Chapter 586: ล็อกเป้าหมาย
ในตอนที่ฝนตกตลอดคืน จางเทีย ก็ทำการบ่มเพาะจนถึงเที่ยงคืน สุดท้ายแล้วเขาก็ได้สร้างชั้นสุดท้ายของเปลือกไข่ทองคำเจ็ดชั้นด้วยพลังวิญญาณและพลังฉีต่อสู้ของเขาได้ นี่บ่งบอกได้ว่าเขาก้าวไปในขั้นสองของการติดตั้งรูนแล้ว สิ่งที่เขาต้องทำในตอนนี้คือสร้างรูนลึกลับ 987 อันบนเปลือกไข่ทองคำ
จางเทีย พบกว่าจำนวนชีพจรที่เขาต้องปลุกขึ้นมาในร่างกายและรูนพิเศษที่เขาต้องสร้างขึ้นมานั้นคือ 987 อัน เขารู้ว่ามันต้องมีบางอย่างที่เกี่ยวข้องระหว่างสองอย่างนี้แน่แต่เขาไม่รู้ว่าทำไม
ถ้า จางเทีย ไม่เข้าใจบางอย่าง เขาก็จะเลิกคิดมัน มันก็เหมือนกับพระจันทร์ที่กลม บางอย่างไม่คู่ควรที่จะไปคิดต่อ อะไรที่มันเป็นไปแล้วก็ปล่อยให้มันเป็นไป ดังนั้น จางเทีย จึงไม่ได้กังวลเรื่องนี้เลยสักนิด
เทียบกับความกังวลพวกนี้แล้ว ความกังวลที่เขาต้องเจอะและสิ่งที่ส่งผลต่อโชคชะตาของเขาญาติและเพื่อนน่ะสำคัญกว่า
หลังจากนั้นหนึ่งคืนพลังวิญญาณและพลังฉีต่อสู้ที่เขาได้ใช้ไปจนหมดก็ฟื้นฟูกลับมาในตอนเช้าหลังจากที่ จางเทีย ได้ดื่มยารักษารอบด้านไป
ถ้าไม่จำเป็น จางเทีย จะไม่ใช้ความสามารถพิเศษที่ Castle of Black Iron ให้มาด้วยวิธีที่น่าตกใจ ดังนั้นแม้ว่าเขาจะสามารถเอาเครื่องร่อนไปเก็บข้างใน Castle of Black Iron ได้แต่เขาจะไม่เสี่ยงเปิดเผยความลับนี้ออกไป
ตอนนั้น จางเทีย ได้แต่ใช้ Castle of Black Iron เป็นกระเป๋าตังรึกาน้ำเพื่อที่จะเอาเงินรึน้ำออกมากินได้ มันไม่จำเป็นที่เขาจะต้องมาสร้างภาพปลอมๆเป็นนักบวชเหมือนที่เขาทำในป่าน้ำแข็งหิมะ
หลุมที่ด้านนอกถ้ำนั้นเต็มไปด้วยน้ำฝนที่ตกมาเมื่อคืน จางเทีย พบว่ามีกิ่งไม้สีฟันด้านนอก หลังจากที่หักออกมาแล้ว เขาก็เติมเกลือลงก่อนจะเอาน้ำมาพรม หลังจากนั้นเขาก็เริ่มแปรงฟันของตัวเอง
หลังจากที่ทำแบบนั้นแล้วเขาก็กินเนื้อแห้งไปสองชิ้นก่อนจะใส่เสื้อกันฝน หลังจากนั้นเขาก็ปกปิดร่องรอยของเขาที่ถ้ำนี้ก่อนจะออกไป
มันเป็นวันที่แสงแดดออก ไม่นานที่เขาออกจากถ้ำมา เขาก็เห็นพระอาทิตย์ที่ลอยตัวขึ้นสูง
จางเทีย รีบวิ่งผ่านป่าเข้าไปและทำการสำรวจเขตต่างๆที่เขาทำเครื่องหมายไว้บนแผนที่
...
