ณ ดาวเคราะห์ดวงหนึ่งในเขตการปกครอง D
ซิลลินมาถึงดาวเคราะห์ดวงนี้ตามข้อมูลที่ไอฟรอนให้ไว้ หลังจากที่เขาเดินลงจากยานสเปซไลเนอร์แล้ว ซิลลินก็ดึงเสื้อโค้ทตัวใหญ่ให้กระชับตัวมากขึ้น และยืดคอของเขาให้ดูมีสง่าสมเป็นลูกชายของไอฟรอน ดัวแอส ไม่น่าแปลกใจเลยที่ไอฟรอนเลือกให้ซิลลินมาอยู่ที่ดาวเคราะห์ดวงนี้ แม้ว่าจะมีดาวเคราะห์มากมายที่อยู่ภายใต้อิทธิพลของไอฟรอน เพราะในปัจจุบันบนดาวเคราะห์ดวงนี้มีอากาศที่หนาวเย็น ซิลลินจึงไม่จำเป็นที่จะต้องปลอมตัวเลยแม้แต่น้อย เนื่องจากใบหน้ามากกว่าครึ่งหนึ่งของเขาจะต้องคลุมด้วยเสื้อผ้าหนาหลายชั้น อีกทั้งคนที่นี่ยังใช้ชีวิตแบบรีบเร่ง ไม่มีใครมานั่งสนใจว่าใครเป็นใคร แม้ว่าจะมีบางคนที่รู้จักใบหน้าของไอฟรอน พวกเขาก็คงจะไม่สังเกตอะไรมากมายเพราะทุกคนจะใส่เสื้อผ้าที่ปกปิดอย่างมิดชิด ดังนั้นนี่จึงช่วยในการปลอมตัวของซิลลินไม่น้อย นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ทำให้เขาเลือกสถานที่แห่งนี้
หลังจากที่ออกมาจากท่าอากาศยาน ซิลลินได้เดินไปที่มุมถนนและเขาก็เห็นรถบินสีดำธรรมดาๆ ที่จอดรออยู่เงียบๆ ในที่ของมัน หลังจากที่ดูป้ายทะเบียนรถเรียบร้อยแล้ว ซิลลินก็เดินไปยังรถคันนั้น แล้วในเวลาเดียวกันชายสองคนที่อยู่ในรถก็สังเกตเห็นซิลลินเช่นกัน พวกเขาจึงรีบลงจากรถและคำนับซิลลินอย่างสุภาพ “ยินดีต้อนรับครับ..นายน้อย”
ซิลลินจำได้ว่าหนึ่งในนั้นเป็นบอดี้การ์ดคนที่เขาอัดกระแทกกำแพงเมื่อคราวก่อน และเขาเองก็ไม่รู้จักคนอื่นๆ เลย ซิลลินเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยหลังจากได้ยินคำทักทายว่านายน้อยจากบอดี้การ์ดทั้งสอง แม้เขาจะเคยได้รับภารกิจมามากมายหลากหลาย แต่เขาก็ไม่เคยได้รับการต้อนรับดูแลเช่นนี้ตลอดชีวิตที่ผ่านมา ซิลลินจึงรู้สึกอึดอัดใจค่อนข้างมาก ซิลลินพยายามปัดความรู้สึกพวกนั้นออกไปแล้วกลับมาแสดงเป็นนายน้อยตระกูลดัวแอสอีกครั้ง โดยพยักหน้ารับและเดินขึ้นรถไปหลังจากที่อีกฝ่ายเปิดประตูด้านหลังให้
นี่นับว่าเป็นงานที่ดีเลยทีเดียว มีบอดี้การ์ดคอยดูแลแถมยังได้ขึ้นรถบินอีกด้วย แต่นอกจากนั้นแล้วหลังจากกวาดตาสำรวจภายในรถเพียงครั้งเดียวซิลลินก็นึกถึงคำพูดบางคำที่ว่า ..ความหรูหราที่แสนต่ำ ซึ่งรถคันนี้คงจะมีค่าใช้จ่ายประมาณไม่กี่ล้านเหรียญกาแล็คซี หลังจากที่พูดคุยกันเรียบร้อยแล้ว บอดี้การ์ดก็ขับรถบินขึ้นไปในอากาศอย่างนุ่มนวลและเลี้ยวเข้าไปในถนนใหญ่ ทำให้รถคันนี้เข้าไปอยู่ท่ามกลางรถคันอื่นๆ อีกมากมายบนถนนเส้นนี้
