Chapter 646: ล่อเหยื่อ
ไม่นานหลังจากที่ฆ่าไอ้บัดซบระดับ 10 ได้ จางเทีย ก็ได้พุ่งเข้าหากองทัพซอมบี้แล้วออกจากจุดนั้นในเสี้ยววินาที
ในการต่อสู้ขนาดใหญ่แบบนี้ด้วยผู้เข้าร่วมกว่าล้าน น้อยคนที่จะมาสนใจชายที่ต่ำกว่าระดับ 10 เทียบกับ จางเทีย แล้วพวกนักล่าและพาราดินนั้นสามารถต่อยซอมบี้ให้ตัวระเบิดเป็นชิ้นๆในระยะ 10 ม.ด้วยพลังฉีต่อสู้ซึ่งดูน่าสนใจกว่า
จางเทีย รู้ว่ามันเป็นเพียงแค่การเริ่มต้นและสัญญาณสำหรับเขาที่ฆ่านักสู้ระดับ 10 ได้ มันบ่งบอกว่าพวกแข็งแกร่งของปิศาจและกลุ่มสามตาจะเข้าร่วมการต่อสู้มากกว่านี้ ผลก็คือพวกคนที่สามารถส่งผลต่อการต่อสู้นี้นั้นจะไม่ได้เกี่ยวข้องกับพวกซอมบี้อีกต่อไป
‘ ได้เวลาเก็บเกี่ยวแล้ว ‘ จางเทีย บอกกับตัวเอง ‘ ปิศาจจะมาหาข้าที่นี่ในไม่ช้า ก่อนที่พวกระดับมากกว่า 13 จะปรากฏตัว ข้าต้องฆ่าพวกระดับ 10 ให้ได้มากที่สุด นี่จะได้ส่งผลต่อการเพิ่มความแข็งแกร่งของข้าเอง มันเป็นโอกาสที่หายาก ! ‘
ในตอนที่ผู้แข็งแกร่งของกลุ่มสามตาเข้าร่วมการต่อสู้ นักล่าและพาราดินเองก็จะเจอกับคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่ง เนื่องจากน้อยคนที่จะมาสนใจ จางเทีย เขาจึงทำการฆ่าซอมบี้พร้อมกับแอบเขาหาพวกผู้แข็งแกร่งที่ซึ่งสู้อยู่กับนักล่าและพาราดินคนอื่นด้วย
แน่นอน จางเทีย ไม่ได้รีบพุ่งหา เขาเลือกที่จะจัดการพวกนั้นในตอนที่พวกนั้นทำการสู้กับนักล่าและพาราดินคนอื่นโดยใช้ลูกดอกในมือของเขาขว้างออกไปเข้าโจมตี
เขาจะปล่อยลูกดอกออกจากมือได้ยังไงเมื่อจับดาบอยู่ วิธีก็ง่ายๆ ---- ความเร็วสูง
หลังจากที่ปล่อยดาบไปแล้ว เขาสามารถที่จะปล่อยลูกดอกออกจากมือได้ก่อนที่จะจับดาบอีกครั้ง มันใช้เวลาเพียงแค่ 0.1 วินาทีรึน้อยกว่า จางเทีย สามารถปล่อยลูกดอกได้ทั้งสองมือพร้อมกับตัดหัวซอมบี้ไปด้วย
จางเทีย สามารถทำมันได้อย่างง่ายดาย
ในตอนที่ต่อสู้กับผู้แข็งแกร่งถ้ามือของคนทิ้งอาวุธรึเสียการควบคุมอาวุธไป มันจะถือว่าเป็นความผิดพลาดที่ใหญ่หลวง แม้ว่าจะไม่ถึง 0.1 วินาที มันจะส่งผลทำให้เกิดผลลัพธ์ที่หนักหนา แต่อันตรายนั้นจะมีแค่ตอนที่สู้กับผู้แข็งแกร่งเท่าๆกับตัวเองไม่ใช่พวกซอมบี้ที่ซึ่งเทียบความสามารถในการสู้ไม่ได้
