Chapter 443: โดนล้อม
ในตอนที่ จางเทีย ได้กลับมาถึงแคมป์ เขาก็เห็นกองไฟ
ภายใต้สายตาทึ่งของทุกคนในเผ่าอินทรีย์เทา จางเทีย ค่อยๆขึ้นมาที่ฝั่งพร้อมกับปลาตัวใหญ่ ครีบของมันโดนแทงทะลุ หลังจากที่ห้อยปลาบนแผงข้างเต็นท์ จางเทีย ก็ค่อยๆเดินเข้าไปในเต็นท์ตัวเอง หลังจากที่ใส่เสื้อผ้าแล้ว เขาก็เห็น เซตตอน เดินเข้ามk
“ โอลอร่า คิดว่าเจ้าหนีไปแล้ว ! “
“ ถ้าข้าจะหนี ข้าต้องใส่เสื้อผ้า แม้ว่าข้าจะเป็นนักโทษที่อยากจะแหกคุกแต่ข้าจะเปลือยไปได้ยังไง !” - จางเทีย ตอบกลับด้วยรอยยิ้ม
“ ช่วงนี้ระวังตัวไว้ดีๆ ! “
“ ทำไม ? “ - จางเทีย เตรียมที่จะล้างปลาเพื่อไปทำอาหาร หลังจากที่ได้ยินคำพูดของ เซตตอน เขาก็ลดความเร็วลงทันที
“ ข่าวเรื่องหัวของเจ้ามีค่า 5000 ทองเป็นที่พูดกันไปทั่ว ! “
“ ใครทำ ? ซาเลม ? “ - จางเทีย หงุดหงิดขึ้นมาทันที
“ ซาเลม, ข้า และ โอลอร่า คุยกันกับหัวหน้าเผ่าอื่นๆในแคมป์เผ่าหมี ตอนที่ข้าออกมา ข้าพบว่ามีคนพูดถึงเรื่องเจ้า ซาเลม บอกว่าเขาไม่รู้เรื่องนี้ แม้ว่า โอลอร่า จะหงุดหงิดแต่เธอก็หาหลักฐานอะไรไม่ได้ ! “
จางเทีย ฮึดฮัด – “ ฉลาดจริงๆ เขาได้สร้างหลักฐานว่าเขาไม่ได้อยู่ข้างนอก แต่เขาสั่งคนของเขาทำ คิดจากที่เขามีคนครึ่งหนึ่งของเผ่า แน่นอนว่า โอลอร่า คงไม่ลงโทษคนมากมายในทีเดียว ดังนั้นพวกนั้นเลยไม่ได้กลัวอะไร “
“ ข้าควรทำยังไง ? รอให้คนอื่นมาฆ่าเหรอ ?” - จางเทีย ถาม
“ ตามกฎของป่าจางเทีย เจ้าน่ะเป็นสมบัติของ โอลอร่า ดังนั้นคนพวกนั้นไม่กล้าที่จะทำในที่สาธารณะแต่พวกเขาอาจจะจัดการเจ้าในความมืด ตราบใดที่พวกเขาเอาหัวเจ้ากลับเอสไชน์ได้ พวกเขาก็จะได้เงิน 5000 ทอง สำหรับเงินมากแบบนั้นข้ากลัวว่าบางคนจะยอมทำมันแม้ต้องเสี่งชีวิตตัวเอง ! แต่ตราบใดที่เจ้ายังอยู่ในแคมป์ เจ้าก็จะปลอดภัย ! “
“ เจ้าคิดว่าแคมป์นี่กันเงิน 5000 ทองได้เหรอ ? บางทีคนมากมายในเผ่าอินทรีย์เทาก็ยังต้องการฆ่าข้า ! “
“ ไม่ต้องกังวลเรื่องนั้น คนที่ดูแลเรื่องนี้คือ แกงกูลา ของเผ่าหมี แกงกูลา เป็นลูกชายคนที่สี่ของหัวหน้าเผ่าหมี เขาน่ะบ้ามาก ชื่อเล่นเขาคือหมาบ้าแต่เขาให้คุณค่าต่อกฎของป่าน้ำแข็งหิมะ ในตอนที่เขาดูแลที่นี่ ถ้าใครกล้าโจมตีเจ้าในแคมป์ คนนั้นไม่ใช่แค่คุกคามเราแต่ยังเป็นเหมือนการตบหน้า แกงกูลา ด้วย ไม่มีใครอยากทำแบบนั้น ถ้าไม่งั้นแล้วคนนั้นคงหาเรื่องเผ่าหมีไปด้วย ไม่ต้องพูดถึงเงิน 5000 ทองเลย ! แต่เจ้าต้องดูแลตัวเองในป่าดีๆโดยเฉพาะในที่ห่างไกล..”
