สี่ถึงห้าชั่วโมงต่อมาเจียงเฟยก็ใช้วัตถุดิบจนหมดอีกครั้ง ในสถานที่แห่งนี้ในตอนนี้เต็มไปด้วยอุปกรณ์ระดับขาวถึง1,100ชิ้นและระดับเขียวอีก420ชิ้น! อัตราความสำเร็จในการสร้างอุปกรณ์ของเขาสูงขึ้นเช่นเดียวกับอัตราการปรากฏของอุปกรณ์ที่มาพร้อมกับค่าสถานะพิเศษที่เพิ่มขึ้นอย่างชัดเจน
โชคดีที่คลังชั่วคราวของระบบไม่มีจำนวนช่องจำกัดไม่งั้นเจียงเฟยคงเจอปัญหาใหญ่เป็นแน่! หลังจากตรวจสอบอุปกรณ์ทั้งหมดอย่างระมัดระวังแล้วเจียงเฟยก็แยกอันที่ดีที่สุด100ชิ้นเอาไว้ให้คนในภาคีอัศวินโรเซ็ต ส่วนที่ดีที่สุดที่เหลือถูกยัดเอาไว้ในช่องเก็บของสีฟ้าภายในแหวน! ส่วนอุปกรณ์ที่เหลือเขาคงจะนำออกไปขาย
กล่าวตามตรงเจียงเฟยรู้เกี่ยวกับแหวนลึกลับไม่มากนัก อุปกรณ์ระดับขาวที่เขายัดเอาไว้ในช่องสีแดงก็มีหลายชิ้นที่แหวนยังไม่กิน เจียงเฟยกระทั่งโยนสีเขียวลงไปในช่องสีแดงบ้างด้วยซ้ำ กระนั้นแล้วแหวนก็ยังไม่คิดจะทำสิ่งใด ราวกับว่าแหวนหยุดการอัพเลเวลหลังจากที่มันมาถึงเลเวล3ยังไงยังงั้น แม้ว่าเจียงเฟยจะเข้าใจแหวนได้ไม่เต็มร้อยแต่เขาก็พอคาดเดาได้ว่าต้องมีเงื่อนไขบางประการให้เขาทำเป็นแน่ เงื่อนไขที่ว่านั่นเขายังไม่ทราบแต่อย่างใด
“ว้าว! พี่ชายผู้น่าหลักสร้างของเขียวออกมาอีกเป็นร้อยชิ้นเลย!” เมี่ยวเมี่ยวกล่าวเมื่อเห็นเจียงเฟยยัดอุปกรณ์เกรดเขียวเข้ามาในคลังของกิลภาคีอัศวินโรเซ็ต จู่ๆเธอก็โผล่ออกมาจากที่ใดไม่ทราบและเข้ามาเกาะแกะเขาราวกับเป็นน้องสาวตัวน้อย
“เธอไม่มีอะไรทำรึไงเมี่ยวเมี่ยว? ทำไมไม่ไปเก็บเลเวลกับคนอื่นๆล่ะ?”
“ไปมาแล้วย่ะ! ตอนนี้ฉันเลเวล15แล้วนะ! ฮุๆๆๆ!” เมี่ยวเมี่ยวกล่าวและยืดอกอย่างภาคภูมิใจ แม้ว่าการเก็บเลเวลจนถึง15อาจจะดูเร็วแต่สำหรับหัวกระทิแล้วไม่นับว่าเป็นสิ่งใด เมี่ยวเมี่ยวมีอาชีพเป็นนักบวชซึ่งก็ไม่แปลกที่จะมีเลเวลตามหลังคนอื่นหลายเลเวล
“ถ้างั้นมาที่นี่ทำไมล่ะ?” เจียงเฟยกล่าวแบบติดรำคาญเล็กๆ
“มาเติมยาให้พี่สาวเสวี่ย! พี่ชายผู้น่าหลักเกมนี้ยากมากกกกก...เลยนะรู้ไหม! มอนสเตอร์โคตรจะเก่งเลยและก็ต้องใช้เงินไปกับโพชั่นเพิ่มเลือดเยอะด้วย บางคนจึงมีหน้าที่กลับเมืองมาเติมยาให้คนในตี้และครั้งนี้ก็เป็นหน้าที่ของฉันนี่แหละ!” เมี่ยวเมี่ยวอธิบายให้ฟัง
เธอไม่ได้รู้ตัวเลยว่าตัวเองและเจ้าหญิงคนอื่นๆภายในกิลโชคดีแค่ไหนแล้วที่บ้านรวย การใช้โพชั่นคือวิธีการที่แพงที่สุดที่ใช้ในการเก็บเลเวลอย่างต่อเนื่อง! นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมพวกปลาวาฬ(สายเปย์)ทั้งหลายถึงได้เก็บเลเวลเร็วกว่าพวกผู้เล่นปกติ บางทีกระทั่งคนในกิลใหญ่ทั้งสี่ก็ไม่พึงปรารถนาจะใช้เงินจริงเพื่อเก็บเลเวลให้ได้เร็วๆด้วยซ้ำไป!
