px

เรื่อง : Castle of Black Iron
Chapter 322: เป็นเจ้าของปราสาท


Chapter 322: เป็นเจ้าของปราสาท

หลังจากที่ออกจากห้องฝึกแล้ว จางเทีย รู้สึกดีอย่างมาก เมื่อรู้ว่าเขาต้องพบกับอะไร  กูไคดี และสาวๆคนอื่นต่างก็ลา  จางเทีย ก่อนพวกเธอเองก็จะกลับไปด้วย

ความสามารถในการผ่านพื้นที่จำลองของ จางเทีย นั้นได้ยืนยันว่าเขาสามารถผ่านการทดสอบได้สำเร็จ จางเทีย ไม่จำเป็นต้องมาที่นี่อีกในอนาคต

ตามที่ หม่าไอหยุน และคนอื่นๆรู้ วิชาพื้นฐานการเคลื่อนที่นี้นั้นยากที่สุดในบรรดาวิชาเลือกต่างๆ  คนส่วนมากในแผนกผ่านการทดสอบได้ในครึ่งปีถึงหนึ่งปี  พวกเขาไม่คิดวา จางเทีย จะผ่านมันไปได้โดยใช้เวลาแค่สองเดือนนิดๆ  แม้ว่านี่จะไม่ได้เร็วที่สุดแต่มันก็ทำได้แค่คนส่วนน้อยของแผนก

“ ใครกันที่เป็นที่เร็วที่สุดในการผ่านวิชานี้ ?” - จางเทีย ถาม หม่าไอหยุนน และคนอื่นก็มองไปที่ หลานหยุนซี พร้อมกับยิ้ม ตอนนั้น จางเทีย ก็เข้าใจขึ้นมาทันที

ด้านนอกสนามฝึก พวกเขาต่างก็แยกย้ายกัน

“ รุ่นพี่ ยาของท่านจะมาถึงในอีกหนึ่งอาทิตย์ อย่าลืมมาหาข้าล่ะ  !”
“ เราอาจจะมีเงินไม่พอนะ  ! “ - กูไคดี อธิบาย – “ เราอาจจะรับยาจากเจ้ามาได้ไม่เยอะในช่วงแรกๆ “

ในแผนกทำลายสวรรค์แล้วแต่ละคนต้องจ่ายเงิน 30 ทองต่อเดือนเป็นค่าธรรมเนียม สาวๆไม่สามารถเก็บเงินได้มากเท่าไหร่ ดังนั้นแม้ว่าจะต้องการทำธุรกิจนี้แต่พวกเธอก็ยังคงรู้สึกอายในเรื่องนี้

“ ไม่มีปัญหา ท่านเอายาไปขายก่อน  แล้วค่อยจ่ายข้าทีหลัง ! “ - จางเทีย พูดอย่างใจกว้าง

“ นั่นดีเลย  !”

“ ท่านเอาไป 200 ขวดก่อน ถ้าขายไม่ได้ก็เอามันมาคืนได้ ลองเอาไปดู ถ้ามันได้ผล  ท่านก็ทำแบบนี้ต่อไป  ถ้าไม่มันถือว่าพูดเล่นก็แล้วกัน ! “

กูไคดี มองหน้าคนอื่นๆและซึ้งกับคำพูดของ จางเทีย  พวกเธอรู้ว่าแม้ว่า จางเทีย น่ะจะหน้าไม่อายบ้างบางครั้ง  แต่เขาน่ะเป็นคนที่มีความคิด ตอนนี้ จางเทีย ได้บอกเงื่อนไขที่มีออกมา ชัดแล้วว่าเขาได้คิดเรื่องนี้มาอย่างดีแล้ว เขาเกือบจะผลักโอกาสดีๆนี้มากองไว้ตรงหน้าพวกเธอด้วยซ้ำ

สาวๆนั้นกลับกัน พวกเธอไม่ได้แสดงท่าทีของตัวเองออกมาโดยเฉพาะเมื่อมีคนแปลกหน้าอยู่ด้วย  หลังจากที่ขอบคุณ จางเทีย แล้ว พวกเธอก็ได้กลับไป

ลุงสี่ไม่ได้พูดอะไรออกมา เมื่อเห็น จางเทีย ได้ขายยา 200 ขวดได้ในเวลาสั้นๆ เขาก็ตระหนักได้ว่า จางเทีย น่ะชำนาญเรื่องวิธีการขายยาจำนวนมากๆ

หลังจากที่สาวๆกลับไปแล้ว ลุงสี่ก็ได้พูดออกมาตรงๆเกี่ยวกับฐานะและจุดประสงค์ของการมาที่นี่

