Chapter 648: การหนี
หลังจากที่ขว้างดาบทั้งสองเล่มไป จางเทีย ก็ใช้สกิลความเร็ว ด้วยความเร็วสูงสุดที่เขามี เขาไปถึงที่กำแพงเมืองในเสี้ยวพริบตาแต่การได้สู้กับ เอเบียน นักสู้ระดับ 14 หลายครั้ง จางเทีย เข้าใจถึงผลลัพธ์การต่อสู้นั้นจะจบลงในเสี้ยวพริบตา เขาไม่ควรที่จะวอกแวก
ดังนั้นแม้ว่าจะห่างมาหลายสิบเมตรแต่ จางเทีย ก็ยังคงทำราวกับว่ามันยังคงเสี่ยง เขาใช้แรงทั้งหมดอออกมา
หลังจากที่วิ่งมาได้ 30 ม. จางเทีย รู้สึกได้ถึงเส้นผมที่ลู่ไปตามหลัง ตอนนั้น จางเทีย ได้ใช้การเคลื่อนที่ที่ผู้แข็งแกร่งระดับเขายากที่จะทำมันได้ เขาหันกลับไปและวิ่งถอยหลังด้วยความเร็วเท่าเดิมและเผชิญหน้ากับการโจมตีของศัตรู
มันคือพลังฉี่ต่อสู้ที่ทรงพลังซึ่งพุ่งเข้ามาหาเขาจากนักสู้ระดับ 14 สกาล่า นั้นดูน่ากลัวขึ้นมาเล็กน้อย เขาเร่งความเร็วเข้าหา จางเทีย เมื่อเห็นสีหน้าของ สกาล่า จางเทีย ก็ตระหนักดว่า สกาล่า นั้นจะไม่มีทางปล่อยให้เขารอดไปได้ในครั้งนี้
ตอนนั้น จางเทีย คำรามออกมา เขาต่อยออกไปด้วยหมัดเหล็กโลหิตของตน
แม้จะกระอักเลือดออกมาจากปากแต่ จางเทีย ไม่ได้ล้ม เขากลับถอยไปเร็วกว่าเดิมอีก
ซอมบี้บางตัวต้องการขวางทางของเขาเอาไว้แต่ จางเทีย ไม่สนใจแล้วชนพวกมันเป็นชิ้นๆด้วยไหล่และหลังของเขา
ตอนนี้ จางเทีย สามารถปล่อยพลังฉีต่อสู้เหล็กโลหิตออกมาจากหลายส่วนของร่างกาย ต้องบอกว่าผลของร่างกายเขาที่ปะทะเข้ากับซอมบี้นั้นเหมือนกันกับหมัดของเขา แน่นอนว่าซอมบี้ธรรมดาไม่อาจที่จะต้านทานเขาได้
ในเสี้ยววินาที สกาล่า ก็ตระหนักได้ว่า จางเทีย ไม่ใช่คนเดิมที่ถูกจับไปเมื่อหลายเดือนก่อน เขาต่างจากเดิมหลายเท่า สกาล่า ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับ จางเทีย ระหว่างหลายเดือนที่ผ่านมาแต่ความก้าวหน้าของ จางเทีย นั้นทำให้ความต้องการฆ่าในใจ สกาล่า เพิ่มมากขึ้น ‘ เป็นคนที่น่ากลัวจริงๆ ! ถ้าข้าปล่อยให้เขารอดไปได้อีก... ‘
---- ข้าจะไม่ปล่อยให้เขารอดไปได้
ความคิดนั้นแว๊บขึ้นมาในหัว สกาล่า
เมื่อเห็น จางเทีย เข้าใกล้กับกำแพง สกาล่า ก็เร่งความเร็วขึ้นไปอีก ในตอนที่เขากำลังจะโจมตีออกไปอีกครั้ง นักล่าและพาราดินที่ซึ่งมอง จางเทีย อยู่บนกำแพงก็ได้เปิดฉากการโจมตีเข้าใส่ สกาล่า พร้อมกัน
ในเสี้ยววินาทีลูกดอกที่ถูกยิงมาโดยหน้าไม้หนัก,ขวาน,หอกและเข็มต่างก็ถูกยิงเข้าใส่ สกาล่า
เขาเพียงแค่ยกแขนขึ้น สกาล่า ปัดพวกมันทิ้งออกไปทั้งหมด ในเสี้ยววินาที จางเทีย ก็ได้อยู่ห่างจากกำแพงเพียง 5 ม.
