ฉินห่าวไม่ได้บังคับให้ซูหวู่ถอดเสื้อผ้าทั้งหมด เขาเริ่มฝังเข็มแต่เขาไม่ได้ตั้งใจมัวแต่ว่อกแว่กกับสิ่งที่เห็น ดังนั้นจึงฝังเข็มได้ไม่แม่นยำ อย่างไรก็ตามหลังจากที่ได้เห็นคิ้วที่ขมวดคิ้วของซูหวู่ เขาก็ตั้งสมาธิทันทีและการฝังเข็มต่อไปนี้แม่นยำมากขึ้น ซูซือไม่รู้สึกเจ็บปวดอีกต่อไป
เมื่อการรักษาก้าวหน้าขึ้น เข็มเงินเริ่มหมุนอย่างช้า ๆ หัวใจของซูหวู่เริ่มสงบลงอย่างช้า ๆ และกล้ามเนื้อเริ่มรู้สึกสบาย เข็มแต่ละอันเปรียบเสมือนกระแสไฟฟ้าเล็ก ๆ ที่เปิดใช้งานกับเส้นเลือดและกล้ามเนื้อที่หดตัวก่อนหน้านี้
ซูหวู่ค่อย ๆ หมกมุ่นอยู่กับการรักษาตัวเองและมือที่จับกางเกงของเธอก็คลายตัวโดยไม่รู้ตัว ถ้าฉินห่าวอยากจะทำกับเธอจริง ๆ มันจะเป็นแค่ง่ายเหมือนปอกกล้วยเข้าปากสำหรับเขา แต่น่าเสียดายที่เขาไม่สามารถทำสิ่งนี้ได้ เช่นเดียวกับสิ่งที่เขาพูด มันไม่เพียงแต่จะล้มเหลวแต่ยังทำให้อาการแย่ลงอีก
ฉินห่าวมีความเชี่ยวชาญเพิ่มมากขึ้นในระหว่างการรักษา เข็มเงินในมือของเขาหมุนช้า ๆ ระหว่างจุดชีพจรถานซง, จุดชีพจรเทียนจือ, จุดชีพจรจงวาน, จุดชีพจรเสิ่นคัง และจุดชีพจรหยิงชวง
หนึ่งนาทีผ่านไป… สิบนาทีผ่านไป…
ครึ่งชั่วโมงต่อมาฉินห่าวก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและเช็ดเหงื่อที่หน้าผากของเขา การฝังเข็มสิ้นสุดแล้ว นี่เป็นครั้งที่สองที่เขาใช้เข็ม และเขาใช้เวลาครึ่งชั่วโมงทำให้มือและเท้าของเขาชา...
ซูหวู่รู้สึกว่าเข็มถูกดึงออกจากร่างกายของเธอทีละเล่ม และในเวลานี้เธอลังเลที่จะแยกจากพวกมัน และอยากให้ฉินห่าวฝังเข็มนานขึ้น
"เสร็จแล้วหรือ ? " เธอถามเบา ๆ
"ยังครับ" ฉินห่าวตอบ และนำเข็มเงินทั้งหมดกลับเข้าไปในกระเป๋าหนังแล้ว
หัวใจของซูหวู่ลุกขึ้น และเธอก็พร้อมที่จะให้ฉินห่าวฝังเข็มอีกครั้ง อย่างไรก็ตามสิ่งที่เธอได้รับไม่ใช่เข็ม แต่เป็นสองมือขนาดใหญ่ เรื่องนี้ทำให้เธอต้องตกใจและละอายใจอย่างมากในเวลาเดียวกัน
"เธอจะทำอะไร?" ทันใดนั้นเธอก็ลืมตาขึ้นและเห็นมือหื่นของฉินห่าวนวดในบริเวณที่น่าอับอายอย่างยิ่ง เธอกรีดร้องขณะที่เธอใช้มือทั้งสองข้างพยุงตัวขึ้น ทันใดนั้นฉินห่าวใช้นิ้วมือบีบคลื่นพลังวิญญาณเข้ามาในหน้าอกของเธอ
กระแสไฟฟ้านี้มีพลังมากขึ้นทำให้ร่างกายของเธอสั่น รูขุมขนทั้งหมดในร่างกายของเธอเปิดออกดูดซับอากาศภายนอกอย่างมีความสุข
