Chapter 550: การจัดการเรื่องต่างๆ
ในตอนที่ จางเทีย ตื่นสายในเช้าวันต่อมา เขารู้สึกคึกและสดชื่น หลังจากเมื่อคืน จางเทีย ก็เข้าใจทักษะต่อสู้ได้ดีกว่าเดิม อยู่ๆเขาก็รู้สึกว่าเขาได้ใช้หมัดเหล็กโลหิต,ท่าดาบและพลังฉีต่อสู้ได้ดีใน ‘ หนึ่งก้าว หนึ่งฉาก ‘ ได้ดีกว่าเดิม การเต้นรำเมื่อคืนนี้คือสิ่งที่ จางเทีย ทำได้ดีที่สุดตั้งแต่เกิดมา
ในตอนที่ จางเทีย ตื่นขึ้นมา เขาพบว่าเขาได้นอนบนตักของ ลินดา ลินดา กำลังนวดให้เขา กลิ่นหอมจากมือของเธอนั้นทำให้รู้สึกสบายอย่างมาก เมื่อเห็น จางเทีย ลืมตาขึ้นมา ลินดา ก็ได้หยุด
“ อ่ะ เจ้าตื่นแล้ว .. “
“ ฟิโอน่า กับ เบเวอร์รี่ ไปไหนกัน ? “ - หลังจากที่มองไปรบๆ จางเทีย ก็พบว่าไม่มีคนอื่นในห้องนอน
“ ฟิโอน่า บอกว่าเธอต้องการเห็นว่าสาวใช้ทำงานกันยังไงในปราสาท เธอเลยไปกับ เบเวอร์รี่ ! “
จางเทีย ยิ้ม เพราะ ฟิโอน่า และ เบเวอร์รี่ ไม่เคยอยู่ในปราสาทมาก่อน มันจึงเป็นธรรมดาที่พวกเธอจะสงสัยเรื่องนี้ สรุปเลยพวกเธอยังคงเป็นเด็กอยู่
จางเทีย และ ลินดา ลุกขึ้น หลังจากที่ดึงระฆังที่เตียงแล้ว ไม่กี่วินาทีก็ได้มีสาวใช้เข้ามาในห้องพร้อมกับเสื้อผ้าและเครื่องทำความสะอาดทีละคนๆ
ใน 5-6 นาที จางเทีย ก็ได้ทำความสะอาดตัวเองและแต่งตัวอย่างดี เมื่อเห็นว่าสาวๆมองมาที่ไอ้จ้อนเขา จางเทีย ก็หน้าแดงขึ้นมาเพราะความอาย เขากระซิบบางอย่างกับ ลินดา จากนั้นก็รีบออกจากห้องไป
หลังจากที่ออกมาด้านนอกแล้ว จางเทีย ก็ถอนหายใจออกมา
“ พวกศิษย์น้องข้าไปไหนกันแล้ว ?” - จางเทีย ถาม โซเนีย ที่ตามเขามา
“ แขกพวกนั้นกลับไปตั้งแต่เช้า ท่านกำลังนอนอยู่ ! “ - โซเนีย ตอบออกมาพร้อมกับหน้าที่ยังไม่หายแดง
จางเทีย สูดลมหายใจเข้าลึกๆ เขาไม่รู้ว่าจะได้เจอกันอีกเมื่อไหร่แต่นี่แหละชีวิต งานเลี้ยงต้องมีวันเลิกรา หลังจากที่รู้ข้อมูลของเพื่อนแล้ว จางเทีย ก็คลายความกังวลได้ครึ่งหนึ่ง หลังจากที่ได้ไฟวิญญาณของแมงป่องเลือดในฐานะนักสู้ระดับ 9 แล้ว จางเทีย ก็จะออกจากที่นี่ด้วย
“ มีอีกอย่าง ! “
“ อะไร ? “
“ มีหลายคนต้องการจะพบท่านที่ด้านนอกปราสาทเมื่อเช้านี้ ! “ - โซเนีย รายงาน
จางเทีย รู้ว่าคนพวกนั้นคงมาเพราะท่าหมัดที่เขาได้แสดงไปเมื่อคืนนี้ จางเทีย ไม่มีเวลามาสนใจคนพวกนั้น ไม่ว่าพวกนั้นจะมาที่นี่เพื่อชื่อเสียง,ผลประโยชน์รึความสงสัยก็ตาม จางเทีย ไม่คิดจะเสียเวลากับคนพวกนี้แม้แต่นิด
อีกอย่างแล้ว จางเทีย ไม่รู้ว่าจะมีนักฆ่าของกลุ่มสามตาในหมู่คนพวกนี้รึเปล่า ถ้ากลุ่มสามตาต้องการจัดการเขาโดยส่งสายลับมาที่เกาะ พวกนั้นอาจจะต้องการยึดปราสาทนี้ไว้ก็ได้ นี่น่ะไม่จำเป็นที่เขาต้องหาเรื่องให้ตัวเอง
“ ข้าจะไม่ไปหาพวกนั้น !” - จางเทีย สั่งพร้อมกับเดินออกไป – “ โอ้ ข้าได้ส่งคนไปรับ ดาวินชี จากเมืองสตาร์วิวมาเมื่อวานนี้ เขามาถึงรึยัง ? “
“ เขามาถึงแล้ว เขารอท่านอยู่ ! “
“ ให้เขาไปรอข้าที่ล็อบบี้ ! “
“ ตามที่ท่านต้องการ ! “
...
