“เจ็ดคริสตัลมันมากไปหรอ?” หลินเซียวกำลังห่ำหั่นกับสุนัขซอมบี้หันมาตอบอย่างไม่เต็มใจนัก เขากลอกตาใส่หลีกวน “ท่านไม่ได้อ่านที่กระดานดำหรอ ถ้าไม่อยากเล่นก็ปล่อยให้คนอื่นเล่นหยุดรบกวนข้าสักทีข้ากำลังพยายามฆ่าสัตว์ประหลาดนี่!”
อะไรของมันวะ? ใบหน้าของหลีกวนกระตุก เขาเป็นคนแบบไหนกัน? แค่เจ็ดคริสตัลคิดว่าฉันไม่มีปัญญาจ่ายหรือไง? หลีกวนรู้สึกไม่มีความสุขเหมือนว่าเขาถูกเด็กเหลือขอดูหมิ่น เขาชี้ไปที่กระดาน “ฉันจะลองเล่นเกมที่เหลียงชีบอกดู จะได้รู้ไปว่าร้านนี้เห็นแก่เงินหรือเปล่า”
ฟางฉีพูดแทรก “ฉันเคยได้ยินความคิดเห็นแบบนี้มามากกว่าหนึ่งครั้ง ก็แล้วแต่ท่านถ้าท่านแค่อยากลอง!”
“นายนี่ชั่งหยิ่งจริงๆ” หลีกวนหน้านิ่ง
“เอายังไงกันดี?” นักรบผู้ติดตามยิ้มและถูมือ
หลีกวนตบโต๊ะ “งั้นมาลองสักตั้ง!”
“????” นักรบผู้ติดตามยืนตัวแข็งติ่งพูดคล้ายกระซิบ “พวกเราจะไม่ทุบร้านนี้แล้วหรอ?”
“พวกนายไม่ได้ยินเจ้าของร้านพูดหรือไงว่าเขาได้ยินความคิดแบบนี้มาหลายครั้งแล้ว” หลีกวนหันไปตอบเงียบๆ “เนื่องจากพี่เหลียงแนะนำมาเราก็ลองใช้ก่อน ถ้าไม่พอใจเราจะทำอะไรกับมันก็ได้!”
“ท่านพูดถูก!”
ซงฉิงเฟิง, ซูเลียว และหลินเซียว เวลาของพวกเขาใกล้จะหมดในขณะที่หลีกวนเพิ่งเริ่มเกม
“สิ่งนี้ช่างน่าทึ่งจริงๆ” แววตาของพวกเขาสว่างไสวด้วยความสงสัย คุณภาพของมันควรค่ากับเจ็ดคริสตัล
…
“นี่เป็นอีกโลกหนึ่งหรอ?”
“นี่มันตัวอะไรกัน?”
“อาวุธเหล่านี้เป็นของจริง!”
หกชั่วโมงผ่านไป …
“เกมนี้มีเวลากำหนดไหม?”
“นี่มันผ่านไปหกชั่วโมงแล้วหรอฉันฆ่าซอมบี้ได้แค่สิบตัวเอง!”
“ฉันต้องเล่นนานๆฉันยังไม่ค่อยเข้าใจเลย”
“ฉันรู้สึกว่าตัวเองแกร่งขึ้น ให้ฉันลองเล่นอีกครั้ง!”
“ฉันมีเงิน! ทำไมฉันเล่นไม่ได้”
พวกเขาหันไปเห็นสายตาผู้คนจับจองพวกเขา นั่นซีฉีและพองเพื่อน
“พี่เหลียงมันเกิดอะไรขึ้น?” พวกเขาถาม “เวลาของพวกนายหมดแล้ว!” เหลียงชียิ้ม “คนอื่นรอเล่นอยู่” เขาตอบอย่างข่มขืนเมื่อหันไปมองกลุ่มคนที่รอเล่นต่อจากพวกเขา
“คนที่รอเกี่ยวอะไรกับฉันเล่า ทำไมเจ้าของร้านไม่ยอมให้ฉันเล่น?” หลีกวนคำราม “พี่เหลียงพี่รู้จักเจ้าของร้านดีใช่มั้ย บอกเขาว่าให้ฉันเล่นอีกสองชั่วโมงฉันจะเพิ่มเงินให้เป็นสองเท่า!”
“นี่นาย!” ซีฉีชักสีหน้า “ขนาดฉันต้องการให้เงินเขามากกว่าห้าเท่า แต่เขาปฏิเสธทุกครั้ง! ลุกขึ้นและไปซะเวลาของนายหมดแล้ว นายคิดว่านายเป็นใคร คิดว่าเงินสองเท่ามันมากพอแล้วหรอ?”
