Chapter 449: ชื่อเสียง
คืนนั้น จางเทีย ได้ไปนอนในเต็นท์ของ ซาบีน่า
ในเช้าวันที่สองตอนที่เขาตื่นขึ้นมา เขาก็กอด ซาบีน่า อยู่ นี่เป็นครั้งแรกที่ จางเทีย กอดผู้หญิงนอนโดยไม่ได้ทำอะไรเธอ
เมื่อคืนคนรับใช้ของเธอได้มาอาบน้ำให้กับ จางเทีย หลังจากที่นอนลงบนเตียงกับ จางเทีย แล้ว เขาก็เริ่มคุยกับเธอก่อนที่จะหลับไป
จางเทีย รู้ว่าคงไม่มีใครเชื่อว่าเขาไม่ได้ทำอะไรเธอแค่คุยกันอย่างเดียว เขาเองก็รู้สึกว่ามันเหลือเชื่อแต่นั่นคือความจริง
ในสายตาของหลายคนของเผ่าหมี ซาบีน่า เป็นคนใจง่าย แม้ว่าเธอจะมีผู้ชายมานอนด้วยตลอดแต่จริงๆแล้วเธอน่ะยังบริสุทธิ์อยู่
ความลับนี้ปกปิดกันในหมู่คนรับใช้ของเธอ พวกผู้ชายที่คิดว่า ซาบีน่า ชอบ เมื่อมาที่เต็นท์ของเธอแล้วจะโดนรมยาก่อนจะนอนกับสาวใช้ของเธอซึ่งทำให้เธอมีชื่อเสียงในด้านนี้มาก
น้อยคนนักที่ชอบชื่อเสียงแบบนี้ยกเว้น ซาบีน่า ตามที่เธอบอกแล้วมีแค่เรื่องนี้ที่ทำให้ยกเลิกการแต่งงานของเธอได้ ไม่งั้นแล้วเธอคงต้องไปเป็นตัวแทนของเผ่าแต่งงานเป็นเมียคนที่ 5 ของชายแก่อายุกว่า 50 ปี
พี่สาวเธอไม่มีใครหนีเรื่องนี้ได้เลย ก่อนหน้านี้คนเรามักจะจัดแจงการแต่งงานไว้ก่อนแล้ว พ่อของเธอหัวหน้าเผ่านั้นมีตัวเลือกมากมายแต่หลังจากที่ชื่อเสียงด้านนี้ของเธอโด่งดังขึ้นมาก็ไม่มีใครอยากจะแต่งงานกับเธออีก ดังนั้นพ่อเธอจึงยกเลิกความคิดที่จะให้เธอแต่งงานกับคนในเผ่าอื่น ถ้าเขายกลูกสาวแบบนี้ให้คนอื่น เขาคงโดนเกลียดแน่นอน
แม้ว่า สลาฟ จะไม่ได้หวงความบริสุทธิ์แบบคนจีนแต่ไม่มีผู้ชายคนไหนที่จะแต่งงานกับผู้หญิงที่นอนกับผู้ชายมามากมายโดยเฉพาะหลังจากที่แต่งงานไปแล้ว ผู้ชายในป่าน้ำแข็งหิมะได้ให้คุณค่ากับความบริสุทธิ์ของผู้หญิงไว้อย่างมากแต่จากชื่อเสียงและเรื่องราวของเธอแล้ว ไม่มีผู้ชายคนไหนเชื่อว่าเธอจะเป็นภรรยาและแม่ที่ดีได้หลังจากที่แต่งงาน
ซาบีน่า ไม่ได้กำหนดโชคชะตาตัวเองตอนที่เกิดมา แม้ว่าเธอจะมีฐานะทางสังคมแต่ความรับผิดชอบของเธอคือการต้องเสียสละ
ซาบีน่า เจ้าเล่ห์ ดังนั้นเธอจึงเลือกทางนี้ หาอิสระโดยการทำลายชื่อเสียงของตัวเอง
นี่คือความลับที่ใหญ่ที่สุดของเธอ นอกจากคนสนิทและครูของเธอ,นักบวชของเผ่าแล้ว จางเทีย เป็นแค่คนเดียวที่รู้ความลับนี้
