" ใครพูดว่าข้าวาดได้แต่อักขระอักษรรูนเกรด 1 กัน ?? "
คำพูดนี้ของยี่ เทียนหยุน ก็แสดงให้เห็นแล้วว่า การแข่งขันในแต่ละด่านที่ผ่านมา พวกเขาล้วนอยู่ในอุ้งมือของเขา อักษรรูนศักดิ์สิทธิ์เกรด 4 โชว์หราอยู่ ณ ปัจจุบัน แถมยังจารได้อย่างเพอร์เฟคอีกต่างหาก การวาดของเขาดูไม่มีอะไรผิดพลาดให้เห็นเลย ไม่ว่าตัวอักษรจะเป็นความยากในลักษณะไหน เขาก็สามารถที่จะจารได้ทั้งหมด
นี้มิเท่ากับว่าที่ผ่านมา ยี่ เทียนหยุนนั้นแสแสร้งแกล้งทำอย่างนั้นหรือ ครานี้เขากระชากหน้ากากของหลิน หลี่ออกมา !! การกระทำของเขามันย่อมที่จะอธิบายได้ว่า หากเขามิใช่ปรมาจารย์อักษรรูนศักดิ์สิทธิ์เกรด 4 แล้ว ไหนเลยจะสามารถจารตัวอักษรได้อย่างสะดวกสบายเช่นนี้กันเล่า !!
หลังบรรดาเหล่าผู้คนที่รายล้อมได้เห็น พวกเขาต่างก็รู้สึกสะดุ้งตกใจกลัวในทันที แกล้งพูดให้วาด กลับวาดออกมาได้จริงๆ ทำให้ผู้คนต่างก็มองหน้ากันไปมา ทำอะไรไม่ถูก นัยน์ตาของแต่ละคนปรากฏอาการช็อคออกมาให้เห็นซึ่งกันและกัน
ณ เวลานี้ หลี เทียนหลงที่อยู่ใกล้นั้น เมื่อเห็นฉากนี้เข้า ก็เดินลงมา เขาพิจารณาอักษรรูนเกรด 4 ของยี่ เทียนหยุนอย่างถี่ถ้วน..... จากนั้นเขาก็กล่าวสรรเสริญยกย่องออกมาว่า " เยี่ยม ยอดเยี่ยมมาก !! เป็นอักษรรูนศักดิ์สิทธิ์เกรด 4 ที่สมบูรณ์แบบ พูดได้ว่ายากมากๆที่จะวาดอักขระอักษรรูนศักดิ์สิทธิ์เกรด 4 ที่สมบูรณ์แบบเช่นนี้ออกมาได้ !! "
นี่เป็นเรื่องราวที่บุคคลโดยส่วนใหญ่ มักจะให้ความสนใจ ให้ความสำคัญเป็นอย่างมาก เห็นอยู่ทนโท่ว่าสามารถที่จะวาดอักขระอักษรรูนเกรด 4 ได้ แต่เอาเข้าจริงกลับที่จะจารแต่อักขระอัษรรูนเกรด 1 ออกมา ทำตัวโลโซ เจตนาที่จะปิดบังอำพราง เพื่อที่จะฉีกหน้าของพวกเขาอย่างนั้นหรือ ?? ซึ่งหากว่าเป็นเช่นนั้นจริง วัตถุประสงค์ของยี่ เทียนหยุนก็บรรลุแล้ว
