px

เรื่อง : Castle of Black Iron
Chapter 660: หนีโดยใช้ลูกไม้


Chapter 660: หนีโดยใช้ลูกไม้
จางเทีย รู้ว่าอัศวินนั้นสนใจที่นี่ตอนที่เขาเข้ามาที่เมืองม็อกโกแต่เพราะพิษที่ครอบคลุมไปทั่วทั้งเมืองอย่างกับหมอก สายตาของอัศวินจึงถูกบดบังไปบางส่วน เขาไม่สามารถเห็นได้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่ได้อย่างชัดเจนนัก

แม้จะเป็นตอนนี้แต่ จางเทีย ก็รู้ว่าเขายังเทียบกับอัศวินในเรื่องความเร็วไม่ได้  แม้ว่าเขาจะเร็วกว่า สกาล่า หลายเท่าก็ตาม อีกอย่างเขากำลังอุ้มผู้หญิงไว้คนหนึ่งด้วย

ในตอนที่สัญลักษณ์พลังฉีของ สกาล่า หายไป อัศวินคนนั้นก็รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติขึ้น เขาจึงรีบเร่งความเร็วมาที่นี่ทันที

จางเทีย เองก็รีบเคลื่อนที่ หลังจากที่เขาได้อุ้ม เทอซิริส ขึ้นมาจากพื้น  เขาก็ได้ใช้ผลของสายเลือดที่เขาปลุกขึ้นมาและสกิลความเร็วออกมาทันที

ในตอนที่เขาวิ่งลงไปที่พื้น เขาก็ได้ดีดตัวขึ้นไปด้านเหนือของตึกสูง

อัศวินที่มุ่งหน้ามาหาพวกเขาหลังจากที่บินผ่านกำแพงทางใต้มา   จางเทีย ไปยังด้านเหนือของตึกสูงระฟ้า จากที่ที่เขาอยู่เขาสามารถซ่อนตัวโดยใช้ตึกสูงและหมอกพิษจากสายตาของอัศวินได้

ในเสี้ยวพริบตา จางเทีย ก็ได้พุ่งไปได้กว่า 100 ม. หลังจากนั้นเขาก็ได้หยิบเศษกระเบื้องขึ้นมาโยนลงไปในเขตที่พักส่วนล่างที่เขตด้านหน้า

กระเบื้องนั้นหมุนวนและเกิดเสียงระเบิดขึ้นมาในตอนที่เขาหนีไปด้วยความเร็วเต็มที่ ด้วยทักษะการโยนของ จางเทีย  เศษกระเบื้องนั้นได้ทำการเลี้ยวอยู่สองครั้งในอากาศ...
ในตอนที่ จางเทีย ได้โยนเศษกระเบื้องนั้นออกไป เขาก็ได้ใช้สกิลซ่อนตัวใส่เขากับผู้หญิงที่เขาอุ้ม หลังจากนั้นเขาก็ได้กลับไปที่ด้านล่างของตึกสูงในไม่กี่วินาทีแล้ววิ่งไปตามเส้นทางที่เขาจากมา หลังจากนั้นเขาก็ได้โดดขึ้นไปที่ระเบียงของชั้นสามพร้อมกับอุ้มผู้หญิงคนนั้นด้วยมือข้างหนึ่ง ในตอนที่เขาขึ้นไปแตะที่ระเบียงได้ เขาก็ได้ซ่อนรอยนิ้วมือด้วยพลังฉีต่อสู้ของเขา

จางเทีย เข้าไปในตึกสูงอีกครั้ง หลังจากนั้นเขาก็พุ่งขึ้นไปที่ชั้นบนราวกับกลุ่มควัน แต่ละก้าวที่เขาวิ่งนั้นเขาได้ปิดรอยเท้าตัวเองด้วยพลังฉีต่อสู้เหล็กโลหิต
มีบันไดในตึก  จางเทีย พุ่งขึ้นไปด้านบนโดยวิ่งหนึ่งก้าวต่อครึ่งชั้น แม้ว่าบันไดนั้นจะเต็มไปด้วยฝุ่นและเศษหินแต่ จางเทีย ก็ยังคสามารถหลบเลี่ยงมันได้ด้วยสายตามองที่มืดของเขา