หลังจากที่ได้ยิน จางเทีย ก็รู้สึกดีขึ้นนิดหน่อยแต่ จางเทีย ไม่ชินกับการรอความตายรึรอความช่วยเหลือ เขารวบรวมสติและคิดสักพักก่อนจะถามออกมา – “ ถ้ามีคนต้องการฆ่าข้าในป่า ? ข้าฆ่าเขาได้มั้ย ? ถ้าข้าฆ่าเขา มันจะมีปัญหาต่อเจ้ารึเปล่า ? “
เขาต้องถามคำถามนี้ เพราะ จางเทีย ไม่คิดให้คนอื่นมาเกี่ยวข้องด้วย
“ ถ้ามีคนต้องการฆ่าเจ้า เจ้าฆ่าเขาได้เลย ! ไม่มีใครกล้าหาเรื่องเรากับเรื่องนี้หรอก ! “ – เซตตอน ตอบกลับอย่างมั่นใจ
“ เข้าใจแล้ว ! “ - จางเทีย พยักหน้าก่อนจะถามอีกอย่าง – “ผลลัพธ์ของการเจรจาเป็นยังไงบ้าง ?”
“ คัมภีร์อยู่ในรอยแตกห่างไป 25 กม. งานของเราคือกันทางเข้าทุกทาง พวกนักสำรวจไม่จำเป็นต้องจ่ายเงินในการเข้าไปแต่พวกต้องแบ่งของครึ่งหนึ่งที่ได้ตอนออกมา ไม่งั้นแล้วเราก็ยืนยันความปลอดภัยของพวกนั้นในป่าน้ำแข็งหิมะไม่ได้ “
จางเทีย ยิ้ม – “ แผนคือตั้งด่านสินะ ! “
“ โลกใต้ดินน่ะอันตรายอย่างมาก แม้ว่านักสู้นับหมื่นจะมารวมตัวกันที่นี่แต่เมื่อเข้าไปข้างใน พวกเขาอาจจะตายในเสี้ยวพริบตา ดังนั้นเราจะไปรวมตัวกันที่ทางเข้าเพื่อผลประโยชน์ แม้ว่านักสำรวจหลายคนจะไปที่นั่นแต่พวกเขาก็ไม่สามารถเอาชนะเราได้ อีกอย่างแล้วมันมีเหตุผลที่เราจะได้ของมาครึ่งหนึ่งในป่าน้ำแข็งหิมะ แม้ว่าจะเป็นตัวแทนประเทศก็ยังต้องจ่ายค่าธรรมเนียมสำหรับการขุดเหมืองที่นี่ ! “ – เซตตอน อธิบาย
จางเทีย พยักหน้า – “ นั่นก็จริง ! “
“ เรามาที่นี่เพื่อหาทางร่วมมือกัน แต่เรายังมีความคิดเห็นต่างกันในเรื่องการแบ่งรายได้ ข้ากลัวว่าเราคงต้องเถียงกันเข้าสักวัน เอาล่ะ ดูแลตัวเองด้วยละกัน ! “
