px

เรื่อง : Rebirth of the Strongest Empress
ROSE : 25 สมุนไพรม่วงอำพัน


ROSE : 25 สมุนไพรม่วงอำพัน

 

         ใบหน้าของเย่ชิงถางไร้ซึ่งร่องรอยความไม่พอใจใดๆ นางกลับเผยรอยยิ้มเล็กน้อยขณะมองไปยังพนักงานที่อยู่ตรงหน้า “ไปเรียกเจ้าของร้านมา”

 

         พนักงานผงะไปเล็กน้อย “หากต้องการสิ่งใด ท่านสามารถบอกข้าได้…”

 

         “หากเจ้าต้องการ สมุนไพรม่วงอำพัน ก็จงเรียกผู้มีอำนาจมาพบข้า” แววตาของเย่ชิงถางเต็มไปด้วยความเย็นชา

 

         นางจ้องหน้าพนักงานที่ยืนนิ่งด้วยความตกตะลึงอย่างไรก็ตาม คำว่า "สมุนไพรม่วงอำพัน" ที่นางเอ่ยออกมาทำให้เขาตกตะลึงราวกับสายฟ้าฟาด!

 

         ต้วนเถียนฮุยไม่รู้ว่าในยามนี้เย่ชิงถางมีแผนการใดซ่อนอยู่สิ่งเดียวที่เขารู้คือนางกำลังเผชิญกับความอัปยศอดสูอย่างถึงที่สุด เขามองพนักงานตรงหน้าก่อนจะกล่าวว่า “เอาเลย จัดการตามที่เจ้าเห็นว่าสมควรเถิด…”

 

         ก่อนที่ต้วนเถียนฮุยจะทันได้กล่าวจบประโยค พนักงานคนนั้นก็รีบวิ่งไปตามใครบางคนมาที่นี่โดยทันที

 

         ไม่นานหลังจากนั้น ชายวัยกลางคนอายุประมาณห้าสิบปีก็เดินกลับมาพร้อมกับพนักงานคนนั้น

 

         “ท่านคือคุณหนูเย่ใช่หรือไม่? ข้าคือผู้จัดการตำหนักมั่งคั่งแห่งเมืองหลิน” ชายวัยกลางคนมองไปที่เย่ชิงถางและกล่าวต่อ “ข้าได้ยินมาว่าคุณหนูเย่ เพิ่งกล่าวถึงสมุนไพรม่วงอำพันข้านึกสงสัยยิ่งนักว่าคุณหนูเย่รู้สิ่งใดเกี่ยวกับเรื่องนี้บ้าง?”

 

         น้ำเสียงของเขาเรียบนิ่งแต่แววตากลับเต็มไปด้วยความวิตกกังวล

 

         สมุนไพรม่วงอำพันเป็นสิ่งที่ท่านผู้นำของตำหนักมั่งคั่งต้องการ เขาได้ประกาศตามหาของสิ่งนี้ไปทั่วโลกและติดประกาศไว้ที่ทุกสาขาของตำหนักมั่งคั่งและรางวัลสำหรับการค้นหาสมบัติล้ำค่าชิ้นนี้พบมีมูลค่าสูงถึง 100,000 เหรียญทองแต่จวบจนทุกวันนี้ก็ยังคงไร้วี่แววใดๆ

 

         “ข้ารู้จักสถานที่ที่มีสมุนไพรม่วงอำพัน” เย่ชิงถางกล่าว

 

         เมื่อได้ยินคำพูดของนาง รอยยิ้มเยาะเย้ยพลันปรากฏขึ้นบนใบหน้าของต้วนเถียนฮุย

 

         เย่ชิงถางอายุเพียงสิบห้าปีและไม่เคยย่างเท้าออกไปนอกเมืองหลินจวบจนถึงทุกวันนี้ดังนั้นนางจะรู้ได้อย่างไรว่าสมุนไพรม่วงอำพันอยู่ที่ใด?