จางไทไบ – ลุงสี่ของ หลานหยุนซี  น้องชายของ จางไท่ส่วน ที่เป็นเคาท์ลองวิน , หัวหน้าของกลุ่มการค้าลองวิน ฐานะแบบนี้ทำให้ จางเทีย ช็อก

“ หมายความว่ากลุ่มการค้าลองวินต้องการร่วมงานกับข้างั้นเหรอ ?  “ - จางเทีย มองไปที่ชายวัย 50 ที่ซึ่งดูเป็นชนชั้นสูง มันเกินกว่าที่เขาคาดไว้จริงๆที่ยาเขาจะดึงดูดความสนใจขององค์กรใหญ่แบบนี้ได้

“ อีม เพราะยานี้น่ะมีการใช้งานได้หลายอย่าง ถ้าเจ้าสามารถผลิตมันได้จำนวนเยอะ เราก็สามารถร่วมงานกันได้ แต่ถ้าเจ้าทำได้ทีละน้อยๆ ข้ากลัวว่าเจ้าคงทำตามความต้องการของกลุ่มเราไม่ได้ ! “ - จางไทไบ ยิ้มออกมา

แน่นอน จางเทีย รู้เรื่องนี้ สำหรับองค์กรใหญ่ที่ซึ่งมีลูกค้าเป็นพวกประเทศที่มีอำนาจ ยาแสนขวดแน่นอนว่าไม่พอกับความต้องการพื้นฐาน  ธุรกิจนี้ทำเงินได้แค่หมื่นทองนั้นไม่คุ้มค่าที่หัวหน้าของกลุ่มจะเดินทางมาด้วยตัวเอง

“ หือ ? ถ้าข้าทำได้จำนวนเยอะ ข้าสงสัยว่ากลุ่มการค้าลองวินจะร่วมงานกับข้ายังไง ? “ -  ในตอนที่พูดเรื่องนี้ พวกเขาก็ได้เดินไปรอบๆแผนกที่ซึ่งเต็มไปด้วยกลิ่นหอมของดอกไม้ซึ่งทำให้บรรยากาศมันเหมาะอย่างมาก

ในตอนที่ จางไทไบ เดินนำไปพร้อมกับ หลานหยุนซี และ จางเทีย  คนคุ้มกันของเขาก็ได้ตามมาห่างๆ

เมื่อรู้สึกถึงสายตาของ จางเทีย ที่แอบมองเธอ หลานหยุนซี ก็ทำท่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นเพราะเธอไม่อยากให้ลุงสี่ของเธอรู้เรื่องของเธอกับ จางเทีย

“ ข้าได้ยินมาว่าเจ้าใช้สูตรลับในการสร้างยานี่งั้นเหรอ ? ถ้าเจ้าต้องการ กลุ่มการค้าจะซื้อสูตรนั่น ! “ - จางไทไบ พูดออกมาตรงๆ – “ ราคาจะไม่ทำให้เจ้าผิดหวังแน่ ! “

จางเทีย ยิ้มออกมา ถ้าเป็นแต่ก่อนแน่นอนว่าเขาต้องตื่นเต้นกับเรื่องแบบนี้ ก่อนหน้านี้เขาต้องการแค่ได้ยีสต์พลังงานมาซึ่งมีความสามารถสร้างตัวมาได้อย่างรวดเร็วแต่หลังจากที่รู้ค่าของมัน แน่นอนว่าเขาต้องไม่ทำเรื่องโง่ๆอย่างฆ่าห่านที่ให้ไข่ทองคำหรอก

“ ข้าไม่ต้องการที่จะขายมัน ! “ - จางเทีย ทำท่าจริงจังออกมาเพราะเขาไม่คิดที่จะประนีประนอมอะไรกับฐานะของ จางไทไบ และความสัมพันธ์ระหว่าง จางไทไบ กับ หลานหยุนซี

ครั้งนี้ ท่าทีของ จางเทีย ทำให้ หลานหยุนซี สนใจซึ่งเธอได้มองเขาด้วยท่าทีแปลกใจ ‘ ชายคนนี้เด็ดเดี่ยวนะตอนที่เขาไม่ทำตัวหน้าด้าน  ‘ หลานหยุนซี พึมพำในใจ

