ตอนที่ 17 หน่วยเฝ้าระวังภัยพิบัติ
"ก่อนอื่นต้องไม่ใส่ใจสิ่งเหล่านี้" หวังซินเหยาปาดเหงื่อที่หน้าผากแทนหวังหยวนอู่ ระหว่างคิ้วยังเต็มไปด้วยความกังวล “ พ่อเป็นยังไงบ้าง ? ดีขึ้นบ้างไหม ? ”
“ ดีขึ้นมากแล้ว พ่อไม่เพียงรู้สึกว่าไวรัสในร่างกายบรรเทาลง นอกจากนี้ยังรู้สึกว่ามีพลังที่แข็งแกร่ง ”
หวังหยวนอู่สูดลมหายใจเข้าลึกๆ เขาลูบกำปั้นตัวเอง บนกำปั้นก็พลันปรากฏเส้นเลือดดำแดงขึ้นอย่างแปลกประหลาด เส้นเลือดสีดำแดงนี้พลิ้วไหวเหมือนงู ขยับขึ้นลงอยู่บนผิวหนัง
“ นี่ !ดูสิ ! ”
เห็นเหตุการณ์ที่แปลกประหลาดนี้ หวังซินเหยาจึงปิดปากพูดเพราะประหลาดใจ นี่มันแปลกเกินไปจริงๆ
หวังหยวนอู่หันหลังกลับไปที่รถ และลุกขึ้นนั่ง แม้ว่าตอนนี้ร่างกายยังคงอ่อนแอ แต่เขาก็รู้สึกได้ชัดว่าไข้สูงลดลงแล้ว
“ พ่อ! ไม่ต้องไปสนว่าร่างกายของพ่อจะเกิดอะไรขึ้น พ่อไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว ”
หวังซินเหยาโน้มตัวเข้าไปในอ้อมแขนของหวังหยวนอู่ และหลั่งน้ำตาด้วยความตื่นเต้นหวั่นไหว
และในเวลานั้น ในมือของหลี่ต้าถือกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ กลับไปที่รถหุ้มเกราะของธนาคาร
“ ด้านในคืออาหารที่ฉันหามาได้จากร้านสะดวกซื้อในโรงเรียน ด้านในคือของใช้ประจำวันจำนวนหนึ่ง ” หลี่ต้าวางกระเป๋าเป้ที่สะพายหลังพร้อมกับกระเป๋าเดินทางยัดเข้าไปในรถ เขาเหลือบมองหวังหยวนอู่ที่ค่อยๆดีขึ้น ทันใดนั้นคิ้วที่ขมวดเป็นปมก็คายออก
“ ลุงหวัง ยินดีกับคุณที่วิวัฒนาการได้สำเร็จ คุณกลายเป็นร่างวิวัฒนาการ ” หลี่ต้ายิ้มเบาๆ
【คู่มือ】
ชื่อ : มนุษย์
สถานะ : วิวัฒนาการ
ระดับ : 1
ชีวิต : 20
พลังงาน : 6
การป้องกัน : 2.5
พละกำลัง 5
ความเร็ว : 3.2
ความต้านทานไวรัส : 2.5
ความสามารถพิเศษ :
1. พลังที่มหาศาล : รูปแบบพลังงานร่างวิวัฒนาการ เมื่อโจมตีพลังงานเพิ่มเป็น 25%
2. ไม่ทราบ
3. ไม่ทราบ
การประเมินประสิทธิภาพการต่อสู้ : 3 ดาว
หวังหยวนอู่วิวัฒนาการเรียบร้อยแล้ว คุณสมบัติมีการเพิ่มขึ้น พลังงานของผู้ต่อสู้เพิ่มขึ้นเกินกว่าระดับ 2 แล้ว
“ ร่างวิวัฒนาการ ? หมายความว่าอะไร ? ”
