"นั่นมัน ฟาง เจิ้งจือ ?!"
หลังจากที่มองไปยังกลุ่มเด็กที่อยู่ในภาพ ไม่มีใครอยากเชื่อสิ่งที่เห็น ไม่ว่าเขาจะมีพรสวรรค์แค่ไหนก็ตาม แต่เขาก็เป็นคนที่อยู่ในระดับสะท้อนสวรรค์ทั่วไป
ฆ่าศัตรูด้วยดาบ?
หรือการฆ่าศัตรูด้วยดาบนับหมื่นเล่ม? มันไม่สมเหตุสมผล คนที่อยู่แค่ระดับนี้จะควบคุมดาบขนาดนั้นได้ยังไง?
ทีละข้อสงสัยเกิดขึ้นในใจ
จากนั้นดวงตาของพวกเขาก็ถูกดึงความสนใจไปที่ดาบในมือ ฟาง เจิ้งจือ ดาบนั้นดูธรรมดามาก อย่างไรก็ตามรอยแผลเป็นสีม่วงที่ปลายดาบดูชั่วร้ายเป็นอย่างยิ่ง
"หรือจะเป็น... ดาบเล่มนั้น?"
มีดาบเล่มหนึ่งอยู่ในโลกแห่งเซียน นั่นคือดาบของ เมิ่ง เทียน
"ฟาง เจิ้งจือ ดึงดาบนั่นออกมา" พวกเขานั้นเต็มไปด้วยความตกใจ
แต่สิ่งที่ทำให้น่าตกใจยิ่งกว่าคือชายวัยกลางคนที่ยืนอยู่กลางพายุดาบ เขามีดวงตาสีดำกลางหน้าผาก
ไม่มีใครไม่รู้ว่ามันแสดงถึงอะไร
ดวงตาปีศาจ!
เขาเป็นปีศาจงั้นรึ?!
ฟาง เจิ้งจือ ใช้ดาบของ เมิ่ง เทียน เพื่อฆ่าปีศาจ
ที่สำคัญที่สุด ฟาง เจิ้งจือ นั้นยืนอยู่ด้านหน้าของเหล่าผู้เข้าสอบผู้ที่ได้รับบาดเจ็บที่สุดคือ ซิง ฉิงซุย และ หนานกง มู่ ที่มีคราบเลือดอยู่ที่หน้าอก
นอกจากนี้ยังมี ...
ปิง หยาง นอนอยู่บนพื้นพร้อมเลือดที่ไหลออกจากริมฝีปาก
"เกิดอะไรขึ้นในโลกแห่งเซียน?"
"ปิง หยาง ได้รับบาดเจ็บ ?!"
"ฟาง เจิ้งจือ ได้รับดาบของ เมิ่ง เทียน และฆ่าศัตรูได้?"
แต่ละคำถามทำให้ความตกใจเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
สภาทั้ง 6 มองไปที่ ฮัน ฉางเฟิง ด้วยความกดดันความจริงที่ปีศาจแอบเข้าไปในโลกแห่งเซียน ทำให้เขาสามารถหลุดจากตำแหน่งผู้คุมสอบได้ทันที
นอกจากนี้ ปิง หยาง นอนอยู่ที่พื้นดิน รวมถึง ซิง ฉิงซุย ได้รับบาดเจ็บหนักเรื่องพวกนี้ไม่ใช่พูดแก้ตัวง่ายๆแล้วจะจบไปได้
ราชาต้วนเองก็หน้าซีด เขามีหน้าที่เป็นที่ปรึกษา อย่างไรก็ตามผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นไม่ใช่สิ่งที่เขาคาดหวังแม้แต่น้อย
อย่างไรก็ตามนี่เป็นความจริง
จากนั้น...
คือการหาวิธีแก้ปัญหา
การแสดงออกขององค์รัชทายาท หลิน เทียนหลง นั้นดูอึมครึมสิ่งที่เกิดขึ้นในการทดสอบครั้งนี้เขาก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ ยิ่งไปกว่านั้นสิ่งที่ทำให้เขาเสียใจมากที่สุดคือ ฮัน ฉางเฟิง
ฮัน ฉางเฟิง เป็นครูของเขารวมถึงเป็นผู้สนับสนุนและพันธมิตรคอยหาคนที่มีความสามารถเข้ามาในกองทัพ
แล้วหลังจากนี้ละจะเป็นยังไง ใครจะเป็นคนเฟ้นหาขุมกำลังที่คอยสนับสนุนเขาอีกกัน
ตอนนี้ต้นไม้ใหญ่นี้ดูเหมือนจะยืนต้นได้อีกไม่นาน องค์รัชทายาท หลิน เทียนหลง จะพอใจกับผลลัพธ์ได้ยังไง?
