Chapter 455: ความวุ่นวายและอิสระ
“ ตามที่เราตกลงกันไว้ ข้าได้นำอาหาร 300 ตันมาด้วย ถ้านี่อยู่ได้ 1 เดือน เราจะส่งอาหารอีก 300 ตันมาในเดือนหน้า “ – ผู้จัดการเริ่มแนะนำในตอนที่เดินไปด้วย
พวกเขาได้เดินตามผู้จัดการไปยังคลังด้านล่างของยาน มันเต็มไปด้วยอาหารแห้ง เมื่อเห็นมันหัวหน้าเผ่าแต่ละคนต่างก็พยักหน้า ด้วยของพวกนี้แล้วทหารน่ะจะอยู่ในหุบเขาได้นานกว่าเดิม
“ ดีมาก ข้าจะให้คนมาขนไป ยังไงก็ตามพวกเขาก็ต้องได้ของกลับมาเพื่อตอบแทนเจ้า !”- แกนกูลา พอใจอย่างมาก
“ ไชน์แกนกูลา มีเรื่องหนึ่งที่ข้าต้องแจ้งไว้ก่อน เพราะอันตรายที่ปิศาจสร้างขึ้นมา สถานการณ์ในทวีปตะวันตกเริ่มตึงเครียดมากขึ้น ผลก็คือราคาสิ่งของที่ได้มาจากโลกใต้ดินนั้นเริ่มลดลง แต่โปรดเชื่อในตัวเรา เราน่ะคือผู้ที่รู้ดีเรื่องนี้ที่สุด เราจะจ่ายไปตามราคาของมัน หลังจากที่หักราคาอาหารแล้ว เราจะจ่ายเงินในด้านความช่วยเหลือให้ด้วย ! “
“ ไม่มีปัญหา ! “ - แกนกูลา พยักหน้า ตอนนั้น แกนกูลา เป็นตัวแทนของพันธมิตร ดังนั้นในตอนที่เขาพูดจึงไม่มีใครขัด ในตอนที่สงบสุข ผู้คนจะซื้อของตามต้องการ ในทางกลับกันในตอนวิกฤต ผู้คนจะเลือกเงินมากกว่า นี่คือกฎที่อยู่กับยุคนี้ เพราะสงครามครั้งที่สามใกล้เข้ามา ค่าของสิ่งของจึงลดลงอย่างมากแต่หัวหน้าเผ่าไม่ได้แปลกใจเรื่องนี้เพราะพันธมิตรน่ะไม่ได้เล็งเป้าหมายไปที่ของทั่วไป
“ สถานการณ์มันตึงเครียดขนาดนั้นเลยเหรอ ? “
เมื่อได้ยินคำถามนี้ทุกคนจึงพากันสนใจ เพราะป่าน้ำแข็งหิมะห่างจากทวีป มันจึงเหมือนเป็นทะเลทราย ดังนั้นแม้แต่ แกนกูลา เองก็ยังไม่ค่อยได้รับข่าวสาร ธนาคารนี้กลายเป็นแหล่งข้อมูลในป่าน้ำแข็งหิมะ จริงๆแล้วมีเผ่าใหญ่หลายเผ่าได้รับข้อความล่าสุดจากธนาคารมาด้วย
“ มันวุ่นวายอย่างมาก ! “ – ผู้จัดการพูดเบาๆแล้วเดินต่อ – “ ลูกน้องปิศาจกว่าล้านในเมืองสวรรค์ยังไม่ถูกกำจัดไปหมด การเพิ่มจำนวนปิศาจถูกพบในที่ราบพายุทางทิศตะวันตกของอาณาจักรโกแลนซึ่งทำให้หลายคนในเขตตะวันตกต้องเริ่มหนีมายังทางใต้และตะวันออกของโกแลน ผลก็คือโกแลนต้องเริ่มสร้างจุดผ่านทางเพื่อกันการหลั่งไหลเข้ามาของผู้อพยพ นี่เองก็เป็นปัญหาอย่างมาก มีเรื่องขัดแย้งมากมายเกิดขึ้นระหว่างผู้อพยพและกองทัพของโกแลนซึ่งทำให้เกิดการเสียชีวิตมากมาย ผลก็คือผู้อพยพหลายคนได้เปลี่ยนเป็นกองโจรและทำให้โกแลนวุ่นวายขึ้นอย่างมาก ! “
