Chapter 602: เครื่องบินพลังคน
ตั้งแต่ที่ จางเทีย โดนปิศาจปีกไล่ล่าและต้องขับลงไปในน้ำเพื่อหนีครั้งสุดท้าย ช่างของรัฐฮูนก็ได้ยุ่งอยู่กับสร้างเครื่องร่อนเครื่องใหม่ให้ จางเทีย
เพื่อที่จะสร้างเครื่องร่อนใหม่ให้กับ จางเทีย ฮอร์สัน หัวหน้าเจ้าหน้าที่ของฐานรัฐฮูนถึงกับติดต่อไปยังรัฐฮูนด้วย ในที่สุดรัฐฮูนก็ได้ส่งผู้เชี่ยวชาญทีมหนึ่งพร้อมกับอุปกรณ์และเครื่องมือต่างๆมา
ก่อนที่ จางเทีย จะรู้ข่าวนี้ ทีมผู้เชี่ยวชาญก็ได้มาถึงแล้ว จางเทีย รู้สึกอายนิดๆ หลังจากที่ได้ยินผู้การอธิบาย จางเทีย ก็รู้ว่าเขาค่อนข้างมีชื่อเสียงที่โด่งดังในรัฐฮูน
หลังจากการกระทำวีระบุรุษของเขาในฐานได้พูดไปทั่วรัฐฮูนผ่านสื่อต่างๆในรัฐ พลเมืองของรัฐเกือบทุกคนรู้ว่ามีทหารอากาศผู้กล้าหาญที่ถูกเรียกว่าอินทรีย์เซลเนสที่ซึ่งสู้กับปิศาจปีกมากมายและไล่พวกมันหนีโดยใช้เครื่องร่อนที่รัฐฮูนสร้างขึ้นมา
ตอนนั้น จางเทีย ถือว่าเป็นไอดอลของรัฐฮูนก็ว่าได้
ดังนั้นหลังจากที่รู้ว่าเครื่องร่อนเครื่องที่สองของ จางเทีย พังลง รัฐฮูนก็ได้ส่งผู้เชี่ยวชาญที่สุดมายังเซลเนสพร้อมกับอุปกรณ์และเครื่องมือต่างๆเพื่อสร้างเครื่องร่อนใหม่ให้กับ จางเทีย เพื่อที่จะรักษาเกียรติของพวกเขา
ตามที่ผู้การพูดมาแล้วมันถือว่าเป็นเกียรติของรัฐที่อินทรีย์เซลเนสขับเครื่องร่อนของพวกเขาในการสู้กับปิศาจปีกเพื่อมนุษย์
ในตอนที่ทีมผู้เชี่ยวชาญมาถึง พวกเขาได้เจอกับ จางเทีย สองรอบและพูดคุยกับเขา เพราะนี่เป็นฤดูฝน เครื่องร่อนจึงมักจะเสียงแรงขับเคลื่อนจากกระแสลม อีกอย่างแล้ววันที่ฝนตกคือบททดสอบครั้งใหญ่ของยานที่ไม่มีเครื่องยนต์ ในตอนที่ช่างได้คุยกับ จางเทีย ว่าเขาต้องการเครื่องร่อนแบบไหน จางเทีย ก็บอกพวกเขาไปตามนี้ :
“ ข้าสามารถใช้พลังลมและกระแสลมได้เต็มที่ ข้าคิดว่าเจ้าน่าจะทำให้มันดีขึ้นในด้านนี้ยากแต่สถานการณ์ในสนามรบนั้นซับซ้อนอย่างมาก อย่างในสองเดือนที่แล้ว เพราะฝนที่ตกหนัก ข้าจึงไม่อาจใช้เงื่อนไขทั่วไปเหล่านี้ได้ ซึ่งทำให้ข้าหมดหนทาง มันจะอันตรายอย่างมากกับการขับเครื่องร่อนในสภาพอากาศที่เลวร้าย ถ้าเป็นไปได้ข้าหวังว่าจะมีแรงขับเคลื่อนอย่างอื่นเพื่อที่จะไม่ต้องพึ่งกระแสลมและลม ข้าหวังว่าจะบินได้อย่างอิสระบนท้องฟ้าโดยเครื่องร่อนเหมือนกับการขี่จักรยาน “
ในตอนที่ จางเทีย พูดแบบนั้น เขาไม่คิดว่าผู้เชี่ยวชาญจะทำมันได้ เขาแค่บอกสิ่งที่เขาต้องการไป แม้ว่าพวกนั้นจะทำไม่ได้แต่มันก็ไม่ได้ส่งผลเสียอะไรกับ จางเทีย แต่ถ้าทำได้มันจะสร้างความแปลกใจให้กับ จางเทีย อย่างมาก นี่บ่งบอกว่า จางเทีย จะมีอิสระบนท้องฟ้ามากกว่าเดิม
ไม่กี่วันหลังจากที่ จางเทีย บอกความต้องการของเขา ผู้เชี่ยวชาญก็ได้เชิญ จางเทีย ไปทำการทดสอบร่างกายของเขาถึงสองรอบ
จางเทีย ไม่เข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างคนขับและสภาพร่างกาย แต่เขาก็ยังไปอยู่ดี ในการทดสอบร่างกาย จางเทีย จำได้ว่าผู้เชี่ยวชาญทุกคนต่างก็มองเขาด้วยตาที่เป็นประกาย...