แน่นอน จางเทีย เองก็เป็นผู้ชายคนแรกที่กอดเธอด้วย
จางเทีย ตื่นขึ้นมาและพบว่าเธอนอนด้วยชุดหลวมๆแสดงส่วนโค้งไว้โดยเฉพาะส่วนของก้นและอก เป็นฉากที่สวยงามจริงๆ
ในตอนที่เขากอดเธอนั้น ไอ้จ้อนของเขาก็ได้กดลงไปที่ก้นของเธอไปด้วย
เธอเหมือนจะไม่รู้ตัวแต่ตอนนั้น จางเทีย รู้สึกตื่นเต้นและคึกขึ้นมา
จางเทีย จำสีหน้าที่ ดอนเดอร์ เคยบอกมาได้ หลังจากที่ฝืนยิ้มออกมาแล้ว เขาก็ลุกขึ้นจากเตียงทันที
จางเทีย ไม่รู้ว่ามันมีความสัมพันธ์ที่บริสุทธิ์ระหว่างผู้หญิงและผู้ชายรึเปล่า ความสัมพันธ์ของเขากับ ซาบีน่า นั้นคลุมเครือมาตั้งแต่แรกแต่ความสัมพันธ์มันก็พัฒนามาเยอะเมื่อคืนนี้ จางเทีย ไม่แน่ใจว่ามันจะพัฒนาไปยังไง จริงๆแล้วเขารู้สึกดีกับการแค่กอดเธอไว้ทั้งคืนซึ่งทำให้ทั้งเข้าและเธอผ่อนคลาย
ข้างนอกยังคงมืดอยู่ ก่อนนี้ จางเทีย ต้องการที่จะออกไปแต่เมื่อคิดว่ามันคงแปลกที่จะออกไปตอนนี้ ถ้ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับเขาและเธอเมื่อคืนนี้จิรง มันคงเช้าไปหน่อยที่จะออกจากที่นี่ อีกอย่างแล้วเขาไม่ได้มีแผนหลังจากที่ออกจากเผ่าอินทรีย์เทามา
ดังนั้นหลังจากที่มองไปที่ ซาบีน่า อีกรอบ จางเทีย ก็ไปนั่งขัดสมาธิลงที่เตียงแล้วโคจรพลังฉีเพื่อใช้พลังของเข็มระเบิด
การทำแบบนี้เจ็บปวดอย่างมาก ไม่นานหลังจากที่เริ่มทำ เขาก็เหงื่อชุ่มไปทั่วตัว แม้จะเป็นช่วงเวลาสั้นๆแต่มันก็เพิ่มความสามารถในการทดความเจ็บปวดของ จางเทีย ขึ้นมาอย่างมาก
หลังจากนั้น 20 นาที จางเทีย ก็ทำการโคจรรอบแรกเสร็จ หลังจากพักไม่กี่นาที จางเทีย ก็รู้สึกฟื้นตัวขึ้นมาเล็กน้อย ดังนั้นเขาจึงเริ่มโคจรต่อ
ไม่นานหลังจากรอบสองแล้ว จางเทีย ก็ได้เข้าไปใน Trouble-Reappearance Situation และเริ่มการฝึกประจำวัน แม้ว่าเขาจะไม่ได้พัฒนาอะไรขึ้นมาแต่เขาก็สร้างประสาทสัมผัสในการต่อสู้และทักษะต่อสู้ที่ใช้ออกมาในตอนวิกฤตได้โดยเอาชีวิตตัวเองไปแลก ถ้าไม่มีการฝึกนี้เขาคงไม่มีทางที่จะใช้ค้อนต่อสู้ได้แบบเมื่อคืนนี้แน่
หลังจากที่ทำทุกอย่างเสร็จ จางเทีย ได้ลืมตาขึ้นมาและพบว่า ซาบีน่า มองเขาแบบไม่กระพริบตา
“ ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะขยันแบบนี้ ! “
“ เจ้าไม่เคยได้ยินเหรอว่าพรสวรรค์นั้นเท่ากับ 99% ของความพยายามและ 1% ของความทะเยอทะยาน !” - จางเทีย ทำท่าจริงจัง
ซาบีน่า ตอบกลับด้วยรอยยิ้มและลุกขึ้นนั่ง เธอใช้นิ้วจิ้มอกของ จางเทีย แล้วพูดขึ้น – “ อัจฉริยะของข้า เราลุกจากเตียงได้รึยัง ? เมื่อคืนข้าเดาว่าทุกคนในแคมป์คงรู้ว่าข้าได้ทำลายสถิติตัวเองแล้ว ด้วยการนอนกับเด็กอายุไม่ถึง 18 ปี ! “
จางเทีย ยิ้มออกมา – “ ข้าไม่สน จริงๆแล้วข้าชอบที่ได้ช่วยเจ้า ถ้าเจ้าต้องความช่วยเหลือแบบนี้อีก บอกข้าได้เลย ข้ารับมันได้แม้ว่ามันจะเกินไปหน่อยก็ตาม ! “
“ เจ้าไม่สนความรู้สึกของ โอลอร่า หรอกเหรอ ! “ – ซาบีน่า กรอกตาใส่
“ ความรู้สึกเธอ ? “ - จางเทีย กระพริบตา – “ เจ้าคิดอะไร ? ไม่มีอะไรระหว่างข้ากับเธอหรอก ข้าน่ะยังไม่เห็นหน้าตาจริงๆของเธอด้วยซ้ำ ! “
“ เจ้าโกหก ! ถ้าไม่มีอะไร ทำไมเจ้าต้องเป็นคนของเธอด้วย ? ข้าได้ยินมาว่า โอลอร่า น่ะสวย เธอสวยกว่าแม่ของเธออีก เพราะเธอไม่ต้องการใช้หน้าตาของเธอมาส่งผลต่อเผ่าและหลีกเลี่ยงผู้ชายที่ไล่ตาม เธอถึงต้องใส่หน้ากาก ข้าได้ยินมาว่าเธอไม่ชอบผู้ชาย ดูเหมือนว่านั่นจะเชื่อไม่ได้ ! “
“ แค่กๆ ! “ - จางเทีย เอามือถูจมูกแล้วรู้สึกสับสน
“ เจ้าเองก็ช่วยข้า เพราะทุกคนรู้ว่าเจ้าเป็นแขกของข้า ในฐานะผู้หญิงใจง่ายที่มีเจ้าเป็นคนรักแล้ว น้อยคนนักที่อยากจะแต่งงานกับข้า ! “ – ซาบีน่า เริ่มตื่นเต้นขึ้นมา
“ เจ้าคือคนรักของข้างั้นเหรอ ? “ - จางเทีย ถาม ซาบีน่า
“ เดาสิ !” – ซาบีน่า มองกลับมาด้วยท่าทีน่าหลงใหล
“ ข้าเองก็คิดแบบนั้น ยังไงซะข้าก็เป็นผู้ชายคนแรกที่นอนกับเจ้า ฮี่ฮี่ .. “ - จางเทีย ตอบกลับอย่างหน้าไม่อาย
เมื่อได้ยินคำตอบเขา ซาบีน่า ก็หน้าแดงขึ้นมา – “ ไอ้บ้านี่ ! “
“ นายหญิง เราพร้อมกับการอาบน้ำแล้ว ! “ - สาวใช้คนหนึ่งเดินมาข้างๆเตียงแล้วเตือนพวกเขา
“ เจ้าอยากอาบน้ำมั้ย ? “
“ ข้าเห็นเจ้าเหงื่อชุ่มไปทั่วตัวเลยตะกี้ ข้าจะเตรียมน้ำให้เจ้าแล้วกัน ! “
“ ทำไมไม่อาบด้วยกัน ? ข้าเห็นว่าถังเจ้าใหญ่พอตอนที่เจ้าอาบที่นี่ มันน่าเสียดายที่ข้าจะใช้มันคนเดียว ! “
“ ฮึ่ม เจ้าบ้านี่ ! “
...
