px

เรื่อง : Castle of Black Iron
Chapter 474: เล่นบทเทพต่อ


Chapter 474: เล่นบทเทพต่อ
เพราะทุกคนได้เตรียมอาหารสำหรับหนึ่งเดือนมาก่อนจะเข้ามายังโลกใต้ดินเพื่อค้นหาของ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ได้ขาดอาหารในตอนนี้แต่พวกเขาขาดน้ำสะอาด

ในตอนที่ปัญหาเรื่องน้ำถูกแก้ไขแล้ว ทหารและนักสำรวจก็เริ่มลงมือขุดอุโมงค์ต่อภายใต้การนำของ จางเทีย

คนกว่า 60,000 คนได้พากันทำงานกันเป็นกะ  ทุกคนต่างก็ระเบิดพลังและการเติบโตที่ไม่รู้จบออกมาภายใต้ความทะเยอทะยานและการนำทางของพลังวิญญาณที่แข็งแก่รง ดังนั้นพวกเขาจึงทำงานกันได้เร็วกว่าเดิมซึ่งทำให้ จางเทีย อึ้ง

ตอนนี้ จางเทีย ได้กลายเป็นผู้นำวิญญาณและเสาหลักของผู้คน ไม่ว่าเขาจะไปที่ไหน เขาก็เห็นผู้คนโค้งให้กับเขา

ในบรรดาทหารของพันธมิตรและนักสำรวจ หลายคนรีบวิ่งเข้ามาที่เท้าของ จางเทีย รึคุกเข่าอยู่ที่พื้นและมองมาที่ จางเทีย ด้วยสายตาที่มุ่งมั่น  หลังจากที่ จางเทีย ผ่านไปแล้ว  พวกเขาจะจูบรอยเท้าของ จางเทีย ราวกับมันเป็นของล้ำค่า ดูเหมือนว่าทุกที่ที่ จางเทีย ได้ผ่านได้กลายเป็นที่ศักดิ์สิทธิ์ทันที

เริ่มมีผู้ติดตามมารวมตัวกันรอบตัว จางเทีย มากกว่าเดิม อย่าง โรสลาฟ และ วาจิด  ทหารของเผ่าหมีใหญ่นั้นกลายเป็นผู้พิทักษ์ของ จางเทีย  โรสลาฟ และ วาจิต เองก็ติดตาม จางเทีย ไปทุกที่ไม่ว่าเขาจะไปที่ไหน

โอลอร่า, เซตตอน และทหารของเผ่าอินทรีย์เทาเองก็ตาม จางเทีย มาติดๆ

ซาบีน่า และทหารของเธอก็มาด้วย

เริ่มมีผู้คนมากมายเริ่มติดตาม จางเทีย

แม้ว่าเขาจะลองเล่นบทเทพดูแต่ จางเทีย ก็ทำแบบนี้ก็เพื่อที่จะเพิ่มกำลังใจและความมั่นใจกับการร่วมมือกันของทั้งสองฝ่าย

สิ่งที่ จางเทีย ต้องทำทุกวันคือต้องยิ้มและแสดงปาฏิหาริย์ของเทพที่พวกนั้นคาดหวัง...
กาน้ำธรรมดาในมือกลายเป็นของศักดิ์สิทธิ์ขึ้นมาในสายตาของทุกคน

ในตอนที่มันไม่ได้ถูกใช้ กาน้ำนี้จะถูกเอาไปวางไว้ที่ลานหินในเต็นท์พิเศษซึ่งมีผ้าคลุมสีเหลืองกันเอาไว้  คนธรรมดายากที่จะได้เห็นมัน  มีทหารคอยคุ้มกัน   นอกจาก จางเทีย และ โอลอร่า ไม่มีใครมีสิทธิที่จะแตะต้องมัน

จางเทีย ได้ส่งกาน้ำให้กับ โอลอร่า  แต่ละครั้งที่ จางเทีย ต้องการที่จะแสดงปาฏิหาริย์ออกมา  โอลอร่า จะเป็นคนถือกาน้ำมายืนข้างๆ  เพราะแบบนั้น โอลอร่า จึงได้ชื่อใหม่มา --- เทพธิดากาน้ำ !

