px

เรื่อง : Castle of Black Iron
Chapter 330: ลอร์ดแห่งนักเล่นแร่แปรธาตุ


Chapter 330: ลอร์ดแห่งนักเล่นแร่แปรธาตุ

สิ่งที่ทำให้ จางเทีย รู้สึกผิดคือไม่มีทางน้ำที่ให้เขาหนีไปได้ มันเหมือนกับถ้วยขนาดใหญ่ที่อยู่ในถ้ำ นอกจากพืชและปลาแปลกๆแล้วมันมีแต่หินอยู่ที่ก้นสระ

จางเทีย หลับตาลงและเริ่มสัมผัสทิศทางของน้ำ ตามทิศทางของน้ำแล้วเขารู้สึกได้ถึงกระแสที่ด้านล่างสระ

‘ ชายคนนั้นไม่ดำลงมา ข้าเองก็จะไม่ออกไป เราจะอยู่อย่างนี้ต่อไปเลยรึไง ? แต่ถ้าข้าไปตอนนี้.... ตราบใดที่ข้าไม่ออกไป เมื่อวังมังกรลับและกลุ่มลองวินรู้เข้า พวกนั้นต้องส่งคนมาที่นี่แน่  ‘ จางเทีย ยืนยันกับตัวเอง เขาเองก็รู้สึกแปลกเล็กน้อย เขาไม่รู้ว่าชายคนนี้จะใช้วิธีไหนอีก

หลังจากที่อยู่ในถ้ำมังกรอยู่นาน ประโยชน์ของการปล่อยไส้เดือนนั้นได้ได้แสดงผลการฟื้นตัวของมัน

‘ มันก็ถือเป็นโอกาสดีที่จะฟื้นตัว ! ข้าต้องไปซ่อนใน Castle of Black Iron สักพักมั้ย ? ตราบใดที่ข้าอยู่ใน Castle of Black Iron สักสองวัน แน่นอนว่าข้างนอกต้องยุ่งกันมากแน่ๆ จากนั้นชายคนนี้ก็น่าจะหนีไปแล้ว

ความคิดนั้นแว๊บขึ้นมาในหัวของ จางเทียจาง

‘ ไม่ นั่นเป็นไพ่ตายของข้าสำหรับสถานการณ์ที่เสี่ยงตาย ข้าไม่ควรเผยมันจนกว่าจะจนตรอกจริงๆ เมื่อไพ่ตายถูกเปิดเผยแล้ว มันจะสร้างปัญหาให้ข้าอีกหลายเรื่อง ‘

จางเทีย เริ่มฟื้นตัวขึ้นมาในตอนที่อยู่ในน้ำ...

ชายที่อยู่ด้านบนยังคงยืนนิ่งด้วยสีหน้าเย็นชาและมองลงไปที่น้ำ

เขารู้ว่าเขาได้ทำให้ จางเทีย บาดเจ็บเมื่อตะกี้แต่เขาไม่รู้ว่า จางเทีย ตายรึยัง

ทั้งสองฝ่ายต่างก็ไม่ขยับ

สุดท้ายบึงน้ำนี่ก็กลับสู่ความสงบ...

10 นาทีต่อมาลูกน้องของชายคนนั้นก็ตามมาถึง เพราะการโจมตีของ จางเทีย  จึงมีแค่ 8 คนที่รอดมาได้

เมื่อเห็นว่าลูกน้องกลับมาแล้ว ชายชุดดำเลยถามออกมาอย่างเย็นชา – “ พวกแกจัดการกับศพพวกนั้นรึยัง ? “

“ เรียบร้อยแล้ว !”

