Chapter 611: ดื้อด้าน
จางเทีย รู้สึกได้ถึงความหงุดหงิดของ สกาล่า ผ่านทางสายตายอันเย็นชาแต่เขาก็เริ่มผ่อนคลายมากกว่าเดิม
“ เจ้าคิดว่าเราไม่กล้าฆ่าเจ้ารึไง ?” - สกาล่า ขู่ จางเทีย
“ เจ้าคิดว่าข้าหวังที่จะรอดรึไง ?” - จางเทีย มองไปที่ สกาล่า – “ จุดประสงค์เดียวที่เจ้าให้ข้ามีชิตอยู่เพราะเจ้ายังต้องการบางอย่างจากข้า เจ้าต้องการใช้ข้าทำให้ขวัญกำลังใจของพันธมิตรอ่อนแอลง เจ้าจะเก็บข้ามีชีวิตต่อไปมั้ยล่ะในตอนที่เจ้าทำตามเป้าหมายแล้ว ? “
“ ดูเหมือนว่าเจ้าจะเข้าใจทุกอย่าง ! “
“ ข้าเคยเจอความเป็นความตายมามากมาย ทุกคนต้องตาย รวมถึงข้าด้วย ! “ - จางเทีย ตอบกลับอย่างใจเย็น
“ เจ้ารู้สึกยังไงกับชีวิตเจ้าตอนนี้ ? “ - สกาล่า เปลี่ยนน้ำเสียง
“ ไม่เลว ข้ามีอาหารและเครื่องดื่ม ข้ายังมีคนรับใช้ด้วย ทาสไม่กี่คนที่จะได้รับการดูแลแบบนี้ ! “
“ ใช่ เอาให้ตรงๆคือเจ้าเป็นทาสคนแรกที่ได้รับการดูแลพิเศษแบบนี้ ตอนนี้ชีวิตแบบนี้ในเมืองโทคิเหมือนกับการอยู่ในสวรรค์ ดูเหือนว่าการเป็นอยู่ที่ดีจะทำให้เจ้าตื้นตันไม่ได้ เจ้าเองยังเข้าใจผิดเกี่ยวกับตระกูลของเราและเริ่มสงสัยในความสามารถของเราด้วย ปกติแล้วเราจะใช้วิธีอื่นในการให้พวกทาสเปิดปากและให้เชื่อฟังเรา เจ้าอยากจะลองมั้ยล่ะ ? “ - สกาล่า เผยสีหน้าน่ากลัวออกมา
“ เป็นเกียรติ ! “ - จางเทีย มองไปที่อีกฝ่ายพร้อมกับกอดอกและเผยสีหน้าเยาะเย้ย
สกาล่า โจมตีออกอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้า แม้ว่าจะอยู่ห่างกัน 2 ม.แต่ สกาล่า ก็ชี้ไปที่อกซ้ายของ จางเทีย ด้วยนิ้วหนึ่งทันที
แม้ว่าพลังต่อสู้ของ จางเทีย จะไม่โดนผนึกไว้แต่เขาก็ยังไม่สามารถหลบมันได้ง่ายๆจากการโจมตีของผู้ที่แข็งแกร่งแบบนี้ในระยะทางที่สั้นได้
ในเสี้ยววินาที จางเทีย รู้สึกได้ถึงพลังฉีต่อสู้อันเย็นเฉียบของ สกาล่า ที่แทงเข้ามาในตัวเขาผ่านทางอกซ้าย ไม่นานหลังจากนั้นพลังฉีต่อสู้ก็เริ่มยิงไปรอบตัวของ จางเทีย เหมือนกับใบมีดอันเย็นเฉียบ
หน้าของ จางเทีย ซีดลงไป ในนาทีเดียวหน้าของ จางเทีย ก็ปกคลุมไปด้วยชั้นน้ำแข็งบางๆพร้อมกับเลือดที่ไหลออกจากจมูกของเขาที่โดนน้ำแข็งเคลือบเอาไว้
สกาล่า มองไปที่ จางเทีย ด้วยสีหน้าโหดร้าย นิ้วของเขายังคงวางไว้ที่ตัวของ จางเทีย – “ เจ้ารู้สึกยังไงตอนนี้ ?”
