ปิง หยาง สั่งให้คนเอา‘งูพิษสีเลือด’ ที่อยู่รอบภูเขาไฟมา
สัตว์ตัวนี้ค่อนข้างดุร้าย และฆ่าไม่เลือกหน้า นอกจากนี้มันยังชอบน้ำร้อน เมื่อมันได้กัดอะไรก็ตาม ไม่ต้องหวังเลยว่ามันจะปล่อยคมเขี้ยวของมันออก ...
อย่างไรก็ตามพิษของมันไม่ได้ร้ายแรงอะไรนัก
ปิง หยาง ยังมีอีกหลายๆวิธีที่อยากจะทดลองใช้
นางจะปล่อยเขาไปแบบนั้นง่ายๆได้ยังไง?
แต่…
แม้ว่าพิษของงูพิษสีเลือดจะไม่ถึงตายก็ตาม แต่ส่งผลที่น่าสนใจบางอย่างต่อร่างกาย มันจะกระตุ้นประสาทสัมผัสให้ไวต่อความเจ็บปวด
หรือก็คือ หากโดนกัดเข้าไปเพียงแค่ครั้งเดียวมันจะทำให้รู้สึกถึงความเจ็บปวดที่คาดไม่ถึง
นี่คือสิ่งที่ ปิง หยาง สนใจ
เพื่อให้มั่นใจว่า ฟาง เจิ้งจือ จะลงไปในอ่างอาบน้ำจริงๆ ปิง หยาง พยายามอย่างมาก ปิง หยาง ใช้คนกว่า 10 คนเพื่อทำตามแผนการ
"เจ้าน่ารังเกียจนั่น ข้าจะทำให้เขารู้สึก " แค่คิดถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้น นางก็เผยรอยยิ้มสะใจออกมา
ตอนนี้ ...
ชายวัยกลางคนได้เดินออกไปที่ประตูแล้ว
นั่นหมายความว่า ฟาง เจิ้งจือ มาถึงแล้ว และกำลังจะเข้าสู่ประตูใหญ่ของบ้าน ปิง หยาง
ปิง หยาง ตื่นเต้นมาก นางนั่งลงลูปเสื้อขนแกะของนางอย่างชนชั้นสูง
ความรักของ ปิง หยาง นั้นยิ่งใหญ่มาก ก่อนหน้านี้ม้าของนางถูก ฟาง เจิ้งจือ เอาไปขาย แค้นนี้ต้องได้รับการชำระ มันเป็นการแก้แค้นให้ตัวนางและหิมะขาวของนาง
ขณะที่ขี่หิมะขาว นางตั้งใจจะเทน้ำล้างเท้าใส่หัวของเขา
...
ฟาง เจิ้งจือ ไม่คิดเลยว่าเขากำลังจะเดินเข้าสู่กับดักที่ทำขึ้นไว้เพื่อต้อนรับเขาเป้นพิเศษ ชายวัยกลางคนกำลังพา ฟาง เจิ้งจือ เดินไปที่ห้องโถง พร้อมกับแนะนำสถานที่ต่างๆไปด้วย
เขาไม่กล้าพูดมาก เพราะถ้าใครรู้ความจริงขึ้นมา แค่คิดเขาก็เสียวสันหลัง "นายน้อยฟางเชิญ!" เขาไม่กล้าพูดอะไรไปมากกว่านี้ งานของเขาแค่พยายามให้ ฟาง เจิ้งจือ เข้างานไปให้ได้ ชายวัยกลางคนเดินไปที่ด้านข้างของประตูด้วยใบหน้าที่สุภาพที่สุด
มันเป็นมารยาทที่พึงกระทำต้องชนชั้นสูงบางคน
แม้ว่า ฟาง เจิ้งจือ จะไม่รู้ธรรมเนียมพวกนี้
แต่เขาก็ตอบรับอย่างสุภาพ
...
สายตาของ ปิง หยาง กำลังลุกเป็นไฟ นางอยากจะฉีกชุดคลุมสีน้ำเงินที่เขาสวมให้ขาดเป็นชิ้น
เป็นเขาแน่นอน
นั่นคือ ฟาง เจิ้งจือ !
