px

เรื่อง : Castle of Black Iron
Chapter 472: การมาถึงของเทพ (II)


Chapter 472: การมาถึงของเทพ (II)
ก่อนหน้า โอลอร่า, วาจิด และ โรสลาฟ ทหารนับพันที่อยู่ในแคมป์ได้แห่กันออกมาจากแคมป์และได้ไปที่ตึกที่ จางเทีย นั่งอยู่

หลังจากที่เห็นม่านสีเลือดสูงกว่า 200 ม.ด้านหลัง จางเทีย จากระยะทางใกลๆ ทหารต่างก็เงียบ  ราวกับเทพที่เดินออกมาจากไฟและเลือด จางเทีย ได้โดดลงมาจากตึกเล็กๆ หลังจากที่ลงมายืนที่พื้นแล้วเขาได้เดินไปยังแคมป์ของทหารที่บาดเจ็บซึ่งไม่ไกลจากตึกของเขา

ทหารเหล่านั้นไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับ จางเทีย เลยสักนิด พวกเขาไม่รู้ว่าม่านสีเลือดนั้นคืออะไร พวกเขาแค่อึ้งกับพลังศักดิ์สิทธิ์และทรงพลัง นอกจากนี้พวกเขายังรู้สึกกลัวกันด้วย หลังจากที่มองไปยังม่านสีเลือดแล้วทุกคนต่างก็หน้าซีด นี่ไม่ต้องเข้าใกล้เลยด้วยซ้ำ

ม่านสีเลือดนั้นลุกไหม้ได้ส่องประกายตกลงมาราวกับดาวตกสีเลือด  ในโลกใต้ดินม่านสีเลือดสูงกว่า 200 ม.นี้ก็ยังเปล่งแสงให้แสงสว่างพื้นที่เกือบ 1 กม.ที่ห่างออกไปได้

จางเทีย เดินไปยังแคมป์ทหารที่ได้รับบาดเจ็บ เมื่อเห็นเขาเดินมา ทหารนับพันจึงรีบหลีกทางให้กับเขา

วาจิด และ โรสลาฟ เองก็มาที่นี่พร้อมกับทหารของเผ่าหมีใหญ่ด้วย ตอนนั้นแม้ว่าจะไม่มีแสงจากม่านสีเลือดนี้แต่ใบหน้าของ วาจิด และ โรสลาฟ อีกทั้งทหารที่มาต่างก็แดงกล่ำด้วยความตื่นเต้น

ตอนนั้นเสียงอันตื่นเต้นของ ซาลิน ได้ดังก้องในหัวของคนของเผ่าหมีใหญ่

“ นายท่าน นายท่านที่มีโชคชะตายในการพิชิตทะเลทุกแห่งของโลก ท่านมาจากที่ห่างไกล ภายใต้เท้าของท่านคลื่นที่รุนแรงไม่ได้ต่างอะไรจากพื้นที่ราบเรียบ... “

“ นายท่าน ผู้สร้างทุกสิ่งที่ซึ่งได้เปิดเส้นทางให้กับเหล่าสาวก ท่านมาจากตะวันออกและทางใต้ ตอนนี้ท่านอยู่บนทะเลและท้องฟ้า..”

“ อาวุธที่ทรงพลังที่สุดของนายท่านคือหอกในมือ ด้วยพลังที่น่ากลัวราวกับสายฟ้า มันสามารถทำลายศัตรูทุกคนในเส้นทางข้างหน้าได้... “

“ นายท่านหน้าตาเฉกเช่นเดิมแต่ไม่มีใครรู้ได้... “

“ ในตอนที่นายท่านเข้าร่วมการต่อสู้ เขาจะแสดงธงอันยิ่งใหญ่ให้ทหารได้เห็น ทหารทุกคนที่ติดตามเขาจะต้องเห็นมันอย่างแน่นอน..”

“ เขาคือคนที่เหนือกว่าเทพทั้งปวง เขาคือผู้ปกครองเทพทั้งปวง เขาจะนำพาความยิ่งใหญ่จากสวรรค์มายังโลกใบนี้ เขาจะกลับคืนเกียรติให้กับผู้คน ! “

หอก,ธง,ความศักดิ์สิทธิ์ เมื่อเห็นของพวกนั้นทหารของเผ่าหมีใหญ่เริ่มรู้สึกเลือดร้อนขึ้นมา

“ นี่แหละ นี่แหละ เขาแน่นอน ต้องเป็นเขาแน่นอน..”

