การกระทำนี้ทำให้เหล่าองค์หญิงล้วนตกตะลึง
ทุกคนในที่นี้ได้รับความนับถือในทุกที่ที่พวกเขาไป แม้แต่เหล่าเจ้าหน้าที่ในสภาก็ไม่กลาปฏิบัติกับพวกเขาแบบ ฟาง เจิ้งจือ ทำ
ฟาง เจิ้งจือ เป็นเจ้าหน้าที่ระดับ 4 ฑูตแห่งดาบ ยิ่งไปกว่านั้นเขาไม่มีอำนาจหรือเส้นสาย ถ้าไม่ใช่ฐานะฑูตแห่งดาบ เขาคงไม่สามารถเข้ามาในพระราชวังแห่งนี้ได้
แต่ตอนนี้เขากลับแสดงความไม่เคารพออกมา
เป็นการกระทำที่อุกอาจ
"สถานที่เกิดมักบ่งบอกโชคชะตาของเขา อย่างไรก็ตามเจ้าหน้าที่ฟาง นั้นราวกับหมาป่าที่หิวโหยในอาหาร พวกเรามีอาหารมากมายที่คนธรรมดาไม่สามารถกินได้"
"ถูกต้อง เจ้าหน้าที่ฟาง เป็นแขกของน้องหญิง ปิง หยาง เราอาจจะแค่ไม่ให้เขากินอาหารบางอย่าง"
"คนรับใช้! เตรียมอาหารให้เจ้าหน้าที่ฟาง "
องค์หญิงแต่ละคนเรียกคนใช้ ถึงแม้พวกเขาจะมองไปที่ ฟาง เจิ้งจือ ด้วยความหยาบคาย แต่ก็ไม่ได้ดูถูกความกล้าหาญของ ฟาง เจิ้งจือ
ยิ่งสิ่งไหนหายากมากเท่าไร ยิ่งมีค่ามากเท่านั้น
ยิ่งไปกว่านั้น ฟาง เจิ้งจือ มีชื่อเสียงในเมืององค์หญิงล้วนอยากรู้เกี่ยวกับเรื่องของเขา
ด้วยความสงสัยและสนใจ พวกเขาก็ยินดีจะเพิกเฉยต่อเรื่องหยุมหยิมเล็กน้อย
ปิง หยาง ยิ้ม เมื่อได้ยินการสนทนาของเหล่าพี่น้องของนาง นางสงสารพวกเขาเล็กน้อย
พวกเขานั้นถูกขังอยู่ในพระราชวังที่ราวกับเขาวงกต
ไม่เหมือนนาง เจ้าหญิงพวกนี้ส่วนใหญ่ใช้ชีวิตในวัง หลายคนไม่เคยออกไปจากพระราชวัง ดังนั้นการมองโลกของพวกเขาจึงถูกจำกัด
ส่งผลให้พวกเขานั้นหยิ่งยโสเป็นปกติ
ขยายมุมมองของ ฟาง เจิ้งจือ ?
อาจจะเป็นเรื่องที่ดูปกติสำหรับคนธรรมดา อย่างไรก็ตาม ปิง หยาง รู้ว่า ฟาง เจิ้งจือ นั้นค่อนข้างมีประสบการณ์ โดยเฉพาะเรื่องอาหาร
เขาน่าจะเคยลองอาหารชั้นดีมากมายในเมืองหลวงมาแล้ว
พูดโง่ๆก็คือ...ฟาง เจิ้งจือ กินทุกอย่างที่เขากินได้!
อย่างไรก็ตาม ปิง หยาง ไม่ได้พูดออกไป นางคิดว่า ฟาง เจิ้งจือ จะพูดมันออกมาเอง
อย่างไรก็ตาม น่าตกใจที่ ฟาง เจิ้งจือ ไม่ได้พูดมันออกมาในทางกลับกันเขาดูตื่นเต้น "เยี่ยมเยี่ยม เอาอะไรอร่อยๆมาให้ข้ากินที ข้าต้องการลิ้มรสอาหารราชวังบ้าง!"
