Chapter 342: ปลูกต้นดอกบัวไฟแดง(I)
หลังจากที่ดับไฟในห้องนอนแล้ว จางเทีย ก็ได้ยืนขึ้นตรงหน้าต่างชั้นสาม เขาเปิดมุมม่านออกเล็กน้อยและมองไปยังสวน มันเลยเที่ยงคืนมาแล้วและโคมไฟที่สวนนั้นก็ยังติดอยู่ คนคุ้มกันนั่งอยู่ที่ทางเดินโดยสายตายังคงสาดส่องมองไปรอบๆ
ที่อีกด้านของบ้านนั้นมีอีกคนที่ทำหน้าที่อยู่ อีกสองคนนอนอยู่ในห้องข้างๆห้องนั่งเล่นที่ชั้นหนึ่ง สี่คนนี้คือคนที่ จางไห่เทียน ปู่ของ จางเทีย ส่งมาในตอนที่เขามาหา จางหยาง เมื่อวานนี้ พวกนี้ทำงานกับครอบครัวจางมานานกว่า 10 ปี
เพราะ จางหยาง โดนลักพาตัวมา ด้วยการที่มีคนพวกนี้อยู่บ้านด้วย ครอบครัวจางคงจะรู้สึกปลอดภัย
จางเทีย ลดม่านลงและเริ่มคิดที่จะหาคนคุ้มกันให้กับครอบครัวเขา ตอนนี้พี่เคยโดนลักพาตัวไปแล้ว มันคงยากที่จะบอกว่าจะไม่มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกกับคนอื่นในครอบครัว เพราะโลกมันวุ่นวายมากกว่าเดิม จางเทีย คิดว่าเขาต้องสนใจในเรื่องนี้ด้วย
ตอนนี้ปู่ของเขาได้ส่งคนคุ้มกันมาที่นี่ เขาไม่จำเป็นต้องหาคนมาแทน ถ้าเขาเอาคนมาแทนตอนนี้ เขาจะเจอกับสองปัญหา หลักๆคงเป็นความซื่อสัตย์ของคนคุ้มกันที่หามาและ จางเทีย ไม่เชื่อในตัวปู่ซึ่งอาจจะทำให้เกิดการเข้าใจผิดกันขึ้นไปอีก
อีกอย่างแล้วตามที่พี่บอก ในตอนที่ จางหยาง อยู่ที่โรงบาล เจ้าหน้าที่ของเขตไฮหยวนก็มาหาเขาและบันทึกรายละเอียดเรื่องโดนลักพาตัวไว้ รวมกับเบาะแสอื่นๆแล้วมันคงไม่ยากที่คนฉลาดจะสรุปได้ว่า จางเทีย เป็นคนเดียวที่รู้วิธีทำยายอดฮิตอย่างยารักษารอบด้าน
ดังนั้นมันเกือบที่จะเป็นไปไม่ได้ที่คนเหล่านั้นจะได้รับความรู้ลับมาจากครอบครัวเขา แน่นอนว่ามันอาจจะมีโอกาสที่บางคนบังคับให้เขาต้องมอบความรู้ลึกลับให้โดยการลักพาตัวคอรบครัวเขาไปต่อรองแต่นอกซะจากว่าวังไฮหยวนได้ประกาศว่าไม่สามารถปกป้องคนของสมาคมจางได้แล้ว มันคงไม่เกิดขึ้นในเวลาสั้นๆแน่ แม้ว่ามันจะเกิดขึ้นจริงๆแต่คนเหล่านั้นต้องได้รับโทษหนักอย่างแน่นอน
ดังนั้นแล้วไม่ว่าพวกนั้นจะต้องการวิธีทำยารึอยากทำลายมันแต่เป้าหมายหลักของพวกนั้นก็ยังคงเป็น จางเทีย หลังจากเหตุการณ์พวกนี้แล้วพวกนั้นต้องชัดเจนเกี่ยวกับเรื่องนี้
จางเทีย ตระหนักได้ว่าความสำคัญอันดับหนึ่งของเขาคือเพิ่มความแข็งแกร่งให้ตัวเองให้เร็วที่สุด เขาต้องหาวิธีที่จะได้ Seven-Strength Fruits เพื่อเปลี่ยนทักษะการโยนของเขาให้เป็นไพ่ตาย
ยังไงซะครอบครัวของเขาก็ไปนอนแล้วและเขาก็มั่นใจว่าไม่มีใครมารบกวนเขา จางเทีย จึงได้เข้าไปใน Castle of Black Iron
ตั้งแต่ที่เขาออกจากถ้ำมังกรมา นี่เป็นครั้งแรกที่ จางเทีย กลับมาที่นี่
ก่อนที่ จางเทีย จะเข้าไปยังCastle of Black Iron เขาได้ถือเหล้าสองขวดและคิดถึงผลไม้ใหม่ที่จะมีอยู่ที่ต้น
แม้ว่าเขาจะสู้ในถ้ำมังกรอยู่สามวันอย่างดุเดือดแต่ จางเทีย รู้ว่านี่ได้เวลาที่ผลไม้พวกนี้มันจะสุกแล้ว
...
