px

เรื่อง : Castle of Black Iron
Chapter 461: การแลกเปลี่ยน


Chapter 461: การแลกเปลี่ยน
เมื่อเห็น จางเทีย ออกไปจากแคมป์  เนอร์โด ก็ได้หาโอกาสคุยกับ โอลอร่า ในที่เงียบๆได้

โอลอร่า เดินนำหน้าเขาประมาณ 2 ม.

ท่าทีของ โอลอร่า ต่อ เนอร์โด มักจะเย็นชา แม้แต่ตอนนี้เธอก็ยังพูดด้วยท่าทีระมัดระวัง

“ ตรงนี้แหละ เจ้าจะพูดอะไร ?” – เธอกอดอกและมองไปรอบๆก่อนจะพูดออกมาอย่างเย็นชา

มันไม่ไกลจากแคมป์มาก อีกอย่างแล้ว โอลอร่า มั่นใจอย่างมากในความแข็งแกร่งในฐานะนักสู้ระดับ 10  เธอไม่กลัว เนอร์โด ที่อยู่ในระดับ 9 จะเล่นลูกไม้อะไร

“ เจ้าชอบ ปีเตอร์ งั้นเหรอ ? “ – เมื่อรู้ถึงนิสัยของเธอ  เนอร์โด ก็พูดมันออกมาตรงๆ

“ สนใจเรื่องของเจ้าเถอะ ! “ - โอลอร่า ฮึดฮัด  - “ ถ้าเจ้ามาที่นี่เพื่อคุยเรื่องน่าเบื่อแบบนั้นกับข้า ข้าจะกลับไปเดี๋ยวนี้ ! “

“ ยูเวนตุส อยู่ฝั่งข้า เขาบอกข้าทุกอย่างเกี่ยวกับ ปีเตอร์ ในเผ่า ! “ – เนอร์โด พูดขึ้นด้วยท่าทีใจเย็นราวกับเป็นเรื่องเล็ก

แม้ว่า เนอร์โด จะบอกท่าทีของ โอลอร่า ภายใต้หน้ากากไม่ได้ แต่เขาก็พบว่า โอลอร่า ตัวสั่น ดังนั้น เนอร์โด จึงยิ้มออกมา  เขารู้ว่าเขาต้องทำให้เธอร้อนลนเพื่อให้ทำตามเป้าหมายของเขาได้

“ แล้วไง ? “ – หลังจากนั้นสักพัก โอลอร่า ก็ตอบกลับอย่างเย็นชา – “ ข้าไม่สนว่า ยูเวนตุส จะอยู่ฝั่งไหน ตราบที่ไม่อยู่ฝั่งข้า ความคิดของเขาในเผ่าอินทรีย์เทาก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับข้า แต่ถ้าเขากล้าจะหักหลังเผ่าเรา เผ่าคงต้องตัดหัวเขาทิ้งแม้ว่าจะต้องเสี่ยงกับการแตกแยกก็ตาม “

“ ข้าทำให้เขาสนับสนุนเจ้าได้เพื่อให้เจ้าเอาอำนาจของเผ่ากลับมาให้เร็วที่สุด ด้วยการสนับสนุนของเขาแล้ว เจ้าจะมีอำนาจมากกว่า ออยเลอร์ และยึดอำนาจของเผ่ากลับมาได้ ! “

โอลอร่า คิดตามสักพัก  เธอรู้ว่าคำพูดของ เนอร์โด น่ะถูก จากสถานการณ์ในเผ่าตอนนี้ ถ้าเธอและ เมอเคล ร่วมมือกับ ยูเวนตุส พวกเขาจะมีอำนาจเหนือกว่า ออยเลอร์  ปัญหาที่ใหญ่ที่สุดที่ต้องเจอคือกลุ่มของ โอลอร่า และ เอมอเคอล และกลุ่มของ ออยเลอร์ และ ยูเวนตุส นั้นมีอำนาจเท่ากัน ดังนั้นเธอจึงไม่กล้าหุนหันในการทำอะไรในเผ่า อีกอย่างแล้วกลุ่มของเธอก็โดนกลุ่มอื่นกีดกันด้วย ถ้าพันธมิตรของ ออยเลอร์ และ ยูเวนตุส นั้นถูกทำลาย ปัญหาที่เผ่าต้องเจอก็จะได้รับการแก้ไข  นี่คือทางแก้ปัญหาที่ดีที่สุดของเผ่า