จางเทีย วิ่งไปกว่า 20 ก้าวและได้มาถึงชั้น 13  บอกคร่าวคือครึ่งหนึ่งของตึกนี้  จากนั้นเขาก็ได้พุ่งเข้าไปในห้องที่ชั้นนั้นแล้วซ่อนตัวไว้
มันเป็นห้องออฟฟิศที่รกไปหมดซึ่งเต็มไปด้วยโต๊ะมากมายที่ถูกทิ้งเอาไว้    จางเทีย และ เทอซิริส ได้เข้าไปซ่อนตัวที่พื้นที่ว่างด้านล่างโต๊ะทางซ้ายในตอนที่เข้ามาในห้อง  แม้ว่าจะมีบางคนเข้าแต่พวกนั้นก็ไม่อาจที่จะหา จางเทีย เจอได้ง่ายๆ

ในตอนที่ จางเทีย ใช้สกิลซ่อนตัวกับ เทอซิริส  เธอนั้นได้ตื่นขึ้นมา แม้ว่าเธอจะหลับตาอยู่แต่เธอก็รู้สึกได้ว่า จางเทีย นั้นกำลังหลอกอีกฝ่ายโดยทำท่าว่าออกจากตึกนี้ไปแล้ว

ในตอนที่ จางเทีย นั่งยองๆลงที่พื้นที่ว่างด้านล่างโต๊ะนั้น พวกเขาอยู่ใกล้กันมาก  เทอซิริส นั้นนั่งอยู่ตรงที่ว่างที่หว่างขาของเขา

“ เร็วเข้า ปล่อยข้าลง ! “ - เทอซิริส พึมพำออกมา เธอบิดตัวไปมาในอ้อมกอดของ จางเทีย
“ ชู่.. “ - จางเทีย โบกมือทำสีหน้าเคร่งขรึมและมองไปข้างนอกก่อนจะพึมพำออกมา – “ อย่าขยับ อย่าพูดถ้าไม่อยากตาย ! “
เทอซิริส ส่งสายตาอาฆาตออกมา ในเวลาเดียวกันเธอก็ดึงนิ้วของเธอกลับมาแล้วมีเข็มสีดำปรากฏขึ้นในมือของเธอ เข็มนั้นสามารถสัมผัสกับ จางเทีย ตอนไหนก็ได้ ..

แต่ จางเทีย แค่หลับตาและคอยฟัง เขาคอยสังเกตสถานการณ์ด้านนอกอยู่

เมื่อเห็นแบบนั้น สายตาอาฆาตของ เทอซิริส ก็ได้หายไปแต่เธอไม่ได้เก็บเข็มนั้น ในตอนที่เธอต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง เธอก็ได้ยินเสียงระเบิดดังขึ้นมาจากด้านนอกซึ่งดังขึ้นจากด้านบนของศูนย์การค้าที่ที่พวกเขาสู้กับ สกาล่า เมื่อตะกี้

เทอซิริส หลับตาลงทันที เธอถึงกับไม่กล้าหายใจ

จนกระทั่งตอนนี้ เทอซิริส ก็เพิ่งรู้วิธีลับที่ จางเทีย ใช้ให้กับเธอตะกี้ เธอรู้ว่าเธอยังมีชีวิตอยู่เพราะหัวใจที่ยังเต้นแต่เธอไม่ได้ยินเสียงเต้นของหัวใจของเธอเลย อีกอย่างแล้วเธอรู้สึกว่าอุณหภูมิของร่างกายเธอและ จางเทีย นั้นเย็นลงเท่ากับสภาพแวดล้อมรอบๆแต่เธอไม่ได้รู้สึกอึดอัดเลยสักนิด

