ตอนที่ 22 สิ่งมีชีวิตลึกลับ
ตลอดทางเขาเดินไปอย่างสบายๆ เสียงน้อยใหญ่ดังอื้ออึงเข้ามา สร้างสีสันสดใสเป็นอย่างมาก เขารู้สึกไวต่อกลิ่นมากขึ้น
เส้นทางนี้เขาไม่รู้ว่าเดินมากี่รอบแล้ว จนมันกลายเป็นถนนที่คุ้นเคย ในเวลานี้เกิดนิยายบทใหม่ขึ้นในสายตาของเขา โลกทั้งใบดูเหมือนจะสดใสขึ้นมาก
เขาเดินต่อไปเรื่อยๆ อย่างไม่รู้ตัว สุดท้ายก็มาที่ตึกร้างอีกครั้ง
เขาหยุดฝีเท้าตัวเอง ในใจเกิดความลังเล จึงใช้โอกาสตอนที่คนอื่นไม่ได้สนใจ รีบหลบเข้าไปยังตึกร้าง
ในไม่ช้าเขาก็มาถึงอุโมงค์มิติอย่างชำนาญเส้นทาง เข้าสู่โลกที่แตกต่างอีกครั้ง
เขาสูดหายใจเอาอากาศที่เหนียวหนืดเข้าไป ดูเหมือนว่าจะมีการสร้างพลังขึ้นมาใหม่ในร่างกาย ความรู้สึกใกล้ชิดคุ้นเคยก่อตัวขึ้น
เขาเหลียวมองแผงคุณสมบัติแวบหนึ่ง ความสามารถในการฟื้นฟูตัวเองขั้นต้นเปลี่ยนเป็นความสามารถในการฟื้นฟูตามธรรมชาติอีกครั้ง
ในตอนนี้โลกที่แตกต่างเข้าสู่ช่วงบ่าย ถ้าเทียบเวลากับบนโลกมนุษย์ คงประมาณบ่ายสองโมงได้ เป็นช่วงเวลาที่พระอาทิตย์กำลังส่องแสงสว่างจ้าพอดี
เขาเดินไปไม่กี่ก้าว ปรับตัวเข้ากับแรงโน้มถ่วงของที่นี่อีกครั้ง จากนั้นเขาก็ทำการฝึกสามสิบหกกระบวนท่าเพิ่มประสิทธิภาพทางกายอีกสองสามรอบ
ภายใต้แรงโน้มถ่วงที่มากกว่าถึงสามเท่า การฝึกแบบนี้ยิ่งเปลืองแรงมากขึ้น แต่ละท่าต่างก็จำเป็นต้องใช้ความแข็งแกร่งทางร่างกายเป็นจำนวนมาก
โชคดีที่เขาเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างใหญ่หลวง ในบรรดาคุณสมบัติทั้งหมด ความแข็งแกร่งทางร่างกายถือว่าแข็งแกร่งที่สุด
เขาฝึกอยู่ห้ารอบเต็มๆ ถึงจะเพิ่งรู้สึกเหนื่อยขึ้นมาเล็กน้อย
อย่างไรก็ตามตอนยู่ที่นี่เขาไม่กล้าที่จะใช้พลังงานทางกายมากเกินไป ในไม่ช้าเขาก็หยุดฝึกแล้วหยิบท่อนไม้ที่เขาทิ้งไว้เมื่อวาน และออกสำรวจเกาะนี้ต่อ
ถึงแม้ว่าเมื่อวานเขาจะสำรวจดูอย่างคร่าวๆ ไปหนึ่งรอบแล้ว เกาะเล็กๆ เกาะนี้กลับไม่มีอันตรายอะไร
แต่เขาก็ไม่กล้าที่จะประมาท
โลกที่แตกต่างนี้เป็นโลกที่แตกต่างออกไปจากโลกมนุษย์
ถ้าเทียบกับโลกมนุษย์แล้ว ถึงแม้ว่าองค์ประกอบของวัตถุในโลกที่แตกต่างจะไม่มีความแตกต่างมากนัก แต่ทั้งโลกกลับมีสนามพลังลึกลับรูปแบบหนึ่งเพิ่มเข้ามา คนเถื่อนเรียกมันว่าพลังแห่งธรรมชาติหรือพลังลึกลับ
มันอยู่ทั่วไปทุกหนทุกแห่ง ลึกเข้าไปในทุกอะตอม หรือแม้กระทั่งลงลึกไปยังโครงสร้างวัตถุที่ละเอียดอ่อนยิ่งกว่า
มันสามารถรบกวนการทำงานของอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ได้เป็นอย่างดี นำไปสู่การที่อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ยากที่จะเปิดใช้งานได้ ปฏิกิริยาทางเคมีใดๆ ต่างก็เปลี่ยนเป็นช้ามาก แม้กระทั่งการจุดไฟที่นี่ยังทำได้ยากเลย
ถ้าพูดตามหลักการ โลกแบบนี้จะต้องเป็นโลกแห่งความเงียบงันอย่างแน่นอน ไม่มีสิ่งมีชีวิตแต่ก็ยังสามารถดำรงอยู่ได้ในที่แห่งนี้
แต่ในความเป็นจริงโลกที่แตกต่างกลับเต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวา
ถ้าตามคำอธิบายทั่วไปของนักวิทยาศาสตร์ สนามพลังลึกลับประเภทนี้ สามารถถูกรบกวนได้ง่ายโดยสิ่งมีชีวิต ตั้งแต่จุลินทรีย์ระดับต่ำไปจนถึงสิ่งมีชีวิตอัจฉริยะขั้นสูง พวกเขาทั้งหมดมีการตอบสนองทางชีวเคมีที่ดูมีชีวิตชีวา
แม้กระทั่งหลังความตาย วิญญาณก็ยังสามารถอยู่รอดได้อย่างอิสระ และต่อให้ใช้ระยะเวลาอันแสนยาวนานก็ไม่สามารถสลายไปได้
วิญญาณ ผีสางรวมถึงวิญญาณแห่งธรรมชาติอันน่ากลัวอยู่ที่โลกมนุษย์เป็นได้แค่ตำนาน แต่ในโลกแห่งนี้ กลับมีอยู่จริงและมีอยู่ทุกหนแห่ง
และภายใต้สภาพแวดล้อมแบบนี้ สิ่งมีชีวิตที่นี่ ไม่ต้องพูดถึงพวกสัตว์หรอก ขนาดพืชพันธุ์มากมาย ล้วนแล้วแต่มีสติสัมปชัญญะส่วนบุคคลรวมถึงสติปัญญา แถมยังมีแม้กระทั่งความสามารถในการเคลื่อนไหวทำสิ่งต่างๆ
…………
เฉินโจวอี้ถือท่อนไม้ไว้ เขาปีนขึ้นไปบนยอดเขาอย่างระมัดระวัง
จะไม่พูดก็ไม่ได้ นี่เป็นเกาะที่รกร้างว่างเปล่าเสียจริง นอกจากวัชพืชและดอกไม้ป่าที่ขึ้นเต็มไปหมดแล้ว ก็มีแค่โขดหินรูปร่างแปลกประหลาดเท่านั้น ขนาดต้นไม้สักต้นยังไม่มีเลย เขาสงสัยว่าเกาะนี้เพิ่งจะโผล่ขึ้นมาจากมหาสมุทรเมื่อเร็ว ๆ นี้แน่ๆ
ด้วยการใช้แรงปีนอยู่ไม่เท่าไร เขาก็ปีนไปบนยอดเขา
ลมทะเลพัดมาทำให้ผมของเขาปลิวสไว รอบด้านล้วนแล้วแต่เป็นทะเลที่ไม่มีที่สิ้นสุด มองดูแล้วทำให้คนรู้สึกสดชื่น
เฉินโจวอี้อดที่จะตะโกนออกมาเพื่อระบายความตื่นเต้นของตัวเองไม่ได้
ผ่านไปสักพัก เขาถึงจะลงมาจากบนเขา แล้วมายังชายหาดอีกครั้ง
กระแสน้ำในมหาสมุทรม้วนตัวเป็นระลอกคลื่นพัดเข้าหาชายฝั่งไม่หยุด สิ่งมีชีวิตประเภทสัตว์น้ำที่มีเปลือกแข็งไม่กี่ตัวรีบปีนขึ้นมาบนชายหาด บางครั้งยังสามารถเห็นเปลือกหอยที่มีสีสันซึ่งเปล่งประกายสีสดใสภายใต้แสงของดวงอาทิตย์
เขาถูกดึงดูดโดยสีของเปลือกหอยทันที เมื่อเทียบกับเปลือกหอยของโลกมนุษย์ เปลือกหอยที่นี่ไม่เพียงแต่มีรูปทรงที่แปลกประหลาดเท่านั้น แต่ยังมีสีสันที่สวยงามมากกว่า