ในตอนที่ จางเทีย สับหัวซอมบี้ด้านข้างเขา เขาพบว่าซอมบี้นั้นเป็นตัวปกปิดชั้นดี เขาถูกบดบังแม้แต่ดาบในมือแม้แต่การต่อสู้นี้จะดุเดือดแต่ลูกดอกของ จางเทีย ก็ยังสามารถฆ่าผู้แข็งแกร่งต่ำกว่าระดับ 12 ภายใน 150 ม.ได้
ตอนที่สับหัวซอมบี้ จางเทีย เองก็ยังมองดูและฟังสถานการณ์รอบข้าง
จางเทีย เห็นว่าไอ้บัดซบระดับ 11 กำลังสู้กับพาราดินระดับ 11 ห่างออกไป 100 ม. เขาทำการมองการต่อสู้เงียบๆ ด้วยพลังวิญญาณที่ทรงพลัง จางเทีย พบว่าซอมบี้ในสนามรบค่อยๆเคลื่อนที่ช้าลง ในตอนที่ตัดหัวซอมบี้ จางเทีย ได้ปรับมุมของเขากับไอ้บัดซบนั่น ภายใน 0.01 วินาที จางเทีย ก็เห็นช่องว่างพิเศษระหว่างเขากับไอ้บัดซบนั้น ดังนั้นเขาจึงปล่อยดาบในมือและขว้างลูกดอกออกไปแทบจะพร้อมกัน
หลังจากที่ออกจากมือของ จางเทีย ลูกดอกนั้นพุ่งผ่านแขน,อาวุธ,คอของซอมบี้นับไม่ถ้วนก่อนจะปะทะเข้าที่หัวของนักสู้ระดับ 11 ของกลุ่มสามตาก่อนจะทำให้มันหัวระเบิดออกมา
หลังจากนั้น จางเทีย ก็ได้ยินเสียงระเบิดออกมาเบาๆแต่ในสนามรบเสียงระเบิดแบบนี้มันก็เหมือนกับการขว้างหินลงไปในทะเล น้อยคนนักที่จะสนใจ
“ ไปตายซะ .. “ – พาราดินระดับ 11 ต่อยนักสู้ระดับ 11 คนเดียวกันให้ระเบิดเป็นชิ้นๆ เวลาทั้งหมดนั้นน้อยมากจนหลายคนคิดว่าไอ้บัดซบนั่นโดนพาราดินฆ่า มีแค่พาราดินที่รู้ว่าหัวของฝ่ายตรงข้ามนั้นระเบิดก่อน 0.1 วินาทีที่เขาจะต่อยเข้าใส่ร่างของอีกฝ่าย
‘ ใครกัน ? ‘ พาราดินอึ้งและมองไปรอบๆแต่นอกจากฝูงซอมบี้ในระยะ 40-50 ม.แล้วเขาไม่เห็นใครเลย ผู้แข็งแกร่งของมนุษย์อยู่ห่างจากเขาอย่างน้อย 70 ม. อีกอย่างแล้วพวกนั้นต่างก็ยุ่งอยู่กับการต่อสู้ ชายที่ซึ่งเยี่ยวบนกำแพงตะกี้ก็อยู่ห่างไปกว่า 100 ม.และใช้ดาบตัวเองสะบัดไปมา ‘ ผู้แข็งแกร่งซ่อนตัวอยู่ในสนามรบงั้นเหรอ ? ‘
ก่อนที่พาราดินจะคิดออกก็ได้มีซอมบี้จำนวนมากแห่เข้ามาใส่เขาและทำให้เขาเข้าสู่การต่อสู้ที่ดุเดือดอีกครั้ง
กว่า 10 นาที จางเทีย ได้ฆ่านักสู้ระดับ 9 หนึ่งคน,ระดับ 10 สองคน, ระดับ 11 หนึ่งคนซึ่งเป็นการแบ่งเบาภาระของนักล่าและพาราดินอย่างมาก