"ฮ่าฮ่า...บ้านนอกอะไรเช่นนี้!"
"ผู้ชนะการทดสอบระดับจักรพรรดิเป็นเพียงคนบ้านนอกเท่านั้น"
องค์หญิงทั้งหมดต่างหัวเราะ ฟาง เจิ้งจือ เสียงนั้นกระจายไปทั่วอากาศทันที
ปิง หยาง โกรธ เขาน่าอับอายมาก ที่สำคัญนางเป็นคนพาเขามา
อย่างน้อยเขาช่วยทำตัวดีๆหน่อยได้ไหม
ฟาง เจิ้งจือ ไม่สนใจว่าคนอื่นจะมองเขายังไง เขาเคยได้ยินว่าพ่อครัวขององค์จักรพรรดินั้นยอดเยี่ยมที่สุด เขาจะได้ลิ้มรสด้วยตัวเองวันนี้
ด้วยความรวดเร็วโต๊ะเต็มไปด้วยอาหาร
มีจานมากกว่า 30 จานบนโต๊ะ แต่ละจานถูกเตรียมการเป็นอย่างดี ขณะที่นำอาหารมาวางบนโต๊ะ ขันทีกจะคอยแนะนำอาหารแต่ละจานไปด้วย
"เจ้าหน้าที่ฟาง ลองชิมนี่ดู!"
ฟาง เจิ้งจือ ไม่ใส่ใจเขาหยิบตะเกียบคีบอาหารเข้าปากทันที ความคาหวังของเขาพังทลายทันที
โอ้?
ข้าคิดว่าพ่อครัวขององค์จักรพรรดินั้นจะยอดเยี่ยมที่สุด! ทำไมรสชาตมันถึงคล้ายๆที่เขาเคยกินในเมืองหลวงเลยละ?
เขาไม่ได้คิดมากเกินไป เขาคีบชิ้นต่อไป
เขาเคี้ยวมันช้า ๆ และหลับตาลงเพลิดเพลินกับรสชาติ
องค์หญิงต่างจ้องเขม็งไปที่ ฟาง เจิ้งจือ พวกเขาทุกคนกำลังรอ ฟาง เจิ้งจือ น้ำตาไหลออกมาเพราะความอร่อย
"ค่อนข้างทั่วไป"ฟาง เจิ้งจือ ยืนยันว่าอาหารพวกนี้ค่อนข้างดี แต่ก็ไม่ได้ต่างจากจานอื่นๆในโลกนี้มากนัก
"ทั่วไป? มันจะเป็นไปได้ยังไง?!"
"ลองทานนี่ดูสิ เป็นของที่ข้าชอบที่สุด"
"เอาล่ะ ข้าจะลองดู!ฟาง เจิ้งจือ ใช้ตะเกียบคีบด้วยความตื่นเต้นเขาเคี้ยวมัน "มันก็ทั่วไปนะ มันไม่แตกต่างจากที่ข้ากินตามปกติเท่าไรนัก"
"เป็นไปได้อย่างไร?"
" เจ้าหน้าที่ฟาง ท่านต้องพูดความจริง นี่เป็นอาหารอันชั่นเลิศจากราชวัง ท่านไม่สามารถหากินได้ตามปกติ "
"มันเป็นความจริง ท่านมาจากชนบทจะบอกว่าเคยกินอาหารพวกนี้ได้ยังไง ท่านไม่ได้โอ้อวดหรอกรึ?"
"ถ้าท่านบอกว่าอาหารจากครัวนั้นทั่วไป ทำไมท่านไม่ลองทำอะไรให้พวกเราทานละ?"
"ใช่ๆ ท่านควรทำให้พวกเราลองชิมดู!"
"ข้าอยากจะเห็น ว่าท่านทำได้ดีกว่าพ่อครัวหลวงอีกงั้นหรือ?!"
" ถ้าท่านไม่ได้โอ้อวดก็พิสูจน์สิ!"