ตอนบ่าย จางเทีย ได้หยุดที่ข้างหนึ่งของแม่น้ำซึ่งตัดผ่านป่าแห่งนี้มา เพราะฝนที่ตกหนักระดับน้ำที่นี่จึงเพิ่มขึ้นอย่างมาก เขานั่งยองๆที่ข้างๆแม่น้ำและมองศพที่ดูน่ากลัวไหลไปตามกระแสน้ำ
ศพของชายคนนี้ใส่เสื้อผ้าของคนธรรมดา ดูจากผิวแล้วมันไม่ได้อยู่ในน้ำมานานเพราะมันยังไม่ขึ้นอือดแต่ศพนี้ดูน่ากลัวนิดหน่อยเพราะครึ่งหนึ่งของหัวและคอหายไปเหมือนกับโดนสัตว์บางอย่างกัดเอา หลังจากที่เห็นศพนั้นแล้วแผลที่เปิดออกมาของศพก็ทำให้ จางเทีย ไม่สบายใจ
เพราะวันนี้เป็นวันที่แดดออก ศพจึงเริ่มส่งกลิ่นออกมา
จางเทีย ทำการตรวจสอบบาดแผลพร้อมกับต้องทนกลิ่นที่น่ารังเกียจนี่
นอกจากสัตว์ป่าแล้ว ซอมบี้ก็ทำแผลคล้ายแบบนี้ได้แต่เพราะโครงสร้างฟันของซอมบี้มันต่างจากสัตว์ป่า พวกมันจะทำแผลที่ต่างจากนี้ หลัง
จากที่โดนมนุษย์กัดจะมีรอยฟันของคนให้เห็น ในทางกลับกันถ้าโดนสัตว์ป่ากัดเอา มันจะมีการฉีกและลากของฟันแหลมๆของสัตว์ป่า
หลังจากที่ทำการตรวจสอบแล้ว จางเทีย ก็ได้ข้อสรุป – แผลที่ศพนี่ไม่ได้เกิดขึ้นจากสัตว์ป่าแต่เป็นซอมบี้
หลังจากที่ได้ข้อสรุปแล้ว จางเทีย ก็เริ่มตื่นเต้นขึ้นมา หลังจากที่มองไปยังต้นน้ำ เขาก็วิ่งตามทางน้ำขึ้นไป ระหว่างทางเขาพบหินและหอคอยแปลกๆเต็มไปทั่ว มีหน้าผาหลายแห่งที่คนธรรมดาไม่อาจจะข้ามไปได้ง่ายๆ ต้องขอบคุณที่ จางเทีย น่ะผ่านมันมาได้ตลอด
หลังจากนั้น 2 ชม. จางเทีย ก็ได้เดินทางมากว่า 70 กม.ตามทางน้ำมาแต่เขาก็ไม่พบเป้าหมายใดๆ ดังนั้น จางเทีย จึงต้องคิ้วขมวด ถ้าซอมบี้เป็นแสนตัวซ่อนตัวอยู่ที่นี่ พวกมันต้องทิ้งเบาะแสไว้
ในตอนที่เขาสงสัยในการสรุปของเขานั้น เขาก็ได้ยินเสียงบางอย่าง เมื่อเงยหน้าขึ้นไปดู เขาก็พบกับนกหัวขวานที่เอาหัวโขกต้นไม้อยู่
เมื่อเห็นนกนั่น ความคิดหนึ่งก็แว๊บขึ้นมาในหัว เขาตบหน้าผากตัวเอง ‘ โง่เอ้ย ลืมไปได้ไงว่าเป็นผู้ควบคุมสัตว์ เจ้าอยู่ในป่า เจ้าน่ะมีปัญหาเล็กๆน้อยๆแบบนี้ได้ไง ‘
จางเทีย เชื่อมพลังวิญญาณของเขากับเจดีย์วิญญาณในใจก่อนจะส่งข้อความไปยังนกหัวขวาน นกหัวขวานหยุดทันทีแล้วหันกลับมามอง จางเทีย ที่ยืนอยู่ด้านล่างต้นไม้