เพราะเสื้อผ้าของ จางเทีย เต็มไปด้วยเลือด ซาบีน่า จึงทิ้งมันไปตั้งแต่เมื่อคืน หลังจากที่อาบน้ำในเต็นท์ของเธอแล้ว จางเทีย ก็ได้ใส่ชุดซามูไรสีฟ้าซึ่ง ซาบีน่า เตรียมให้ หลังจากนั้นเขาก็เดินออกมาจากเต็นท์ของเธอ
ตอนนั้นแสงอาทิตย์ได้โผล่ที่เส้นของฟ้า ทกุคนในเผ่าหมีกำลังเตรียมมื้อเช้า หลังจากกินมื้อเช้าเสร็จ พวกเขาก็จะออกเดินทางไปที่รอยแตกไฮเดลา
วันนี้ต้องมีการต่อสู้ บางทีบางคนต้องสละชีวิตตัวเอง ดังนั้นนักสู้แต่ละคนก็เตรียมตัวสำหรับเรื่องนั้น แม้ว่าบรรยากาศในแคมป์นั้นจะไม่ได้ตึงเครียดแต่แน่นอนว่าไม่ได้ผ่อนคลายแบบเมื่อหลายวันก่อน ไม่มีใครมามัวเสียเวลาในช่วงวิกฤตแบบนี้
ซาบีน่า และคนใช้ของเธอได้พา จางเทีย ออกมาจากแคมป์ ระหว่างทาง จางเทีย พบว่านักสู้ทุกคนต่างก็มองมาที่เขาแบบกลัวๆ
จางเทีย รู้ว่าสิ่งที่เขาทำเมื่อคืนนี้เป็นที่พูดกันทั่วแล้ว ในโลกที่วัดด้วยความแข็งแกร่งแล้ว สิ่งที่เขาได้ทำลงไปนั้นได้ทำให้ทุกคนเคารพ
ในฐานะคนที่ฆ่านักสู้ระดับ 9 ได้ง่ายๆ ชายที่สามารถฆ่านักสู้ระดับ 10 ด้วยหอกในเสี้ยววินาที เขาน่ะมีสิทธิที่จะได้รับความเคารพไม่ว่าเขาจะไปที่ไหน
จริงๆแล้ว จางเทีย ก็รู้สึกดีที่มันเป็นแบบนี้ ความยโสของเขาตอนนี้กำลังพอใจกับมันอย่างมาก
...
“ นั่นใช่เด็กเมื่อคืนมั้ย? เขาดูไม่ได้แข็งแกร่งเลย เขายกค้อนด้วยแขนเล็กๆนั่นได้ยังไง ? “
ในตอนที่เขาเดินผ่าน เขาได้ยินเสียงบางคนคุยกันแม้ว่าจะเบาๆก็ตาม
“ เจ้าก็รู้นิ ! คนที่แข็งแกร่งน่ะตัดสินกันด้วยอายุรึน้ำหนักไม่ได้หรอก ข้ากลัวว่าเจ้าร้อยคนก็เอาชนะเขาไม่ได้ ! “
“ ข้าได้ยินมาว่าเขาเป็นคนร้ายด้วย “
“ เขาเป็นแพะรับบาป ไชน์แกนกูลา ได้บอกเมื่อคืนนี้ว่าเขาส่งคนไปที่เอสไชน์เพื่อตรวจสอบเรื่องนี้อีกครั้งแล้ว “
“ มันหมายความว่าไง ?”
“ โง่เอ้ย ด้วยการทำแบบนี้เผ่าอินทรีย์เทาก็ไม่สามารถที่จะกักตัวเขาได้ ข้าได้ยินมาว่าเขาอยู่ที่เต็นท์ ซาบีน่า เมื่อคืนนี้ ! “
“ อ้อ เข้าใจล่ะ ! “ – ทหารคนหนึ่งตอบกลับ
เมื่อได้ยินแบบนั้น จางเทีย ก็แค่ยิ้มออกมา
...
