Chapter 418: เป็นคนควบคุมสัตว์
อันที่จริงมันไม่ใช่ที่และเวลาที่เหมาะในการศึกษาความรู้ลับ ไม่ต้องเดาเลยว่ามันเป็นตัวเลือกที่โง่ที่สุดที่จะอยู่ที่นี่กับสมบัติต่อ อีกอย่างแล้ว ดอร์สัน น่ะจะมาที่ถ้ำนี้ตอนไหนก็ได้
ดังนั้น จางเทีย จึงออกจากถ้ำไปอย่างรวดเร็ว ข้างนอกทางเข้าถ้ำ เขาพบว่าสันเขานี้ยาวไปตั้งแต่ทิศตะวันออกจนถึงทิศตะวันตก ดูเหมือนว่าแต่ละทิศทางนั้นใช้ได้หมดแต่ จางเทีย ก็ต้องถามตัวเองว่าเส้นทางไหนที่ ดอร์สัน จะเลือกลงมาหาเขา
หลังจากที่คิดกว่า 2 วินาที จางเทีย ก็จำภูมิประเทศคร่าวๆของที่นี่ได้ตอนที่เขาตกลงมา สันเขาที่นี่น่ะมีด้านทิศตะวันตกที่สูงและส่วนตะวันออกที่ต่ำ ถ้า ดอร์สัน จะลงมาแน่นอนว่าต้องเลือกทิศตะวันตก เผื่อว่าจะได้ต่อสู้กับ ดอร์สัน จางเทีย ต้องเลือกทางทิศตะวันตก
หลังจากที่คิดออก จางเทีย ก็มุ่งหน้าไปยังทิศตะวันตกทันที
จางเทีย ไม่คุ้นกับเส้นทาง เขาแค่ไปตามสัญชาตญาณเท่านั้น เขายังคงวิ่งต่อไปเรื่อยๆ หลังจากนั้นสักพัก เขาก็ได้ไกลออกมาจากถ้ำ 6-7 กม. ที่นี่เต็มไปด้วยหญ้าและป่า ในทางกลับกันมันไม่มีอะไรเลยนอกจากบ่อในพื้นที่รอบถ้ำซึ่งเต็มไปด้วยพวกหนูปิศาจ
หลังจากเดินทางมาได้ 1 ชม. จางเทีย ก็ห่างจากถ้ำมาได้ 40-50 กม. ตอนนั้นมันมืดแล้ว จางเทีย เห็นเถาวัลย์มากมายที่มีดอกไม้เล็กๆสีม่วงบนหน้าผา ในบรรดาดอกไม้พวกนั้น จางเทีย เห็นหลุมและรอยแตกมากมาย ดังนั้นแล้วเขาจึงวิ่งไปที่ตรงนั้น
เขาปีนขึ้นไปตามเถาวัลย์และพบกับหลุมบนหน้าผาที่สูงจากพื้นไป 10 ม. มันสูง 1.7 ม.และยาวไปด้านใน 7-8 ม. พืชจำนวนมากที่มีดอกไม้สีม่วงปกคลุมทางเข้าเอาไว้ ข้างในนั้นสะอาด ไม่นานที่ปีนเข้าข้างใน จางเทีย ก็ได้เข้าไปใน Castle of Black Iron
...
จางเทีย คิดถูก มันไม่ฉลาดที่จะอยู่ในถ้ำต่อ ไม่ถึง 40 นาทีหลังจากที่เขาออกจากถ้ำมา ดอร์สัน ก็โผล่มาที่ตรงนั้น เขาเงยหน้าขึ้นและมองไปยังเถาวัลย์บนหน้าผาและบ่อด้านล่าง ไม่นานหน้าของเขาก็หม่นลง
โดยเฉพาะเมื่อเขาเห็นศพหนูมากมายที่บ่อ หน้าของเขาก็ยิ่งหม่นลงกว่าเดิม
เขาดึงศพหนูขึ้นมาดูแผลดีๆ หลังจากนั้นเขาก็โยนศพกลับไปที่บ่อด้วยท่าทีหงุดหงิด เขาก็เหมือนกับ จางเทีย เขาเห็นถ้ำและพุ่งเข้าไปข้างในทันที
หลังนั้น 10 นาทีตอนที่ ดอร์สัน ออกมา แม้ว่าจะมีสีหน้าหม่นแต่ตาของเขาก็เป็นประกาย
ดอร์สัน ไล่ตาม จางเทีย ไปยังทิศตะวันตกต่อ..