" อันที่จริงแล้ว เป็นผู้เยาว์เองที่ต้องการจะกระทำเช่นนั้น การวาดอักขระอักษรรูนเกรด 1 ออกไปก็เพื่อที่จะให้ผู้คนเยาะเย้ย อันดับแรกก็คือ จำต้องรู้ก่อนว่า กฏของที่นี่คืออะไร ผู้เข้าแข่งขันสามารถที่จะจารอักขระอักษรรูนเกรดไหนก็ได้ ตราบใดที่สอดคล้องกับข้อกำหนดกฏการแข่งขัน ข้าก็ถือว่ามันดีแล้ว ใช้ได้แล้ว ใครกันที่พูดว่าประสิทธิภาพของอักษรรูนเกรด 1 นั้นเลวทราม ?? ลองตรองดูอักษรรูนศักดิ์สิทธิ์เกรด 1 ระดับสูง 5 ตัวอักษรของข้าให้ดี ถึงแม้ว่ามันจะเป็นอักษรรูนขั้นพื้นฐาน แต่มันก็แฝงไปด้วยนัยสำคัญ มิใช่ว่าพื้นฐานจะกลายเป็นสิ่งที่ว่างเปล่า !! "
ขณะที่พูด สายตาของยี่ เทียนหยุนยังคงดูไม่ใส่ใจ ต่อปฏิกริยาของบรรดาผู้คนรอบข้างนัก จิตใจของเขายังคงดูสงบนิ่ง
หลี เทียนหลงครุ่นคิด ทันใดนั้นเขาก็ให้ความกระจ่างแก่ผู้คนโดยพูดขึ้นว่า " หากลองคิดดูให้ดีแล้ว อักษรรูนเกรด 1 ที่เจ้าวาดออกมานั้น เป็นตัวอักษรที่มีพลังแห่งตัวอักษรน้อยที่สุด แต่หลังจากที่ใช้รูปแบบหลายตัวอักษรระดับสูงถึง 5 ตัวอักษร พลังของมันก็โปรโมทขึ้นมาถึง 1 เท่า คุณสมบัติของมันกลายเป็นเทียบเท่าอักษรรูนศักดิ์สิทธิ์เกรด 4 บางตัว หากประสงค์ที่จะให้อาวุธหรือชุดเกราะมีคุณสมบัติเพิ่มเติมหรือเสริมขึ้นมาแล้ว ก็สามารถที่จะนำไปใช้ได้ ถึงแม้ว่าผลลัพธ์ของมันจะไม่ได้ทรงพลังมากนัก..... "
" ใช่แล้ว ผู้เยาว์กระทำพื้นฐานให้รวมกันเป็นปึกแผ่น ซึ่งเป็นการกระทำที่มิได้สูญเปล่า " ยี่ เทียนหยุนยกยิ้ม " ก่อนหน้านี้ มีเพียงผู้เยาว์เท่านั้นที่เชื่อว่า อักษรรูนพื้นฐานนี้สามารถที่จะนำพาไปสู่ชัยชนะได้..... "
" ฮ่าๆฮ่าๆ ที่เจ้าทำได้นั่นก็เพราะว่าระดับของเจ้าค่อนข้างสูงต่างหากเล่า " หลี เทียนหลงนิ่งคิด..... จากนั้นเขาก็ได้เอ่ยคำเชื้อเชิญด้วยความมีน้ำใจอันยิ่งใหญ่ของเขาว่า " ได้ยินว่าเจ้า เป็นผู้ช่วยที่ตระกูลจูอัญเชิญมา และดูเหมือนว่าระดับของเจ้านั้นก็ดูไม่เลวเลย ถึงแม้ว่าข้าจะไม่รู้ว่า เจ้ามาจากนิกายไหนและโรงเรียนอะไร แต่ข้าจะยอมลดมาตรฐานลงมา ให้เจ้ากลายมาเป็นแขกผู้ทรงเกียรติของพวกเรา หากจะว่าไปแล้ว พวกเรามักจะให้ความสำคัญกับบุคคลผู้มีพรสวรรค์ทางด้านอักษรรูนศักดิ์สิทธิ์เช่นเจ้าเป็นอย่างมาก เราจะไม่ขอร้องเจ้า ให้คอยจัดการกับปัญหาใดๆ ก่อนที่จะทำอะไร ก็จะต้องทำข้อตกลงกันก่อน จึงจะสามารถช่วยพวกเราจารอักษรรูนได้ "