การแสดงออกของหวังหยวนอู่ ดูสับสนมาก เขามองหลี่ต้า ไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นเช่นนั้น
“ ผ่านการวิวัฒนาการจากไวรัสแสงสีดำ หากไม่ได้กลายเป็นซอมบี้กระหายเลือด และยังคงรักษารูปแบบของมนุษย์ ซึ่งก็คือร่างวิวัฒนาการ ”
หลี่ต้าพูดอธิบายว่า : “ ฉันสามารถฆ่า...... ซอมบี้กรงเล็บได้เพราะอาศัยพลังงานที่แข็งแกร่งของการวิวัฒนาการ ”
“ อะไร ! นายฆ่าซอมบี้นั่นแล้ว ! ”
หวังหยวนอู่และลูกสาวมองหน้ากัน ในสายตามีท่าทีที่ตระหนกตกใจ ซอมบี้ตัวนี้เร็วมาก สายตาของคนทั่วไปล้วนตามความเร็วของมันไม่ทัน แม้ว่าทีมเล็กๆจะมีอาวุธ แต่ก็ไม่สามารถจัดการกับมันได้
หลี่ต้าพยักหน้า : “ เมื่อพวกเราวิวัฒนาการแล้วร่างกายจะมีพลังงานที่แข็งแกร่งขึ้น เพียงพอที่จะจัดการกับซอมบี้ได้ ฉันคิดว่าตอนนี้คุณควรจะเข้าใจมันดี ”
“ ทำไมนายถึงรู้เยอะขนาดนั้น! ที่จริงแล้วนายเป็นใครกันแน่ ! ” สีหน้าของหวังหยวนอู่เปลี่ยนไปนิดหน่อย “ “ นายไม่ใช่หลี่ต้า หลี่ต้าคนนั้นขาดความกล้าหาญและความมั่นใจ แต่นายกลับสลับกัน ”
“ ฉันก็คือหลี่ต้า เพียงแต่เมื่อก่อนฉันอ่อนแอเกินไปก็เท่านั้นเอง ”
หลี่ต้าไม่สนใจสายตาที่สงสัยของพ่อและลูกสาวอีกต่อไป หลี่ต้ายิ้มและปิดประตูรถและเข้าไปนั่งอยู่ในห้องคนขับ : "สิ่งที่สำคัญก็คือ ฉันช่วยคุณแล้ว"
รถหุ้มเกราะธนาคารขับออกจากมหาวิทยาลัยอย่างช้าๆ เข้าสู่ถนนสายหลักหน้าโรงเรียน หลี่ต้าเปิดเครื่องเสียงรถยนต์ เขาจึงฮัมเพลงป๊อปออกมาตามจังหวะเพลง
“ ฉันดื่มจนมึนเมา
ผู้หญิงที่สวยมึนเมา
มองตามดวงตาทั้งสองข้าง
ฉันเพียงขอให้กลับไปในวันอื่น
……”
สิ่งที่น่าพูดถึงก็คือ แม้ว่าโลกนี้จะผลิตดนตรีคลาสสิกที่เพลิดเพลินและมีความนิยมจำนวนมาก แต่ก็ไม่ได้เหมือนกับเพลงในสมัยก่อน
หวังซินเหยาฟังหลี่ต้ากำลังตะโกน ฟังเสียงแปลกๆนั้น พลันสีหน้าของทั้งคู่ก็เปลี่ยนเป็นแปลกๆขึ้นมา
“ ฉันบอกว่า! ก่อนอื่นฉันต้องขอบคุณนายที่ช่วยพ่อของฉัน" หวังซินเหยาเปิดปากพูด "แต่ หลี่ต้า แผลที่ตัวนาย มัน...ไม่เป็นอะไรจริงๆหรอ? ”