"ไป หิมะขาวของข้า!" ปิง หยาง ออกคำสั่งและใช้เท้าทั้งสองข้างเตะอย่างแรง มือที่ถือถังน้ำล้างเท้าเอาไว้สั่นไหว
หิมะขาวเริ่มเคลื่อนไหว มันทำตามคำสั่งของนายหญิงของมัน นอกจากนี้ยังมีการฝึกซ้อมกันเป็นระยะ ๆ อยู่เรื่อย ๆ
ฟาง เจิ้งจือ ยังไม่ติดใจอะไร หลังจากที่เข้าสู่บ้านพักของ ปิง หยาง เขาได้แต่มองไปรอบๆเพื่อชื่นชมสิ่งต่างๆเท่านั้น
หลังจากนั้นเขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้าจากไกลๆ
เสียงฝีเท้าของม้า ในบ้านงั้นรึ?
ฟาง เจิ้งจือ มองไปอย่างมึนงง จากนั้นเขาก็เห็นหิมะขาว
หิมะขาวก็เห็น ฟาง เจิ้งจือ
สายตาของทั้งสองประสานกัน
ฟาง เจิ้งจือ รู้สึกสงสัยขึ้นมาในใจ ทำไมม้าตัวนี้ดูคุ้นๆเหลือเกิน คล้ายๆม้าที่เขาเคยขายไป
ในทางกลับกัน สายตาของหิมะขาวเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
ในฐานะราชาแห่งม้า หิมะขาวได้รับการดูแลอย่างทนุถนอมและได้รับการปฏิบัติอย่างเคารพนับถือมาตั้งแต่เกิด อาหารคือหญ้าใหม่และอาศัยอยู่ในศาลาแยกต่างหาก
ไม่มีมนุษย์เคยทำร้ายหรือตะโกนใส่มันด้วยซ้ำ
แต่คนที่อยู่ตรงหน้านั้นไม่เหมือนคนอื่น
เขาเป็นคนแรกที่ตีและตะโกนใส่ นอกจากนี้เขายังใช้กำลังข่มเหงมัน เขาทิ้งร่องรอยของความเจ็บปวดไว้อย่างไร้ความเมตตา
ความเจ็บปวดแบบนี้ ...
มันเกิดขึ้นเป็นครั้งแรก
แต่ยังฝังลึกอยู่ในกระดูก และความรู้สึกข้างใน ความเจ็บปวดที่กลายเป็นความชั่วร้ายภายในใจ
เห็นได้ชัดเลยว่า
ฟาง เจิ้งจือ คือความชั่วร้ายในใจของหิมะขาว
นอกจากนี้ความชั่วร้ายนี้ก็แผ่ขยายใหญ่โต และพึ่งเกิดขึ้นได้ไม่นาน เป็นเรื่องที่ยากจะลืมเลือน
"ฮี่.!"
เสียงร้องออกมาด้วยความหวาดกลัว
หิมะสีขาวยกขาหน้าทั้งสองขึ้น มันเป็นความสับสน
ปิง หยาง เป็นคนรักม้าอย่างมาก และแน่นอนว่านางเก่งกาจในการขี่ม้ามากด้วยเช่นกัน อย่างไรก็ตามความสนใจในแววตาของนางมุ่งไปที่ ฟาง เจิ้งจือ อย่างเดียว ในมือถือบังเหียน
ถึงตอนนี้นางไม่คิดเลยว่าหิมะขาวของนางจะชะงักแบบนี้
มีบางอย่างที่หิมะขาวกลัวรึ?
ใครจะคิดกัน?
โชคยังดีที่ ปิง หยาง ใจเย็นลง เมื่อหิมะขาวของนางยกขาขึ้นด้วยสัญชาตญาณมือของนางก็จับบังเหียนไว้แน่น
แต่น่าเสียดาย…
นางลืมเรื่องถังน้ำล้างเท้าไปเลย
ถังน้ำหลุดออกจากมือของนางไปลอยขึ้นไปกลางอากาศ
มือของนางจับบังเหียนไว้แน่น นางภูมิใจในความสามารถการขี่ม้าของตัวเองมาก
แม้ในเวลาที่ม้าเกิดความสับสน นางก็ยังคงควบคุมสถานการณ์เอาไว้ได้
อย่างไรก็ตามความภูมิใจของนางก็จบลงอย่างรวดเร็วด้วยถังน้ำล้างเท้า
ถังน้ำล้างเท้าหมุนกระดอนอยู่กลางอากาศ 2-3 ครั้ง ก่อนที่จะตกลงมาบนหัวของนางอย่างจัง คาดว่าน้ำล้างเท้าถังนี้ถูกกักเก็บมากว่า 1 สัปดาห์ทำให้นางเปียกโชกไปทั้งตัว
หนาว.. ...