“ ไม่คิดหน่อยเหรอ ? “  - ท่าทีของ จางเทีย ทำให้ จางไทไบ ช็อกเล็กน้อย  จางเทีย ได้ปฏิเสธเขาโดยไม่ถามถึงราคา ‘ คำตอบนี้บ่งบอกว่าเขาไม่สนเรื่องเงินรึคงมีไพ่ตาย ‘  จางไทไบ คิดสักพักแต่เมื่อคิดถึงอายุของ จางเทีย และการกระทำก่อนหน้านี้แล้ว มันคงไม่มีทางเป็นเหตุผลแรกแน่

“ งั้นไปดูที่ที่ข้าทำยาเป็นไง ? “ - จางเทีย ไม่ได้ตอบคำถามของ จางไทไบ โดยตรง เขากลับเสนอโอกาสที่ จางไทไบ ไม่ปฏิเสธอย่างแน่นอน  เป้าหมายหลักของ จางไทไบ นั้นคือต้องรู้ความสามารถในการผลิตยาของ จางเทีย   ถ้า จางเทีย สามารถผลิตมันได้จำนวนมาก ค่าของ จางเทีย ก็จะเพิ่มขึ้นอีก

หลานหยุนซี เองก็สงสัยว่า จางเทีย ทำยาที่ไหน ดังนั้นแล้วเธอจึงไม่ได้ปฏิเสธออกมา

ไม่นานพวกเขาก็ไปถึงสวนโปเรียโกโก้

ในตอนที่สาวๆอยู่ที่นี่ พวกเธอไม่รู้ว่า จางเทีย ได้ผลิตยาที่นี่ ดังนั้นแล้วนี่จึงถือว่าเป็นครั้งแรกที่ จางเทีย ได้พาคนมาเยี่ยมโรงงานของเขา

ก่อนหน้านี้ จางไทไบ และ หลานหยุนซี คิดว่า จางเทีย คงพาพวกเขาไปที่ห้องทดลอง มันเกินกว่าที่พวกเขาคาดจริงๆที่ จางเทีย ได้พาพวกเขามาที่คลัง

เพราะนี่เป็นตอนกลางวันซึ่งแสดงได้สอดผ่านหน้าต่างข้างๆคลังมา ทั้งคลังนี้จึงดูสะอาดและสดชื่นอย่างมาก

ตอนแรก จางไทไบ และ หลานหยุนซี ไม่รู้ว่าถังไม้พวกนี้มียารักษารอบด้านอยู่แต่เมื่อพวกเขามองไปรอบๆและไม่พบอย่างอื่นนอกจากถังไม้พวกนี้ ตอนนั้นเองพวกเขาก็อึ้ง

นี่คือถังยารักษารอบด้านงั้นเหรอ ?  ไม่ใช่แค่ หลานหยุนซี แม้แต่ จางไทไบ ก็อึ้ง  แม้แต่ จางไทไบ เองก็ไม่เคยเห็นอะไรที่ช็อกแบบนี้มาก่อน

“ นี่...นี่คือถังที่มียารักษารอบด้านเหรอ ?” – หลังจากที่รู้ตัว จางไทไบ ก็ถาม จางเทีย ออกมาด้วยความสงสัย

“ อืม ตอนนี้ยังไม่ใช่  ท่านต้องรออีก 2 เดือน ! “ - จางเทีย พูดอย่างใจเย็นและยิ้มออกมา

จางไทไบ สูดลมหายใจเข้าลึกๆและมองไปที่ จางเทีย ด้วยตาที่เป็นประกาย เขามองด้วยท่าทีจริงจัง – “ ข้าดูได้มั้ย ? “

“ ตามสบายเลย ! “

จางไทไบ เดินไปที่ถังไม้และเปิดฝาออก ในเสี้ยววินาที กลิ่นอันสดชื่นก็ได้ลอยไปทั่วคลัง ในตอนที่เขาได้กลิ่นมัน เขาก็คึก แม้ว่าสุดยอดเอนไซม์จะยังหมักออกมาได้ไม่ดีแต่มันก็ส่งกลิ่นที่เป็นเอกลักษณ์

หลังจากที่มองดูน้ำหมักพวกนั้น จางไทไบ ก็เดินไปอีกถังแล้วเริ่มตรวจดูอีกรอบ

เมื่อเห็นว่า จางไทไบ มัวสนใจถังไม้อยู่  หลานหยุนซี ก็รู้สึกว่ามันเกินคาด  จางเทีย มองไปรอบๆและเห็นว่ามีพวกเขาแค่ 3 คนในคลัง คนคุ้มกันสองคนอยู่ด้านนอก  พวกเขายืนเฝ้าประตูสวนเอาไว้ ดังนั้น จางเทีย จึงแอบยื่นมืออกไปจับที่มือของ หลานหยุนซี

