ตอนที่ 17 คนเถื่อน
เฉินโจวอี้ราวกับพึ่งตื่นจากความฝัน รู้สึกระปี้กระเปร่าในทันที ครั้งนี้เขาเอาแต่จับจ้องไปที่ดวงตาของอีกฝ่าย ก้าวพื้นฐานใต้ฝ่าเท้าของก้าวไปข้างหน้าอย่างไม่ลังเล ดาบยาวแทงออกไปอย่างรวดเร็ว
ดาบของครูสาวค่อยๆ ถูกปัดออกจนลาดลง ทันใดนั้นเธอก็แทงสวนกลับไปอีกครั้ง
ความเร็วของครูสาวดูช้าลงกว่าตอนแรกอยู่ไม่น้อย ทำให้เฉินโจวอี้มีเวลามากพอที่จะตอบโต้
ร่างกายของเฉินโจวอี้สั่นไหวราวกับต้นหลิว เขาตวัดดาบประเภทนี้ได้อย่างง่ายดาย ฝีก้าวของเขายังคงไม่หยุดเดิน ยังคงก้าวได้อย่างลื่นไหล ร่างของเขาลอดไปทางด้านขวาของครูสาวคนสวยราวกับปลาที่แหวกว่ายอยู่ในน้ำ
น่าเสียดายที่วิธีนี้ใช้ไม่ได้ผลกับเธอไม่ เธอถอยหลังไปหนึ่งก้าวตั้งแต่แรกแล้ว ดาบยาวดูราวกับงูพิษ แทงไปยังบริเวณเอวของเขา
เฉินโจวอี้หลบการโจมตีไปทางด้านข้าง
ทั้งสองคนเผชิญหน้ากัน ได้ยินแค่เสียงตวัดไปในอากาศดังฉวับๆ
ด้วยเคล็ดลับที่ครูสาวคนสวยตั้งใจสอนให้เขา สามารถมองเห็นความก้าวหน้าอย่างรวดเร็วของเขาได้ด้วยตาเปล่า วิชาดาบและก้าวพื้นฐานค่อยๆ ผสานเข้าด้วยกัน เป็นหนึ่งเดียวกัน ไม่ได้เป็นแบบวิชาดาบก็คือวิชาดาบ ก้าวพื้นฐานก็คือก้าวพื้นฐานอีกต่อไป ทั้งสองสิ่งนี้รวมเข้าด้วยกันอย่างจงใจ
จนกระทั่งหมดคาบ เขายังคงรู้สึกอยากต่อสู้ต่อ
……
หลังหมดคาบ เขาทักทายกับกัวเชี่ยนเชี่ยน ภายใต้การระแวดระวังของหลินเฟิง เขาจึงไม่ได้พูดอะไรมากมาย รีบออกจากศูนย์ฝึกอบรมศิลปะการต่อสู้สำหรับเด็กและเยาวชน
วันนี้เขายังจะไปร้านหนังสือด้วย วางแผนว่าจะซื้อหนังสือเกี่ยวกับโลกที่แตกต่างสักสองสามเล่ม
เหตุผลที่ซื้อคือ ประการแรก เขาสนใจทุกสิ่งเกี่ยวกับโลกที่แตกต่างมาโดยตลอด ประการที่สอง ตั้งแต่น้องสาวของเขาผ่านการทดสอบชาวยุทธฝึกหัด เขาก็ตัดสินใจอย่างแน่วแน่แล้ว
เขาวางแผนที่จะละทิ้งเกาเข่า แล้วตั้งใจทุ่มเทให้กับการทดสอบชาวยุทธฝึกหัด
ร้านหนังสืออยู่ไม่ไกลจากศูนย์ฝึกอบรมศิลปะการต่อสู้สำหรับเด็กและเยาวชน ห่างออกไปแค่ประมาณหกถึงเจ็ดกิโลเมตร ใช้เวลาประมาณ 10 นาที เฉินโจวอี้ก็รีบมาถึงที่หมาย