เขาสนใจสิ่งของจากโลกที่แตกต่างมาโดยตลอด เขาตั้งใจจะเอากลับไปด้วยหนึ่งชิ้น และวางมันไว้ในห้องนอนทำเป็นเครื่องประดับ
ถ้าเฉินซิงเยว่เห็นเข้าล่ะก็ คาดว่าเธอคงจะอิจฉาเขาแน่ๆ
เขาเลือกเป้าหมายที่ต้องการอย่างละเอียด วางแผนว่าจะเลือกอันที่สวยที่สุด
ทันใดนั้นจู่ๆ ดวงตาของเขาก็เป็นประกาย
นี่เป็นหอยตัวหนึ่งที่มีขนาดเท่าฝ่ามือ มันนอนอยู่บนหินขนาดใหญ่ที่อยู่สูงกว่าทะเลราวเมตรกว่า ภายใต้แสงของดวงอาทิตย์ ทั้งตัวของมันแผ่กระจายรัศมีหลากสีออกมา ดูเหมือนจะเป็นสีสันเบลอๆ ในบรรดาหอยทุกตัว มันดูโดดเด่นที่สุด
อีกอย่างเปลือกหอยของมันเปิดครึ่งปิดครึ่ง พื้นที่โดยรอบค่อนข้างแห้ง เห็นแวบแรกก็รู้แล้วว่ามันตายแล้ว
สำหรับสิ่งมีชีวิตที่นี่ เฉินโจวอี้ยังคงมีสัญชาตญาณแห่งความกลัวอยู่บ้าง ในเมื่อมันตายแล้ว งั้นเขาก็ไม่จำเป็นต้องกลัวอะไร
เขารีบเดินไป เอื้อมมือไปหยิบมันจากบนก้อนหินขนาดใหญ่
แต่เขากลับไม่ได้สังเกตให้ดี เรื่องไม่คาดฝันจึงเกิดขึ้น
จู่ๆ เปลือกหอยก็เปิดออก คนตัวเล็กคนหนึ่งลอยห่างออกไปจากเปลือกหอยประมาณครึ่งนิ้ว เริ่มเต้นรำ ด้วยท่าทีอ่อนช้อยเย้ายวน มันบินเต้นไปรอบๆ
เฉินโจวอี้ถูกสิ่งผิดปกที่เกิดขึ้นอย่างเฉียบพลันนี้ทำให้ตกใจกลัวจนตาเบิกโพลง เขาเกือบจะโยนเปลือกหอยทิ้งไปเสียแล้ว
โชคดีที่ในไม่ช้าเขาก็ตระหนักได้ว่า สิ่งมีชีวิตลึกลับนี้ดูเหมือนจะไม่เป็นอันตรายต่อเขา
เธอออกมาจากเปลือกหอย ลอยอยู่ในอากาศ ส่องแสงกระพริบไปรอบๆ ดูลึกลับมาก แต่ร่างกายของเธอเล็กเกินไป มีความยาวเท่าหนึ่งนิ้วมือของเฉินโจวอี้เท่านั้น เลยทำให้เขาไม่ได้รู้สึกถึงภัยคุกคามมากมาย
เฉินโจวอี้กดความกลัวไว้ในใจ เขามองดูสิ่งมีชีวิตลึกลับตัวนี้อย่างละเอียด เธอมีรูปร่างหน้าตาคล้ายกับมนุษย์ผู้หญิง ร่างกายเปลือยเปล่า
และการกระทำอันแปลกประหลาดนั่นของเธอ เขาค่อยๆ สัมผัสมันจนรู้ว่า ดูเหมือนเธอกำลังเต้นอยู่
“ เพียงแต่ว่านี่มันการกระทำอะไรกันเนี่ย ? หรือว่าคิดว่าการที่แกล้งทำเป็นผีแบบนี้จะทำให้เขาตกใจกลัวจนหนีไปได้งั้นเหรอ ? ”
เขาใช้นิ้วมือแตะเบาๆ เด็กหญิงเปลือกหอยตัวนี้ที่ไหนได้ก็แค่เสือกระดาษตัวหนึ่ง เหมือนจะดูน่ากลัวแต่ที่จริงแล้วกลับไม่สามารถทำอะไรเขาได้ ทันใดนั้นเธอก็ถูกนิ้วมือของเขากดจนหล่นกลับเข้าไปในเปลือกหอย เธอรีบหดตัวปิดเปลือกหอยด้วยความหวาดกลัว แล้วร้องไห้งอแงออกมา
อย่างไรก็ตามเฉินโจวอี้ไม่ได้มีความเห็นอกเห็นใจเท่าไรต่อสิ่งมีชีวิตแปลกประหลาดแบบนี้
