ตอนที่ 27 ชายผู้โดนสวมเขา
เขามองคนที่เข้ามาล้อมเขา ซึ่งนำโดยเซียวลี่ลี่ ผู้หญิงที่ถูกเขาจัดการจนปัสสาวะรดกางเกงไปเมื่อตอนเช้า ด้านข้างของเธอมีชายอายุประมาณ 30 ปียืนอยู่ เขาสวมสูทแบรนด์เนมทั้งตัว ดูแล้วน่าจะมีฐานะไม่ธรรมดา
ที่ด้านข้างของเซียวลี่ลี่และชายคนนั้นมีผู้ชายร่างกำยำนับสิบคน สีหน้าของพวกเขาดูไม่เป็นมิตร เหมือนพร้อมที่จะลงมือได้ตลอดเวลา
แม่หนูน้อยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เธอจำได้ว่าเซียวลี่ลี่คือแม่ของจ้าวเล่อเล่อ จึงกล่าวทักทายตามประสา " สวัสดีค่ะคุณป้า!"
เซียวลี่ลี่ไม่ได้สนใจแม่หนูน้อยเลยแม้แต่น้อย เธอดึงแขนของชายหนุ่มพลางชี้มาที่ฉินห้าวตง ก่อนจะโวยวาย “ที่รักคะ ตอนเช้าฉันถูกผู้ชายคนนี้รังแก คุณต้องแก้แค้นให้ฉันนะคะ!”
แม่หนูน้อยไม่คิดว่าเซียวลี่ลี่จะตอบกลับมาเช่นนี้ เธอเริ่มรู้สึกกลัวในทันที จากนั้นรีบหันหัวไปซุกที่ลำคอฉินห้าวตง พลางเบิกตากว้างแล้วพูดขึ้น "หนูกลัว คุณป้าดุจังเลย!"
ฉินห้าวตงรีบเอามือมาลูบหลังแม่หนูน้อยพลางพูดขึ้น "ถังถัง จำสิ่งที่พ่อบอกหนูได้ไหม? ขอแค่มีพ่ออยู่ หนูไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น"
"อ้อ ถังถังจำได้แล้วค่ะ ป่าป๊าเก่งมาก ถังถังไม่กลัวแล้ว!" แม่หนูน้อยพูดซ้ำแล้วซ้ำอีก
ฉินห้าวตงพยักหน้าอย่างพอใจ ในโลกใบนี้ไม่มีใครสามารถกลั่นแกล้งลูกสาวของมหาเทพแห่งพงไพรได้!
ในเวลานี้ชายหนุ่มที่อยู่ตรงข้ามเหลือบมองฉินห้าวตงที่ดูจะไม่สนใจอะไรพลางพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ไอ้หนุ่ม แกรังแกภรรยาของฉันใช่ไหม?"
"ภรรยาคุณเหรอ?" ในเวลานี้ฉินห้าวตงพึ่งจะละสายตาจากแม่หนูน้อยแล้วมองไปยังชายหนุ่ม ก่อนจะมองไปยังเซียวลี่ลี่ จากนั้นหันไปมองชายผมสกินเฮดที่อยู่ด้านขวา
ทันใดนั้นมุมปากของเขากระตุกรอยยิ้มน่าสนใจขึ้นทันที บนตัวของเซียวลี่ลี่มีทั้งกลิ่นของชายหนุ่มและกลิ่นของชายตัดสกินเฮด ซึ่งหมายความว่าเธอมีความสัมพันธ์ที่ผิดปกติกับทั้งคู่
อีกอย่างเขามองออกว่า จ้าวเล่อเล่อไม่ได้มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับชายหนุ่ม ในทางตรงกันข้ามกลับมีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับชายตัดผมสกินเฮดแทน
ทันใดนั้นเขาพบว่ามีแสงสีเขียวพุ่งขึ้นมาจากศีรษะของชายหนุ่มและพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า ชายคนนี้คือชายผู้ถูกภรรยาสวมเขานั่นเอง (ในภาษาจีนคำว่า ‘มีแสงสีเขียวอยู่บนหัว’ หมายถึง ชายผู้ถูกภรรยานอกใจ)
พอเห็นสายตาของฉินห้าวตงมองพวกเธอสามคนสลับไปมา ในใจของเซียวลี่ลี่เกิดความประหม่าอย่างไร้สาเหตุ แต่เธอก็คิดว่าไม่มีทางเป็นไปได้ที่ฉินห้าวตงจะรู้ความลับของเธอ
"ที่รัก คุณดูสิเขาปากดีแค่ไหน รีบสั่งสอนเขาเดี๋ยวนี้!"