“นายพูดอะไรเจ้าเด็กเหลือขอ!” หลีกวนรู้สึกโกรธเลือดขึ้นหน้าเหลีงชีหยุดเขาไว้ “นไม่สามารถช่วยอะไรนายได้ ถ้านายก่อปัญหาที่นี่” เหลียงชีชี้ไปที่กระดานดำ “ถ้านายสร้างปัญหานายจะมาเล่นที่นี่อีกไม่ได้ เจ้าของเป็นคนออกกฏและเขาก็เข้มงวดมากกับทุกคน!”
“ทุกคนหรอ?” หลีกวนชั่งใจก่อนจะตัดสินใจลุกออกจากที่นั่ง “ถ้าเป็นเช่นนั้นฉันจะปฏิบัติตามกฏ แต่ถ้าฉันรู้ว่านายปฏิบัติกับผู้อื่นแตกต่างจากฉัน ฉันจะสอนบทเรียนให้นาย!”
ฟางฉีหัวเราะ “เชิญตามสบาย”
หลีกวนไม่ต้องการทำให้เหลียงชีลำบากใจนัก “หากเจ้าของร้าน)ฏิบัติตามกฏจริง ฉันจะเล่นตามกติกา” เขาเอ่ย
คนมีหนวดถึงขีดจำกัดของเวลาเช่นกัน แต่เขาต้องการที่จะเล่นต่อ “ท่าน ..ข้าเล่นต่ออีกนิดไม่ได้หรอ?” ไอเทมในเกมทำให้เขาหลงไหลอย่างไม่น่าเชื่อทั้งปืนไวรัส และเรื่องราว
ฟางชียิ้มส่ายหัว “ไม่มีข้อยกเว้น”
ชายไว้หนวดถอนหายใจมองไปรอบๆ คนบางกลุ่มกำลังรอเล่นต่อจากเขา เขาไม่มีทางเลือกนอกจากลุกจากที่นั่ง เขาหันหลังกลับไปชี้ที่คอมพิวเตอร์ “ฉันชอบสิ่งประดิษฐ์ทางจิตวิญญาณนี้ ..ขายไหม?”
ฟางฉีส่ายหัว “ตอนนี้ฉันยังไม่คิดที่จะขาย”
ชายมีหนวดยิ้ม “จริงๆฉันอยู่ไกลจากเมืองนี้ฉันแวะมาเยี่ยมเมืองจิวหัวและบังเอิญได้ยินเรื่องนี้เลยแวะเข้ามา” เขาอธิบายต่อ “ฉันสนใจเกมนี้มาก แต่มันยากที่จะเดินทางไปมาทุกวัน ฉันเลยอยากจะซื้อมันไว้สิ่งเหล่านี้มีราคาแพงมั้ย?”
เขาชูสองนิ้ว “ท่านคิดอย่างไรกับสองพันคริสตัลกับสิ่งประดิษฐ์หนึ่งชุด?”
เมื่อฟางฉีได้ยินข้อเสนอเขาลังเลเล็กน้อย หากเป็นเมื่อก่อนเขายินดีที่จะขายมัน แต่ถึงอย่างนั้นตอนนี้เขามีคอมพิวเตอร์ 11 เครื่องและมันสร้างรายได้ให้เขามากกว่าเจ็ดร้อยชิ้นในไม่กี่วัน ดังนั้นสองพันคริสตัลจึงไม่ใช่เรื่องยากอีกต่อไป
เขาส่ายหัว “นี่เป็นร้านอินเตอร์เน็ตไม่ได้มีไว้ขายของถ้าคุณอยากเล่นคุณต้องมาเล่นที่นี่!”
“อย่างนั้นหรอ?” ชายมีหนวดถอนหายใจเขารู้สึกผิดหวังเล็กน้อย
“ขอบคุณครับ”
เขาเดินจากไปพร้อมผู้ติดตามสองคน
“ฉันต้องการซื้อคอมพิวเตอร์สองชุดเช่นกัน!” ซูฉีซินชี้ไปที่คอมเฉินชิงชิงหัวเราะเมื่อได้ยิน “นายไม่ขายจริงหรอ?”
