Chapter 553: แส้เปลวไฟ
หลังจากได้ยินเสียงระฆัง ทุกคนในห้องสั่งการก็เริ่มคึกขึ้นมา
ต้นหนได้รีบวิ่งไปที่ท่อสั่งการ เขาได้เปิดปากท่อขึ้นมาเพื่อสังเกตการณ์ที่ด้านบนยานแล้วคำรามออกมา – “ เกิดอะไรขึ้น ? “
“ มีการต่อสู้ขนาดใหญ่ห่างไป 20 กม.จากเราที่ทิศ 9 นาฬิกา ! “
“ มีการต่อสู้ขนาดใหญ่ห่างไป 20 กม.จากเราที่ทิศ 9 นาฬิกา ! “
เสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากท่อสองครั้ง จนกระทั่งต้นหาได้ตอบกลับ – “ รับทราบ “ – เสียงนั้นจึงได้หยุดลง
ในเสี้ยววินาทีทุกคนก็ได้หันกลับมามองที่ จางเทีย ยานอย่างไอ้โง่สามารถเลือกได้ว่าจะไปสู้ได้รึเปล่า ในฐานะหน่วยเสริมที่จะมุ่งหน้าไปเซลเนส ไม่มีใครบังคับให้พวกเขาทำอะไรได้ มันขึ้นอยู่กับกัปตันเท่านั้น มีแค่ตอนที่พวกเขาไปถึงเซลเนสเท่านั้นถึงจะโดนข้อบังคับต่างๆ
“ เปิดสัญญาณต่อสู้ เตรียมการโจมตีภาคพื้นดิน หันยานกลับ ข้าจะลงไปดูด้านล่าง
ในวันที่ 3 ตั้งแต่ออกจากจินหยวนมา ไอ้โง่ได้เปิดสัญญาณต่อสู้เป็นครั้งแรก ไม่นานหลังจากนั้นทุกคนในยานต่างก็ยุ่งพร้อมกับความตื่นเต้นที่มี หลังจากที่ปรับมุมต่างๆแล้ว ยานก็ได้เพิ่มความเร็วขึ้นทันทีและมุ่งหน้าไปที่สนามรบ
จางเทีย ปรับมุมมองกล้องตรงหน้าเขาและเห็นฉากกการต่อสู้ที่ห่างออกไปทันที
กองทัพมนุษย์อพยพจากหุบเขา มีกองทัพปิศาจไล่ตาม ผู้หญิงและเด็กจำนวนมากได้วิ่งไปทางทิศตะวันออกด้วยท่าทีลนลาน กองทัพมนุษย์นั้นใช้โล่และแนวกั้นให้ผู้หญิงและเด็ก กองทัพมนุษย์นั้นมีแนวป้องกันที่ข้างแม่น้ำเพื่อกันไม่ให้ปิศาจฝ่าเข้ามาได้
ทั้งสองฝ่ายสู้กันใกล้ๆกับสะพาน จางเทีย พบว่าบางคนพยายามต้องการทำลายสะพานลงเพื่อยับยั้งปิศาจแต่สะพานนั้นสร้างขึ้นด้วยเหล็กซึ่งยากที่จะทำลายมันได้ ในเวลาเดียวกันกองทัพมนุษย์ก็โดนบังคับให้ถอยกลับไปทีละก้าวๆ
มีทหารกว่า 10,000 คนและซอมบี้กว่า 30,000-40,000 ตัวในสนามรบ อีกอย่างแล้วมีซอมบี้แห่กันออกมาจากหุบเขามาสมทบมากขึ้นเรื่อยๆ ในสายตาของ จางเทีย แล้วนี่ไม่ใช่การต่อสู้ขนาดใหญ่แต่เป็นการไล่ฆ่าต่างหาก โดยเฉพาะเมื่อซอมบี้ได้แห่กันออกมาจากหุบเขา สถานการณ์ของฝั่งมนุษย์กำลังวิกฤต
