px

เรื่อง : Castle of Black Iron
Chapter 631: เรือบินของตระกูลชั้นสูง


Chapter 631: เรือบินของตระกูลชั้นสูง
ก่อนที่จะมายังไทเซียน  จางหยาง ไม่เคยเชื่อว่าจะมีของชิ้นใหญ่แบบนี้บนโลก  30 ปีก่อนเรือบินแบบนี้นั้นปรากฏตัวออกมาโดยถูกเรียกว่าเหล็กบินซึ่งถูกขุดออกมาจากโลกใต้ดินแต่ของแบบนี้มีให้เห็นแค่ในไทเซีย แม้แต่ในไทเซียเองก็มีไม่กี่คนที่มีของแบบนี้  ในอากาศนั้นยานมากมายแล่นไปมา  เรือบินแบบนี้ยากที่จะได้เห็น หลังจากที่มายังไทเซียได้ไม่กี่เดือน จางหยาง ก็เห็นมันแค่สองครั้ง

มีคนมากมายที่ลงมาจากเรือ คนหนึ่งได้เงยหน้าขึ้นและมองขึ้นไปบนท้องฟ้าในตอนที่เดินขึ้นมาข้างหน้า โชคร้ายที่เขาโดนผักตกน้ำลงไปและคนที่ร้องขอให้คนช่วยทันที

“ เรือบินนี้ทำมาจากเหล็กบินได้ .. “

ลูกเรือคนหนึ่งผิวสีน้ำตาลอธิบายให้กับผู้คนฟังโดยใช้ภาษาจีนตอนที่ใช้โซ่ไปมัดกับกับท่าเรือ

“ ข้าซื้อได้มั้ย ? ราคาเท่าไหร่ ? “ – ชายวัยกลางคนพุ่งพลุ้ยถามออกมาด้วยตาที่เป็นประกาย

“ แน่นอนว่าได้ ..  “- ลูกเรือเห็นคนรวยที่หนีมาที่นี่จากสงครามมาหลายคน เขาได้พูดต่อ – “ ในเขตยิงซูของไทเซีย นอกจากรัฐบาลแล้วมีแค่ไม่กี่ตระกูลเช่นตระกูลฉินที่ซื้อมันได้ ตระกูลฉินเป็นที่รู้จักกันดีที่นี่ เจ้าจะรู้จักพวกเขาเอง ถ้าเจ้าคิดว่าเจ้าเทียบความรวยกับพวกเขาได้ เจ้าอาจจะซื้อเรือบินพวกนี้ได้ ! “

“ ตระกูลฉินนี่รวยขนาดไหน ? “ - ชายวัยกลางคนถามต่อ เขารู้สึกว่าคำพูดลูกเรือนั้นตลก

“ ตระกูลฉินเป็นตระกูลชั้นสูงของเขต พวกเขามีมากว่า 40 รุ่น พวกเขามีชื่อเล่นว่าฉินร้อยเมือง ! “

“ ฉินร้อยเมือง ? “ – ชายวัยกลางคนถามซ้ำ เขารู้สึกแปลกกับคำพูดนี้ – “ มันหมายความว่ายังไง ? “

“ มันหมายความว่าตระกูลฉินนั้นมีกว่าร้อยเมือง ถ้าเจ้ามีเมืองมากมาย เจ้าก็สามารถที่จะซื้อเรือบินได้ ! “

