หลังจากเรียนรู้สูตรการสร้างทั้งหมดแล้วเจียงเฟยก็ใช้เงินที่เหลือซื้อแร่ทองแดงจนหมด จากนั้นก็ไม่เสียเวลาอีกและมุ่งหน้ากลับไปยังโรงตีเหล็กเพื่อเริ่มงาน
เนื่องจากสูตรทั้งหมดที่ใช้เป็นสูตรการสร้างไอเทมเกรดขาวเลเวล10ทั้งหมดกระบวนการสร้างพวกมันจึงรวดเร็วและฉับไว เขาใช้แท่งทองแดงไปจนหมดโดยที่ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำและสิ่งที่ได้กลับมาก็คืออุปกรณ์เกรดขาว300ชิ้นเกรดเขียวอีกกว่า100ชิ้น
แม้ว่าโรเซ็ตโรสจะให้สิทธิเจียงเฟยเข้าถึงคลังกิลได้แบบเต็มที่แต่เขาก็ไม่คิดจะใช้โกลทั้งหมดในคลังเพื่อประโยชน์ส่วนตน
หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่งเจียงเฟยก็เกิดไอเดียขึ้นมา อุปกรณ์ทั้งหมดที่เขาสร้างขึ้นมา อุปกรณ์เกรดเขียวที่ดีที่สุด30ชิ้นจาก100ชิ้นจะถูกส่งเข้าคลังกิล ส่วนขยะที่เหลือเขาจะนำออกไปขาย
เนื่องจากภาคีอัศวินโรเซ็ตยังเป็นเพียงกิลเล็กๆเท่านั้นสมาชิกส่วนใหญ่ที่สามารถสวมใส่เกราะหนักได้จึงมีจำนวนเพียงน้อยนิด – อย่างมากก็มีเพียง20คนเท่านั้น การขายพวกมันเพื่อนำเงินไปซื้อวัตถุดิบให้มากขึ้นและเปลี่ยนพวกมันให้กลายเป็นอุปกรณ์ที่ดียิ่งขึ้นคงดีกว่า ด้วยค่าโชคมหาศาลและความสามารถในการสร้างอุปกรณ์ขั้นสูงได้เป็นจำนวนมากของเขาเจียงเฟยจึงมั่นอกมั่นใจมากว่าทางข้างหน้าเป็นทางเรียบง่ายที่ถูกกรุยเอาไว้แล้ว ในเวลาเดียวกันตัวเขาก็สามารถทำเงินเลี้ยงตัวเองได้ด้วย!
“ขายด่วน! อุปกรณ์เซ็ตเลเวล10จำนวนจำกัด! พิกัด @XXX XXX ประตูตัวันตกของเมือง ดอร์นไลท์!!! มาก่อนได้ก่อน!”
เพื่อเร่งกระบวนการทั้งหมดที่ว่ามาข้างต้นเจียงเฟยจึงยอมลดทิฐิของตนและซื้อบริการเผยแพร่ข้อความเสียงเพื่อช่วยกระจายข้อความของเขาออกไปทั่วเมืองรวมไปถึงผู้เล่นในบริเวณโดยรอบด้วย
“อะไรนะ? มีคนวางขายอุปกรณ์เซ็ต!”
“ไปๆๆ! ถ้าราคาไม่แพงอย่างน้อยพวกเราจะต้องเอามาให้ได้ซักสองเซ็ต!”
“วิ่งเลย จำนวนจำกัดนะเว้ย!”
