Chapter 509: กลับมาที่สำนักงานทีม 39
หลังจากที่อยู่ในโรงแรม ในตอนบ่ายวันเดียวกัน จางเทีย ก็ได้ออกมาพร้อมกับชุดใหม่และรถสีดำคันหรูซึ่งโรงแรมได้จัดเอาไว้ให้ จากนั้นเขาก็ได้ไปที่สำนักงานของทีม 39 ในเมืองแบล็คฮ็อต
บัตรการโยกย้ายของอาณาจักรกองทัพเป็นผู้จัการซึ่งต้องรับเรื่องโดยกองทัพท้องถิ่น ดังนั้นเขาจึงพาเพื่อนรึครอบครัวเพื่อคนอื่นไปจากแบล็คฮ็อตไม่ได้ถ้าไม่ได้รับอนุญาติจากทีม 39 ก่อน
ผู้การลิปนิซ ยังคงเป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูงในเมืองแบล็คฮ็อตอยู่ ถ้าเขาพยักหน้าตอบรับ ทุกอย่างก็จะถูกจัดการ แม้ว่ามันจะซับซ้อนหน่อยแต่ จางเทีย เชื่อว่ามันคงไม่ใช่เรื่องยากที่ตระกูลใหญ่พาคนออกไป สำหรับการพิจารณาขั้นสุดท้ายเกือบทุกปัญหาในโลกแก้ได้ด้วยเงิน หากมีเงินก็จะจัดการทุกอย่างได้อย่างง่ายๆ
“ ข้าจะให้เหมือนกับที่พวกสหพันธ์เสนอให้กับ ลิปนิซ และทีม 39 “ - จางเทีย ไม่กล้าพอที่จะพูดแบบนี้เมื่อครึ่งปีก่อนแต่ตอนนี้แม้ว่าเขาจะไม่ได้ใช้อำนาจในป่าน้ำแข็งหิมะแต่เขาก็ยังคงมั่นใจในการหาเงินโดยใช้ยารักษารอบด้าน
หลังจากที่ออกจากเกาะมังกรลับมาได้หลายเดือน จางเทีย เดาว่าเขาน่าจะได้เงินอย่างน้อย 1.25 ล้านทองผ่านการร่วมมือกับกลุ่มลองวินเพราะยาเริ่มถูกขายออกมาแล้ว นอกจากนี้เขายังได้เงินเป็นแสนจากช่องทางเพื่อนคนอื่นๆ จางเทีย ไม่เคยคิดถึงเงินมากแบบนี้ในหนึ่งปีก่อน ไม่ว่าเขาจะไปที่ไหน เขาก็สามารถทำหลายอย่างมากมายด้วยเงินพวกนี้
แคมป์เหล็กโลหิตของทีม 39 ได้ถูกส่งไปที่อื่นเพื่อทำการฝึก กองทัพระดับสูงแบบนั้นยากที่จะอยู่ที่ใดนานๆ หน่วยสอดแนมก็ไม่ได้อยู่ในเมืองตอนนี้ ไม่มีโอกาสได้เห็นเพื่อนในแคมป์เหล็กโลหิตเลยซึ่งทำให้ จางเทีย รู้สึกเสียดายเล็กน้อย
หลังจากที่ออกจากโรงแรมมาแล้ว จางเทีย ยังคงคิดถึง มิสไดน่า จนกระทั่งเขาตระหนักได้ว่าเขายากที่จะรู้จักเธอได้
ในตอนที่เขาเป็นนักเรียน เขาตกหลุมรักเธออย่างกับคนโง่ หลังจากเลิกเรียนในแต่ละวัน เขาจะซ่อนที่ป้ายรถเมล์เพื่อเฝ้าดูแผ่นหลังของเธอ นอกจากจะรู้จักชื่อเธอ,วันหยุดของเธอและที่ที่เธอมารอรถหลังจากเลิกเรียนแล้ว จางเทีย ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเธอเลย
น่าเศร้าจริงๆ !