จางเทีย เอื้อมมืออกมา นกหัวขวานกระพือปีกบินออกมาจากต้นไม้มาเกาะที่มือของเขา ในเวลาเดียวกันมันก็ร้องออกมาเหมือนกับสงสัยว่าทำไม จางเทีย ถึงได้สื่อสารกับมันได้
นกหัวขวานเป็นสิ่งมีชีวิตระดับ 0 บังเอิญว่ามีผนึกที่ชั้นแรกของเจดีย์เหลืออยู่อีกอันซึ่งสามารถใช้ได้ผลกับสิ่งมีชีวิตระดับ 0 ได้ นี่คือผนึกพักฟื้นที่ จางเทีย ได้ผลิตมาตั้งแต่แรก มันเทียบกับผนึกด้านการป้องกันไม่ได้ มันเอาไว้ใช้ปกป้องและขับไล่สิ่งมีชีวิตให้หนีออกไปไม่ใช่ควบคุม แต่ผนึกพักฟื้นเองก็มีประโยชน์ บอกคร่าวๆคือตราบใดที่ใช้ผนึกนี้ มันจะไม่ได้ทำให้มีอันตรายจากสัตว์ระดับเดียวกันได้เป็นเวลานาน อีกอย่างแล้วผู้ควบคุมสัตว์ก็จะสามารถควบคุมสัตว์ได้ในเวลาอันสั้นด้วย
ด้วยผนึกนี้ จางเทีย สามารถควบคุมนกหัวขวานได้ 12 ชม. แม้ว่าจะไม่ได้แข็งแกร่งเท่าผนึกควบคุมซึ่งทำให้สัตว์ภักดีด้วยไปตลอดชีวิตแต่ จางเทีย ก็คิดว่า 12 ชม.นั้นก็เพียงพอกับเขาแล้ว
อีกอย่างแล้วมันจะน่าเสียดายหาก จางเทีย ไม่ใช่ผนึกในเจดีย์ชั้นแรกในตอนนี้
จางเทีย ใจเต้นรัว เขามองเข้าไปในหัวของนกหัวขวานแล้วใช้ผนึกนี้ออกไป ตามมาติดๆ จางเทีย รู้สึกได้ถึงเขาได้สร้างสายสัมพันธ์อันใกล้ชิดกับนกนี่ขึ้นมา
“ พาข้าไปยังที่ที่มีสิ่งมีชีวิตที่เยอะที่สุดที่เจ้าเห็นมา ! “ - จางเทีย สั่งการออกมา หลังจากนั้นเขาก็ยกแขนขึ้นปล่อยให้นกบินออกไป หลังจากนั้นมันก็วันรอบหัว จางเทีย อยู่สองรอบก่อนจะบินออกไปยังทิศทางหนึ่ง
จางเทีย รีบตามมันไป เมื่อห่างกันเกินไป นกก็ได้ไปเกาะที่กิ่งไม้แล้วมองกลับมาที่ จางเทีย ในตอนที่ จางเทีย เข้าไปใกล้ มันก็ค่อยบินต่อ
นกนี้มีชื่อเล่นว่าหมอไม้ มันมีการเคลื่อนที่เป็นบริเวณกว้าง ถ้านกนี่ไปเจอคนมากมายจริงๆ จางเทีย เชื่อว่ามันจะพาเขาไปเจอพวกนั้นได้ในไม่ช้า
หลังจากที่บินผ่านป่าทึบมากว่าชั่วโมง นกก็ได้บินไปด้านบนหุบเขาหมอกแล้วบินวนอยู่ที่นั่น จางเทีย ตระหนักได้ว่ามันต้องเห็นคนจำนวนมากที่นี่แน่ อีกอย่างแล้วบางอย่างที่น่ากลัวต้องซ่อนตัวอยู่ที่นี่แน่