“ เย็น...เย็นดี ...เหมือนกับ..เหมือนกับกินไอศกรีม.....” – เพราะความเจ็บปวดอย่างมาก ร่างกายของ จางเทีย จึงเริ่มสั่น เขาฝืนยิ้มออกมา – “ มีแค่นี้เหรอที่...ตระกูลเจ้าทำได้ ? “
สกาล่า คิ้วขมวด ความอึดของ จางเทีย เกินกว่าที่เขาจินตนาการเอาไว้ ตอนนั้น จางเทีย เจ็บปวดอย่างเห็นได้ชัด พลังฉีต่อสู้ดาวน้ำแข็งของตระกูลซีเนลสามารถทำให้เกิดความเจ็บปวดระดับ 12 ได้ มันเกือบจะเจ็บเท่ากับการคลอดลูก เขาไม่คิดว่า จางเทีย จะทนมันได้
“ เจ้าอยากได้อะไรที่หนักกว่านี้สินะ ? ได้ ข้าจะแสดงให้เจ้าดู ! “
ในตอนที่ สกาล่า พูดจบ ตาของเขาก็เผยแสงอันเย็นชาออกมา ในขณะเดียวกันพลังฉีต่อสู้ของเขาในร่างกายก็หดกลับไปกลายเป็นเข็มซึ่งเหมือนกับขนวัวและแทงเข้าไปในหัวใจของ จางเทีย
“ ....เย็น.. “ - จางเทีย พยายามพูดออกมาพร้อมกับมองไปที่สายตาบ้าเลือดของ สกาล่า หน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงขึ้นมา ไม่ถึง 10 วินาที เขาก็ได้กระอักเลือดอกมา หลังจากนั้นเขาก็เซถอยหลังกลับไปก่อนที่จะหมดสติ
เลือดของ จางเทีย บางส่วนกระจายไปที่โต๊ะและบางส่วนโดนเสื้อของ สกาล่า เมื่อมันเจอกับความเย็น มันก็แข็งทันที
หลังจากที่ยืนขึ้น สกาล่า ได้สะบัดน้ำแข็งออกจากเสื้อตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็มองไปที่ จางเทีย ที่นอนอยู่ที่พื้นแล้วปรบมือของเขา
หลังจากที่ได้ยินเสียงปรบมือ นาวาส พ่อบ้านก็ได้เดินเข้าเหมือนกับจิ้งจอกแก่ เมื่อเห็น จางเทีย นอนอยู่ที่พื้น สกาล่า ก็เผยสีหน้าดีใจออกมาและโค้งให้กับ สกาล่า ด้วยท่าทีเคารพ – “ นายน้อย “
“ วันหยุดแสนสบายของคนนี้ในเมืองโทคิจบลงแล้ว เขาเป็นของเจ้า ให้เขามีชีวิต เจ้ารู้ว่าข้าต้องการอะไรจากเขา ! “
นาวาส เลียปากและมองไปที่ จางเทีย - “ สูตรยารักษารอบด้าน ข้ารู้ เอิ่ม...บางวิธีได้ผลดีมากแต่พวกมันอาจจะทำให้ร่างกายเสียหาย เอิ่ม... “
“ ข้าบอกเจ้าแล้วให้เขามีชีวิต อย่าให้เขาเสียความหวังในการมีชีวิตต่อ ชายคนนี้ดื้อด้าน เขาน่ะสำคัญอย่างมาก เพราะเขาฆ่าสมาชิกของตระกูลซีเนล เขาจึงต้องโดนตระกูลของเราฆ่าเท่านั้น ข้าพูดชัดเจนรึเปล่า ?”
“ ชัดเจน ! “
“ เราอยู่ที่นี่ไม่ได้อีกแล้ว ในตอนเย็น ข้าจะส่งคนมาพาเขาไปกับเจ้าไปยังปราสาทขอบเหล็ก ที่นั่นจะปลอดภัยกว่า ! “
“ อ่ะ นายน้อย ท่านหมายความว่าจะมีคนมาที่นี่เพื่อช่วยเขางั้นเหรอ ?”
