Chapter 351: ความสามารถ
เพราะบุคลิกของ จางเทีย เขาจะไม่ปฏิเสธสิ่งที่เธอพูดแต่ไม่ใช่ว่าเขาจะโดนเธอปั่นหัวได้ง่ายๆ ในตอนที่ จางเทีย กำลังจะอธิบาย ชายคนหนึ่งในกลุ่มที่เดินเข้ามาหาเขาก็ได้ชี้มาที่ จางเทีย ด้วยท่าทีโกรธ
“ นานา ไอ้นี่ใคร ? นี่หลบข้าเพราะเขางั้นเหรอ ? “
“ นี่คือสามีข้า แล้วไง ? “
เธอเงยหน้าขึ้นมาแล้วมองอย่างไม่พอใจไปที่ชายคนนั้น
ชายคนนั้นจ้องไปที่ นานา แล้วยิ้มออกมา – “ ข้ารู้ว่าเจ้าจงใจทำให้ข้ารำคาญ ! ทำไมเจ้าจึงยังทำใสซื่อแบบบนี้ได้ ? เจ้าจะไปชอบเด็กแบบนั้นได้ไง ? “
‘ เหี้ย ! พ่อคนนี้ยังไม่ทันได้พูดสักคำแต่กลับมาด่าข้าแล้ว ? ‘ จางเทีย ด่านในใจ เขาเอาแขนไปโอบที่เอวของ นานา และดึงเธอเข้ามากอด เขาจูบไปที่หน้าของเธอและมองกลับไปที่ชายคนนั้น
“ ที่รัก นี่ใคร ? เขาพูดมากจริง ข้าไม่เคยได้ยินเจ้าพูดถึงเขามาก่อนเลย ข้ารู้ว่าเจ้าสนใจแค่การขับรถทั้งวัน ! ทำไมเจ้าถึงไม่บอกเรื่องสำคัญแบบนี้กับข้า ? “
เธอแสดงท่าทีทึ่งและอายออกมา เธอตอบกลับมาด้วยรอยยิ้ม
“ โทษทีนะที่รัก ! ข้าแค่ไม่อยากให้ท่านกังวลเรื่องข้า ! ข้าจะไม่ทำอีกแล้ว... “
จางเทีย ตบไปที่ก้นของเธอและแกล้งทำเป็นมองเธอด้วยท่าทีหยาบคาย – “ นี่แหละผู้หญิงของข้า ! “
หลังจากที่โดนตบก้น เธอก็ยักคิ้วขึ้นมาทันทีแต่ในเสี้ยววินาที เธอก็ยิ้มออกมาและซุกไปที่อกของ จางเทีย แล้วทำท่าอาย – “ คนบ้า คนอยู่ตั้งเยอะ ! “
“ ฮี่ฮี่ มันก็ขึ้นอยู่กับว่าเจ้าจะดูแลข้าดีแค่ไหนคืนนี้ ! “ - จางเทีย เอามือลูบก้นเธอ ‘ รู้สึกดีจริงๆ ‘ จางเทีย ตะโกนในใจ
“ อย่าพูดที่นี่สิ ! เราค่อยกลับไปคุยกันต่อในห้อง ... “ - หญิงสาวก้มหน้าลงไปอีก เธอบิดตัวไปมาเพื่อให้เอามือ จางเทีย ออกจากก้นของเธอ ในเวลาเดียวกันเธอก็แอบหยิกท้องของ จางเทีย
“ มีอะไรอีก ? ไม่ใช่เจ้าจะมาทำลูกให้ข้าเหรอ ? เราค่อยคุยเรื่องลูกกันทีหลัง อยากให้ข้าดูแลเจ้าเหมือนเจ้าหญิงรึไง ? อย่าไร้สาระ ! ข้าจะแสดงให้เห็นเองว่าคืนนี้มันจะเป็นยังไง ! “ - จางเทีย มองไปที่ชายคนนั้นที่ซึ่งอายุ 27 ปี ชายคนนั้นยืนอึ้ง – “ ทำตามข้าซะนะ ลุง นี่มันยุคเหล็กดำโว๊ย ! ส่งดอกไม้, อวดรวย, ชวนสาวไปกินข้าวรึทำท่าสนใจพวกเธอ ! “