หลายคนอยู่กับ จางเทีย อย่างพวกช่างกองทัพ  จางเทีย ได้สั่งให้พวกนี้ทำบ่อกักน้ำ 7 บ่อด้วยหินที่ถล่มลงมาเพื่อให้คนมีน้ำพอใช้
บ่อทั้งเจ็ดนั้นสูงกว่า 1 ม.และกว้างกว่า 2 ม. แต่ละอันจุดได้ 3 ลบ.ม. ดังนั้น 7 อันจึงราวๆ 20 ลบ.ม.
ทหารและนักสำรวจส่วนมากแล้วอยู่ระดับ 3 ขึ้น ร่างกายของพวกเขาได้พัฒนาขึ้นมาระดับหนึ่งแล้ว แต่ละคนต้องการน้ำแค่ 150 มล.ต่อวัน แม้ว่าต้องทำงานหนักแต่พวกเขาก็ต้องการน้ำอย่างมากแค่ 300 มล.ต่อวัน

ตอนนี้คนกว่า 40,000 คนกำลังขาดน้ำ คนเหล่นนี้ต้องการน้ำ 12 ตันต่อวัน  หลังจากเติมบ่อทั้งเจ็ดแล้ว จางเทีย ก็ได้แก้ปัญหาส่วนนี้ได้

สิ่งที่สำคัญที่สุดที่ จางเทีย ต้องทำทุกวันคือแสดงปาฏิหาริย์ออกมาโดยการเติมบ่อเหล่านั้นด้วยกาน้ำของเขา

มันดูศักดิ์สิทธิ์อย่างมากในตอนที่ จางเทีย ลงมือในแต่ละวัน ภายใต้สายตาของคนนับหมื่น  จางเทีย ได้เอากาน้ำศักดิ์สิทธิ์จาก โอลอร่า หลังจากนั้นน้ำใสก็เริ่มไหลออกมาจากกาน้ำและเติมบ่อนั้นให้เต็มในไม่กี่นาที

หลังจากภัยพิบัติ ความเชื่อของมนุษย์นั้นได้เผยแพร่ราวกับระเบิด  ตอนนี้แม้แต่พวกคนที่ไม่มีความเชื่อก็ยังต้องเชื่อ นี่ไม่ต้องพูดถึงคนที่เชื่ออยู่แล้ว

นอกจากประสงค์ของเทพแล้ว ผู้คนไม่รู้เลยว่าน้ำนี่จะไหลมาจากไหนต่อเนื่องแบบนี้ได้ ในสายตาของพวกที่เชื่อแม้แต่หยดน้ำที่ไหลออกมาจากตาของรูปปั้นนั้นก็ถือว่าเป็นน้ำตาของเทพซึ่งศักดิ์สิทธิ์อย่างมาก นี่ไม่ต้องพูดถึงตอนนี้เลย
พวกคนที่รับผิดชอบในการคุ้มกันบ่อน้ำและให้คนต่อคิวกันทุกวันคือ ซาบีน่า และทหารของเธอ เพราะแบบนี้ ซาบีน่า ได้จึงชื่อใหม่มาคือเทพธิดาแห่งน้ำ !

ในตอนที่ จางเทีย แสดงปาฏิหาริย์ออกมา ภาพลักษณ์ของเขาจะสูงส่งขึ้นไปอีก

ในวันที่เจ็ดตอนที่ จางเทีย ได้เติมน้ำในบ่อด้วยกาน้ำ มีนักสำรวจคนหนึ่งผมขาวได้เดินออกมา  เขาคุกเข่าต่อหน้า จางเทีย  หลังจากนั้นก็เงยหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตาขึ้นมามองที่ จางเทีย  ในขณะเดียวกันเขาก็ยกมือขึ้นภาวนา

“ คนที่ศักดิ์สิทธิ์ที่สุดในโลก ท่านคือปาฏิหาริย์ของประสงค์ของเทพและแสดงความยิ่งใหญ่และความเมตตาของเทพให้เราได้เห็น เราชื่นชมท่านอย่างมาก โปรดแสดงความจริง ด้วยความเมตตาและความฉลาดของท่านให้เราเห็นด้วยเพื่อเราจะได้กลับไปยังอาณาจักรของเทพและเห็นแสงสว่างในความมืดและความหวังแล้วกลับไปยังอาณาเขตของเทพได้แม้แต่ในตอนสิ้นหวังก็ตาม ! “

นี่มันบังเอิญ  จางเทีย ไม่เคยคิดว่ามันจะเป็นแบบนี้มาก่อน  จางเทีย ตระหนักได้ว่ามันอาจเป็นเพราะความสามารถของเขาที่ประสบความสำเร็จอย่างมาก ทุกคนล้วนแต่เพลิดเพลินไปกับมัน ทุกคนเชื่อในปาฏิหาริย์ของเทพ
จางเทีย มองไปยังนักสำรวจคนนั้นด้วยท่าทีสงบ  ดูจากรอยย่นและน้ำตาที่หน้าแล้ว จางเทีย รู้ว่าเขาออกมาเอง บางทีชายแก่คนนี้อาจจะพอใจกับความเชื่อที่มี