เมื่อเห็น เซตตอน ออกไป จางเทีย ก็ยืนนิ่งและคิดสักพัก หลังจากนั้นเขาก็ทำความสะอาดปลาที่ข้างแม่น้ำต่อ
หลังจากกินมื้อเย็นแล้ว จางเทีย ก็ได้กลับมาที่เต็นท์และเริ่มขัดเกลาชีพจรจุดที่ 18 โดยใช้พลังวิญญาณของเขา
จางเทีย มาอยู่ในป่าน้ำแข็งหิมะมาประมาณหนึ่งเดือนแล้ว ในช่วงนี้ จางเทีย ได้ปลุกจุดชีพจรจุดที่ 16 และ 17 ได้โดยใช้ Leakless Fruit 3 ผล ตอนอนนี้จุดชีพจรจุดที่ 18 เริ่มเป็นสีส้มแล้ว อีกอย่างมี Leakless Fruit ผลล่าสุดที่ต้นไม้แล้วด้วย จางเทีย คิดว่าเขาคงอยู่ไม่ไกลจากการเป็นนักสู้ระดับ 8 หลังจากที่ปลุกจุดชีพจรจุดที่ 21 ได้
“ ไม่ว่าจะอันตรายแค่ไหน หากข้าแข็งแกร่ง ข้าก็จัดการมันได้ “
...
ในวันที่สองหลังจากที่ออกกำลังกายในเต็นท์แล้ว จางเทีย ก็ได้มาอาบน้ำ เขาได้เดินไปที่หน้าเต็นท์ของ โอลอร่า
ในฐานะหัวหน้าเผ่า แน่นอนว่าเต็นท์ของเธอต้องใหญ่กว่าเต็นท์อื่นๆ
“ ข้าคุยกับ โอลอร่า ได้มั้ย ? ข้ามีเรื่องจะบอกเธอ ! “ - จางเทีย ถามคนรับใช้สองคนที่อยู่ด้านหน้าเต็นท์ คนรับใช้มองเขาก่อนจะเข้าไปในเต็นท์ ประมาณครึ่งนาทีต่อมา เธอก็ได้เดินออกมาจากเต็นท์แล้วเรียก จางเทีย เข้าไป
ในตอนที่ จางเทีย เข้าไป เขาก็เห็นแผ่นหลังของ โอลอร่า มันดูเหมือนว่าเธอเพิ่งจะใส่หน้ากาก
“ โฮ่โฮ่..ข้าคิดว่าเจ้าจะใส่หน้ากากแม้แต่ตอนนอนด้วย มันน่ากลัวนะถ้าผู้หญิงไม่ล้างหน้า ! “ - จางเทีย พูดตลกออกมา
โอลอร่า หันกลับมาและมองมาที่ จางเทีย – “ มีอะไร ?”