หลังจากเพ่งสมาธิไปที่ประตูมิติ จางเทีย ก็ได้หายไปจากห้องนอนทันที
หลังจากที่บอกให้ เฮลเลอร์ ทำเวลาให้เหมือนกับด้านนอก ที่นี่ตอนนี้มันก็เป็นตอนกลางคืนด้วย
ทุกอย่างดูเงียบสงบ ตอนนี้ทุกอย่างเหมือนอยู่ในความฝัน สิ่งที่ปกคลุมมิติตอนนี้ไม่ใช่สายรุ้งอีกต่อไปแต่เป็นเมฆสีสันต่างๆที่ลอยผ่านดวงจันทร์ ด้วยแสงบางๆที่ลอดมา ทั้งมิตินี้เหมือนกับในนิทาน
ในความมืดนั้นใบไม้แต่ละใบต่างก็ส่องประกาย ด้วยรูปร่างที่แตกต่างกันออกไปพวกใบไม้ก็ส่องแสงต่างกันออกมาด้วย ผลก็คือมีสีเป็นร้อยๆสีที่ต้นไม้เล็กๆใจกลางปราสาท
เมื่อมองไปยังต้นไม้เล็กๆนั่น จางเทีย ก็รู้สึกว่าเขาเพลิดเพลินไปกับฉากนี้ เขามองมันกว่าหนึ่งนาทีก่อนที่จะห้ามไม่ให้ตัวเองไปเก็บผลไม้ ด้วยเหล้าสองขวดที่มี เขาก็ได้เดินตรงไปที่ห้องทดลอง
หลังจากที่เปิดโคมไฟแล้ว ห้องทดลองก็สว่างขึ้นมาทันที
บนโต๊ะนั้นมีเมล็ดดอกบัวไฟที่ เซ่าหยวน ได้ให้มา จางเทีย ได้วางขวดลงและหากระติกน้ำจากลังเก็บของซึ่งสามารถจุน้ำได้กว่า 1 ลิตรออกมา
เขาซื้อกระติกน้ำพวกนี้มาจากเมืองแบล็คฮ็อต จางเทีย ยังไม่เคยใช้มันเลย หลังจากที่ตรวจดูกระติกน้ำแล้ว จางเทีย ก็พบว่าข้างในนั้นสกปรกนิดหน่อยซึ่งอาจจะเป็นอย่างนี้ตั้งแต่ที่ผลิตออกมาจากโรงงาน
อากาศใน Castle of Black Iron นั้นสดชื่น ที่นี่เกือบที่จะไม่มีฝุ่นเลย นี่มันก็ 8-9 เดือนแล้วตั้งแต่ที่เขาทำควรามสะอาดโต๊ะไปแต่ตอนนี้มันก็ยังคงสะอาดเหมือนก่อน หลังจากทที่จับดูแล้ว เขาก็เห็นว่ามันไม่มีฝุ่น ถ้าอากาศที่นี่เอาไปขายได้ จางเทีย คงอยากทำอากาศอัดกระป๋อง
จางเทีย จับกระติกน้ำแล้วเดินไปที่แม่น้ำ หลังจากที่ล้างมันแล้วเขาก็ได้กลับไปที่ห้องทดลอง
‘ ถ้าข้าติดตั้งท่อน้ำในห้องทดลองได้นะ ! ‘ แต่ จางเทีย รู้ว่าเขาไม่สามารถทำแบบนั้นได้ในตอนนี้ มันจะทำให้เขาต้องซื้อท่อน้ำและก็อกแล้วค่อยเอามาใส่ใน Castle of Black Iron
“ ยินดีต้อนรับสู่ Castle of Black Iron เจ้าของปราสาท ! “
ในตอนที่ จางเทีย ล้างกระติกน้ำ เฮลเลอร์ ก็ได้เดินเข้ามาหาที่ทางเข้าห้องทดลอง เขาโค้งให้กับ จางเทีย ด้วยการที่ จางเทีย เคยบอกไว้ สุดท้ายแล้ว เฮลเลอร์ ก็ไม่ได้ต่อด้วยสุดหล่อและวิเศษไปในฉายาของ จางเทีย จางเทีย รู้ว่าเขาจะภูมิใจกับมันได้คนเดียวแต่มันคงไม่ฉลาดถ้าให้คนอื่นมาเรียกเขาแบบนี้
จางเทีย ทักทาย เฮลเลอร์และพวกเขาก็เดินเข้าไปในห้องทดลองด้วยกัน