ฉินห้าวตงมองชายหนุ่มอย่างมีเลศนัย พลางพูดเยาะ "คุณคือสามีของเธอจริงๆ เหรอ?"
ชายหนุ่มพูดอย่างภาคภูมิใจ "แน่นอนสิ แกกล้ารังแกภรรยาสุดที่รักของจ้าวหงเม่าอย่างฉัน วันนี้ฉันจะให้แกชดใช้!"
"คุณชื่อจ้าวหงเม่างั้นเหรอ?" ฉินห้าวตงถามอย่างแปลกใจ เขาคิดไม่ถึงเลยว่าชายผู้ถูกภรรยานอกใจคนนี้จะมีชื่อว่าหงเม่า ซึ่งไปพ้องเสียงกับคำที่แปลว่าหมวกสีแดง ทั้งๆ ที่บนหัวเขาพึ่งจะมีแสงดูเหมือนหมวกสีเขียวแท้ๆ
"ทำไม แกเคยได้ยินชื่อฉันเหรอ?" แน่นอนว่าจ้าวหงเม่าไม่รู้ความคิดของฉินห้าวตง สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ
"เปล่า ผมก็แค่คิดว่าชื่อของคุณไม่เลวเลย" ฉินห้าวตงพูดพลางหัวเราะ
จ้าวหงเม่าตอบสนองช้าไปหน่อย แต่เขาก็สังเกตเห็นว่ารอยยิ้มของฉินห้าวตงดูไม่ปกติ จึงหันไปพูดกับเซียวลี่ลี่ "ที่รัก คุณอยากให้ผมสั่งสอนเขาแบบไหน?"
เซียวลี่ลี่มองไปยังใบหน้าอันหล่อเหลาของฉินห้าวตง ในดวงตาของเธอเกิดประกายไฟแห่งความอิจฉาริษยา ทำไมผู้ชายที่หล่อขนาดนี้ถึงไม่ตกเป็นของเธอ? ถ้าเธอไม่ได้เขามาครอบครอง งั้นก็ทำลายเขาเสีย
เธอตะโกนขึ้น "ที่รัก ฉันอยากให้คุณเตะสั่งสอนเขา แล้วจัดการเขาจนทำให้แม่ของเขาจำหน้าไม่ได้เลย!"
“ตามที่คุณต้องการเลยที่รัก!” จ้าวหงเม่าพูดเสร็จแล้วหันไปพูดกับชายตัดสกินเฮดต่อ “ต้าเปียว ได้ยินที่พี่สะใภ้ของนายพูดหรือยัง? สั่งสอนไอ้เด็กหนุ่มคนนี้เดี๋ยวนี้!”
“วางใจเถอะครับ ใครกล้าทำให้พี่สะใภ้โกรธ ผมจะจัดการมันต่อให้มันเป็นใครก็ตาม!”
จางต้าเปียวตอบแล้วหันไปทางฉินห้าวตง “ไอ้หนุ่ม อย่ามาโทษว่าคนอย่างจางต้าเปียวเลือดเย็นแล้วกัน ถ้าจะโทษต้องโทษที่แกไม่ดูตาม้าตาเรือเอง กล้ามาทำให้พี่สะใภ้ของฉันโกรธ!”
แม่หนูน้อยมองจางต้าเปียวที่มีท่าทีชั่วร้ายถึงเอ่ยถามป่าป๊าของเธอ “ป่าป๊าคะ พวกเขาจะทะเลาะกันใช่ไหมคะ? คุณครูบอกหนูว่า ถ้าทะเลาะกันจะไม่ใช่เด็กดี!”
ฉินห้าวตงพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ไม่ใช่ลูก พวกเขามาเล่นเกมกับถังถัง ถังถังชอบดูการเล่นฟุตบอลไม่ใช่เหรอ พวกเขาจะมาเป็นลูกบอลให้พ่อเตะ แบบนี้ดีไหม?”
“ใช่ค่ะ ใช่ค่ะ ถังถังชอบดูการเล่นฟุตบอลที่สุดเลย!” แม่หนูน้อยปรบมืออย่างร่าเริง
จางต้าเปียวเห็นฉินห้าวตงไม่แม้แต่จะมองเขาเลยสักนิด จึงพูดขึ้นด้วยความหงุดหงิดว่า “ไอ้หนุ่ม แกรนหาที่ตายใช่ไหม!”