องค์ชาย9 หลิน หยุน เช่นกัน ต่อให้เรื่องการปกครองจะไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเขา แต่เขาเองก็ต้องรับผิดชอบในฐานะที่ปรึกษาการสอบด้วยเช่นกัน
อย่างไรก็ตามสิ่งเหล่านี้ไม่ใช่สิ่งที่เขากังวลมากที่สุด สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ ปิง หยาง ยังมีชีวิตอยู่ ซิง ฉิงซุย ยังมีชีวิตอยู่แม้ หนานกง มู่ ได้รับบาดเจ็บแต่เขาก็มีชีวิตอยู่เช่นกัน รวมถึง เหยียน ซิว และ ฟาง เจิ้งจือ
อย่างน้อยครึ่งหนึ่งของผู้ที่เป็นอนาคตของอาณาจักรเซี่ยยังอยู่
อันที่จริง ...
แค่นั่นก็เพียงพอแล้ว
"ข้าต้องการเข้าไป!" องค์จักรพรรดิได้สติกลับมาที่สุด ความเจ็บปวดเกิดขึ้นในใจเขา
สายตาของเขามองไปที่ ปิง หยาง นั่นคือลูกสาวแท้ๆของเขา ลูกสาวที่เขารักมากที่สุด ทุกครั้งที่เห็น ปิง หยาง เขาจะนึกถึงหญิงคนหนึ่ง
ผู้หญิงที่เขาคิดถึงนางเสมอแทบทุกวินาที
แต่ตอนนี้ ปิง หยาง กลับนอนอยู่บนพื้นพร้อมหยดเลือดไหลออกจากริมฝีปาก เขาจะไม่เจ็บปวดได้ยังไง? เขาจะยังกล้าไปพบผู้หญิงคนนั้นอีกงั้นหรือ?
"องค์จักรพรรดิ! แม้แต่ท่านก็เข้าไปไม่ได้ ต่อให้โลกแห่งเซียนเปิดขึ้นมาอีกครั้ง แต่มันอาจจะเป็นกับดักของเผ่าพันธุ์ปีศาจ..." เมื่อ ยู่ ยี่ปิง ได้ยินองค์จักรพรรดิพูด เขาคุกเข่าและพูดขัดทันที
"กับดัก? ข้านั้นเป็นบุตรแห่งสวรรค์ ทำไมต้องกลัวกับดักด้วย? " เสียงขององค์จักรพรรดิเยือกเย็น และเดินตรงไปที่ภาพฉาย
ไม่มีใครกล้าที่จะหยุดเขา ทันใดนั้นประตูหินปรากฎขึ้นอย่างรวดเร็ว
คนแรกที่ตามองค์จักรพรรดิไปคือ องค์ชาย หลิน เทียนหลง แม้ว่า องค์ชาย9 จะเคลื่อนไหวคนแรก แต่องค์ชาย หลิน เทียนหลง กับเร็วกว่า
ต่อไปคือ นายกฝ่ายซ้าย ยู่ ยี่ปิง และสภาทั้ง6
แม้แต่องค์จักรพรรดิยังเข้าไป ใครจะกล้าไม่เข้าไปกัน?
ราชาต้วนเอง ก็ตามเข้าไปหลังจากคนอื่นเข้าไปหมดแล้ว
ฮัน ฉางเฟิง ไม่ได้ตามไปแต่เขานั่งลงบนพื้นด้วยใบหน้าที่ว่างเปล่า เขาไม่พูดอะไรออกมา ได้แต่นั่งเงียบๆ
...
ภายในโลกแห่งเซียน
ฟาง เจิ้งจือ ยืนนิ่งเฉย พร้อมกับดาบในมือ ดาบจำนวนมากรอบๆตัวเขาตกลงมาที่พื้นแล้ว เพราะ หยิง ซาน ได้ยอมแพ้ ตั้งแต่ที่ หยิง ซาน ยอมแพ้ ดาบพวกนั้นก็ได้สูญเสียเป้าหมายไปแล้ว
หยิง ซาน ตายแล้ว ...