ฟางฉียิ้ม ..เขาไม่ตอบ
ซูฉีซินรู้ว่าฟางฉีจะปฏิเสธเธอจริงเปลี่ยนคำถาม “ฉันสงสัยว่าจะมีเกมอื่นอีกไหมที่คล้ายกับโลกของเรา”
ฟางฉีคิดจริงๆแล้วก็มีอยู่ถึงสองเกมThe Legend of Sword และ Fairy
(ผู้แปล : จากเนื้อหาของจีน เหมือนกับว่าที่ประเทศจีนได้ซื้อแฟรนไซส์ของสองเกมนี้มาซึ่งเป็นเกมที่ได้รับความนิยมอย่างมาก)
“จะมีอีกในอนาคต” ฟางฉีตอบ
…
เช้ารุ่งขึ้น
ฟางฉีมองไปที่แถบงานของเขา เขาได้รับคริสตัล 763/800 คริลตัลทั้งหมด นี่หมายความว่างานนี้ใกล้สำเร็จแล้ว!
“ทำไมพวกเธอมาที่นี่ตั้งแต่เช้า!?” เนื่องจากเมื่อวานพวกเธอตั้งหน้าตั้งตารอตั้งแต่เช้าแต่มาไม่ทัน วันนี้ซูฉีซินและเฉินชิงชิงจึงมาถึงตั้งแต่ 07.30 น. พวกเธอคิดว่าจะมาเป็นคนแรกแต่พอมาถึงก็เห็นคนจำนวนมากรออยู่ด้านนอก
ดูเหมือนว่าซงฉิงเฟิงและคนอื่นๆมารอได้สักพักหนึ่งแล้วละ
ซูฉีซินขมวดคิ้ว “ฉันได้ยินมาว่าเจ้าของร้านไม่ได้เปิดเวลานี้นี่”
“เขาไม่..” เมื่อได้ยินแบบนั้นหลินเซียวก็ชะงักไปเล็กน้อย “เจ้าของคงรับไม่ไหวกับการโดนบุกทุกวัน”
“เจ้าของร้านบอกว่า Resident Evil One เวอร์ชั่นหนังมาวันนี้!”
เล่นเกมว่าสนุกแล้วดูหนังน่าจะแปลกกว่าเดิมนั่นอาจเป็นสาเหตุให้พวกเขามาถึงร้านไว “วันนี้เราไม่มีเรียนวันนี้เราไปดูหนังกัน” ซงฉิงเฟิงเอ่ยชวน
“เวอร์ชั่นหนังมาวันนี้หรอ?” ซูฉีซินรู้สึกตื่นเต้น “ฉันจะเลือกเวลาที่ดีที่สุด!”
แอ๊ดดดดดด .. ประตูร้านเปิดออก
“วันนี้เปิดร้านไวนะ!”
“พวกนายก็มาไวเช่นกัน!” ฟางฉีแอบดูอยู่หลังประตูสักพักแล้วก่อนจะเปิด
เมื่อวานเหลียงซีและพองเพื่อนมารอ วันนี้ซงฉิงเฟิงและคนอื่นๆมารอ
หลังจากพวกเขาจ่ายคริสตัลและนั่งประจำที่แล้ว “นายบอกว่าหนังเข้าวันนี้ พวกเราไม่ได้มาเร็วเกินไปใช่มั้ย?”
“ไม่นะ!”
[ภารกิจ : รายได้ทั้งหมด 800 คริสตัล]
[สถานะ : 800/800 คริสตัล (งานเสร็จสมบูรณ์)]
[รางวัลภารกิจ : Resident Evil One เวอร์ชั่นภาพยนต์]
ภารกิจใหม่ ~
ฟางฉีได้รับงานใหม่สองงาน
[ภารกิจแรก : ขายตั๋วหนังให้ได้ 50-100 ใบ]
[รางวัลจากภารกิจแรก : เกม Diablo II (Act I), Diablo II Virtual Reality Remake (Act II)]
[ภารกิจที่สอง : อัพเกรดอินเตอร์เน็ตคาเฟ่]
[รายละเอียด : ขนาดของร้านปัจจุบันเล็กเกินไปไม่สามารถบรรจุคอมพิวเตอร์ได้อีก โฮสต์ควรขยายร้านโดยเร็วที่สุด]
[รางวัล : คอมพิวเตอร์]
ในความจริงร้านของเขาไม่ใหญ่เลย คอมพิมเตอร์ 11 เครื่องทำให้รู้สึกแออัดไปด้วยซ้ำหากเขาเพิ่มคอมพิวเตอร์เพิ่มมันอาจส่งผลกระทบต่อสภาพแวดล้อมโดยรวม หากเขาจะขยายเขาจะต้องซื้อร้านค้าใกล้เคียงก่อน ข่าวดีคือตัวเขาเองก็กำลังหาทางที่จะเซ้งร้านต่อจากปู่โจว สิ่งที่ต้องทำคือรอให้ป้าหวังบอกเขาอีกครั้ง
แม้ว่าระบบจะให้สิ่งที่ดีทืี่สุด แต่ฟางฉีก็ยังคงกังวลกับภาพยนต์เพราะเขาไม่เคยดูมาก่อน การขายให้ลูกค้าหนึ่งคนเท่ากับขายตั๋วหนึ่งใบ ตอนนี้เขามีลูกค้าเพียงยี่สิบกว่าคน
“มันเป็นยังไง?” หนังต่างจากเกมที่ไม่สามารถฆ่าหรือทำอะไรได้มากกว่าดู ฟางฉีจึงไม่รู้จะเริ่มขายยังไง
“ระบบจะมอบสิ่งที่ดีที่สุดเสมอ ระบบไม่เคยหลอกลวงผู้คน!”