ภาคการค้าเสรีเขตการปกครองที่สิบอยู่ในเกณฑ์ที่ดีกว่าภาคน่านน้ำสิบสาม โดยเห็นได้จากรถบินที่ดาวเคราะห์แห่งนี้ใช้กันอย่างแพร่หลาย ซึ่งต่างจากดาวเคราะห์สีน้ำตาลบ้านเกิดของเขาที่หากมีใครพบรถบินขับไปมาแม้จะพบในเมืองที่เจริญที่สุดก็ตาม นั่นก็คงทำให้เกิดความวุ่นวายมากแน่ๆ แต่นี่พวกเขาเป็นเพียงหนึ่งในใครหลายๆ คนที่ขับรถบินนี้เท่านั้น
ตลอดทางซิลลินได้เห็นตึกระฟ้าสูงที่หาได้ยากมากมายหลายแห่ง แต่อาคารสูงพวกนั้นไม่ได้อยู่ในทิศทางที่รถของเขากำลังมุ่งหน้าไป แต่พวกเขากำลังมุ่งหน้าไกลออกไปข้างหน้าซึ่งเป็นวิลล่าเรียงรายกันอยู่มากมาย หลังจากผ่านมาได้สักพักรถบินนี้ก็หยุดที่คฤหาสน์แห่งหนึ่ง โดยมีพ่อบ้านเก่าแก่ของตระกูลดัวแดส.. โซโปว์ กำลังรอการมาถึงของซิลลินอยู่ที่หน้าคฤหาสน์ โซโปว์ยิ้มอย่างยินดีหลังจากที่เขาได้พบซิลลิน “นายน้อยซิลลิน โปรดตามผมมาครับ” ซิลลินได้แต่คิดในใจว่า ..เขาค่อนข้างแน่ใจว่าขณะนี้เขาคงกำลังจะกลายเป็นบุคคลสำคัญไปแล้วแน่ๆ
“ตอนนี้ผมอยู่ในความดูแลของคุณใช่ไหม” แต่โซโปว์ก็ไม่ได้ตอบอะไร เขาทำเพียงแค่นำซิลลินเขาไปในบ้านหลังใหญ่ที่ล้อมรอบไปด้วยแปลงดอกไม้ แม้ว่าตึกจะไม่ได้สูงมากนักและมีเพียงสามชั้นเท่านั้น แต่มันก็มีพื้นที่รอบบ้านขนาดใหญ่และหรูหรามากว่าวิลล่าที่ขับผ่านมามากเลย
โดยปกติแล้วพวกเด็กรับใช้ไม่ค่อยแสดงปฏิกิริยามากนัก ซึ่งในความจริงพวกเขานั้นอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับข่าวลือเมื่อไม่กี่วันก่อนที่เจ้านายได้พบกับลูกที่พลัดพรากไปนาน ในเวลานั้นมีเพียงไม่กี่คนที่คิดว่าจะเป็นไปได้เหรอ? แต่ในวันนี้พวกเขาได้เห็นด้วยตาตัวเองแล้ว ทุกคนที่ได้เห็นซิลลินจะต้องพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าเขานั้นเป็นลูกชายของไอฟรอน ดัวแอสอย่างแน่นอน..นี่ล่ะมั้งคือสิ่งที่พวกเขาเรียกว่าเป็นเรื่องบังเอิญที่ได้เกิดขึ้น นอกจากนี้แล้วซิลลินยังเชื่อด้วยว่าในวันพรุ่งนี้ข่าวเกี่ยวกับไอฟรอนได้พบกับลูกชายที่หายไปนานคงจะถูกแพร่กระจายออกไปตามสิ่งพิมพ์และวิดีโอภาพในนิตยสารอิเล็กทรอนิกส์บางเล่มอย่างแน่นอน แต่ซิลลินก็ไม่ได้รู้สึกกังวลเกี่ยวกับการแพร่กระจายของข่าวลือและผลกระทบของมันนัก เพราะนั่นคือปัญหาของไอฟรอน และเป็นส่วนหนึ่งของแผนการของเขาในการเข้าชิงตำแหน่งผู้สืบทอดของตระกูลดัวแอสด้วย
