Chapter 478 : กล่องกุญแจ
เผ่าหมีใหญ่ได้ส่งคน 100,000 คนไปทางใต้ ทุกคนล้วนแต่เป็นทหารซิปโปดอนระดับสูง จำนวนคนนี้เท่ากับองค์กรระดับสูงได้เลย จางเทีย รู้ว่าเผ่าส่วนมากในป่าน้ำแข็งหิมะไม่อาจต้านทานกองทัพที่แข็งแกร่งขนาดนี้ได้ยกเว้นแค่เผ่าหมี
เจ้าหน้าที่กว่า 20 คนมีสิทธิที่จะเข้ามาในเต็นท์หลักได้ซึ่งรวมไปถึง ออกิน ที่ลงไปช่วย จางเทีย เมื่อสองวันก่อน
ออกิน เป็นแม่ทัพที่ซึ่งคอยดูแลกองกำลังที่ทำการคุ้มกันสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของเผ่าหมีใหญ่ที่ภูเขาเอลซีด้า ชื่อของกองกำลังนี้คือแคมป์ฆ่าหมี นักสู้ทุกคนในแคมป์นี้อยู่ระดับ 6 ขึ้นไป ในป่าน้ำแข็งหิมะไม่มีเผ่าไหนที่สามารถตั้งแคมป์ฆ่าหมีที่มีจำนวนคนเป็นหมื่นคนได้ยกเว้นแค่เผ่าหมีใหญ่
แคมป์ฆ่าหมีนั้นคือกองกำลังหลักของเผ่าหมีใหญ่ที่ส่งมาต้อนรับ จางเทีย ให้กลับมาจากโลกใต้ดิน พวกเขาเองก็ได้เห็นปาฏิหาริย์ของเทพด้วย แม้ว่าจะมาจากแคมป์ฆ่าหมีและเป็นนักสู้ระดับ 10 แต่ โรสลาฟ และ วาจิด นั้นเป็นแค่หัวหน้าฉี ดังนั้นพวกเขาจึงไม่มีสิทธิที่จะเข้าร่วมประชุมระดับสูงได้
การตั้งกองทัพของเผ่าในป่าน้ำแข็งหิมะนั้นแตกต่างจากที่ จางเทีย เคยสัมผัสมา กองทัพขนาดเล็กของเผ่าวูที่ซึ่งนำโดยทหาร 4 คน กองวู 2 กองเป็น 1 ชี , 5 ชี เป็นทีม, 2 ทีมมีทหาร 100 คน หัวหน้าของทีมนี้คือผู้บังคับกองร้อย ทหาร 500 คนเป็น 1 ฉี , 2 ฉีมีทหาร 1000 คน หัวหน้าของของหน่วยนี้คือผู้บังคับกองพัน ทหาร 3000 คนเป็นเฟง ทหาร 10,0000 คนเป็นกองรบ 3 กองรบเป็นกองทหารและทหาร 100,000 คนเป็นกองทัพ
เอาสั้นๆยศในกองทัพของเผ่านั้นมีตามนี้ : หัวหน้าวู,หัวหน้าชี,หัวหน้าทีม, ผู้บังคับกองร้อย,หัวหน้าฉี, ผู้บังคับกองพัน, หัวหน้าเฟง, หัวหน้ากองรบ, หัวหน้ากองทหาร,และหัวหน้ากองทัพ ไม่มีกลุ่มกองทัพทหารเป็นแสนคนในป่าน้ำแข็งหิมะ มีแค่ตระกูลระดับสูงที่มีสิทธิที่จะจัดการทหารมากมายแบบนั้นได้ถ้ามันเป็นไปได้
การก่อตั้งกองทัพแบบนี้เกี่ยวข้องกับยศในเผ่า เผ่าได้แบ่งระดับออกเป็นหนู,อินทรีย์,หมาป่า,เสือดาว,จิ้งจอกและหมี ยกตัวอย่างเช่นเผ่าอินทรีย์เทาที่มีทหารทั่วไปแค่ 1,000 คน ยศของหัวหน้าของเผ่าอินทรีย์เทาน่ะจะเท่ากับหัวหน้าเฟงซึ่งสูงกว่าผู้บังคับกองพันเล็กน้อย โอลอร่า นั้นเป็น แค่หัวหน้ากองพันในป่าน้ำแข็งหิมะหากเธอสามารถเข้ายึดอำนาจของเผ่าอินทรีย์เทาได้