“ แน่นอนความจริงต้องเผยแพร่ออกมาแต่ข้าไม่มีสิทธิที่จะเป็นคนเผยแพร่ ข้าพูดได้แค่บางคำ ถ้าเจ้าต้องการให้ข้าพูดเรื่องไร้สาระจริงๆ ข้ากลัวว่าข้าคงต้องตกลงมา “ – ตอนนั้น จางเทีย เริ่มกังวลอย่างมาก ถ้าไม่โดนคนมากแบบนี้มอง จางเทีย ต้องการที่จะคุกเข่าต่อหน้าชายแก่คนนี้แล้วขอร้องอออกมาแบบนี้  - “ ปู่ ยกโทษให้ข้าด้วย ข้าแค่คนธรรมดาที่จบจากโรงเรียนแห่งที่เจ็ดของแบล็คฮ็อต ท่านจะทำให้ข้าอายรึไง ?แม้ว่าท่านอยากให้ข้าอับอายแต่ท่านก็ควรจะทำหลังจากที่เราออกจากที่นี่สิ นี่มันไม่ใช่เวลาที่ควรเลย..”

จางเทีย กลืนน้ำลายลงไป ในตอนที่เขาเตรียมที่จะหลอกชายแก่คนนั้นก็มีคนมากมายเริ่มคุกเข่ากัน
“ โปรดบอกความจริงกับเราด้วย... “
...
“ โปรดบอกความจริงกับเราด้วย... “

แม้แต่ โรสลาฟ และ วาจิด เองก็คุกเข่าต่อหน้าเขาและมองมาที่ จางเทีย ด้วยสายตาคาดหวัง    จางเทีย อึ้งไปทันที

แน่นอนความอึ้งนี้บ่งบอกได้ว่าเขากำลังทำสมาธิอย่างเคร่งขรึมในสายตาของคนอื่น

“ ทำมันเถอะ ! เจ้าของปราสาท นี่คือโอกาส ! “ – เสียงของ เฮลเลอร์ ดังขึ้นมาในความคิด

“ อ่า แต่ต้องพูดอะไร ? ข้ากลัวว่ากลของข้าคงถูกเปิดเผยใน 10 นาทีนี่สิ ! “

“ ไม่ต้องกังวลเรื่องนั้น เจ้าของปราสาทแค่ต้องอ่านคำพูดนี้  ! “

“ อ่านอะไร ? “

ในตอนที่ จางเทีย ถาม เขารู้สึกว่าหัวของเขาเริ่มมีข้อความไหลเข้ามาที่ประตูมิติ พวกมันเริ่มกลายเป็นหนังสือขึ้นมา

“ นี่อะไร ? “

“ นี่คือหนังสือ อมตะซึ่งหายไปนานจากประวัติศาสตร์ของมนุษย์ สิบล้านปีก่อน หนังสือเล่มนี้ถูกเก็บไว้ในเขตที่ทรงพลังและรุ่งเรืองที่สุดในโลก มันคือหนังสือศักดิ์สิทธิ์ที่ถูกส่งต่อกันมาโดยผู้ศรัทธา ! “

จางเทีย ช็อกเล็กน้อย เขาไม่ได้ถามว่าทำไม เฮลเลอร์ ถึงได้มีหนังสือนี่ได้  ตอนนั้นจิตใจของเขาจดจ่อไปที่เขตที่มีอำนาจและรุ่งเรืองที่สุด – “ ข้าเผยเนื้อหานี่ออกแล้วมันไม่เป็นไรจริงๆเหรอ ? “

“ ไม่มีปัญหา ในยุคที่หนังสือนี้เริ่มโด่งดัง ผู้คนไม่ได้ไล่ตามความแข็งแกร่งแต่การไล่ตามวิญญาณเพื่อเติมเต็มโลก นี่น่ะแตกต่างกับการไล่ตามในยุคนี้ ในยุคนี้ความแข็งแกร่งคือสิ่งที่ถูกไล่ตามแต่เนื้อหาในหนังสือนี่น่ะก็แค่บอกถึงการไล่ตามความจริงทางวิญญาณของคน “

หลังจากที่ได้ยินคำอธิบาย จางเทีย ก็เริ่มวางใจ – “ มันไม่เป็นไรหาพวกนั้นไม่ขู่เอาชีวิตข้ารึทำเรื่องแย่ๆ แต่ทำไม เฮลเลอร์ ถึงได้หลงใหลช่วงเวลานั้นได้ ? “

หลังจากที่คิดคำถามนี้สักพักแล้ว จางเทีย ก็ตัดสินใจที่จะแก้ปัญหาตอนนี้ก่อน...

