Chapter 610: โดนป้ายสี
สิ่งที่อยู่ตรงหน้า จางเทีย คือใบโฆษณา ด้านบนของใบนั้นมีข้อความน่าตกใจ --- “ จางเทีย อินทรีย์เซลเนสยอมแพ้ให้กับตระกูลศักดิ์สิทธิ์และกล่อมให้พันธมิตรเลิกต่อต้าน “
ด้านล่างข้อความนั้นคือคำแนะนำเรื่องของ จางเทีย ที่ทำการยอมแพ้ให้กับปิศาจพร้อมกับรูป
คำพูดพวกนี้ไร้สาระแต่รูปน่ะเป็นของจริง
ในรูปแรก จางเทีย ใส่ชุดสุดสง่าและนั่งรถคันเดียวกัน สกาล่า
ในรูปที่สอง จางเทีย ยืนอยู่ข้างๆ สกาล่า และชี้ออกไป
ในรูปที่สามคือแผนผังแนวป้องกันของเซลเนส
ในสองรูปแรก จางเทีย ไม่ได้ดูเหมือนโดนบังคับเลยเพราะมุมของการถ่ายภาพ ในทางกลับกันเขาดูเหมือนทำตัวสนิทกับ สกาล่า โดยเฉพาะในรูปที่สองที่ยืนด้วยกันกับ สกาล่า จางเทีย มองไปที่หอคอยสุสาน พื้นหลังเบลอๆของรูปที่สามคือทาสที่ยืนต่อแถวรอให้หอคอยสุสานกิน รูปภาพพวกนี้ทำให้คนอื่นคิดว่า จางเทีย น่ะเป็นเหมือนกับ สกาล่า ซึ่งตัดกันกับทาสที่น่าสงสร
เอาจริงๆแล้วแม้ว่า จางเทีย จะอยู่ในเซลเนสมานานแต่เขาก็ไม่เคยรู้แผนผังแนวป้องกันของเซลเนสเลย เพราะมันแบ่งลำดับชั้นเอาไว้แต่ในข้อความที่บอกถึงแนวป้องกันนี้คือสิ่งที่ จางเทีย มอบเป็นของขวัญให้กับตระกูลศักดิ์สิทธิ์ซึ่งเป็นข้อความในรูปที่สาม
เพราะความแข็งแกร่งของ จางเทีย ถูกผนึกเอาไว้และแหวนของเขาก็โดนยึดไป จางเทีย ไม่รู้ว่ามีใครแอบถ่ายรูปเขาโดยใช้กล้องส่องจากไกลๆ รูปน่ะเป็นของจริงแต่พื้นหลังและคำพูดน่ะง่ายที่จะทำให้คนอื่นเข้าใจผิดได้
“ นี่มันเพื่ออะไร ? “ - จางเทีย ถาม สกาล่า อย่างเย็นชา
“ เมื่อวานกองทัพปิศาจปีกของเราได้แจกจ่ายใบนี่ 300,000 ใบไปทั่วเซลเนส ตอนนี้ทหารเกือบทุกคนในเซลเนสน่าจะรู้ว่าเจ้ายอมแพ้ให้กับเราแล้ว ! “ - สกาล่า อธิบายพร้อมรอยยิ้ม *- “ ดังนั้นเจ้าไม่ใช่ไอดอลของพวกเขาอีกต่อไป เจ้าเป็นแค่คนทรยศที่โดนทุกคนรุมด่า ! “
ตาของ จางเทีย แดงกล่ำขึ้นมา เขาต้องการที่จะดีดตัวขึ้นแต่เขาก็ถูกกดลงให้นั่งกับเก้าอี้ไม่อาจที่จะเคลื่อนไหวได้
