Chapter 333: เผชิญหน้ากับชีวิตด้วยรอยยิ้ม
“ ดอกบัวไฟ ที่อยู่ในลาวาน่ะคือสมบัติของยุคนี้ คนธรรมดายากที่จะได้เห็น แม้ว่าคนธรรมดาจะหามันเจอเพราะโชค แต่พวกเขาก็เก็บมันไม่ได้ แม้แต่เมล็ดของมันก็ทำให้สายตาและจิตวิญญาณพัฒนา เมล็ดของมันอยู่ในลาวาจะมีผลมากกว่าเดิม เพียงแค่ไม่กี่อัน เจ้าจะได้สายตาที่ดีกว่า และได้รับความสามารถในการมองเห็นในที่มืดที่ดีกว่ายา ! “ - ชายชรายิ้ม
“ ขอบคุณ อาจารย์ ! “
เมื่อได้ยินแบบนั้น จางเทีย ก็คึก นี่มันสุดยอดจริงๆที่ได้รับความสามารถมองเห็นในที่มืดมา มันเหนือกว่าผลของยาที่เขาใช้ จางเทีย รู้ว่าของนี่แน่นอนว่าต้องล้ำค่าเพราะมันสามารถให้ความสามารถใหม่กับคนได้ --- การมองเห็นในที่มืด ในตอนที่คิดแบบนั้นเขาก็ตื่นเต้นอย่างมาก
“ เพราะเมล็ดมันแข็งมาก เจ้ากินมันโดยตรงไม่ได้ “ - ชายชราเร่ง – “ ตอนเจ้ากลับไป จำไว้ว่าให้เอาไปแช่น้ำ สามวันต่อมา เมล็ดจะอ่อนลง สีของมันจะเปลี่ยนเป็นแดงเหมือนเลือด จากนั้นเจ้าก็กินไปพร้อมกับน้ำมันได้ เมล็ดนี้มีผลที่สุดยอด หลังจากที่กินไปแล้ว เจ้าจะรู้สึกร้อนและแห้งไปทั่วตัว เจ้าควรจะแช่น้ำในน้ำเย็นเผื่อว่าตาเจ้าอาจโดนทำลายเพราะผลของมัน ! “
“ อาจารย์ กินกี่เมล็ดถึงได้รับผลของมัน ? “
“ 10 เมล็ดในแต่ละครั้งก็พอ เพราะเมล็ดนี้น่ะถือว่าเป็นสมบัติ มันจึงมีผลมากมาย เจ้าสามารถเก็บมันไว้ได้เผื่อต้องใช้ในอนาคต ถ้าเจ้าทนไหว เจ้าก็กินมันไปทีละเยอะๆก็ได้ ! “
ข้ารวยแล้ว ถุงเมล็ดนี้มีอย่างน้อยก็ 20 เมล็ด บอกเลยว่าหลังจากที่กินไปสัก 10 เมล็ด ข้าก็ยังเหลืออีก 10 จางเทีย รู้สึกดีใจอย่างมาก อาจารย์ข้านี่เยี่ยมจริงๆเลย ประเทศบ้านนอกยังไม่เคยให้ของขวัญแบบนี้ต่อกันเลย
ในตอนที่พวกเขาคุยกัน พวกเขาก็เริ่มเข้าใกล้ทางเข้าถ้ำมังกรและเริ่มมีแสงสาดเข้ามา
“ จำไว้ว่าข้าจะกลับมาหาเจ้าในอีกครึ่งปีรึไม่ก็หนึ่งปี เพราะสงครามศักดิ์สิทธิ์นั้นใกล้เข้ามา อันตรายมีอยู่ทุกที่ เจ้าต้องระวังตัวด้วย ! “
“ เข้าใจแล้ว อาจารย์ ! “ - จางเทีย เศร้าขึ้นมาเล็กน้อย
“ ฮี่ฮี่ ข้าไม่คิดเลยว่าข้าจะมีลูกศิษย์อีก ค่อยเจอกันใหม่ ! “ – หลังจากที่ลูบหัว จางเทีย แล้ว เซ่าหยวน ก็ยิ้มออกมาและหันกลับไปก่อนจะหายไปในแค่ไม่กี่ก้าวภายใต้สายตาสงสัยของ จางเทีย
“ พวกคนแข็งแกร่งเขาออกไปกันแบบนี้เหรอ ?” - จางเทีย พึมพำ
...