เมื่อได้ยินคำตอบนั้น แกนกูลา ก็ช็อกเล็กน้อย – “ มันเครียดขนาดนั้นเลยเหรอ ? “
“ ยิ่งกว่านั้น 3 วันที่แล้วกองโจรได้เข้ายึดกาดิยานี เมืองใหญ่ของเขตเพียสันของโกแลน ผลก็คือเจ้าหน้าที่ที่นั่นหลายคนโดนฆ่า ตอนนี้โกแลนน่ะวุ่นวาย บางคนถึงกับบอกให้ใช้กฎจักรพรรดิออกมาด้วย อีกอย่างแล้วผลกระทบก็เริ่มส่งผลให้เพื่อนบ้านต้องวุ่นวายไปตาม “
ไม่มีใครสบายใจเมื่อได้ยินข่าวแบบบนี้ แม้ว่า โกแลน จะห่างจากที่นี่โดยมีภูเขาและแม่น้ำคั่นแต่มันก็ส่งผลให้เห็นถึงก่อนการมาของกองทัพปิศาจที่ทำให้หลายประเทศต้องวุ่นวายรึพินาศไป แน่นอนว่าไม่มีใครอยากได้ยินมัน
จางเทีย อึ้ง เขานึกถึง จางซู ญาติของเขาที่ซึ่งไปยังที่ราบพายุกับนักเรียนคนอื่นเมื่อสามเดือนที่แล้ว แม้ตอนที่ จางเทีย ออกจากวังมังกรลับ เขาก็ยังไม่เห็นพวกนั้นกลับมา จางเทีย สงสัยว่าพวกนั้นจะไปเจออะไร องค์กรกองทัพแบบนั้นถ้ามีการเคลื่อนไหวอะไรแน่นอนว่าต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่
“ มีอะไร ? “ – ซาบีน่า หยิกมือ จางเทีย
“ ไม่มีอะไร ! “ - จางเทีย ฝืนยิ้มออกมา
“ เจ้าโกหก ข้ารู้สึกว่าเจ้าคิดบางอย่างอยู่ เจ้ามีครอบครัวบนทวีปงั้นเหรอ ? “
จางเทีย แปลกใจกับสัญชาตญาณของผู้หญิง – “ ครอบครัวข้าปลอดภัยแต่ข้านึกถึงเพื่อน เพราะสถานการณ์เลวร้าย ข้าจึงห่วงพวกเขา ! “
“ เจ้าเห็นรึยังว่าป่าน้ำแข็งหิมะเป็นที่ที่ดี ? “ - ซาบีน่า ขยิบตาให้
“ โอ้ ? “
“ เพราะคนทรงเห็นอนาคตได้ เขารู้ว่าสงครามจะไม่ส่งผลถึงที่นี่ เขาได้พาสลาฟมาที่นี่และสร้างอาณาเขต “
“ ได้ยังไง ? “ - จางเทีย สงสัย
“ ลมปิศาจกันไม่ให้ยานมาที่นี่ได้ ทะเลก็คือแนวกั้น เขตทางเหนือไม่ค่อยมีประชากร มันสามาราถฆ่าสิ่งมีชีวิตแบบไหนก็ได้ อีกอย่างแล้วคนทรงบอกว่ามีลาวาล้อมป่าน้ำแข็งหิมะอยู่ ดังนั้นปิศาจจึงมาที่นี่ได้แค่ทางทะเลแต่ถ้ากองทัพปิศาจคิดจะบุกเข้ามาในป่าน้ำแข็งหิมะ มันหมายถึงทั้งตระกูลแบล็คซอนพินาศไปแล้ว ! “
เมื่อได้ยินคำอธิบายของเธอ บางความคิดก็แว็บขึ้นมาในหัว จางเทีย ถ้ามันเป็นจริง จางเทีย รู้สึกว่าบางทีเขาอาจจะทำบางอย่างที่นี่ได้เพื่อที่เขาจะได้เอาที่นี่เป็นที่พักชั่วคราวได้ในตอนที่สถานการณ์มันเริ่มเหนือกว่าที่คาดไว้
...