“ มีข้อความจากพันธมิตร หน่วยสั่งการได้คุยกันเรื่องแผนที่จะช่วยเขา แม้ว่าพวกนั้นจะยังไม่มีแผนแต่พวกนั้นต้องมีมาตราการป้องกันเอาไว้แล้ว เพราะชายคนนี้คือฮีโร่ของพันธมิตร พวกนั้นต้องมาที่นี่เพื่อช่วยเขาแน่ หลังจากที่พาเขาไปแล้ว ให้จัดการที่นี่ซะ ดูแลทุกอย่างให้เป็นปกติเหมือนว่าเขายังอยู่ที่นี่ เราน่าจะทำกับดักที่นี่ ถ้าคนพวกนั้นมาที่นี่จริงๆ เราก็จะจับพวกนั้นไว้ทั้งหมด !”
“ นายน้อย ไม่ต้องกังวล ถ้าเขาบอกเรื่องสูตรมา ข้าจะบอกท่านทันที หากท่านไม่อนุญาต ข้าจะไม่บอกสูตรนั้นกับใครแม้แต่ รูเบน “ – หลังจากที่ได้ยินคำสั่งของ สกาล่า นาวาส ก็ได้เผยความภักดีออกมาทันที
สกาล่า พยักหน้าอย่างพอใจและชมในใจ – “ เจ้าเล่ห์จริงๆ ! “
“ อืม เขาเป็นของเจ้าแล้ว ! “
“ นาวาส จะไม่ทำให้ท่านผิดหวัง นายน้อย ! “
“ หวังว่าจะเป็นแบบนั้น.... “
...
หลังจากที่ สกาล่า เดินออกไป นาวาส ก็ได้มองมาที่ จางเทีย ที่นอนอาการสาหัสที่พื้น เขาอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา เขานั่งยองๆลงไปแล้วตบหน้า จางเทีย – “ ไอ้หนู ข้าจะดูแลเจ้าอย่างดีเลย ! “
...
จางเทีย จำไม่ได้ว่าเขาอยู่ในสภาพแบบนี้ครั้งสุดท้ายตอนไหน เขาไม่รู้ว่าเขาอยู่ในอาการสาหัสแบบนี้นานเท่าไหร่ ด้วยความรู้สึกเย็น จางเทีย ตัวสั่นพร้อมกับลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง
ครั้งนี้เขาไม่ได้เห็นห้องนอนที่หรูหราและสาวใช้ที่เรียกเขาว่านายท่านอีก กลับกันเขาเห็นเตาหลอมที่อยู่ห่างออกไป 8 ม.ตรงหน้า
เตาหลอมนี้สูงประมาณ 1 ม. ถ่านด้านในกำลังลุกไหม้พร้อมกับส่องสีแดงออกมา ด้วยแสงไฟที่สาดออกมา จางเทีย เห็นเครื่องทรมานต่างๆเพราะทั้งห้องนี้เต็มไปด้วยพลังฉีที่น่ากลัวครอบคลุมไปทั่ว
ตอนนั้นน้ำได้ไหลหยดลงมาจากผม จางเทีย ทีละหยดๆ จางเทีย รู้ว่าเขาตื่นขึ้นมาเพราะน้ำ เขาพบว่าเขาโดนมัดอยู่ ผลก็คือเขาไม่อาจที่จะขยับแขนขาได้ เขาอ่อนแอลงเล็กน้อยเพราะโดนรัดที่เอวไว้
น้ำเย็นไหลลงไปที่พื้นตามเท้าของ จางเทีย ซึ่งทำให้ จางเทีย ตัวสั่นอีกครั้ง เขาจำได้ถึงพลังฉีต่อสู้ที่ทรงพลังของ สกาล่า ในตัวเขา จนตอนนี้หัวใจของ จางเทีย ก็ยังคงรู้สึกปวดอยู่ - เหี้ย หวังว่ามันจะให้ Iron-Body Fruit กับข้านะ “
หลังจากที่รู้สถานการณ์ตอนนี้แล้ว จางเทีย ก็ยิ้มออกมาอย่างขมขื่น – “ ดูเหมือนว่าตระกูลซีเนลจะเผยธาตุแท้ออกมาแล้ว พวกนี้จะประหารข้ารึไง ? นี่คือสงครามประสาทรึไง ? ทำไมถึงได้ดูแลต่างกันแบบนี้ได้ ! “