“ สิ่งมีชีวิตแบบนี้ มนุษย์น่าจะค้นพบเป็นครั้งแรกนะ ถ้าหากเอามันไปลงเว็บไซต์วีดีโอออนไลน์ล่ะก็ คาดว่าต้องดังระเบิดแน่นอน ” เมื่อมองไปยังเด็กหญิงเปลือกหอยที่กำลังร้องไห้อยู่ เขาก็ผุดความคิดหนึ่งขึ้นมา
เพียงแต่ว่าความคิดแบบนี้ แค่แล่นผ่านเข้ามาในหัวของเขา แล้วก็ถูกเขายกเลิกไป
เมื่อเขาเอาวีดีโอของสิ่งมีชีวิตชนิดนี้ลงในอินเทอร์เน็ต พอถึงตอนนั้นต้องมีการตรวจสอบ และอุโมงค์มิติแห่งนี้จะต้องถูกเปิดเผยอย่างสมบูรณ์แบบแน่นอน
จนกระทั่งถึงตอนนี้เขาก็ยังคิดไม่ตกว่าจะรายงานเรื่องอุโมงค์มิติแห่งนี้ดีไหม
เขาวางแผนว่าจะสำรวจดูอีกสักพักค่อยว่ากัน ถ้าหากว่ามันเป็นอันตรายจริงๆ เขาก็จะรีบรายงานทันที ถ้าหากว่ามันไม่มีอันตราย เขาก็ตัดสินใจว่าจะยืดระยะเวลาไปอีกสักพัก
เพราะสุดท้ายแล้วการคงอยู่ของอุโมงค์มิติแห่งนี้ คาดว่าคงไม่ใช่แค่วันสองวัน ถ้าหากมีอันตรายอะไรอยู่ล่ะก็ เกรงว่าคงจะปรากฏตัวออกมานานแล้ว คงไม่รอจนถึงกระทั่งตอนนี้หรอก
……
ในเวลานี้ สีหน้าของเด็กหญิงเปลือกหอยเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย ทันใดนั้นดูเหมือนว่าเธอจะตัดสินใจได้แล้ว เธอแอบกัดฟัน ถือโอกาสตอนที่ “มนุษย์ยักษ์” คนนี้ไม่สนใจ รีบบินออกจากเปลือกหอยแล้วบินหนีไปทันที
เธอลากเอาฝุ่นแสงสีสวยไปด้วย แล้วพยายามบินไปทางมหาสมุทร
แต่ยังบินไปได้ไม่ถึงครึ่งเมตร เธอก็รู้สึกว่าบนหัวของเธอเป็นสีดำ เกิดลมพัดวูบเข้ามา วินาทีต่อมาร่างของเธอก็ถูกบีบด้วยฝ่ามือขนาดใหญ่
“ อ๊า ! ” เสียงกรีดร้องแหลมและดูสิ้นหวังดังมาจากเด็กหญิงเปลือกหอยตัวนั้น เธอหวาดกลัวจนใบหน้าบิดเบี้ยว
เสียงกรีดร้องของเธอดังเหมือนเสียงการสั่นสะเทือนของส้อมเสียง จนทำให้หูของเฉินโจวอี้คันยิบๆ
จากนั้นเขาก็นำเด็กหญิงเปลือกหอยตัวนี้ยัดเข้าไปในเปลือกหอยอันสวยงามอีกครั้ง จากนั้นปิดมันอย่างแน่นหนา ทันใดนั้นเสียงกรีดร้องที่ไม่มีที่สิ้นสุดนั่นก็เปลี่ยนเป็นเสียงกรีดร้องที่น่าเบื่อและยาวนาน
เฉินโจวอี้อารมณ์ดีมาก สิ่งมีชีวิตลึกลับที่เขาจับได้นี้ทำให้เขาเกิดความสนใจเป็นอย่างมาก
เขาไม่ได้คิดที่จะอยู่บริเวณชายหาดเป็นเวลานาน จึงกลับไปยังปากอุโมงค์มิติอีกครั้ง
ในเวลานี้จู่ๆ เขาก็พบว่าเด็กหญิงเปลือกหอยไม่เคลื่อนไหวแล้ว หลายนาทีก่อนเขายังรู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนที่เด็กหญิงเปลือกหอยทุบเปลือกหอยนี้อยู่เลย ในเวลานี้กลับเงียบเชียบไร้การเคลื่อนไหว
“ ไม่ใช่ขาดอากาศหายใจตายไปแล้วหรอ ? ” เขาเขย่าเปลือกหอยเบาๆ