หลังจากขึ้นไปชั้นบน ทุกคนก็ได้ไปยังที่ที่ธนาคารเตรียมไว้ให้พวกเขา
ที่นี่คือล็อบบี้ของยานซึ่งหรูหราราวกับวัง จางเทีย พบว่ามีบางอย่างแตกต่างไปกับการออกแบบกับยานที่เขาเคยนั่งมาก่อน ดูเหมือนว่าโรงงานของวังไฮหยวนจะออกแบบพิเศษได้ตามความต้องการของลูกค้า
มันหรูหราอย่างมากซึ่งเผยเปิดมุมมองหัวหน้าเผ่าแต่ละคนได้อีกครั้ง ก่อนหน้านี้ไม่มีเลยสักคนที่คิดว่าจะได้รับการบริการดีๆจากยานแบบนี้
มีน้ำพุเล็กอยู่ที่ใจกลางล็อบบี้ด้วย
เมื่อมองไปยังที่แบบนี้แม้แต่ ซาบีน่า ก็ตาเป็นประกาย – “ ว๊าว มันสุดยอดมาก ! ถ้าข้ามียานแบบนี้ ข้าจะเดินทางไปทั่วทุกที่ในป่าน้ำแข็งหิมะทุกวันเลย มันคงน่าสนใจมากแน่ ! “
แม้แต่ ซาบีน่า ก็ยังทำแบบนี้เมื่อเห็นล็อบบี้คงไม่ต้องพูดถึงคนอื่น หลายคนอดไม่ได้ที่จะจับนู่นจับนี่ แม้แต่ โอลอร่า ก็ทนไม่ไหวที่จะมองไปรอบๆ
ในตอนที่ตื่นเต้นกันอยู่นั้น พนักงานของยานก็ได้เอาข้อมูลของยานมาให้พวกเขา
ล็อบบี้นี้เหมือนกับส่วนขายที่เต็มไปด้วยเคาเตอร์ต่างๆ ยาและอุปกรณ์พิเศษถูกวางไว้ที่เคาเตอร์เหล่านั้น
จางเทีย เองก็แปลกใจกับเรื่องนี้ เขาเริ่มมองไปรอบๆแล้วจูงมือ ซาบีน่า ไปด้วย แม้ว่าอาหารแห้งจะถูกแบ่งให้กับแต่ละเผ่าแต่ของที่นี่น่ะสามารถซื้อได้หากต้องการ แต่ละเผ่าก็ต้องมีเงินของตัวเองถ้าเจออะไรเข้า แน่นอนพวกเขาก็ต้องซื้อยาและอุปกรณ์พิเศษที่นี่
สำหรับนักสำรวจแล้ว พวกเขาสามารถเข้าไปในโลกใต้ดินด้วยตะกียงอันเดียว นั่นคือวิธีที่ประหยัดที่สุดแต่สำหรับผู้นำพวกนี้แล้วพวกเขาจะไม่ทำแบบนักสำรวจ อย่างน้อยพวกเขาก็ควรจะเตรียมยามองกลางคืนไปด้วย ดังนั้นหลายคนจึงเริ่มเข้าไปล้อมเคาเตอร์ที่มียาขาย
ยามากมายถูกวางเรียงรายไว้ ระยะเวลาของยามองกลางคืนก็เริ่มตั้งแต่หนึ่งวันไปถึงหนึ่งเดือน เมื่อเห็นราคาของยา จางเทีย ก็รู้ว่ายาในเกาะมังกรลับนั้นถูกเกินไป
จางเทีย และ ซาบีน่า เดินไปดูห่อข้าวที่มีเนื้อและอาหารต่างๆ ซาบีน่า สนใจมันอย่ามากและกำลังจะซื้อมันแต่ตอนนั้นก็ได้มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา – “ ปีเตอร์แฮมเพสเตอร์ ! “
เมื่อได้ยินเสียงนั้น จางเทีย ก็ได้หันกลับและพบว่า โอลอร่า, เซตตอน, แกนกูลา , ซูเตา,ชายใส่เครื่องแบบและชายอ้วนใส่เครื่องแบบอายุกว่า 40 ปียืนอยู่ไกลๆ
คนที่เรียกชื่อปลอมเขาคือคนที่ใส่เครื่องแบบ เครื่องแบบนี้คือเครื่องแบบตำรวจในเอสไชน์ ดังนั้น จางเทีย ก็ถึงกับยักคิ้ว
ในตอนที่ จางเทีย หันกลับมา ทุกคนได้จ้องไปที่เขาด้วยสายตาที่แปลกใจและทึ่ง อีกอย่างแล้วชายวัย 40 นั้นดูเหมือนจะโล่งใจเมื่อเห็นสีหน้าของ จางเทีย ซึ่งทำให้ จางเทีย สับสน
จางเทีย เดินเข้าไปหาอย่างใจเย็น – “ ข้า ปีเตอร์ มีอะไร ?”