องค์หญิงทุกคนไม่เชื่อในสิ่งที่ ฟาง เจิ้งจือ พูด อาหารของพวกเขาพึ่งถูกคนดูถูก ใบหน้าของพวกเขาพลันขึ้นสี
"ฟาง เจิ้งจือ แสดงให้พวกเขาเห็น!"ปิง หยาง พูดขึ้น นางชอบเนื้อที่ ฟาง เจิ้งจือ ย่างเสมอมันดียิ่งกว่าอาหารธรรมดา
"ข้าขี้เกียจ มันเหนื่อยเกินไป " ฟาง เจิ้งจือ ขี้เกียจปรุงอาหารมากเขามาที่นี่เพื่อเล่น ไม่ได้ทำอาหาร
"เพราะท่านทำไม่ได้ไงละ!" เจ้าหญิงทั้งหมดกล่าวด้วยความดูถูก
"ใช่ท่านทำไม่ได้!"
"ข้าก็คิดเช่นนั้น "
องค์หญิงทั้งหลายเริ่มเยาะเย้ยออกมา ไม่มีใครเชื่อว่า ฟาง เจิ้งจือ ทำอาหารได้
"เชี่ยเอ้ย ใครบอกว่าข้าทำอาหารไม่ได้กัน?!" ฟาง เจิ้งจือ ทนไม่ได้อีกต่อไป เลวร้ายยิ่งกว่าเขาถูกเยาะเย้ยโดยเหล่าหญิงสาว
เขาทนไม่ได้
"ถ้าท่านทำได้จริง ก็ลองทำดูสิ!"
"ใช่ ทำบางอย่างให้พวกเราทาน!"
"ทุกคนสามารถโอ้อวด อย่างไรก็ตามทุกคนไม่สามารถพิสูจน์ได้ด้วยการกระทำ "
องค์หญิงทั้งหมดไม่หยุดง่ายๆ
"เอาล่ะๆ ข้าจะทำอะไรบางอย่างให้เจ้า อย่างไรก็ตาม ...ข้ามีเงื่อนไข" ฟาง เจิ้งจือ เดินไปข้างหน้า และมองไปที่เหล่าเจ้าหญฺิง เขายิ้มออกมา
"เงื่อนไข?" องค์หญิงทุกองค์ถอยไปเล็กน้อย พวกนางกังวลกับรอยยิ้ม ฟาง เจิ้งจือ เขาต้องการให้ใครคนหนึ่งไปเป็นภรรยาของเขางั้นรึ?
ไม่มีวัน พวกนางจะไม่แต่งงานกับคนบ้านนอกเด็ดขาด
"บอกมาเงื่อนไขคืออะไร"
"มันง่ายมาก คำแรกไม่คิดเงิน หลังจากนั้นถ้าเจ้าอยากจะกัดอีก คำต่อไปคิดคำละ 100 เหรียญเงินถ้าไม่อยากจ่ายเงิน ก็เอาเป็นสมบัติก็ได้ เป็นไงละ?" ฟาง เจิ้งจือ มองเหล่าเจ้าหญิง
"กัดครั้งแรกไม่คิดเงิน?"
"แต่คำต่อไป 100 เหรียญเงิน?"
"ได้ ตกลง!"
เจ้าหญิงพยักหน้าหลังจากมองหน้ากัน
ในงานเลี้ยง มีอาหารมากกว่า 1000 จาน มีเพียงไม่กี่จานที่พวกนางจะชิมเป็นครั้งที่สอง ดังนั้นพวกนางจึงไม่เชื่อว่า ฟาง เจิ้งจือ จะทำให้พวกนางต้องการชิมเป็นครั้งที่ 2 ได้
ปิง หยาง รู้สึกประหลาดใจมาก แม้ว่าเนื้อย่างจะอร่อย แต่มันต้องใช้เวลาในการย่าง
ที่นี่มีไม่น้อยกว่า 20 คน ฟาง เจิ้งจือ ขาย 1 คำต่อ 100 เหรียญเงิน?เขาจะหาเงินได้เท่าไรกันเชียว? มากสุดก็อาจจะ 1000...