“ ดี จางเทีย ได้รับบาดเจ็บเพราะการโจมตีข้า  เขาอยู่ใต้น้ำตอนนี้ ข้าไม่รู้ว่าเขาตายรึยัง แกลงไปเช็คดู ถ้า จางเทีย ตายแล้วให้เอาศพมันขึ้นมา ! “

หลังจากที่มองไปที่บ่อน้ำนั้น หนึ่งในนั้นก็ได้ดำลงไปทันที

หลังจากนั้นสองนาทีบึงนั้นก็เงียบสงบไม่ได้มีใครโผล่ออกมา ดูเหมือนว่าจะมีสัตว์ประหลาดน่ากลัวแอบอยู่ใต้น้ำ ชายคนนั้นที่ดำลงไปดูเหมือนจะหายไปเลย เมื่อเห็นแบบนั้นสีหน้าของลูกน้องทั้งเจ็ดคนต่างก็ซีด

“ ไปอีกสอง... “ – ชายชุดดำสั่งออกมาอย่างเย็นชา

2 ใน 7 คนนั้นกัดฟันแน่ก่อนจะกระโดดลงไป..

สองนาทีต่อมาหลังจากที่ลูกน้องสองคนโดดลงไป บึงก็กลับมาเงียบสงบอีกครั้ง สองคนนั้นก็ไม่ได้กลับมาเช่นกัน

“ แกยังมีชีวิตอยู่และแกไม่มีที่ไป แกคิดจริงเหรอว่าข้าบังคับให้แกออกมาไม่ได้ ? “ – ชายชุดดำยิ้มออกมาอย่างเย็นชาก่อนที่จะสั่งให้คนห้าคนที่เหลือ – “ เตรียมหน้าไม้และจับตาดูที่น้ำเอาไว้ ยิงใครก็ตามที่โดดออกมา ข้าต้องการให้แกขวางเขาไว้ไม่กี่วิน ! “

หลังจากที่รู้ว่าพวกเขาไม่ต้องโดดลงไป คนที่เหลือต่างก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก – “ ครับท่าน ! “

ในตอนที่ทั้งห้าคนยืนล้อมบึงไว้พร้อมกับหน้ไม้ ชายชุดดำก็ได้เอายาขวดสีดำแล้วเทลงไปที่บึง

ในตอนที่เทยาลงไปในน้ำ น้ำนั้นเริ่มเปลี่ยนเป็นสีดำ หลังจากนั้นไม่กีวินาที ปลาก็เริ่มที่จะตายทีละตัวๆ สุดท้ายแล้วผิวน้ำก็เต็มไปด้วยปลาตาย

เสียงน้ำกระเซ็นขึ้นมาที่ด้านไกลสุดของบึง อยู่ๆก็ได้มีร่างหนึ่งโผล่ขึ้นมาที่ผิวน้ำ เมื่อเห็นแบบนั้นลูกน้องที่ได้รออยู่นานก็ยิงหน้าไม้ออกไปทันที ในเวลาเดียวกันชายชุดดำก็พุ่งไปที่ตรงนั้น

ร่างนั้นตกลงไปที่ฝั่งหลังจากโดนยิงเข้าไปห้าลูก ในตอนที่ชายชุดดำและคนอื่นๆวิ่งไปที่นั่นและพลิกร่างนั้นกลับมา พวกนั้นก็ต้องตกใจเพราะนี่คือร่างของเพื่อนที่ดำน้ำลงไป เพราะมันใส่เสื้อผ้าของ จางเทีย อยู่ พวกเขาเลยจำไม่ได้

‘ แย่แล้ว ! ‘ ในตอนที่ความคิดนั้นแว็บขึ้นมาในหัวชายชุดดำก็ได้มีเสียงน้ำกระเซ็นออกมาจากอีกฝั่งพร้อมกับที่ จางเทีย ได้โดดขึ้นมาแล้วหนีไป

ชายชุดดำตะโกนออกมาและรีบไล่ตาม จางเทีย ไป ในฐานะผู้ที่อยู่ระดับ 10  เขาโดน จางเทีย หลอกมาหลายครั้งแล้ว เขาคลั่งและอยากฉีก จางเทีย เป็นชิ้นๆ

...

10 นาทีต่อมา...