“ เจ้าไปได้แล้ว เจ้าเป็นอิสระแล้ว ..” - จางเทีย สั่งการอีกรอบ จากนั้นนกก็ได้บินจากออกไป
จางเทีย ไปนอนด้านหลังหินก้อนใหญ่และจับตามองดูที่หุบเขาแห่งนี้
แม้ว่าจะเป็นวันที่แดดออกแต่ที่นี่ก็ยังปกคลุมไปด้วยหมอกหนา อีกอย่างแล้วมีหลายที่ในหุบเขาที่มีหอคอย,ต้นไม้ทั้งสองฝั่งของเนินเขาของมัน
จางเทีย เอาแผนที่ออกมาแล้วทำการตรวจสอบ เขาพบว่าที่นี่คือเขตที่น่าสงสัยซึ่งเขาได้ทำเครื่องหมายเอาไว้บนแผนที่ เขาผ่านที่นี่มาโดยเครื่องร่อนเมื่อหลายวันก่อนแต่เขาไม่เห็นอะไรจากบนท้องฟ้า
เพราะหมอกที่หนา แม้ว่ามันจะอยู่ที่พื้นแต่ระยะการมองเห็น 100 ม.ของเขาก็ไม่อาจจะมองผ่านหมอกได้
“ พวกซอมบี้ซ่อนอยู่ที่นี่รึไง ?”
ในตอนที่เขาคิดแบบนั้น จางเทีย ก็สีหน้าเปลี่ยน ตอนนั้นมีลมได้พัดเข้ามาซึ่งทำให้หมอกนั้นกระจายตัวออก จางเทีย ได้กลิ่นเลือดที่ลอยมาตามลม
จางเทีย เอาหอกออกมาจากหลังสองอันทันทีแล้วค่อยๆเดินไปข้างหน้าไปยังทิศทางที่ได้กลิ่นเลือดมา
มีถ้ำที่ถูกขุดไว้ในภูเขาซ่อนตัวเอาไว้ กลิ่นเลือดนั้นลอยมาจากถ้ำแห่งนี้ที่ซึ่ง จางเทีย เห็นพวกซอมบี้เดินลาดตระเวนกันอยู่
‘ พวกมันอยู่นี่ไง ! ‘ จางเทีย ตื่นเต้นขึ้นมาพร้อมกับคำถามที่แว๊บขึ้นมาในหัว ‘ ทำไมพวกซอมบี้ถึงได้มาซ่อนตัวกันที่นี่ ? พวกมันมาทำห่าอะไรกันที่นี่ .. ‘
จางเทีย อยู่ห่างจากถ้ำประมาณ 100 ม.
ทันใดนั้นก็ได้มีเสียงดังขึ้นมาจากปากถ้ำ ด้วยเสียงร้องโอดครวญและเสียงร้องก็ได้มีคนถูกแบกออกมา หลังจากนั้น จางเทีย ก็ได้ยินเสียงคนฮึดฮัด – “ อยากนี้รึไง ? พวกเจ้าคิดว่าเป็นใครถึงหนีได้ ? “
“ ได้โปรด ปล่อยพวกเราไปด้วย เราไม่กล้าทำแบบนั้นอีกแล้ว ! “
“ เมื่อเจ้าไม่อยากทำงาน งั้นก็เป็นอาหารของพวกหนอนไป กินมันซะ .. “ – ชายคนนั้นพูดอย่างไร้ปราณี
ซอมบี้จำนวนมากได้พุ่งเข้าหาคนพวกนั้นพร้อมกับส่งเสียงร้องออกมา หลังจากนั้น จางเทีย ก็ได้ยินเสียงกรีดร้องซึ่งทำให้เขาขนลุกไปทั่วทั้งตัว