“ เจ้า..เจ้า.. “ - ด้วยการที่โดนหยามอย่างหนัก ชายคนนั้นได้ชี้มาที่ จางเทีย ด้วยมือที่สั่นและเกือบจะพูดอะไรออกมาไม่ได้
เมื่อเห็นเจ้านาย ตัวเองทำแบบนั้น คนคุ้มกัน 2 คนที่ยืนข้างๆชายคนนั้นก็ได้เดินเข้ามาหา จางเทีย
“มีอะไรให้ช่วยมั้ยครับ ?” – เมื่อเห็นว่ามันตึงเครียดเล็กน้อย พวกยามที่ใส่ชุดดำของโรงแรมก็ได้เดินเข้ามา
คนที่พูดออกมาเป็นคนหัวล้านผิวดำ เขาสูง,ใจเย็นและสุภาพซึ่งบังคับให้คนคุ้มกันสองคนนั้นต้องใจเย็นลง
เมื่อมองไปที่ยาม ชายที่เกือบควบคุมตัวเองไม่อยู่ก็ได้เรียกคนคุ้มกันตัวเองกลับมา
“ นานา เจ้าทำข้าผิดหวังมากเกินไปแล้ว เจ้าจะมาชอบเด็กแบบนี้ได้ไง.. “
เมื่อพูดจบเขาก็มองแบบหงุดหงิดมาที่ จางเทีย จากนั้นเขาก็ได้โบกมือและเดินออกไปกับคนคุ้มกันทั้งสอง
เมื่อเห็นว่าพวกนั้นกลับไปแล้ว ยามที่ถามตะกี้ก็มองมาที่ จางเทีย และ นานา เขารู้ทันทีว่าเป็นเรื่องผู้หญิง ดังนั้นแล้วเขาจึงเดินจากไปพร้อมกับยามอีกคน
จนกระทั่งทุกคนเดินจากไปแล้ว นานา ที่กอด จางเทีย อยู่ก็เริ่มทำสีหน้าเคร่งขรึม
“ ไอ้บ้านี่ ปล่อยข้านะ ! “
เธอมองมาที่ จางเทีย และตบเพื่อให้มือของ จางเทีย หลุด
จางเทีย ฮึดฮัดออกมา ‘ เธอนี่กลิ่นหอมจริงๆเลย ‘
“ ถ้าข้าไม่กอดเจ้า เจ้าจะหลอกพวกนั้นได้เหรอ ? ข้ายังไม่คิดค่าตอบแทนเลยด้วยซ้ำ ! “
“ เจ้าเอาเปรียบข้ามากไปแล้วแต่กลับจะมาขอค่าตอบแทนเนี้ยนะ ? “
“ ข้าทำให้เขาไม่พอใจเพราะคำพูดเจ้า ข้าอาจจะโดนอัดจนตายตอนที่ออกจากโรงแรมก็ได้ ไอ้บ้านั่นยิ่งดูใจแคบอยู่ด้วย ! คนสวยนี่มันอันตรายจริงๆ ! “
หลังจากที่มอง จางเทีย อยู่นาน เธอก็ได้หัวเราะออกมา – “ ได้ เราหายกัน เจ้าขับรถเก่งดีนิ เจ้าไปเรียนมาจากไหน ? เรามาแข่งกันหน่อยมั้ย ! “
“ โทษทีนะ ข้าไม่สนใจเล่นเกมแบบนี้ตั้งแต่ 7 ขวบแล้ว ข้าไม่สนใจ ! ข้าจะไปกินข้าว .. “ - จางเทีย เดินตรงไปที่ห้องกินข้าว
เมื่อมองไปที่ จางเทีย นานา ก็ยังคงยืนนิ่ง เธอมองเขา จางเทีย และเริ่มสงสัยและสนใจมากกว่าเดิม...