ไม่กี่นาที ดาวินชี ที่ซึ่ง จางเทีย เจอเมื่อหลายปีก่อนก็ได้มายืนตรงหน้า จางเทีย ด้วยท่าทีสุภาพ เขาไม่กล้ามองไปที่ผู้หญิงคนอื่นในปราสาท ตั้งแต่ที่เขาเข้ามาในล็อบบี้ เขาก็ได้มองแต่เท้าตัวเอง
“ นั่งลงสิ ! “ – จางเทีย ชี้ไปที่เก้าอี้ข้างๆ - “ ข้าอยากให้เจ้าช่วยหน่อย “
“ อ่ะ เป็นเกียรติมาก...ท่านต้องการอะไรบอกมาได้เลย ! “ - ดาวินชี ลุกขึ้นด้วยท่าทีสุภาพก่อนจะไปนั่งที่นั่งที่ จางเทีย ชี้
“ การค้าทาสในเมืองสตาร์วิวเป็นยังไงบ้าง ? “
“ เรื่อยๆครับ หลังจากที่สงครามประทุ ชีวิตมนุษย์เริ่มไร้ค่า ไม่ใช่แค่เมืองสตาร์วิว แม้แต่ตลาดค้าทาสทั่วทวีปไว่ก็ยากที่จะรักษาสภาพไว้ได้ เอาจริงๆข้าเองก็ไม่มีธุรกิจมานาน !” - ดาวินชี ตอบกลับด้วยท่าทีขมขื่น
“ ข้ามีงานให้เจ้า !”- จางเทีย ส่งม้วนกระดาษและเช็ค 5 ใบ ให้กับ ดาวินชี แต่ละใบมีค่า 10,000 ทอง เมื่อเห็นเงินพวกนั้นหน้าของเขาก็แดงกล่ำขึ้นมา เขาเริ่มหอบหายใจเหมือนกับวัวแก่ ในเสี้ยววินาทีรอบตัวเขาก็มีพลังฉีแผ่ออกมา
“ อะ...ท่านต้องการให้ข้าทำอะไร ? “
“ ข้ามีเพื่อน เขาต้องการขนส่งทาสไปยังป่าน้ำแข็งหิมะให้เขา ! “
“ ท่านล้อเล่นรึเปล่า ? “ - ดาวินชี มองไปที่ จางเทีย ด้วยสีหน้าประหลาดใจ –“ คนมากมายกำลังอยากได้ใบยืนยันของป่าน้ำแข็งหิมะ ปีนี้หุ้นของที่นั่นราคาสูงถึง 100 ทอง แม้แต่ท่านก็ยากที่จะได้มาสักอัน คนรวยหลายคนไม่อาจหามันมาได้ นี่ไม่ต้องพูดถึงทาสด้วยซ้ำ ! “
“ สนใจเรื่องเจ้าเถอะ เจ้าแค่ต้องพาคนที่อยากเป็นทาสและหาที่พักพิงในป่าน้ำแข็งหิมะไปที่นั่น เงิน 50,000 ทองคืองบของเจ้า ! “
“ ข้าอยากจะช่วยท่านแต่ แต่ข้าไม่อาจทำมันได้หากไม่มีใบยืนยันของป่าน้ำแข็งหิมะ... “ - ดาวินชี กลืนน้ำลายและมองไปที่เช็ค เขาใจแข็งส่ายหน้าออกมา – “ เพราะพวกหาผลประโยชน์ที่ต้องการขโมยของในป่าน้ำแข็งหิมะ แม้ว่าพวกเขาจะไปถึงที่เอสไชน์ได้แต่ผู้โดยสารทุกคนก็ต้องถูกตรวจสอบที่นั่นอีก มีแค่พวกที่มีใบยืนยันให้เข้าอยู่ในป่าน้ำแข็งหิมะได้เท่านั้นที่ผ่านไปได้ พวกที่ไม่มีต้องกลับไปไม่ว่าจะมาจากไหนก็ตาม ! “