วาจิด และ โรสลาฟ อุทานออกมาในใจ แม้ว่าพวกเขาจะคาดหวังไว้ก่อนหน้านี้แต่เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า ทั้งสองก็ใจเต้นรัวขึ้นมา เลือดได้พุ่งขึ้นไปบนหัวซึ่งทำให้พวกเขาเวียนหัวเล็กน้อย พวกเขาอยากจะกรีดร้องออกมาเพื่อบอกถึงความตื่นเต้นที่มีแต่เมื่อเห็นฉากนี้ พวกเขาก็ส่งเสียงออกมาแม้แต่คำเดียวไม่ได้
แม้ว่าเนื้อหาบางอย่างจะเปลี่ยนแปลงไปบ้างแต่ทั้งสองรู้ว่า จางเทีย นี่แหละคือนายท่าน
ทหารทุกคนของเผ่าหมีใหญ่หอบหายใจออกมา พวกเขาเบิกตากว้างและยืนอยู่ข้างๆเหมือนกับทหารของพันธมิตรคนอื่นๆ พวกเขาแสดงสายตาที่มุ่งมั่นเป็นประกายจับจ้องไปที่ จางเทีย  ด้วยความกลัวว่ามันจะเป็นเพียงภาพลวงตา พวกเขาจึงไม่ละสายตายจาก จางเทีย เลย

พ่อ,ปู่,ทวดได้รอการมาถึงของวันนี้กว่าร้อยปี

โอลอร่า เองก็มาถึงด้วย หน้ากากเหล็กของเธอแดงขึ้นมาภายใต้แสงของม่านสีเลือดทำให้มันดูแปลกขึ้นไปอีก ตาของเธอจับจ้องไปที่ จางเทีย  เธอไม่เชื่อว่านี่คือชายคนเดียวกับที่เธอรู้จัก

ตอนนั้นหน้าของ จางเทีย ดูเคร่งขรึมซึ่งดูศักดิ์สิทธิ์ขึ้นไปอีกภายใต้แสงสะท้อนของม่านสีเลือด

โอลอร่า อยากจะพูดบางอย่างแต่เธอก็ต้องกลืนน้ำลายกลับลงไปเมื่ออยู่ต่อหน้าฉากที่น่าตะลึงนี้

ปึก

ปึก

ทุกคนได้ยินแค่เสียงเท้าของ จางเทีย ที่เดินเข้ามา

จางเทีย เดินเข้าไปที่แคมป์ของทหารที่บาดเจ็บ หลังจากที่มองไปยังทหารที่ได้รับบาดเจ็บที่ซึ่งช็อกอย่างมากแล้ว จางเทีย ก็ได้เดินไปที่บ่อข้างๆภายใต้สายตาของคนสงสัยนับพันคนและได้เอากาน้ำออกมา

การเคลื่อนที่ของ จางเทีย ดูแปลกอย่างมาก ไม่มีใครรู้ว่าเขาจะทำอะไรกันแน่

ในตอนที่เขาเอากาน้ำออกมา  จางเทีย ก็ได้สูดลมหายใจเข้าลึกๆ เขารู้ว่าถ้าเขาทำมัน เขาไม่มีทางที่จะมารู้สึกผิดได้ เขาต้องทนกับสิ่งที่เกิดขึ้นต่อไปไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตาม

ตอนนนั้น จางเทีย มองไปยังทหารที่ได้รับบาดเจ็บ ทุกคนลุกขึ้นนั่ง หลายคนมองมาที่เขาด้วยตาที่เบิกกว้างและปากที่หอบหายใจ  ทหารหลายคนอายุเพียง 17-18 ปีที่ซึ่งถือว่าเป็นพี่น้องกับเขาได้...

จางเทีย อ้าปากออกมา

คำพูดของเขานั้นดัง,ช้าแต่มันก็ทั่วถึงทั้งแคมป์

ทุกคนได้ยินมัน

“ พวกคนที่เชื่อในข้าจะถูกช่วย ! “

หลังจากที่พูดประโยคแรกจบ  จางเทีย ก็ได้ยกกาน้ำขึ้นมาและเทมันลงแต่ก็ไม่มีน้ำอยู่ด้านใน..

ทุกคนยังคงจับจ้องเขา...