ในตอนที่ หลานหยุนซี ตระหนักได้ว่ามือของเธอโดน จางเทีย จับ  หน้าของเธอก็แดงขึ้นมาทันที เธอพยายามสลัดมือของ จางเทีย ออกแต่กลับทำไม่ได้ ดังนั้นเธอจึงทำได้แค่รอและบอกเขา – “ บัดซบ ปล่อยข้านะ ! “

จางเทีย ยิ้มออกมาอย่างพอใจและจับมือให้แน่น  มือของเธอนั่นสวยและเย็นทั้งยังมีกลิ่นหอม  จางเทีย พอใจอย่างมากและยังคงจับไปแบบนั้นต่อ เมื่อคนรักอยู่ต่อหน้าแล้ว ถ้าเขาไม่กล้าพอแม้แต่จะจับมือของเธอ เขาจะแต่งงานกับเธอได้ยังไง ?

จางเทีย รู้สึกพอใจอย่างมาก

ตอนนั้นเอง หลานหยุนซี ก็กระทืบเท้าเขา

“ อ๊าก.. “  - จางเทีย ร้องออกมา   หลานหยุนซี รีบสะบัดมือออกทันที

จางไทไบ หันกลับมา – “ เกิดอะไรขึ้น ? “

ทั้งคู่ทำท่าว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“ อ๊าก.... ข้าเพิ่งจำได้ว่า 2 ถังนั้นหมักไว้อย่างดีแล้ว ท่านไปลองดูก็ได้ รสชาติก็ไม่ได้แย่เท่าไหร่  ! “ - จางเทีย ปกปิดสีหน้าเจ็บของตัวเองและฝืนยิ้มออกมา

หลานหยุนซี อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา มีแค่ จางเทีย ที่เห็นรอยยิ้มนั้น – “ ตอนนี้เมื่อรุ่นน้องบอกแล้ว เราก็จะไปลองดู ! “ - เธอพูดขึ้น

“ ได้ รอแป๊ปนะ ข้าจะไปหาแก้วมาให้ ! “ - ในตอนที่หันกลับ  จางเทีย แอบกัดฟันใส่ หลานหยุนซี  ตอนนั้นเองเธอก็กรอกตาใส่เขา

จางเทีย ไม่นานก็กลับมาพร้อมกับแก้ว เขาตรงไปที่ถังไม้สองอันที่เขาหมักไว้อย่างดี  ในตอนที่เขาเปิดมันถังหนึ่ง กลิ่นอันหอมและวิเศษก็เพิ่มขึ้นมากกว่าเดิม 10 เท่า

จางเทีย ตักน้ำใส่แก้วทั้งสอง โดยแต่ละแก้วมีปริมาณ 300-400 มล.  จางเทีย เอาแก้วหนึ่งให้กับเขาด้วย

“ ลองดูสิ รสชาติดีนะ ! “ - จางเทีย เอาแก้วให้กับ จางไทไบ และ หลานหยุนซี

จริงๆแล้ว จางไทไบ และ  หลานหยุนซี ยังไม่เคยลองชิมยานี่มาก่อน แค่ดมก็รู้สึกสบายอย่างมากแล้ว  จางไทไบ ไม่ลังเลและกินเข้าไปเต็มอึก  ตาของเขาเป็นประกาย จากนั้นเขาก็กินเข้าไปอีกอึกทันที

“รุ่นพี่ ลองดูสิ สุดยอดเอนไซม์น่ะช่วยเรื่องความสวย มันทำให้ผิวของท่านสวยและยังลดรอยเหี่ยวย่น เพราะท่านสวยอยู่แล้ว ท่านจะได้รักษาสภาพตอนนี้ไว้ สามีท่านคงชอบแบบนั้น ! “ - จางเทีย ทำท่าพูดจริงจัง

“ หยุนซี ลองดู มันรสชาติดีจริงๆ ! “ - จางไทไบ เสนอขึ้นมา

หลานหยุนซี เองก็รู้ว่าไอ้ปากหมานี่น่ะพูดดีๆไม่เป็น   หลังจากที่มองไปที่ จางเทีย แล้ว เธอก็ต้องลองจิบดู  ในเสี้ยววินาทีคิ้วของเธอขมวดเข้าหากัน เธอไม่คิดว่าคนอย่าง จางเทีย จะทำของอร่อยแบบนี้ออกมาได้  นี่อาจจะเป็นเครื่องดื่มที่ดีที่สุดที่เธอเคยดื่มมาตั้งแต่เกิด