หลังจากคิดสักพักเธอก็ตกลง เธอมองไปยัง เนอร์โด แม้ว่า เนอร์โด จะยิ้มแต่เขาหรี่ตาอย่างเย็นชาซึ่งทำให้ใจเธอเต้นรัว

โอลอร่า รู้ว่าของแบบนี้ไม่ได้มาฟรีๆ

“ เงื่อนไขอะไร ? “

“ ก็ง่ายๆ แต่งงานกับข้า ! “ – เนอร์โด ยิ้มออกมาที่มุมปาก

“ ไม่มีทาง ! “ - โอลอร่า ปฏิเสธทันที

“ ฟังก่อน ! “ - เนอร์โด ดูมั่นใจอย่างมาก – “ ข้ารู้ว่าเจ้าชอบชายคนนั้นแต่เขาน่ะช่วยเจ้าไม่ได้เลย เขาก็แค่นักสู้ระดับสูง เราเองก็มีนักสู้แบบเขาในเผ่า อีกอย่างแล้วเรื่องขัดแย้งในเผ่าอินทรีย์เทาก็ไม่สามารถแก้ไขได้ด้วยความแข็งแกร่ง ข้าคิดว่าเจ้าคงเข้าใจ ! “

เมื่อเห็น โอลอร่า เงียบ เนอร์โด ก็พูดต่อ

“ แม้ว่าเขาจะยอมรับเจ้า เจ้าก็ต้องเข้าใจว่าเจ้าเป็นแค่หนึ่งในคนรักของเขา ดูจากความสัมพันธ์อันเร่าร้อนของเขากับ ซาบีน่า ตอนนี้แล้ว เจ้าคิดว่าเจ้าเหนือว่า ซาบีน่า แค่ไหน อีกอย่างแล้วอย่าลืมว่าใครเป็นที่เป็นคนยกเลิกค่าหัว มีคำพูดบอกว่าจิ้งจอกในอีกวนต้าเองก็ถือว่าเป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์อีก ! “

“ นั่นคงเป็นเหตุผลที่เจ้าเอา อลิซาเบธ มาที่นี่ ! “ - โอลอร่า ตอบกลับ

แต่ เนอร์โด ยังคงสีหน้าไม่เปลี่ยน – “ ข้ายอมรับว่าข้าต้องการล่อลวงเขาด้วย อลิซาเบธ  มันคงดีพอถ้าผู้หญิงช่วยให้คนอย่าง ปีเตอร์ มาช่วยข้าในตอนวิกฤตในอนาตได้ ! “
โอลอร่า นึกถึงบางอย่าง ตาของเธอนิ่งไปทันที – “ พ่อเจ้าคงคิดว่าจะให้พี่ชายเจ้า เมอบ้า รับตำแหน่งในเผ่าแทน..”

“ แม้ว่าผู้หญิงอย่างเจ้าก็ยังอยากเป็นคนปกครองเผ่า ข้าจะให้ เมอบ้า ได้ไปได้ยังไง นอกจากมีแม่แก่ๆที่ดีกว่าของข้า  เมอบ้า เทียบข้าไม่ได้เลย ! “ – เนอร์โด เงยหน้าและตาเป็นประกายขึ้นมา -  “ พ่อข้ายังไม่ได้ตัดสินใจ  เขาต้องดูแลเผ่าไปอีก 10 ปี ข้ายังมีโอกาส ข้าจะได้รับการสนับสนุนจากผู้อาวุโสในเผ่าสองคนและข้าสามารถนำพาเผ่าหมาป่าลมให้กลายเป็นเผ่าเสือดาวได้...”

โอลอร่า เข้าใจ เนอร์โด ทันที ถ้า เนอร์โด แต่งงานกับเธอ เขาก็จะยึดเผ่าอินทรีย์เทาได้ในไม่ช้า บวกกับพลังและจำนวนคนของเผ่าอินทรีย์เทาแล้วเผ่าหมาป่าลมจะพัฒนาขึ้นเป็นเผ่าเสือดาวได้