ตั้งแต่นั้นทีมผู้เชี่ยวชาญก็ไม่ค่อยติดต่อ จางเทีย เลย จนกระทั่งไม่นานมานี้ จางเทีย ได้รับแจ้งว่าเครื่องร่อนลำใหม่ถูกสร้างขึ้นมาแล้ว พวกนั้นต้องการให้เขาไปดู
ในวันที่ 7 ตุลาคม ที่ฐานของรัฐฮูน
จางเทีย กลับไปที่คลังฐานนั้นอีกครั้งที่ซึ่งเขาได้เห็นเครื่องร่อนลำใหม่ซึ่งทำขึ้นโดยช่างหลายสิบคนของรัฐฮูนใน 1 เดือนที่ผ่านมา
เครื่องร่อนนี้ดูคล้ายกับ WindTalker II ลำเก่าแต่ส่วนที่ต่างกันอย่างมากคือลำนี้มีใบพัดสองอันบนหัว
ในตอนที่ จางเทีย เข้าไปในห้องโดยสาร เขาพบว่าการออกแบบและอุปกรณ์ด้านในนั้นเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง คันเร่งที่เท้านั้นถูกแทนที่ด้วยที่ถีบเหมือนกับจักรยาน มีการเปลี่ยนแปลงที่ส่วนหาง ก่อนหน้านี้หางของมันจะทำได้แค่ดึงขึ้นรึลงแต่ จางเทีย พบว่าตอนนี้มันสามารถหมุนได้ 90 องศาไปทางซ้ายและขวาได้ มีด้ามจับอีกอันไว้ผลักด้านล่างส่วนหางนี้ซึ่งการทำงานของมันยังไม่ชัดเจนนัก
นอกจากการเปลี่ยนแปลงพวกนี้แล้วเครื่องร่อนยังคงเหมือนกับของตระกูลจาง บอกได้ว่าที่นั่งสามารถขยับได้ มีด้ามจับสองอันที่ทางซ้ายและขวาซึ่งใช้มือยกได้ อีกอย่างแล้วส่วนปิดด้านล่างห้องโดยสารก็ยังเลื่อนออกได้อยู่
จางเทีย มองไปรอบๆห้องโดยสาร เขาอดไม่ได้ที่จะลองเหยียบไปที่ตัวถีบ เขาอยากจะลองดูการทำงานของมัน
มันยากมากที่คนธรรมดาจะถีบคันเร่งนี้ได้ คนที่อ่อนแอคงขยับได้ไม่กี่ครั้งแต่สำหรับ จางเทีย มันง่ายเหมือนกับที่คนธรรมดาถีบจักรยาน
ในตอนที่ที่ถีบนั้นขยับ ใบพัดสองอันบนหัวเครื่องร่อนก็เริ่มที่จะหมุนพร้อมกับส่งเสียงออกมา จางเทีย เพิ่มความเร็วในการถีบมากขึ้น จากนั้นเขาก็พบว่าทั้งเครื่องร่อนนั้นเริ่มพุ่งไปข้างหน้า
ในตอนที่เครื่องร่อนวิ่งออกจากคลังก็ได้มีความคิดหนึ่งแว๊บขึ้นมาในหัว จางเทีย จางเทีย ขยับคันบังคับไปทางขวาซึ่งทำให้เครื่องร่อนหันไปทางขวา จางเทีย ขยับคันโยกไปทางซ้ายก็ทำให้เครื่องร่อนหันไปทางซ้ายด้วย
จางเทีย เริ่มตื่นเต้นอย่างมาก ในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าพวกผู้เชี่ยวชาญนั้นคิดอะไร ตอนนี้เขาผลักคันบังคับไปข้างหน้าที่พื้น เขาก็สามารถบังคับให้มันพุ่งไปข้างหน้าได้
จางเทีย กระโดดออกมาจากห้องโดยสารด้วยสีหน้าดีใจ – “ พวกเจ้าทำมันได้ยังไง ?”
