px

เรื่อง : Castle of Black Iron
Chapter 507: สถานการณ์ตอนนี้


Chapter 507: สถานการณ์ตอนนี้
ใบผ่านทางพิเศษที่ ลาเบลลี เอาให้กับ จางเทีย เป็นบัตรยืนยันที่ใช้โดยเจ้าหน้าที่ของหน่วยจัดการกองทัพเขาเหล็กในหน้าที่พิเศษ มันมีรูปของ จางเทีย,ระยะเวลา, ยศและรหัส ยกเว้นแค่ชื่อ  ด้วยบัตรนี่ จางเทีย จะไม่เป็นที่สะดุดตา น้อยคนนักที่จะสนใจเขาถ้าเขาก่อปัญหารึทำเรื่องน่าอาย

หลังจากที่ออกจากที่พักของ แบร์ลี่ มาแล้วและตกลงการนัดกันในครั้งหน้า จางเทีย ก็ได้ไปที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า

เขาเดินไปตามถนนอันคุ้นเคยในเมืองพร้อมกับลมเย็นๆที่พัดผ่านเข้ามา  จางเทีย รู้สึกถึงความรู้สึกมากมาย

กว่าปีที่ผ่านมา แบล็คฮ็อตได้เปลี่ยนไปมากกแต่จริงแล้วมันก็ไม่ได้เปลี่ยนอะไรไปจริงๆ

แบกแดด ได้เข้าร่วมกองทัพและเป็นทหารของทีม 39  แบร์ลี่ และ ชอร์วิน ที่ซึ่งไม่ผ่านการทดสอบร่างกายได้เปิดร้านเล็กๆในเมืองเป็นผู้ถือหุ้นคือพี่น้องในกลุ่มทั้งเจ็ดคน

แบร์ลี่ ได้ทำการตกลงกับ คลาก ที่ซึ่งเจอก่อนที่จะเริ่มทำธรุกิจในการดูแลขยะของหน่วยขนส่งทีม 39

จางเทีย ที่อยู่ในแผนกขนส่งมาก่อนช่วงงหนึ่งรู้ดีว่ามีของที่ไม่ต้องการที่กองทัพคิดว่าเป็นขยะ ของพวกนั้นไร้ประโยชน์แต่บางอันยังมีประโยชน์กับคนอื่นๆอยู่

คลาก ได้ให้สิทธิในการดูแลขยะพวกนี้ซึ่งน่าจะถูกขายในราคาเศษเหล็กตามกฎของอาณาจักรแต่จริงๆแล้วมันทำกำไรได้ดี

เอาดาบยาว 1.57 ม.ที่กองทัพได้ใช้เป็นตัวอย่าง ถ้าปายดาบหักรึส่วนใดเสียหาย ดาบนี้จะถือว่าไร้ประโยชน์  ทีมของ แบร์ลี่ จะรับดาบแบบนี้มา หลังจากที่ทำให้มันเป็นดาบยาว 1 ม.ได้ แม้แต่จะเป็นดาบสั้นรึมีด พวกมันก็ยังทำกำไรได้ ในฐานะคนธรรมดาที่มีความต้องการในเรื่องอาวุธน้อยกว่าพวกกองทัพแล้ว พวกเขาไม่ได้มีมาตรฐานอะไรมากมายนัก  พวกเขาแค่ต้องการอาวุธที่ใช้งานได้แต่ของกองทัพมักจะเป็นคุณภาพสูง แม้ว่าจะบางกว่าแต่ก่อนก็ตามแต่ตราบที่มันใช้งานได้ มันก็ยังเป็นที่ต้องการมากอยู่ดี

แบร์ลี่ และ ชอร์วิน ทำการเปิดโรงงานเล็กๆ นอกจากเครื่องจักรและเครื่องมือต่างๆ พวกเขาได้จ้างผู้ช่วยมาด้วย พวกเขาได้ทำการทำสินค้าใหม่มาที่นี่ หลังจากนั้นก็เอาไปขาย ปีที่แล้วนอกจากเงินลุงทุนแล้วพวกเขาทำเงินกันได้กว่า 100 ทอง