จางไทไบ กินจนหมดแก้วแล้วเลียปาก จากนั้นเขาก็ได้มองไปที่ จางเทีย   จางเทีย น่ะมีอีกแก้วอยู่กับตัวและพูดออกมา – “ ท่านอาจจะเมาได้  ถ้ากินเยอะไป ระวังดีๆ ! “

“ เจ้าเคยเมามั้ย ? “

“ ครั้งหนึ่ง  แต่ก็รู้สึกสบายอย่างมากในตอนที่เมา ในตอนที่ตื่นขึ้นมาแล้ว ท่านจะรู้สึกสดชื่นและแข็งแกร่งอย่างกับเสือ ! “

หลังจากที่กินไปอีกสองอึก  จางไทไบ ก็มอง จางเทีย ด้วยท่าทีจริงจังก่อนจะถอนหายใจออกมา – “ ในที่สุดข้าก็รู้ว่าทำไมเจ้าถึงไม่ขายสูตรให้ เพราะไม่มีใครเห็นเหมืองทองนี้เป็นเงินแค่ไม่กี่ทองหรอก  ยาที่เจ้ามีในคลังนี้มีทั้งหมดเท่าไหร่ ? “

“ ประมาณ 11-12 ตันได้ ! “ - จางเทีย ตอบอย่างจริงจัง – “ พวกมันก็เติมได้ 110,000 ขวด ! “

“ เจ้ารู้ค่ามันมั้ย ? “

“ ก่อนหน้านี้ข้าไม่รู้แต่ตอนนี้รู้มานิดหน่อยแล้ว  !” - จางเทีย ยิ้มและชี้ไปที่ถังแล้วพูดออกมาอย่างใจเย็น – “  2 เดือนหลังจากนี้ ราคาของพวกมันจะอยู่ที่  600,000 – 1,000,000 ทอง ! “

เมื่อได้ยินคำพูดของ จางเทีย  แม้แต่ หลานหยุนซี ก็อดไม่ได้ที่จะมองไปที่เขา  ด้วยการเกิดในตระกูลที่ยิ่งใหญ่ แน่นอนว่าเธอรู้ถึงค่าและอำนาจของเงิน   6 แสนทองนั้นไม่ใช่เงินจำนวนน้อยๆ  อันดับหนึ่งของรายชื่อความรวยนั้นมีเงินแค่ 2 แสนทองเท่านั้น

“ เจ้าผลิตมันได้มากเท่าไหร่ ? เจ้าผลิตมันยากมั้ย ? “

เมื่อได้ยินคำถามนั้น จางเทีย ที่ซึ่งเตรียมตอบคำถามนี้ไว้แล้วก็ไม่ได้บอกความจริง จริงๆแล้ว จางเทีย น่ะผลิตมันได้มากตามต้องการโดยไม่มีความยากอะไร ในอีกความหมาย – “ ด้วยวัตถุดิบที่เหมาะอาจบอกได้ว่าผลไม้ต่างๆ ข้าสามารถผลิตได้ 400-600 ตัน  เพราะมันต้องใช้พลังงานและแรงเยอะ จำนวนนี้คือขีดจำกัดของร่างกายข้าแล้ว ถังสองถังนี้น่ะถูกหมักมาแบบพิเศษ ข้าจึงมีถังหมักเสร็จแค่สองถัง.. “

“ เจ้าสามารถเร่งมันได้ตามใจเลยเหรอ ? “

“ โดยทฤษฎี ข้าสามารถเร่งมันได้ในตอนแรกแต่ข้าจะไม่ทำแบบนั้นอีกเพราะการเร่งนี้น่ะเกือบทำให้เข้าเป็นบ้าและเกือบทำลายยาข้า ! “ - จางเทีย พูดออกมาด้วยท่าทีกลัวซึ่งดูไปแล้วเขาได้ทำการ ‘ เร่ง ‘ น้ำหมักทั้งสองถังจริงๆ

จริงๆแล้วการเร่งนั่นมันตอแหล  แม้ว่าเขาจะมี Castle of Black Iron แต่ จางเทีย ก็ยังไม่สามาถย่นเวลาหมักของยีสต์พลังงานได้  เขาพูดแบบนี้เพื่อที่จะหยุดไม่ให้ใครมาพูดถึงมันอีก

เมื่อได้ยินคำตอบของ จางเทีย   จางไทไบ ก็พยักหน้า  ด้วยความสามารถที่ผลิตได้ 400 ตัน  จางเทีย มีสิทธิที่จะร่วมงานกับกลุ่มการค้าของเขา มันคุ้มค่าที่เดินทางมา   จางเทีย น่ะมีความสามารถที่จะผลิตยาออกมาทีละจำนวนมากๆ