หลังจากที่ออกจากถ้ำมังกรมา จางเทีย ก็ได้มองไปยังพระอาทิตย์ที่ตกดินและรู้สึกสดชื่นขึ้นมากกว่าเดิม หลังจากบ่ายนี้ จางเทีย รู้สึกเหมือนเกิดใหม่ จางเทีย เริ่มตระหนักได้ถึงความสำคัญของโอกาส
มันดีจริงๆที่ยังมีชีวิตอยู่ !
หลังจากที่ผ่านเรื่องราวในตอนบ่ายมา เสื้อผ้าของเขาเริ่มขาดเหมือนกับเศษผ้า อีกอย่างแล้วเขาได้รับบบาดเจ็บมากมาย ตอนนี้เขาดูน่าอายอย่างมากโดยเฉพาะยิ่งอยู่เมื่อยืนคนเดียวที่ปากถ้ำแล้วยิ่งทำให้เขาเป็นที่สนใจ
มันเกือบจะตกเย็นที่หลายคนที่ซึ่งได้เข้าถ้ำไปเริ่มออกมากันทีละคนๆ หลายคนไม่ได้สร้างพลังฉีต่อสู้ได้เหมือนักบ จางเทีย อีกอย่างแล้วแมงมุมนั้นก็จัดการได้ยากกว่าเดิมเมื่อถึงตอนกลางคืน ดังนั้นแล้วพวกคนที่ไม่แข็งแกร่งมากจึงออกมาจากถ้ำก่อนที่จะตกเย็น
“ อาจารย์ ชายคนนั้นดูน่าสงสารจัง !” - คนสองคนที่ออกมาโดยหนึ่งในนั้นเป็นผู้หญิงรู้สึกสงสาร จางเทีย เมื่อเห็นสภาพเขา
“ นี่คือผลของการมีทักษะการต่อสู้ที่แย่ ชายคนนี้ยังเด็ก เขาอาจะสร้างพลังฉีไม่ได้ก่อนจะเข้าไปที่ถ้ำ เขาโชคดีที่รอดกลับมาได้ ! “ – สาวๆได้เดินออกไปพร้อมกับอาจารย์หลังจากที่มองมายัง จางเทีย
“ รุ่นพี่...จาง...จางเทีย ... “ – เสียงที่ฟังดูประหลาดใจดังขึ้นมาจากด้านหลัง จางเทีย จางเทีย หันหลังกลับและเห็น ดูยู่ห่าน, หลี่ชาช่า และ กูเหลียงหยิง เดินออกมาจากถ้ำ มันคือ กูเหลียงหยิง ที่เป็นคนเรียกเขาตะกี้ เมื่อเห็นสภาพของ จางเทีย สาวๆต่างก็อึ้งรวมไปดึง กูเมี่ยหรู ด้วย
“ อ๊าก พวกเจ้า พวกเจ้ามาสร้างพลังฉีต่อสู้ที่นี่งั้นเหรอ ? “ - จางเทีย ทักทายด้วยรอยยิ้ม
“ ใช่ เราระดับ 6 กันแล้ว เรามาสร้างพลังฉีต่อสู้ที่นี่ เมื่อเรามาสร้างพลังฉี่ต่อสู้ได้แล้ว เราจะได้เข้าแผนกทำลายสวรรค์เหมือนเจ้าไง หลายวันมานี่ พี่กู่ พาเรามาที่นี่เพื่อสร้างไฟวิญญาณ ! “ – กูเหลียงหยิง อธิบายโดยจ้องมาที่ จางเทีย