เขารู้สึกแค่ว่าด้านในมีอะไรกลิ้งอยู่ แต่ไม่มีการตอบสนองอะไรไปมากกว่านี้
เขารีบเปิดเปลือกหอยอย่างรวดเร็ว และพบว่าเด็กหญิงเปลือกหอยเป็นลมไปแล้ว ใบหน้าขาวซีดมีหยดน้ำตาอยู่ บนใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
ดีที่เฉินโจวอี้เห็นว่าบนหน้าอกของเธอยังมีจังหวะของการหายใจอยู่ ทำให้เขาโล่งใจ
เฉินโจวอี้ลูบคางของเขา แล้วพูดในใจว่า “ ดูเหมือนว่าควรเปลี่ยนวิธีขังแบบใหม่นะ! ”
เขามองไปยังวัชพืชที่อยู่บนพื้น ในใจของเขาก็เกิดความคิดบางอย่างขึ้นมา
ในไม่ช้าเขาพบเถาหญ้าชนิดหนึ่งบนพื้น เขาฉีกผิวด้านบนออก จากนั้นบิดเป็นเชือกป่านที่บางและยาว เฉินโจวอี้ลองใช้แรงทั้งสองมือดึงมัน พบว่าดึงยากมาก แม้ว่าเขาจะใช้แรงทั้งหมดก็ยังไม่สามารถดึงมันให้ขาดออกจากกันได้
จากนั้นเขาก็คว้าเท้าข้างหนึ่งของเด็กหญิงเปลือกหอยขึ้นมา
เขาเหลือบมองไปยังหว่างขาของเธออย่างแปลกใจ ทันใดนั้นเขาก็ตกตะลึงอ้าปากค้าง หน้าเริ่มแดงขึ้น
“ จะ......จริงๆ แล้วเหมือนกับผู้หญิงทุกส่วนเลยนี่นา ! ”
หัวใจของเขาเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง เขารีบเบี่ยงสายตาของเขาอย่างรวดเร็ว พยายามที่จะไม่สนใจมันมาก จนกระทั่งมัดข้อเท้าของเธอเสร็จด้วยอาการมือไม้สั่น เขาถึงจะโล่งอก
ถึงแม้ว่าในความเป็นจริงเขาจะแอบดูจากในคลิปมาไม่น้อย แต่เห็นแบบต่อหน้าจะๆ แบบนี้ กลับเป็นครั้งแรกของเขา
โชคดีที่เด็กหญิงหอยตัวนี้ยังเด็กนัก ภาพแรกที่เห็นจึงทำให้เขารู้สึกตกใจไม่มาก ไม่นานใจเขาก็สงบลง
เขาเอาเด็กหญิงหอยวางไว้บนมือ แล้วใช้นิ้วมือจิ้มลงไปที่ตัวของเธอเป็นครั้งคราว
ใช้เวลาไม่นาน ในที่สุดเธอก็ตื่นขึ้น
เธอลืมตาขึ้นอย่างสะลึมสะลือ บิดขี้เกียจ ดูเหมือนจะยังสับสนกับเหตุการณ์อยู่ จนกระทั่งเธอมองเห็นดวงตาคู่ยักษ์
เธอกรีดร้องขึ้นมาอีกครั้ง ร่างของเธอบินขึ้นพยายามที่จะหลบหนี
น่าเสียดายที่บินไปได้ไม่ไกล เขาก็ดึงเชือกลากเธอกลับมา
นี่ทำให้เขานึกถึงตอนเป็นเด็ก พ่อของเขาจับนกกระจอกมาให้เขา น่าเสียดายที่มันไม่เคยรอดชีวิต เขาเล่นมันแค่ไม่กี่วันมันก็ตายแล้ว
เด็กหญิงเปลือกหอยทรุดลงไปที่พื้นอย่างหมดหวัง น้ำตาไหลอาบแก้ม ผ่านไปสักพัก เธอถึงจะเริ่มพูด บางทีเสียงของเธอก็ดูหงุดหงิดน่ารำคาญ บางทีเสียงก็ดูเศร้าสร้อย เสียดายที่เสียงของเธอเล็กเกินไป ทำให้มันดูเหมือนเสียงของแมลงวัน
เฉินโจวอี้ยื่นหน้าไปใกล้ อยากจะฟังเสียงของเธอให้ชัดขึ้น
วินาทีต่อมา เด็กหญิงเปลือกหอยก็ถุยน้ำลายใส่เขาอยู่หลายครั้ง