ยี่ เทียนหยุนยิ้มอย่างสงบ เขาตอบปฏิเสธอย่างมีไหวพริบและรู้จักกาลเทศะว่า " ข้าต้องขอขอบคุณท่านเป็นอย่างมาก ผู้จัดการหลี ต่อความปรารถนาดีของท่าน แต่ผู้เยาว์ยังมิได้คิดเช่นนั้นในตอนนี้ "
" ถ้าอย่างนั้นก็น่าเสียดายอะไรเช่นนี้ " หลี เทียนหลงยิ้มแย้ม เขายังคงพูดต่อไปว่า " หวังว่าเจ้าจะพิจารณาข้อเสนอของข้า พวกเราจะไม่ผูกมัดอะไรเจ้ามากนัก แถมยังจะสนับสนุนทรัพยากรให้กับเจ้าเพิ่มมากขึ้นอีกด้วย "
" ผู้เยาว์จะเก็บข้อเสนอของท่านไว้พิจารณา " ยี่ เทียนหยุนพยักหน้าตอบรับ
จากนั้นหลี เทียนหลงก็ปลีกตัวออกไปจัดการกับปัญหาอื่น เขาตั้งใจที่จะผูกสัมพันธ์ไมตรีอันดีกับยี่ เทียนหยุน แต่เขาก็ไม่รู้ว่ายี่ เทียนหยุนจะคล้อยตามเขาหรือไม่
หลิน หลี่ที่อยู่ใกล้กันนั้น กลับได้รับการเมินเฉยอย่างสมบูรณ์จากหลี เทียนหลง ถึงแม้ว่าระดับของเขาจะไม่เลว แต่หลี เทียนหลงก็หาได้เชิญชวนเขาไม่ ถึงระดับของเขาจะดูดี แต่มันก็ยังไม่เพียงพอที่จะให้หลี เทียนหลงนั้น ออกปากอัญเชิญเขาเป็นการส่วนตัว
ก็เพราะว่าตัวของหลิน หลี่นั้นเป็นเพียงแค่ปรมาจารย์อักษรรูนศักดิ์สิทธิ์เกรด 4 ปลอมๆ ผิดกับยี่ เทียนหยุนที่สามารถจะวาดอักขระอักษรรูนเกรด 4 ได้อย่างมั่นคง เมื่อดูจากเทคนิคแล้ว หากดูจากสภาพความเป็นจริงก่อนหน้านี้ ระดับมาตรฐานของปรมาจารย์อักษรรูนศักดิ์สิทธิ์เกรด 4 ของยี่ เทียนหยุนนั้น สูงกว่าของหลิน หลี่อย่างแน่นอน และที่ยิ่งไปกว่านั้น ยี่ เทียนหยุนเองก็ยังดูเด็กกว่าเขามาก เช่นนี้แล้วหลี เทียนหลงจะไม่ลดตัวลงมาเชื้อเชิญยี่ เทียนหยุนเป็นการส่วนตัวเช่นนั้นได้อย่างไร ??
มันมิใช่ว่าเป็นความพอใจส่วนตัวของหลี เทียนหลง แต่ยี่ เทียนหยุนนั้นควรค่าแก่คำเชิญชวนของเขา !!
ครั้งแล้ว ครั้งเล่า ครั้งแล้ว ครั้งเล่า ที่ใบหน้าของหลิน หลี่ถูกกระชากลากถูออกมา การกระทำของยี่ เทียนหยุนในแต่ละครั้ง มันช่างบาดลึกยิ่งนัก