ดูเหมือนกว่า กูเมี่ยหรู ยังคงไม่สนิทกับ จางเทีย เธอสร้างพลังฉีต่อสู้หลังจาก จางเทีย 1 เดือน หลังจากที่เขาเข้าแผนกทำลายสวรรค์แล้ว เธอไม่ได้เจอ จางเทีย เลย ในตอนที่ จางเทีย ขอให้สาวๆจากแผนซีซิงไปช่วยเขา กูเมี่ยหรู ไม่ได้อยู่ที่นั่นด้วย ดังนั้นเมื่อเห็น จางเทีย และคิดถึงกับหนี้ที่ติด จางเทีย ไว้ เธอก็รู้สึกอายและไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี
กูเมี่ยหรู ไม่ได้พูดอะไร ส่วนสาวๆนั้นก็เริ่มสนิทกับ จางเทีย มากกว่าเดิม
“ พี่จางเทีย ...เป็นอะไรมา ?ทำไมถึงยืนอยู่ตรงนั้น ? “ – หลิวชาช่า ถามด้วยท่าทีอ่าย ในตอนที่ จางเทีย หันไปมองเธอ เมื่อคิดถึงมุขที่ จางเทีย เคยพูดไว้กับเธอ สาวน้อยก็ก้มหน้าลงและแอบไปซ่อนหลัง ดูยู่ห่าน
เมื่อเห็นแบบนั้น ดูยู่ห่าน ก็ได้กรอกตาใส่ จางเทีย
“ ไม่มีอะไรจริงจังหรอก ข้ารู้สึกว่าโชคดีที่ยังมีชีวิตรอดมาได้ ดังนั้นข้าเลยยืนสูดอากาศสักหน่อย ! ข้าเกือบจะออกจากถ้ำมาวันนี้ไม่ได้ด้วยซ้ำ ! “ - จางเทีย พูดออกมาอย่างกับเป็นเรื่องตลกพร้อมกับยิ้ม ในตอนที่ หลิวชาช่า เงยหน้าขึ้นมาและมองไปที่ เขาถึงกับส่งสายตาให้เธอด้วย เธอเริ่มกลัวและแอบไปซ่อนหลัง ดูยู่ห่าน อีกครั้ง
“ เจ้านี่แกล้งเธออีกแล้ว ! “ – ไม่รู้ว่าทำไมเมื่อเห็นสีหน้าของ จางเทีย กูเมี่ยหรู จะไม่พอใจ ดังนั้นหลังจากที่ จางเทีย พูดเล่นออกมา กูเมี่ยหรู เลยบ่นทันที
“ ยังไงซะก็มันจริงนี่นา ! “ - จางเทีย ดูเหมือนจะพูดเกินไปหน่อย ด้วยสีหน้าขมขื่นที่มี เขาได้เริ่มบอกสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนบ่ายให้พวกเธอฟัง – “ ตอนแรกข้าจัดการไอ้คนที่อยู่ระดับ 9 ก่อน เขาเกือบเอาเข็มแทงหัวข้าแล้ว ต้องขอบคุณที่ข้าน่ะเร็วและหยุดเขาได้ ..”