...
หลังจากที่กินข้าวแล้ว จางเทีย ก็ได้กลับไปที่ห้องตัวเอง
‘ นี่ก็วันที่สามแล้วที่แช่เมล็ดดอกบัวเอาไว้ ตามที่อาจารย์บอก ข้ากินมันได้วันนี้นิ ‘
หลังจากที่จัดของในห้อง จางเทีย ก็แบกเป้ไวในมือและเข้าไปใน Castle of Black Iron โดยผ่านประตูมิติที่หว่างคิ้ว
...
ตอนนั้นที่ Castle of Black Iron ก็มืดแล้วแต่มันยังไม่มืดเกินไป สิ่งที่ทำให้ จางเทีย ทึ่งคือ เอแกน, เอดเวิด, เอซิส นั่งรอบกองไฟอยู่ที่สวนข้างๆบ้าน พวกนั้นย่างข้าวโพดกันอยู่
เมื่อเห็น จางเทีย มา พวกนั้นก็รีบวิ่งเข้ามาหาและจูบที่รองเท้าเขา
“ เจ้าของปราสาท บริวารผู้ซื่อสัตย์ เอแกน รอคำสั่ง ! “
“ เจ้าของปราสาท บริวารผู้ซื่อสัตย์ เอดเวิด รอคำสั่ง ! “
“ เจ้าของปราสาท บริวารผู้ซื่อสัตย์ เอซิส รอคำสั่ง ! “
ทั้งสามคนพูดขึ้นมาทีละคนราวกับตกลงไว้ก่อนแล้ว
หลายวันมานี้ จางเทีย ได้เข้ามา Castle of Black Iron ในตอนดึกตอนที่ทั้งสามคนนอนไปแล้ว ดังนั้นแล้วเขาจึงไม่ค่อยเห็นพวกนี้ เมื่อเห็นทั้งสามคนยังอยู่ จางเทีย ก็รู้สึกค่อนข้างดี
“ พวกเจ้าทำอะไรกันอยู่ ? “
“ เรากำลังงย่างข้าวโพดกันอยู่ มันอร่อยมากเลยล่ะ ! “ - เอแกน อธิบาย
ในตอนที่ เอแกน ตอบ เอซิส ก็ได้เอาข้าวโพดออกมา หลังจากที่ตบขี้เถ้าออกแล้ว เขาก็ได้ยื่นให้กับ จางเทีย
เมื่อเห็นสายตาที่คาดหวัง จางเทีย ก็ไม่ได้ลังเลย เขารับข้าวโพดและแกะเปลือกมันออกก่อนจะกินมันลงไป
แค่คำเดียว จางเทีย ก็นิ่งไป ‘ อื้อ อร่อยจริงๆ อย่างน้อยข้าก็ไม่เคยกินอะไรอร่อยแบบนี้มาก่อน นี่ใช่ข้าวโพดจาก Castle of Black Iron รึเปล่า ? ‘ หลังจากที่กินไป จางเทีย รู้สึกอายเล็กน้อยที่เขาไม่รู้เกี่ยวกับผลผลิตของ Castle of Black Iron มาตั้งนานแล้ว
เขาเห็นสินค้า, พื้นที่ซึ่ง เอแกน, เอซิส และ เอดเวิด ดูแล ข้าวโพดพวกนี้ก็เติบโตได้เป็นอย่างดีในพื้นที่พวกนั้น
“ ดีนิ อร่อยมาก ! พวกเจ้าทำกันได้ดีเลย พวกเจ้าน่ะเป็นคนดีและยังทำงานเก่งด้วย ! “ - จางเทีย ตบไหล่พวกนั้นซึ่งทำให้พวกนั้นตัวสั่นด้วยความตื่นเต้น
“ อ๊าก เจ้าของปราสาทชมข้า .. “ – เอแกนดีใจอย่างมากซะจนเต้นไปมา