ชายวัย 40 ปีตรงหน้าก็รีบยิ้มออกมาแล้วเดินเข้ามาหา – “ ดีใจที่เห็นเจ้าปลอดภัย ! “
“ เรา .. รู้จักกัน.. งั้นเหรอ ? “ - จางเทีย มองไปที่ชายอ้วนด้วยสีหน้าสงสัย เขาครุ่นคิดว่าอีกฝ่ายเป็นใคร
“ ข้าคือ พอลสัน หัวหน้าของกลุ่มทะเลฟ้าในเอสไชน์ ! “
“ กลุ่มทะเลฟ้า ? “
“ เอิ่ม เจ้าอาจจะยังไม่รู้ กลุ่มบัลลาสได้เปลี่ยนชื่อเป็นกลุ่มทะเลฟ้าเมื่อหลายวันก่อน “
เขามองไปที่ชายอ้วนที่บอกว่าตัวเองเป็นผู้ดูแลกลุ่มทะเลฟ้าในเอสไชน์และชายที่ใส่เครื่องแบบตำรวจ จางเทีย ดูเหมือนจะเข้าใจบางอย่างแต่เขาก็ยังไม่แน่ใจ
“ ตอนที่เจ้ามาป่าน้ำแข็งหิมะ โอลิน่า ได้สั่งให้เราหาข่าวเกี่ยวกับเจ้า หลังจากที่เจ้าเป็นที่ต้องการตัว เราก็ได้รายงานเรื่องนี้ให้ โอลิน่า ทันที หลังจากที่รู้เรื่องนี้แล้ว โอลิน่า กังวลเรื่องเจ้าอย่างมาก ดังนั้นเธอจึงสั่งให้เราติดต่อเจ้าให้เร็วที่สุด .. “
“ หัวหน้าพอลสัน ให้ข้าพูดเอง ! “ – ชายในเครื่องแบบขัดขึ้นมา – “ ข้า แอนดริว นักสืบของเอสไชน์ หลังจากที่ตำรวจได้ส่งประกาศจับอันที่สองของเจ้าไปแล้ว หัวหน้าพอลสัน ได้ติดต่อมาที่เราและให้สิ่งจำเป็นมา ตามของที่ให้มาแล้ว เราเริ่มสืบดูเบาะแสต่างๆ จากเบาะแสพวกนี้แล้วเราเริ่มมองเห็นเรื่องบาดหมางของเจ้า เราพบว่าเจ้าได้ป้องกันตัวเอง การฆ่าชายจากเกาะงูเวทย์ สำหรับการตายของนักล่าสองคนแล้ว มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเจ้า จากการวิเคราะห์ร่องรอยและเบาะแสแล้ว มีบางคนต้องไปฆ่าพวกนั้น มันอาจจะเป็น ดอร์สัน นักรบโต๊ะกลมจากเกาะงูเวทย์ หลังจากที่ยืนยันสถานการณ์ทั้งสองแล้ว เอสไชน์ก็ได้ยกเลิกค่าหัวของเจ้า ! “
จางเทีย อึ้งไปสักพักก่อนจะถามออกมาด้วยสีหน้าสงสัย – “ งั้นหมายความว่าข้าเป็นอิสระแล้วสิ ? “
“ ใช่ มันเป็นการเข้าใจผิด ข้าขอโทษกับการสร้างปัญหาให้โดยการตั้งค่าหัวสองรอบ ! “ – หลังจากที่ขอโทษแล้ว แอนดริว ก็ได้โค้งให้
“ โอลิน่า.. “ - จางเทีย คิดว่ากลุ่มทะเลฟ้าคงต้องทุ่มเทไปมากและได้ใช้เส้นสายต่างๆเพื่อยกเลิกค่าหัวนี้
ซาบีน่า ที่ยืนข้างๆถึงกับต้องหยิกหลัง จางเทีย ...
“ ต้องขอบคุณการยืนยันของ โอลอร่า ด้วย ที่ทำให้ ปีเตอร์ ปลอดภัย ! “ -แกนกูลา อ้าปากพูด เพราะบางอย่าง แกนกูลา ดูดีใจอย่างมาก เขามองไปยัง โอลอร่า และ ซาบีน่า ด้วยการที่โดน ซาบีน่า มองเขาถึงเผยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความหมาย
“ หลังจากที่รู้ว่า ปีเตอร์ โดนนักล่าสองคนเอาตัวไป เราได้มาที่นี่กับยานของธนาคาร ! “ - พอลสัน พูดพร้อมกับเอาเช็คสีทองออกมาจากอกแล้วส่งให้กับ โอลอร่า อย่างสุภาพ – “ เรารู้กฎของนักล่า การที่เอสไชน์ตั้งค่าหัวไว้ 5000 ทอง ธนาคารได้ส่งเช็ค 500,000 ทองเพื่อตอบแทน โอลอร่า และเผ่าอินทรีย์เทาที่ดูแล ปีเตอร์ ให้เราและเป็นค่าไถ่ตัว ปีเตอร์ ด้วย ! “
ในเสี้ยววินาที ทุกคนต่างก็มองไปที่ โอลอร่า ...