Chapter 381: อีเวนต้าอชิพิคาลาโก้
จางเทีย ไปยังเขตทะเลทางด้านเหนือของทวีปไว่เพราะมีเป้าหมายเดียวคือเพื่อให้ได้รับ Seven-Strength Fruits ที่เพิ่มความแข็งแกร่งของตัวเขาเอง !
สัตว์น้ำและสัตว์เวทย์ที่อยู่ในเขตทางด้านเหนือของทวีปไว่ที่ซึ่งต่างก็ดุร้ายและเป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม ในสายตาของ จางเทีย แล้ว มันถือว่าเป็นพื้นที่ล่าสำหรับเขาเพื่อให้ได้ Seven-Strength Fruits
ด้วย Seven-Strength Fruits มากกว่าเดิม จางเทีย มั่นใจว่าเขาสามารถที่จะพัฒนาทักษะการโยนไปจนอยู่ระดับน่ากลัวได้ แม้ว่าเขาจะทำได้ถึงความเร็วเสียง แต่มันก็ยังไม่หมดแค่นั้น กลับกันแล้วมันเป็นแค่จุดเริ่มต้น หอกสามารถบินด้วยความเร็วเสียงนั้นมีพลังทำลายล้างต่างกับหอกที่มีความเร็วเป็นสองเท่าของเสียงอย่างสิ้นเชิง
ถ้าเขากิน Seven-Strength Fruits เข้าไปมากกว่าเดิมในตอนที่เขาถูกพวกบัดซบจากตระกูลเฉินไล่ตาม เขาก็ไม่ต้องตกอยู่ในสถานการณ์แบบนั้นอีก เขาสมารถฆ่าพวกนั้นได้ง่ายๆด้วยลูกดอก
แน่นอน Seven-Strength Fruits ไม่ใช่แค่พัฒนาทักษะการโยนที่แม่นยำของเขาแต่ยังทำให้เขามีพลังงานและแรงมากกว่าเดิม ในขณะเดียวกันพลังของหมัดเหล็กโลหิตและพลังฉีต่อสู้เหล็กโลหิตก็เพิ่มขึ้นได้ด้วยการกิน Seven-Strength Fruits ด้วย Seven-Strength Fruits 9 ผลนั้นไม่ใช่แค่ทำให้เขามีแรงมากกว่าเดิม แต่ยังทำให้เขามีความอึดและความเร็วเหมือนกับหมาป่าด้วย
จางเทีย ไม่ได้เดินทางด้วยเรือ เขากลับดำลงมาในทะเลและว่ายมาตามกระแสน้ำมาทางด้านเหนือ ภายใต้กระแสน้ำ เขาได้ทำการดูดซับน้ำทะเลเข้าไปใน Castle of Black Iron ด้วยผลของแรงดึง เขาจึงได้มีความเร็วที่หาใครเทียบเท่าได้ยาก เขาได้ว่ายน้ำมาแบบนี้กว่าสามวันและในที่สุดก็มาถึงที่แปลกๆแห่งนี้
กว่าสามวันที่ผ่านมา จางเทีย บอกไม่ได้เลยว่าเขาว่ายน้ำมาไกลเท่าไหร่แล้ว เขารู้แค่ว่าเมื่อไม่มีสกิลเคลื่อนที่ เขาก็ยังมีความเร็วที่น่ากลัวได้โดยการใช้พลังวิญญาณในการปรับขนาดของช่องส่งผ่านที่ดูดซับน้ำเข้าไปใน Castle of Black Iron แน่นอนว่าเขาน่ะเดินทางได้เร็วกว่ารถตัวเองเป็นสองเท่า