วันอาทิตย์เป็นช่วงขายดีของทางร้าน ด้านในทุกที่มีคนเต็มไปหมด
เฉินโจวอี้เดินไปตามป้าย ไม่นานก็หาเป้าหมายเจอ
“ เฉินโจวอี้ นายก็อยู่นี่เหรอ ? ”
“ หัวหน้าห้อง บังเอิญจัง เธอก็สนใจหนังสือเกี่ยวกับโลกที่แตกต่างเหรอ ? ”
เฉินโจวอี้หันไปมอง พบว่าเป็นจางเซียวเยว่ หัวหน้าห้องของพวกเขา
เธอมีรูปร่างผอมเพรียว ดูบอบบาง ดวงตาทั้งคู่ของเธอดูไม่ใหญ่แต่กลับมีเสน่ห์ดึงดูดใจ เธอสวมเสื้อยืดสีขาวและกระโปรงสั้น เผยให้เห็นท่อนขาขาวเรียวบาง หน้าอกนูนได้รูป
พูดไปแล้ว เฉินโจวอี้ยังเคยแอบมองเธอตั้งหลายรอบ แน่นอนว่าเขาแอบมองเธอจากในมิติความทรงจำ
“ ใช่แล้ว ได้ยินมาว่าที่นั่นมีสิ่งมีชีวิตลึกลับมากมาย นอกจากพวกคนเถื่อนแล้ว ยังมีพวกยักษ์ที่อยู่บนยอดเขานั่นด้วย เธอไม่ได้ดูรายการ 'การต่อสู้ของเหล่าเทพ' เหรอ? ”
นี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่เฉินโจวอี้ได้ยินคนพูดถึงรายการนี้ ดูเหมือนว่าจะฮอตฮิตมากนะ
“ ยังเลย พักนี้ยุ่งกับเรื่องเรียนหน่ะ ฉันไม่ได้เหมือนหัวหน้าห้องนะที่สามารถสอบได้ที่หนึ่งที่สองง่ายๆ ฉันทำได้แค่เป็นนกน้อยหัดบินอยู่เลย ”เฉินโจวอี้พูดขึ้น
ถ้าเป็นเมื่อก่อนตอนเผชิญหน้ากับจางเซียวเยว่ เขาคงประหม่าจนหน้าแดงหูแดง หรือไม่ก็ใจเต้นแรงมากยิ่งขึ้น แต่บางทีอาจเป็นเพราะว่าเขาดูเธอมามากแล้วจากในมิติแห่งความทรงจำ ทำให้ตอนนี้เขามีสีหน้าสงบ ดูเป็นธรรมชาติขึ้น
จางเซียวเยว่เอามือป้องปากพลางหัวเราะ ดวงตาแวววาวคู่สวยมองเฉินโจวอี้อย่างอ่อนโยน
“ ฉันสังเกตว่าเธอเปลี่ยนไปเยอะมากเลยนะ เมื่อก่อนไม่เคยได้ยินเธอพูดอะไรเลย ”
“ อาจเป็นเพราะฉันค่อนข้างพูดน้อยน่ะ ”
……
ในขณะที่พูดคุยกันอยู่ จู่ๆ ท่ามกลางฝูงชนก็เกิดเสียงฮือฮาดังขึ้น พอเฉินโจวอี้หันกลับไปมอง พบชายคนหนึ่งที่มีรูปลักษณ์ดูสกปรก หนวดเครารกรุงรัง ในมือถือถุงที่เหมือนกับห่อด้วยผ้าปูที่นอนไว้ กำลังตั้งหน้าตั้งตากวาดเอาหนังสือบนชั้นหนังสือใส่ลงไปในถุง ผู้คนรอบข้างไม่มีใครหลีกเลี่ยงเขาได้
เขาดูเหมือนจะระมัดระวังและวิตกกังวลมาก