นางอับอายจนอยากจะบินหนีไปแต่น่าเสียดายที่นางไม่มีปีก ไม่มีทางที่นางจะทำเรื่องอย่างนี้ได้ หลังจากที่น้ำล้างเท้าอยู่บนศรีษะของนาง กลิ่นเหม็นที่โชยไปทั่ว ทำให้นางอยากจะแทรกแผ่นดินหนี
นักขี่ม้าผู้สูงศักดิ์ล้มลง
ก้นของเธอได้กระแทกกับพื้น
"ตุบ!"
มันเปนเสียงที่ทื่อเล็กน้อย แต่มันเป็นเสียงแห่งความเจ็บปวด
"โอ๊ย!" มีเสียงแหลมเล็กราวกับนกออกมาจากปากของ ปิง หยาง ดวงตาทั้งสองเต็มไปด้วยน้ำ ไม่แน่ใจเลยว่านั้นคือน้ำตาหรือน้ำล้างเท้า
ในช่วงพริบตาเดียว ทุกๆคนในบ้าน ปิง หยาง ก็ตกตะลึง
พวกเขาไม่เข้าใจเลยว่าทำไมหิมะขาวที่สงบเสงี่ยมจึงมีความกลัวเกิดขึ้นมาได้ สิ่งที่ตกใจมากไปกว่านั้นคือนักขี่ม้าที่เก่งกาจอย่าง ปิง หยาง ตกลงจากหลังม้าของตัวเอง
ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วเกินไป พวกเขาตั้งตัวไม่ทัน
ชายวัยกลางคนสับสน
ตามแผนเดิม ในตอนนี้ ปิง หยาง ต้องพลิกถังน้ำล้างเท้าลงบนหัวของ ฟาง เจิ้งจือ แล้ว
แต่ทำไมถึงยังไม่มีการเคลื่อนไหว?
หรือว่า ...
สิ่งที่เกิดขึ้น ไม่ได้อยู่ในสายตาของพวกที่อยู่ด้านขวาของบ้านพัก
ดังนั้นชายวัยกลางคนจึงก้าวออกมาข้างหน้าแล้วหันไปมองด้านใน ทันทีที่เขาเห็น ใบหน้าของเขาก็แข็งค้าง
"องค์หญิง ปิง หยาง ตกม้า!"
มีอะไรที่บ้าบอกว่านี้อีกไหม?
เขาเห็นชัดเจนว่า ฟาง เจิ้งจือ ยังคงอยู่ที่เดิม เขาไม่ได้ขยับเขยื้อนไปไหน
ทำไมองค์หญิงถึงตกม้า?
ปิง หยาง และหิมะขาวได้ซ้อมกันหลายต่อหลายครั้ง จนมั่นใจว่าจะผ่านไปอย่างราบรื่นแล้ว ทำไมถึงพลาดได้?
ชายวัยกลางคนตะลึงงัน ฟาง เจิ้งจือ ตกอยู่ในความสับสน เขาจำไม่ได้ถึงใบหน้าของหญิงสาวตรงหน้า เพราะภาพลักษณ์ภายนอกของนาง ชุด เครื่องประดับ ที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงกับในวันนั้น
ครั้งสุดท้ายที่เขาเห็นแค่แผ่นหลังของนางเท่านั้น
"นางจะเล่นกายกรรมงั้นรึ?"
ฟาง เจิ้งจือ คิดว่าจะเป็นการดีกว่าที่เขาจะไม่หัวเราะขึ้นมาเพราะการแสดงของนางเกิดผิดพลาด
น่าสงสารหลังจากนี้นางคงถูกไล่ออก?
สงสารเจ้าม้าตัวน้อยที่ดูคล้ายคลึงกับตัวที่เขาขายไป สิ่งมีชีวิตที่มีค่ากว่า 6-7 หมื่นเหรียญเงิน...
เพจหลัก : Double gate TH