เพราะ แบร์ลี่ และ ชอร์วิน เพิ่งจะไปกินข้าวกับ คลาก มาและได้ให้เงินกับอีกฝ่าย  แบร์ลี่ เดาว่าพวกเขาจะทำเงินได้เป็นสองเท่าในปีหน้า
“ ก่อนที่จะออกจากแบล็คฮ้อต ข้าได้ให้เงินกับทรัพยากรกับ แบร์ลี่ และคนอื่นๆ พวกเขาไม่ได้เอาเงินทั้งหมดมาใช้ในธุรกิจนี้ ที่ แบร์ลี่ บอก ความลับของการหาเงินไม่ใช่การขยายธุรกิจแต่เป็นคุ้นเคยกับธุรกิจตัวเอง ถ้าไม่มีพื้นฐาน อาจจะขาดทุนไม่ว่าจะทุ่มไปเท่าไหร่ “

เมื่อพูดถึงธุรกิจ จางเทีย ก็ต้องยอมรับว่าไอ้อ้วนเกิดมาเป็นนักธุรกิจ – “ ไอ้นี่เก่งกว่าข้าในการทำธุรกิจ “

“ ถ้าข้าไม่กลับมา แบร์ลี่ อาจทำธุรกิจที่นี่ต่อแต่ แบร์ลี่ ต้องคิดที่จะอยู่ในเมืองต่อรึยอมแพ้กับวิกฤต “

จางเทีย บอกเหตุผลกับ แบร์ลี่ ในการที่เขากลับมาแล้ว  แบล็คฮ็อตไม่ใช่ที่ที่ปลอดภัยสักเท่าไหร่ ในตอนที่สงครามมาถึง แบล็คฮ็อตซึ่งเป็นชายแดนของตระกูลแบล็คซอนจะกลายเป็นแนวหน้าของสงครามรึไม่ก็ถูกทำลายในพริบตา ไม่อย่างนั้นแล้วตราบใดที่คนอื่นๆเข้าร่วมสงคราม พวกเขาจะไม่สามารถถอยจากแบล็คฮ็อตได้ ด้วยภูมิประเทศที่แคบและยาวของตระกูลแบล็คซอนมันก็ได้กำหนดโชคชะตาของแบล็คฮ็อตในสงครามเอาไว้แล้ว

หลังจากที่ออกจากที่นี่พวกเขาอาจจะต้องบอกลาเมืองนี้ไปตลอดกาล แม้ว่า แบร์ลี่ จะเชื่อในตัว จางเทีย แต่เขาต้องเจรจากับครอบครัวเขาก่อน
ครอบครัวไหนๆก็ต้องจริงจังกับเรื่องที่เกี่ยวข้องกับโชคชะตาของทั้งครอบครัว
จางเทีย บอกกับ แบร์ลี่ ว่าหากครอบครัวของเขาต้องการออกไปจากที่นี่ เขาจะรับผิดชอบในเรื่องใบยืนยันการย้าย  แบร์ลี่ จะไปหา ชอร์วิน ในวันพรุ่งนี้ สำหรับเพื่อนคนอื่นๆ เขาได้แค่บอกตอนที่พวกนั้นออกมาจากค่ายได้เท่านั้น

จางเทีย มีเวลาหนึ่งเดือนในการจัดการเรื่องต่างๆที่นี่จากนี้จนไปถึงเดือนกุมภาพันธ์

หลังจากที่มายังสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า จางเทีย ก็อึ้งเพราะแผ่นป้ายของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้านั้นหายไป ที่นี่ปิดไปแล้ว เขาใช้สายตามองที่มืดของตัวเองและเห็นสนามเด็กเล่นที่เต็มไปด้วยสินค้ามากมาย ที่นี่ดูเหมือนจะกลายเป็นคลังเก็บของไปแล้ว

เมื่อเห็นแสงไฟจากห้องเล็กๆที่หอคอย จางเทีย ก็ได้เดินเข้าไปเคาะประตูห้อง  หลังจากนั้นไม่นานเขาไม่ได้ยินเสียงตอบรับจึงต้องเคาะอีกครั้ง

ครั้งนี้เขาได้ยินเสียงจากในห้อง หลังจากนั้นไม่กี่วินาทียามก็ได้เปิดหน้าต่างออกมาโผล่มาครึ่งหน้าแล้วชูตะเกียงออกมาด้านนอก
“ มาหาใคร ?”

“ ข้าอยากรู้ว่า ย่าเทเรซ่า กับเด็กๆไปไหนแล้ว ? “

“ เจ้าหมายถึงแม่ชีแก่ที่รับเลี้ยงเด็กกำพร้าน่ะเหรอ ?”