มันเป็นเรื่องที่น่าตกใจและดีใจที่สุดของคนที่อยู่ในโลกแห่งเซียน
รอยยิ้มที่เกิดขึ้นที่ขอบปากของ เหยียน ซิว นั้นเป็นรอยยิ้มที่ดีที่สุดที่เขาจะยิ้มให้กับสหายได้
ส่วนหนานกง มู่ และ ซิง ฉิงซุย นั้นดูจะเริ่มทนกับบาดแผลไม่ไหว
ทุกคนมองไปที่ดาบในมือของ ฟาง เจิ้งจือ ด้วยความซับซ้อน ดีใจ อิจฉา...
อย่างไรก็ตามอารมณ์เหล่านี้ถูกแทนที่ด้วยความตกใจอย่างรวดเร็ว
เพราะ…
องค์จักรพรรดิ หลิน มู่ไป่ ได้ปรากฎตัวขึ้นต่อหน้าพวกเขาอย่างรวดเร็ว
ยังมี องค์รัชทายาท หลิน เทียนหลง องค์ชาย9 หลิน หยุน, รัฐมนตรีฝ่ายซ้าย ยู่ ยี่ปิง, และราชาต้วน
องค์จักรพรรดิและ องค์ชาย 9 มองไปที่ ปิง หยาง
ขณะที่ ยู่ ยี่ปิง, องค์รัชทายาท หลิน เทียน หลง รวมถึง ราชาต้วน จ้องมองไปที่ ดาบในมือ ฟาง เจิ้งจือ
"นี่คือดาบของเทพสงคราม เมิ่ง เทียน?"
"มันมีจิตนึกคิดเป็นของตัวเอง?"
ทุกคนตื่นตัวขึ้นไม่มากก็น้อย ดวงตาของทุกคนจ้องไปยังดาบเล่มนั้นราวกับ ดวงตานั้นเต็มไปด้วยไฟ
ดาบนี่เป็นตำนานที่ยิ่งใหญ่ขงอาณาจักร ตำนานที่ไม่เคยปรากฎขึ้นมานานแล้ว
"ขออภัยฝ่าบาท!" ผู้เข้าสอบมองไปยังผู้ที่เข้ามาใหม่ ร่างกายของพวกเขาสั่นสะท้านและคุกเข่าลงบนพื้น
"ลุกขึ้น" องค์จักรพรรดิพูด และเดินไปหา ปิง หยาง เขายื่นมือออกมาและกดมันลงไปบนแขนของ ปิง หยาง ร่างของเขาเรืองแสงสีทองออกมาจางๆ
มันสดใสเหมือนดวงอาทิตย์
"ท่านพ่อ?! ข้า ... ข้าสบายดี ..." ปิง หยาง ไม่เคยคิดว่าคนแรกที่เขามาในโลกแห่งเซียนคือ องค์จักรพรรดิดังนั้นนางค่อนข้างตกตะลึง
ความร้อนจากมือขององค์จักรพรรดิ ทำให้นางอบอุ่นในใจ
องค์จักรพรรดิ พยักหน้าหลังจากโคจรพลังปราณเข้าไปในร่าง ปิง หยาง เขารู้ทันทีว่าร่างกาย ปิง หยาง ได้รับบาดเจ็บจากการระเบิด แต่ไม่ได้บาดเจ็บสาหัสมากนัก
"อย่างแรก ส่งคนเจ็บออกไป สภากฎหมายจะรับผิดชอบตรวจสอบสิ่งที่เกิดขึ้นบนโลกแห่งนี้ ในฐานะผู้คุมสอบระดับจักรพรรดิ ฮัน ฉางเฟิง จะถูกคุมขังชั่วคราวในคุกของสภากฎหมายความผิดของเขาจะถูกตัดสินหลังจากที่เรื่องทุกอย่างเป็นที่กระจ่าง! "
"รับทราบ!"
หลังจากที่ผู้เข้าสอบที่ได้รับบาดเจ็บถูกส่งออกไปแล้ว แน่นอนว่าจะได้รับการดูแลจากแพทย์ผู้เชี่ยวชาญ ดังนั้นไม่ต้องกังวลกับอาการบาดเจ็บถึงตายอีก
...
ฝนที่ตกหนักในเมืองเหยียน ทำให้น้ำเจิ่งนองเป็นแอ่งที่ถนน อย่างไรก็ตามร้านอาหารและบ้านของแต่ละคนกำลังคึกครื้นไปด้วยกิจกรรม
เพราะวันนี้ผลสอบด้านการต่อสู้จะถูกประกาศ
ยังไงก็ตาม ...