“ เอิ่ม เจ้าเอาเข็มระเบิดออกจากตัวข้าได้มั้ย ? เมอเคล น่าจะให้ยาแก้พิษกับเจ้า..” - จางเทีย ยิ้มออกมา
“ ไม่มีทาง ข้าไม่มียาแก้พิษหรอก “ – เมื่อได้ยินคำของของ จางเทีย โอลอร่า ก็ได้ปฏิเสธทันที
“ หลายคนต้องการฆ่าข้าด้านนอก ถ้าข้าโคจรพลังฉีไม่ได้ พลังต่อสู้ของข้าก็จะลดลงอย่างมาก บางทีข้าอาจโดนฆ่าตอนที่ออกจากเต็นท์เจ้า ! “ - จางเทีย ทำท่าทีจริงจังขึ้นมา
“ ตราบใดที่เจ้าอยู่ในแคมป์ เจ้าก็จะปลอดภัย !” - โอลอร่า มองไปที่ จางเทีย ด้วยท่าทีแย่ๆ เพราะบางอย่างตราบใดที่เธอเห็นเขา เธอจะหงุดหงิด เธอจะรู้สึกอึดอัด
“ แต่ข้าต้องรักษาสมดุลของธรรมชาติ มีหมาป่ามากมายที่นี่ พวกมันทำลายเสถียรภาพของที่นี่ไปแล้ว ! “ - จางเทีย เงยหน้าขึ้นไปมองฟ้าแล้วถอนหายใจออกมา
“ เจ้าคิดว่าข้าเป็นเด็กรึไง ? ข้าจะเชื่อเจ้าได้ยังไง !” - โอลอร่า ฮึดฮัด
“ เจ้าให้แหวนเตือนกับข้าได้มั้ยเผื่อว่าข้าจะรู้ว่ามีใครตามข้าอยู่ ! “ - จางเทีย ต้องการแหวนกลับคืนมาจริงๆ มันพิเศษสำหรับเขา ถ้าเขาต้องออกจากเผ่าอินทรีย์เทา เขาก็ต้องเอาแหวนเตือนและคริสตัลวิญญาณที่ เซ่าหยวน ให้เขามา แม้ว่าเขาจะเอาแหวนตาอินทรีย์และดาบปลาคู่กลับมาไม่ได้ก็ตาม จางเทีย ขอของพวกนี้โดยแก้ตัวว่าเพราะเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้
หลังจากที่ใคร่ครวญคำพูดของ จางเทีย กว่า 2 วินาที โอลอร่า ก็ได้โยนแหวนให้กับ จางเทีย
“ แล้วหินข้าล่ะ หินสีแดงหม่น เจ้าเอามันคืนให้ข้าได้ด้วยรึเปล่า ?”
ในตอนที่ จางเทีย พูดถึงมัน โอลอร่า ก็จำมันได้ อันที่จริงมันเป็นคริสตัลก้อนเล็กๆ ตอนเธอค้นตัว จางเทีย เธอและ เมอเคล ไม่เห็นว่ามันพิเศษ ดังนั้นแล้วเธอจึงเก็บมันแบบไม่สนใจ เมื่อ จางเทีย ขอมันคืน เธอเลยหาและโยนมันคืนให้กับ จางเทีย
หลังจากที่ได้แหวนและคริสตัลวิญญาณคืนแล้ว จางเทีย ก็ได้ถอนหายใจออกมา มันเหมือนว่าได้ความสามารถกลับคืนมาหลังจากที่ใส่แหวน จางเทีย ฟุดฟิดเล็กน้อย เทียบกับอากาศในเต็นท์นี้ซึ่งไหลเวียนช้ากว่าข้างนอก ดังนั้นกลิ่นพิเศษข้างในจึงไม่ได้จางหายไปเร็วนัก
“ เจ้าบาดเจ็บเหรอ ? “ - จางเทีย มองไปที่ โอลอร่า ด้วยท่าทีสงสัย
“ ไม่ ! “
“ แปลกแหะ แล้วมีกลิ่นเลือดในเต็นท์ได้ยังไง ?” - จางเทีย เชิดจมูกขึ้นแล้วดมต่อ..
ตัว โอลอร่า แข็งทื่อไป
“ เจ้าบาดเจ็บจริงๆรึเปล่า ? ข้าตรวจให้ได้นะ ? ข้าเรียนรู้วิธีจัดการบาดแผล โดยถั่วไปแล้วแผลที่เลือดไม่ไหลนั้นมันจะ..”
“ ออกไป ! “ - โอลอร่า คำรามใส่ จางเทีย ซึ่งทำให้เขาตกใจ
...