จางเทีย เข้าใจว่าตระกูลซีเนลต้องการที่จะใช้ลูกไม้นี้ตั้งแต่แรก ทั้งสูตรยาและฐานะของเขาเป็นประโยชน์กับพวกมัน พวกบัดซบนี่คิดว่าจะใช้ จางเทีย อย่างเต็มที่ตั้งแต่ที่พวกมันจับเขาได้แล้ว
ไม่ต้องบอกเลยว่านอกจากสองรูปแรกแล้ว แผนการป้องกันต้องถูกขโมยมาจากพันธมิตรจากพวกสายลับแต่ตระกูลซีเนลใช้มันใส่ร้ายเขา จางเทีย ไม่ได้มีโอกาสอธิบายตัวเองด้วยซ้ำ
จางเทีย คิดภาพทหารในแนวป้องกันได้ว่าจะแสดงท่าทียังไงเมื่อเห็นมัน กำลังใจของพันธมิตรต้องอ่อนแอลงอย่างมาก ในตอนที่ฮีโร่ของพวกเขาหักหลังในแบบรับไม่ได้แบบนี้ พวกเขาต้องผิดหวัง,หงุดหงิด,แค้นและคิดถึงอนาคตที่ย่ำแย่ พวกเขาจะสงสัยในความหมายของการอยู่ที่เซลเนสต่อไปซึ่งมันก็จะส่งผลกระทบต่อจิตใจในการต่อสู้ด้วย
นี่คือลูกไม้ที่ชั่วร้ายซึ่งทั้งกันเขาไม่ให้กลับไปที่พันธมิตรและสร้างความเสียหายครั้งใหญ่ให้กับพันธมิตรด้วย
“ ลูกไม้เจ้าจะไม่มีวันเป็นจริง รูปแบบโง่เง่านี่หลอกทุกคนไม่ได้หรอก ! “ - จางเทีย มองไปที่ สกาล่า
“ ฮาฮา...” - สกาล่า หัวเราะออกมา – “ ทำไมเราต้องหลอกทุกคนด้วย เราแค่ต้องการครึ่งหนึ่งรึไม่ก็ 1/3 หรือแม้แต่ ¼ ของทหารในพวกพันธมิตรให้เชื่อมัน ถ้ามีคนเชื่อมันแต่ยังมีบางคนไม่ชื่อ พวกเขาก็จะมีความเห็นและท่าทีแตกต่างกัน สุดท้ายพวกเขาก็จะเกิดความขัดแย้งกันเอง กำลังใจของพันธมิตรน่ะจะอ่อนแอลง ผลก็คือพวกเขาจะไม่เป็นอันหนึ่งอันเดียกัน นั่นแหละคือสิ่งที่เราต้องการ ! “
จางเทีย รู้ว่าพวกบัดซบพวกนี้ใช้แผนนี้จัดการกับมนุษย์มากว่าพันปี แม้ว่าความจริงจะรับไม่ได้แต่ จางเทีย ต้องยอมรับว่าพวกนี้เก่งในการเล่นตุกติก
เมื่อรู้ว่ามันไร้ประโยชน์ไม่ว่าเขาจะเถียงแค่ไหน จางเทีย ก็ปิดปากเงียบ
สกาล่า มองไปที่ จางเทีย เขารู้ว่า จางเทีย คิดอะไรอยู่ จากนั้นเขาก็ได้ยิ้มออกมา – “ แม้ว่าเจ้าจะกลับไปที่แคมป์ได้แต่เจ้ารู้มั้ยว่าอะไรรอเจ้าอยู่ ? เจ้าจะต้องโดนสอบสวน จากประสบการณ์ในสงครามสองครั้งก่อน ถ้าเจ้าเจอสอบสวน อนาคตฝั่งมนุษย์ก็จะเจอจุดจบโดยไม่สนว่าผลลัพธ์ของการสอบสวนจะเป็นยังไง เจ้าต้องซ่อนตัวรึไม่ก็ต้องพิสูจน์ตัวเองว่าอยู่ฝั่งมนุษย์ในสนามรบโดยชีวิตตัวเองเป็นเดิมพัน เจ้าจะเลือกทางไหนล่ะ ?”