สิ่งที่ยับยั้งความเร็วของเขานั้นไม่ใช่ความสามารถแต่เป็นแรงดันและแรงที่กดมาที่หัว,ไหล่,และส่วนอื่นๆของร่างกาย
แม้ว่าเขาสามารถดำน้ำลึกได้ 100 ม.ได้ง่ายๆแต่เมื่อเจอกับความดันและแรงกระทกหนักๆ เขาก็ไม่สามารถทนอยู่ได้นาน ดังนั้นเขาจึงลดความเร็วลงเล็กน้อยเพื่อฟื้นตัว หลังจากที่ฟื้นตัวแล้วเขาก็จะว่ายต่อด้วยความเร็วเต็มที่และทดสอบความอึดของร่างกายตัวเอง
สำหรับ จางเทีย สามวันที่เดินทางใต้น้ำนั้นเป็นการบ่มเพาะที่ยากลำบากและเป็นโอกาสที่ดีให้เขาเพิ่มพลังงานให้กับ Castle of Black Iron
เขตทะเลด้านเหนือของทวีปนั้นค่อนข้างกว้างและเต็มไปด้วยเกาะทั้งเล็กและใหญ่ ในเขตด้านเหนือสุด มันถึงกับมีส่วนที่เป็นน้ำแข็ง จางเทีย ได้แต่มุ่งหน้าไปทางเหนืออย่างเดียวโดยไม่ได้อาศัยแผนที่ เขาไม่รู้ว่าตอนนี้เขาอยู่ไหนด้วยซ้ำ
สิ่งเดียวที่เขายืนยันได้คือเขาน่ะอยู่ในเขตด้านเหนือของทวีปไว่จริงๆ อุณหภูมิในทะเลและในอากาศตอนกลางคืนบอกกับ จางเทีย ว่าเขาอยู่ในเขตด้านเหนือแล้ว
หลังจากที่อยู่ในทะเลมากว่าสามวัน ในที่สุดเขาก็ได้มาถึงที่แปลกๆ จางเทีย ไม่เชื่อว่าจะมีคนหาเขาเจอได้ ตอนนั้น จางเทีย ได้เปลี่ยนหน้าตาและกินยาที่ซื้อมาจากคารัวล์ด้วย
หลังจากที่สลับหน้าตาแล้ว ผมและคิ้วก็ได้เปลี่ยนเป็นสีน้ำตาล ตาก็เปลี่ยนเป็นสีฟ้า ส่วนผิวก็ขาวกว่าเดิม เขาน่ะเหมือนกับมนุษย์อีกเผ่า นี่ไม่ต้องพูดถึงคนที่ไม่เคยเห็นเขามาก่อน แม้แต่แม่ของเขาก็ยังยืนยันไม่ได้เลยว่านี่คือลูกชาย
สำหรับกลุ่มปิศาจสามตาแล้ว ไม่ว่าพวกนักฆ่าจะเฉียบคมแค่ไหน แน่นอนว่าพวกมันคงหาเขาไม่พบแน่
‘ ยาเปลี่ยนหน้าตานี่มันดีจริงๆ มันจำเป็นที่จะเปลี่ยนใบหน้าและหนีจากนักฆ่าหลังจากที่ฆ่าคนรึปล้นได้’ จางเทีย รู้สึกโชคดีมากที่ได้ซื้อยาแบบนี้มาไม่ถึง 400 ทอง
จางเทีย เดินไปตามถนนในเมืองและมองไปรอบๆ ตอนนั้นชาวบ้านต่างก็นอนกันไปหมดแล้วแต่ก็ยังมีโคมไฟจากบาร์ตามท้องถนน และยังมีเสียงดนตรีอีกทั้งเสียงของพวกคนเรือดังออกมาจากร้าน บางครั้งเขาก็เจอกับพวกคนเมา