ประตูของโรงเรียนหลวงยังคงถูกปิดตายอยู่
เรื่องนี้ทำให้คนในเมืองหลวงต่างคาดเดาไปต่างๆนาๆ ข่าวลือ นับไม่ถ้วน เริ่มแพร่กระจาย
แน่นอนว่าความลับนั้นไม่มีอยู่บนโลก มีขุนนางมากมายอยู่ในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นบนโลก นอกจากนี้ยังมีผู้บาดเจ็บจำนวนมากพักอยู่ในโรงเรียนหลวง มีครอบครัวและญาติของผู้เข้าสอบคอยเดินอย่างร้อนใจอยู่ข้างนอก ดังนั้นเป็นเรื่องธรรมดาที่ข่าวนั้นจะกระจายตัวไปอย่างรวดเร็ว
"เจ้าได้ยินมาไหม? รองหัวหน้าปีศาจของ 1 ใน 10 ดินแดนปีศาจ ลักลอบเข้ามาในการทดสอบ! ! "
"รองหัวหน้าดินแดน? เป็นไปได้ยังไง?"
"มันเป็นไปได้แน่นอน? ลูกพี่ลูกน้องของข้าเห็นมันกับตาตัวเอง เขาได้เข้าร่วมการทดสอบครั้งนี้ด้วย ปีศาจตนนั้นชื่อว่า หยิง ซาน เขามีพลังอยู่ในระดับอภินิหารขั้นกลาง! "
"อภินิหารขั้นกลาง? โอ้พระเจ้า... แล้วพวกเขารอดชีวิตมาได้ยังไง? "
"ดูเหมือนว่า ฟาง เจิ้งจือ จะได้รับดาบของ เมิ่ง เทียน มา จากนั้นเขาก็ได้ฆ่าปีศาจ หยิง ซาน ลงได้ "
"อะไรกัน! เขาอยู่แค่ระดับสะท้อนสวรรค์เองนะ? ไม่ต้องพูดถึงฆ่า หยิง ซาน เลย แม้แต่ป้องกันตัวเองเขาก็ไม่น่าทำได้! "
ภายในภัตตาคาร กลุ่มเด็กหนุ่มในชุดผ้าไหมกำลังพูดคุยกันอยู่ พวกเขาตะโกนกันไปมา ยังไงก็ตามพวกเขาต่างเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง
อย่างไรก็ตามประตูของโรงเรียนหลวงนั้นถูกปิดอย่างแน่นหนา นี่เป็นความจริงที่ไม่อาจปกปิด แสดงว่าต้องมีปัญหาเกิดขึ้นจริงๆในการทดสอบครั้งนี้
...
ในกระโจมทหารป้องกันเมือง
การแสดงออกของราชาต้วนกลายเป็นน่าเกลียดน่ากลัวในฐานะองค์ชายเขาไม่ต้องกังวลอะไรมากด้วยซ้ำ อย่างไรก็ตามเขารู้สึกอึดอัดกับการสืบสวนของสภากฎหมาย
นี่เป็นเพราะสภากฎหมายอยู่ภายใต้การควบคุมขององค์รัชทายาท หลิน เทียนหลง ถ้าพวกนั้นใช้โอกาสนี้มอบข้อหาให้กับเขา เขาก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงการลงโทษได้
ผู้อาวุโสเหวินเองก็ขมวดคิ้ว
ในทางตรงกันข้าม ท่านฮั่วกลับนั่งเงียบๆรอคอยเพื่อพูดบางอย่าง
"ท่านฮั่ว ดูเหมือนท่านจะมีความคิดบางอย่าง?" ราชาต้วนมองไปด้วยความสับสน
"จริงๆแล้วตัวท่านไม่ต้องกังวลมากมายด้วยซ้ำ คนที่ควรจะกังวลเป็นตัวองค์รัชทายาทเอง " ท่านฮั่ว ยิ้มออกมาเบาๆ
"ทำไมงั้นหรือท่านฮั่ว?"
"ความผิดที่ยิ่งใหญ่ในครั้งนี้คนที่รับไปคือ ฮัน ฉางเฟิง ถึงแม้สภากฎหมาย จะถูกควบคุมโดยองค์รัชทายาท แต่ต่อให้สอบสวนอย่างละเอียดไปก็ไม่ได้เป็นประโยชน์กับตัวเขาเองเลย "
"เจ้าหมายความว่า...?"