“ เจ้าของปราสาทตบไหล่ข้าด้วย ! “ – เอดเวิด เหมือนกับถูกหวย
“ ข้าปลูกข้าวโพดนั่นเอง ! “- เอซิส โดดไปมา
‘ มันตื่นเต้นขนาดนั้นเลยรึไง ?’ จางเทีย มองไปที่มือตัวเอง ‘ มือข้ามีเวทย์มนต์รึไง ? ‘
“ คุณได้สร้างพวกเขา ความหมายของการมีอยู่เพื่อให้เจ้าของปราสาทพอใจ คำชมไหนๆก็ทำให้พวกเขามีความสุขอย่างมากเพราะมันจะทำให้วิญญาณและความฉลาดของพวกเขาสูงขึ้นและบ่งบอกได้ถึงความมั่นใจในการทำงานของเรา ! “ – เฮลเลอร์ โผล่มาข้างๆ จางเทีย พร้อมกับยิ้ม
‘ ข้ารู้ ‘ จางเทีย เองก็ดีใจ ตอนนั้นเขาก็ได้ส่งกระเป๋าให้กับ เฮลเลอร์ – “ เอาใส่ห้องอุปกรณ์หน่อยสิ ข้าจะใช้มันในอีกไม่กี่วัน ! “
“ ได้ครับ พูดถึงห้องอุปกรณ์แล้ว ข้าอยากเตือนเจ้าของปราสาทว่าห้องของเราน่ะใส่ของได้ไม่นานเพราะคลังพืชผลน่ะเต็มแล้ว ไม่มีที่ว่างเก็บได้อีกแล้ว ! “
“ อ๊าก ! “ – เมื่อได้ยินข่าวนี้ จางเทีย ก็อึ้งเล็กน้อย – “ แล้วเราควรทำยังไงกันดี ?”
“ มีสองวิธี อย่างแรกคือข้าเพิ่มความเร็วในการโตของป่าใน Castle of Black Iron โดยใช้พลังงาน จากนั้นก็จะให้ เอดเวิด สร้งห้องด้วยไม้ธรรมดาแต่พวกไม้สนกับพาราซอลน่ะไม่ได้มีคุณภาพดีเท่าไหร่ ถ้าข้าเพิ่มอัตราการเติบโตของมันโดยใช้พลังงานแล้วมันคงเสียเปล่า ดังนั้นข้าหวังว่าเจ้าของปราสาทจะเอาไม้เหมาะเข้ามาอย่างบลูเบอร์รี่, ไม้เทค, นานมุ, แซนเดอร์, ไม้สนเกาหลีเพราะไม้พวกนี้น่ะทนกว่าและดูดีกว่า ! “
“ แล้ววิธีที่สองล่ะ ? “
“ ตราบใดที่เจ้าของปราสาทเพิ่มพลังงานจนพอ คุณสามารถสร้างภูเขาที่มีถ้ำมากมายซึ่งสร้างมาจากระบบการสร้างพื้นที่ นั่นจะทำให้เสียเวลาน้อยลง ! “
เมื่อได้ยินวิธีนี้ จางเทีย ก็รู้สึกว่าตัวเองจนขึ้นมาอีกรอบ เขาทำได้แค่ฝืนยิ้ม –“ ไม่ต้องรีบขนาดนั้น ข้าจะเอาไม้เข้ามาเอง สำหรับพลังงาน ข้าจะเพิ่มมันด้วย เจ้าก็รู้นิว่าช่วงนี้ข้ายุ่ง ! “
“ ข้าเข้าใจ ตามที่คุณต้องการเลย ! “
จางเทีย รีบวิ่งไปที่ห้องทดลอง ของเหลวสีด้านในขวดแก้วเริ่มกลายเป็นสีแดงเลือดอย่างกับไฟ...
เขาเปิดขวดออกแล้วดมกลิ่นมันและรู้สึกได้ว่าพลังฉีต่อสู้ของเขาถูกปลุก ...
‘ นี่คือการทำงานของเมล็ดมันเหรอ ? นี่มันทรงพลังเกินไปแล้ว ! ‘