จางเทีย ยิ้มและชี้ไปที่ซองผนึกที่ส่งไปให้ – “ เพื่อนข้าได้ส่งจดหมายนี้ให้ข้า เจ้าแค่ต้องให้คนส่งจดหมายนี้ไปให้คนดูแลเอสไชน์ พวกเขาจะรับทาสพวกนั้นไปเอง “
“อ่ะ มันจะได้ผลเหรอ ? ” - ดาวิวนชี้ มองไปที่ จางเทีย ด้วยสีหน้าเหลือเชื่อ
“ เพื่อนข้ามีอำนาจในป่าน้ำแข็งหิมะ ไม่ต้องกังวลเรื่องนั้น หากเจ้าจัดการมันได้ดี ข้าสัญญาว่าเจ้าจะมีอนาคตที่สดใส เงินน่ะไม่โกหกหรอก ว่ามั้ย ? มันไม่จำเป็นที่ข้าจะมาล้อเล่นกับเจ้าด้วยเงิน 50,000 ทอง ! “
ในที่สุด ดาวินชี ก็ได้ตัดสินใจ เขากัดฟันแน่น – “ ได้ ข้าจะทำ ! “
“ ข้าต้องเตือนเจ้าก่อน พวกคนที่อยากเป็นทาสน่ะยากจน หลายคนเป็นเด็กถูกทิ้งและหญิงแก่ อย่าเล่นตุกติกกับข้า เอาคนพวกนั้นไปที่ป่าน้ำแข็งหิมะให้ได้อย่างปลอดภัย ถ้าเจ้าไม่เข้าใจจุดนี้ ข้ามั่นใจว่าถ้าข้าได้ยินเรื่องแย่ๆจากจ้า เจ้าคงไม่อยากรู้ว่าเจ้าจะเป็นยังไง ข้าพูดชัดมั้ย? “
ดาวินชี ตัวสั่นก่อนจะพยักหน้า – “ ไม่ต้องกังวล ข้าเข้าใจ ข้าจะไม่ทำเรื่องโง่ๆ ! “
“ นั่นแหละคือสิ่งที่ข้าต้องการ ข้ามีบางคนจะไปกับเจ้าด้วยในฐานะคนคุ้มกันและผู้ช่วย...” - หลังจากที่พูดจบ จางเทีย ก็ได้ส่งคนเพื่อไปเรียก ฮิลแมน,ฟิโก้, มิเชลและ ‘ ผู้จัดการ ‘ มาพูดคุยเรื่องงาน
เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้รับใช้ จางเทีย พวกเขาจึงถือว่านี่เป็นการทดสอบความภักดี ดังนั้นพวกเขาจึงตอบตกลงทันที....
...
หลังจากนั้นพวกเขาก็ได้ออกจากปราสาทจินวูไป เมื่อเห็นพวกนั้นไปแล้ว จางเทีย ก็ได้นั่งนิ่งสักพักก่อนจะบอกคนรับใช้คนอื่นๆว่าเขาต้องการที่จะเข้าไปทำสมาธิ หลังจากนั้นเขาก็ไปที่ชั้นใต้ดินของปราสาท
...
หลังจากที่เปลี่ยนหน้าตาได้ประมาณ 20 นาทีแล้ว จางเทีย ก็เดินออกมาจากที่พักส่วนตัวในเมืองมังกรขาวและได้รีบมุ่งหน้าไปที่ถ้ำมังกร
หลังจากนั้น 7 ชม.ในที่สุด จางเทีย ก็เห็นแมงป่องแดงซึ่งตัวสูงกว่า 10 ม.ในโลกใต้ดิน แมงป่องแดงนี้เดินเข้ามาหาเขาเหมือนกับภูเขาที่เคลื่อนที่ได้ จางเทีย ตอบรับมันเพียงแค่รอยยิ้ม...