ตามที่เขารู้เกี่ยวกับนักผจญภัย จางเทีย ได้เดินไปตามท้องถนนโดยทำท่าทีไม่ให้เตะตารึแอบจนเกินไปพร้อมกับจับตาดูเครื่องหมายตามร้านค้าไว้
จริงๆแล้ว จางเทีย เห็นป้ายโรงแรมในเวลาไม่ถึง 20 นาทีหลังจากที่ออกมาจากน้ำ ที่มุมทางขาวนั้นมีป้ายที่แสดงรูปดาบและพลั่ว เมื่อเห็นแบบนั้นในที่สุด จางเทีย ก็รู้ว่าเขาได้มาถึงแล้ว
นี่คือโรงแรมสามชั้นที่ชื่อ ‘ Wild Home ‘ แม้ว่ามันจะดึกแล้วแต่ก็ยังมีโคมไฟติดอยู่ด้านใน
จางเทีย ผลักประตูเข้าไปและรู้สึกได้ถึงความอุ่นทันที
ที่ชั้นแรกนั้นเป็นบาร์ขนาดใหญ่ ในตอนที่ จางเทีย เข้าไป เขาก็พบว่าที่นั่นค่อนข้างคึกคัก แม้ว่ามันจะดึกแล้ว เขาก็ยังเห็นคนจำนวนมากรวมตัวอยู่ข้างในภายใต้แสงสลัวๆ คนกว่า 30-40 คนนั้นเป็นนักผจญภัย พวกเขาอยู่ด้วยกันเป็นกลุ่ม 3-5 คนคอยพูดคุยเรื่องบางอย่างกันอยู่
ในตอนที่ จางเทีย เข้าไป เสียงประตูก็ทำให้ทุกคนหันมาสนใจ เมื่อเห็นว่า จางเทีย เป็นแค่เด็กวัยรุ่น หลังจากที่มองเขาได้สักพัก พวกนั้นก็หันหนี
จางเทีย รู้สึกว่าบรรยากาศในบาร์นั้นแปลกนิดๆ เขาไม่คิดอะไรมากและเดินตรงไปที่เคาเตอร์
“ มีห้องว่างมั้ย ? “
ผู้หญิงด้านหลังนั้นอายุได้ประมาณ 50 ปี ด้วยเครื่องสำอางหนาๆ เธอน่ะคาบบุหรี่ไว้และเช็ดแก้วด้วยผ้าขาว เธอดูสูงและดูน่าจะอารมณ์ร้อน
เมื่อได้ยินคำถามของ จางเทีย เธอก็มองไปที่เขาก่อนจะเช็ดแก้วต่อ – “ ห้องเล็กห้องสุดท้ายห้องใต้หลังคาชั้นสาม สองเงินต่อคืน ห้ามต่อ !”
“ ได้ ! เอาแผนที่ให้ด้วย โอ้ มีอะไรกินบ้าง ? “
ผู้หญิงคนนั้นวางแก้วลงก่อนจะเอาแผ่นเหล็กมาวางไว้ตรงหน้า จางเทีย – “ นี่แผนที่บนอีเวนต้า 15 เงิน เราน่ะมีแค่ซุปกับขนมปังเท่านั้น ! “
“ ได้ ฟังดูดีนิ ! “ – จางเทีย ลูบท้อง ระหว่างเดินทางมาสามวันใต้ทะเล นอกจากดื่มยารักษารอบด้านไปสองขวด เขาไม่ได้กินอย่างอื่นเลย ตอนั้นเขาอยากกินอาหารจริงๆบ้าง
“ ตามกฎของเรา เจ้าต้องจ่ายก่อน แผนที่,ซุป,และก็ขนมปังเป็นเงิน 15 เงิน 70 ทองแดงรวมทั้งหมด ! “
จางเทีย เปิดกระเป๋าก่อนจะเอาเงิน 16 เงินออกมาวางที่ต๊ะ หลังจากที่เห็นเงินแล้ว ผู้หญิงคนนั้นก็ได้ตะโกนไปที่ครัว – “ มิล ซุปกับขนมปังอย่างละอัน !”
