Chapter 536: เรื่องรักในสนามรบ
“ มีคนรัก 40 คนก่อนจะเป็นผู้ใหญ่ ? “ – หลังจากที่ได้ยินคำแนะนำของ หลานหยุนซี พวกผู้ชายหลายคนจึงแสดงสีหน้าแปลกๆมองมาที่ จางเทีย ถ้าพวกเขาเป็นคนธรรมดา พวกเขาอาจจะชื่นชมความสำเร็จของ จางเทีย แต่ทุกคนมาจากตระกูลใหญ่ในจินหยวน พวกเขาล้วนแต่เกิดมาในครอบครัวร่ำรวย พวกเขาสามารถมีผู้หญิงได้ 400 คนก็หากได้รับอนุญาต
จริงๆแล้วพวกคนจีนจากครอบครัวรวยๆน่ะมีข้อกำหนดที่เคร่งครัดเรื่องรัก พวกเขาจะได้รับคำสั่งกันตั้งแต่เด็ก;คนที่ตามใจในเรื่องรักจะเป็นได้แค่เครื่องผลิตลูกไม่อาจเป็นคนที่มีอำนาจได้
ดังนั้นจึงไม่มีสักคนในชนชั้นสูงที่จะหมกมุ่นในเรื่องรัก ในขณะเดียวกันพวกเขาก็หวงแหนชื่อเสียงในด้านนี้ด้วย ถ้าพวกชนชั้นสูงรู้ว่าพวกเขามีคนรักเป็นคนนอก มันจะไม่ต่างอะไรกับการทำลายอนาคตตัวเอง
จากการแนะนำของ หลานหยุนซี จางเทีย กลายเป็นคนเจ้าชู้ในวังไฮหยวน บวกกับเครื่องแบบของ จางเทีย ก็ยิ่งมีคนรู้สึกว่า จางเทีย น่ะมีหน้าที่แค่ผลิตลูกให้ตระกูลเท่านั้น ไม่อย่างนั้นแล้วในฐานะศิษย์น้องของ หลานหยุนซี ในวังมังกรลับ ที่ปลุกสายเลือดตัวเองขึ้นมาได้ เขาน่าจะมีดีกว่านี้
ตระกูลที่มีอำนาจมีคนอย่าง จางเทีย แต่พวกเขาไม่ได้แสดงสายตาไม่พอใจต่อหน้า หลานหยุนซี แต่จากคำพูดของ หลานหยุนซี แล้วพวกเขารู้ว่าเธอไม่พอใจชายคนนี้ ไม่อย่างนั้นแล้วเธอคงไม่บอกว่าเขาเป็นนักรัก
แน่นอน จางเทีย ยอมรับสิ่งที่เขาได้ทำลงไป หลังจากทีเห็นสถานการณ์ที่น่าสงสารที่เมืองแบล็คฮ็ฮต จางเทีย รู้สึกว่าเขาต้องช่วยสาวๆเหล่านั้น ดังนั้น จางเทีย จึงใจเย็นอย่างมากในตอนนั้น
หลังจากที่ หลานหยุนซี พูดจบ ก่อนที่ จางเทีย จะได้อ้าปากพูด ก็ได้มีชายอีกคนหัวเราะออกมา
“ ฮ่าฮ่า คำพูดของ ศิษย์พี่ซี ทำให้เราอายจริงๆแต่ข้าคิดว่าผู้ชายจริงๆนั้นไม่น่าจะถูกสรรเสริญในด้านนี้ในโลกแบบนี้ เราควรที่จะสู้ปิศาจในสนามรบแทนที่จะมาหมกมุ่นเรื่องรัก เจ้าคิดว่ายังไง ? “
คนอื่นๆต่างก็พากันพยักหน้า
คนเดียวที่พูดก็เป็นพวกผู้ชายเจ้าสำอางที่ใช้คำพูดว่าตัวเองเหนือกว่า ด้วยการเข้าร่วมสงคราม เขาเหมือนกับเป็นผู้ถูกต้องและเป็นผู้กอบกู้สงครามครั้งนี้ ปกติแล้ว จางเทีย จะไม่สนใจแต่ตอนนั้นชายคนนั้นได้อวดเบ่งต่อหน้า หลานหยุนซี ซึ่งทำให้ จางเทีย อึดอัด
“เหี้ย ข้าพูดกับภรรยาข้าอยู่ เจ้าเป็นใคร ? เจ้ากล้าดียังไงมาอวดเบ่งต่อหน้าข้า ? “
“ พูดได้ดี ! ศิษย์พี่ คำพูดของท่านทำให้ข้ากระจ่าง ! “ - จางเทีย มองไปที่ชายคนนั้นด้วยรอยยิ้ม – “ ข้าขอทราบชื่อของท่านได้มั้ย ? ท่านมาจากตระกูลไหน?”
