px

เรื่อง : Castle of Black Iron
Chapter 588: แผนการของปิศาจ


Chapter 588: แผนการของปิศาจ
ไม่นาน จางเทีย ก็รู้ข้อมูลมากมายจากคนคนนั้น ชื่อเขาคือ ลอร์ สมาชิกคนหนึ่งของแคว้นไททานิค หลังจากที่กองทัพซอมบี้ได้มายึดแคว้นแล้ว พวกมันก็จับตัวเขาไว้ เขาถูกนำมาพร้อมกับคนมากมายมาที่นี่โดยพวกซอมบี้และกลายเป็นทาสและอาหารให้พวกมัน

หลังจากที่โดนจับแล้ว มนุษย์ได้รับการปฏิบัติแบบน่าสงสาร พวกเขาต้องทำงานหนักกว่า 10 ชม.ต่อวัน  พวกที่หมดแรงรึได้รับบาดเจ็บจนไม่อาจทำงานต่อได้อีกจะถูกซอมบี้กิน

“ งานหลักของที่นี่คืออะไร ? “ - จางเทีย ถามความสงสัยที่เขามีออกมา

“ หน้าที่ของเราหลักๆคือการสร้างอุโมงค์ที่นี่ มีอุโมงค์ที่นี่สองแห่ง อันหนึ่งไปทางเหนือ อีกอันไปทางใต้ อุโมงค์ไปทางเหนือน่ะทะลุไปแล้ว มันเชื่อมต่อกับเขตที่ปิศาจได้ยึดเอาไว้  อุโมงค์ไปทางใต้นั้นถูกขุดมาได้หลายสิบกิโลแล้ว !” – ลอร์ ตอบ

ใจของ จางเทีย เต้นรัว  เขาเข้าใจงานของพวกซอมบี้ที่นี่ทันที

เพราะความได้เปรียบของกองทัพยานมนุษย์บนฟ้าและอันตรายจากระเบิดนักเล่นแร่แปรธาตุ  ปิศาจจึงวางแผนที่จะขุดอุโมงค์ผ่านไปยังที่ราบเซลเนส  หากปิศาจไปโผล่ด้านหลังแนวป้องกันได้ แนวป้องกันได้แตกแน่

นี่ไม่ใช่แค่วิธีเดียวที่ปิศาจใช้ในเซลเนสแต่มันเป็นวิธีที่คุ้มค่ามาที่สุด สำหรับปิศาจแล้วพวกมันแค่ต้องเอากองทัพซอมบี้และคนมาที่นี่จัดการแผนนี้  นี่น่ะไม่ได้ให้พวกปิศาจต้องทุ่มเทอะไรมากมายแต่ตราบใดที่สำเร็จ มันจะช่วยพวกมันได้อย่างมาก

“ มีซอมบี้ที่นี่เท่าไหร่ ? “

“ ประมาณ 3 แสน “
“ พวกคนล่ะมีเท่าไหร่ ? “

“ ประมาณ 1 แสน สักพักพวกมันก็จะพากันคนมาจากอุโมงค์ทางเหนือเพื่อเป็นอาหารและคนงานให้ปิศาจ “
ในตอนที่ได้ยินแบบนั้น  จางเทีย ก็รู้ว่าการตัดสินใจของศูนย์พันธมิตรเกี่ยวกับป่านี้น่ะไม่ได้ถูกต้อง พวกที่ซ่อนตัวในป่าน่ะไม่ใช่แค่ซอมบี้ 3 แสนตัวแต่ยังมีมนุษย์ที่ถูกขนมาที่นี่ด้วย โลกใต้ดินที่ จางเทีย อยู่นี้กลายเป็นสถานีสำหรับปิศาจเพื่อแผนการนี้ไปแล้ว

“ ข้อมูลนี้สำคัญมาก ข้าต้องบอกเรื่องนี้กับศูนย์  เราต้องหยุดปิศาจจากการทำแผนการนี้ให้ได้ “
“ ใครกันที่ร่วมมือกับพวกซอมบี้ ? “

เมื่อพูดถึงคนพวกนั้น ลอร์ ก็ได้แสดงสีหน้าเกลียดชังออกมา – “ พวกกลุ่มสามตา หลังจากที่ปิศาจยึดแคว้นไททานิคเอาไว้แล้ว พวกกลุ่มสามตาก็ได้มาร่วมมือกับพวกปิศาจในการดูแลที่นี่ ภายใต้การปกครองของพวกมัน บางคนถึงกับสาบานว่าจะจงรักภักดีกับพวกมันเพื่อที่ให้ตัวเองรอด ! “
“ สถานการณ์ของเขตที่โดนปิศาจยึดตอนนี้เป็นยังไง ? “