เธอโยนเงิน 30 ทองแดงคืนให้กับ จางเทีย หลังจากที่เก็บเงินทอนและแผนที่แล้ว จางเทีย ก็ได้เลือกโต๊ะข้างๆเคาเตอร์ที่ว่างอยู่
‘ อีเวนต้า ? ‘ หลังจากที่นั่งลงแล้ว จางเทีย ก็นึกถึงเขตทะเลในแผนที่ด้านเหนือของทวีปไว่และสินค้า,การเมืองและเศรษฐกิจของที่นั่นซึ่งเขาได้เรียนรู้มาจากวังมังกรลับ
ในความคิดของ จางเทีย มีสถานที่ที่เรียกว่าอีเวนต้าอยู่จริง เอาให้แม่นยำแล้วมันน่าเป็นอีเวนต้าอชิพิคาลาโก้ มันคือเกาะทางด้านตะวันตกของเขตทะเลของด้านเหนือทวีปไว่ซึ่งประกอบไปด้วยหลายร้อยเกาะ
อีเวนต้าอชิพิคาลาโก้น่ะคือทางผ่านที่จะเข้าไปยังป่าน้ำแข็งหิมะในด้านเหนือจากทวีปไว่ ถ้าใครต้องการที่จะเข้าไปป่าน้ำแข็งหิมะโดยไม่ต้องผ่านอีเวนต้าอชิพิคาลาโก้ คนนั้นต้องข้ามภูเขาคอร์ก้าที่ปกคลุมไปด้วยน้ำแข็งซึ่งยาวไปกว่าหลายหมื่นไมล์ซึ่งถือว่าเป็นฝันร้ายสำหรับทุกคน ป่าน้ำแข็งหิมะนั้นคือเขตที่มีคนอาศัยอยู่ในเขตด้านเหนือสุดของทวีปไว่ ถ้าเดินตรงไปทางเหนือจากป่านี้ คนนั้นจะเข้าสู่ทวีปที่ปกคลุมไปด้วยน้ำแข็งได้
อีเวนต้าอชิพิคาลาโก้นั้นมีกฎที่หละหลวม มันไม่ได้มีรัฐบาลที่มีอำนาจ มันก็เหมือนกับพันธมิตรซึ่งแบล็คฮ็อตเคยอยู่ด้วย แต่มันน่ะหละหลวมยิ่งกว่าพันธมิตรอีก นอกจากบางตระกูลที่อยู่ตามรัฐแล้ว พวกองค์กรและตระกูลต่างก็ยึดเกาะเป็นของตน
‘ ข้ามาถึงอีเวนต้าอชิพิคาลาโก้แล้ว ‘ จางเทีย อึ้งในใจเล็กน้อย ‘ อีเวนต้าอชิพิคาลาโก้ห่างจากเขตไฮหยวนกว่า 11,000 กม.ภายใต้กระแสน้ำ ข้าว่ายน้ำมากว่า 11,000 ในสามวัน ! ใครจะเชื่อข้าบ้างถ้าข้าพูดเรื่องนี้....’
จางเทีย ค่อนข้างภูมิใจในตัวเอง การว่ายน้ำอย่างอิสระนี้ทำใหเขาคึก
‘ ตอนนี้ข้ามาถึงแล้ว ข้าคงต้องค้นหารอบๆ ‘ จางเทีย บอกกับตัวเอง ป่าน้ำแข็งหิมะเจอกับทะเลสามทาง ในป่าและเขตทะเลใกล้ๆ มีสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมมากมายที่มีขนาดใหญ่อย่างพวกหมาป่าหิมะ, หมีน้ำแข็ง, หมาล่าเนื้อ, แมวน้ำและวอลลัส นี่ยังไม่รวมพวกสัตว์ทะเลกลายพันธ์ระดับ 1 และ 2 ด้วย
จะมี Seven-Strength Fruits สักกี่อันที่เขาสร้างขึ้นมาได้
ซุปและขนมปังที่เขาสั่งไม่นานก็มาถึงโดยสาวอ้วนที่ยกมาเสิร์ฟ กลิ่นของพวกมันค่อนข้างดีและทำให้หิว ในตอนที่ถูกวางเอาไว้บนโต๊ะ จางเทีย ก็เริมกินโดยไม่สนสายตาของคนอื่น ‘ หือ รสชาติเยี่ยมไปเลยแหะ ‘