ปัง ! จางเทีย ถูกพลังฉีต่อสู้อัดเข้าไปในตอนที่อยู่ในอากาศแต่แรงหลังจากนั้นได้พุ่งผ่านตัวเขาไปจนทำให้เขากระอักเลือดออกมา

หลังจากที่โดนอัดเข้าไปอีกครั้ง จางเทีย ก็เสียสมดุลและกลิ้งลงไปตามทางลาดชัน

ที่นี่แคบ,ยาวและเป็นพื้นที่ชันราบเรียบของหุบเขา มันเป็นจุดตัดระหว่างเส้นทางสองแห่ง มันยาวหลายร้อยเมตร หลังจากที่เสียสมดุลแล้ว จางเทีย ก็ยังคงกลิ้งไปด้านล่างต่อและเริ่มที่จะเวียนหัวขึ้นมา

ความรู้สึกนี้เตือน จางเทีย ถึงฉากที่เขาโดนหมาป่าไล่ตามจนโดดลงไปในหลุมงูกินทอง  สิ่งที่ต่างกันตอนนี้คือชายด้านหลังเขาน่ะโหดร้ายกว่าพวกหมาป่าพวกนั้นเยอะ

จางเทีย ไม่ได้หยุดจนกระทั่ง 3 นาทีต่อมา ในตอนที่เขาหยุด เขารู้สึกได้ถึงความร้อนที่พื้นพร้อมกับแสงไฟรอบๆ

นี่คือแม่น้ำลาวาซึ่งไหลอยู่ใต้ดิน  นอกจากเนินลาดชันนั้น เขาโดนแม่น้ำลาวาล้อมทั้งสามทาง

ในตอนที่ จางเทีย ลุกขึ้นยืนจากพื้น เขาก็ได้ยินเสียงแปลกๆ – “ จิ๊ๆๆๆๆ... “

“ วิ่งต่อสิ ทำไมหยุดซะล่ะ ? แกเก่งเลือกที่ดีนิ ที่นี่เป็นที่ที่ดีในการทำลายร่างของแก ! “ – ชายชุดดำโดดลงมาโดยอยู่ห่างจาก จางเทีย ไปหลายเมตร  เขาเริ่มมองมาที่ จางเทีย ด้วยท่าทีล้อเลียน

หลังจากที่กลิ้งลงมาอยู่นาน  จางเทีย ได้แผลมาอีก  นอกจากนี้แผลยังติดพิษนิดๆจนเขากระอักเลือดออกมาอีก

หลังจากที่เช็ดเลือดที่มุมปากแล้ว  จางเทีย ก็ไม่ได้ยืน เขานั่งยองๆลงไปอย่างกับหมาป่าแล้วมองไปที่อีกฝ่ายด้วยสายตาเย็นชา

“ ข้าสาบานว่าถ้าข้าไม่ตายวันนี้ ข้าจะไปฆ่าครอบครัวของแกและคนที่จ้างแกมาที่นี่ทุกคน ! “ - จางเทีย ชี้ไปที่อีกฝ่ายและสาบานออกมา

เมื่อได้ยินคำพูดของ จางเทีย  ชายคนนั้นได้หรี่ตาลงเล็กน้อยและตอบกลับด้วยเสียงกวนๆ – “ แกคิดว่าแกจะรอดไปได้เหรอ ?”

หลังจากที่พูดจบ ชายคนนั้นได้พุ่งเข้าหาอย่างกับสายฟ้า เขาเล็งโจมตีไปที่หัวของ จางเทีย หวังที่จะฆ่าทันทีเพื่อไม่เปิดโอกาสรอด

เกือบจะในเวลาเดียวกัน ดาบพลังฉีก็ได้ส่องแสงออกมาที่เอวอย่างสายฟ้าซึ่งสร้างขึ้นมาจากดาบอสรพิษแดง...