"อ่า ! " ซูหวู่ไม่สามารถช่วยได้ แต่ส่งเสียง และร่างกายของเธอก็อ่อนลง เมื่อเธอล้มลงกับพื้น คราวนี้ความรู้สึกแข็งแกร่งกว่าเดิม เธอรู้สึกราวกับว่าเธอกำลังล่องลอย
"อ๊า ๆ"
ฉินห่าวเหงื่อออกมากไม่ใช่เพราะการรักษา แต่เป็นความทุกข์ ไฟกำลังลุกไหม้อยู่ในร่างกายของเขาถูกระงับโดยเขา มันเพียงพอแล้วที่จะทำให้เขารู้สึกอนาถ และตอนนี้ซูหวู่ก็ทำเสียงแบบนี้ มันก็แค่ฆ่าเขา
"อาจารย์ซูอย่าส่งเสียงแบบนั้น..." เพื่อให้การรักษาดำเนินต่อไป ฉินห่าวก็ได้แต่ขอร้องเท่านั้น
เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ ซูหวู่ก็รู้ว่าเธอไม่สามารถควบคุมตัวเองได้และหยุดการครวญคราง แต่เธอเจ็บปวด เธอแค่อยากให้ฉินห่าวเป็นสัตว์ร้าย
ไม่รู้ว่าฉินห่าวจะคิดอย่างไรถ้าเขารู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ แต่เขารู้อย่างชัดเจนว่าเขาไม่สามารถทำอะไรนอกกรอบได้ มิฉะนั้นความพยายามของเขาจะไร้ประโยชน์จริง ๆ แม้แต่เทพก็ไม่สามารถรักษาเธอได้
นอกจากนี้ยังมีปัญหาที่สำคัญที่สุดที่ฉินห่าวไม่ได้พูดถึง ด้วยโรคแปลก ๆ นี้ผู้ป่วยจะต้องไม่มีเพศสัมพันธ์ระหว่างการรักษาและหลังการฟื้นตัว มิฉะนั้นผลที่ตามมาจะรุนแรงยิ่งกว่าความล้มเหลว และมันจะทำให้พลังปราณที่ถูกฉีดเข้าไปในร่างกายของเธอเพื่อเข้าสู่ความสับสนวุ่นวายซึ่งจะทำให้ชีวิตของเธอตกอยู่ในอันตราย ไม่ว่าในกรณีใดซูหวู่ไม่มีแฟน และด้วยบุคลิกของเธอ เธอไม่มีทางมีอะไรกับคนอื่น ดังนั้นฉินห่าวจึงขี้เกียจเกินไปที่จะอธิบาย
หากเขาไม่ได้บอกเธอเกี่ยวกับเรื่องนี้มีประโยชน์อีกอย่างหนึ่งสำหรับมัน ซูหวู่ค้นพบตัวละครที่ยอดเยี่ยมของเขา เขาไม่ได้ใช้ประโยชน์จากคนอื่นและไม่คุกเข่าต่อหน้าเธอ
หลังจากนั้นอีกครึ่งชั่วโมงการรักษาก็จบลง เมื่อเขาทำเสร็จแล้ว ฉินห่าวกระโดดขึ้นจากเตียงเปิดประตูแล้ววิ่งหนีราวกับว่าเขาถูกจับได้ว่าเขาข่มขืนเธอ
เมื่อซูหวู่ลืมตาขึ้น เธอก็พบว่าฉินห่าวหนีไป และไม่สามารถช่วยอะไรได้ ทำไมเขาวิ่ง ในความสับสนของเธอเธอก้มหัวลงมอง ใบหน้าของเธอกลายเป็นสีแดงทันทีราวกับว่าเธอดื่มแอลกอฮอล์สองแก้วใหญ่ ๆ
ตอนนี้รูปร่างหน้าตาของเธอก็เพียงพอที่จะทำให้สุภาพบุรุษนับไม่ถ้วนกลายเป็นสัตว์ร้าย แต่สิ่งที่แปลกคือแม้ว่าฉินห่าวไม่กลายเป็นสัตว์ร้าย แต่เขาก็รีบวิ่งหนีไป มันเกิดขึ้นได้อย่างไร?