“ ข้าคิดว่าเราคงคุยเรื่องการร่วมงานกันได้แล้ว  ! “ - จางไทไบ ยิ้ม

“ข้าสามารถผลิตยาออกมาได้จำนวนมากๆ ส่วนกลุ่มการค้าท่านก็เป็นตลาด เราน่ะต่างก็มีความต้องการของอีกฝ่าย  ถ้าเงื่อนไขเหมาะ  ข้าจะพอใจกับการร่วมงานกับพวกท่านอย่างมาก ! “ - จางเทีย เผยจุดประสงค์ออกมา

“ เราต้องยืนยันคุณภาพของยาที่เจ้าผลิตก่อน เพราะนี่เป็นการซื้อครั้งแรก เราอาจจะยังไม่สั่งมาก แค่ 20,000 ขวด ! “

“ ไม่มีปัญหา ท่านสามารถได้รับสินค้าใน 2 เดือน 6 ทองต่อขวด ท่านเอามันมาคืนได้ถ้าพบปัญหาอะไร  !” - จางเทีย พูดอย่างมั่นใจ

“ ถ้าไม่มีปัญหาอะไรด้วยยา 20,000 ขวดและความสามารถในการผลิตของเจ้าได้รับการยืนยัน เราจะสั่งเพิ่มอีกในอนาคต “

“ เท่าไหร่ ? “

“ อย่างน้อยสองล้านขวดต่อปี ! “ – จางไทไบ ชี้ไปที่คลังของ จางเทีย  - “ ที่นี่มันเล็กเกินไปและไม่สามารถผลิตได้ตามที่กลุ่มเราต้องการ !  ในเรื่องการรักษาคุณภาพของยาแล้ว เราหวังว่าขนาดโรงผลิตของเจ้าจะขยายไปได้  คิดจากผลกระทบต่างๆแล้ว สุดท้ายแล้วความต้องการของตลาดในยานี่คงน่าทึ่ง  ดังนั้นแล้วเราต้องเตรียมตัวกับความต้องการที่เพิ่มขึ้นอีกในอนาคต ! “

จางเทีย ยิ้มออกมา – “ ทำไมไม่สร้างฐานผลยานี่ขึ้นมาบนเกาะเลยล่ะ ? “

“ ได้ ฐานผลิตนั้นจะถูกจัดเตรียมโดยกลุ่มเรา มันจะถูกสร้างขึ้นบนเกาะ เราจะร่วมงานในด้านการผลิต กลุ่มเราจะรับหน้าที่ในการขายแต่เราต้องมีส่วนแบ่งด้วย  !”  - ตาของ จางไทไบ เป็นประกายขึ้นมา

“ ข้าจะสร้างฐานการผลิตเองและไม่ให้ส่วนแบ่ง แม้ว่ากลุ่มของท่านจะสามารถเป็นเจ้าหน้าร้านได้แต่ ท่านน่ะไม่ได้วิเศษ ข้าน่ะมีผู้ขายได้ 4  เจ้าแต่ข้าคงไม่ให้สิทธิกลุ่มท่านน้อยกว่า 2 ล้านขวด ราคาที่ท่านได้ไปนั้นก็จะไม่สูงกว่าเจ้าอื่นๆ ! “

จางไทไบ คิ้วขมวดและมองไปที่ จางเทีย  เขาไม่คิดว่า จางเทีย จะเจ้าเล่ห์ถึงขนาดนี้  จางเทีย ไม่เหมือนเด็ก 16-17 ปีเลยสักนิด  เขากลับเหมือนนักธุรกิจที่มีประสบการณ์ที่ซึ่งสนใจเรื่องปัญหามากกว่าและลงมือแก้ไขอย่างรวดเร็ว

หลังจากที่คิดสักพักแล้ว จางไทไบ ก็ได้พูดขึ้น – “ สถานที่ปลอดภัยและผลิตได้เยอะน่ะต้องใช้เงินเยอะ ตอนนี้เราต้องการร่วมมือกัน เราต้องสร้างฐานการผลิตตอนนี้  ไม่งั้นแล้วสินค้าจะไม่พอและเป็นการเสียโอกาส ! “

“ ใช่  ท่านให้ข้ายืนเงินก่อนก็ได้  ข้าจะจ่ายมันเป็นยาแทน ข้าจะใช้เงินที่ยืมท่าน มาสร้างฐานการผลิตด้วย แต่ข้าก็มีสิทธิที่จะบอกว่านี่คือยาของข้า ! “ จางเทีย ทำท่าจริงจัง เทียบกับเรื่องที่กลุ่มการค้ากังวลเกี่ยวกับคุณภาพของยาแล้ว  จางเทีย น่ะมั่นใจและไม่ได้รู้สึกกังวลเรื่องนี้เลย