“ ไอ้หนู เจ้าตื่นแล้วเหรอ ? “ - นาวาส เดินมาตรงหน้า จางเทีย ด้วยสีหน้าที่น่ากลัว เขาดูพอใจอย่างมาก – “ ในที่สุดเจ้าก็ตกอยู่ในมือข้า “ – เขาใช้ด้ามแส้ดันคางของ จางเทีย ขึ้น
“ ข้าว่าจะหลับไปสักพักใหญ่ๆแต่เจ้าปลุกข้าก่อน ! “ - จางเทีย เผยร้อยยิ้มออกมา – “ อะไรกัน ? เจ้าเปลี่ยนห้องให้ข้างั้นเหรอ ? วิธีที่เจ้าใช้ปลุกข้านี่วิเศษเลยทีเดียว นี่เป็นบริการของห้องใหม่งั้นเหรอ ? ปลุกตอนเช้าแบบพิเศษสินะ... “
หลังจากที่ได้ยินคำพูดของ จางเทีย หางตาของ นาวาส ก็กระตุกอยู่หลายครั้ง หลังจากนั้นเขาก็ได้ฟาดเข้าใส่ จางเทีย – “ ไอ้หนู เจ้านี่ดื้อด้านจริงๆ หวังว่าเจ้าจะเป็นแบบนี้ต่อไปได้สักพักนะ ! “
“ การนวดของเจ้านี่แรงจริงๆนะ ! “ - จางเทีย บิดคอไปมาและหันหน้ากลับ ในเวลาเดียกวันเขาก็ได้ใช้ลิ้นเลียกระพุ้งแก้มตัวเอง ไม่นานเขาก็ถุยน้ำลายเลือดออกมาก่อนจะยิ้มราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น – “ จริงๆแล้วส่วนที่แข็งที่สุดของข้าไม่ใช่ปากแต่เป็นกระดูก หลังจากนี้สักพักเจ้านวดกระดูกให้ข้าก็ได้ ถ้าเจ้าทำได้ดี ข้าอาจจะให้เงินสักทองแดงก็ได้ ! “
“ หือ จริงเหรอ ? “ - นาวาส หันกลับมาด้วยรอยยิ้มที่โหดเหี้ยม เขาเอาเหล็กหัวสามเหลี่ยมร้อนๆออกมาจากเตาเผา ในตอนที่เหล็กนั่นอยู่ห่างจาก จางเทีย ไม่ถึง 10 ม. จางเทีย ก็รู้สึกได้ถึงคลื่นความร้อน – “ข้าขอโทษด้วยที่ทำให้เจ้าเปียกเมื่อตะกี้ ข้ากลัวว่าเจ้าจะหนาวไปหน่อย งั้นข้าทำให้เจ้าอุ่นขึ้นเป็นไง ... “
“ ดูเหมือนว่าบริการนี่จะดีจริงๆ ข้าจะได้อุ่นขึ้นด้วยแหะ ! “- จางเทีย ตอบกลับด้วยรอยยิ้ม...
นาวาส ยิ้มตอบกลับและเอาเหล็กร้อนนั้นทาบที่อกของ จางเทีย
กลิ่นไหม้ลอยออกมา นาวาส ยังคงกดเหล็กนั่นลงไปและมองไปที่สีหน้าของ จางเทีย....
จางเทีย ตัวสั่นและเส้นเลือดที่หน้าผากก็ปูดขึ้นมา เขากัดฟันแน่นพร้อมกับเหงื่อที่ผุดตามหน้าผากที่ไหลหยดลงมาราวกับหยดน้ำ...
1 นาทีต่อมา จางเทีย มองไปที่ผิวที่ไม้ของตัวเองพร้อมกับเงยหน้าขึ้นเผยรอยยิ้มออกมา – “ ข้า....ไม่คิดว่า...ห้องนี้...จะมีการสักลายให้ด้วย...เจ้า..เจ้าช่วย...ลองที่ฝั่งขวาหน่อยได้มั้ย ? ให้มันเป็นแบบสามเหลี่ยมพอดี...มันจะได้ดูดีกว่าเดิม... “
สีหน้าพอใจของ นาวาส นิ่งไปทันที...