เมื่อมองไปที่แผลอันน่าเกลียดที่ด้านหลังของหลี่ต้า หวังซินเหยารู้สึกว่าจำเป็นต้องเตือนเขาสักหน่อย : “ นี่นายถูกซอมบี้ข่วนหรอ! ตอนนี้นายรู้สึกเวียนศีรษะ คลื่นไส้ หรือจะหมดสติหรือเปล่า ? ถ้าหากไม่ไหวก็ไม่ต้องฝืน พวกเราควรหยุดพักที่ข้างทางก่อน ”
“ เกรงว่าจะไม่มีซอมบี้ในโลกนี้ที่จะทำให้ฉันติดเชื้อได้ ”
หลี่ต้าตอบกลับเขาไป 1 ประโยค ยิ้มในใจอย่างเงียบๆ ความต้านทานของไวรัส∞ แม้ว่าจะแช่เลือดเนื้อของซอมบี้ในอ่างอาบน้ำเขาก็ไม่เป็นไร
“ ทิ้งแผ่นดิน ลืมประเทศ
ไม่กังวลในการแยกความปรารถนาดี
พ่ายแพ้จักรพรรดิ แย่งชิงสวรรค์
เพื่อแย่งชิงราชบัลลังก์และกลายเป็นอมตะ
……”
หลี่ต้าตะโกนต่อไป เป็นเวลานาน หวังซินเหยาอดไม่ไหวจริงๆ “ พี่ชาย นายอย่าร้องต่อได้ไหม ลำบากที่จะฟังจริงๆ ”
“ เอ่อ พอเถอะ ”
หลี่ต้าปิกปากอย่างไม่พอใจ
ผ่านการพูดคุยในช่วงเวลาสั้นๆ หวังซินเหยาค้นพบว่าหลี่ต้าไม่ใช่คนหยิ่งและไร้เหตุผล ในทางกลับกัน เขาพูดได้ดีมาก ในช่วงการพูดคุยกับเขาก็น่าสนใจ
และท่าทางแต่การแสดงออกของหลี่ต้า นั้นยิ่งทำให้วัยรุ่นหญิงสาวยคนนี้มีความอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับตัวตนของเขา
“ หลี่ต้า นาย เคยอยู่ในกองทัพ ? ”
ทันใดนั้นหวังหยวนอู่ก็ส่งเสียงออกมา
“ ฮ่าฮ่า ใช่ละกัน ฉันเคยอยู่ในกองกำลังพิเศษ ” หลี่ต้ายิ้มๆ
“ มิน่าล่ะ ” ใจของหวังหยวนอู่รู้สึกโล่งใจ “ ฉันเห็นลักษณะคำพูด ท่าทาง และอารมณ์ของนาย ก็ไม่แปลกใจที่นายมีจิตใจที่มั่นคงดีขนาดนี้ ”
แต่ก่อนเขาอาจจะเสแสร้ง?
หวังหยวนอู่ไม่เชื่อในความอดทนของหลี่ต้า เขามักจะถูกจิ๊กโก๋รุมแต่เขาก็ยังสามารถเสแสร้งและเชื่อต่อไปได้
“ กองกำลังที่ฉันรับใช้ก่อนเกษียณคือสหภาพตรวจสอบอาชญากรรมที่ 7 แล้วนายอยู่ทีมไหน? ”
“ ในเวลานี้อารมณ์ของหวังหยวนอู่กลับมาเป็นปกติ จิตใจคงที่แล้ว "เป็นฟันมังกร? ปกป้องความมืด? หรือเป็นการเฝ้าคอยสีดำ? ”
ไม่ได้ยินว่าหลี่ต้าตอบในคำถามครั้งแรก เดิมทีเขาไม่ได้รับใช้กองทัพของโลกนี้ เมื่อได้ยินประโยคสุดท้าย เขาก็ตกใจอย่างกะทันหัน เอียงพวงมาลัย จนรถเกือบจะตกลงไปในคูลึก
“ อะไร? หน่วยเฝ้าระวังภัยพิบัติ! ”
หลี่ต้าประหลาดใจ หน่วยเฝ้าระวังภัยพิบัติ นี่คือกองทัพลับในเกม หรือว่ากองทัพนี้มีอยู่ในโลกนี้ด้วย ?