“ ถ้าท่านไม่อยากได้แบบนั้น  ท่านก็รอไปสักพักก็ได้ ตอนข้าขายยาล็อตนี้เสร็จ ข้าก็จะมีเงินไว้สร้างฐานการผลิตเองได้  แต่มันจะใช้เวลาหลายเดือน ! เราจะคุยเรื่องการร่วมงานกันในตอนนั้น  ดูจากชื่อเสียงของกลุ่มท่านแล้ว เงื่อนไขก็ยังคงเดิมไม่เปลี่ยนแปลง ! “

“ เจ้านี่ ไม่อยากให้ส่วนแบ่งเลยสินะ ?”

“ วังไฮหยวนจะแบ่งส่วนแบ่งโรงงานที่ผลิตหน้าไม้กับอุปกรณ์รูนด้วยมั้ย ? “ – เมื่อได้ยินแบบนั้น จางเทีย ก็ปฏิเสธทันที

‘ จักรพรรดิจะยอมให้คู่ต่อสู้มานอนข้างๆได้ไง ?  ‘ แน่นอนว่า  จางเทีย ชำนาญเรื่องการผลิตยาเป็นจำนวนมากๆได้ ไม่มีใครที่จะเข้ามาขัดเขาได้  เขาไม่ต้องการที่จะฟังคำสั่งคนอื่นรึแบ่งยาให้กับใคร โดยเฉพาะพวกที่มีอำนาจอย่างกลุ่มการค้าลองวิน  ถ้าพวกนี้มารับผิดชอบในการผลิตและขาย เขาจะเสียการควบคุมมัน ! ถ้า ดอนเดอร์ รู้เข้า ไอ้อ้วนคงกระโดดตบเขาแน่ๆ  ในด้านของกลยุทธ แน่นอนว่าเขาคงเอาชนะกลุ่มลองวินไม่ได้  ดังนั้น จางเทีย จึงไม่เปิดโอกาสให้ตั้งแต่แรก

แม้ว่าการเก็บสินค้าก่อนจะขายจะไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรแต่อย่างน้อยมันก็ได้ผลบ้างบางครั้ง !

จางไทไบ มองไปที่ จางเทีย ด้วยสีหน้าไร้อารมณ์  ส่วน จางเทีย ก็จ้องไปที่ตาอีกฝ่ายโดยไม่กลัว  พวกเขามองหน้ากันอยู่ครึ่งนาที  พลังฉีของ จางไทไบ เริ่มเพิ่มขึ้นมา  แม้แต่ หลานหยุนซี ก็ยังรู้สึกกดดัน  บรรยากาศอันตึงเครียดปกคลุมไปทั่วคลัง  ความสามารถของ จางเทีย ตอนนี้น่ะแตกต่างอย่างสิ้นเชิงในสายตาของ หลานหยุนซี  เทียบกับความฉลาด,ประสบการณ์และพลังของ จางเทีย เมื่ออยู่ต่อหน้าลุงสี่แล้ว  หลานหยุนซี ก็รู้สึกแปลกๆขึ้นมาในหัวใจ

“ ยารักษารอบด้านคือเหมืองทอง  หลายคนอยากเข้ามาแย่ง เมื่อไม่มีความช่วยเหลือจากกลุ่มข้า เจ้าแน่ใจนะว่าจะรักษามันได้ ? “ - จางไทไบ ถามออกมาอย่างใจเย็น

“ ตอนนี้เพราะเรื่องนี้ สำหรับวังไฮหยวนและการร่วมงานระยะยาวของเรา ข้าคงไม่เห็นด้วยกับกลุ่มการค้าลองวินที่ต้องการส่วนแบ่ง ! ข้าไม่อยากขาดทุนรึให้คนอื่นมายุ่งเรื่องส่วนตัว ! “

จางไทไบ ใจเย็นกับคำพูดของ จางเทีย ทันที เขาคิดต่อ ‘ ผลลัพธ์ที่ จางเทีย คิดออกมานั้นอาจจะเกิดขึ้น   ยิ่งกำไรมากเท่าไหร ยิ่งอันตรายมากเท่านั้น   ตระกูลจางน่ะสนใจเรื่องสังคม ภายใต้เรื่องนี้พวกนั้นก็ต้องหันมาสนใจเรื่องส่วนแบ่ง ‘