คำประกาศโฆษณาฉับพลันของงเจียงเฟยนำความปั่นป่วนครั้งใหญ่มาสู่เมือง ผู้เล่นเกือบทุกคนในเกมนี้ต่างก็เซ็งจิตกับอัตราการดร็อปไอเทมและส่วนใหญ่ก็ยังคงใช้งานอุปกรณ์ระดับเริ่มต้นอยู่ด้วยซ้ำ
ผู้เล่นส่วนใหญ่ไม่ใช่คนเพียงกลุ่มเดียวที่เผชิญปัญหา กระทั่งผู้เล่นสายวิชาชีพในกิลเองก็มีปัญหากับระบบเหมือนๆพวกเขาเนื่องจากอัตราความสำเร็จในการสร้างไอเทมของพวกเขาก็ต่ำไม่แพ้กัน! ผู้เล่นสายวิชาชีพเกือบทั้งหมดมักจะผลาญวัตถุดิบทั้งหมดไปกับการสร้างอุปกรณ์ห่วยๆออกมา การสร้างอุปกรณ์เกรดเขียวให้ได้ซักชิ้นด้วยสูตรเกรดขาวเป็นเพียงความฝันลมๆแล้งๆเท่านั้น คนอื่นๆไม่อาจทำกำไรจากอุปกรณ์เกรดขาวได้เนื่องจากราคาของที่สร้างออกมามักจะมีค่าต่ำกว่าราคาวัตถุดิบไม่เหมือนกับเจียงเฟย กระทั่งพวกปลาวาฬเองก็ต้องปวดหัวไม่น้อยเมื่อต้องรับมือกับปัญหาส่วนนี้ อย่างมากที่สุดพวกเขาก็ทำได้เพียงครอบครองอุปกรณ์เกรดขาวเต็มเซ็ตเท่านั้น – ซึ่งทั้งหมดล้วนเป็นรางวัลจากเควสของหมู่บ้านเริ่มต้นทั้งสิ้น!
พอมาตอนนี้เมื่อเจียงเฟยประกาศขายของไปทั่วทั้งเมืองจึงทำให้กระทั่งหัวหน้ากิลใหญ่ๆเข้ามาลุมล้อมเบียดเสียดกันอย่างบ้าคลั่ง
“เฮ้ไกร์เดอร์! นายกำลังทำอะไรเนี่ย? ไม่ใช่ว่าเราตกลงกันแล้วว่านายจะให้ความสำคัญกับสมาชิกของภาคีอัศวินโรเซ็ตเป็นลำดับแรกรึไง!?”โรเซ็ตโรสโวยวาย เธอเป็นคนเพียงคนเดียวในเมืองที่ไม่มีความสุขเลยที่เจียงเฟยประกาศขายของ
“ฮี่ๆๆ ใจเย็นๆหัวหน้ากิล ผมแค่เอาขยะเหลือๆออกมาขายเท่านั้น ของดีๆถูกเก็บเอาไว้ในคลังหมดแล้วคุณลองไปดูเถอะ ผมแค่เอาของเหลือๆมาวางขายเพื่อหาทุนเท่านั้น”เจียงเฟยอธิบายออกมาอย่างสบายๆ
โรเซ็ตโรสมึนงงไปชั่วขณะ
“แบบนี้นี่เอง...ฉันเข้าใจนายผิดไปต้องขอโทษด้วย น้องชายไกร์เดอร์นายต้องพยายามให้หนักเพื่อสาวๆภายในกิลนะ พวกเธอล้วนต้องพึ่งนายแล้ว!”
โรเซ็ตโรสเปลี่ยนน้ำเสียงอีกครั้งจนเขาตั้งตัวแทบไม่ทัน นี่มันช่างเป็นเรื่องที่...หาคำอธิบายได้ยากนัก น้ำเสียงเช่นนี้คือน้ำเสียงที่สตรีมักจะใช้เมื่อพวกชีๆต้องการคิสบุรุษ! อย่างน้อยที่สุดก็เท่าที่เขาเคยเห็นมาในหนังอ่ะนะ..
หลังจากฝืนกลืนน้ำลายลงคอไปอย่างยากลำบากเจียงเฟยก็กล่าวออกมา “หัวหน้ากิล! คุณช่วยคุยแบบคนปกติไม่ได้หรอ? คุณกำลังทำให้ผมกลัวนะ!”
“เฮ้อ...พวกสมองบวมจริงๆ ช่างมันเถอะ! อยากทำอะไรก็ทำเลย!” โรเซ็ตโรสกรอกตามองบนและจากไป คราแรกเธอต้องการหยอกเอินชายหนุ่มผู้ที่อ่อนวัยกว่าตนเพียงหนึ่งปีเสียหน่อย แต่หมอนี่ก็...เฮอะพวกเวอร์จิ้น!
