอพนันกับ ฟาง เจิ้งจือ ไป
เป็นอันดับหนึ่งในการสอบด้านปัญญา? แต่ไม่เคยเข้าเรียนในหอแห่งเต๋ามาก่อน?
ไม่ว่ามันจะเป็นไปได้ยังไง แต่มันก็เป็นเรื่องจริง
ใบหน้าของทั้งสองคนนั้นเดี๋ยวแดงเดี๋ยวขาวซีด แต่พวกเข้าไม่สามารถโต้แย้งอะไรได้ เพราะลายมือของพวกเขานั้นปรากฎยู่บนกระดาษอย่างชัดเจน ผู้คนรอบๆต่างคอยเฝ้าดูพวกเขาที่กำลังอึดอัดใจอยู่เงียบๆ
ไม่นาน.....ฉากอันงดงามก็ปรากฎขึ้นบนถนนรอบๆเมืองฮวายอัน
.....
ตอนกลางคืน ฟาง เจิ้งจือ กำลังนั่งอยู่ริมหน้าต่างและอ่านบางอย่างอยู่เงียบๆ สัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างในร่างกายที่ค่อยๆเปลี่ยนไปอย่างช้าๆ เมื่อแปดปีก่อน เขาได้เดินเข้าสู่ประตู
มันเป็นประตูที่ถูกตัดขาดจากโลกภายนอก
ภายในประตูมีการสรรค์สร้างต่างๆมากมายปรากฎเป็นดวงดาวที่ส่องแสงอยู่ทั่วท้องฟ้า
แต่ข้างนอกประตูนั้นกลับมีแต่ความว่างเปล่าปละเงียบสงัด
ราวกับโลกทั้งสองที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
เต๋าแห่งการสรรค์สร้างเกิดจากมนุษย์ ดังนั้นมนุษย์จึงสามารถควบคุมทุกสิ่งอย่างได้!
แปดปีที่ผ่านมา ฟาง เจิ้งจือ นึกถึงคำนี้เสมอมา แต่ตอนนี้เขารู้สึกถึงบางอย่าง และคิดว่าคำพูดนี้อาจจะตองมีการเลี่ยนแปลงบ้างเล็กน้อย...
แล้วจะปรับเปลี่ยนยังไง?ผลลัพธ์ที่ได้ละ?
นั่นคือความรู้สึกสับสนที่เกิดขึ้นในใจของ ฟาง เจิ้งจือ ตอนนี้
“แกรก!” เกิดเสียงดังขึ้นที่ด้านบนหลังคา เสียงนั้นเบามาก แม้แต่เสียงที่ทางเดินด้านนอกยังเบากว่า
แต่ปากของ ฟาง เจิ้งจือ กลับปรากฎรอยยิ้มบางๆขึ้นมา
เขากดปลายเท้าลงไปที่พื้นเบาๆ ร่างของเขาทั้งหมดพลันพุ่งขึ้นไปบนหลังคาทันที
เขาไม่ได้ทำแม้แต่ท่าทางแปลกๆแบบ เมิ่ง อวี้ชู ไม่มีแม้แต่แสงจางๆที่ส่องออกมาจากตัวเขา แต่ความรวดเร็วของเขานั้นช่างน่าเหลือเชื่อราวกับสายลม
ถึงแม้จะรวดเร็วมาก แต่ตอนหยุดนั้น เท้าที่ค่อยๆแตะลงกับพื้นนั้นแผ่วเบา
ไม่เกิดเสียงดังขึ้นแม้แต่น้อย ราวกับเขายืนอยู่ตรงนั้นมาเนิ่นนาน
บนหลังคา เงาของคนคนหนึ่งมองไปยัง ฟาง เจิ้งจือ ที่อยู๋ก็ปรากฎตัวออกมาด้วยความตกใจ ก่อนจะได้สติและพุ่งหายไปในทันที
“ดวงจันทร์ที่ส่องสว่างท่ามกลางท้องฟ้าอันกว้างไกล ช่างเป็นภาพที่งดงาม!”
ฟาง เจิ้งจือ ไม่คิดจะไล่ตาม แต่ยกหัวขึ้นเพื่อมองดูดวงจันทร์สีเงินเงียบๆ ก่อนจะค่อยๆหาซุ้มหลังคา และทิ้งตัวลง
ค่ำคืนอันเงียบสงบ แสงจันทร์สีเงินส่องกระทบตัวของเขา
....
วันถัดมาเกิดข่าวปะหลาดขึ้น ข่าวนี้กระจายไปทั่วเมืองฮวายอัน หลี่ โปเหว่ย ผู้ที่สอบได้ที่ 2 ในการทดสอบดานปัญญา ได้หายตัวไปอย่างลึกลับ
...
ถัดไปอีกวัน หลี่ โปเหว่ย ถูกพบอยู่ในซอยเก่าๆซอยหนึ่ง ในสภาพหมดสติ จากปากของเขา เขาบอกว่าหลังจากที่เขาได้ดื่มเหล้าในงานเลี้ยง เขาเมามาก จึงมางีบที่ซอยเล็กๆนี้สักหนิ่ย
แล้วทำไมต้องเป็นซอยเล็กๆ?
เขาไม่ได้บอกออกมา
….
ห้าวันถัดมา การทดสอบกฎแห่งเต๋าด้านการต่อสู้ได้เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ
เพจหลัก : Gate of god TH