"ถ้าท่านต้องการได้ประโยชน์จากเรื่องนี้ ต้องทำสิ่งหนึ่ง!"
"อะไร?"
"ช่วย ฮัน ฉางเฟิง ขอความเมตตาจากองค์จักรพรรดิ"
"จะดีจริงๆหรือ? ท่านพ่อของข้ากำลังโกรธ ข้านั้นทำตามความคาดหวังของท่านพ่อในฐานะที่ปรึกษาของการทดสอบไม่ได้ ข้าจะไปมีหน้าขอความเมตตาให้คนอื่นได้ยังไงกัน?" ราชาต้วนไม่เข้าใจ
"ด้วยความเคารพ แต่อะไรคือเป้าหมายที่แท้จริงของท่านในการเป็นที่ปรึกษาครั้งนี้"
"แน่นอนว่าสรรหาผู้ที่มีความสามารถ ... รอเดี๋ยวนะท่านหมายถึง? " ดวงตาของราชาต้วนสว่างวาบขึ้นทันที
"ฮัน ฉางเฟิง เป็นหัวหน้าผู้คุมสอบมาหลายปีต่อให้เขาทำผิดพลาด แต่เขาก็ยังคงอยู่ในใจขององค์จักรพรรดิอยู่ดี ถ้าท่านขอร้องเรื่องนี้ มันจะแสดงให้เห็นการเรียงลำดับความสำคัญของตัวท่านทำไมองค์จักรพรรดิจะต้องกล่าวโทษท่าน? "
"อย่างไรก็ตามหัวใจขององค์จักรพรรดิเป็นเรื่องยากที่จะคาดเดา อะไรคือเป้าหมายของการเสี่ยงนี้? "
"ประโยชน์สองประการ ประการแรกได้รับชื่อเสียงว่าเป็นคนที่มองลำดับความสำคัญออกแม้ว่าจักรพรรดิจะตำหนิท่าน แต่เขาจะไม่ลงโทษท่านจริงจัง ประการที่สองถ้าท่านช่วย ฮัน ฉางเฟิง องค์รัชทายาทจะคิดยังไง?"
"แน่นอนว่า ... " ดวงตาของราชาต้วนสว่างขึ้นอีกครั้ง
"ข้าเข้าใจแล้ว ท่านฮั่ววางแผนยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว?"
"ท่านทรงชาญฉลาดเป็นอย่างมาก ตราบเท่าที่ท่านช่วย ฮัน ฉางเฟิง เพื่อขออภัยโทษแล้วนั้น ไม่เพียงแต่ท่านจะไม่โดนลงโทษเพิ่ม แต่องค์จักรพรรดิจะมองท่านสูงขึ้นด้วยเช่นกันรวมถึงฮัน ฉางเฟิง เป็นครูขององค์รัชทายาท แต่องค์รัชทายาทกลับช่วย ฮัน ฉางเฟิง ไม่ได้ แม้องค์รัชทายาทจะเชื่อใจ ฮัน ฉางเฟิง อยู่ แต่ ยู่ ยี่ปิง นั้นต่างออกไป เขามั่นใจในการตัดสินใจของตัวเองมากเกินไปผลลัพธ์เป็นไปได้ 2 ทาง หนึ่งคือองค์รัชทายาท กับ ยู่ ยี่ปิง แตกคอกัน และข้อสองคือ พวกเขาแค่คลางแคลงใจกันสำหรับ ฮัน ฉางเฟิง ต่อให้รอพ้น แต่อำนาจคงไม่มากเท่าเดิม "
"แผนการของท่านชาญฉลาดมาก! มีอีกเรื่องหนึ่งที่ข้าอยากปรึกษา ฟาง เจิ้งจือ ได้รับดาบของ เมิ่ง เทียน มา... "
"ดาบนั้นเป็นดาบของ เทพเซียนสงคราม เมิ่ง เทียน ฟาง เจิ้งจือ เป็นเพียงพลเมืองธรรมดาท่านไม่ต้องห่วงเรื่องนี้ "
"เอาล่ะข้าจะทำตามแผนของท่านฮั่ว ข้าจะเข้าไปในวังทันที! " ราชาต้วนเดินออกไปจากกระโจมทันที ใบหน้าของเขาไม่มีความกังวลอีกต่อไป
เพจหลัก : Double gate TH