 

 

         ดวงตาของผู้จัดการร้านเปล่งประกาย “คุณหนูเย่ ตราบใดที่ท่านบอกที่อยู่ของ สมุนไพรม่วงอำพันให้พวกเราทราบตำหนักมั่งคั่งของเราจะตอบแทนท่านอย่างยิ่งใหญ่แน่นอน”

 

         เย่ชิงถางตอบว่า “สมุนไพรม่วงอำพันอยู่ที่ป่าสนไร้ใบนอกเมืองหลิน”

 

         ทันใดนั้นต้วนเถียนฮุยก็อยากระเบิดหัวเราะออกมายิ่งนัก

 

         ป่าสนไร้ใบที่นางกล่าวถึงนั้นอยู่ติดกับเมืองหลินแม้ว่าพอจะมีสมุนไพรอยู่บ้างแต่สมุนไพรเหล่านั้นกลับสามารถพบได้ทั่วๆไปในบรรดาสมุนไพรกายาทิพย์ สมุนไพรม่วงอำพันนับได้ว่าเป็นสมุนไพรที่หาได้ยากยิ่งเย่ชิงถางคงบ้าไปแล้วที่กล้าสร้างเรื่องโกหกว่าสมุนไพรม่วงอำพันอยู่ในป่าสนไร้ใบ

 

         แน่นอนว่าย่อมไม่มีใครเชื่อคำพูดของนาง

 

         ผู้จัดการร้านตำหนักมั่งคั่งคิดไม่ถึงว่าเย่ชิงถางจะกล่าวถึงป่าสนไร้ใบ ความตื่นเต้นในแววตาของเขาหายไปอย่างรวดเร็วราวกับเปลวไฟที่ดับมอดแววตาของเขาแข็งกระด้างขึ้นเล็กน้อย

 

         “คุณหนูเย่ ได้โปรดอย่ามาล้อเล่นกับข้าป่าสนไร้ใบจะไปมีสมุนไพรม่วงอำพันได้อย่างไร?”

 

         “จะเกิดอะไรขึ้นถ้าหากว่ามีจริงๆ?” เย่ชิงถางกล่าวต่อไปว่า “ให้คนเตรียมหมึกและพู่กันมาให้ข้า ข้าจะวาดตำแหน่งที่อยู่ของสมุนไพรม่วงอำพันให้”

 

         เดิมทีผู้จัดการร้านไม่คิดเชื่อถือคำพูดของนางแต่หลังจากได้เห็นแววตานิ่งสงบของนาง เขาก็ต้องขมวดคิ้วแน่นหลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เขาจึงสั่งให้ข้ารับใช้ผู้หนึ่งเตรียมหมึกและพู่กันมาให้นาง

 

         เย่ชิงถางวาดแผนที่อย่างง่ายขึ้นอย่างรวดเร็วและระบุตำแหน่งของสมุนไพรม่วงอำพันลงบนรูปภาพในกระดาษ

 

         ผู้จัดการร้านมองภาพวาดในกระดาษอย่างสงสัยก่อนจะส่งต่อให้ลูกน้องของเขา

 

         หลังจากเห็นพนักงานคนหนึ่งของตำหนักมั่งคั่งออกไปจากร้านพร้อมกับภาพวาดในมือ ท่าทางของทุกคนพลันเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นในทันที

 

         ไม่มีใครรู้ว่าเย่ชิงถางไปเอาความมั่นใจมากมายเช่นนี้มาจากที่ใด...

 

         แม้ว่าจะมีข่าวลือแพร่ไปทั่วว่าเย่ชิงถางนั้นเชื่อถือไม่ได้แต่ผู้จัดการร้านก็ยังแอบคาดหวังเล็กน้อยเมื่อได้ยินรายงานจากพนักงานว่าเย่ชิงถางและต้วนเถียนฮุยกำลังมีปากเสียงกันเพราะหินบุปฝากลิ่นจันทร์ เขาจึงกล่าวกับต้วนเถียนฮุยว่า “คุณชายต้วน ข้าหวังว่าท่านจะกรุณารอสักครู่เพื่อให้ปัญหานี้ได้รับการสะสางเสร็จเรียบร้อย”

 

         ต้วนเถียนฮุยหัวเราะเบาๆ “ข้าไม่ได้รีบร้อนอันใดอย่างไรก็ตาม ข้าหวังว่าท้ายที่สุดแล้วตำหนักมั่งคั่งจะได้สมุนไพรม่วงอำพันมาไว้ในครอบครอง” เขากล่าวขณะยิ้มเยาะเย่ชิงถาง

 

ติดตามตอนต่อไป..............

รีวิวผู้อ่าน