เขามองไปรอบๆ ไม่หยุด พอมีคนเข้ามาใกล้ เขาก็แยกเขี้ยวใส่เหมือนคนเป็นโรคประสาท
ความคิดแรกที่เฉินโจวอี้มองเขาคือ รู้สึกว่าเขากำลังมาปล้น
เพราะว่าไม่ว่าจะเป็นพฤติกรรมของชายคนนี้ หรือว่าจะเป็นท่าทีของเขา มันไม่เหมือนกับคนที่มาซื้อหนังสือตามปกติ
แต่ไม่นาน เขาก็รู้สึกว่ามันไม่ถูก ท้ายที่สุดแล้วตราบใดที่ยังเป็นคนที่มีจิตใจปกติอยู่ คงไม่มีใครเขาขโมยหนังสือกันหรอก
ด้วยความพยายามแบบนี้ สู้ไปขโมยเงินที่แคชเชียร์ขายหนังสือไม่ดีกว่าหรอ
อีกอย่างเสื้อยืดที่ชายคนนี้สวมอยู่ที่จริงแล้วก็ยังดูสะอาดสะอ้าน แต่เขาใส่กลับด้านแค่นั้นเอง ตรงหน้าอกก็ยังเห็นป้ายฉลากสินค้าอย่างชัดเจน
นอกเหนือจากนั้น เฉินโจวอี้ยังค้นพบอีกว่า ชายคนนี้ดูหล่อมาก ต่อให้มีสิ่งสกปรกบนใบหน้าของเขา ก็ยังไม่สามารถซ่อนความหล่อของเขาไว้ได้
โดยเฉพาะดวงตาสีดำสนิทที่เผยเสน่ห์อย่างน่าทึ่ง
เฉินโจวอี้เองก็เห็นภาพหนุ่มหล่อสาวสวยมานักต่อนักจากในโทรทัศน์และอินเทอร์เน็ต แต่ยังไม่มีผู้ชายคนไหน ที่ทุกอย่างบนใบหน้าจะลงตัวได้อย่างสมบูรณ์แบบเช่นนี้
สมบูรณ์แบบราวกับหลุดออกมาจากในภาพวาด
ให้ความรู้สึกเหมือนไม่ใช่คนจริงๆ
ในความเป็นจริงจะมีคนแบบนี้ได้อย่างไร?
คนที่เข้ามามุงดูรอบๆ เริ่มมีมากขึ้นเรื่อยๆ คนจำนวนไม่น้อยดูเหมือนจะสังเกตเห็นถึงภาพลักษณ์อันน่าทึ่งของเขา จึงหยิบเอาโทรศัพท์ขึ้นมาแอบถ่ายรูปเขาไว้
แต่การกระทำแบบนี้ กลับทำให้อีกฝ่ายตื่นตระหนกมากยิ่งขึ้น
ในลำคอของเขาส่งเสียงแหลมราวกับสัตว์ร้ายออกมา เหมือนกำลังเป็นการเตือน
ในเวลานี้ในที่สุดเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็รีบมาถึง
“ คุณครับ โปรดอย่าทำลายหนังสือเลย หยุดการเคลื่อนไหวของคุณเดี๋ยวนี้ แล้วโปรดมาที่ห้องรักษาความปลอดภัยกับเราด้วย ”
มือของชายลึกลับคนนั้นหยุดชะงักทันที หนังสือร่วงลงพื้นเต็มไปหมด
บางทีอาจเป็นเพราะเครื่องแบบของพนักงานรักษาความปลอดภัย ทำให้ชายลึกลับคนนี้รู้สึกหวาดกลัว ร่างกายของเขาสั่นเล็กน้อย