“ ใช่ ! “

หลังจากคิดสักพักชายคนนั้นก็ตอบกลับมา – “ พวกเขาย่ายไปเมื่อสองเดือนก่อน “

“ พวกเขายังอยู่ในแบล็คฮ็อตรึเปล่า ? “

“ ไม่ หลังจากที่ขายที่นี่แล้ว แม่ชีได้พาเด็กๆขึ้นยานจากไป ! “

“ อื้ม ขอบคุณ ! “

จางเทีย หันกลับแล้วเดินออกมา หลังจากได้ยินคำพูดของยาม จางเทีย ก็ถอนหายใจออกมา  นอกจากโรงเรียนผู้พิทักษ์แล้วไม่มีใครทำแบบนั้นได้

ในตอนที่ จางเทีย ได้ไปเจอกับ เคล ในป่าน้ำแข็งหิมะที่ซึ่งคุ้นเคยกับ ย่าเทเรซ่า เขาก็เริ่มสงสัยในฐานะของเธอในโรงเรียนผู้พิทักษ์ว่าไม่ใช่ธรรมดาแน่ ดูเหมือนว่าเธอจะมีภารกิจอื่นในเมืองแบล็คฮ็อต ยกตัวอย่างเช่นหาเด็กที่เหมาะกับโรงเรียน ดูจากสถานการณ์ตอนนี้มันก็น่าจะเป็นแบบนั้นได้
แต่ยังไงก็ตามหลังจากที่รู้ว่า ย่าเทเรซ่า และเด็กๆได้ออกจากเมืองไปแล้ว จางเทีย ก็วางใจ ถ้าพวกนี้ยังไม่จากไป จางเทีย คิดจะพาพวกเขาไปด้วย
หลังจากที่ออกมา จางเทีย ก็ได้เดินไปตามถนนที่เงียบสงัดเพียงลำพัง เขาอยากที่จะไปหาโรงแรมแต่หน้าของ เบเวอร์รี่ ก็โผล่มาในใจซึ่งทำให้เขาใจเต้นรัว
“ บางทีข้าอาจจะทำให้เธอแปลกใจก็ได้ ! “

จางเทีย ยิ้มออกมาและเร่งความเร็ว
...
ครึ่งชั่วโมงต่อมา จางเทีย ได้ไปโผล่ที่อพาทเมนต์ที่เรดเมเปิลอเวนิวด้านเหนือของเมือง

จางเทีย ยืนอยู่ตรงหน้าตึกและมองแสงไฟที่หน้าต่างและเงยหน้าขึ้น เขาจำได้ว่าครอบครัวของ เบเวอร์รี่ อยู่ที่ชั้นหกซึ่งเป็นชั้นบนสุด ห้องของเธอหันหน้ามาทางถนนนี้

เพราะเขาอยากลองอะไรใหม่ๆ เขาจึงรู้สึกตื่นเต้นในใจ หลังจากที่มองไปรอบๆและพบว่าไม่มีใครอยู่ใกล้ เขาก็ได้ดีดตัวจากพื้นขึ้นไปยังระเบียงของห้องเธอ ในอากาศเขาได้ใช้มือหนึ่งวางไว้ที่ขอบหน้าต่างของชั้นสองเหมือนกับสปริง จากนั้นก็ได้ไปปรากฏตัวที่ระเบียงห้อง เบเวอร์รี่

มันเป็นเรื่องง่ายดายสำหรับนักสู้ระดับ 8 อย่าง จางเทีย ที่จะทำแบบนี้

ระเบียงนี้ต่อกับห้องของเธอ มันมีประตูกระจกและหน้าต่างระหว่างระเบียงกับห้อง เพราะมันเป็นฤดูหนาวหน้าต่างและประตูเลยถูกปิดและมีม่านหนาๆกันอีก ประตูเองก็ปิดไปด้วย หลังจากที่บิดลูกบิดไปมา จางเทีย ก็เปิดประตจูได้ จากนั้นก็แอบเข้าไปในห้องก่อนจะปิดมัน

เขาใช้สายตาความมืด จางเทีย เห็นห้องเหมือนกับคนธรรมดามองเห็นในตอนกลางวัน
ในห้องเล็กๆนี้มีพื้นที่มากกว่า 10 ตร.ม.นิดหน่อย ที่เสามีเสื้อผ้าของผู้หญิงห้อยอยู่รวมไปถึงชุดพยาบาลสองชุด,ชุดชั้นในและบรา ทั้งห้องเต็มไปด้วยกลิ่นที่คุ้นเคย

เพราะที่นี่มีเครื่องทำความร้อน ห้องนี้จึงไม่ได้หนาว ในตอนกลางคืน เบเวอร์รี่ นอนอยู่ที่เตียงในท่าทีเซ็กซี่...

รีวิวผู้อ่าน