“จริง?” ปากของฟางฉีกระตุกด้วยความสงสัย
จากนั่น ไอคอนคล้ายกับไอคอน Resident Evil ปรากฏขึ้นบนหน้าจอคอมพิวเจอร์มันเขีนว่า ‘Super Theater’
“สุดยอดโรงละคร?” พวกเขาคลิกเข้าไป โปรสเตอร์ขนาดยักษ์ปรากฏขึ้นบนหน้าจอทันที อลิซตัวละครหลักสวมชุดสีแดงและรองเท้าบู๊ตสีดำ เธอดูสวยเท่ธีมของสภาพแวดล้อมคือสีแดงเลือดซึ่งดูสยองขวัญกินใจผู้เล่น
แต่ปัญหาคือ แม้ว่าผู้หญิงในโปสเตอร์จะสวยเพียงใด แต่ก็ไม่มีใครรู้ว่าเธอเป็นใคร
ราคาของภาพยนต์(ล่างโปสเตอร์) : 3 คริสตัล
ซงฉิงเฟิงสับสนเขาเอ่ยถามอย่างสงสัย “นี่นาย นี่เป็นนิยายเรื่องใหม่หรอทำไมตัวละครหลักถึงได้เปลี่ยนไป”
ฟางฉีอธิบาย “Resident Evil One มีตัวละครหลักมากกว่าหนึ่งตัว หนังเรื่องนี้สามารถดูผ่าน VR ได้เลย”
“มีตัวละครหลักมากกว่าหนึ่งตัว?” พวกเขาทำหน้าสับสนเล็กน้อย “หนังคือดูอย่างเดียวเล่นไม่ได้ใช่มั้ย?”
ฟางฉีพยักหน้า
“เล่นไม่ได้..” ซงฉิงเฟิงมองฟางฉีอย่างผิดหวัง “จะมีอะไรให้ดูนอกจากตัวละครที่ต่างไปจากเดิม?”
“ฉันเล่นเกมต่อดีกว่า ฉันจะผ่านด่านต่อไปให้ได้” ซงฉิงเฟิงเอ่ยอย่างผิดหวังเขาต้องการดูเพื่อรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ไม่ใช่มาดูตัวละครที่เปลี่ยนไป
ฟางฉีรู้สึกสิ้นหวังเขาถามระบบ “โปสเตอร์มีอันเดียวหรอ ไม่มีทีเซอร์หนังหรืออะไรก็ได้ที่เรียกลูกค้าบ้างหรอ”
“สิ่งที่ดีจริง ไม่ต้องพึ่งของพวกนั้น”
“...” ฟางฉีพยายามโน้มน้าวระบบอย่างเต็มที่ “ท่านเคยได้ยินไหม ‘ไวน์ดีๆก็กลัวที่จะถูกซ่อน’ ”
“คำพูดดั่งเดิมคือ ไวน์ดีๆไม่กลัวที่จะถูกซ่อน”
“...” ฟางฉีนิ่ง ทำไมระบบของเขาถึงฉลาดและแกล้งทำเป็นเฉยเช่นนี้!
“ถ้านายไม่ดูฉันดูเอง” ฟางฉียักไหล่อย่างไม่มีทางเลือก
“ฉันๆ ฉันดูด้วย!” ซูฉีซินกล่าว เธอหยิบคริสตัลสามก้อนออกมา
“ทำไมเธอถึงดูละทั้งๆที่ตัวละครหลักมันเปลี่ยนไป” ในฐานะแฟนคลับตัวยง ซงฉิงเฟิงและคนอื่นๆมองเธอด้วยสายตาขุ่นเคือง