“ เจ้าสั่งการตามการต่อสู้ เจ้าสามารถใช้อะไรบนยานก็ได้เพื่อจัดการพวกซอมบี้ ทำลายสะพานและให้กองทัพมนุษย์หนีออกมาได้อย่างปลอดภัย “ - จางเทีย สั่งการให้กับต้นหน
“ ได้ครับ ! “ - ต้นหนตอบกลับออกมาดังๆ หลังจากนั้นเขาก็มองไปที่นาฬิกาก่อนจะตะโกนออกมา – “ เวลา 14.27 วันที่ 7 เมษายน ยานได้เจอกับการต่อสู้ ต้นหนรับหน้าที่สั่งการ ! “
เพื่อสั่งการให้ยานเข้าร่วมการต่อสู้นั้นต้องใช้ทักษะที่เชี่ยวชาญอย่างมาก คนเราต้องเรียนรู้กว่า 3 ปีบวกกับฝึกฝนอีกหลายปีกว่าจะมีสิทธิเป็นผู้สั่งการได้ จางเทีย ไม่ได้เรียนรู้เรื่องนี้มาก่อนและไม่เคยฝึกด้วย มันเกินกว่าความสามารถเขาที่จะสั่งการให้ยานเข้าร่วมการต่อสู้ได้
ดังนั้น จางเทีย จึงได้แต่งตั้งต้นหนที่มีประสบการณ์ในการสั่งการขึ้นมา จางเทีย ตัดสินใจว่าพวกเขาจะเข้าร่วมการต่อสู้หรือไม่ ส่วนต้นหนจะสั่งการวิธีสู้ให้กับลูกเรือ ยังไงซะก็ไม่มีใครอยากฝากชีวิตตัวเองไว้ในมือคนนอกหรอก
ตอนนั้นบทบาทของ จางเทีย น่ะเหมือนกับนักการเมือง จริงๆแล้วอำนาจของ จางเทีย น่ะมากกว่าพวกนักการเมือง ในอีกความหมายคือต้นหนคือที่ปรึกษาของเขา
“ แอตติจูด ! “- ต้นหนคำรามออกมาและทำให้ทั้งห้องมีบรรยากาศตึงเครียดขึ้นมาทันที
“ 2100...” - ลูกเรือคนหนึ่งที่ยืนอยู่ตรงหน้าได้ตอบกลับออกมาดังๆ
“ ระยะทางเท่าไหร่เราถึงจะไปใกล้เป้าหมาย ? “
“ 4’57’’ “ - อีกเสียงได้ตอบกลับ
“ ปรับมุม ภาคพื้นดิน สะพานที่แม่น้ำ มุม 0 องศา หางเสือหัน 20 ! “
ยานได้ปรับมุมทันที
หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีคนคุมหางเสือก็ได้ตะโกนออกมาดังๆ – “ ปรับมุมเรียบร้อย.. “
“ ขับตรงหน้าไป 30 วินาทีที่ความสูง 400...”
“ ย้ำขับตรงหน้าไป 30 วินาทีที่ความสูง 400... “ – คนให้สัญญาณได้ส่งสัญญาณแสงไปพร้อมกับตะโกนผ่านท่อส่งเสียง
หลังจากนั้น 30 วินาทีทุกคนในห้องยานก็เริ่มยึดที่จับในตัวห้องรวมไปถึง จางเทีย ด้วย หลังจากนั้นยานก็เริ่มมุ่งลงไปที่พื้นดิน
ตอนนั้น จางเทีย รู้สึกเหมือนกำลังตกจากตึกสูง เขารู้สึกว่าเลือดของเขาเริ่มร้อนขึ้นมา
หลังจากนั้นเกือบ 2 นาทียานก็เริ่มรักษาสมดุลได้
“ แอตติจูด 400...”
“ หน่วยระเบิด เตรียมระเบิดเจล กลุ่มละ 3 ความหนาแน่น 4 ...”