การต่อสู้เอาเป็นเอาตายนี้ดุเดือด ในเวลาไม่ถึงวินาทีเดียว พวกเขาก็ได้ทำการโจมตีออกมามากกว่า 10 ครั้ง...
หนึ่งวินาทีต่อมา จางเทีย ก็ได้กระเด็นออกไป ในขณะเดียวกันดาบของเขาก็ได้หมุนควงไปมาก่อนจะตกลงไปในแม่น้ำลาวาโดยห่างออกไปหลายสิบเมตรก่อนที่จะค่อยๆจมลงไปช้าๆ...

ชายชุดดำจับไปที่แผลที่ไหล่ซ้ายตัวเองและป้ายมันที่หน้าตัวเอง  จากนั้นเขาก็ได้มองไปที่ จางเทีย ที่ตอนนี้กระอักเลือดออกมาและฝืนที่จะยืนอีกครั้ง  ชายคนนั้นถอนหายใจออกมา – “ ในฐานะนักสู้ระดับ 10 ข้าไม่สนใจพวกนักสู้ระดับ 9 ทั่วไปได้เลย ข้าไม่คิดว่าข้าต้องได้รับบาดเจ็บเพราะแกตั้ง 3 ครั้ง ข้าคงให้แกรอดไปไม่ได้ ในฐานะที่เราทั้งคู่เป็นคนจีน ข้าจะให้โอกาสแกพูดก่อนตาย !”
จางเทีย รู้สึกได้ว่าหน้าอกและท้องนั้นเกือบจะโดนฉีกขาดเพราะความเจ็บปวด  เมื่อมองไปที่ชายคนนั้นที่หน้ากากพังเพราะเขา  จางเทีย ก็กัดฟันแน่นและถามออกไป – “ แกเป็นใคร ? “

“ แกไม่ต้องรู้หรอกว่าข้าเป็นใคร ถ้าคนตายได้ไปอยู่โลกอื่น เราอาจได้เห็นว่าเราโดนคนรุ่นหลังบูชาเรายังไง ! “ – ด้วยความต้องการฆ่าที่มี ชายคนนั้นได้เข้ามาใกล้ทีละก้าวๆ – “ ไพ่ตายอะไรอีกที่แกมี ถ้าแกไม่ใช่มันตอนนี้ ข้ากลัวว่าแกคงไม่มีโอกาสได้ใช้มันอีกแน่ ! “

จางเทีย หรี่ตาลงเล็กน้อยแต่ไม่ได้แสดงท่าทีลนลานเลย  เขามีไพ่ตายจริงแต่ จางเทีย ยังคงลังเลอยู่

‘ ข้าน่าจะใช้โอกาสนี้หนี...

‘ ข้าน่าจะใช้โอกาสนี้หนี...

‘ ข้าน่าจะใช้โอกาสนี้หนี...

‘ ให้เวลาข้าอีกนิด ข้าควรใช้โอกาสนี้หนี... ‘

จางเทีย คำรามออกมาในใจตอนที่อีกฝ่ายเข้ามาใกล้ แต่ละก้าวของอีกฝ่ายนั้นดูแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ

ในตอนที่ จางเทีย คิดหาทางรอดอยู่นั้น ตาของ จางเทีย ก็เต็มไปด้วยความทึ่งที่ยากที่จะเห็นได้ในโลกนี้ในตอนที่เขามองไปยังด้านหลังของชายคนนั้น

“ แกคิดว่าจะหลอกข้าได้อีกรึไง แกคิดว่าข้าจะเชื่อแกจริงๆเหรอ ?  ฮาฮา...นอกจากผู้อมตะแล้ว ไม่มีใครมาช่วยแกหรอก .... “ – เขามอง จางเทีย ด้วยท่าทีดูถูกและล้อเลียนกับลูกเล่นกากๆของ จางเทีย

“ ข้าไม่เคยถูกเรียกว่าอมตะ  แต่ข้าจำได้วว่ามีคนในทวีปตะวันออกเรียกข้าว่าลอร์ดแห่งนักเล่นแร่แปรธาตุ ! “ – เสียงแก่ๆดังขึ้นมาจากด้านหลังของชายชุดดำ

รีวิวผู้อ่าน