แต่ตอนนั้นแนวป้องกันของอาณาจักรทัคลินแทบที่จะพังเพราะซอมบี้แล้ว ผลก็คือซอมบี้แห่กันเข้าไปที่กำแพงได้มากกว่าเดิม กำแพงทิศเหนือนั้นเกือบที่จะถูกซอมบี้ยึดเอาไว้แล้ว
มีเสียงระเบิดเกิดขึ้นพร้อมกับแผ่นดินที่สั่นไหว จางเทีย ที่ซึ่งสู้กับซอมบี้ได้มองออกไปแล้วพบพลังฉีที่แข็งแกร่งปะทุขึ้นบนท้องฟ้าจากกองทัพซอมบี้พร้อมรู้สึกถึงหมัดเหล็กโลหิตซึ่งทำให้เกิดความวุ่นวายในแคมป์ซอมบี้ขึ้นมา ด้วยพลังฉีที่ทรงพลังแผ่ไปทั่วสนามรบ จางเทีย เห็นร่างที่คุ้นเคยเดินออกมาจากด้านหลังของกองทัพซอมบี้
จางเทีย พบว่านั่นคือผู้อาวุโสที่ตระกูลซีเนลจ้างมา อัศวินที่เขาเคยเห็นที่เมืองโทคิ
หลังจากนั้นก็ได้มีสองร่างที่ตัวห่อหุ้มด้วยเปลวไฟเข้าชนกันในอากาศสูงขึ้นไปกว่า 100 ม. แต่ละครั้งที่พวกนั้นชนเข้ากับอะไร มันจะเกิดเสียงดังราวกับสายฟ้าและเหมือนอุกกาบาตที่ตกลงมา...
‘ นี่คือการต่อสู้ของอัศวินงั้นเหรอ ? ‘ จางเทีย อึ้งกับการต่อสู้นี้ มันเกินกว่าที่เขาคาดเอาไว้
แต่ก่อนที่ จางเทีย จะได้สติ เขาก็ได้เห็นพลังฉีที่แข็งแกร่งอีกอันโผล่ขึ้นมาจากประตูทิศเหนือของเมืองห่างออกไปกว่า 100 ม. หลังจากนั้นก็มีร่างหนึ่งที่ตัวห่อหุ้มด้วยเปลวไฟสีฟ้าบินออกมาเข้าใส่กองทัพซอมบี้
ไม่ว่าที่ไหนที่ชายคนนั้นผ่านไป ซอมบี้นับไม่ถ้วนก็จะเริ่มถูกแช่แข็งก่อนจะระเบิดออก
จางเทีย รู้สึกได้ถึงสายตาที่มองมาที่เขาในตอนที่ชายคนนั้นบินผ่านไป
ตอนนั้นก็ได้มีพลังฉีอีกอันปรากฏขึ้นในกองทัพซอมบี้และพุ่งออกมาหาชายคนก่อนหน้า
ทั้งสองฝ่ายเข้าปะทะกันโดยห่างจากเมือง 1,000 ม. แล้วกำจัดซอมบี้ในระยะ 100 ม.ในเสี้ยววินาที
อัศวินนั้นทำการสู้กันอย่างรวดเร็วที่แม้แต่ จางเทีย ยังยากที่จะเห็นมันได้ชัด เขาได้ยินแค่เพียงเสียงระเบิด
เพราะอัศวินเข้าร่วมการต่อสู้แล้ว ทั้งการต่อสู้จึงดุเดือดขึ้นมาอีกครั้ง เสียงของซอมบี้และนักสู้ต่างก็ดังก้องไปทั่วสนามรบ
ตอนนั้น จางเทีย รู้สึกได้ถึงความมืด เขาเงยหน้าขึ้นไปและพบฝูงปิศาจปีกบินไปที่กำแพง พวกมันกำจัดนักสู้จำนวนมากได้ในเสี้ยวพริบตา ผลก็คือซอมบี้ขึ้นไปที่กำแพงได้มากกว่าเดิม
ในตอนที่ปิศาจปีกบินไปในเมือง พวกมันได้ขว้างเหยือกบางอย่างลงมาจนทำให้เกิดไฟลุกไหม้ไปทั่วทั้งเมือง