“ เจ้าจะบอกว่าข้าไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยอมให้เจ้างั้นเหรอ ? “ - จางเทีย ถามออกมาอย่างเย็นชา
“ ถูกต้อง นั่นคือเป้าหมายของเรา หลังจากที่รู้สถานการณ์ของเจ้าตอนนี้แล้ว ข้าคิดว่าเจ้าคงเลือกได้ฉลาดกว่าเดิม ! “ - สกาล่า พูดออกมาตรงๆ – “ เจ้าน่ะอายุแค่ 20 ปี ยังเด็กมาก เจ้ายังไม่เริ่มอยู่ในสังคมจริงๆด้วยซ้ำ เงิน,อำนาจและสาวสวยน่ะรอเจ้าอยู่ เจ้าจะยอมแพ้รึไง ? คนชนะสงครามนี้ยังไงก็เป็นเรา ตราบใดที่เจ้ายอมแพ้ให้กับเรา เจ้าก็จะเข้าร่วมกลุ่มสามตาได้และกลายเป็นหนึ่งในพวกเรา หลังจากสงครามนี้แล้วเจ้าก็จะได้เป็นเจ้าของโลกใหม่แห่งนี้ ไม่คิดว่ามันดีรึไง ?”
จางเทีย หัวเราะออกมา – “ ข้าต้องยอมรับว่าเจ้านี่เก่งจริงๆ ลูกไม้ของเจ้าเป็นไปไม่ได้ที่จะต่อต้านได้แต่เจ้าพลาดไปจุดหนึ่ง เจ้าไม่รู้ว่าข้าต้องการอะไรและข้าสนใจอะไร เจ้าคิดว่าข้าสนรึไงกับการเสียเกียรติของอินทรีย์เซลเนส ? ลืมมันไปเถอะ เกียรติน่ะไม่ใช่เรื่องหนักหนาสำหรับข้า ตราบใดที่คนที่ข้าห่วงใยไม่เชื่อในคำพูดของเจ้า ข้าไม่สนว่าคนอื่นจะคิดยังไงกับข้า พ่อคนนี้ไม่ใช่พระเจ้า ข้าไม่ต้องกังวลอะไรมากมายขนาดนั้น ! “
“ เกียรติของอินทรีย์เซลเนสไม่ได้ส่งผลกับข้าสักนิด สิ่งที่เจ้าป้ายความผิดให้กับข้าไม่ได้ทำให้ข้าเสียหายเลย ข้าแค่ต้องทำตามหัวใจตัวเอง สำหรับอนาคตของข้า ข้าไม่ต้องให้คนอื่นมาสั่ง แม้แต่วังไฮหยวน นี่ไม่ต้องพูดถึงที่อื่น ถ้าข้าออกจากที่นี่ไปได้ เจ้าคิดว่าข้าจะสนเรืองอนาคตที่จะได้รับรางวัลจากเจ้ารึต้องซ่อนตัวงั้นเหรอ ? เจ้าคิดว่าข้าจะหลงกลเจ้าอีกโดยการโดนสอบสวนงั้นเหรอ ? ด้วยการทำแบบนี้แม้ว่าเจ้าจะแยกข้าออกจากพันธมิตรได้แต่เจ้าไม่ได้ทำร้ายจิตใจข้าเลยสักนิด หลังจากนี้ข้าก็จะยังทำสิ่งที่ข้าต้องการจะทำ แม้ว่าข้าจะได้รับอิสระแต่ข้าก็จะไม่กลับไปที่พันธมิตร ข้าไม่กังวลความผิดที่พวกเจ้าสร้างให้ข้าในพันธมิตรด้วย “
มันก็เหมือนกับที่ จางเทีย ไม่คิดว่าพวกนี้จะเล่นลูกไม้แบบนี้ออกมา นี่เองก็เหนือกว่าที่ สกาล่า คาดการณ์เอาไว้ด้วยที่เด็กหนุ่มวัย 20 ปีมีความคิดที่เด็ดขาดแบบนี้