เมื่อได้ยินประโยคแรกของ จางเทีย  แม๊กซิม ก็รู้สึกคอแห้งขึ้นมา เขาเกือบจะล้มลงไป ใจของเขาเต้นระส่ำ

“ พวกคนที่ติดตามข้า แม้จะเดินในทะเลทรายแต่ก็จะได้บ่อน้ำจากหิน... “

ไม่นานหลังจากที่พูดประโยคสองจบ น้ำก็ได้ไหลมาจากกาน้ำที่ว่างเปล่าละเติมไปที่บ่อของแคมป์ทหาร
เมื่อได้ยินเสียงน้ำไหล คนนับพันต่างก็ตัวแข็งทื่อ พวกเขาเบิกตากว้างและไม่เชื่อสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า

บางทีมันอาจจะมีน้ำในกา ผู้แข็งแกร่งคนไหนก็กันไม่ให้มันไหลออกมาได้ ความคิดนี้ได้โผล่มาในหัวของหลายคน  ใครจะไปคิดว่าจะมีน้ำไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง จำนวนของมันมากกว่าขนาดของกาน้ำหลายเท่า

วาจิต และ โรสลาฟ ตัวสั่นเครือ...

โอลอร่า เองก็ด้วย....

ภายใต้สายตาของคนนับพัน น้ำได้ไหลออกมาจนเต็มไปทั้งบ่อ
มันไม่ใช่กาน้ำอีกต่อไป มันคือบ่อน้ำพุที่มีน้ำไหลออกมานับไม่ถ้วน

ภายใต้สายตาของคนอื่นๆทหารที่แขนได้รับบาดเจ็บคนหนึ่งได้ตะเกียกตะกายไปยังบ่อแล้วตวงน้ำด้วยมือซ้าย หลังจากนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นมาดื่มมัน

น้ำใสราวกับคริสตัลได้หยดลงไปที่พื้นจากหนวดของเขา...

“ มันคือการ...การมาถึงอันลึกลับ..จริงๆด้วย.. เราถูกช่วยแล้ว ! “

ทหารคนนั้นได้คุกเข่าตรงหน้า จางเทีย ในท่าทีเคารพอย่างมาก

การมาถึงของเทพ มีแค่เทพที่สร้างความวิเศษแบบนี้ได้ภายใต้สายตาของคนอื่นๆ...

ทหารที่ได้รับบาดเจ็บทุกคนที่คุกเข่าต่อหน้า จางเทีย เริ่มน้ำตาไหลออกมา พวกเขารู้ว่าพวกเขาถูกช่วยไว้แล้ว พวกเขาไม่ต้องรอความตาย หรือดิ้นหลังอย่างสิ้นหวังอีกต่อไป..

ใช่ เทพ พวกเขาถูกเทพที่กลับมาเกิดช่วยเอาไว้ได้ !

“ การมาถึงของเทพ...การมาถึงของเทพ... ! “

บางคนตะโกนออกมาด้านนอกแคมป์

ตอนนั้น วาจิด และ โรสลาฟ ไม่ได้สงสัยอีกต่อไป ตาของทั้งคู่แดงกล่ำและคุกเข่าลงไป ทหารของพวกเขาเองก็ด้วย เมื่อเห็นว่าสมาชิกของเผ่าหมีใหญ่นั้นคุกเข่าลงไป คนนับพันด้านนอกแคมป์ทหารที่ได้รับบาดเจ็บก็ได้คุกเข่าลงไปด้วย

หลายคนได้เห็นการมาถึงของเทพ แม้แต่คนที่ไม่มีความเชื่อเองก็ยังคุกเข่าลงไป

พวกคนที่ไม่อาจนั่งได้ในแคมป์ก็พยายามลกุขึ้นนั่ง...

จางเทีย เดินเข้าไปหาและพูดขึ้น – “ ความมืดเกิดเพราะขาดแสงสว่าง ความผิดที่ทำก็เพราะความไร้เมตตา  เจ้าต้องทนทุกจากบาดแผลและความกลัวเพราะเจ้าแยกออกจากข้า ถ้าเจ้าต้องการได้รับการรักษา เจ้าต้องเปิดวิญญาณของเจ้าให้กับข้า.. “

จางเทีย เดินไปหน้าทหารที่ได้รับบาดเจ็บหนักที่ลุกขึ้นนั่งไม่ได้ หลังจากจับที่หน้าอกพวกนั้นเล็กน้อย เขาก็ได้หันกลับแล้วเดินออกมาจากแคมป์ ไม่คาดคิดว่าตอนที่เขาเดินออกมาจากแคมป์นั้น ทหารที่ไม่อาจขยับได้นั้นกลับลุกขึ้นจากพื้นได้...

รีวิวผู้อ่าน