พูดจบ เขาทุบกำปั้นขนาดใหญ่ของเขาไปที่ใบหน้าของฉินห้าวตง ชายคนนี้เคยเป็นทหารกองกำลังพิเศษมาก่อน แต่ถูกไล่ออกจากกองทัพเพราะกระทำความผิด แต่ความสามารถของเขาแข็งแกร่งมาก กำปั้นนี้จึงมีแรงมหาศาล
จ้าวหงเม่าหันไปพูดกับเซียวลี่ลี่ “ที่รัก คุณวางใจเถอะ ผมจะไม่ปล่อยไอ้คนที่กล้ามากลั่นแกล้งคุณกับลูกสาวไว้แน่…...”
ยังไม่ทันที่เขาจะได้พูดจบ ก็เห็นฉินห้าวตงยกขาขวาขึ้นมาเตะที่ท้องน้อยของจางต้าเปียวเต็มแรง
แรงเตะมหาศาลทำให้จางต้าเปียวตัวงอ เขาโดนเตะจนลอยละลิ่วเหมือนลูกบอล ตกลงไปในถังขยะริมถนน
"ดีจังเลย ดีจังเลย ป่าป๊าเริ่มเตะบอลแล้ว!"
แม่หนูน้อยดีใจขึ้นมาในทันที
คนที่ยืนล้อมเขาอยู่ต่างพากันตกตะลึงอ้าปากค้าง โดยเฉพาะจ้าวหงเม่า เขารู้ความสามารถของจางต้าเปียวดี โดยปกติต่อให้เขาสู้แบบสี่รุมหนึ่ง คนเหล่านั้นก็ยังไม่สามารถเอาชนะเขาได้ ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่ถูกแต่งตั้งให้เป็นหัวหน้าทีมรักษาความปลอดภัย คิดไม่ถึงเลยว่าจะถูกฉินห้าวตงที่อุ้มลูกอยู่เตะจนกลายเป็นลูกบอลไปแล้ว
จางต้าเปียวพยายามดิ้นออกมาจากถังขยะ เขาหยิบเอาเปลือกกล้วยออกจากหัวของเขา แล้วหันไปพูดกับพวกลูกน้องด้วยท่าทีดุดัน “พวกแกจะมัวยืนบื้ออยู่ทำไม? รีบจัดการมันเส้!”
หลังจากที่เขาพูดสั่ง ชายนับสิบคนพวกนั้นรีบพุ่งตัวเข้าหาฉินห้าวตงทันที
ฉินห้าวตงอุ้มถังถังไว้ในอ้อมแขน เขาหลบบ้างเตะบ้างเป็นครั้งคราว ร่างของชายกำยำเหล่านั้นลอยออกไปทีละคนแล้วกลิ้งลงบนพื้นที่ว่างหน้าประตูโรงเรียนอนุบาล
"สนุกจังเลย สนุกจังเลย! ป่าป๊าเก่งมากเลย!"
ความกลัวของถังถังหายไปจนหมดสิ้น เธอมองดูฉินห้าวตงเตะคนเหล่านั้นเหมือนลูกบอลด้วยความตื่นเต้น
คนเหล่านี้เห็นถึงความสามารถของฉินห้าวตงเช่นกัน บางคนคลานจากพื้นไปซ่อนตัวในที่ที่ไกลออกไป บางคนนอนแกล้งตายอยู่บนพื้น ไม่มีใครกล้ายุ่งกับเขาอีก
แต่จางต้าเปียวซึ่งเป็นหัวหน้าของพวกเขากำลังจะพุ่งใส่ฉินห้าวตง ก็ถูกเขาเตะเข้าที่ก้นลอยไปติดอยู่บนต้นไม้ที่อยู่ด้านข้าง
หลังจากที่จัดการกับพวกมดปลวกเหล่านี้ได้อย่างง่ายดาย ฉินห้าวตงได้หันไปถามจ้าวหงเม่าและเซียวลี่ลี่ว่า “แล้วพวกคุณล่ะ? อยากเล่นด้วยกันไหม?”
“แก…....” จ้าวหงเม่ารู้สึกตกใจอย่างยิ่งกับทักษะการต่อสู้ของฉินห้าวตง เขาแทบจะไม่พูดอะไรไม่ออก
เซียวลี่ลี่ยังคงอุกอาจ เธอก้าวเดินออกมาชี้หน้าด่าฉินห้าวตง “ไอ้ผู้ชายขายตัว แกอย่ามาภูมิใจในทักษะการต่อสู้แค่ไม่กี่ท่าของแกหน่อยเลย สามีของฉันเป็นถึงรองประธานกรรมการหลินชื่อกรุ๊ป แกเทียบเขาไม่ได้หรอก!”
