ปิง หยาง ไม่เต็มใจที่จะยอมรับว่าตอนนี้นางกำลังอยู่ในสถานการณ์ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกในขณะที่ ฟาง เจิ้งจือ เดินไปข้างหน้าหานางทีละก้าว นางถูกบังคับให้รู้ว่า ถ้าทั้งคู่ต่อสู้กันขึ้นมานางไม่มีโอกาสเลยแม้แต่น้อย
อย่างไรก็ตาม นางคือ ปิง หยาง องค์หญิงอันเป็นที่รักขององค์จักรพรรดิ นางเกิดมาพร้อมความสูงศักดิ์และหยิ่งยโส แม้จะอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ นางก็ไม่คิดจะก้มหัวให้ใครเด็ดขาด
นางไม่พูดอะไรไร้สาระอย่างเช่น "เจ้าจะทำอะไร?" หรือ "อย่ามาใกล้ข้า! ไม่งั้นข้าจะกรี้ดนะ"
ดวงตากลมโตของนางสะท้อนความสงบเยือกเย็นออกมา
ปิง หยาง มองไปที่ ฟาง เจิ้งจือ นางเชื่อว่าเจ้าแมลงสาบนี่ไม่มีทางกล้าที่จะทำร้ายนางที่นี่แน่นอน
ฟาง เจิ้งจือ มองไปที่ ปิง หยาง เช่นกัน มองสอดส่องไปทั่วร่างกายของนางในที่สุดเขาก็รู้ว่าผู้หญิงคนนี้คือคนเดียวกับที่เขาเจอหน้าโรงแรม
เขาไม่รู้เหตุผลที่นางทำกับเขาราวกับเป็นคนใช้ในตอนนั้น
แต่สิ่งที่เขารู้อย่างเดียวคือนางส่งเงินให้เขาไม่หยุดหย่อนเพื่อให้มาร่วมงานวันเกิดของนางให้ได้
"ทหารที่อยู่ข้างนอกกำลังจะเข้ามา แต่ถ้าเจ้าไม่อยากให้พวกเขาเห็นฉากที่เกิดขึ้น เป็นเจ้าจะทำยังไง? " ฟาง เจิ้งจือ สงบลง หลังจากรู้ว่านางคือ ปิง หยาง
เนื่องจากระหว่างพวกเขานั้นมีเรื่องขัดแย้งกันมาก่อนอยู่แล้ว การมานั่งอธิบายเหตุผลนั้นเป็นเรื่องที่เสียเวลา เจรจาต่อรองกันเลยเสียดีกว่า
ปิง หยาง ผงะไปเล็กน้อยหลังจากเห็นท่าทีของ ฟาง เจิ้งจือ จากไปจากเดิมสิ่งที่ทำให้นางตกใจมากขึ้นคือสายตาของ ฟาง เจิ้งจือ ที่สำรวจไปทั่วร่างกายของนาง
ที่สำคัญที่สุดหลังจากมองเขาไม่ได้เกิดอาการเขินอายอะไร แต่กลับพูดคุยกับนางอย่างสุขุมรอบคอบ
ต้องเป็นคนที่ไร้ยางอายขนาดไหนถึงทำเรื่องแบบนี้ได้
ปิง หยาง ถอนหายใจ อย่างที่ ฟาง เจิ้งจือ ได้บอก นางต้องตกลงกับเขาให้เรียบร้อยดังนั้นนางจึงชำเลืองมองสาวใช้ทั้งสอง
ทั้งสองคนได้สติขึ้นมาทันที หลังจากเห็นสายตาของ ปิง หยาง
แม้ว่าพวกเขาจะสูญเสียสมาธิของพวกเขาเนื่องจากการช็อตพวกเขาฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็วหลังจากที่ได้รับอย่างรวดเร็วโดย ปิง หยาง
"องค์หญิงมีคำสั่ง ห้ามใครเข้าไปในห้องนี้เด็ดขาด!" หนึ่งในสองคนออกไปถ่ายทอดคำสั่งอย่างรวดเร็ว
ในขณะที่คนอื่นๆเอาเสื้อคลุมมาให้ ปิง หยาง ใส่
...