“ สิ่งที่เจ้าบอกเราทำให้เราเกิดแรงบันดาลใจขึ้นมา หลังจากคิดดีๆแล้วเราก็ได้ยืมความคิดของการสร้างเครื่องบินก่อนภัยพิบัติมา เราได้ใช้ฟันเฟืองต่างๆและโซ่ เพื่อส่งพลังที่ได้จากการปั่นคันพวกนั้นส่งต่อไปยังใบพัดด้านบนเพื่อให้เครื่องร่อนนี้มีความสามารถเหมือนกับเครื่องบินของมนุษย์ก่อนภัยพิบัติ มันจะมีแรงขับเคลื่อนอื่นหากไม่มีกระแสลมและพลังลม “
“ ขอบคุณ พวกเจ้านี่ยอดเยี่ยมจริงๆ ! “
“ เครื่องร่อนนี้ออกแบบมาเพื่อเจ้าโดยเฉพาะ การออกแบบนี้ไม่ได้ผลกับคนอื่น พวกเขาอาจจะไม่มีแรงพอที่จะรักษาการบินนานๆได้เหมือนกับเจ้า เจ้ายังจำการทดสอบร่างกายที่เราให้เจ้าทำได้มั้ย เราพบว่าขาของเจ้าทรงพลังอย่างมาก อีกอย่างแล้วร่างกายของเจ้าและความอึดก็ยอดเยี่ยม ถ้าแรงจากขานั้นเปลี่ยนเป็นพลังเครื่องกลได้ ขาของเจ้าอาจจะเท่ากับเครื่องยนต์ 20 แรงม้า มันทำให้เราออกแบบสิ่งนี้ออกมา “
“ อ่ะ ? ขาข้าเหมือนกับเครื่อง 20 แรงม้า มันหมายความว่ายังไง ? “
“ คนธรรมดาที่ไม่ได้ปลุกจุดชีพจรนั้นจะสามารถสร้างแรง 1 แรงม้าต่อนาทีได้ ใน 10 นาทีคนธรรมดาก็จะระเบิดพลังมาได้แค่ครึ่งแรงม้า 20 แรงม้านั้นก็เหมือนกับเจ้านอนลงแล้วใช้ขายกของหนัก 1500 กก.ขึ้นสูง 1 ม.ใน 1 วินาที อีกอย่างแล้วเจ้าทำมันซ้ำได้อีก มันไม่ใช่การระเบิดแรง มันเป็นแรงที่ใช้ออกมาได้ซ้ำๆ พูดถึงการระเบิดแล้ว หลายคนสามารถยกของหนัก 1500 กก.ขึ้นสูง 1 ม.ใน 1 วินาทีด้วยเท้าได้แต่น้อยคนนักที่จะทำซ้ำได้เป็นเวลาครึ่งชั่วโมงรึหนึ่งชั่วโมง “
“ หือ ข้าเข้าใจแล้ว ! “ - จางเทีย เข้าใจมันทันที เขาไม่คิดว่าเท้าของเขาจะเทียบได้กับเครื่อง 20 แรงม้า มันทำให้เขาภูมิใจในตัวเองที่มีความสามารถพิเศษแบบนี้
“ ข้าขับมันขึ้นไปบนฟ้าได้โดยการปั่นพวกนั้นงั้นเหรอ? “
“ แม้ว่าเราจะติดตั้งหน่วยทำงานช่วยการวิ่งของเครื่องร่อนโดยการปั่นที่ถีบพวกนั้นแต่มันก็ต้องใช้แรงของเจ้าเยอะแต่ในตอนที่เจ้าบินขึ้นไปบนฟ้ามันจะต่างกัน ตราบใดที่เจ้ามีแรงพอที่จะทำให้ใบพัดหมุนที่ 800 รอบต่อหน้าที เจ้าก็จะสร้างแรงขับเคลื่อนพอให้เครื่องร่อนนี้ได้ มันจะมีการบินที่ยอดเยี่ยมและควบคุมเครื่องร่อนนี้ได้โดยไม่ต้องพึ่งสภาพอากาศ เรารู้สึกว่าเครื่องร่อนนี้น่าจะเรียกว่าเครื่องบินพลังคนแทนที่จะเป็นเครื่องร่อน ! “