“ มันซับซ้อนมาก ปิศาจได้ใช้กฎอันโหดร้ายออกมาในเขตนั้น ในขณะเดียวกันพวกมันก็เริ่มแบ่งแยกมนุษย์เป็นชนชั้น พวกคนที่ไม่ทำตามคำสั่งก็จะถูกเปลี่ยนให้เป็นซอมบี้  พวกคนที่ยอมเป็นทาสจะมีชีวิตอย่างน่าอนาถ พวกกลุ่มสามตากลายมาเป็นตัวแทนของปิศาจและได้รับการดูแลแบบชนชั้นสูง  ทุกคนที่อยากเป็นชนชั้นสูงต้องเป็นกลุ่มสามตาเพื่อได้รับสถานะนั้น อีกอย่างแล้วชีวิตและสิทธิก็จะได้รับการรับรอง พวกมันมีทาสได้ด้วยและมีซอมบี้เป็นลูกน้องได้อีก ! “

จางเทีย ตะลึงกับข้อมูลนี้ เขาคิดว่าปิศาจในเขตที่ถูกยึดนั้นจะเผาทุกอย่างเหมือนกับทำในตอนสงครามครั้งที่สอง เขาไม่คิดว่าปิศาจนั้นจะฉลาดกว่าเดิม พวกมันเริ่มทำลายมนุษย์จากด้านในแล้วตั้งกฎใหม่ขึ้นมา ด้วยกฎแบบนี้เขตที่ถูกยึดนั้นจะเริ่มให้การสนับสนุนพวกปิศาจ ในอนาคตมนุษย์อาจจะต้องมาสู้กันเอง

สงครามครั้งนี้อาจกินเวลากว่าร้อยปี การเตรียมการของปิศาจนี้บ่งบอกว่าพวกเขาต้องสู้กับปิศาจเป็นเวลานาน

“ เจ้ามีอาหารมั้ย ? “ - เมื่อเห็น จางเทีย คิดบางอย่าง  ลอร์ ก็กลืนน้ำลายและมอง จางเทีย ด้วยสีหน้าอ้อนวอน
จางเทีย ส่งเนื้อแห้งและขวดน้ำให้ – “ ทาสที่นี่กินอะไรกัน ?”
ในตอนที่เห็นเนื้อแห้งกับขวดน้ำ ลอร์ ก็รีบคว้าไปกินทันที ในเวลาเดียวกันเขาก็ตอบกลับ – “ เห็ดและต้นไม้ เรา..กินพวกมัน..และก็มีแมลงกับหนู..แต่เราน่ะหามันไม่ค่อยได้แล้ว...พวกปิศาจบังคับ...ให้เรา...กินกันเอง...บางคนทนไม่ได้....สุดท้ายก็ไปฆ่าตัวตายที่ลาวา...นี่น่ะเกิดขึ้นทุกวัน...ข้าไม่เคยกินเนื้อคน..ข้าต้องการที่จะหนี...เมียกับลูกข้าอยู่ที่นี่...ข้าต้องหาทางให้พวกเขาหนีให้ได้.. “

จางเทีย เงียบ เขาถอนหายใจในใจเพราะสงสารคนที่นี่ ตั้งแต่ที่มาที่นี่พวกทาสนั้นมีโชคชะตาที่ต้องพบเจอกับความตาย น้อยคนนักที่จะทนมันได้ไปนานๆ

“ กองทัพคน...จะมา...ช่วยพวกเราเหรอ ? “ - ลอร์ ถาม จางเทีย ในตอนที่เขากำลังกินเนื้อแห้ง

เมื่อมองไปยังสีหน้าคาดหวังของ ลอร์  จางเทีย ก็รู้สึกอายที่จะบอกว่าเขามาที่นี่คนเดียว
เมื่อรู้ความหมายของการเงียบของ จางเทีย  ลอร์ ก็หยุดกินทันทีและมอง จางเทีย ด้วยสีหน้าตะลึง – “ จะ...เจ้ามาที่นี่คนเดียวงั้นเหรอ ? “

“ ใช่ ข้ามาที่นี่คนเดียว ! “ - จางเทีย ตอบกลับอย่างใจเย็น

ลอร์ อ้าปากค้าง ความหวังที่มีก่อนหน้านี้หายไปทันที อาหารเขายังเหลืออีก 2/3  หลังจากที่กลืนน้ำลายไปสองรอบ เขาก็เอากระดาษมาห่อมันไว้

“ ข้าต้องการ...ต้องการหาทางออกไปจากที่นี่...และพาเมียกับลูกข้าออกไปด้วย ! “ - เขาบอกกับ จางเทีย
“ เจ้าทำไม่ได้ มีซอมบี้เดินลาดตระเวนอยู่ตำแหน่งสำคัญจากที่นี่จนไปถึงทางเข้า มันเป็นไปได้หากเจ้ามีความแข็งแกร่งและการตอบสนองเท่ากับนักสู้ระดับ 9 ถ้าเจ้ายังฝืนไปต่อ เจ้าจะเป็นได้แค่อาหารของพวกซอมบี้ แม้แต่ข้าก็ยังต้องใช้เวลาสักพักกว่าจะมาที่นี่ได้ “