ภายนอกห้อง หลังจากเห็น ฟาง เจิ้งจือ พุ่งไปยังส่วนที่พักอาศัยอย่างรวดเร็วแล้วนั้น ทหารทั้งหลายต่างยืนเฝ้าประตูไว้ แต่ไม่มีใครเข้าไปด้านใน
พวกเขายืนรอคอยคำสั่งอย่างอดทน
คำสั่งนี้อาจจะหมายถึง การกรีดร้อง ความเงียบ หรืออะไรก็ได้...
ถ้าพวกเขาได้ยินเสียง พวกเขาล้วนเต็มใจพังประตูเข้าไปในทันที
แต่ตอนนี้ยังไม่มีการเคลื่อนไหวอะไร พวกเขาจึงทำได้แค่รอที่ประตู
เพราะตอนนี้องค์หญิงกำลังถูกจับเป็นตัวประกันโดย ฟาง เจิ้งจือ ถ้าพวกเขาใช้กำลังเปิดเข้าไป อาจจะเกิดอันตรายกับองค์หญิงขึ้นมาได้
เจ้าหน้าที่และชนชั้นสูงต่างได้ยินคำสั่งที่คนรับใช้ถ่ายทอดมา
ดวงตาของทุกคนเต็มไปด้วยความตกใจและหวาดกลัว
พวกเขาไม่รู้ว่า ฟาง เจิ้งจือ จู่โจมองค์หญิงได้ยังไง แต่ถ้าพวกเขาเป็น ฟาง เจิ้งจือ ในตอนนี้ คงยอมมอบตัวแต่โดยดีแล้ว
ถ้าเขายอมมอบตัวและร้องขอชีวิตกับ ปิง หยาง เขาอาจจะพอมีโอกาสที่จะเอาชีวิตรอด
ยิ่งไปกว่านั้น ฟาง เจิ้งจือ ยังมีการหมั้นหมายแบบแปลกๆไม่ว่า ฉือ กูเหยียน จะช่วยเขาได้หรือไม่ แต่ก็มีโอกาสเป็นไปได้ที่ ปิง หยาง จะปล่อยให้เขามีชีวิตไปอีกสองปีตามคำสัญญา
อย่างไรก็ตาม วิธีของ ฟาง เจิ้งจือ ในตอนนี้...
มันเหมือนเป็นการทำลายความหวังสุดท้ายของเขา
ราชาต้วน ดวงตาเป็นประกายทันทีเขาจับถ้วยชา และเทน้ำชาออกทันที โดยไม่ต้องรอคนใช้ เขาเทไวน์องุ่นแทนที่ทันที
เหตุการณ์ที่น่ารื่นรมย์เช่นนี้ แต่จะมานั่งจิบชาเฉยๆเนี่ยนะ?
ฮัน ฉางเฟิง ไม่ได้เปิดเผยความคิดของเขาทำแค่เพียงนั่งจิบชาเงียบๆ
...
ภายในห้อง ฟาง เจิ้งจือ อยู่ตรงหน้าของ ปิง หยางระยะห่างระหว่างพวกเขาน้อยกว่าหนึ่งเมตร
ปิง หยาง ไม่ถอยไป และอนุญาติให้ ฟาง เจิ้งจือ เข้ามาใกล้แม้ว่าตอนนี้ตัวของนางจะถูกปกคลุมด้วยชุดบางๆเพียงชั้นเดียวเท่านั้น
อย่างไรก็ตามความคิดที่จะถอยหลัง ก็ไม่ปรากฎขึ้นมาในใจนางแม้แต่น้อย
"เอาเป็นว่าเรามาตกลงกันเถอะ" ฟาง เจิ้งจือ เริ่มบทสนทนาเจ้าคิดว่าตัวเองมีสิทธิ์เจรจากับข้างั้นรึ?" ปิง หยาง จ้องมองไปที่ ฟาง เจิ้งจือ ด้วยความหยิ่งยโส
"ข้าคิดว่ามี" ฟาง เจิ้งจือ พยักหน้า
"ต่อให้เจ้าจะเดินออกไปจากที่พักของข้าในวันนี้ได้ แต่เจ้าไม่มีทางเดินออกไปจากเมืองเหยียน ได้แน่นอน!" ปิง หยาง ตอบออกมาด้วยความไม่ยินดียินร้าย
"อืมเจ้าพูดถูก จะเป็นยังไงถ้าข้าหนีไปจากที่นี่ไม่ได้? "
"อย่าหนี? ถ้าเจ้าหนีไม่ได้? ก็จะ ... " ปิง หยาง อยากจะบอกว่าเจ้าก็ทำได้แค่รอความตาย แต่นางรู้ดีว่า ฟาง เจิ้งจือ นั้นฉลาดกว่านั้น
"ถ้าจะบอกให้เจาะจงมากกว่านั้นคือ จะทำยังไงถ้าข้าออกจากห้องนี้ไปไม่ได้?"