เห็นชัดเจนว่าเขาไม่ได้คิดมาล่วงหน้า
อย่างไรก็ตาม ฟาง เจิ้งจือ ยิ้ม
เขากำลังยิ้มอย่างแจ่มใส 1 คำต่อ 100 เหรียญเงิน เขาจะทำให้วังนี้ต้องยากจน
...
สองชั่วโมงต่อมา เจ้าหญิงต่างกระสับกระส่ายเมื่อเห็น ฟาง เจิ้งจือ วิ่งไปมีขันที่สองคนตามหลังเขาไปโดยแบกหม้อขนาดใหญ่ไว้
นี่ไม่ใช่ภาพที่แปลกประหลาดที่สุด นอกจากขันทีคนหนึ่งที่แบกหม้อขนาดใหญ่ อีกคนถือโต๊ะที่มีหลุมตรงกลาง
"เขาใช้เวลานานมากเพื่อทำ 1 จาน?"
"เห็นได้ชัดว่าเขาทำไม่เป็น!"
องค์หญิงทุกคนส่ายหัวด้วยความรังเกียจ
ปิง หยาง ค่อนข้างสับสน ทำไมเขาถึงมีหม้อ? หรือเขาหาวิธีย่างเนื้อในหม้ออยู่? อะไรกันเนี่ย
ขณะที่นางกำลังคิด ฟาง เจิ้งจือ ก็มาถึงหน้านาง
ขันทีคนหนึ่งวางหม้ขนาดใหญ่ไว้บนโต๊ะที่มีรูตรงกลางจากนั้นพวกเขาก็วางถ่านไว้ใต้โต๊ะ
"มันคืออาหารอะไรกัน?"องค์หญิงคนหนึ่งถามอย่างระมัดระวัง
"นี่ไม่ใช่อาหาร" ฟาง เจิ้งจือ ตอบ
"ไม่ใช่อาหาร? แล้วมันคืออะไร?"
"มันเป็นหม้อไฟ"
"หม้อไฟ?" องค์หญิงตกตะลึง
"ฮ่าฮ่าฮ่า...หม้อไฟ! องค์หญิงอีกคนหนึ่งหัวเราะเบา ๆ ในพระราชวังมีประเพณีกินอาหารในฤดูหนาวมันคือหม้อไฟเช่นกัน ตอนแรกพวกเขายังสงสัยในอาหารที่ ฟาง เจิ้งจือ ทำ
แต่ก็เป็นแค่มหม้อไฟเท่านั้น
สำหรับหม้อไฟ แค่ทำให้เหล่าองค์หญิงกินมันเต็มคำได้ก็บุญแล้ว
ปิง หยาง ขมวดคิ้ว ฟาง เจิ้งจือ เลือกทำหม้อไฟแทนย่างเนื้อ? แม้ว่าตอนนี้จะค่อนข้างเย็น แต่ก็ไม่ใช่ฤดูสำหรับหม้อไฟ
นอกจากนี้หม้อไฟ ก็ทำแค่เพียงต้มน้ำซุปให้เดือด มันมีอะไรดีกัน?
ฟาง เจิ้งจือ มองเหล่าองค์หญฺิงที่ดูถูกเขา อย่างไรก็ตามรอยยิ้มของเขาไม่ได้ลดลง
เขารู้ว่าโลกนี้เองก็มีหม้อไฟ
อย่างไรก็ตาม หม้อไฟในโลกนี้สมควรเรียกว่าหม้อไฟงั้นรึ?
วันนี้ ...
เขาจะทำให้ทุกคนได้เห็นว่าหม้อไฟที่แท้จริงเป็นยังไง!