เทอซิริส รู้ว่านี่คือทักษะลับที่ใช้ปิดร่างกายและพลังฉีของคน

เสียงคำรามด้านนอกดังขึ้นมา อัศวินนั้นเหมือนจะเพิ่งเห็นศพของ สกาล่า หลังจากนั้นก็ได้มีเสียงระเบิดดังขึ้นอีกครั้ง อัศวินนั้นมุ่งหน้าต่อไปทางทิศเหนือ
หลังจากนั้นไม่กี่นาทีก็ได้มีเสียงระเบิดครั้งที่สามดังขึ้น อัศวินคนนั้นได้กลับมา หลังจากที่วนรอบตึกสูงสักพัก มันก็ได้ลงไปที่ศูนย์การค้า หลังจากนั้น 10 นาที เสียงระเบิดนั่นก็มุ่งหน้าไปทิศใต้..
หลังจากนั้นกว่า 10 นาที ในตอนที่ไม่มีเสียงด้านนอก จางเทีย และ เทอซิริส ก็ได้ถอนหายใจออกมาพร้อมกัน

ในตอนที่อัศวินมาที่นี่ มันได้ไล่ตามไปยังทางทิศเหนืออย่างที่ จางเทีย คาดเอาไว้ หลังจากที่ไม่พบเป้าหมาย อัศวินก็ได้กลับมาตรวจตึกนั้นอีกครั้งแต่ก็ไม่พบร่องรอยแต่อย่างใด ดังนั้นมันจึงได้แต่ออกจากที่นี่ไป ศพของ สกาล่า บางทีอาจจะถูกเอาไปด้วย ถ้าไม่งั้นศพของ สกาล่า คงกลายเป็นบ่อเนื้อเน่าที่จะส่งแก๊สออกมาเหมือนกับศพซอมบี้ตัวอื่นๆ

“ ที่รัก เธอวางเข็มลงก่อนได้มั้ย ? เราไม่ได้อยู่ในโรงพยาบาล ข้าไม่อยากโดนฉีดยา “ - จางเทีย ลืมตาขึ้นมาแล้วมองผู้หญิงในอ้อมกอด

จางเทีย ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้รู้สึกอะไรเมื่อตะกี้  จางเทีย รู้สึกได้ถึงคลื่นวิญญาณแปลกในตอนที่อัศวินวนรอบตึกนี้เป็นครั้งที่สองแต่อัศวินนั้นไม่ได้พบปัญหาอะไร ดูเหมือนว่าสกิลซ่อนตัวนี้จะหลอกการรับรู้ของอัศวินได้ในระดับหนึ่ง
ผู้หญิงคนนั้นมองไปที่ จางเทีย หลังจากนั้นเธอก็ได้ดึงมือกลับมาแล้วซ่อนเข็มเธอไปทันที
“ ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะหนีได้ในตอนนั้น ! “

“ เราต่างหาก ถ้าข้าหนีไม่ได้ เจ้าก็หนีไม่ได้ ตามคำพูดแต่ก่อนบอกมา ที่ที่ปลอดภัยที่สุดคือที่ที่อันตรายที่สุด  อัศวินนั้นคิดไม่ถึงในลูกไม้เราว่าจริงๆแล้วเรายังไม่ได้ไปไหนเลย ! “

“ เจ้าไม่กลัวว่าเขาจะกลับมาตรวจสอบที่นี่อีกเหรอ ? “

“ เขาเป็นอัศวิน ไม่ใช่ย่าที่มาคอยกวาดตึก ถ้าอัศวินต้องการที่จะค้นในแต่ละห้องของตึกหลายชั้นนี้ ข้ายอมรับว่ามันคงถือว่ายอดเยี่ยม ! “ - จางเทีย ตอบด้วยท่าทีสบาย เขาไม่ได้กังวลเลยสักนิด ถ้าอัศวินทำแบบนั้นจริงๆ  จางเทีย คงเข้าไปใน Castle of Black Iron ด้วยกันกับผู้หญิงคนนี้หากอัศวินเข้ามาในห้องนี้และพบพวกเขา  ในกรณีเลวร้ายที่สุด เขาจะให้เธออยู่ใน Castle of Black Iron ไปตลอดชีวิต เพราะเขาได้ช่วยชีวิตเธอไว้  จางเทีย จะไม่ได้รู้สึกผิดในเรื่องนี้เลยสักนิด