เผ่าถูกแบ่งโดยสลาฟเป็นดังนี้ หนู,อินทรีย์, หมาป่า,เสือดาว, จิ้งจอกและหมีตามขุมกำลังของเผ่า
มีคำพูดบอกว่าผู้ปกครองสลาฟมีภารกิจและเกียรติในการพัฒนาจำนวนประชากรและกองกำลังของเผ่าให้พัฒนาขึ้นเป็นเผ่าหมี เพื่อที่จะไปถึงเป้าหมายนี้ได้ผู้ปกครองต้องกัดฟันสู้มาหลายรุ่นแต่นอกจากการเติบโตด้านประชากรและความแข็งแก่รงแล้ว เผ่าบางเผ่าเองก็เลือกที่จะขยายเผ่าด้วยการแต่งงานรึไม่ก็สงคราม

จำนวนคนของเผ่าหมาป่าลมมีสูงถึง 350,000 คน ถ้ารวมคนของเผ่าอินทรีย์เทาไปแล้ว จำนวนคนทั้งหมดอาจสูงเกิน 400,000 คนซึ่งเป็นข้อกำหนดขั้นต่ำของเผ่าเสือดาว

“ ถ้าเจ้าช่วยข้าได้บัลลังก์มา ข้าจะให้เจ้าปกครองเผ่าอินทรีย์เทา ได้ทั้งสองฝ่าย  !” – เนอร์โด พูดขึ้นด้วยท่าทีทะเยอทะยาน

“ หมาป่ามันแบ่งเนื้อให้คนอื่นได้ด้วยเหรอ ? “ - โอลอร่า ไม่เชื่อในคำพูดของ เนอร์โด ทั้งหมด

“ ข้าไม่ต้องการลิดรอนอิสระของเจ้า ข้าไม่สนว่าเจ้าจะรักกับใครรึอยากอยู่กับใคร ข้าแค่ต้องการแต่งงานและได้รับความช่วยเหลือจากเผ่าอินทรีย์เทา หลังจากที่ได้บัลลังก์มาแล้ว ข้าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของเผ่าอินทรีย์เทา  เจ้าเองก็ยังเป็นคนปกครองเผ่าของเจ้าอยู่ ข้ารู้สึกว่าวิธีนี้จะส่งผลดีต่อเราทั้งสองคน ! สิ่งที่เจ้าต้องจ่ายก็แค่เวลาและการแต่งงาน ! “

“ ทำไมเจ้าถึงมาบอกเรื่องนี้กับข้า ? ถ้าเจ้าวางแผนนี้มานาน ข้าไม่เชื่อว่าเจ้าจะเพิ่งมาบอกเอาตอนนี้ ! “ - โอลอร่า ยังคงมีเหตุผลแม้ว่าข้อเสนอจะน่าสนใจก็ตาม

“ ข้ายอมรับว่าแผนนี้ต่างจากที่ข้าคิดไว้ก่อนหน้านี้ แผนก่อนหน้านี้ข้าต้องการบังคับให้เจ้าแต่งงานกับข้าแล้วบังคับให้เจ้าร่วมมือ เพราะแบบนั้นเจ้าควรเชื่อในความจริงใจของข้า ! “

“ เพราะ ปีเตอร์ ? “

“ ชายที่ฆ่านักสู้ระดับ 10 ได้ด้วยหอกในเสี้ยวพริบตานั้นเป็นตัวยืนยันความแข็งแกร่งเพียงคนเดียวของเผ่าอินทรีย์เทา ไม่ใช่อย่างอื่น ! “ - เนอร์โด ยิ้มออกมาแล้วฮึดฮัด – “ เจ้ารู้มั้ยว่าอะไรมีอำนาจที่สุดในโลก ? มันคือเงิน ถ้าเจ้ารับเงิน 500,000 ทองจากกลุ่มทะเลฟ้า เราน่ะก็ไม่ต้องมายืนอยู่ตรงนี้ ถ้าเจ้าทำแบบนั้นเจ้าก็จะควบคุมเผ่าอินทรีย์เทาได้ เจ้าน่ะหยิ่งเกินไป  โอลอร่า เจ้าน่ะเป็นแบบนี้เพราะความหยิ่งของเจ้า ! “

โอลอร่า ตอบกลับด้วยท่าทีฮึดฮัดแล้วเชิดหน้าขึ้น

“ สิ่งที่พิเศษคือ ปีเตอร์ ปฏิเสธความช่วยเหลือจากกลุ่มทะเลฟ้า แม้ว่าเขารู้ว่าเจ้าต้องการเงิน เขาก็ยังคงปฏิเสธเงินนั้น เจ้ายังไม่รู้ใจตัวเองอีกรึไง ? บางทีเขารู้สึกว่าเจ้าน่ะไม่คู่ควรกับเขา ไม่ว่ายังไงมันก็คือเงิน 500,000 ทอง อย่างบอกว่าเขาหาเงินนั้นได้ด้วยตัวเองได้ ข้ารู้ว่ากระเป๋าเงินของเขาถูกเจ้าเอาไปตอนที่โดนจับได้ เขาน่ะจน .. “ - เนอร์โดน รีบพูด