“หลินชื่อกรุ๊ปงั้นเหรอ?”
ฉินห้าวตงชะงักไปพักหนึ่ง เท่าที่เขารู้มา ในเจียงหนานมีแค่หลินชื่อกรุ๊ปซึ่งเป็นเครือบริษัทของตระกูลหลินเท่านั้น หรือว่าผู้ชายคนนี้จะเป็นลูกน้องของหลินโม่โม่?
ในเวลานี้ฉินห้าวตงไม่ได้พูดอะไร เซียวลี่ลี่นึกว่าเขากลัวสามีของเธอ จึงยิ่งตะโกนขึ้นอย่างอุกอาจอีกครั้ง “ตอนนี้รู้จักกลัวแล้วเหรอ รีบมาคุกเข่าขอโทษฉันเดี๋ยวนี้ แล้วก็แม่เด็กพันธุ์ทางคนที่นายอุ้มนั่นด้วย รีบมาคุกเข่าต่อหน้าฉันเดี๋ยวนี้!”
ฉินห้าวตงที่มีสีหน้ายิ้มแย้มมาโดยตลอด ในเวลานี้สีหน้าของเขาเย็นชาขึ้นในทันที ตามตำนานมีคำกล่าวว่า มังกรมีเกล็ดต้องห้ามอยู่ที่ใต้คอ ผู้ใดสัมผัสมันผู้นั้นต้องตาย แม่หนูน้อยคือเกล็ดต้องห้ามของเขาที่ไม่ว่าใครก็แตะต้องไม่ได้!
เขาไม่สนใจที่เซียวลี่ลี่มาหาเรื่องเขา แต่ตอนนี้เธอกลับมาดูถูกแม่หนูน้อยของเขาว่าเป็นเด็กพันธุ์ทาง สิ่งนี้ฉินห้าวตงไม่อาจรับได้
“คุกเข่า!”
หลังจากที่เธอตะโกนด้วยความโกรธ ทันใดนั้นเซียวลี่ลี่ก็รู้สึกถึงความเย็นยะเยือกเข้าปกคลุมร่างกายเธอ ราวกับมันกำลังกัดกินวิญญาณของเธอ ร่างกายของเธอทนไม่ไหวจนต้องคุกเข่าทรุดลงไปที่พื้น!
“ใบหน้างดงามราวดอกไม้ แต่จิตใจโหดเหี้ยมดั่งงูพิษ ผู้หญิงที่มีจิตใจหยาบช้าแบบเธอต้องได้รับการลงโทษ!”
ขณะที่ฉินห้าวตงพูด เขายื่นมือขวาออกไปแล้วสะบัดตรงหน้าใบหน้าของเซียวลี่ลี่เบาๆ ไม่มีใครมองออกว่าเขากำลังทำอะไร แต่เวลาต่อมาทุกคนพบว่าใบหน้าของเซียวลี่ลี่เปลี่ยนไป ปากและดวงตาของเธอเป๋ จมูกยุบตัวลง ตอนนี้เธอน่าเกลียดจนไม่สามารถน่าเกลียดไปมากกว่านี้ได้แล้ว
“น่าเกลียดมาก น่าเกลียดสุดๆ ถังถังไม่อยากมอง!”
แม่หนูน้อยพูดพลางเอามืออวบอ้วนของเธอมาปิดดวงตาไว้ เธอไม่มองหน้าเซียวลี่ลี่อีกเลย
“แก แกทำอะไรฉัน?”
เซียวลี่ลี่กรีดร้องใส่ฉินห้าวตง ตอนนี้เธอเห็นถึงสายตาแปลกๆ ของคนที่ยืนอยู่รอบๆ ตัวเธอ
ฉินห้าวตงพูดขึ้นอย่างเยือกเย็น “ผู้หญิงใจคดหยาบช้าอย่างคุณ เหมาะกับหน้าตาอัปลักษณ์แบบนี้แหละ”
เขาทำลายความงามของเซียวลี่ลี่เพราะเห็นแก่หน้าของแม่หนูน้อย ถ้าหากถังถังไม่ได้อยู่ข้างกายเขา ผู้หญิงคนนี้จะต้องตายอยู่ตรงนี้แน่นอน!
“ว่าไง? แกทำอะไรกับฉัน?”