ดูเหมือนว่า จางเทีย กำลังจะกระโดด
เขาคำรามขึ้น – “ หมัดหมาป่า... “ - สกาล่า ต่อยหมัดพลังฉีสีม่วงรูปร่างหมาป่าเข้าใส่ จางเทีย โดยมันรวดเร็วราวกับสายฟ้าและพุ่งขึ้นสูงกว่า 10 ม.ครอบคลุมพื้นที่ด้านบนของ จางเทีย
แต่ จางเทีย ไม่ได้กระโดด เขาแค่เคลื่อนไหวหลอก ในตอนที่เท้าของ จางเทีย ออกจากพื้น เขาก็ได้รีบนั่งยองๆลงไป หลังจากนั้นเขาก็กลิ้งตัวกลับไปที่พื้น
การโจมตีของ สกาล่า ปะทะเข้ากับกำแพงใกล้ๆกับหัวของ จางเทีย หลังจากที่ระเบิดออกมาอย่างดัง จางเทีย ก็รู้สึกการสั่นไหวของแผ่นดินพร้อมกับเศษหินมากมายที่ตกลงมาที่ตัวเขา
ผลก็คือมีหลุมสูงกว่า 5 ม.บนกำแพง ชั้นอิฐและปูนซึ่งหนาเกือบ 1 ม.นั้นถูกทำลายเผยให้เห็นโครงเหล็กด้านในที่บิดเบี้ยวพร้อมกับท่อมากมายด้านใน ...
หลังจากที่เห็นผลของการโจมตี จางเทีย ตระหนักได้ถึงพลังของนักสู้ระดับ 14 ถ้าเขากระโดดขึ้นไปตะกี้ เขาต้องระเบิดเป็นชิ้นๆแน่
จางเทีย กลิ้งตัวไปตามตีนกำแพง เมื่อเห็นท่อนเหล็กที่หักออกมา จางเทีย ก็รู้สึกขนลุกในใจ เมื่อเห็นท่อเหล่านั้น จางเทีย ได้วิ่งเข้าไต่กำแพงแล้วกระโดดขึ้นราวกับอินทรีย์ยักษ์
จน จางเทีย ปรากฏตัวขึ้นมาอีกครั้ง สกาล่า ถึงได้รู้ว่าเขายังไม่ได้ฆ่า จางเทีย ดังนั้นสีหน้าเขาจึงเปลี่ยนไป เขาพุ่งเข้าหา จางเทีย ต่อแต่เขาไม่คิดว่า จางเทีย จะได้ใช้หมัดพลังฉีต่อยออกมาใส่เข้าราวกับปืนกลซึ่งทำให้เขาต้องถอยกลับไปหลายก้าว ดังนั้น สกาล่า จึงต้องป้องกันการโจมตีของ จางเทีย เอาไว้
ในตอนที่เขาต้องการจะโจมตีใส่ จางเทีย อีก ก็ได้มีเสียงตะโกนขึ้นมาจากด้านบนกำแพง ตอนนั้นคนในชุดเกราะได้พุ่งเข้ามาหาเขา ก่อนที่คนๆนั้นจะมาถึง ลูกบอลพลังฉีต่อสู้ที่แข็งแกร่งซึ่งเกือบจะเท่ากับพลังฉีต่อสู้ของเขาก็พุ่งเข้ามาใส่ สกาล่า
สกาล่า ครุ่นคิดอยู่ 0.001 วินาทีก่อนที่เลือกที่จะถอยและมอง จางเทีย โดดขึ้นไปบนกำแพง
หลังจากที่มาถึงด้านบนกำแพงแล้ว จางเทีย ได้ฆ่าซอมบี้ด้านบนด้วยการสะบัดมือ หลังจากนั้นเขาก็หันกลับมาแล้วทำฮึดฮัดเข้าใส่ สกาล่า ในเวลาเดียวกันเขาก็ได้ยกนิ้วโป้งคว่ำลงและใช้นิ้วนั้นทำท่าตัดคอก่อนจะหายไปจากด้านบนกำแพง...
...
“ พวกบัดซบกลุ่มสามตา นักสู้ระดับ 14 กล้ารังแกนักสู้ระดับ 11 ได้ยังไง ? มาสู้กับข้านี่หากเจ้าเป็นลูกผู้ชาย ! “ – คนที่ใส่เกราะโดดลงมาตะกี้ด่าออกมาพร้อมตาที่แดงกล่ำ ในเวลาเดียวกันเขาก็ยกขวานของเขาขึ้นแล้วพุ่งเข้าใส่ สกาล่า ...