การต่อสู้ที่พื้นนั้นเริ่มชัดเจนขึ้นเมื่อ จางเทีย สูงจากพื้นไป 100 ม. ซอมบี้บางตัวได้พุ่งเข้ามาที่สะพานแล้ว บังคับให้ทหารต้องถอยกลับไปที่อีกด้านของสะพาน
ตอนนี้กองทัพมนุษย์จะยังไม่เห็นยานลำใหญ่นี้ จนกระทั่งตัวยานได้สร้างเงาขนาดใหญ่ขึ้นมาที่พื้น ทหารหลายคนจึงเงยหน้าขึ้นมามอง
ยานเพิ่งจะบินเข้ามาที่สะพานแห่งนี้
ซอมบี้ได้แห่กันขึ้นมาบนสะพานเหล็ก
“ ปล่อย.. “ – หลังจากที่ต้นหนคำรามออกมา ถังสีดำสามอันก็ได้ถูกปล่อยออกจากยานเหมือนกับไก่วางไข่ ในตอนที่อยู่สูงจากพื้น 20 ม. ถังสามอันก็ได้มีประเก็ดไฟขึ้นมา ตามมาติดๆคือถังพวกนั้นได้ระเบิดออกทำให้เกิดไฟสีดำบนฟ้า เส้นไฟสีดำพวกนั้นฟาดลงไปที่สะพานคล้ายกับแส้ไฟของพระเจ้า ผลก็คือทั้งสะพานรวมไปถึงพื้นดินข้างๆแม่น้ำและหัวสะพานเริ่มลุกไหม้ขึ้นมาทันที
ซอมบี้บนสะพานถูกเผาไปทันที มันเหมือนกับคบไฟนับไม่ถ้วนที่กำลังลุกไหม้รวมไปถึงโครงเหล็กและพื้นดินที่หัวสะพานด้วย
แส้นี้ยาวเกือบ 100 ม. มันเหมือนกับไฟนรกที่ร้อนยิ่งกว่า 2,000 องศา
ยานได้บินผ่านสะพานเข้าไปแล้วมุ่งหน้าเข้าไปหุบเขาที่ที่ซอมบี้แห่กันออกมา เมื่อเห็นฝูงซอมบี้ จางเทีย ก็ได้สูดลมหายใจเข้าลึกๆ มีซอมบี้กว่าหมื่นตัวด้านนอกหุบเขาแต่ข้างในนี้มีอย่างน้อย 7-8 หมื่นตัว มันเหมือนกับฝูงวัวที่ต้องการจะแห่กันไปกลืนกินผู้คน ซอมบี้ทุกตัวต่างก็ส่งเสียงร้องแปลกๆออกมา
“ ฆ่าพวกบัดซบนี่ซะ !” – จางเทีย คำรามออกมา
“ ปล่อย... “
...
“ ปล่อย... “
...
“ ปล่อย... “
หลังจากที่ปล่อยระเบิดไป 7 ครั้ง ทั้งหุบเขาก็เริ่มลุกไหม้ ซอมบี้มากมายโดนเผาและคร่ำครวญออกมา พวกมันอยากที่จะดับไฟโดยการกลิ้งไปกับพื้นแต่ยากที่จะทำได้ในหุบเขาแคบๆแบบนี้ อีกอย่างแล้วไขมันและแป้งในตัวพวกมันก็คือเชื้อไฟอย่างดี พวกมันทำได้แค่วิ่งไปรอบๆซึ่งทำให้ทุ่งหญ้าต่างๆในหุบเขาลุกไหม้ไปอีก ผลก็คือทั้งหุบเขานั้นเต็มไปด้วยเปลวไฟ
ซอมบี้นั้นอึดอย่างมาก แม้ว่าจะโดนเผาไปแล้วแต่พวกมันไม่ได้เปลี่ยนเป็นเถ้าไปทันที พวกมันไม่ได้ตายทันทีด้วยแต่ซอมบีทุกตัวนั้นไม่สามารถสู้ได้ต่อ ด้วยอุณหภูมิที่สูงแบบนี้ ลูกตาของพวกมันได้ถูกทำลายไปทันที
หนอนปิศาจนั้นอยู่ในสมองของซอมบี้ พวกมันไม่มีความรู้สึกกับความรู้สึกเจ็บทางกายภาพแต่พวกมันมีประสาทเฉียบคมในเรื่องอุณหภูมิมากกว่าคนธรรมดา ดังนั้นพวกมันจึงไม่อาจทนอุณหภูมิสูงๆได้
หลังจากเสียการมองเห็นไปแล้ว ซอมบี้ก็เริ่มชนกันไปมา แค่ไม่กี่นาทีก่อนที่ร่างกายพวกมันจะเปลี่ยนเป็นเถ้า พวกมันก็ได้ล้มลงไปที่พื้นและตายลงไป แม้ว่าจะตายแล้วแต่ตัวของพวกมันก็ยังคงไหม้ต่อไป
ซอมบี้หลายตัวพยายามโดดลงไปที่น้ำ ผลก็คือพวกมันโดนพัดหายไป มันยากที่จะบอกว่ามีกี่ตัวที่จะรอดไปได้กับกระแสน้ำที่ไหลเชี่ยว
กองทัพมนุษย์ที่อีกด้านของสะพานก็ถอยกลับไปอีก 100 ม. หลังจากที่ฆ่าซอมบี้ที่หลุดจากสะพานมาได้ ทุกคนต่างก็โห่ร้องออกมาเมื่อเห็นยานบินออกมาจากหุบเขาแล้ววนอยู่รอบหัว..
“ ตูม.. “ – ด้วยไฟที่ร้อนระอุ โครงเหล็กของสะพานเริ่มละลาย บางอันได้ละลายไปพร้อมกับสายเคเบิล สะพานเริ่มถล่มลงมา....