...
ในตอนที่ จางเทีย เข้าไปใน Castle of Black Iron เขาก็เห็น เฮลเลอร์ เฮลเลอร์ ตอบกลับด้วยรอยยิ้ม – “ ยินดีด้วย เจ้าของปราสาท ข้าไม่คิดว่าท่านจะพบความสำเร็จแบบนี้ได้ในถ้ำ “
จางเทีย รู้ว่า เฮลเลอร์ หมายถึงหนังสือนั่น ตอนนั้น จางเทีย อยู่ในที่ปลอดภัย เขาเริ่มสงสัยเกี่ยวกับหนังสือที่ได้มา
เพราะ Seven-Strength Fruit ไม่ได้หนีไปไหน จางเทีย เลยไม่ต้องกังวล หลังจากที่ทักทาย จางเทีย แล้ว เขาก็ไปในห้องสมุดสองชั้น กล่องสีดำถูกวางไว้บนโต๊ะ
เมื่อเห็นมือที่เปื้อนนิดๆ เขาก็ได้เช็ดมือก่อนจะเปิดกล่องไม้นั่น
ในตอนที่เขาเปิดปกมันออก เขาก็เห็นเศษกระดาษชิ้นหนึ่งตกลงมาจากหน้าบทนำ จางเทีย อึ้งและเก็บมันขึ้นมา
“ 40 ปีก่อน นิกายป่าเถื่อนของเราไร้คู่ปรับทั้งทวีปตะวันออกและตก ด้วยทักษะการควบคุมสัตว์ แม้ว่าจะมีทักษะควบคุมสัตว์มากมายในบรรดาคนร้อยล้านคนแต่มีแค่ความรู้ลับในการควบคุมสัตว์ของนิกายเราที่ลึกลับและไร้คู่ปรับ มีวีรบุรุษมากมายที่ต้องการมันแต่เมื่อนิกายรุ่งเรื่องสุดๆ มันก็เริ่มตกต่ำลง ข้าเป็นแค่สมาชิกของนิกายเพียงคนเดียวที่ยังมีชีวิต ข้ากำลังจะตายไปกับการบ่มเพาะของข้าแต่ข้ายังไม่พบศัตรูรึคู่แค้นของนิกายเรา ช่างน่าเศร้าจริงๆ ! “
น่าเศร้า, น่าเศร้า, น่าเศร้า, น่าเศร้า, น่าเศร้า, น่าเศร้า !
กระดูกของข้านั้นอยู่ในดินแดนที่ไม่เจริญ คนที่ได้รับหนังสือนี้ไปคือผู้ที่โชคดีแต่ทักษะการควบคุมสัตว์ในหนังสือนี้คือความลับสุดยอด จริงๆแล้วพวกมันน่ะคือกฎอันยิ่งใหญ่และความลับสุดยอดในการควบคุมของเรา ด้วยทักษะนี้แล้วเราสามารถควบคุมสัตว์ในท้องฟ้าและบนดินได้ เราไม่ได้เผยทักษะนี้ให้กับคนนอก ดังนั้นเราจึงก่อตั้งนิกายขึ้นมา เพราะแบบนี้เราจึงโดนกลุ่มอื่นกวาดล้าง ในตอนที่นิกายเริ่มรุ่งเรื่อง เราได้ปกครองพื้นที่กว่าล้านตารางเมตรมากว่าร้อยปีในเขตทางใต้ของทวีปตะวันออกราวกับอาณาจักรอมตะ ในตอนที่นิกายตกต่ำ มันได้เจอกับความเสียหายมากมายในข้ามคืน ผู้ติดตามมากมายและรากฐานร้อยปีของเราโดนทำลายอย่างรวดเร็ว สิ่งที่ทำให้เกิดเรื่องนั้นก็เพราะ ‘ สูตรป่าเถื่อน ‘