...
อึก...
จางเทีย ถุยเลือดใส่พื้น หลังจากนั้นเขาก็รู้สึกดีขึ้น เขาเช็ดเลือดออกจากมุมปากแล้วทำการวิ่งต่อไป
ห่างจากประตูทางเหนือกว่า 2 ไมล์ จางเทีย ก็ได้วิ่งเข้าไปในซอยในเมือง บ้านทุกหลังในสายตาของเขาว่างเปล่า ปกติแล้วจะมีนักสู้บางคนอาศัยอยู่ที่นี่แต่นักสู้ทุกคนนั้นได้ไปรวมตัวกันหมดแล้ว พวกเขาเตรียมรับมือการต่อสู้รึไม่ก็พากันฝ่าออกจากเมืองไป ทำให้บ้านเหล่านี้นั้นว่างเปล่าขึ้นมาทันที
ปิศาจปีกยังคงบินว่อนอยู่บนฟ้า หลายที่นั้นถูกเผา จางเทีย ไม่รู้ว่าปิศาจปีกพวกนั้นเห็นเขารึเปล่า เขาพยายามที่จะระวัง ดังนั้นเขาจึงหลีกเลี่ยงเส้นทางหลักและเลือกเส้นทางที่ถูกซ่อนเอาไว้
มีตึก 3 ชั้นเก่าๆตรงหน้าเขาโดยมีป้ายของโรงแรมห้องไว้ ประตูของโรงแรมนี้เปิดกว้าง หลังจากที่ยืนยันว่าไม่มีใครเห็นเขา จางเทีย ก็ได้วิ่งเข้าไปในโรงแรม
โรงแรมแห่งนี้เต็มไปด้วยเศษแก้วที่แตก หนังสือและกระดาษมากมายตกอยู่ตามพื้น หนูสองตัวที่วิ่งไปมา พวกมันไม่ได้กลัว จางเทีย เลยสักนิด
จางเทีย ตระหนักได้ว่าโรงแรมแห่งนี้ปิดมานานแล้ว หลังจากนั้นเขาก็เดินขึ้นไปชั้นบน
มีห้องแขกบนชั้นสองและสาม ด้านหลังมีครัวและสวน จากนั้น จางเทีย จึงเดินต่อไปยังชั้นที่สาม
ห้องส่วนมากที่ชั้นสามนั้นเปิดออก ของในห้องกระจายไปทั่วพื้น จางเทีย เดินไปยังห้องหนึ่งและทำการตรวจสอบด้านใน หลังจากที่พบว่าไม่มีใคร เขาก็ปิดประตูก่อนจะพิงกำแพงพร้อมกับหอบหายใจอย่างหนัก
ความมืดในห้องนั้นทำให้เขารู้สึกปลอดภัยและสงบ จางเทีย เอายารักษารอบด้านออกมาสองขวดแล้วกินมันทั้งหมด หลังจากนั้น 1 นาทีก็มีความรู้สึกอุ่นที่อกของเขา จางเทีย รู้สึกสบายขึ้นมาเล็กน้อย ถ้าไม่ใช่เพราะเขาแข็งแกร่ง เขาอาจจะทนการโจมตีของ สกาล่า ไม่ได้
จางเทีย ประสบความสำเร็จอย่างมากในคืนนี้โดยการเอาชีวิตตัวเองไปเสี่ยง เขาฆ่าซอมบี้ได้มากมายแต่มันก็ยังคงมีซอมบี้จำนวนมากที่แห่กันเข้ามาที่กำแพง เขาพยายามอย่างที่สุดแล้วแต่จำนวนของพวกมันดูเหมือนไม่ได้ลดลงเลย...
หลังจากที่พักผ่อนได้สักหน่อย จางเทีย ก็รู้สึกฟื้นตัวขึ้นมาเล็กน้อย หลังจากที่มองไปยังเส้นขอบฟ้า เขาก็ได้โคจรพลังวิญญาณของตัวเองแล้วกลับเข้าไปใน Castle of Black Iron
ข้างในนั้นมันเป็นตอนเย็นแต่เทียบกับเมืองม็อกโกตอนนี้แล้ว พื้นที่สงบด้านในนั้นราวกับดินแดนในฝัน
ในท่ามกลางความมืดนั้น เฮลเลอร์ ได้แสดงสีหน้าเคร่งขรึมออกมา...