" เดิมพันในครั้งนี้ข้าเป็นฝ่ายชนะ ถ้ายังงั้นข้าจะขอรับของไป ไม่เกรงใจละกันนะ " ยี่ เทียนหยุนแย้มยิ้ม หยิบแหวนเก็บของของหลิน หลี่ไป การเดิมพันในครั้งนี้ เขาเป็นฝ่ายชนะ ไม่ว่าจะมองมุมไหน หลิน หลี่ก็ไม่สามารถที่จะปิดบัญชียี่ เทียนหยุนผู้นี้ได้เลย
สีหน้าของหลิน หลี่กลายเป็นขาวซีด แววอำมหิตโหดเหี้ยมฉายผ่านนัยน์ตาของเขาอย่างรวดเร็ว เขาขบฟันแน่น ยืนข่มใจอยู่ชั่วขณะ ในใจของเขาคิดแต่เพียงว่า เขาจะต้องกำจัดยี่ เทียนหยุนให้จงได้
" เฮ้อ !! " หลิน หลี่หันหลังกลับ เขาไม่มีหน้า ที่จะอยู่ให้ผู้อื่นพบเห็นอีกต่อไปแล้ว เขาจะต้องรีบออกจากที่นี่ให้เร็วที่สุด
หลิน หลี่รีบหันหลังกลับ เขาเดินไปยังผู้นำตระกูลหวัง ผู้ที่มีสีหน้าดำคล้ำอยู่ในขณะนี้
" ผู้นำหวัง ข้าต้องขอโทษท่านด้วย ครั้งนี้มันเป็นความผิดพลาดของข้าเอง !! " หลิน หลี่กล่าวคำขอโทษอย่างสำนึกผิด
" ไม่จำเป็นที่จะต้องพูดอะไรหรอก มันไม่ใช่ความผิดของเจ้า และที่ยิ่งไปกว่านั้น เจ้าสามารถที่จะคว้าอันดับ 2 มาครองได้ก็ดีถมไปแล้ว ซึ่งอันที่จริงแล้วเจ้าเด็กคนนี้ไม่รู้ว่ากระโดดออกมาจากที่ไหน ข้าจะต้องทำการตรวจสอบมันให้ดี..... ความอัปยศในครั้งนี้ ข้าไม่สามารถที่จะวางตัวนิ่งเฉยอยู่ได้ !! "
" ผู้นำหวัง ที่ท่านพูดเช่นนี้ ท่านหมายความว่า..... " หลิน หลี่ยกหัวขึ้นเล็กน้อย สิ่งที่เขาเห็นจากประกายตาของผู้นำหวังผู้นี้ รึก็คือ ลางร้าย
ยี่ เทียนหยุนจะต้องไม่มีชีวิตอยู่ หากมองดูก็จะรู้ว่า เขานั้นยืนอยู่ข้างผู้นำจู ผู้นำจูนั้นจะลงแข่งขันรองประธานหอแห่งดวงดาวสมัยหน้าแข่งกันกับตัวเขา การแข่งขันอักษรรูนศักดิ์สิทธิ์ในครั้งนี้ผู้นำจูเป็นฝ่ายชนะ..... อีกทั้งผู้จัดการหลีก็ชื่นชอบในตัวของเจ้าเด็กหนุ่มคนนั้น ก็ในเมื่อเหตุการณ์ทั้งหมดเป็นเช่นนี้ การดำรงอยู่ของตัวเขาอาจจะนำหายนะอันใหญ่หลวงมาสู่ตัวข้าได้ !! " ผู้จัดการหวังพูดพร้อมกับสายตาที่เย็นชา
หลิน หลี่พยักหน้าเห็นด้วย ก็ในเมื่อพวกเขาอยู่กันคนละฝั่ง ก็จำเป็นที่จะต้องถูกกำจัดให้มันสิ้นซาก เพื่อที่ปัญหา มันจะได้ไม่กลับมากวนใจอีก !!