“ ดูเหมือนว่าข่าวเรื่องคัมภีร์ก่อนภัยพิบัติของเมืองมนุษย์ถูกพบในป่าน้ำแข็งหิมะจะถูกพูดถึงกันแล้ว แม้แต่ไอ้เด็กไม่มีผมนั่นยังอยากลองไปที่นั่นเลย... “
ในตอนที่ จางเทีย กินข้าวอยู่นั้น หนึ่งในนักสำรวจที่นั่งอยู่ด้านขวามือได้พึมพำกับเพื่อน แม้ว่าเสียงของอีกฝ่ายจะเบาแต่ จางเทีย ก็ยังได้ยินทุกคำอย่างชัดเจน
“ เขาแค่สั่งซุปกับขนมปังมา ไม่ได้ดื่มด้วยซ้ำ นอกจากนี้เขาก็ยังไม่ได้เอาอาวุธมาด้วย และเสื้อผ้าของเขาก็ปกป้องเขาจากอันตรายของป่านั้นไม่ได้ แน่นอนว่านี่น่ะคือมือใหม่ เขาต้องคิดว่าการสำรวจเหมือนกับการเดินทางที่ต้องใช้แค่เงิน ! “ – ชายอีกคนหัวเราะออกมาเล็กน้อย
“ ข้าพนันว่ามือใหม่นี่ทนได้อาทิตย์เดียวในป่าก่อนจะกลายเป็นอาหารสัตว์ ! “- เสียงที่สามดังขึ้นมา
“ น่าสงสารจริงๆ ! เขาดูหล่อและน่าจะเป็นของเล่นได้ดีนะ ทำไมถึงเลือกเป็นนักสำรวจเอาซะล่ะ ? “
“ บางทีเขาอาจคิดว่านักสำรวจหาเงินง่าย เด็กหนุ่มนี่ใสซื่อจริงเลย !”
“ ตอนไหนกันที่พวกคนของ Wild Home ที่ไปรวมรวมข่าวจะกลับมา ? ระบบส่งข่าวของกลุ่มการส่งของเกาะอกูเร่น่าจะสามารถติดต่อไปยังป่าน้ำแข็งหิมะได้ พวกเขาต้องมีสัญญาธุรกิจที่นั่นแน่ ! “
...
‘ ข้าอยู่บนเกาะอกูเร่ เกาะบนอีเวนต้าอชิพิคาลาโก้ นี่น่ะเป็นเกาะขนาดใหญ่ที่มีพื้นที่ถึง 4000 ตร.กม. ‘
จางเทีย ดื่มซุบเข้าไปและฟังคนอื่นๆคุยกัน แม้ว่าพวกนักสำรวจจะเหน็บเขาแต่ในที่สุด จางเทีย ก็รู้ว่าทำไมนักสำรวจมากมายถึงได้มารวมตัวกันที่นี่
พวกเขามาที่นี่เพื่อคัมภีร์ของเมืองมนุษย์ซึ่งถูกค้นพบในป่าน้ำแข็งหิมะ พวกเขาเหมือนจะรอฟังข่าวบางอย่าง แม้ว่า จางเทีย จะสนใจเรื่องคัมภีร์นั่นแต่เขาเลือกที่จะหา Seven-Strength Fruit แทนดีกว่า แม้ว่าคัมภีร์นั่นจะทำให้นักสำรวจร่ำรวยแต่เงินน่ะไม่ใช่สิงที่ จางเทีย สนใจในตอนนี้
ในตอนที่ จางเทีย กินซุปกับขนมปังเสร็จ เขาก็ได้ยินเสียงระฆังและประตูก็ถูกผลักเปิดออก
มีคนๆหนึ่งเดินเข้ามาและเริ่มคำรามที่ทางเข้า – “ นักสำรวจบนป่าหิมะน้ำแข็งได้ตั้งองค์กร ข่าวนี้เป็นจริง พวกเขาได้หาคัมภีร์ในเฮลลาร์ตามรอยแตกที่ด้านล่างป่าน้ำแข็งหิมะ อีกอย่างแล้วมันอาจจะมีการค้นพบที่ยิ่งใหญ่กว่านี้ที่ใต้พื้นนั่นก็ได้ เศษชิ้นส่วนของเทพดวงดาว... “
หลังจากนั้นสักพักทั้งโรงแรมก็วุ่นวายขึ้นมา