“ ถ้าเขาเอาเงินนั่นให้กับข้า ไม่ใช่ว่าเขาจะถือว่าเป็นผู้ชายขายตัวรึไง?  อย่างน้อย ปีเตอร์ ก็ลงมากับข้า ข้าเชื่อว่าเราจะเก็บเกี่ยวครั้งใหญ่ได้ ! “ - โอลอร่า เถียงออกมา
“ อย่าปลอบใจตัวเองอีกเลย แม้ว่าคนของเจ้าจะลงมาแต่เจ้าจะได้กลับไปสักเท่าไหร่เชียว  50,000 รึ 100,000 ทอง ? จริงๆแล้วเจ้าน่ะก้าวข้าม ยูเวนตุส และ ออยเลอร์ ไม่ได้หากมีเงินไม่ถึง 350,000 ทอง อีกอย่างแล้วเผ่าหมีก็ถือว่าเป็นเจ้าภาพในครั้งนี้ เจ้าคิดว่าเจ้าจะเอาไปได้สักเท่าไหร่กันเชียว ? ชายคนนั้นพา ซาบีน่า ลงมาด้วยย บางทีเขาอาจจะหาเงินได้ตลอด  แต่เจ้าน่ะมีโอกาสแค่ครั้งเดีว “

“ ไม่ใช่ว่าสมบัติมันจะนำพาเงินที่ไม่แน่นอนมารึไง ทำไมเจ้ามั่นใจนักว่า ปีเตอร์ กับข้าจะหาเงินด้านล่างนี้ไม่ได้ ?”

“ เจ้าคิดว่าคนที่มีอำนาจจะมีโชคแล้วกลายเป็นเศรษฐีเอาดื้อๆรึไง อย่าใสซื่อไปเลย โอลอร่า เจ้าน่ะโตแล้ว เจ้าควรคิดข้อเสนอข้าดีๆ สุดท้ายข้าอยากจะบอกเจ้า ไม่ว่าเจ้าจะเลือกทางไหน มันก็ไม่ได้ส่งผลต่อการร่วมมือครั้งนี้ การตกลงกันก่อนหน้านี้ยังคงส่งผลอยู่ “

“ ไม่จำเป็นต้องคิดอีก  ไม่มีทาง ! ไม่ว่ายังไงข้าต้องทวงเผ่าอินทรีย์เทามาให้ได้ ไม่มีใครเอามันไปจากข้าได้ ! “ - โอลอร่า ตอบกลับอย่างมั่นใจ

“ โชคดีละกัน ! ข้าหวังว่าการพูดคุยของเราจะเป็นความลับ ! “

“ ฮึ่ม .. “

เมื่อรู้ว่าเขากล่อม โอลอร่า ไม่ได้ เนอร์โด ก็ไม่ได้พูดต่อ เขารู้ว่าต้องมีบางอย่างรั่วไหลออกมาถ้าเขาขุดเข้าไปในความคิดเธอได้

“ ผู้หญิงที่ทิ้งเงิน 500,000 ทองเพื่อรัก และยึดมั่นในผู้ชายแบบนั้นต้องการจะยึดเผ่า  เธอคิดว่าเล่นสร้างบ้านรึไง ? “ - เนอร์โด ฮึดฮัดในใจ หลังจากที่มองไปยัง โอลอร่า เขาก็หันกลับแล้วเดินออกมา

การพูดคุยได้จบลง
เมื่อเห็น เนอร์โด หายไป  โอลอร่า ก็ได้กำหมัดแน่น....
...
ในตอนที่ โอลอร่า ได้แยกกับ เนอร์โด  จางเทีย, แซม และ เกอรี่ ก็ได้ออกมาจากซากตึก

ตอนนั้นคนอย่างน้อยร้อยคนได้ล้อมทางเข้าเอาไว้ พวกนักสำรวจที่โลภที่ซึ่งสงสัยว่ามีอะไรด้านในนั้นยังไม่ได้แยกตัวกันไป พวกเขารออยู่ด้านนอกด้วยตาที่เป็นประกายแต่ไม่มีใครกล้าเข้าไปด้านใน