“ ข้า อูหงยู่ จากปราสาทชิวสู ! “ - ชายคนนั้นตอบด้วยความมั่นใจ
ปราสาทชิวสู ชื่อทางการของตระกูลอู
“ โฮ้ ศิษย์พี่อูจากปราสาทชิวสู เป็นเกียรติที่ได้พบท่าน... “ - จางเทีย เผยท่าทีชื่นชมออกมา – “ ข้าได้ยินมาว่าวีรบุรุษที่ยิ่งใหญ่ในตำนานน่ะคิดที่จะกำจัดศัตรูและปกป้องบ้าน ศิษย์พี่น่ะคิดจะกวาดล้างปิศาจซึ่งทำให้ข้ากระจ่างอย่างมาก ข้าต้อยต่ำจริงๆเมื่ออยู่ต่อหน้าท่าน ข้าคิดว่า ศิษย์พี่อู คงอยากจะกวาดล้างปิศาจทั้งหมดให้บ้านของเรา ข้าละชื่นชมท่านจริงๆ โปรดรับการคำนับของข้าด้วย “
หลังจากที่พูดจบ จางเทีย ก็ได้โค้งให้จริงๆ
“ เอิ่ม... “ - หลังจากที่ได้ยินคำพูดของ จางเทีย ชายคนนี้ก็รู้สึกผิดปกติแต่เพราะเขาพูดไปแบบนั้นแล้ว เขาจึงอายเกินไปที่จะมารู้สึกผิด ดังนั้นเขาจึงเผยสีหน้าอายๆออกมา
“ ตะกี้ท่านล้อเล่นงั้นเหรอ ?” - จางเทีย ถามอีกฝ่ายด้วยท่าทีแปลกใจ
“ แน่นอนว่าไม่ ! “- ชายคนนั้นมองมาที่ จางเทีย
“ ท่านเพิ่งพูดมันไปเอง จริงๆแล้วท่านไม่คิดที่จะกวาดล้างปิศาจและปกป้องบ้านของเรางั้นเหรอ ?”