"แคร้ง!" ฟาง เจิ้งจือ เปิดฝาหม้อ เผยให้เห็น ซุปที่แตกต่างกัน 8 แบบ ข้นด้วยแผ่นเหล็ก
โชคดีมากที่ครัวมีซุปที่ดี
ใน 1 ซุป อย่างน้อยต้องใช้ส่วนผสมที่ต่างกัน 20 แบบ นอกจากนี้ยังมีความซับซ้อนในการสร้างน้ำซุปที่มีรสชาติแตกต่างกันทั้ง8
ที่หมู่บ้านภูเขาทางเหนือ มันเป็นไปไม่ได้เลยสำหรับ ฟาง เจิ้งจือ ที่จะสร้างน้ำซุปหลายรสชาติ
ตอนแรกเขาคิดจะทำแค่ 2 รสเท่านั้นอย่างไรก็ตามเมื่อเห็นซุปชั้นดีในห้องครัว เขาก็เปลี่ยนความคิด
ในนั้นเต็มไปด้วยวัตถุดิบชั้นดี พวกมันถูกเคี่ยวเป็นซุปที่ต่างกัน
10 กว่าหม้อนั้นมีคนคอยเฝ้าดูอยู่ตลอด
โดยปกติพวกเขาใช้เวลาน้อยมากสำหรับปรุงน้ำซุปให้องค์จักรพรรดิ อย่างไรก็ตาม ฟาง เจิ้งจือ แทบเอามันไปจนหมด
เขาเก็บมันเข้าไปในกระจกป้องกันใจ
ผู้ดูแลนั้นแทบอยากจะไล่ ฟาง เจิ้งจือ ออกไปอย่างไรก็ตาม เขากลับหมดสติไปก่อนที่จะได้สู้
หลังจากนั้น ไม่มีใครหยุด ฟาง เจิ้งจือ ได้
ที่สำคัญเขาได้รับเหรียญตราจาก ปิง หยาง
น้ำซุปที่แตกต่างกัน 8 สี เดือดอยู่ในหม้อมันดูน่ากินมาก อย่างไรก็ตามใบไม้ที่อยู่บนซุปนั้นคืออะไรกัน?
"มัน...กินได้จริงๆหรือ?"
"มีพิษอยู่ในนี้หรือไม่?!"
องค์หญิงทุกคนลังเลเมื่อเห็นใบไม้
"แน่นอนไม่ได้" ฟาง เจิ้งจือ พยักหน้า
"กินไม่ได้? งั้นเจ้าพยายามวางยาพิษพวกเรา?"องค์หญิงโกรธขึ้นมาทันที
"บ้านนอก กินหม้อไฟ พวกเจ้าต้องเอาผักและเนื้อลงไป!" ฟาง เจิ้งจือ เบะปากทันที
ไม่นานเหล่าขันทีก็เอาส่วนผสมสำหรับหม้อไฟมา
"เจ้ากล้าเรียกพวกเราบ้านนอก?!"
"หาญกล้ามากนะ!"
ทุกคนต่างเกรี้ยวโกรธอย่างไรก็ตามพวกเขาก็ถูกดึงดูดโดยส่วนผสมขันทีนำมา
"สามารถใส่ลงในหม้อไฟได้อย่างนั้นหรือ?"
"โอ้? นี้สามารถกินได้?"
"ว้าว ... มันคืออะไรกัน ดูเหมือนว่า ...?!"
หลังจากส่วมผสมนำมาวาง เหล่าองค์หญิงต่างตื่นเต้นมันต่างจากสิ่งที่พวกนางเคยเห็นมาก่อน
"หยุดพูดคุยได้แล้ว ถ้าพวกเจ้าไม่อยากกิน ข้าจะกินละนะ!" ฟาง เจิ้งจือ หิวเขาหยิบชิ้นส่วนสมองของหมู่มาและใส่ลงไปในหม้อ
ไม่นานเขาก็หยิบมันออกมาและกัด มันอร่อยมาก!
เหล่าองค์หญิงต่างไม่อาจต้านทานได้ เมื่อเห็น ฟาง เจิ้งจือ กินสุดท้าย ปิง หยาง ก็เป็นคนแรกที่ลอง "ข้าลองเอง!"
เพจหลัก : Double gate TH