เนื้อหาในหนังสือวนเวียนในหัวของ จางเทีย  เขาได้แสดงท่าทีเคร่งขรึมออกมาด้วย

“ พวกเจ้ารู้มั้ยว่าอะไรคือความจริง ? “

คำถามของ จางเทีย ทำให้คนอื่นๆช็อก  ไม่มีใครคิดคำถามนี้มาก่อน..

แต่ จางเทีย ไม่ต้องการคำตอบพวกนั้น เขากลับเริ่มเทศน์ต่อแทน...

“ ความจริงไม่ได้จำแนกด้วยขนาด,ความยากรึความอมตะ ความจริงทุกอย่างมีความหมายเหมือนกันคือความรักที่สมบูรณ์ ! “

หลังจากที่ได้ยินทุกคนก็ต้องอึ้งไปอีกครั้ง

“ ความจริงไม่ใช่กุญแจ กุญแจอยู่ที่ต้นกำเนิดซึ่งจุดกำเนิดของแสงและความศักดิ์สิทธิ์ ค่าของความจริงนั้นวัดไม่ได้...”

“ ความจริงคือการแสดงออกถึงความรัก ความจริงที่แท้จริงอยู่ในความรัก สิ่งที่เกิดจากความรักคือความจริงที่ซึ่งของศักดิ์สิทธิ์และปาฏิหาริย์ที่เจ้าได้เห็นนั้นคือการแสดงออกถึงความจริง.. “

“ แต่ละคนล้วนแต่มีความสูงส่งในตัว ก่อนที่จะสูงส่งได้ต้องชำระล้างตัวเองให้บริสุทธิ์ ไม่งั้นแล้วความสูงส่งก็จะซ่อนตัวมันไว้.. “

“ ความจริงทุกอย่างอยู่กับชีวิต การเชื่อมต่อความจริงกับชีวิตคือการกู้มันกลับคืนมา มันได้กู้คืนในตอนที่คนรวยช่วยเหลือคนที่ยากจน ในตนอที่คนแข็งแกร่งปกป้องคนอ่อนแอ ในตอนที่ช่วยคนจมน้ำ  ในตอนที่คนฉลาดสอนคนโง่... “

หลังจากที่ได้ยินคำพูดอันจริงใจของ จางเทีย แล้ว คนนับหมื่นต่างก็เงียบกันไปอีกครั้ง...
...
แม๊กซิม เองก็คึก เขาเริ่มตัวสั่นเพราะความศักดิ์สิทธิที่รู้สึก เขาจดคำพูดของ จางเทีย ลงไปด้วยมือที่สั่นของตน ..
...
จากวันนี้เป็นต้นไป จางเทีย มีอีกงานเพิ่ม การเทศน์จุดประสงค์ของพระเจ้า !

หลังจากที่  จางเทีย เทศน์จบ ประสิทธิภาพในการทำงานก็เพิ่มขึ้นอีกครั้ง สิ่งที่ทำให้ จางเทีย อึ้งคือแม้แต่ แกนกูลา ก็ได้ไปลงมือช่วยขุดอุโมงค์ด้วยในวันที่สามหลังจากเขาเทศน์

อีกอย่างแล้ว จางเทีย พบผลข้างเคียงของการเทศน์  บอกเลยว่าไม่มีใครกล้ามองมาในตาเขารวมถึง ซาบีน่า, โอลอร่า และ เซตตอน พวกนั้นกลับหลบสายตา
...
แม้ว่าจะมีหินก้อนใหญ่ขวางทางแต่พวกเขาก็ยังติดต่อกับภายนอกผ่านทางคริสตัลสื่อสารได้

จางเทีย ไม่รู้ว่าทั้งป่าน้ำแข็งหิมะวุ่นวายในตอนที่เขาโดนขังไว้ที่นี่

ในวันที่ 8 ตุลาคม  ทหารซิปโปดอนนับหมื่นของเผ่าหมีใหญ่ได้ข้ามที่ราบคอสตาริที่ใจกลางป่าน้ำแข็งหิมะและมุ่งหน้ามาทางใต้ ...ซึ่งทำให้เกิดแผ่นดินไหวในป่าน้ำแข็งหิมะขึ้น
 

รีวิวผู้อ่าน