ด้านนอกประตูแคมป์ของเผ่าหมี ทหารข้างๆ แกนกูลา ได้มารอที่นี่พร้อมกับแรดม้า บนหลังนั้นมีค้อนที่ จางเทีย ใช้เมื่อคืนห้อยอยู่ ในอีกด้านที่หลังของมันมีซองหอกกว่า 20 อันและเกราะ
แกนกูลา สัญญาว่าจะให้มันกับ จางเทีย เมื่อคืนนี้
เมื่อเห็น จางเทีย ออกมา ทหารคนนั้นได้ทักทายเขาอย่างสุภาพก่อนจะเอาเชือกของแรดให้กับ จางเทีย
ระหว่างทางกลับเผ่าอินทรีย์เทาด้วยแรดนี้ จางเทีย พบว่ามีหลายคนพูดถึงเรื่องเขาแต่ไม่มีเลยสักคนที่กล้าหาเรื่องเขา
หลังจากที่ฆ่าเสือไปได้อย่างง่ายดาย จางเทีย พบว่าแมลงต่างก็เงียบ ตอนนี้ไม่มีใครรู้สึกว่าเงิน 5000 ทองนั้นน่าสนใจอีกต่อไป
ในตอนที่ จางเทีย กลับมาที่แคมป์ของเผ่าอินทรีย์เทา เขาพบว่านักสู้บางคนได้ไปยืนอยู่นอกประตูของแคมป์ เมื่อเห็น จางเทีย พวกเขาได้ยืนเคารพและมองมายัง จางเทีย ด้วยสีหน้าที่กลัว ในขณะเดียวกันพวกเขาก็ทุบไปที่อกซ้ายของตัวเอง
นักสู้ในแคมป์ได้ยินสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนแล้ว ไม่ว่า จางเทีย จะมีฐานะยังไงแต่เขาได้สู้เพื่อชื่อเสียงของเผ่าอินทรีย์เทา เพราะเขาได้ตัดหัวคนที่ดูถูกเผ่าอินทรีย์เทาและวางมันไว้ตรงหน้า โอลอร่า จางเทีย จึงมีสิทธิที่จะได้รับความเคารพจากนักสู้ของเผ่าอินทรีย์เทาทุกคน
ซาเลม เงียบสนิท เขาไม่กล้าที่จะมองไปในตาของ จางเทีย อีก
เพราะบางอย่างเมื่อ โอลอร่า เห็น จางเทีย ตอนเช้า เธอก็ได้ฮึดฮัดออกมาแล้วหันกลับไปในเต็นท์ตัวเอง นี่ทำให้ จางเทีย สับสน เขาไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงร้องไห้ต่อหน้าเขาแต่เช้านี้กลับเย็นชาใส่
“ ใจผู้หญิงนี่มันน่าสับสนจริงๆ ! “
...
2 ชม.ต่อมา เหล่านักสู้ได้เป่าแตร นักสู้ทุกคนที่กินอาหารเช้าเสร็จแล้วก็เริ่มออกเดินทาง หลังจากที่เก็บของผูกใส่แพไม้แล้วพวกเขาก็เริ่มออกเดินทาง หลังจากนั้นนักสู้นับหมื่นก็ได้เดินทางไปยังทางเข้าของโลกใต้ดินอย่างกับคลื่นยักษ์
ทุกเผ่านั้นเดินทางผ่านแม่น้ำยกเว้นแค่เผ่าหมาป่าเลือด หลังจากที่เสียหัวหน้าและคนแข็งแกร่งไป เผ่าหมาป่าเลือดได้ถอนตัวและกลับไปที่เผ่าตัวเอง
เมื่อเห็นนักสู้นับพันของเผ่าหมาป่าออกไปอีกทาง จางเทีย ก็รู้ว่านี่มันยังไม่จบ เผ่าหมาป่าเลือดต้องมาแก้แค้นเขาแน่ – “ แล้วไง ข้าไม่กลัวพวกนั้น ! “
จางเทีย ขี่แรดม้ามาไม่นานก็เห็นกับรอยแตกไฮเดลาและนักสำรวจมากมายที่แห่กันไปที่นั่น
ดังนั้น จางเทีย จึงถอนหายใจออกมา