ภายใต้สายตาคนอื่นๆรวมถึง หลานหยุนซี ชายคนนั้นแทบจะกลับคำพูดไม่ได้ – “ แน่นอนว่าไม่ ! “
“ คนดีจริงๆ ! “ - จางเทีย ยิ้มและปรบมือให้ – “ เพราะพวกท่านทุกคนเป็นพยาน ศิษย์พี่อูหงยู่ ได้แสดงความทะเยอทะยานในการกวาดล้างปิศาจและปกป้องบ้านของเราที่นี่ นี่มันน่าชื่นชมจริงๆ ! “
หลังจากที่พูดจบ จางเทีย ก็ได้บอก หลานหยุนซี ด้วยท่าทีอายๆ – “ ข้าขอโทษด้วย ศิษย์พี่ซี ด้วยการเห็นศิษย์พี่มากมายรายล้อมท่าน ข้าคิดว่าพวกเขากำลังจีบท่าน ข้าไม่คิดว่า ศิษย์พี่อู ผู้นี้จะเป็นคนแน่วแน่ เพราะสงครามจะกินเวลาอย่างน้อย 100 ปี ข้ารู้ว่า ศิษย์พี่อู คงไม่แต่งงานอีก 100 ปี ในตอนที่ท่านแก่แล้ว ศิษย์พี่อู คนนี้คงจะ...น่า...น่าสงสารจริงๆ... ! “
จางเทีย ส่ายหน้าพร้อมกับที่หน้าของ อูหงยู่ ซีดลงไป เขาไม่คิดว่า จางเทีย จะขุดหลุมให้เขาฝังเขาทั้งเป็น อีกอย่างแล้ว จางเทีย ถึงกับตั้งหลุมศพให้เขาพร้อมเลยด้วย ผลก็คือ อูหงยู่ ไม่มีโอกาสจะแก้ตัวได้เลย
ตอนนั้นคนอื่นๆต่างก็แสดงสีหน้าสงสารมองไปที่ อูหงยู่ พวกนี้ต่างก็สงสารเขา ด้วยการที่คนมากมายอยู่ที่นี่ ตระกูลอูแน่นอนว่าต้องบังคับให้ อูหงยู่ ต้องทรมานเพื่อรักษาชื่อเสียงของตระกูลเอาไว้ ไม่อย่างนั้นแล้วตระกูลคงโดนคนอื่นประณาม
แน่นอนว่ามีคนจีบ หลานหยุนซี น้อยลงไปคนหนึ่ง คนอื่นๆต่างก็ดีใจแต่ตอนนั้นไม่มีใครคิดว่า จางเทีย เป็นตัวผลิตลูกอีกต่อไป ไม่มีศิษย์น้องของ หลานหยุนซี คนไหนที่ขี้ขลาด แม้แต่นักรักที่หมกมุ่นเรื่องรักใคร่ก็ตาม...
เมื่อเห็นตาของ จางเทีย เป็นประกายขึ้นมาอีกครั้ง คนอื่นๆก็ใจเต้นรัว
“ ใครอีกที่มีความคิดเดียวกันศิษย์พี่ผู้นี้ ? “ - จางเทีย ถามพร้อมรอยยิ้ม
“ ศิษย์น้องจางเทีย ต้องล้อเล่นแน่ แม้ว่าความทะเยอทะยานของ หงยู่ จะน่าชื่นชมแต่สงครามครั้งนี้กินเวลากว่าร้อยปีรึอาจจพันปี การเจอกับสงครรามนี้เป็นความรับผิดชอบของเราในการปกป้องมนุษย์โดยการฆ่าปิศาจในสนามรบแต่มันก็เป็นความรับผิดชอบของเราในการสืบต่อเชื้อสาย ถ้ารุ่นของเราไม่อาจจะกวาดล้างปิศาจได้ เราก็จะมีลูกหลานที่คอยกำจัดปิศาจ ! “- ชายวัย 27 ปีในยศพันโทได้ยิ้มออกมาให้
พวกคนพวกนี้เก่งในบางด้าน แม้ว่า อูหงยู่ จะหลงกล จางเทีย แต่คนอื่นๆน่ะถือได้ว่าเจ้าเล่ห์เมื่อเจอกับปัญหาแบบนี้
คำพูดของเขามีเหตุผลมากกว่าซึ่งสอดคล้องกับ จางเทีย จางเทีย ประกบมือที่หน้าอก – “ ข้าขอรู้ชื่อท่านหน่อยได้มั้ย ศิษย์พี่ ? “