หวังหยวนอู่ยิ้มและพูดว่า : “หน่วยเฝ้าระวังภัยพิบัติ จริงๆแล้วเป็นเรื่องลึกลับ คนหลายคนรวมถึงผู้นำทางทหารและการเมืองจำนวนหนึ่งไม่รู้เรื่องนี้ สำหรับกองทัพนี้ฉันก็ไม่รู้อะไรเลยรู้เพียงว่ามันถูกควบคุมโดยประธานวุฒิสภาและอีกหลายคน แม้แต่ประธานาธิบดีก็ไม่มีอำนาจในการระดมพล ”
“ สมาชิกทั้งหมดคือกองกำลังชั้นยอด ที่ถูกเลือกอย่างลับๆ เป้าหมายดูเหมือนว่าจะดำเนินการทำการวิจัยบางอย่าง ในตอนนั้นพวกเขาก็เลือกฉัน แต่ครอบครัวฉันยังมีลูกสาวและไม่มีทางที่จะมีความทุ่มเทการทำงานในฐานได้ตลอดทั้งปี ดังนั้นฉันจึงปฏิเสธไป ”
พูดถึงตรงนี้ หวังหยวนอู่มองดูลูกสาวที่อยู่ข้างๆด้วยความรัก
“ ทำไม? ด้วยความกล้าหาญของนาย พวกเขาไม่ได้เชิญนายเหรอ? ” หวังหยวนอู่ถามด้วยความสงสัย
“ เหอะเหอะ อาจเพราะฉันยังไม่มีคุณสมบัติตรงตามมาตรฐาน ”
หลี่ต้าตอบตรง มีความคิดมากมายเกิดขึ้นในสมองอย่างรวดเร็ว
เรื่องราวเปลี่ยนไป - มา สับสนขึ้นมาเรื่อยๆ
สถานการณ์นี้เป็นจุดสิ้นสุดของภัยพิบัติ เป็นภัยพิบัติทางธรรมชาติจริงหรือ
ในนิทาน หน่วยเฝ้าระวังภัยพิบัติคือกองทัพที่จะปฏิบัติตามคำสั่งอย่างไร้ยางอาย เมื่อมีการต่อสู้คนทั่วไปไม่กังวลเกี่ยวกับการบาดเจ็บและเสียชีวิต ถ้าหากภารกิจต้องการ แม้แต่นาวิกโยธินที่ต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กันก็ต้องดำเนินการโจมตี พวกเขาไม่สนใจชีวิตของผู้อื่นแม้กระทั่งชีวิตของตัวเองก็ไม่สนใจ สามารถพูดได้ว่าพวกเขาเป็นกลุ่มสุนัขบ้า
โชคดีที่ไม่ใช่โลกเกม แต่หวังว่าพวกเขาจะแค่ชื่อเหมือนกัน ขอให้นี่เป็นแค่เรื่องบังเอิญเถอะ
หลี่ต้าพูดปลอบใจตัวเอง
“ หลี่ต้า หลังจากวันนี้นายมีแผนอะไร? ถ้าหากนายวางแผนไปเขตฐานทหาร ฉันอาจจะสามารถช่วยได้ ฉันมีเพื่อนจำนวนหนึ่งที่เขตทหารม่อโจว แม้ว่าตำแหน่งในกองทัพจะไม่สูง แต่สามารถรับประกันเรื่องอาหารและที่อยู่ได้ ”
“ อื้ม ฉันก็วางแผนแบบนี้" หลี่ต้าพูด "แต่ก่อนอื่น ฉันต้องไปรับเพื่อนคนหนึ่ง ”
“ รับเพื่อน? ” หวังหยวนอู่สงสัยนิดหน่อย “ เขาอยู่ที่ไหน? ”
“ สถานที่รับสมัครในเขตธุรกิจการเงิน ” หลี่ต้าพูดอธิบาย “ และก็เป็นทางเดียวที่จะไปยังค่ายทหาร แต่ไม่รู้ว่า ตอนนี้เขายังอยู่ที่นั่นหรือไม่ ”
การปรากฏของหน่วยเฝ้าระวังภัยพิบัติทำให้หลี่ต้ารู้สึกถึงวิกฤติที่รุนแรง ในห้องประชุมมีสังคมชนชั้นสูงจากทุกสถานที่ กองทัพจะให้ความสำคัญกับการช่วยเหลืออย่างแน่นอน แต่ตัวอักษรคำว่า " หน่วยเฝ้าระวังภัยพิบัติ" นี้ ทำให้ในใจของหลี่ต้ามีลางสังหรณ์ที่ไม่ดี
“ ไม่! ”