“ หนึ่งตระกูลมี....100 ...เมือง ?” – ชายวัยกลางคนกลัวขึ้นมาพร้อมกับพูดตะกุกตะกัก

“ อืม เกือบจะแบบนั้น แม้ว่ามันจะดูเกินไปหน่อยแต่ข้าก็ได้ยินมาว่าตระกูลฉินนั้นมีอย่างน้อย 70 เมืองและหลายสิบเมืองก็เป็นเมืองขนาดใหญ่ ดังนั้นจึงถูกเรือกว่าฉินร้อยเมือง ! “ – เสียงลูกเรือนั้นเต็มไปด้วยความชื่นชมและเคารพในตอนที่พูดถึงความรวยของตระกูลฉิน -  “ เจ้าควรที่จะทำตัวไม่ให้สะดุดตา ในไทเซีย หากเจ้ามีเมืองไม่ถึงร้อยเมืองและจ่ายภาษีให้กับเมืองไม่ถึง 1 ล้านทองต่อปี เจ้าไม่ควรบอกคนอื่นว่าเจ้ารวย ไม่งั้นแล้วเจ้าจะกลายเป็นตัวตลก พวกนั้นจะถือว่าเจ้ามันกระจอก “

หลังจากที่ได้ยินแบบนั้น ความหงุดหงิดของชายอ้วนก็ได้หายไปทันที เขาไม่กล้าที่จะถามราคาของเรือบินอีก เขามองเรือบินหายไปในท้องฟ้าและได้แต่บอกลูกน้องตัวเองให้พาเขาออกไปจากที่นี่ มีแค่เด็กสาวที่ยังคงมองขึ้นไปบนท้องฟ้า
หลังจากที่ได้ยินเรื่องที่พูดคุยกันนั้น จางหยาง ก็ยิ้มออกมาด้วย ก่อนที่จะมายังไทเซีย ทุกคนต่างก็มีชีวิตการเป็นอยู่ที่ดี หลายคนนั้นรวยแต่เมื่อมายังไทเซีย พวกเขาพบว่ามาตรฐานความรวยที่นี่เกินกว่าที่คนธรรมดาจะคาดถึง ในยิงซูหลายตระกูลนั้นมีเมืองมากมาย ในไทเซียเมืองนั้นแบ่งเป็นเมืองทางการและเมืองส่วนตัว เมืองทางการนั้นดูแลโดยรัฐบาลของไทเซียและสภาจักรพรรดิ ส่วนเมืองส่วนตัวนั้นเป็นของส่วนตัวรึตระกูล กว่า 2/3 ของเมืองในไทเซียนั้นเป็นของส่วนตัว

ฉินร้อยเมืองนั้นเป็นที่รู้จักกันดีในยิงซู ในตอนที่ จางหยาง มายังยิงซูตอนแรก เขาได้ยินมาว่าตระกูลชั้นสูงในยิงซูอย่างตระกูลฉินนั้นฝังรากลึกในเขตนี้ ตระกูลฉินอยู่ที่เขตยิงซูมากว่า 700 ปี เพราะความทุ่มเทจากรุ่นสู่รุ่น ตระกูลฉินจึงขึ้นเป็นใหญ่  ถ้าเป็นที่อื่นตระกูลฉินคงมีอำนาจที่ไร้คู่ปรับแต่ในไทเซียน ตระกูลฉินก็ยังเป็นได้แค่ตระกูลชั้นสูงเท่านั้น
สมบัติส่วนตัวนั้นถูกยืนยันโดยกฎหมายของไทเซียน ตามกฎหมายแล้วตราบใดที่สร้างเมืองขึ้นมา คนนั้นจะได้เมืองนั้นไปตลอดกลาล เจ้าของเมืองมีสิทธิที่จะเก็บภาษีและค่าดำเนินการต่างๆได้ อีกทั้งยังรับสมัครทหารได้อีกด้วย