ป่าน้ำแข็งหิมะมีระบบลำดับชั้นที่เคร่งคัด แม้ว่าจะไม่ได้ปกติเหมือนกับอาณาจักรนอแมนแต่การแบ่งชั้นก็มีให้เห็นอยู่ทุกที่
เอาตอนนี้เป็นตัวอย่าง กลุ่มคนที่มีสิทธิเข้ามาในเต็นท์ได้คือหัวหน้ากองทหารที่ซึ่งมีความแข็งแกร่งโดยส่วนตัวอย่างน้อยก็ระดับ 11 รึ 12 ในตอนที่พวกเขาพากันแห่เข้ามา สนามพลังฉีของพวกนี้ทำให้ จางเทีย กดดันอย่างมากโดยเฉพาะคนที่เดินนำหน้ามา แม้ว่าพลังฉีของพวกนี้จะไม่ได้ทรงพลังเท่าอัศวินที่ จางเทีย เคยเจอแต่พวกนี้ก็สร้างความกดดันได้อย่างมาก ถ้าไม่ใช่ว่าแข็งแกร่งกว่านักสู้ระดับ 7 ทั่วไปและมีพลังวิญญาณจำนวนมาก จางเทีย คงนั่งอย่างมั่นคงภายใต้สายตาของคนมากมายแบบนี้ไม่ได้
ก่อนหน้านี้หัวหน้าพวกนี้ได้ยินมาว่า จางเทีย เป็นคนที่ถือว่าคิดจะกลับไปยังเผ่าหมีใหญ่และต้องเจรจากับผู้อาวุโสทั้งสองและ ซาลิน แต่หลังจากที่เข้ามาที่เต็นท์หลักแล้ว หัวหน้าพวกนั้นก็พบว่า จางเทีย น่ะนั่งอยู่ที่ที่นั่งหลักของผู้ดูแลเผ่าแล้ว ดังนั้นพวกเขาจึงคิดว่า จางเทีย ได้ยอมรับฐานะใหม่ พวกเขาได้เผยสีหน้าเคารพและตื่นเต้นกันออกมา
หลังจากเข้ามาในเต็นท์แล้ว หัวหน้าทุกคนได้แสดงความเคารพต่อ จางเทีย โดยการยกมือขวาขึ้นแล้วทุบลงมาที่อกซ้ายตัวเอง
“ ผู้นำ ! “ - คนกว่า 20 คนตะโกนออกมาพร้อมกัน เสียงนี้ไม่ได้ดังก้องแค่ในเต็นท์แต่ยังดังไปถึงด้านอกด้วย หลังจากนั้น จางเทีย ก็ได้ยินเสียงตะโกนของทหารด้านนอก หลังจากได้ยินคำว่า ‘ ผู้นำ ‘ ทหารด้านนอกก็รู้ฐานะของ จางเทีย ดังนั้นพวกเขาจึงเริ่มดีใจกันขึ้นมา
เมื่อได้ยินเสียงที่ตื่นเต้นและใบหน้าที่ดีใจของหัวหน้าพวกนี้และคำว่าผู้นำซึ่งตะโกนกันดัง จางเทีย ก็รู้ว่ามันไม่ใช่ภาพลวงตารึกับดักที่ ซาลิน สร้างขึ้น มันบ่งบอกว่าหัวหน้าและทหารพวกนี้ยอมรับคำทำนายที่บ่งบอกถึงตัว จางเทีย
“ ถ้าอย่างนั้นถ้าใครใช้ข้าในการสั่งคนอื่นๆ พวกเขาคงต้องมีปัญหาอย่างแน่นอน”
“ ผู้นำมีคำสั่ง ! “ – โทเลส ยืนขึ้นและพูดด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก
ไม่นานหลังจากที่ โทเลส พูด หัวหน้ากว่า 20 คนได้เปลี่ยนสีหน้า พวกเขายืดอกขึ้นแล้วจ้องมาที่ จางเทีย ด้วยตาที่เป็นประกาย
จางเทีย มองไปยัง ซาลิน ที่ยังคงดูใจเย็นอยู่
ตอนนั้นความคิดมากมายได้ไหลเข้ามาในหัว จางเทีย สุดท้ายแล้วความคิดทั้งหมดก็ถูกรวมเป็นการตัดสินใจที่เยือกเย็นและสงบนิ่ง
“ เดินทางไปที่เอสไชน์ในวันพรุ่งนี้ !”