หวังซินเหยาตกใจจนอ้าปากกว้าง : “ หลี่ต้า นี่นายไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม? ตำแหน่งตอนนี้ของพวกเราคือเขตเมืองม่อโจวทางใต้ ความหมายของนายก็คือ เราจะข้ามผ่านทั้งเมืองใช่ไหม? ”
“ ฉันศึกษาแผนที่เส้นทางจราจรของเมืองม่อโจวมาล่วงหน้าแล้ว อาจจะเป็นวิธีที่ปลอดภัยที่สุดที่จะไปจากชานเมืองโดยตรง ” หลี่ต้าพูด “ ถ้าหากพวกคุณจะรีบไปฐานฉันก็จะไม่บังคับ พวกคุณสามารถออกไปได้ตลอดเวลา ”
“ อาศัยฉันคนเดียว ยากที่จะดูแลลูกสาวของฉันให้ปลอดภัยไปได้ตลอด ”หวังหยวนอู่ยิ้มและพูดว่า “ พละกำลังของนายแข็งแกร่งขนาดนั้น นายยังสามารถช่วยดูแลได้ “
สภาพถนนในเขตชานเมืองทำให้ต้องเพิ่มความเร็วของรถหุ้มเกราะธนาคารให้มากที่สุด หลี่ต้าและหวังหยวนอู่พ่อและลูกสาว 2 คนพูดคุยกัน สนุกกับความเงียบที่ไม่ได้เห็นเป็นเวลานาน
ตามข้างถนนก็มีสิ่งก่อสร้างสูงเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ หลี่ต้าและคณะเดินทางเข้าสู่เขตเมือง
ซากปรักหักพังบนท้องถนน ควันจากการเผา ทั้งเมืองเหมือนเป็นภาพเหตุการณ์วันสิ้นโลก ใบหน้าของหวังซินเหยาเป็นสีขาวซีด พึมพำกับตัวเองว่า : “ นี่ไม่ใช่ภัยธรรมชาติเท่านั้น นี่คือภัยพิบัติที่ยิ่งใหญ่ ”
“ ระเบียบสังคม ศีลธรรม ถูกทำลายหายไปจากโลกนี้แล้ว" หลี่ต้าพูดเสริม "ตอนที่ฉันออกจากบ้าน มีชายคนหนึ่งเอาลำโพงไปเปิดดึงดูดซอมบี้อย่างบ้าคลั่ง ถ้าหากไม่ใช่ทักษะการขับขี่ที่ดีของฉัน เกรงว่าจะจมอยู่ในฝูงซอมบี้เอา ”
“ คนเหล่านี้ไม่เห็นว่าคนอื่นดีกว่าตน ตัวเองไม่สามารถหลบหนีได้ ก็ต้องการให้ผู้อื่นโชคร้ายเหมือนกัน นี่ก็คือมนุษยชาติที่น่ารังเกียจ ” หลี่ต้ายิ้มเยาะเย้ย
เมื่อเขาไม่ได้เลือกมาทางถนนเส้นนั้น ยานพาหนะก็เลี้ยวเข้าเป็นถนนธุรกิจแล้ว
ซอมบี้บนถนนธุรกิจนี้มีความหนาแน่นมากกว่าย่านที่อยู่อาศัย เมื่อไวรัสแพร่กระจายในตอนเย็น ร้านค้าไม่ได้ปิด ผู้คนก็มีจำนวนมาก ยานพาหนะของพวกหลี่ต้าเพิ่งจะหันไปทางมุมถนน ด้านหน้าก็คือฝูงชนที่หนาแน่น
“ นั่งให้ดี! ”
หลี่ต้าร้องเสียงต่ำ ทันใดนั้นมือขวาจับไปที่เกียร์ 6 เท้าเหยียบคันเร่ง เครื่องยนต์ของรถหุ้มเกราะธนาคารส่งเสียงร้องเสียงดังออกมา และเสียงคำรามขนาดใหญ่ทำให้หวังหยวนอู่ พ่อและลูกขมวดคิ้ว
“ หลี่ต้า อายุอย่างนาย เกรงว่าจะยังไม่มีใบขับขี่ ถ้าหากไม่คุ้นเคยกับการใช้รถก็ อย่าเสี่ยงโดยเด็ดขาด ”
เห็นลักษณะ"รถชน" ของหลี่ต้า หวังหยวนอู่ไม่หยุดพูดว่า: “ เป็นไปไม่ได้ที่พวกเราจะเลี้ยวเข้าถนนสวนดอกไม้ ที่นั่นอยู่ไกลนิดหน่อย แต่ผู้คนน่าจะน้อยกว่า ”