ในตอนที่ จางเทีย เดินออกมาจากชั้นใต้ดินปราสาทในตอนเย็น ไม่มีใครรู้ว่า จางเทีย ได้ขึ้นมาเป็นนักสู้ระดับ 9 อย่างเป็นทางการแล้ว หลังจากที่ได้ไฟวิญญาณของแมงป่องเลือดแล้ว พลังฉีต่อสู้เหล็กโลหิตได้พัฒนาขึ้นอย่างมาก จางเทีย ลองใช้มันในฉากของห้องปิศาจเงาอีกครั้ง ด้วยความช่วยเหลือของพลังฉีต่อสู้เหล็กโลหิตระดับ 9 เขาเอาตัวรอดมาได้ 6 วินาทีภายใต้การโจมตีของปิศาจเงา 6,6,10 นี่คือข้อมูลพลังต่อสู้ของ จางเทีย
ปัญหาที่ใหญ่ที่สุดที่ จางเทีย ต้องเจอตอนนี้คือการเลื่อนขึ้นไประดับ 10 ตราบใดที่เขาขึ้นไประดับ 10 ได้ เขาก็จะสามารถปล่อยพลังฉีออกมาจากตัวได้ ผลก็คือเขาสามารถฆ่าศัตรูได้ด้วยการใช้หมัดเหล็กโลหิตโดยห่างไป 10 ม. จากนั้นเขาก็จะแสดงพลังที่แท้จริงของหมัดเหล็กโลหิตซึ่งเป็นความรู้ลับของตระกูลจักรพรรดิอาณาจักรนอแมนออกมาได้
ตอนมื้อเย็น จางเทีย เรียกสาวใช้ทั้งหมดมารวมตัวกัน หลังจากนั้นเขาก็เอาสัญญาออกมาและส่งมันให้กับ โซเนีย
“ โซเนีย จากสิ่งที่เจ้าทำมาเพื่อปราสาทจินวูและความภักดีที่มีต่อข้าตลอดสามปีนี้ เจ้าเป็นอิสระแล้ว ถ้าเจ้าหวังจะอยู่ที่ปราสาทต่อและรับใช้ข้า เจ้าจะถือว่าเป็นผู้ดูแลและได้รับสิทธิต่างๆ เจ้าอยากที่จะอยู่ต่อมั้ย ? “
ด้วยความตื่นเต้นที่มี โซเนีย ได้รับสัญญาณแล้วตาก็เริ่มน้ำตาไหลออกมา เธอพูดออกมาแบบติดอ่าง – “ข้า..ข้าหวังที่จะอยู่และรับใช้ท่านต่อ !“
สาวใช้ทุกคนต่างก็มองมาที่ โซเนีย ด้วยสีหน้าชื่นชม สัญญานี้ได้นำพาความหวังมาให้สาวใช้ทุกคน
นั่นคือสิ่งที่ จางเทีย ไล่ตามหา จางเทีย ชี้ไปที่ ลินดา, เบเวอร์รี่ และ ฟิโอน่า ก่อนจะบอกกับสาวใช้ทั้งหลาย – “ หลังจากนี้ไปไม่กี่วัน พวกเจ้าต้องตามพวกเธอไปที่ทวีปตะวันออก จากนี้ผู้หญิงสามคนนี้คือเจ้านายของพวกเจ้า ข้าจะส่งสัญญาเจ้าให้พวกเธอ พวกเธอจะคอยดูแลโชคชะตาของเจ้า ข้าพูดชัดเจนมั้ย ? “
สาวใช้ทุกคนพยักหน้าและแสดงความเคารพให้สาวๆทั้งสาม
หลังจากที่สาวใช้ออกไปแล้ว จางเทีย ก็ได้เรียกทีมทหารวิญญาณเข้ามาและทำการแนะนำเจ้านายใหม่ให้
คนสุดท้ายที่เขามาคือ พอล ว่าที่มูหลิงของราชวงศ์อาทิตย์ที่ซึ่งเกือบจะเป็นคนสุภาพที่สุดในปราสาทจินวู แม้ว่าเขาจะทำตัวไม่โดดเด่นแต่เขามักจะแสดงความภักดีต่อ จางเทีย ในทางของตัวเอง จางเทีย เองก็สนใจต่อความภักดีของชายคนนี้ หลายปีก่อนในตอนที่สาวๆกลุ่มกุหลาบและกลุ่มพี่น้องพระเจ้าได้มาที่เขตไฮหยวนก่อนที่สงครามจะเริ่มขึ้นมา จางเทีย ได้ทำตามที่สัญญาของชายคนนี้แล้ว เขาได้บอกพี่ชายให้ส่งคนไปฆ่าหัวหน้ามูหลิงที่ชี่อ คีย์ ที่ซึ่งได้ไปฆ่าครอบครัวของ พอล ทั้งหมดลงไป