แต่ไม่รู้เป็นเพราะอะไร ในใจของเฉินโจวอี้กลับเกิดความรู้สึกเยือกเย็นขึ้นมา ราวกับน้ำแข็งตกใส่ มันเป็นความรู้สึกหวาดกลัวระคนอึดอัดเหมือนกำลังเผชิญหน้ากับสัตว์ร้าย
“ คนนี้เขาดูไม่ปกตินะ รีบไปกันเถอะ ! ” เฉินโจวอี้รู้สึกได้ถึงความไม่ปกติ บนหน้าผากมีเหงื่อไหลออกมาเต็มไปหมด เขาดึงจางเซียวเยว่แล้วรีบพูดขึ้น
จางเซียวเยว่ยังดูมึนงง แต่ก็เชื่อฟังเฉินโจวอี้
เพียงแต่พึ่งเดินไปไม่กี่ก้าว ข้างนอกก็เกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้น
ได้ยินแค่เสียง “ ปัง ” ที่ดังก้อง ตามด้วยเสียงแปลกๆ เหมือนเสียงอ้อยแตก แต่กระนั้นเขาก็รู้สึกเหมือนฝนตกลงบนหัวของเขา
เฉินโจวอี้ลูบหน้าของตัวเอง ทันใดนั้นเขาก็พบว่ามันคือเลือดทั้งหมดเลย เขาอดไม่ได้ที่จะหันกลับไปมอง
กลับพบว่าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนก่อนหน้านี้ ตอนนี้ร่างของเขาถูกแขวนอยู่บนชั้นหนังสือ ร่างกายอ่อนปวกเปียก ไม่เคลื่อนไหว
เลือดสีแดงสดไหลลงมาไม่หยุด ไหลจากกางเกงขายาวอาบเต็มพื้นไปหมด
ฝูงชนเงียบเสียงลงไปพักหนึ่ง จากนั้นส่งเสียงกรีดร้อง พลางวิ่งวุ่นชุลมุนกันไปหมด
เขาตื่นกลัวขนหัวลุกไปหมด เขารีบดึงจางเซียวเยว่ที่กำลังมึนงงอยู่ วิ่งฝ่าฝูงชนออกไป
เสียงคำรามของชายคนนี้แว่วมาจากทางด้านหลัง เป็นเหมือนเสียงคำรามของสัตว์ร้าย เสียงดังสนั่นราวกับฟ้าร้อง แม้แต่เฉินโจวอี้ซึ่งอยู่ห่างออกไปราวสิบเมตรยังได้ยินอย่างชัดเจนจนก้องเต็มหู
จากนั้นเสียงของชายคนนั้นก็เริ่มเปลี่ยนแปลงดูมีจังหวะ น้ำเสียงดุร้ายและดูโกรธแค้น ดูเหมือนเขากำลังใช้ภาษาลึกลับสาปแช่งด้วยเสียงอันดัง
“ คนเถื่อน นี่คือคนเถื่อน ! ” ท่ามกลางฝูงชน จู่ๆ ก็มีคนตะโกนขึ้นด้วยความหวาดกลัว
อย่างไรก็ตามคำพูดนี้ทำให้ผู้คนหวาดกลัวมากยิ่งขึ้น มีคนจำนวนหนึ่งถูกผลักล้มลงไปที่พื้น ไม่นานก็มีเท้าของผู้คนนับไม่ถ้วนเหยียบลงบนร่างของพวกเขา ทำให้ไม่สามารถลุกขึ้นมาได้อีก
โชคดีที่ร่างกายของเฉินโจวอี้แข็งแรง เขาดึงมือจางเซียวเยว่ไว้แน่น ทั้งสองคนจึงไม่ถูกกลุ่มคนที่วิ่งหนีอย่างชุลมุนชนจนล้ม
ด้านหลังเกิดเสียงระเบิด “ปัง” ดังขึ้นอีกครั้ง ฟังดูแล้วช่างทำให้คนหวาดกลัวซะเหลือเกิน