หลังจากที่เข้ามา จางเทีย ก็รีบทำงาน ส่วน เฮลเลอร์ นั้นยืนอยู่ข้างๆเงียบๆ
แต่ละขวดนั้นมีเหล้า 500 มิลิลิตร จางเทีย เปิดขวดและเทเหล้าลงมาใส่กระติกน้ำอันใหญ่
เหล้าทั้งหมดนั้นมีปริมาณ 80% ของกระติกน้ำ
หลังจากนั้น จางเทีย ก็ได้เอาดอกบัวซึ่งหนักพอๆกับก้อนเหล็กเอามาทุบแล้วแคะเอาเมล็ดของมันทีละอันๆ
เมล็ดแต่ละอันนั้นใหญ่พอๆกับลูกแก้วที่ จางเทีย เคยเล่นตอนที่ยังเด็ก เมล็ดสีแดงนั้นหนักพอๆกับเหล็กด้วย จางเทีย ดีดมันแต่มันก็ยังไม่แตก ดังนั้น จางเทีย เลยเอาเมล็ดหนึ่งใส่ปากแต่เขาก็รู้สึกว่าเขากำลังเคี้ยวเหล็กอยู่
หลังจากที่ลองแล้ว จางเทีย รู้ว่าอาจารย์นั้นพูดถูก ถ้าเขาฝืนกลืนมันไป แน่นอนว่าเขาต้องแย่เพราะมันแน่ๆ
มีเมล็ดทั้ง 18 เมล็ดซึ่งน้อยกว่าที่เขาคิดไว้เล็กน้อย หลังจากที่เอาเมล็ด 10 อันไปแช่ จางเทีย ก็เหลือแค่ 8 อัน เมื่อมองไปที่เมล็ดเหล่านั้น จางเทีย ก็มีความคิดขึ้นมาทันที
เขาเกือบสะดุ้ง ตอนนี้เขาก็มีเมล็ดมันแล้ว ทำไมเขาไม่ปลูกมันใน Castle of Black Iron ล่ะ ...
“ เฮลเลอร์ ! “ - จางเทีย หันหน้าไปหา เฮลเลอร์ ที่ยืนอยู่ข้างๆ – “ อื่ม เราสร้างลาวาที่นี่ได้มั้ย ? “
“ ในที่สุดท่านก็รู้ ข้าคิดว่าจะเตือนท่านพอดี ดูเหมือนว่าจะไม่จำเป็น ! “ – เฮลเลลอร์ ยิ้มออกมา –“ แน่นอนว่าท่านสามารถสร้างสภาพแวดล้อมที่เต็มไปด้วยลาวาได้ มันไม่ได้แตกต่างกับการสร้างของอย่างอื่น เมล็ดของท่านนั้นมาจากต้นไม้ธาตุซิลิคอนนซึ่งยากที่จะได้เห็น พวกมันมีพลังงานที่พิเศษอย่างมาก ถ้าเอาไปปลุก แน่นอนว่ามันต้องส่งผลดีต่อท่านและ Castle of Black Iron ! “
“ ต้นจากซิลิคอน ? นายหมายความว่าดอกบัวไฟแดงนี่เป็นต้นไม้จากซิลิคอนงั้นเหรอ ? “ - จางเทีย ทึ่งกับเรื่องนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นต้นไม้ที่ไม่ได้เกิดจากคาร์บอน เขาคิดว่าเขาอาจจะไม่เคยเห็นต้นไม้แบบนี้ได้ในชีวิตของเขา
“ แน่นอนว่าถ้าไม่ใช่ต้นไม้จากซิลิคอนแล้วมันจะอยู่ในอุณหภูมิสูงอย่างลาวาได้ยังไง ? พวกจากคาร์บอนไม่มีทางที่จะทำแบบนั้นได้ ! “
“ เราปลูกมันที่นี่ได้มั้ย ?”
“ ที่นี่น่ะแม้แต่ Manjusaka Karma Fruit Tree ก็ยังเติบโตได้ ไม่มีต้นไม้ต้นไหนที่ปลูกที่นี่ไม่ได้ ! “ - เฮลเลอร์ พูดอย่างภูมิใจ
เมื่อได้ยินคำตอบนั้น ใจของ จางเทีย ก็เต้นรัวซะจนเกือบหลุดออกมาจากลำคอ ....