จางเทีย มองไปยังหัวหน้าที่อยู่ตรงหน้าเขา หลังจากได้ยินคำสั่ง บางคนก็แปลกใจ,บางคนสับสน บางคนตื่นเต้นจนตัวสั่น จางเทีย รู้ว่าการตัดสินใจนี้มันเกินไปหน่อย ดังนั้นเขาจึงเข้าใจว่าทำไมบางคนถึงแปลกใจรึสับสนแต่เขาไม่เข้าใจว่าทำไมถึงมีคนตื่นเต้น
จางเทีย คิดว่าหัวหน้าบางคนคงรู้เหตุผลแล้ว อย่างน้อย ซาลิน ก็น่าจะบอกบ้างแต่ไม่มีใครถามอะไร หลังจากที่แสดงความเคารพให้กับ จางเทีย อีกครั้ง พวกหัวหน้าทุกคนก็ได้ออกจากเต็นท์หลักไป
จางเทีย และผู้อาวุโสทั้งสามอยู่เพียงลำพังในเต็นท์ หลังจากที่สั่งการออกไปแล้ว จางเทีย ก็เห็นว่าผู้อาวุโสสองคนดูเกร็งๆ
หลังจากนั้นครึ่งนาที จางเทีย ได้ยินเสียงเสียงคนเอะอะด้านนอก ในไม่กี่นาทีก็ได้มีเสียงทหารเริ่มตะโกนกันออกมา
“ พรุ่งนี้เราจะไปสู้ ทหารของเราต้องนอนและพักผ่อนให้เร็วที่สุดเพื่อที่จะได้มีแรงในการต่อสู้ ! “ - ซาลิน อธิบาย
“ แล้วถ้าข้าล้อเล่นล่ะ ?” - จางเทีย ยิ้มซึ่งมันเกือบทำให้คนดีๆหัวใจวายได้เลย
“ ข้าบอกแล้วว่าเผ่าหมีใหญ่นี้เป็นของท่าน ท่านมีสิทธิที่จะเล่นตลกกับมันได้ ! “
จางเทีย หัวเราะออกมา – “ ถ้าเจ้ามีไม้ตายก็แสดงมันออกมา เจ้าอาจจะต้องเสียใจ ยิ่งเจ้ารอนานเท่าไหร่ เจ้ายิ่งจะรู้สึกผิดเท่านั้น ! “
“ อันที่จริงข้ามีของหนึ่งอย่างให้ท่าน กูลาส เอาของที่ เอลซีด้า ทิ้งไว้ออกมา ! “
...
2 นาทีต่อมากล่องเหล็กทองแดงเก่าๆรูปร่างแปลกก็ได้มาอยู่ตรงหน้า จางเทีย ผู้อาวุโสที่ชื่อ กูลาส ได้เอามาวางไว้บนโต๊ะตรงหน้า จางเทีย
จางเทีย พบว่ามันมีกล่องกุญแจแปลกๆ มีเฟืองเหล็กเจ็ดอันเอาไว้เปิดกล่อง แต่ละเฟืองนั้นมีตัวหนังสือจีน 零, 壹, 贰,叄, 肆, 伍, 陆, 柒, 捌, 玖 ซึ่งหมายถึง 0-9
เฟือง 3 อันที่อยู่ทางซ้ายสุดแสดงปีของยุคนี้ เฟืองสองอันตรงกลางบอกถึงเดือน ส่วนอีกสองอันที่เหลือบอกถึงวัน
“ นี่มันอะไรกัน ?”
“ เอลซีด้า ได้ทิ้งคำทำนายพร้อมกับกล่องใบนี้ เขาได้บอกว่าให้เอากล่องนี่ให้กับคนในคำทำนาย มีแค่คนคนนั้นที่เปิดมันได้ รหัสของกล่องใบนี้คือวันเกิดของคนในคำทำนาย “
“ เจ้าหมายถึง เอลซีด้า ทิ้งกล่องใบนี้ให้กับข้าอย่างงั้นเหรอ ? “ - จางเทีย ถามด้วยท่าทีเหลือเชื่อ ความรู้สึกของ จางเทีย เหมือนกับตอนที่คนอื่นเห็นเขาเทน้ำออกมา
“ใช่ กุญแจนี้ถูกออกแบบมาพิเศษ มันเปิดได้แค่สามครั้ง ถ้าท่านทำผิดสามครั้ง เครื่องมือด้านในกล่องจะทำลายกล่องนี้ไปพร้อมกับของด้านใน เพราะเหตุผลนี้จึงไม่มีบิชอปคนไหนในประวัติศาสตร์ของเผ่าที่กล้าเปิดกล่องนี้ อันที่จริงไม่มีใครแตะต้องกล่องนี้เลย ! “ – บิชอป ซาลิน อธิบายด้วยท่าทีเคร่งขรึม
“ มีอะไรด้านใน ? “
“ ไม่มีใครรู้ ! “
หลังจากที่ได้ยินคำตอบ จางเทีย ก็สงสัย – “ ผู้อาวุโสสามคนหาข้อแก้ตัวรึเปล่า ถ้าข้าใส่รหัสผิดสามครั้ง พวกเขาก็จะประกาศว่าข้าไม่ใช่คนในคำทำนาย หลังจากนั้นพวกเขาก็จะไล่ข้าหนี ไม่อย่างนั้นกล่องนี่ก็อาจจะเปิดด้วยรหัสไหนก็ได้แต่มีบางอย่างอันตรายอยู่ด้านใน
“ กับดักสินะ...”