หลังจากที่มีการแสดง“ความรักของพ่อ และลูกชายที่ซื่อสัตย์”ที่ซิลลินได้แสดงพร้อมกับไอฟรอนที่โต๊ะอาหารจบไปแล้ว จากนั้นไอฟรอนก็เรียกซิลลินไปคุยเกี่ยวกับเรื่องการศึกษาของเขาต่อ “การดำเนินการที่มหาวิทยาลัยเซเว่นไลท์เสร็จเรียบร้อยแล้ว ให้นายนำบัตรประจำตัวประชาชนและหนังสือรับรองการเข้ารับการศึกษาไปยื่นที่มหาวิทยาลัย โดยสิ่งที่นายต้องทำก็คือการทำตัวเองให้เป็นลูกนอกกฎหมายของฉันให้เหมือนที่สุด ที่เหลือนายไม่จำเป็นต้องกังวลอะไร นอกจากนี้นายควรรู้เอาไว้ด้วยว่าแม้แต่กองกำลังของคนเหล่านั้นที่คอยขัดขวางฉันก็ไม่สามารถเข้าไปยุ่มย่ามที่นั่นได้ แต่สิ่งหนึ่งที่นายต้องไม่ลืม คือผู้คนในเขตการปกครอง B นั้นลุ่มลึกเกินจะหยั่งถึงมาก ขณะที่นายกำลังทำหน้าที่ควรระวังให้มาก เพราะในตอนนี้นายกำลังใช้นามสกุลดัวแอสอยู่ ดังนั้นนายควรหลีกเลี่ยงอะไรก็ตามที่จะสร้างความเสียหายต่อชื่อเสียงของตระกูลดัวแอส แต่...” แล้วไอฟรอนก็เอาแท็บเล็ตออกมาจากลิ้นชัก และดึงรูปถ่ายออกมา และส่งรูปนั้นไปให้ซิลลินดู “จากรูปที่นายเห็น ..คนพวกนี้คือเป้าหมายของนาย” ซิลลินรับแท็บเล็ตมาจากไอฟรอน และมองดูอย่างรวดเร็ว บางคนที่อยู่ในภาพนี้เป็นไปได้ว่ามีนักล่าอิสระที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีที่เป็นคู่แข่งกับไอฟรอน รวมทั้งคนจากกองกำลังทุกคนมีความเห็นที่ไม่ลงรอยกันอยู่ในนี้ด้วย
“นายไม่จำเป็นต้องพยายามค้นหาคนพวกนี้หรอก ตราบใดที่นายยังอยู่ที่มหาวิทยาลัยเซเว่นไลท์ พวกเขาจะมาหานายโดยอัตโนมัติจนกว่าฉันจะได้ตำแหน่งผู้สืบทอดของตระกูล จงจำข้อมูลนี้เอาไว้ เมื่อนายไปถึงมหาวิทยาลัยเซเว่นไลท์แล้วฉันจะให้คนส่งข้อมูลอัพเดทไปให้นายเป็นครั้งคราว ฉันจะให้นายเป็นคนตัดสินใจว่าจะจัดการกับพวกนั้นเมื่อไร แน่นอนว่ามันขึ้นอยู่กับความสามารถของนายด้วยว่านายจะสามารถจัดการกับเหยื่อเหล่านี้ได้หรือไม่” เหยื่อของซิลลินจะมาหาเขาเอง และนายจ้างของเขาก็จะคอยจัดการกับข้อมูลของเขาให้โดยอัตโนมัติ.. โอกาสช่างเหมาะเจาะอะไรขนาดนี้? หลังจากที่ซิลลินดูข้อมูลทั้งหมดในแท็บเล็ตอย่างรวดเร็วแล้วส่งกลับไปให้ไอฟรอน ซึ่งไอฟรอนก็รู้สึกตกใจอยู่ครู่หนึ่งว่า..เขาดูมันเสร็จแล้วเหรอ ทำไมถึงรวดเร็วขนาดนี้?