ในตอนที่ จางเทีย ส่ายหน้าในรถ เขาก็ได้มาถึงสำนักงานของทีม 39 รถของเขาถูกยามด้านนอกหยุดเอาไว้
คนขับใส่ชุดสีฟ้า เขาใส่หมวกกัปตันแล้วมองมาที่ จางเทีย – “ ท่านต้องแสดงบัตรที่นี่ ! “
จางเทีย หยิบเอาบัตรผ่านพิเศษออกมาและส่งให้กับพวกยาม หลังจากที่ดูแล้วยามก็ได้เอามันคืนให้กับ จางเทีย โดยใช้ทั้งสองมือยื่นให้ อีกอย่าแล้วเขายังทำความเคารพให้ จางเทีย ด้วยก่อนจะเปิดทางให้ จางเทีย เข้าไปในสำนักงาน
หลังจากที่จอดรถแล้วคนขับก็รีบลงมาเปิดประตูให้กับ จางเทีย หลังจากนั้น จางเทีย ก็ได้ก้าวออกมาจากรถด้วยรองเท้าสีดำที่เงางาม
เมื่อมองไปที่ตรงหน้า จางเทีย ก็นึกถึงในตอนที่เขามาที่นี่ครั้งที่แล้ว เขารู้สึกว่าไม่ได้มาที่นี่กว่าสามสิบปีได้
“ รอข้าตรงนี้ ! “
“ ได้ครับ ! “
จางเทีย ลงจากรถและเดินไปที่สำนักงาน เขายังคงจำตำแหน่งของห้อง ลิปนิซ ได้ ระหว่างทางเจ้าหน้าที่และทหารทุกคนที่ผ่าน จางเทีย จะมองเขาก่อนจะพึมพำกัน – “ นี่ใช่คนใหญ่คนโตจากนอดินเบิร์ครึเปล่า ? “
ตอนนั้นหลังจากที่ใส่ชุดที่แม้ว่าพ่อเขาทำงานกว่า 10 ปีก็ยังซื้อไม่ได้ จางเทีย ดูดีมากจากทั้งข้างในและด้านนอก บุคลิกที่โดดเด่นที่ จางเทีย ได้แสดงในสนามรบแตกต่างจากชายกะล่อนที่รู้แต่วิธีจีบสาว ถ้าผู้ชายพวกนั้นเป็นทองเหลือง จางเทีย ก็คงเป็นทองคำ
ในตอนที่เข้ามาในตึก เขาก็เจอกับชายอีกคนที่เดินออกมา
หลังจากที่เห็นหน้ากัน ทั้งคู่ต่างก็ช็อก
“ ร้อยโทขั้นหนึ่งเวสซี่ นานแล้วนะที่ไม่เจอกัน ! “ - จางเทีย ทักทายด้วยรอยยิ้ม แม้ว่ามันจะนานกว่าหนึ่งปีนิดๆแต่ร้อยโทขั้นสองที่เป็นที่ปรึกษาให้กับ ลิปนิศ นั้นมียศมากกว่าเขาหนึ่งขั้น ถ้ายศต่ำแบบนั้นที่ห่างไกลจากพวกแนวหน้าที่ต้องการจะเลื่อนขั้น เขาต้องได้รับความดีความชอบจากหัวหน้า ดูไปแล้ว เวสซี่ คงได้รับคำชมจาก ลิปนิซ แน่
“ จาง... เจ้ากลับมาแล้วงั้นเหรอ? “ – เมื่อรู้ถึงฐานะของ จางเทีย เวสซี่ ก็กลืนน้ำลายไม่พูดชื่อของ จางเทีย และมองด้วยท่าทีอึ้ง
“ ข้ากลับมาไม่กี่วันก่อน ข้าได้ไปเจอเพื่อนในบาปีมาแล้ว ไม่มีปัญหาอะไร ! “ - จางเทีย พูดสั้นๆ - “ ลิปนิซ อยู่ข้างในรึเปล่า ? “
“ ผู้การเหรอ ?”