จากความแข็งแกร่งของชายคนแรกที่เข้าไปแล้ว การเข้าไปนั้นคงไม่ต่างอะไรจากการฆ่าตัวตายแน่จึงไม่มีใครทำตัวโง่แบบนั้น

ในตอนที่สามคนนั้นออกมา พวกเขาก็ได้ถอดเสื้อผ้ากันออกมาจนถึงเอว พวกเขาใส่แค่กางเกง เสื้อผ้าที่เหลือถูกยัดใส่ไว้ด้านหลัง ไม่มีใครเห็นว่ามีอะไรอยู่ด้านใน

แซม กับ เกอรี่ หน้าซีด  นักสำรวจพบว่าขาของทั้งคู่สั่น มือที่จับของเองก็สั่นไปด้วย มีแต่ตัวประหลาดที่ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง

“ มันเข้าท่ามั้ย ? “ - แซม ถามอย่างกังวล

“ ไม่มีปัญหา เจ้าสองคนไม่ต้องพูดอะไร ผ่อนคลายไว้ ข้าจะจัดการที่เหลือเอง ! “ - จางเทีย ตอบกลับ

เมื่อได้ยินคำพูดของ จางเทีย  แซม ก็กลืนน้ำลายและพยักหน้าด้วยท่าทีเคร่งขรึม

ในตอนที่ออกมาจากรู พวกนักสำรวจด้านนอกต่างก็เดินเข้ามาหนึ่งก้าว  หลังจากที่ถูกสายตาของ จางเทีย มองแล้ว ทุกคนก็ได้หยุด

“ มีอะไรด้านใน ? “ - บางคนถามออกมา

จางเทีย ตอบกลับแค่การฮึดฮัดอย่างเย็นชา หลังจากนั้นเขาก็ได้เอาคานเหล็กยกขึ้นแล้วเดินออกไปข้างๆ ภายใต้สายตาของคนอื่นๆ เขาได้เอาหินหนัก 7-10 ตันกลับไปปิดที่เดิมได้

เมื่อเห็นแบบนั้น นักสำรวจคนอื่นๆต่างก็ด่าในใจแต่ตาของหลายคนเป็นประกายขึ้นมา  ตามกฎของนักสำรวจแล้วถ้าเหลือของอยู่ ของด้านในต้องไม่ถูกค้นพบอีก ไม่ว่ามันจะเป็นอะไรก็ตามแต่การกระทำของ จางเทีย บ่งบอกคนอื่นว่ายังมีของมีค่าเหลืออยู่ด้านใน

เมื่อเห็นท่าทีของ จางเทีย พวกคนที่มองไปที่กระเป๋าพวกเขาก็มองไปยังโครงสร้างตึกที่โดนหินปิดเอาไว้  แม้วาบางคนจะอยากแย่งกระเป๋าพวกเขาแต่หลังจากวัดความแข็งแกร่งของ จางเทีย ที่ทำกับตึกนี้แล้ว พวกเขาก็เปลี่ยนใจ
ในตอนที่ทั้งสามออกไป นักสำรวจหลายคนก็รีบแห่เข้าไป  บางคนไปหาคนงานมาแล้วเริ่มงัดหินด้วยกันกับคนอื่น

ตรงนั้นเริ่มวุ่นวายขึ้นมาทันที
...
เมื่อเห็นว่าไม่โดนตาม แซม กับ เกอรี่ ก็ถอนหายใจออกมา   จางเทีย เองก็ด้วย

“ ปีเตอร์ ทำไมเราต้องปิดรูนั่นอีก ? “

“ ไม่มีอะไร ข้าแค่ไม่อยากฆ่าใครตรงนั้น ! “ - จางเทีย พูดอย่างใจเย็น – “ มันจะดีกว่าถ้าให้พวกนั้นมีหวังกันบ้างแทนที่จะฆ่าทิ้ง ! “

ทั้งสองมองหน้ากันราวกับไม่เคยรู้จัก จางเทีย มาก่อน
...
ในตอนที่เดินไป ความเร็วของพวกเขานั้นช้ากว่าตอนที่มา แต่ถึงยังไงก็กลับไปที่แคมป์ได้หลังจากเดินทางประมาณหนึ่งชั่วโมง

บังเอิญในตอนที่พวกเขากลับมา พวกเขาเห็น โอลอร่า เดินมาที่นี่จากที่ไกลๆ

เมื่อเห็นท่าทีแปลกๆของทั้งสาม โอลอร่า ก็อึ้ง – “ พวกเจ้าไปไหนกันมา ?”