ในสายตาของตระกูลซีเนล จางเทีย น่ะมีสิทธิเป็นคนชั้นสูงที่มีเกียรติและอายุที่น้อย คนอายุเท่านี้มักจะสนใจเรื่องเกียรติ,อำนาจและฐานะทางสังคมแต่ จางเทีย ไม่ได้สนพวกมันเลยสักนิด
จริงๆแล้ว จางเทีย น่ะไม่ได้ยอดเยี่ยม เขาแค่พอใจกับเรื่องง่ายๆ ในตอนที่เขาเป็นวัยรุ่น เขาฝันแค่จะได้ใช้ชีวิตสนุกสนานในการนอนบนกองเงินกองทองและมีสาวๆมาห้อมล้อม เขาไล่ตามอำนาจแต่เขาไม่ได้หมกมุ่นไปกับมัน ถ้า จางเทีย หลงใหลในอำนาจและฐานะทางสังคม เขาควรจะอยู่ในป่าน้ำแข็งหิมะ แทนที่จะกลับมาที่เซลเนส
ดังนั้นอุบายของ สกาล่า จึงไม่ได้ผลกับ จางเทีย เลยสักนิด – “ ยังไงซะข้าก็ไม่ได้ขาดเงิน ข้าขายยาข้าได้ถ้าออกจากที่นี่ไป สำหรับ ลินดา, เบเวอร์รี่,และ ฟิโอน่า ที่ตั้งท้อง พวกเธอคงติดตามข้าไปตลอดชีวิต บางทีข้าอาจจะแต่งงานเพิ่มอีกในอนาคต ด้วยการที่มีสาวๆข้างกาย แม้ว่าข้าจะโชคร้ายในอนาคตแต่ข้าก็จะไปที่ทวีปตะวันออกเพื่อสนุกกับชีวิต มันก็เหมือนกับที่คนอื่นพูดเอาไว้ ข้าต้องรอดและตายไปพร้อมกับมนุษย์คนอื่นๆที่นั่น ชีวิตน่ะคือสิทธิที่ข้าจะฝันหาได้ ข้าไม่สนเรื่องห่าเหวในอนาคตและฐานะสังคมเลยสักนิด “
“ เพราะข้าคือคนบริสุทธิ์ ข้าไม่สนว่าลูกไม้นี้จะส่งผลกันพันธมิตรยังไง นี่คือสงคราม ทั้งสองฝ่ายต่างก็ทุ่มสุดตัวเพื่อทำลายอีกฝ่าย ข้าไม่ต้องรู้สึกผิดกับการกระทำของอีกฝ่าย อีกอย่างแล้วข้าเป็นเหยื่อในครั้งนี้และได้ทุ่มเทอย่างที่สุดเพื่อพันธมิตรแล้ว สุดท้ายข้ากลับมาโดนใส่ร้ายโดยพวกลูกน้องกลุ่มสามตาในพันธมิตร ข้าไม่ต้องแบกรับอะไรทั้งนั้น..”
“ ถ้าพันธมิตรแพ้ มันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับข้า ตามที่ ดอนเดอร์ บอกมา มันเป็นธรรมดาของพวกคนที่เป็นลูกน้อง “
หลังจากที่คิดแบบนั้น จางเทีย ก็ผ่อนคลายขึ้นแทนที่จะโกรธอีกต่อไป เขามองไปที่ สกาล่า เหมือนกับมองคนโง่
นี่คือการงัดข้อกันของเขากับตระกูลซีเนล จางเทีย รู้ว่าถ้าเขาต้องการที่จะรอด ขาไม่สามารถที่จะมองในด้านลบได้ เขาต้องให้ความสำคัญกับมัน แม้ว่ามันจะไม่เกี่ยวกับดาบรึเลือดแต่มันเป็นการทดสอบจิตใจ,ความฉลาด,ความแน่วแน่และความกล้าของเขา ถ้าเขาพ่ายแพ้ในด้านในด้านหนึ่ง เขาก็จะตาย
หลังจากที่ได้ยินคำพูดของ จางเทีย และเห็นรอยยิ้มแปลกๆของ จางเทีย สีหน้าของ สกาล่า ก็เย็นชาขึ้นมา ...