ชิ้นส่วนของขี้เลื่อยและหนังสือนับไม่ถ้วนปลิวว่อนอยู่บนท้องฟ้าพร้อมกับเลือดสีแดงสดและชิ้นเนื้อ
ดูเหมือนว่าคนเถื่อนคนนั้นจะเริ่มคลั่งแล้ว เขาร้องคำราม แล้วพุ่งเข้าโจมตีผู้คนอย่างบ้าคลั่ง
ในฐานะที่เป็นสิ่งมีชีวิตที่อาศัยอยู่ในโลกที่มีแรงดึงดูดมากกว่าโลกมนุษย์ถึงสามเท่า พลังของเขาแข็งแกร่งน่ากลัวมาก ทุกครั้งที่โจมตี ต่างก็ทำให้เกิดเสียงระเบิดดังขึ้น
ร่างกายอันเปราะบางของมนุษย์เมื่อถูกการโจมตีแบบนี้ ก็มีแต่จะถูกทำลายเลือดและเนื้อ
เฉินโจวอี้เห็นแม้กระทั่งชิ้นส่วนของสำไส้ที่ขาดออกมา แขวนอยู่บนศรีษะของคน ที่อยู่ตรงหน้า แต่อีกฝ่ายยังไม่รู้ตัว ใบหน้าที่หวาดกลัวกำลังบีบตัวฝ่าฝูงชนออกไป
โชคดีที่ร้านหนังสือร้านนี้อยู่ชั้นหนึ่ง ห่างออกจากประตูทางออกเพียงไม่กี่สิบเมตร หลังผ่านไปครึ่งนาที ในที่สุดเขาและจางเซียวเยว่ก็สามารถฝ่าฝูงชนอันแออัดออกมาจากประตูใหญ่ได้
“ ทำไมในร้านหนังสือถึงมีคนเถื่อนได้ล่ะ ? ” จางเซียวเยว่หน้าซีด สีหน้าเต็มไปด้วยความวิตกกังวล
เฉินโจวอี้ถอนหายใจด้วยความโล่งอก “ ไม่ต้องไปสนใจมันมากหรอก รีบออกจากที่นี่แล้วค่อยคุยกัน ”
คนเถื่อนคนนี้ไม่มีความคล้ายคลึงกับพวกมนุษย์ ไม่เพียงแต่มีใบหน้าที่หยาบกร้านมากขึ้น อีกอย่างอาจเป็นเพราะแรงโน้มถ่วงนั่น ส่วนใหญ่พวกเขาจะมีรูปร่างตัวเตี้ยกำยำ อีกอย่างชายลึกลับคนนี้เห็นได้ชัดว่าเขาใช้วิธีการเหนือธรรมชาติในการศัลยกรรมเสริมความหล่อให้ตัวเอง
ไม่ต้องคิดก็รู้ว่า เขามาพร้อมกับจุดประสงค์แอบแฝงแน่นอน บางทีอาจมาเพื่อสอดแนมวิทยาการบนโลกมนุษย์ หรือบางทีอาจมาเพื่อสืบข่าวกรอง
แต่ไม่ว่าจะมาเพื่ออะไร เขาไม่ใช่คนเถื่อนธรรมดาอย่างแน่นอน
ใครจะไปรู้ว่าเพิ่งจะพูดไป “ ปัง ! ” เสียงดังสนั่นดังขึ้น ผนังของร้านหนังสือเต็มไปด้วยรอยร้าว
วินาทีต่อมา เกิดเสียงดัง “ ครืด ! ” ผนังทั้งแผ่นถูกระเบิดกลายเป็นรูขนาดใหญ่ ฝุ่นคลุ้งตลบอบอวล เศษผนังปลิวว่อนไปทั่ว
ท่ามกลางเศษฝุ่นที่ลอยคลุ้งอยู่บนฟ้า เงาร่างหนึ่งพุ่งออกมาจากร้านหนังสือ