“  เราไปหาความรวย ! “ - จางเทีย ตอบกลับด้วยท่าทีสบายๆ แซม กับ เกอรี่ ดูกังวลอย่างมากในตอนนั้น ถ้าไม่ใช่ จางเทีย ที่พบของพวกนี้  ทั้งสองคงไม่กล้ากลับมาที่นี่อีก

โอลอร่า มองไปที่ จางเทีย ด้วยสีหน้าน่ากลัว เธอไม่สนใจมุขตลกของเขา

“ ไปเต็นท์และตอนเจ้ากลับไปที่แคมป์ ข้ามีบางอย่างต้องบอกเจ้า “

“ บังเอิญจริงๆ ข้าเองก็มีเรื่องจะบอกเจ้าด้วย “
“ อะไร ? “

“ ค่อยคุยกันทีหลัง อีกแค่ไม่กี่ก้าวเอง ! “

โอลอร่า พยักหน้า

ในตอนที่กลับมาที่เต็นท์ พวกเขาเห็น ซาบีน่า และ เนอร์โด ที่อยู่กับแขกคนอื่นๆ

แขกพวกนี้คือคนที่ธนาคารส่งมาและมีหัวหน้าของเผ่าหมีด้วย  เพราะพวกเขาได้ตามลงมาในไม่กี่ชั่วโมง มันเป็นธรรมดาที่จะได้พบคนอื่นๆที่นี่


เมื่อได้ยินว่า จางเทีย กลับมาแล้ว พวกเขาก็หันกลับมาและเริ่มสงสัยกับท่าทีแปลกๆของ จางเทีย

“ ฮาฮา.. “ - เนอร์โด หัวเราะออกมาก่อน – “ อะไร ? เจ้าพบของหลังจากมาที่นี่ในไม่กี่ชั่วโมงรึไง ? ดูเจ้าสิ ! เจ้าต้องเก็บเกี่ยวมาได้เยอะแน่ ! “

แม้ว่าน้ำเสียงนั้นจะไม่ได้ถากถางแต่ก็ยังมีการเหน็บแนมอยู่ อันที่จริงไม่มีใครเชื่อว่า จางเทีย และเพื่อจะหาของมีค่าเจอได้ในไม่กี่ชั่วโมง

แต่เมื่อเห็นพนักงานของธนาคาร จางเทีย ก็ถอนหายใจออกมา  เขารู้ว่าเขาไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องของพวกนี้อีกต่อไป..

จางเทีย เปิดห่อเสื้อตัวเองออกแล้วเอาของขนาดนิ้วหัวแม่มืออกมา จากนั้นเขาก็โยนมันให้กับพนักงานของธนาคารซึ่งรับมันได้ทันที

“ ส่งคนของเจ้าลงมา เราต้องการการคุ้มกันของนี้ ! “

“ ปีเตอร์ การบริการปลอดภัยขั้นต่ำของเราในครั้งนี้คือ..” – ก่อนที่จะได้พูดจบ เขาก็สำลัก เขามองของชิ้นนั้นดีๆและตาเบิกกว้างอีกครั้ง

“ เรามีทั้งหมด 1674 ชิ้น ! “ - จางเทีย บอกออกมา ไม่มีใครเข้าใจว่า จางเทีย หมายถึงอะไรแต่เมื่อเห็นห่อของที่ จางเทีย และเพื่อนมี  พนักงานของธนาคารก็ได้หยิบเอาท่อนเหล็กออกมาแล้วยิงมันขึ้นบนฟ้า

มันพุ่งขึ้นไปก่อนจะกลายเป็นสัญลักษณ์ของธนาคารโกเด้นร็อกปรากฏขึ้นบนฟ้าซึ่งเห็นได้ชัดแม้ว่าจะห่างไปหลายสิบไมล์

ในเสี้ยววินาทีก็ได้มีพลังฉีต่อสู้แผ่ออกมาจากที่ไกลๆพร้อมกับมีจุดแสงหลายอันได้เริ่มบินมาที่นี่...

ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ !
 

รีวิวผู้อ่าน