ในเมืองส่วนตัวนั้นเจ้าของสามารถที่จะเก็บค่าใดๆก็ได้เพราะมันอยู่ภายใต้กฎของไทเซีย อีกอย่างแล้วพวกประชากรที่ไม่ใช่ทาสในไทเซียก็สามารถที่จะทำการย้ายที่ได้อย่างอิสระแต่ถ้าไม่มีเงื่อนไขพอในการดึงดูดผู้คนในการทำธุรกิจในเมืองส่วนตัว เมืองนั้นจะกลายเป็นเพียงเมืองที่ว่างเปล่า เจ้าของสามารถมีกองทัพมากมายได้ตามต้องการ คนรวยจะกระตุ้นในการสร้างผู้แข็งแกร่งขึ้นมาตามกฎของไทเซีย พวกเขาสามารถทำธุรกิจและขยายอาณาเขตของตัวเองออกไปได้ การรังแกผู้ที่อ่อนแอรึฝ่าฝืนสิทธิของผู้อื่นและการบังคับนั้นเป็นข้อหวงห้ามตามกฎของไทเซีย

ดังนั้นพวกตระกูลชั้นสูงและคนรวยในไทเซียจึงคิดสร้างเมืองขึ้นมาและปฏิบัติราวกับว่ามันเป็นของของตัวเองที่พวกเขาสามารถทำอะไรกับมันก็ได้
มีคำพูดบอกไว้ว่าคนธรรมดานั้นสร้างบ้าน คนชั้นสูงสร้างเมือง บ้านน่ะมีแค่ 100 ปีแต่เมืองนั้นมีตลอดไป
หลังจากที่มายังไทเซียได้หลายเดือน ความทะเยอทะยานของ จางหยาง ก็เพิ่มขึ้นมาด้วย สำหรับคนจีนแล้วไทเซียนั้นเต็มไปด้วยความหวัง ผู้คนนั้นมีที่พอที่จะทำให้ฝันตัวเองเป็นจริงได้ที่นี่  ‘ คนอื่นสร้างเมืองเพื่อประโยชน์ตัวเองและสายเลือดจะได้เดินหน้าต่อ ทำไม จางเทียน กับข้าจะสร้างเมืองในไทเซียบ้างไม่ได้ ? ‘
...
เกือบบ่ายในที่สุด จางหยาง ก็ได้เห็นเรือที่ค่อยๆขับเข้ามาที่ท่า ในเขตไฮหยวนเรือนี้ถือว่ามีขนาดใหญ่แต่เมื่อมาอยู่ที่นี่มันมีขนาดเล็กไปทันที

ในตอนที่เรือ Safety&Tranquility จอดและมีบันไดพาดลงมาจากตัวเรือ ผู้โดยสารที่เดินทางมาเกือบ 10 เดือนก็ได้แห่กันลงมาทันที

“ หัวหน้า... “ – ทุกคนที่ลงมาต่างก็ตื่นเต้นเมื่อเห็น จางหยาง  บางคนถึงกับน้ำตาไหล ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงไทเซียและไม่ต้องกลัวอีกต่อไป

“ ขอบคุณ พวกเจ้ามาถึงได้อย่างปลอดภัย หลังจากที่อยู่ในทะเลมานาน พวกเจ้าก็พักสักหน่อย ข้าได้จัดเตรียมที่พักไว้ให้แล้ว หลังจากนี้ไม่กี่วัน เราค่อยมาคุยเรื่องแผนต่อไปกัน ! “ - จางหย่าง ถอนหายใจออกมาในตอนที่เห็นกลุ่มคนที่เป็นตัวหลักขององค์กรจิวซูและครอบครัวของพวกนั้น ‘ ตราบใดที่คนพวกนี้มาถึง ข้าจะมีผู้ช่วยที่ดีในการทำธุรกิจ เพราะเราถือว่าเป็นพวกมือใหม่ที่นี่ เราคงได้แต่ร่วมมือกันผ่านความยากลำบากไป ด้วยการทำแบบนี้คนพวกนี้ก็จะยิ่งภักดีต่อข้าขึ้นไปอีก ‘