“ โม้ต่อสิ อะไรต่อ ! “ - กูเหลียงหยิง ยิ้ม
“ ไอ้บ้านั่นโดนข้าฆ่าไปแล้ว หลังจากนั้นนักสู้ระดับ 10 ก็ไล่ตามข้าพร้อมกับลูกน้องที่ใช้หน้าไม้ ตอนข้าซ่อนในน้ำหลังจากได้รับบาดเจ็บ ข้าก็ต้องออกมาเพราะพวกมันใช้พิษ สุดท้ายแล้วข้าก็โดนอัดจนเกือบตายและเกือบโดนโยนลงไปในลาวา.. “
ยังมีมีชีวิตอยู่ หลังจากนักสู้ระดับ 9 กับ 10 ไล่ล่า ? ไม่มีสาวๆคนไหนคิดว่ามันจริงเลย
“ รุ่นพี่คนนี้คงทิ้งพวกเจ้าไว้ไม่ได้ ถ้าข้าทิ้งพวกเจ้าไว้ รุ่นน้องกู่ คงเสียใจแน่ ใช่มั้ย ? “ - จางเทีย พูดตลกออกมาอย่างหน้าไม่อาย
“ ฮึ่ม ! “ - คิ้วของ กูเมี่ยหรู ยกขึ้น เธอเตรียมที่จะอารมณ์เสียแต่เมื่อเห็นสีหน้าไร้ยางอายของ จางเทีย ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงทำไม่ได้ เธอแค่ตอบกลับด้วยการฮึดฮัดและมองไปข้างๆ
“ โกหก ถ้าเจ้าโดนนักสู้ระดับ 9 กับ 10 ไล่ตามจริง มันคงเป็นเรื่องใหญ่และต้องมีคนช่วยเจ้าแน่ เจ้าจะมาล้อเล่นที่นี่ได้ไง ? “ - หลิวชาช่า โผล่หน้าออกมาจากหลัง ดูยู่ห่าน และค้าน จางเทีย เหมือนกับกระต่ายขี้กลัว
จางเทีย ยิ้มออกมาราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น - “ เพราะข้ามาเจอรุ่นน้องอย่างพวกเจ้าไง ข้าเลยดีใจ ดังนั้นข้าเลยลืมมันไปแล้ว ! “
เมื่อพูดจบพลังฉีต่อสู้ของเขาก็เริ่มก่อตัวขึ้นมา มันเป็นธงเลือดขนาดใหญ่ของตะขาบยักษ์ซึ่งดูเหมือนว่าจะรู้สึกได้ถึงความมุ่งมั่นของ จางเทีย และกำลังตะโกนไปสู่สวรรค์ ผลก็คือมีหลายคนในเมืองใกล้ๆเห็นมันและต้องอึ้ง !
หลังจากที่ขึ้นเป็นระดับ 7 อย่างเป็นทางการ สัญลักษณ์พลังฉีต่อสู้ของ จางเทีย น่ะแข็งแกร่งมากกว่าเดิมและน่าตกใจมากกว่าเดิม ถ้าเทียบกับอันเก่า เงาตะขาบยักษ์อันน่ากลัวในธงสีเลือดนั้นสูงประมาณตึก 20 ชั้นได้ ทุกคนที่ยืนอยู่บนภูเขาของเกาะนี้สามารถเห็นได้….
สัญลักษณ์ของ จางเทีย ยังคงสะบัดไปมาเหนือถ้ำมังกรซึ่งแสดงรังสีอาฆาตออกมาที่ไม่มีสิ่งใดมาเทียบได้...
เมื่อเห็นธงสีเลือดของ จางเทีย สีหน้าสาวๆก็เปลี่ยนไปอย่างมาก บางคนช็อก,บางคนอึ้งแต่ก็ยังมีคนทึ่งเพราะมันอย่าง กูเหลียงหยิง
แต่สายตาของ หลิวชาช่า นั้นเต็มไปด้วยน้ำตา ในตอนที่พลังฉีต่อสู้ของ จางเทีย ก่อตัวขึ้นมา หลิวชาช่า เข้าใจทันทีว่าเรื่องตลกที่ จางเทีย พูดน่ะคือความจริง จางเทีย ไปเจอกับเรื่องที่เขาเล่ามาแต่ทำท่าสนุกเมื่ออยู่ต่อหน้าพวกเธอ ...
ดูยู่ห่าน เองก็เข้าใจ เมื่อมองไปยังเสื้อผ้าขาดๆและแผลของ จางเทีย เธอก็รู้สึกสงสารเขาขึ้นมาทันที...
อยู่ๆก็ได้มีเสียงระเบิดของอากาศเกิดขึ้นและพวกแข็งแกร่งกลุ่มแรกของกลุ่มการค้าลองวินบนเกาะก็ได้มาถึง ในตอนที่พวกเขาเห็นสภาพน่าอายของ จางเทีย สีหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนไปทันที
จางเทีย เดินไปตรงหน้า หลิวชาช่า และช่วยเช็ดน้ำตาให้เธอ หลังจากนั้นเขาก็บิดจมูกเธอเบาๆ – “ ไม่ต้องร้อง รุ่นพี่ยังไม่ตาย มันหมายความว่าคนที่ล่วงเกินข้าต้องตายแทน... “