เซียวลี่ลี่ตกใจเป็นอย่างมาก เธอหยิบกระเป๋าเครื่องสำอางออกมาจากกระเป๋าของเธอแล้วส่องกระจกในนั้น
“กรี๊ด……”
เมื่อเห็นใบหน้าที่น่าเกลียดในกระจก เธอกรีดร้องอย่างน่าสังเวช ใบหน้าที่สวยงามของเธอคือสิ่งที่เธอเอาไว้ใช้เล่นกับพวกผู้ชาย ตอนนี้มันถูกทำลายหมดแล้ว ทุกอย่างจบสิ้นแล้ว!
“ที่รัก! แก้แค้นให้ฉันเดี๋ยวนี้ ฆ่ามันให้ฉัน! ฆ่ามัน!”
จ้าวหงเม่ามองไปยังใบหน้าอัปลักษณ์ของภรรยา อดที่จะโกรธจนตัวสั่นไม่ได้ เขาพูดกับฉินห้าวตงด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น “แกทำอะไรภรรยาของฉัน? รีบคืนเธอกลับสู่สภาพเดิมเดี๋ยวนี้! ไม่อย่างนั้นหลินชื่อกรุ๊ปจะไม่ปล่อยแกไว้แน่ ต่อให้แกสู้ได้ แกก็ไม่สามารถต่อกรทั้งหลินชื่อกรุ๊ปได้!”
ฉินห้าวตงมองเขาอย่างเย้ยหยัน “ปากดีจังเลยนะ คุณเป็นตัวแทนของหลินชื่อกรุ๊ปได้เหรอ?”
“แน่นอนสิ ฉันจะบอกแกไว้ก่อนนะ ฉันเป็นถึงรองประธานกรรมการหลินชื่อกรุ๊ป แน่นอนว่าแทนทั้งหลินชื่อกรุ๊ปได้!”
จ้าวหงเม่ากำลังใช้สถานะของตนมากดดันฉินห้าวตงเพื่อบังคับให้เขาคืนรูปลักษณ์ของเซียวลี่ลี่ให้กลับคืนสู่สภาพเดิม ในเวลานี้มีรถลีมูซีนคันยาวขับมาจอดที่หน้าโรงเรียนอนุบาล
“คุณเป็นตัวแทนของหลินชื่อกรุ๊ปตั้งแต่เมื่อไร?”
เมื่อประตูรถเปิดออก หลินโม่โม่ที่มีสีหน้าเย็นชาก้าวลงมาจากรถลีมูซีนราวกับราชินี
คิดไม่ถึงเลยว่าจะเจอหลินโม่โม่ในเวลานี้ หัวใจของเขาหยุดเต้นไปชั่วขณะ ทันใดนั้นเขาเกิดความรู้สึกไม่ดีบางอย่างขึ้น
“หม่าม๊า หม่าม๊า กอดถังถังหน่อย ถังถังคิดถึงหม่าม๊าจัง!”
แม่หนูน้อยตะโกนเรียกพลางวิ่งเข้าไปในอ้อมแขนของหลินโม่โม่
“ประ……ประธานหลิน……”
จ้าวหงเม่าตกตะลึงอย่างสิ้นเชิง ไม่เพียงแค่เขาเท่านั้น แต่จางต้าเปียวที่พึ่งจะปีนลงมาจากต้นไม้รวมถึงลูกน้องของเขาต่างตกตะลึงไปตามๆ กัน พวกเขาทั้งหมดอยู่ในทีมรักษาความปลอดภัยของหลินชื่อกรุ๊ป แถมจางต้าเปียวยังเป็นถึงหัวหน้าทีมรักษาความปลอดภัย
จ้าวหงเม่าและจางต้าเปียวมีความสัมพันธ์อันดีต่อกันมาโดยตลอด วันนี้เขามาบอกให้ทีมรักษาความปลอดภัยไปช่วยสั่งสอนเด็กหนุ่มจนๆ คนหนึ่ง เขาไม่ได้คิดอะไรมาก จึงรีบคว้าสูทแล้ววิ่งออกมา
แต่พวกเขาคิดไม่ถึงเลยว่าเด็กหนุ่มที่พวกเขาจัดการคือคนในครอบครัวของประธานหลินโม่โม่แห่งหลินชื่อกรุ๊ป ตอนนี้พวกเขาหวังว่าตัวเองจะตายเร็วๆ
หลินโม่โม่อุ้มแม่หนูน้อยไว้ในอ้อมแขน เธอหันไปถามจ้าวหงเม่าและจางต้าเปียวด้วยสีหน้าเย็นชา “สรุปมันเกิดอะไรขึ้น ใครจะอธิบายให้ฉันฟังได้บ้าง?”
จบตอน