จางเทีย รู้สึกว่าเขาไม่สามารถพา ลอร์ ออกจากที่นี่ได้โดยไม่ทำให้พวกซอมบี้รู้ตัว ถ้าซอมบี้เจอพวกเขา  ซอมบี้จำนวนมากจะเข้ามาในถ้ำแล้วล้อมกรอบพวกเขาไว้ ถ้าเป็นแบบนั้น จางเทีย คงยืนยันความปลอดภัยของ ลอร์ ไม่ได้

หลังจากที่ได้ยินแบบนั้น ลอร์ ก็ได้นอนลงกับพื้นอย่างกับคนหมดแรง
“ เจ้ามีครอบครัวที่นี่มั้ย ? “

“ มี เมียกับลูก..” - ลอร์ เริ่มสะอื้นออกมาเบาๆ เขาลูบผมตัวเอง – “ ข้ามองพวกนั้นโดนกินไม่ได้..ข้าทนไม่ได้ที่จะเห็นคนอื่นกินพวกนั้น...เห็ดและต้นไม้ก็เริ่มน้อยลงแล้ว...ถ้าเป็นแบบนั้น...พวกนั้นคง...คง... “

ลอร์ ไม่ได้พูดอะไรออกมาอีกแต่มันทำให้ใจของ จางเทีย เต้นรัว  ตอนนั้นเขาแค่ต้องการหาตำแหน่งของพวกซอมบี้ เขาทำงานของเขาเสร็จแล้ว เขาสามารถออกจากที่นี่ตอนไหนก็ได้

แต่เมื่อมองสีหน้าสิ้นหวังของชายตรงหน้าที่เป็นทั้งสามีและพ่อพร้อมกับคิดถึงกองกระดูกและฉากต่างๆที่เห็นมา จางเทีย ก็เริ่มที่จะรู้สึกสงสารพวกนี้

บางทีไม่นานเขาก็จะเป็นพ่อคน ดังนั้น จางเทีย จึงเข้าใจบทบาทและความรับผิดชอบของผู้ชาย ถ้าพ่อไม่สามารถเปลี่ยนสถานการณ์เลวร้ายที่เมียกับลูกต้องเจอ เขาคงเป็นบ้าจากความสิ้นหวัง
จางเทีย กัดฟันแน่น – “ บัดซบ ช่างมันเถอะ.. “

จางเทีย เอามือวางที่ไหล่ของ ลอร์ แล้วกระซิบ – “ เมียกับลูกเจ้าอยู่ไหน ? เจ้าพาพวกนั้นมาที่นี่ได้รึเปล่า ? “

ลอร์ เงยหน้าขึ้นมอง จางเทีย ด้วยสีหน้าสับสน – “ เจ้าต้องการอะไร ? “

“ ข้าอาจจะพาพวกเจ้าออกจากที่นี่ได้ ! “

“ จริงเหรอ ? “ - ลอร์ แทบจะดีดตัวขึ้นจากพื้น   จางเทีย รีบกดอีกฝ่ายลงแล้วเอามือปิดปากอีกฝ่าย หลังจากนั้นเขาก็มองไปยังพวกซอมบี้และพวกกลุ่มสามตาด้านล่าง – “ ต้องขอบคุณที่พวกมันไม่เห็นเรา “

“ ข้าพาเจ้าไปที่อื่นได้ มันค่อนข้างพิเศษ หลังจากที่เข้าไปแล้ว เจ้าอาจจะไม่ได้ออกมา ! “

“ อ่ะ ? เจ้าหาที่ซ่อนอื่นในโลกใต้ดินนี้ได้เหรอ ? “ - ลอร์ ถามออกมาด้วยความทึ่งและตาที่กลับมาเป็นประกายอีกครั้ง

“ ก็เกือบแบบนั้น ! “ - จางเทีย ตอบกลับสั้นๆ  - “ ที่นั่นน่ะก็เหมือนกับที่โลกใต้ดินนี้แต่มันใหญ่กว่า มันเป็นที่ปิดแต่เจ้าจะมีอาหารและสภาพแวดล้อมดีๆที่นั่น ยิ่งกว่านั้นปิศาจเข้าไปที่นั่นไม่ได้  เจ้าอยากจะไปมั้ย ?"

“ อยากสิ...ข้าอยาก .. “ – ลอร์ รีบพยักหน้า – “ ตราบใดที่ข้าไม่ต้องเป็นสัตว์อสูรรึอาหารของพวกปิศาจ เรายอมทำทุกอย่างเพื่อเจ้า “

“ เจ้าเอาคนในครอบครัวมาที่นี่ได้รึเปล่า ?”

“ ข้าทำได้ .. “ – ลอร์ กัดฟันแน่น...
...
หลังจากนั้นไม่กี่นาที ลอร์ ก็ได้ก้มตัวลงแล้วคลานออกไป   จากนั้น จางเทีย ก็ไปรอในที่ที่นัดเอาไว้...
...
หลังจากนั้น ลอร์ ก็กลับมาพร้อมกับคนกว่า 30 คนแทนที่จะเป็นแค่ 2 คน...

 

รีวิวผู้อ่าน