ไอฟรอนบอกว่าไม่มีอะไรอย่างอื่นอีก หลังจากที่ได้รับคำตกลงอย่างหนักแน่นจากซิลลิน สิ่งที่จำเป็นต้องได้รับความสนใจและสิ่งที่จำเป็นต้องทำได้ระบุเอาไว้ในข้อตกลงทั้งหมดแล้ว ไอฟรอนให้บัตรเดบิตใหม่กับซิลลิน โดยเป็นบัตรที่ลงทะเบียนกับข้อมูลประจำตัวเป็นชื่อ “ซิลลิน ดัวแอส” ในนั้นมีเงินอยู่ห้าหมื่นเหรียญกาแล็คซี และจะโอนเขามาในบัตรของเขาอีกห้าหมื่นเหรียญกาแล็คซีในสามสิบวันถัดไป
วันรุ่งขึ้นไอฟรอนจงใจสั่งให้เอ็นเตอร์ไพรส์ที่อยู่ภายใต้การควบคุมของเขาไปคุมกันซิลลินในเขตการปกครอง B ซึ่งมหาวิทยาลัยเซเว่นไลท์ไม่ได้อยู่ในสถานที่แห่งใดแห่งหนึ่งบนดาวเคราะห์เขตการปกครอง B แต่อยู่อีกดาวเคราะห์หนึ่ง หมายความว่าดาวเคราะห์ทั้งดวงนั้นเป็นมหาวิทยาลัยทั้งดวง นั่นคือเหตุผลว่าทำไมมหาวิทยาลัยเซเว่นไลท์ จึงเรียกว่า “เจ็ดดาวเคราะห์ที่เจิดจรัส”
โดยรอบดาวเคราะห์มีเจ็ดสถานีอวกาศรอบๆ ดาวบริวาร และยานอวกาศทุกลำที่เข้ามาจะต้องจอดตรงจุดนั้นเป็นที่แรก ผู้ที่จะเข้ามาจะต้องใช้หนังสือรับรองการเข้ารับการศึกษาเพื่อเป็นทางผ่านในการเข้าไปในดาวเคราะห์ จะไม่มียานอวกาศและเรือรบลำอื่นได้รับอนุญาตให้เข้ามาใกล้ดาวเคราะห์ดวงนี้ และทุกคนที่ได้รับอนุญาตให้เข้ามาศึกษาในมหาวิทยาลัยเซเว่นไลท์ทุกคนต้องปฏิบัติตามกฎที่กำหนดโดยทาง“เจ็ดดาวเคราะห์ที่เจิดจรัส” ไม่ว่าคุณจะมาจากครอบครัวใหญ่ๆ ที่ไหนก็ตาม คุณก็ต้องทำตามกฎโดยไม่มีข้อยกเว้น
ยานอวกาศและเรือรบที่มาที่นี่จะต้องปฏิบัติตามกฎ ส่วนผู้ที่ไม่ได้ระบุเอาไว้จะถูกประเมินว่าเป็นอันตรายโดยอัตโนมัติ และจะถูกตรวจจับด้วยระบบป้องกันบนสถานีอวกาศ ไม่มีใครจะสนใจว่าครอบครัวของคุณนั้นจะมาจากไหน.. และอย่าบอกว่า “เจ็ดดาวเคราะห์ที่เจิดจรัส” นั้นหยิ่งเกินไป พวกเขานั้นมีดีพอที่จะให้หยิ่ง และนั้นเป็นเหตุผลที่ทำไมไอฟรอนถึงบอกว่าผู้คนที่“เจ็ดดาวเคราะห์ที่เจิดจรัส”นั้นลุ่มลึกเกินจะหยั่งถึงมาก
ยานอวกาศนำซิลลินมาจอดที่สถานีอวกาศ หลังจากที่เทียบท่าแล้วองครักษ์ทั้งห้าก็พาซิลลินไปยังสถานีอวกาศ ซิลลินเห็นคนกลุ่มหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลถูกหยุดไว้กลางสะพาน เหตุผลเพราะเขานั้นมีบอดี้การ์ดมาดูแลมากเกินไป แล้วซิลลินก็หันไปสังเกตเห็นป้ายที่สะดุดตาตรงปลายสะพานระบุไว้ว่า “มีคนคุ้มกันได้ไม่เกินห้าคน”
ซึ่งมีคนจำนวนมากที่มีบอดี้การ์ดมาคุ้มกันเหมือนกับซิลลิน ที่ห้องตรวจสอบมีห้าสิบถึงห้าสิบห้าคนที่แสดงปฏิกิริยาคล้ายๆกัน ทุกคนมีความตื่นเต้นและวิตกกังวล เห็นได้ชัดว่าแต่ละคนคงมาจากครอบครัวที่มีชื่อเสียง จากครอบครัวที่มีอำนาจ แต่ที่ดาวเคราะห์แห่งนี้สถานะพิเศษของพวกเขาที่มีก่อนหน้านี้นั้นไม่ได้มีความหมายอะไรเลย ทุกคนเมื่ออยู่บนดาวเคราะห์แห่งนี้แล้วล่ะก็จะได้รับการปฏิบัติเหมือนกับคนปกติทั่วไปโดยไม่มีข้อแบ่งแยก
หลังจากผ่านการตรวจสอบตัวตนและสแกนหนังสือรับรองการเข้ารับการศึกษาของเขาเรียบร้อยแล้ว บอดี้การ์ดทั้งห้าคนได้กลับไปยังยานอวกาศ ในขณะที่ซิลลินนั่งอยู่ในยานรับส่งที่กำลังจะมุ่งหน้าไปยังเจ็ดดาวเคราะห์ที่เจิดจรัส