เพราะเจ้าโชคดีพอที่จะได้รับความรู้ลับนี้ของนิกายเรา ถ้าเจ้าต้องการที่จะรวย เจ้าสามารถเรียนรู้ทักษะบางอันจากหนังสือนี่และทำงานเป็นคนควบคุมสัตว์ให้กับบางประเทศรึตระกูลดีๆซึ่งเจ้าจะได้รับการปฏิบัติแบบแขกชั้นสูง บอกเลยว่าเจ้าสามารถหาเงินและฐานะทางสังคมได้ง่ายๆแต่เจ้าไม่ควรที่จะบอกเรื่องนี้ให้กับใคร ไม่งั้นแล้วเจ้าจะโดนฆ่า จำไว้ดีๆ ! จำไว้ ! ตอนแรกขุมพลังที่ทำลายนิกายของเราแข็งแกร่งอย่างมาก พวกเขาสามารถทำลายเมืองได้ง่ายๆ เพื่อที่จะยึดนิกายของเรา ผู้คนเหล่านั้นคุ้มคลั่ง ถ้าพวกเขารู้ว่าเจ้ามีสูตรนี่เ พวกเขาคงไม่ปล่อยให้เจ้ามีชีวิตต่อ
แม้ว่านิกายของเราจะโดนทำลายแต่ชื่อเสียงก็ยังคงโด่งดังในโลกโดยเฉพาะเขตทางใต้ของทวีปตะวันออก กว่าร้อยปีที่ผ่านมานิกายได้มีผู้ติดตามมากมายในบรรดาภูเขาหลายร้อยล้านลูกในเขตทางใต้ ถ้าเจ้าต้องการจะเป็นราชาในอนาคต เจ้าสามารถหาโอกาสแบบนั้นได้ในเขตนั้นแต่แม้ว่ามันจะนำความร่ำรวยไม่รู้จบมาให้เจ้าได้แต่มันก็ยังทำให้เจ้าเสี่ยงอย่างมาก ดังนั้นหวังว่าเจ้าจะคิดมันดีๆ
ข้าพบว่ามีปิศาจหนูหลายสิบตัวในหุบเขาซึ่งถูกเลี้ยงเอาไว้ มันยังไม่มีหัวหน้า ข้าได้เลี้ยงมันด้วยยาลับ หัวหน้านั้นจะเกิดขึ้นในอนาคต ถ้าเจ้าเชี่ยวชาญเรื่องทักษะการควบคุมวิญญาณสัตว์ได้ เจ้าสามารถที่จะสิงตัวเองใส่ตัวหัวหน้าหนูเพื่อที่เจ้าจะได้สั่งการหนูตัวอื่นๆ
ปิศาจหนูพวกนั้นน่ะกลายพันธุ์ พวกมันเกิดมาดุร้ายและเจ้าเล่ห์ อีกอย่างแล้วพวกมันแข็งแกร่ง ถ้ามีจำนวนเป็นล้าน พวกมันจะไร้เทียมทาน ที่ซึ่งปิศาจหนูน่ะเทียบไม่ได้กับหนูธรรมดาในเรื่องการเพาะพันธุ์ ข้าวางแผนจะเพิ่มจำนวนโดยการพัฒนาเผ่าพันธุ์ของมันเพื่อสร้างนิกายกลับขึ้นมาใหม่อีกครั้งในที่แห่งนี้แต่หลังจากที่บ่มเพาะมากกว่า 20 ปี ข้าก็ไม่ก้าวหน้าเลย เพราะข้าไม่มีเวลาในการทำตามจุดประสงค์ของพระเจ้า ข้ากลัววว่าข้าจะทำหน้าที่สุดท้ายนี้ไม่ได้
ด้วยทักษะการควบคุมวิญญาณสัตว์ เจ้าจะต้องใช้พลังฉี,เลือดและแก่นของพลังวิญญาณและวิญญาณไปจำนวนมาก แม้ว่ามันจะเป็นความรู้ลับที่วิเศษแต่การเข้าสิงนั้นจะทำให้เจ้าไม่อาจลืมเลือนแต่เจ้าไม่ควรหลงระเลิงรึใช้ทักษะนี้ง่ายๆเพราะมันกินแก่นของเจ้าไปมาก ถ้าเจ้าทำแบบนั้น เจ้าจะหาเรื่องตาย ในเวลาแบบนี้นิกายนั้นมีหนังสือมากกว่าล้านเล่มซึ่งรวมไปถึงความรู้ลับมากมายอย่างวิธีในการทำให้แก่นของคนนั้นแข็งแกร่งขึ้น นอกจากนี้ยังมียาลับในนิกายด้วย ดังนั้นแล้วผู้ติดตามของนิกายก็จะสามารถฟื้นฟูแก่นที่พวกเขาเสียไปตอนใช้ทักษะนี้ ตอนนี้รากฐานของเราโดนทำลาย ทุกอย่างที่ล้ำค่านั้นถูกปล้นไป เจ้าต้องคิดดีๆก่อนจะใช้ทักษะนี้ออกมา