จางเทีย ยิ้มออกมาก่อนจะดึงกล่องเข้ามาหาตัวแล้วเริ่มใส่รหัส เขาใส่วันที่ซึ่งต่างจากวันเกิดก่อนที่จะกดลงไปที่ด้ามจับเหล็กของกล่อง แม้ว่าจะมีเสียงแต่กลองนั้นไม่ได้ขยับแต่เฟืองทั้งเจ็ดนั้นเริ่มหมุนอย่างรวดเร็วและสุดท้ายก็กลับมาที่เลข 0 เหมือนเดิม
จางเทีย จงใจใส่วันที่ผิดลงไปอีกแต่กล่องนี่ก็กลับมาเป็นเลข 0 เหมือนเดิม
ตอนนั้น จางเทีย พบว่า ซาลิน สีหน้าเปลี่ยน ส่วน กูลาส และ โทเลส นั้นเริ่มเครียดขึ้นมา
จางเทีย ยักไหล่แล้วยิ้ม – “ ฮี่ฮี่ ไม่ต้องกังวล ข้าจงใจใส่วันที่ผิด ข้าแค่อยากเห็นว่ากล่องนี้จะเปิดมั้ยหากใส่วันที่ผิดไป ความจริงคือเจ้าไม่ได้โกหกข้า ! “
หลังจากที่ได้ยินแบบนั้น กูลาส และ โทเลส ก็มองไปที่ จางเทีย ทันที
เกือบจะเสี้ยววินาที จางเทีย รู้สึกเหมือนโดนภูเขาสองลูกกดทับ เขาเกือบจะต้องคุกเข่าลงไป
“ อัศวิน เหี้ย ! “ - จางเทีย ด่าในใจ แม้ว่าสนามพลังฉีของชายแก่สองคนจะไม่ได้น่ากลัวเท่าพวกในวังไฮหยวนแต่ไม่ต้องเดาเลยนว่าสองคนนี้แข็งแกร่ง
จางเทีย ไม่คิดว่าสองคนนี้จะเป็นอัศวิน เขากัดฟันแน่นและเริ่มมีเหงื่อผุดออกมาที่หน้าผาก
“ อีกครั้งเดียว แค่ถูกก็พอแล้ว ! “- เสียงของ ซาลิน ดังขึ้นมาและความกดดันของสองคนนั้นก็ได้หายไปทันที
หลังจากที่กลืนน้ำลายลงไป จางเทีย ได้เช็ดเหงื่อที่หน้าผาก แม้ว่าเขาจะอ่านใจคนไม่ได้แต่จากสีหน้าของสองคนนั้น จางเทีย รู้ว่าพวกนั้นคิดอะไร --- เด็กแบบนี้แสดงปาฏิหาริย์ในโลกใต้ดินได้ยังไง ? เขาจะมาเป็นผู้นำของเผ่าหมีได้ยังไง ?
ภายใต้การจับตามองของทั้งสอง จางเทีย ได้หมุนเฟืองเป็นรอบที่สาม ครั้งนี้เขาได้ใส่วันเกิดของตัวเอง 8730326 คือวันที่ 26 มีนาคม ปี 873
หลังจากที่ใส่วันที่นี้ลงไป จางเทีย ได้กัดฟันแน่นและกดลงไปที่ด้ามจับ...
ครั้งนี้เฟืองทั้งเจ็ดไม่ได้หมุนอีกต่อไป
หลังจากที่ส่งเสียงออกมาเล็กน้อยกล่องเหล็กก็ได้เปิดออกราวกับดอกไม้บาน ...
สีหน้าเครียดของ กูลาส และ โทเฟส หายไป พวกเขามองไปที่กล่องเหล็กที่เปิดขึ้น หลังจากก้มให้กับ จางเทีย ผู้อาวุโสทั้งสามก็ได้ออกไปจากเต็นท์หลักก่อนที่กล่องนั้นจะเปิดออกมาอย่างเต็มที่
ของด้านในคือของที่ เอลซีด้า ทิ้งไว้ให้ มีแค่คนที่เปิดเท่านั้นที่จะเห็นมัน
ในตอนที่เขาเห็นของในกล่อง จางเทีย ก็ต้องอึ้ง