“ ข้า ดันไทยูยา จากวังทุยซี ! “ – ชายคนนั้นตอบกลับอย่างสุภาพ
“ ศิษย์พี่เองก็ต้องการจะจีบ ศิษย์พี่ซี เช่นนั้นเหรอ ? “ - จางเทีย ถามออกมาตรงๆ
“ อะแฮ่ม....”- ดันไทยูยา รู้สึกว่ามันไม่เหมาะที่จะตอบคำถามของ จางเทีย หลังจากที่มองไปที่ หลานหยุนซี และคิดถึงผลลัพธ์ของ อูหงยู่ เขาก็พูดออกมาอย่างกล้าหาญ – “ สุภาพบุรุษมักจะจีบสาวสวย ศิษย์พี่ซี นั้นดั่งกล้วยไม้และสดใสราวกับดวงอาทิตย์ ถือเป็นเกียรติของข้าหากเธอชื่นชอบ หากมันเป็นไปได้ ! “
หลังจากที่ได้ยิน จางเทีย พูดถึงเรื่องส่วนตัวของเธอ หลานหยุนซี ก็ได้มองไปที่ จางเทีย
“ ฮ่าฮ่า... ไม่ต้องอายหรอก ศิษย์พี่ ศิษย์พี่ซี ของเราน่ะสดใสที่สุดในวังไฮหยวนและวังมังกรลับ คนนับไม่ถ้วนที่พากันไล่จีบ ศิษย์พี่ซี มันไม่ใช่เรื่องแปลกที่ท่านเองจะต้องการแบบนั้น “ – หลังจากที่ได้ยินคำพูดของ จางเทีย ทักคนก็มองหน้ากันก่อนจะพยักหน้ากันในใจ
“ แต่เพราะคนอื่นๆในวังมังกรลับโดนปฏิเสธมาก่อน ชายที่เทียบเท่ากับ ศิษย์พี่ซี ได้ต้องดีเยี่ยม ถ้าเขาเป็นแค่คนธรรมดา แม้ว่า ศิษย์พี่ซี จะตกลงแต่งงงานกับเขาแต่คนอื่นๆในวังมังกรลับคงจะไม่เห็นด้วย ในสายตาของพี่น้องจากวังมังกรลับแล้ว ผู้ชายจากตระกูลอื่นที่มาจีบ ศิษย์พี่ซี ก็เหมือนคนสำนักอื่นที่มาแย่งของหวงของเรา ท่านรู้สึกว่ามันเป็นยังไง ? “
ทุกคนในห้องพยักหน้าให้กับคำพูดของ จางเทีย
“ ดังนั้นใครก็ตามที่ต้องการจะจีบ ศิษย์พี่ซี ต้องผ่านพี่น้องวังมังกรลับไปให้ได้ก่อน ถูกต้องหรือไม่ ? “
หลานหยุนซี มองไปที่ จางเทีย ด้วยท่าทีสับสน เธอไม่รู้ว่า จางเทีย จะเล่นลูกไม้ไหนอีกแต่ หลานหยุนซี ซึ้งในคำพูด จางเทีย จุดหนึ่ง เธอมีผู้ชายมากมายที่มาติดตาม บางครั้งเธอถึงกับเบื่อพวกนั้นแต่ข้อแก้ตัวของพวกนั้นก็จะบอกว่ามาในเรื่องกองทัพ เธอรู้สึกอายที่จะไล่พวกนั้นหนี ดังนั้นเธอจึงต้องการดูว่า จางเทีย จะมีวิธีไหน
“ ข้าสงสัยว่าเจ้าหมายความว่ายังไงในการผ่านพี่น้องวังมังกรลับ “ – ดันไทยูยา ถามออกมาอย่างใจเย็น
“ ก็ง่ายๆ ถ้าท่านมีพรสวรรค์เทียบเท่าพี่น้องของวังมังกรลับไม่ได้ ท่านก็ไม่ควรที่จะมั่นใจในตัวเองและอยู่ห่าง ศิษย์พี่ซี ในฐานะผู้หญิงแล้ว ศิษย์พี่ของเราน่ะอาจจะอายที่จะไล่พวกท่านหนี พี่น้องวังมังกรลับจะช่วยเธอคัดกรองคนเอง “