พอเจียงเฟยคุยกับโรเซ็ตโรสเสร็จฝูงชนกลุ่มใหญ่ก็มาถึงพอดี
จำนวนของไอเทมมีมากมายเกินกว่าที่เขาจะเก็บ กระทั่งคลังชั่วคราวข้างๆโรงตีเหล็กก็ยังไม่อาจเก็บอุปกรณ์มากมายขนาดนี้ได้ในครั้งเดียว นี่หาใช่เรื่องของคุณภาพแต่เป็นจำนวนต่างหากที่เป็นปัญหา อุปกรณ์เกรดขาว300ชิ้นสามารถซ้อนทับกันได้ในช่องเก็บของและใช้ช่อเก็บของเพียง30ช่องเท่านั้นแต่อุปกรณ์เกรดเขียวกลับกันอย่างสิ้นเชิงเพราะต้องใช้มากถึง70ช่อง! สกิลหลากหลายและค่าสถานะที่แตกต่างของอุปกรณ์แต่ละชิ้นนี่แหละคือปัญหาใหญ่ เจียงเฟยจำเป็นต้องไปๆกลับๆโรงตีเหล็กอยู่หลายรอบเพื่อแบก ‘อุปกรณ์ขยะ’ทั้งหมดนี้ออกมาขาย
เมื่อเห็นว่ามีคนมาอออยู่มากมายเพียงใดแล้วเจียงเฟยจึงเปิดแผงและแสดงสินค้าทั้งหมดให้เห็น แถวหน้าสุดเป็นอุปกรณ์เกรดขาวทั้งสิ้น เจียงเฟยคิดจะขายอุปกรณ์เกรดขาวออกไปให้หมดก่อนเป็นอันดับแรก เช่นนี้แล้วเขาจะสามารถกดราคาเพิ่มขึ้นได้อีก
“อุปกรณ์เกรดขาวแต่ละแสต็คจะมีของประเภทเดียวกันอยู่10ชิ้น ราคา2โกลต่อ1แสต็ค! มีเพียงแค่30แสต็คเท่านั้น! ห้ามต่อ!”
“อะไรนะ! เยอะโคตร!”
“หมอนี่ต้องมาจากกิลใหญ่ซักกิลแน่ๆ...”
“กิลใหญ่? อาจจะเป็นแค่คนมาขายแทนพวกนักสร้างไอเทมมืออาชีพก็ได้!”
ทีแรกผู้เล่นส่วนใหญ่คิดว่ามีไอเทมเพียง20-30ชิ้นเท่านั้น ไม่คิดเลยว่าที่จริงแล้วจำนวนไอเทมที่พวกเขากำลังพบเจออยู่นี้จะมีจำนวนมากกว่าเลข3หลัก ข้อสรุปเพียงอย่างเดียวที่พวกเขาคิดออกมีเพียงคนขายไอเทมผู้นี้ไม่ใช่คนสร้างของพวกนี้เพียงคนเดียวแต่เป็นตัวแทนขายของแทนกลุ่มนักสร้างไอเทม
พวกเขาเรียกกลุ่มคนประเภทนี้ว่าพวกโรงงาน พวกเขามักจะมีนักสร้างไอเทมเยอะกว่านักรวบรวมเสียอีก! เช่นนี้แล้วพวกเขาจึงสามารถรักษาความสัมพันธ์ภายในกลุ่มได้โดยการขายไอเทมและแบ่งปันผลกำไร!