จางเทีย หนีออกมาด้วยท่าทีอาย ในตอนที่เขาออกมาด้านนอก เขาก็พบว่าหลายคนหันมามองที่เขา เสียงคำรามของเธอน่ะทำให้คนด้านนอกนั้นตกใจเมื่อได้ยินมัน
เมื่อมองไปยังสีหน้าตะลึงของหลายคน จางเทีย ก็เอามือจับจมูกด้วยท่าทีอายๆ
“ เกิดอะไรขึ้น? “ – เซตตอน วิ่งมาหาเขา
“ โอลอร่า บาดเจ็บรึเปล่าเมื่อวาน ? “ - จางเทีย ถาม เซตตอน
“ไม่ !”
“ แต่...” - ในตอนที่ จางเทีย ต้องการจะพูด เขาก็ปิดปากเงียบ เขารู้เหตุผลแล้ว – “เหี้ย มีบางช่วงที่ผู้หญิงจะมีเลือดไหลออกมา ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเธอถึงอารมณ์ร้อน “
“ วุ่นวายจริงๆ ! “ - จางเทีย ตบหัวตัวเองอย่างแรง เขาไม่ได้อธิบายอะไรต่อ เขารีบออกจากแคมป์เผ่าอินทรีย์เทาภายใต้สายตาสงสัยของ เซตตอน
ในตอนที่เขาออกมา จางเทีย ก็เห็น ซาเลม และคนของมัน ซาเลม ฮึดฮัดใส่เขา
“ งี่เง่า ! “ - จางเทีย มองไปที่อีกฝ่าย ภายใต้สีหน้าที่เปลี่ยนไปของอีกฝ่าย จางเทีย ก็ได้เดินหนีออกมา
ซาเลม ต้องการที่จะตาม จางเทีย ให้ทันแต่เมื่อเห็นแผ่นหลังของ จางเทีย เขาก็ยืนนิ่งและด่าออกมาอย่างหงุดหงิด – “ ข้าจะรอดูว่าเจ้าจะรอดไปได้กี่วัน ! “
ในตอนที่ จางเทีย ออกจากแคมป์มา เขาก็วิ่งเข้าไปในป่า หลังจากที่ออกมาได้ไม่ถึง 1 กม. เขาก็รู้สึกว่าเขาโดนคนตามโดยแหวนนั้นได้เตือนเขา
เขายิ้มออกมา เพราะเขามาล่าหมาป่า ถ้าใครอยู่ด้านหลัง เขาก็ไม่รังเกียจในการตัดหัวอีกฝ่าย
จางเทีย วิ่งด้วยความเร็วระดับกลาง เขาเลือกเส้นทางห่างไกลซึ่งไกลจากแคมป์ ถ้าใครที่เขารู้นิสัยของ จางเทีย พวกนั้นต้องรู้ว่า จางเทีย ทำกับดัก น่าเสียดายทีคนที่ตามเขามานี้น่ะมัวเมากับผลประโยขน์ เมื่อเห็นการกระทำของ จางเทีย พวกนั้นก็พอใจและคิดว่าฟ้าคงเมตตา
2 ชม.ต่อมา จางเทีย ก็ได้ห่างจากแคมป์มา 40 กม. เมื่อเห็นรอยแตกเล็กๆซึ่งยาว 1000 ม.ลึกกว่า 20 ม.โดยกว้างหลายสิบเมตรตรงหน้า จางเทีย ก็ได้เดินเข้าไปข้างในทันที
แค่ 10 นาทีในตอนที่เขาอยู่ที่เปิดโล่ง จางเทีย ก็ได้หยุด หลังจากมองไปรอบๆเขาก็ได้ยิ้มออกมา
“ เจ้าตามข้ามาไกลแล้ว ออกมา ! “
ในตอนที่ จางเทีย พูดจบ เขาก็โดนคนกว่า 10 คนล้อม
เมื่อเห็นพวกนั้น จางเทีย ก็ตลกขึ้นมา –“ เพื่อที่จะซ่อนตัวตนของตัวเอง พวกนั้นใช้แค่ผ้าปิดหน้าตัวเองเนี้ยนะ “