“ เทียบเท่าอะไร ? “ - ไม่นานหลังจากที่ จางเทีย พูดจบก็ได้มีคำถามของพันโทคนหนึ่ง ไม่มีใครมั่นใจว่าชายคนนี้จะถอย
“ ของใดๆที่เกี่ยวข้องกับเงินของตระกูลน่ะใช้ไม่ได้เพราะมันไม่ได้มาจากพรสรวรรค์ของตัวเอง ข้ามีของดีชิ้นหนึ่ง เพราะเราอยู่ในตอนปฏิบัติการ เราจึงจะวัดกันที่จำนวนปิศาจที่เราฆ่าได้ เพราะ ศิษย์พี่ซี เคยพูดไว้ ข้าก็แค่นักรักและศิษย์น้องที่ขี้ขลาดของเธอ มาพนันกันสามเดือน พวกคนที่ไม่อาจฆ่าปิศาจปีกได้เท่ากับข้าในสามเดือนต้องอยู่ห่าง ศิษย์พี่ซี คางคกไม่อาจฝันที่จะกินหงส์ ภายในสามเดือนนี้นอกจากเรื่องกองทัพแล้ว โปรดอย่างเข้าใกล้ ศิษย์พี่ซี โดยใช้ข้อแก้ตัวเพราะมันจะกระทบความรู้สึกของคนอื่นๆ ท่านคิดว่ายังไง ? “
ทุกคนต่างก็มองหน้ากันก่อนจะยิ้มออกมากับเกมนี้
“ ฮ่าฮ่า นั่นตลกดี ตลกดีแหะ ชายจากวังมังกรลับนี่ตลกดีจริงๆ... “ – ชายคนหนึ่งหัวเราะออกมา – “ ข้าจะเทียบเท่าเจ้าให้ได้ มาดูกันว่าข้าจะมีสิทธิจีบ ศิษย์พี่ซี ในสามเดือนหรือไม่ ข้า วังฮู ศิษย์น้องผู้นี้ตลกดีจริงๆ มาดื่มกันหากเรามีโอกาส ! “
ชายที่มีเคราเดินเข้ามาหา จางเทีย และตบไหล่เขาก่อนจะเดินจากไป
ดันไทยูยา เองก็ยิ้ม – “ จางเทีย พูดถูก มาวัดกันเรื่องความแข็งแกร่ง เราจะรู้ผลใน 3 เดือน ! “
หลังจากที่พูดแบบนั้น ดันไทยูยา ก็ได้เดินออกไป
คนที่เหลือต่างก็มองหน้ากันก่อนจะออกไป มีแค่ อูหงยู่ ที่มองมาที่ จางเทีย ก่อนจะเดินออกไป
ในเสี้ยวพริบตาก็มีแค่ จางเทีย และ หลานหยุนซี ในห้องสั่งการ
“ เจ้าหมายความว่ายังไง ศิษย์น้องจางเทีย ?” - หลานหยุนซี มองมาที่ จางเทีย เธอเน้นคำว่าศิษย์น้องเป็นพิเศษ – “ ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่เจ้าสนเรื่องส่วนตัวของข้า ? “
จางเทีย เผยรอยยิ้มอกมา – “ เอิ่ม...มีผู้ชายมากมายรายล้อมเจ้า...ข้ากลัวว่า ข้ากลัวว่าจะมีชู้ “
ไม่นานหลังจากที่ จางเทีย พูดจบ จางเทีย ก็พบว่าตาของ หลานหยุนซี เปลี่ยนเป็นสีเขียว เธอค่อยๆเดินเข้ามาหา จางเทีย ด้วยพลังฉีที่อันตราย
จางเทีย กลืนน้ำลายแล้วถอยหลังกลับไปด้วยความกลัว – “ อ๊าก...จะ..เจ้า.เจ้าต้องการอะไร ? “
“ ....” - หลานหยุนซี กัดฟันแน่น ดูเหมือนว่าเธอจะโดนผีสิงเข้า – “ เจ้าบัดซบนี่ ! “
ไม่นานหลังจากพูดจบ หลานหยุนซี ก็ได้พุ่งเข้าใส่ จางเทีย ด้วยความเร็วสูงจน จางเทีย มองตาไม่ทัน
“ อย่าอัดหน้าข้า...อ๊าก… “