"เจ้า ... " ปิง หยาง ตัวแข็งไปทันที ดูเหมือนว่านางจะนึกอะไรบางอย่างออกมาได้
"ถ้าข้าอยู่ที่นี่สักปีสองปี จากนั้นความสัมพันธ์ของเราอาจจะแน่นแฟ้นยิ่งขึ้น บางทีดอกไม้อาจจะเบ่งบานจนบางทีอาจจะออกผลมา ... "
"น่ารังเกียจ" ในที่สุด ปิง หยาง ก็ไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้
ต่อให้นางจะเป็นองค์หญิงอันสูงศักดิ์ และเป็นที่รักขององค์จักรพรรดิ แต่เมื่อใดก็ตามที่นางอยู่หน้า ฟาง เจิ้งจือ อำนาจของนางนั้นไม่เคยใช้ได้ผลกับเขาสักครั้ง
"เอาละงั้นเรามาพูดข้อเสนอกันหน่อยไหม?" ฟาง เจิ้งจือ ถามคำถามเดิมออกมาอีกครั้งแต่ครั้งนี้ความเย่อหยิ่งของ ปิง หยาง ได้หายไปอย่างสิ้นเชิง
...
ในห้องนั้นเงียบมาสักพักหนึ่งแล้ว
ทหารและเจ้าหน้าที่ ชนชั้นสูง กำลังรออย่างใจจดใจจ่อ พวกเขารู้เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นด้านใน
แต่พวกเขาไม่คิดว่า ฟาง เจิ้งจือ จะต่อรองอะไรได้
เพราะคนที่อยู่ในห้องคือ ปิง หยาง ฉายาปีศาจร้ายแห่งเมืองหลวง
ต่อให้ ฟาง เจิ้งจือ ออกมาจากห้องได้และเขาจะหนีไปที่ไหนได้ เมืองเหยียน อาณาจักรเซี่ย?
การที่เป็นศัตรูกับ ปิง หยาง นั้นเหมือนกับการเอาชีวิตไปทิ้งดีๆนี่เอง
ไม่ต้องสงสัย
ในสายตาของทุกคนตอนนี้ ฟาง เจิ้งจือ เหมือนคนที่ตายไปแล้ว
ฟาง เจิ้งจือ อยู่ในห้องจากวินาทีเป็นนาที ตอนนี้เขาอยู่ในนั้นมานานกว่า 15 นาทีแล้ว
ตอนนั้นเอง ร่างร่างหนึ่งได้ปรากฎขึ้นมาจากที่ไกลๆ
รูปร่างอันงดงาม สวมชุดสีชมพูแซมขาวราบกับกลีบดอกไม้ เส้นผมสีดำมงกุฎผ่องใสลงไปเส้นผมดำเงางามยาวไปถึงเอว
นางดูเหมือนจะเดินอย่างสบายๆ
แต่มันกลับเร็วอย่างน่าเหลือเชื่อ
นางเข้ามาถึงส่วนหน้าสุดของงานเลี้ยงทันที
เผยให้เห็นใบหน้าอันงดงามความภูมิใจอันยิ่งใหญ่ของอาณาจักร ฉือ กูเหยียน ผู้ยืนบนจุดสูงสุดบนทำเนียบมังกรทั้งสอง
ดวงตาของนางมองไปที่เหล่าเจ้าหน้าที่ ชนชั้นสูง จากนั้นก็หันไปมองเหล่าทหารที่นั่งอยู่หน้าห้อง
ฉือ กูเหยียน ไม่ได้ทักทายใคร รวมถึงราชาต้วน ที่นั่งอยู่ด้วย
แผ่บรรยากาศอันหยิ่งยโสออกมา
แต่ตอนนี้ไม่มีใครกล้าวิพากษ์วิจารณ์นางว่าไม่มีมารยาท เพราะว่านางคือ ฉือ กูเหยียน 
นางเป็นผู้ที่ถูกเลือก นางไม่จำเป็นที่จะต้องคุกเข่าให้ใคร
เพจหลัก : Double gate TH