หลังจากที่พวกเขาจากไป ผู้นำแห่งตระกูลจูก็หัวเราะอย่างอารมณ์ดีเดินมา " สีหน้าแห่งผู้นำตระกูลหวังดูมืดคล้ำไม่มีสง่าราศีเอาซะเลย !! นี่เป็นครั้งแรก ที่เห็นเขาถูกย่าง จนหน้างี้ไหม้เกรียมไปหมด ครั้งนี้ต้องลำบากเจ้าแล้ว "
" นี่มันเป็นเรื่องที่ข้าจำเป็นจะต้องทำอยู่แล้ว..... " ยี่ เทียนหยุนยิ้มอย่างสงบ เขามิได้ตอบรับผู้นำตระกูลจูอะไรมากนัก เขาเพียงแต่ต้องการที่จะรับตัวจู ยูร์เวยและแดงสด ยวีซวนไป ก็เท่านั้นเอง
" เรื่องนี้ข้าเข้าใจ ครั้งนี้เจ้าทำให้ข้าพึงพอใจเป็นอย่างมาก !! " จู เทียนหงยกสายตาของเขาขึ้น ส่งสัญญาณให้ผู้ดูแลหลิวและผู้ดูแลหวงเดินเข้ามา พวกเขาเดินเข้ามาแบบกลัวๆ พร้อมกับก้มศีรษะลงต่ำ ไม่กล้าที่จะสบตามองหน้ายี่ เทียนหยุน
" พวกเจ้าทั้ง 2 คน รู้ใช่ไหมว่าจะต้องทำเช่นไร ?? " ผู้นำจูพูดกับพวกเขาทั้งสองด้วยสายตาที่เย็นชา
ผู้ดูแลหวงและผู้ดูแลหลิว ถึงแม้ว่าทั้งสองคนจะไม่ต้องการ แต่พวกเขาก็จำ จะต้องใช้มือของพวกเขาเอง ตบหน้าตัวเองอยู่หลายต่อหลายรอบ ทั่วทั้งใบหน้าของพวกเขาจึงกลายเป็นบวมฉึ่ง
สายตาอันเย็นชาของยี่ เทียนหยุนมองดูพวกเขาทั้งสอง เขาปล่อยให้เรื่องราวดำเนินไปโดยที่มิได้เข้าไปขัดขวางแต่ประการใด ในความคิดเห็นของเขา นี่เป็นการทำโทษที่มีนัยแอบแฝง ด้วยการทำร้ายตัวเอง
จู ยูร์เวยและแดงสด ยวีซวนต่างก็พากันส่ายหัว มิได้พูดสิ่งใดออกมา เทียบกับที่พวกเธอทุ่มเทให้กับตระกูลจูเสมอมาแล้ว การที่บอกว่าตัวเองนั้นพูดผิดไป มันช่างดูห่างไกลจากความผิดของพวกเขาซะเหลือเกิน
" เอาละ พอแล้ว ปัญหาที่มีก็ได้รับการชดใช้แล้ว จากนี้เป็นต้นไปพวกเธอทั้ง 2 คนจะไม่ใช่คนของตระกูลจูอีกต่อไป บุญคุณก่อนหน้านี้ วันนี้ก็ได้รับการสะสางแล้ว " ยี่ เทียนหยุนกล่าวอย่างเคร่งขรึม
" แน่นอนอยู่แล้ว ข้าจะปล่อยพวกเธอ ให้มีชีวิตอิสระ ทำตามความฝันของตัวเอง ข้าจะไม่ขอรบกวนพวกเธอทั้งสองให้ต้องลำบากอีก แม้แต่นิดเดียวเลย " จู เทียนหงพูดยกยิ้ม " จากนี้เป็นต้นไป หวังว่าพวกเราคงจะสามารถร่วมงานกันเป็นอย่างดีได้ รางวัลอะไรก็เชิญว่ามาได้เลย "
" ก็คงจะมีโอกาสนี้โอกาสเดียวกระมัง " สีหน้าของยี่ เทียนหยุนดูมิได้ใส่ใจต่อคำพูดของผู้นำแห่งตระกูลจู เห็นได้ชัดว่า เขาไม่ต้องการต่อรองอะไรกับพวกเขาทั้งสิ้น
จู เทียนหงถึงกับส่ายหัว ลอบถอนหายใจด้วยความเศร้าเสียดาย หากเขาแสดงความจริงใจมากกว่านี้ในครั้งก่อน พวกเขาก็อาจที่จะกลายมาเป็นพาร์ทเนอร์ที่ดีต่อกันได้ มันจะยอดเยี่ยมขนาดไหน หากว่ายี่ เทียนหยุนกลายมาเป็นแขกผู้ทรงเกียรติของพวกเขาแล้ว ไม่ต้องสงสัยเลยว่า พลังอำนาจแห่งตระกูลจูของพวกเขาจะเพิ่มขึ้นมาอีกกี่เท่า
หากจะให้ผู้นำจูใช้กำลังบีบบังคับยี่ เทียนหยุนแล้วละก็ เขาไม่ใคร่ที่จะเต็มใจกระทำนัก นั่นก็เพราะว่า ตัวเขาเป็นคนที่ยึดมั่นในหลักการเป็นอย่างมาก
รีวิวของคุณ
คุณจะให้ดาวนิยายเรื่องนี้หรือไม่