“ หัวหน้า เราอยู่บนทะเลมากว่า 300 วัน เราเกือบเป็นบ้า เมื่อไหร่เราจะได้ไปจับเครื่องจักรกันสักที ? เมื่อเราหาลูกจ้างและเห็นช่องทางหาซื้อวัตถุดิบได้ องค์กรผลิตยานจินวูของเราจะสามารถสร้างยานออกมาได้ในไม่ช้า ! “ – ช่างของพ่อ จางหยาง ได้พูดขึ้นมา เขาอดไม่ได้ที่จะแสดงคุณค่าของตัวเอง

จางหยาง มองไปยังช่างคนนั้น เขารู้ดีกว่าช่างนั้นคิดอะไรอยู่ ตอนนั้นผู้คนที่มายังไทเซียต่างก็ช็อกกับความเจริญของเมือง ดังนั้นพวกนั้นจึงกลัวว่าตัวเองจะไม่มีที่อยู่ในสถานที่ใหม่นี้หากไม่แสดงคุณค่าของตัวเอง – “ ไม่ต้องกังวลเรื่องแผน ไทเซียต่างจากเขตไฮหยวนเล็กน้อย เขายังคิดบางเรื่องไม่ออก เจ้าแค่เชื่อข้าว่าตราบใดที่เจ้าทำงานให้กับข้าและองค์กรจินวูและตระกูลจาง เจ้าก็จะมีอาหาร ข้าจะไม่ทำให้เจ้าหิว องค์กรจินวูของเราน่ะไม่ทิ้งคนที่ยืนอยู่ด้วยกัน เราไม่สนใจว่าจะต้องเสี่ยงและพบเจอกับความลำบากมากแค่ไหน ! “

ตอนนั้น จางหยาง ดูเป็นผู้นำมากกว่าเดิม แค่ไม่กี่คำเขาก็ทำให้คนอื่นๆสบายใจได้
ครั้งนี้มีลูกจ้างกว่า 100 คนจากเขตไฮหยวนมาที่นี่ บวกกับสมาชิกครอบครัว เรือลำนี้ได้พาผู้โดยสารกว่า 1,600 คนมา เพราะตั๋วจากทวีปไว่มายังไทเซียนั้นหายาก เกือบทุกคนที่มาที่นี่กับญาติและครอบครัวตัวเอง แม้ว่าบางคนจะมาที่นี่พร้อมกับเมียก็ตาม หลังจากที่ถามเหตุผลแล้ว จางหยาง ก็รู้ว่าเนื่องจากคนพวกนี้ได้รับอนุญาตให้เอาครอบครัวมาที่ไทเซียได้ ดังนั้นหลายคนจึงเริ่มขอแต่งงงาน สาวๆหลายคนรับแต่งงานด้วยก็มี ก่อนที่จะขึ้นเรือ พวกนั้นยังคงอยู่ในฝันหวานของตัวเอง ในที่สุดพวกเขาก็ต้องพาเมียและพ่อแม่,น้องชายของอีกฝ่ายมายังไทเซียด้วย

ตามที่คำพูดเก่าๆบอกไว้ ถ้าขอมากไป คนนั้นจะไม่มีเพื่อน   จางหยาง ไม่ได้รู้สึกอยากรู้รายละเอียด เพราะคนมากมายฝันที่จะออกจากทวีปไว่ ตั๋วพวกนี้จึงเริ่มมีการแย่งชิงกัน หลังจากที่จำคำสั่งของแม่ได้  จางหยาง จึงแค่ต้องการช่วยคนให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
ราคาของตั๋วนั้นอยู่ที่ 180 ทอง แม้ว่ามันจะไม่ได้ถูกแต่มันจำเป็น  หลังจากที่จัดการเรื่องท่าเรือและจัดการเรื่องคน  จางหยาง ก็ได้พาคนพวกนี้ออกจากท่าเรือฟู่ไห่ไป