เป็นไปได้ไหมว่าเขาเป็นสุภาพบุรุษที่แท้จริง ? หรือมีปัญหากับเขาที่เขาไม่สามารถเป็นคนธรรมดาได้หรือไม่ ? เห็นได้ชัดว่าฉินห่าวเป็นคนธรรมดา เมื่อถึงจุดนี้เขาได้หลบหนีกลับไปยังสถานที่ของเขาแล้ว รีบเข้าไปในห้องน้ำเพื่อเปิดก๊อกน้ำ น้ำเย็นชะโลมบนใบหน้าของเขาทำให้เขาเย็นลงอย่างรวดเร็ว
F*ck นี่เป็นความทรมานอย่างมาก ! โชคดีที่เขาหนีออกมาได้อย่างรวดเร็ว ถ้าเขาทนไม่ได้จริง ๆ และทำอะไรกับเธอ เขาจะมีช่วงเวลาที่ดี แต่เธอก็ต้องตาย F*ck โรคแปลก ๆ นี่คืออะไร? แปลกเกินไป
คราวนี้เขารั้งตัวเองไว้ แต่คราวหน้าล่ะ? ยังเหลือเวลาอีก 6 ครั้งในการรักษา "สวรรค์ ! คุณเห็นไหมว่าฉันต้องทนทุกข์ทรมานมากแค่ไหนเพื่อช่วยชีวิตคนตาย และช่วยผู้บาดเจ็บ"
ถ้าใครได้ยินเรื่องนี้พวกเขาจะตบเขา
ความทุกข์ ? คุณดูและสัมผัสให้ฉันต้องทนทุกข์เช่นกัน ! ถ้ามันใช้งานไม่ได้จริง ๆ ให้ฉันดูหน่อยสิ !
เสื้อผ้าของเขาเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ ฉินห่าวอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้าของเขา เขาไม่มีเสื้อผ้ามากและเป็นการยากที่จะบอกว่าเสื้อผ้าสกปรกของเขาอยู่ในถังกี่วันแล้วไม่ได้ซัก ดังนั้นเขาจึงต้องใส่เสื้อเก่าที่จะเปลี่ยนเป็นสีเทา เดิมเสื้อนี้จะถูกโยนทิ้งไป แต่ตอนนี้มันสะอาด เขาจึงตัดสินใจที่จะสวมใส่มัน
อีกหกวันต่อมา ฉินห่าวไปที่ห้องของซูหวู่ เขาก็ทนทุกข์วันละครั้ง
หลังจากวันสุดท้ายของการรักษาเมื่อฉินห่าวกำลังจะหนีไปตามปกติ ซูหวู่ซึ่งดูเหมือนว่าเธอได้เตรียมไว้แล้วรีบคว้าตัวเขาอย่างรวดเร็ว "ฉินห่าวอย่าพึ่งไป ฉันมีอะไรจะให้เธอ" ในอดีตเธอมักจะเพิ่มคำว่า "นักเรียน" แล้วตามด้วยชื่อของเขา แต่ตอนนี้คำนั้นถูกลบออกไป ความรู้สึกของเธอต่อฉินห่าวเปลี่ยนไปอย่างช้า ๆ
ฉินห่าวหันกลับมา “อาจารย์…” เขาต้องการพูดอะไรบางอย่าง แต่ในที่สุดเขาก็เงยหน้าขึ้นอย่างรีบเร่งโดยไม่พูดอะไรเลยเพราะมีกระแสลมอุ่นไหลออกมาจากจมูกของเขา มันเป็นเลือดกำเดาไหล และเขาต้องเงยหน้าขึ้น
เขากำลังจะถูกฆ่า
มันเป็นเพราะหน้าอกขนาดใหญ่ของซูหวู่ ใช่แล้วพวกมันก็กลับมามีขนาดใหญ่และขาวอีกครั้ง เธอไม่เพียงแค่ได้รับความโปรดปรานจากอดีต แต่ยังกลับมาดีกว่าเดิม คับ D กำลังจะเปลี่ยนเป็นคับ E ตอนนี้เธอรู้สึกว่ามันล้นชุดชั้นในคัพ D ของเธอ นี่เป็นหน้าอกที่สามารถฆ่าผู้ชายจำนวนนับไม่ถ้วนได้ทันที
"อาจารย์ต้องการอะไร ถ้าไม่มีอะไร ผมจะออกไปเดี๋ยวนี้" สีหน้าของฉินห่าวนั้น “เจ็บปวด” เมื่อเขาตอบ เขาเป็นห่วงจริง ๆ ว่าเขาจะไม่สามารถอดทนได้อีกต่อไป
"โอ้ เดี๋ยวก่อน" ซูหวู่ฟื้นความรู้สึกของเธอโดยไม่สวมเสื้อผ้าใด ๆ เธอลุกจากเตียงโดยไม่กลัวว่าฉินห่าวจะไม่สามารถควบคุมตัวเองและจัดการกับเธอ
ข้อความต้นฉบับ
ร่วมให้คำแปลที่ดีกว่า