นั่นคือสิ่งที่ข้าอยากจะพูด ถ้าเจ้าได้ความรู้นี้ไป เจ้าต้องมีบุคลิกและจิตใจที่ดี เพราะกฎอันยิ่งใหญ่ของมนุษย์นั้นสามารถทำให้เดินหน้าต่อได้ ข้าจึงวางใจได้
“ จิตใจของกระเรียนเมฆจากนิกายป่าเถื่อน ! “
หลังจากที่อ่านเนื้อหาซ้ำๆ จางเทีย ก็ได้ถอนหายใจออกมา เขาไม่คิดจริงๆว่าจะเจอผู้ติดตามของนิกายป่าเถื่อนของทวีปตะวันออกในถ้ำ อีกอย่างแล้วเขายังได้สูตรป่าเถื่อนมาด้วยซึ่งอธิบายอย่างอื่นไม่ได้นอกจากเป็นจุดประสงค์ของพระเจ้า
“ แต่กระเรียนเมฆอาจจะไม่คิดว่าปิศาจหนูนี่ได้พัฒนามาหลายรุ่นนั้นโดนข้าฆ่าเอา ข้าเสียใจเรื่องนี้ด้วย ข้ากลัวว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะเลี้ยงมันอีก “
แต่ความคิดในการใช้ปิศาจหนูนี้ก็ทำให้ จางเทีย ตื่นเต้น ในเสี้ยววินาที จางเทีย ก็ได้ตระหนักได้ว่าเขาสามารถให้ปิศาจหนูพวกนั้นกลายพันธุ์ใน Castle of Black Iron ได้แต่เขาต้องไขคำถามสองอย่างก่อน
การพัฒนาสิ่งมีชีวิตคของ Castle of Black Iron คือตัวเลือกที่ไม่อาจควบคุมได้ แม้ว่าปิศาจหนูนั้นจะกลายพันธุ์ขึ้นมาแต่การเพาะพันธุ์มันอาจจะไม่สูงมาก มันอาจจะต่ำมากก็ได้ ตามกฎของจักรวาลและกฎพื้นฐานการคงอยู่ของเผ่าพันธุ์ต่างๆ ยิ่งสัตว์นั้นยิ่งใหญ่มากเท่าไหร่ การเพาะพันธุ์ยิ่งยากเท่านั้น กฎนี้ยากที่จะฝ่าฝืนได้
อีกอย่างแล้ววงจรของหนูปิศาจและความเป็นไปได้ของการกลายพันธุ์มัน จางเทีย คิดไม่ออก บางทีเขาอาจไม่ได้อะไรกลับมาเลยในอีกสิบปี ถ้าเขาทำการลงทุนแบบนั้นเพื่อจะได้พวกหนูปิศาจที่มีการเพาะพันธุ์ที่สูงมาได้ มันอาจจะเป็นเรื่องโง่ ในทางกลับกันไส้เดือนและบัคทอร์นมีวงจรชีวิตที่สั้นกว่าและมีการผลิตที่สูงกว่า
หลังจากที่คิดดีๆแล้ว จางเทีย ก็สลัดความคิดในเรื่องหนูปิศาจ เขาได้กลับมาเนื้อหาในหนังสือต่อ
สองคำที่บอกว่าควบคุมวิญญาณสัตว์และการเข้าสิงทำให้ จางเทีย คึกอย่างมาก
จางเทีย เปิดหนังสือขึ้นมาและต้องช็อกกับบรรทัดแรก
---- มนุษย์ , จิตใจของจักรวาล สิ่งมีชีวิต ร่างของจักรวาล !
ในตอนที่เขาเปิดไปทีละหน้า จางเทีย ก็ได้เข้าสู่โลกที่เขาไม่เคยคิดมาก่อน
น่าแปลกใจ จางเทีย มักจะฝันที่จะเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุแต่กลับกลายเป็นผู้ควบคุมสัตว์ซึ่งได้รับความรู้มาจากนิกายป่าเถื่อนทางใต้ของทวีปตะวันออก...