“ เครื่องบินพลังคน มันฟังดูน่าสนใจดีนะ ! “ - จางเทีย ยิ้ม ในตอนที่เขานึกถึงองค์กรพี่น้องทะยานฝัน เขาก็รู้สึกว่าเขาได้คิดว่ามันต้องเกี่ยวข้องกับเครื่องบิน เขาไม่คิดว่าเขาจะได้ขับเครื่องบินจริงๆแล้ว
“ ข้าลองดูตอนนี้ได้มั้ย ? “
“ แน่นอน ! “
“ ข้ามีคำถามสุดท้าย ด้ามจับด้านล่างเอาไว้ใช้ทำอไร ? ข้าเห็นข้อมูล 50,30,15,5 อากาศและพื้น มันหมายถึงอะไร ? “
“ นี่คือตัวส่งผ่าน มันสามารถปรับอัตราให้ลดลงได้ระหว่างใบพัดและตัวถีบอีกทั้งยังทิศทางของพลังขับเคลื่อนที่ตัวถีบ มันมีการทำงานสองอย่างและเฟืองสี่ตัว เฟืองตัวสูงสุดแทนว่าเจ้าสามารถให้ใบพัดหมุน 50 รอบโดยการปั่นไปหนึ่งรอบ อันต่ำลงมาก็แทนว่าหมุน 30 รอบต่อการปั่นหนึ่งรอบ มันปรับตามแรงของเจ้า คำว่าอากาศและดินแทนทิศทางของแรงที่ให้กับใบพัด อากาศหมายถึงเจ้าสามารถให้แรงกับใบพัดได้ ส่วนคำว่าดินหมายถึงการส่งแรงไปที่ล้อและให้มันวิ่งที่พื้นเหมือนจักรยาน .. “
...
หลังจากนั้นไม่กี่นาทีในตอนที่ จางเทีย รู้ถึงการทำงานของมัน เครื่องนี้ก็ถูกผลักออกไปที่ลู่วิ่ง
ในตอนที่ จางเทีย กลับไปที่ห้องโดยสาร เขาก็ผลักด้ามควบคุมไปที่คำว่าพื้น หลังจากนั้นเขาก็เริ่มปั่นที่เหยียบทันที...
ครั้งนี้ จางเทีย ปั่นมันเหมือนกับปั่นจักรยานซึ่งทำให้เครื่องร่อนวิ่งเร็วขึ้นเรื่อยๆ ในที่สุดมันก็พุ่งออกจากลู่วิ่งและบินขึ้นไปบนฟ้า
หลังจากที่บินขึ้นมาแล้ว จางเทีย ก็ได้โยกคันไปที่ตัวเลข 50 หลังจากนั้นเขาก็เริ่มปั่นต่ออย่างรวดเร็วซึ่งทำให้ใบพัดเริ่มหมุนอย่างรวดเร็ว...
ในที่สุดด้วยการไม่มีแรงลมและกระแสลมมาช่วย จางเทีย ก็ได้บินเครื่องร่อนนั้นขึ้นด้วยพลังจากเท้าตัวเอง
...
มันยากที่อธิบายความรู้สึกในการขับเครื่องนี่ ถ้าเขาขับเครื่องร่อนธรรมดา เขาต้องสนใจแรงลมและทิศทางของอากาศแต่การขับเครื่องนี่ จางเทีย รู้สึกเหมือนเป็นอิสระขึ้นมาจริงๆ
จางเทีย รู้สึกว่ามันเหมือนกับจักรยานบนท้องฟ้า ตราบใดที่เขามีแรง เขาแค่ต้องปั่นมันต่อเพื่อที่จะบินในท้องฟ้า
ในตอนที่บินอยู่นั้น จางเทีย ขับมันเหมือนกับขับเครื่องร่อนในกระแสอากาศเพื่อที่เขาจะได้พักฟื้นฟูแรงแต่ในตอนที่ไม่มีกระแสอากาศให้ใช้ จางเทีย ก็ขับมันได้ตามใจโดยการปั่นไปที่ที่เหยียบพวกนั้นโดยไม่ต้องสนสภาพอากาศ
ถ้า จางเทีย ปั่นเครื่องนี้เข้าไปในกระแสลม จางเทีย พบว่ามันจะช่วยให้ความเร็วในการบินเพิ่มขึ้นอย่างน้อย 20-30%
ด้วยเครื่องบินนี่ จางเทีย เริ่มมั่นใจมากกว่าเดิมกับการทำงานครั้งนี้....