จากนั้น พอล ก็รับหน้าที่ปล่อยปลาตามคำขอของ จางเทีย อย่างเต็มใจและเขาได้ไปทำมันทุกวัน ดูเหมือนว่าเขาจะคิดว่านี่คือหน้าที่และงานเดียวของเขาในโลกนี้
ในตอนที่ จางเทีย กลับมาเมื่อวานนี้ พอล ยังไม่ได้กลับมาจากท่าเรือ ดังนั้นนี่จึงเป็นครั้งแรกที่ จางเทีย ได้พบกับ พอล หลังจากผ่านมา 4 ปี Fruit of Redemption นั้นแสดงถึงความขยันในการทำงานของชายคนนี้
ในตอนที่มาพบกันอีกครั้ง เขาช็อกเล็กน้อยกับพลังฉีของ พอล ทาสคนนี้ดูสงบและเยือกเย็นกว่าเดิม คนธรรมดาอาจจะไม่เห็นยกเว้นแค่ จางเทีย
“ เจ้ายกระดับขึ้นมาแล้วเหรอ ?” - จางเทีย ถามด้วยสีหน้าแปลกใจเล็กน้อย
“ ใช่ นายท่าน เมื่อมองไปที่ปลาที่กลับคืนสู่ทะเลได้อย่างอิสระและมีความสุขในทุกวัน ข้ารู้สึกถึงความสงบและสบายข้างในตัว ดังนั้นในที่สุดข้าก็ยกระดับขึ้นมาได้ ! “ - สีหน้าของ พอล เผยให้เห็นความตื่นเต้นเล็กน้อย ในตอนที่เขาตอบกลับเขาได้คุกเข่าและเอาหน้าผาก,ไหล่และหัวเขาแนบพื้นซึ่งได้แสดงให้เห็นถึงความเคารพสูงสุดที่มีต่อ จางเทีย – “ ขอบคุณท่าน เป็นท่านที่ชะล้างความเกลียดชังจากใจข้าและชี้ทางสดใสอันศักดิ์สิทธิ์ให้กับข้า โปรดให้ข้าติดตามท่านและภักดีต่อท่าน มันถือเป็นเกียรติอย่างมากที่ข้าจะได้เป็นผู้ดูแลให้ท่านรึแม้แต่บริวารก็ตาม ! “
จางเทีย อ้าปากค้าง เขาไม่คิดว่าชายคนนี้จะยกระดับขึ้นมาได้ด้วยการมองปลาที่กลับคืนสู่ทะเล หลังจากนั้นสักพัก จางเทีย ก็ได้ถามขึ้นมา – “ เจ้าอยู่ระดับไหนแล้ว ? “
“ ตามมาตรฐานของโรงเรียนแห่งเทพแสง ข้าอยู่ระดับ 5 ดาวแล้ว ! “
“ 5 ดาว ? “
“ อืม ความแข็งแกร่งของข้าเทียบเท่าได้กับนักสู้ระดับ 9 !”
“ เหี้ย “ - จางเทีย เกือบจะตะโกนมันออกมา – “ ชายคนนี้เป็นแค่ว่าที่มูหลิงจากโรงเรียนเทพแสงเมื่อสิบปีก่อน การยกระดับแบบนี้คงเป็นผลของการบ่มเพาะมานาน แต่มันแปลกที่ทำมันได้ในรูปแบบนี้ มีความลับอะไรข้างในรึเปล่า ? “ - จางเทีย คิดเกี่ยวกับมัน เขาค่อยๆได้สติขึ้นมาเล็กน้อย เขามองไปที่ พอล และพยักหน้าออกมา – “ จากวันนี้เจ้าจะเป็นผู้ดูแลของข้า ตอนข้าไม่อยู่ที่ปราสาท เจ้าควรที่จะรับใช้พวกเธอ นี่คือ ลินดา, นี่คือ เบเวอร์รี่, นี่คือ ฟิโอน่า ! “
พอล ทำความเคารพทั้งสามสาวตามลำดับ ...
...
ในวันต่อมาหลังจากที่จัดแจงเรื่องในเกาะมังกรลับแล้ว จางเทีย ก็ได้กลับไปที่เมืองยีแยงพร้อมกับสามสาวโดยใช้ยาน
เพราะเขาเสร็จสิ้นสิ่งที่ต้องทำแล้ว เขาจึงเตรียมกลับไปที่เซลเนส....
จางเทีย รู้สึกได้ว่าเขาอาจจะหาโอกาสยกระดับขึ้นเป็นระดับ 10 ในเซลเนสได้...