“ ใช่ ข้าต้องการให้เขาช่วย ถ้าเขาไม่อยู่ เจ้าช่วยนัดให้ข้าหน่อยได้มั้ย ? “ - จางเทีย ไม่คิดว่าเขาจะเจอกับเจ้าหน้าที่ระดับสูงในตอนที่เขามาที่นี่ คนมีอำนาจอย่าง ลิปนิซ คงไม่ได้พบได้ง่ายๆโดยไม่มีการนัดเอาไว้ก่อน จางเทีย คิดเอาว่าหน่วยจัดการคงบอก ลิปนิซ เรื่องการมาของเขาแล้ว ดังนั้น ลิปนิซ ไม่น่าที่จะแปลกใจกับการมาของเขา
“ บังเอิญจริงๆ ! ผู้การเพิ่งกลับมาหลังจากที่ตรวจกองทัพแล้ว ถ้าเจ้ากลับมาที่นี่อีกครึ่งชั่วโมง ข้ากลัวว่าผู้การคงไม่อยู่ ตามข้ามา ข้าจะแจ้งให้เขาเอง ! “ - เมื่อรู้ว่า จางเทีย เป็นแขกพิเศษ เวสซี่ จึงได้พา จางเทีย เข้าไปในตึกและตรงไปยังห้องของ ลิปนิซ
“ จินหยวนเป็นยังไงบ้างในปีที่ผ่านมา ? “ - เวสซี่ ถามออกมาด้วยความสงสัยในตอนที่เดิน
“ หืม ก็ไม่เลว หลังจากที่ได้รับรางวัลมา ข้าก็ถูกส่งไปที่เกาะมังกรลับและอยู่ที่นั่นสักพัก ! “ - จางเทีย บอกข้อมูลของประสบการณ์ในวังไฮหยวน
ถ้า เวสซี่ เข้าใจเรื่องระบบตระกูลของตระกูลใหญ่ๆ เขาควรที่จะรู้ตำแหน่งของเกาะมังกรลับ
จางเทีย รู้ดีว่าเขาต้องแสดงอำนาจของตัวเองออกมาแทนที่จะทำตัวไม่ให้สะดุดตา แม้ว่าจะอาศัยชื่อของวังไฮหยวนเพื่อขู่คนอื่นก็ตาม นี่มันจะเป็นประโยชน์สำหรับสิ่งที่เขาจะทำ
มนุษย์น่ะเป็นสัตว์ที่เชื่อความจริง ถ้าเขาเป็นหมาก็ไม่มีใครมองมาที่เขารึเตะเขา อีกอย่างแล้วคนส่วนมากน่ะพอใจที่จะช่วยคนที่อาจจะเป็นเสาหลักของวังไฮหยวนไม่ใช่คนหมดหนทาง
อย่างที่ จางเทีย คาดเอาไว้ หลังจากที่ได้ยินเรื่องการได้รับรางวัลจากวังไฮหยวนและเกาะมังกรลับ เวสซี่ ก็ได้ยิ้มออกมา เมื่อคุยกันต่อมาเขาก็ได้พัฒนาท่าทีที่มีต่อ จางเทีย และชมสิ่งที่ จางเทีย ได้ทำในแบล็คฮ็อต
หลังจากที่เข้ามาห้องรับรอบด้านนอกห้องทำงานของ ลิปนิซ เวสซ่ ก็บอกให้ จางเทีย ไปนั่งรอที่โซฟา ลิปนิซ กำลังทำการประชุมอยู่ จากนั้นเขาก็รอจนกว่า ลิปนิซ ประชุมเสร็จ
เวสซี่ ดูตื่นเต้นอย่างมาก
จางเทีย พยักหน้า – “ ดี เจ้าไปก่อนเถอะ ข้าจะรอที่นี่ ! “
หลังจากที่ขอโทษ จางเทีย แล้ว เวสซี่ ก็ได้กลับไป
มีแค่เลขาผิวขาวยศร้อยโทขั้นหนึ่งในชุดกองทัพที่กำลังพิมเอกสารอยู่หน้าห้อง เธอสวยอย่างมากในผมดำสั้น จางเทีย เพิ่งเจอกับเลขาแบบนี้เป็นครั้งแรก
หลังจากที่มองหน้ากันกับเลขา จางเทีย ก็ได้ยิ้มออกมา เธอเองก็ด้วย หลังจากนั้นเธอก็ได้เปลี่ยนท่านั่งและเริ่มพิมพ์ข้อความต่างๆด้วยท่าทีจริงจังอีกครั้ง...