“ นอกจากข้าและลูกข้าแล้ว ข้าสาบานเลยว่าไม่มีใครที่จะสามารถชำนาญความรู้ลึกลับในการทำยานี้ได้ ! “

เมื่อได้ยินคำพูดที่สองของ  จางเทีย   จางไทไบ ก็จ้องไปที่ จางเทีย กว่าสิบวินาที  จางไทไบ ได้ยิ้มออกมา – “ ตอนนี้เจ้าก็บอกมาแล้วนี้ ตามที่เจ้าต้องการ เจ้าจะรับผิดชอบสำหรับฐานการผลิต  ข้าจะให้คนมาที่นี่คุยเรื่องรายละเอียดการร่วมงาน เจ้าจะขายแน่นะ ? “

“ ใช่ ! “

“ ดี ! “ - จางไทไบ พยักหน้าและตะโกนออกมาดังๆ – “ อดา ! “

คนคุ้มกันอยู่ๆก็โผล่มาที่ประตูคลังเหมือนกับวิญญาณ  จางไทไบ ชี้ไปที่ถังขนาดใหญ่ซึ่ง จางเทีย ได้เปิดและสั่งออกมา – “ เอามันไป ! “ – ชายคนนั้นเดินเข้ามาและขนถังหนักกว่า 100 กก. ออกไป

จางเทีย อึ้ง – “ ท่าน...ท่านทำอะไร ? “

จางไทไบ มองไปที่ จางเทีย และเอามือไปจับที่ไหล่ จางเทีย – “ เจ้าบอกข้าว่าขายนิ ธุรกิจไม่มีกลับคำ “

“ แต่ ... “

“ แต่อะไร .... “ - จางไทไบ หยิบเอาตั๋วสีทองออกมาและตบใส่มือ จางเทีย – “ ข้าซื้อถังนี่  ! “- หลังจากที่พูดจบก่อนที่ จางเทีย จะตอบโต้อะไร เขาก็ได้บอกกับคนคุ้มกัน –
“ อดา เร็วเข้า ขนมันขึ้นยาน ... “

เมื่อได้ยินแบบนั้น อดา ก็ได้หายไปจากคลังเหมือนกับวิญญาณอีกครั้ง  แน่นอนว่าพร้อมกับถัง 100 กก.นั่นด้วย

เมื่อเห็นตั๋วทอง 20,000 ในมือ  จางเทีย ก็รู้สึกเหมือนอยากจะร้องไห้เพราะเขาไม่คิดมาก่อนว่าลุงสี่จะเล่นตุกติกแบบนี้ แต่ความใจกว้างของอีกฝ่ายน่ะก็ทำให้ จางเทีย ช็อก เพราะอีกฝ่ายใช้เงิน 20,000 ทองมาได้ง่ายๆเหมือนกับที่ จางเทีย ใช้เงิน 2 ทอง  อีกฝ่ายไม่ได้กระพริบตาด้วยซ้ำ   ‘ เหี้ย  2 หมื่นทอง  สองหมื่นทอง..อ๊าก ‘

...

คนรวยนี่ดูเหมือนจะยุ่งกันทั้งวัน หลังจากที่ออกจากสวนแล้ว จางไทไบ ก็ได้ขึ้นยานแล้วกลับไปทันที  ในตอนที่ยานนั้นออกไป  หลานหยุนซี ก็ไม่กล้าอยู่ต่ออีกต่อไปกับไอ้ลามกอย่าง จางเทีย   เธอไม่เปิดโอกาสให้ จางเทีย พูดสักคำ  เธอรีบโดดขึ้นต้นไม้และหายไปในเสี้ยวพริบตา

เมื่อเห็นเงาของเธอจากไป จางเทีย ก็ยิ่งสลด

ประสิทธิภาพการทำงานของกลุ่มการค้าลองวินนั้นได้แสดงออกมาในตอนบ่ายวันเดียวกัน ไม่กี่ชั่วโมงหลังจากที่ จางไทไบ กลับไป กลุ่มของเขาได้ส่งทีมมาเพื่อสร้างฐานการผลิตบนเกาะแห่งนี้

ในตอนที่หัวหน้าของทีมนั้นได้เอาแบบมาให้ จางเทีย ดู   จางเทีย ก็อึ้งเพราะแบบพวกนี้น่ะมีการป้องกันที่แน่นหนา..

‘ ข้าจะเป็นเจ้าของปราสาทแล้วเหรอ  ? ‘ ตอนนี้ จางเทีย ตื่นเต้นยิ่งกว่าเดิมอีก....

รีวิวผู้อ่าน