“ เจ้านี่กล้าหาญจริงๆ ! “

“ ไม่ใช่แบบนั้น ข้าก็แค่พนัน เจ้ามีวิธีอื่นนอกจากวิธีนี้มั้ยล่ะ ? “ - จางเทีย ถามพร้อมกับลุกขั้นยืนและประคองเธอไปด้วย เธอดื้นไปมาสักพักก่อนจะสั่ง – “ ปล่อยข้า ! “

จางเทีย ปล่อยมือทันทีแล้วทำให้เธอล้มลงไปที่พื้น
เธอพึมพำออกมาเบาๆแล้วมองไปที่ จางเทีย ด้วยใบหน้าที่อายและหงุดหงิด – “ บัดซบ .. “

“ เจ้าบอกให้ข้าปล่อยเจ้า ข้าน่ะไม่ได้เห็นแก่ตัว ข้าไม่คุกคามผู้หญิง ข้าไม่รังแกคนที่เสียเปรียบหรอก ถ้าไม่ใช่เพราะว่าฉุกเฉิน ข้าคงหน้าแดงไปแล้วตอนที่จับมือเจ้า ! “ - จางเทีย ยักไหล่แสดงท่าทีบริสุทธิ์
เทอซิริส ต้องการที่จะลุกขึ้นยืนแต่หลังจากที่ดินไปมาเล็กน้อย หน้าของเธอก็แดงขึ้นมาอีกครั้ง  ดูเหมือนว่าเธอจะยังไม่ฟื้นตัวในระยะเวลาอันสั้น  หลังจากที่ดิ้นเป็นครั้งที่สอง เมื่อเห็น จางเทีย ที่ยืนกอดอก  เธอก็ได้มองไปที่เขาแล้วกัดฟันแน่น – “ ดึงข้าที ! “

“ ไม่ใช่ว่าผู้หญิงต้องใช้คำว่าช่วยรึไงหากต้องการให้คนอื่นช่วย ? “

“ เจ้า...ช่วย...ดึง...มือ...ข้า...ที...ได้...มั้ย ? “ - เทอซิริส พูดออกมาทีละคำๆด้วยดวงตาที่แดงกล่ำ

“ เป็นเกียรติ  ! “ - จางเทีย เอื้อมือออกไปแล้วดึงเธอขึ้นจากพื้น

หลังจากที่ยืนขึ้น เธอค้นไปตามตัวและเอายาออกมา  จากนั้นก็กินมันไปจนหมดขวด

จางเทีย มองไปที่ยานั่นก่อนจะเผยรอยยิ้มออกมา มันคือยารักษารอบด้าน...

หลังจากที่มองไปยัง เทอซิริส ที่กินยา  จางเทีย ก็ได้เอาแหวนที่ได้จาก สกาล่า ออกมาแล้วโยนให้กับ เทอซิริส โดยที่ไม่ได้มองไปที่มันเลย
เมื่อพบว่า จางเทีย ยังคงทำตามที่ตกลงกั้นไว้  ตาของ เทอซิริส ก็เป็นประกายขึ้นมา ‘ แม้ว่าชายคนนี้จะน่ารังเกียจแต่เขาก็ถือว่าเป็นคนพอไว้ใจได้ ‘
“ เจ้าไม่ต้องรู้ถึงการทำงานของแหวนนี่เหรอ ? “

“ มันไม่สำคัญ มันเป็นแหวนรูนหายาก เจ้าบอกข้าเองว่าเจ้าจะเอา ข้าจะไม่กลับคำพูดและปล้นของที่เป็นของผู้หญิงหรอก ! “

เทอซิริส จับแหวนนั้นและเงียบไปหลายวินาทีก่อนจะพูดออกมา – “ ข้าต้องการตกลงกับเจ้า.. “

รีวิวผู้อ่าน