“ทำไมต้องมาเป็นเซ็ตล่ะ? ฉันอยากได้รองเท้าไม่ได้อยากได้ส่วนอื่นๆ”หนึ่งในลูกค้าของเจียงเฟยกล่าว ตามราคาที่เจียงเฟยตั้งไอเทมแต่ละชิ้นจะมีราคาเฉลี่ยเพียง20ซิลเวอร์เท่านั้น ราคาเช่นนี้ผู้เล่นทั่วๆไปล้วนสามารถซื้อได้ซักชิ้นหรือสองชิ้นแต่ไม่อาจซื้อได้ทั้งเซ็ต
“ขอโทษด้วยนะแต่ผมขายเป็นเซ็ตเท่านั้น”เจียงเฟยกล่าว ตัวเขาไม่มีเวลามาจัดสรรไอเทมและแยกชิ้นส่วนอีกครั้งแต่อย่างใด ไม่ว่าเช่นไรเขาก็มาที่นี่เพื่อเคลียของไม่ใช่เพื่อทำกำไรอยู่แล้ว
“ฉันซื้อหมดเลย!” เสียงดังออกมาจากท่ามกลางฝูงชน น้ำเสียงอันกล้าแกร่งนั้นแยกแยะออกได้อย่างง่ายดาย – แต่ตัวเจ้าของเสียงกับมีเอกลักษณ์ยิ่งกว่า นักรบออร์คเดินฝ่าฝูงชนออกมา ผู้เล่นสายSTRเหล่านี้กวาดผู้เล่นรอบๆออกไปด้านข้างราวกับมีดร้อนๆที่วางทาบไปบนเนย ดูแล้วก็เห็นได้ชัดเจนยิ่งนักว่าพวกเขาทำเช่นนี้เพื่อให้ชายเผ่ามนุษย์ผู้หนึ่งเข้าถึงตัวเจียงเฟยได้อย่างรวดเร็ว
ดาบครามแห่งทิศใต้ (อัศวินฝึกหัด , มนุษย์)
Level : 17
พลังชีวิต : 2,215
พลังโจมตี : 175
หมายเหตุ : หัวหน้ากิล ‘ออมนิซอร์ด’
เนื่องจากพลังของแหวนเจียงเฟยจึงทราบข้อมูลทั้งหมดของชายที่ยืนอยู่เบื้องหน้าได้อย่างชัดเจน
“ขาย”เจียงเฟยตอบตกลงโดยไม่จำเป็นต้องคิดแม้ว่าสิ่งที่ชายผู้นี้ทำจะดูไม่สมควรนิดๆก็ตาม
การซื้อขายดำเนินจนเสร็จและช่องเก็บของของหัวหน้ากิลผู้นี้ก็เต็มไปด้วยอุปกรณ์เกรดขาวทั้งหมดในเวลาต่อมาส่วนกระเป๋าตังของเจียงเฟยก็มีเหรียญทองมากองอยู่60เหรียญแทนจนเขาอดไม่ไหวต้องเผยยิ้มแต้ออกมา ตอนนี้เขาก็มีทุนไปต่อทุนเพื่อสร้างของชุดถัดไปแล้ว ส่วนกำไรจริงๆคืออุปกรณ์เกรดเขียวต่างหาก
“เวรเอ้ย! คิดว่าจะได้ยกระดับไอเทมอีกขั้นแท้ๆแต่ไอ้วาฬจากที่ไหนไม่รู้โผล่มากวาดไปเรียบ!” บางคนในกลุ่มฝูงชนโอดครวญออกมาและไม่ใช่เขาเพียงผู้เดียวที่ทำเช่นนี้ ผู้เล่นจำนวนมากไม่พอใจยิ่งนักที่เจียงเฟยไม่ยอมแยกขายอุปกรณ์
บรรยากาศอันตรึงเครียดและอารมร์อันพลุ่งพล่านของฝูงชนหยุดลงในเวลาไม่นานเนื่องจากเหตุผลง่ายๆเพียงข้อเดียวก็คืออัตราการดร็อปโคตรต่ำ! ด้วยเหตุผลเพียงข้อนี้ก็มากพอจะกลบเรื่องอื่นๆแล้ว ปราศจากอุปกรณ์ผู้เล่นก็จะสู้กับมอนสเตอร์ได้อย่างยากลำบากแม้ว่าจะมีเลเวลเท่ากันก็ตาม การเก็บเลเวลหลังจากเลเวล10จะกลายเป็นเรื่องน่าเบื่อยไปทันที ไอเทมเกรดสีขาวเลเวล10ที่ได้มาฟรีๆไม่ใช่ว่าไม่เพียงพอแต่มอนสเตอร์เองก็มีไพ่เด็ดของพวกมันเช่นกัน ผู้เล่นจำเป็นต้องเลือกระหว่างใช้เงินซื้ออุปกรณ์หรือซื้อโพชั่น! ผู้เล่นสามารถใช้วิธีเก่าๆอย่างนั่งพักเพื่อฟื้นฟูพลังชีวิตก็ได้เหมือนกัน ยังไงก็ตามเว้นเสียแต่ว่าจะได้อุปกรณ์สวมใส่อันทรงพลังมาครอบครองพวกเขาก็จำเป็นต้องดิ้นรนต่อไปราวกับฝูงซอมบี้อีกเนิ่นนาน