มันเหมือนกับตอนที่ จางหยาง มายังท่าเรือฟู่ไห่ในตอนแรก เมื่อมองไปยังท่าเรือยาวกว่า 70 ไมล์ซึ่งมีเรือขนาดต่างๆเข้าจอด คนพวกนี้ก็เริ่มช็อกกับสิ่งที่ได้เห็น
...
จางหยาง สั่งจองโรงแรมหนึ่งเอาไว้ซึ่งห่างจากท่าเรือมา 10 ไมล์  เขาได้จัดให้คนเข้าไปพักในโรงแรมอยู่หลายวันและให้ปรับตัวเข้ากับที่นี่ แม้ว่าคนพวกนี้จะตื่นเต้นอย่างมากในตอนที่ลงจากเรือแต่หลังจากนั้นไม่นานพวกเขาก็เริ่มมึนเมากับอาหารทะเล  มันเป็นอาการทั่วไป  มันก็เหมือนกับคนเมารถ หลังจากที่อยู่ในทะเลมานาน ในตอนที่พวกเขาขึ้นฝั่งมาได้ บางคนจึงปรับตัวกับการเปลี่ยนแปลงฉับพลันแบบนี้ไม่ได้ ดังนั้นพวกเขาจึงรู้สึกอึดอัดชั่วคราว ลูกเรือหลายคนก็เคยเจอเรื่องแบบนี้

หลังจากที่กินข้าวกับพวกนี้แล้ว จางหยาง ก็ได้ปรอบใจพวกนั้นและบอกให้พวกนั้นไปพักผ่อน หลังจากนั้นเขาก็ออกจากโรงแรมมาโดยใช้รถ

ในรถสีดำตอนที่ขับกลับบ้าน  จางหยาง ได้เอาหนังสือกฎหมายไทเซียออกมาดู

ถ้าต้องการที่จะเข้าใจ  วิธีที่ได้ผลที่สุดคือเรียนรู้กฎหมายที่นั่น กฎหมายของไทเซียมีตัวหนังสืออยู่กว่า 360,000 คำ กฎหมายนี้แบ่งเป็นกฎหมายใหญ่,กฎหมายการเมือง,กฎหมายการค้าและกฎอาชญากรรมซึ่งใช้ไปทั่วประเทศ

กว่า 500 ปีที่ผ่านมา กฎหมายนี้ถูกปรับแค่เพียงครั้งเดียว บอกคร่าวๆคือการเพิ่มมาของกฎการค้าซึ่งประกาศไว้อย่างชัดเจนเกี่ยวกับเรื่องการขนส่งสินค้าและทำธุรกิจ เพราะสิทธิของกฎหมาย ไทเซียจึงเริ่มที่จะมีอำนาจมากกว่าเดิม
...
แค่เพียงครึ่งชั่วโมงคฤหาสน์ที่มีพื้นที่กว่า 15,000 ตร.ม.ก็ได้ปรากฏขึ้นตรงหน้ารถสีดำของ จางหยาง  เมื่อเห็นรถ นักสู้วิญญาณสองคนก็ได้เปิดประตูให้รถเข้าไปทันที

ในตอนที่ จางหยาง ลงมาจากรถ เขาก็เห็นสาวใช้รีบวิ่งเข้ามาหา พวกนั้นดูยุ่งอย่างมาก ทั้งคฤหาสน์นั้นดูตึงเครียดเล็กน้อย

“ นายน้อยที่หนึ่ง ขอบคุณพระเจ้าที่ท่านกลับมาแล้ว ภรรยาทั้งสามของนายน้อยที่สองนั้นกำลังจะคลอดแล้ว ! “

“ ตอนนี้น่ะเหรอ ?”

“ ใช่ ทั้งสามคนมีน้ำคร่ำไหลมาพร้อมกันตั้งแต่ครึ่งชั่วโมงในตอนบ่าย บังเอิญจริงๆ ... “
หลังจากที่ได้ยินคำพูดของ ป้าซัน    จางหยาง ก็รีบเดินเข้าไปในบ้านที่ทั้งสามคนนั้นอยู่ทันที

รีวิวผู้อ่าน