“ชิ!ถ้างั้นเธอมาป้วนเปี้ยนทำไมแถวนี้เล่า? ไปเก็บเวลต่อสิ! หยุดต่อล้อต่อเถียงกับฉันแล้วรีบไปซะสิ ถ้าไม่รีบเข้าเดี๋ยวหัวหน้ากิลตีก้นเธอฉันไม่รู้ด้วยนะ!” เจียงเฟยหัวเราะและกล่าวออกมา
“เพ้ย! พี่สาวเสวี่ยไม่ทำอะไรรุนแรงแบบนั้นหรอก!” เมี่ยวเมี่ยวเบ้ปากใส่เจียงเฟยและออกจากร้านขายโพชั่นไปอย่างรวดเร็ว
หลังจากเธอจากไปเจียงเฟยก็ฝากไอเทมสีเขียวกว่าร้อยชิ้นเข้าไปในคลัง เขาพบว่าอุปกรณ์เกรดเขียวทั้งหมดที่ฝากเอาไว้ชุดก่อนหายไปหมดแล้วและเดาว่าอุปกรณ์ชุดนี้ก็คงถูกยื้อแย่งไปอย่างรวดเร็วเหมือนเดิม สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือผู้เล่นคลาสเกราะหนักมีอุปกรณ์สวมใส่กันเต็มชุด ด้วยการที่มีเจียงเฟยคอยเติมไอเทมในคลังอาวุธให้เสมอๆอีกไม่นานภาคีอัศวินโรเซ็ตคงเป็นกิลที่มีอุปกรณ์สวมใส่ดีที่สุดในเกมอย่างไม่ต้องสงสัย! ความพยายามของเขาเป็นหนึ่งในตัวช่วยทำให้พวกเธอเก็บเลเวลเร็วขึ้นโดยไม่มีใครกล้าตั้งคำถาม
สิ่งที่เหลือในช่องเก็บของของเขามีอุปกรณ์เกรดขาวกว่าพันชิ้นและอุปกรณ์เกรดเขียวอีก300ชิ้น ทางเดียวที่จะจัดการกับพวกมันได้หมดมีเพียงขายพวกมันทิ้งเท่านั้นโดยเฉพาะในตอนนี้ที่เขามีคู่ค้าชั้นยอดอยู่ด้วยแล้ว! กิลใหญ่ทั้งสี่นั่นเอง!
“มีอุปกรณ์สวมใส่จำนวนมากอยากจะขาย! มาที่พิกัด XXX,XXXถ้าอยากจะซื้อ”
เจียงเฟยคัดลอกข้อความและแปะส่งให้กับคนใหญ่คนโตประจำเมืองทั้งสี่คน
“เดี๋ยวฉันไป” ในเวลาไม่ถึงนาทีคนทั้งสี่ก็ตอบกลับมา พวกเขาทราบดีว่าคำว่า ‘จำนวนมาก’ ของเจียงเฟยอย่างน้อยก็ต้องมีหลายร้อยชิ้น
พอเจียงเฟยมาถึงพิกัดที่แจ้งไปก็พอว่าผู้เล่นทั้งสี่คนรอเขาอยู่ก่อนแล้ว โชคดีสำหรับเจียงเฟยที่ภายในเมืองมีโรงตีเหล็กอยู่หลายที่และเจียงเฟยก็เลือกจุดที่อยู่ไกลเป็นพิเศษเพราะหลีกเลี่ยงไม่ให้ถูกโจมตีจากผู้เล่น
“ว่าไงพี่ชาย! ดูเหมือนโรงงานเล็กๆของนายจะมีประสิทธิภาพกันไม่น้อยเลยนะ!” ดาบครามแห่งทิศใต้กล่าวเมื่อเจียงเฟยมาถึง
“ฮะๆ พวกเราสร้างได้เยอะแบบนี้เป็นปกติอยู่แล้ว ยังมีเหลืออีกเยอะด้วยซ้ำ” เจียงเฟยกล่าว
“น้องชาย! ไม่ใช่ว่าฉันบอกว่าถ้าต้องการขายอุปกรณ์ให้ติดต่อมาหาฉันคนเดียวรึไง? ทำไมถึงติดต่อพวกขอทานพวกนี้มาด้วยเล่า?” เลดี้คาสโนว่ากล่าวพร้อมกับเดินเข้ามาหาเจียงเฟย เจียงเฟยสาบานเลยว่าร่างของผู้หญิงคนนี้ใหญ่ขนาดที่ว่าบังแสงอาทิตย์ที่ส่องมาโดนตัวเขาได้จนมิดเลยทีเดียว
“พี่สาวคาสโนว่าอย่าได้โลภคิดจะฮุบอุปกรณ์ดีๆไว้กับตัวเองมากเกินไปนักสิ” แฮปปี้ดั้งค์กล่าวด้วยท่าทีสูงส่งและสงบราบเรียบตามปกติ เจียงเฟยตกตะลึงแต่ก็ซ่อนสีหน้าเอาไว้เมื่อเห็นเลเวลของแฮปปี้ดั้งค์ เวลาเพียงวันเดียวชายคนนี้ก็นำเลเวลของเลดี้คาสโนว่าไปแล้วและตอนนี้เขาก็เลเวล19เป็นที่เรียบร้อย!
“ใช่แล้ว! มีอะไรก็ควรแบ่งกัน!” ภูติแสยะยิ้มกล่าวเห็นด้วยกับอีกฝ่าย
เจียงเฟยกวาดตามองออกไปด้านนอกโรงตีเหล็กและพบว่ามีผู้เล่นรวมตัวกันอย่างมากมาย เห็นได้ชัดว่ากิลใหญ่ทั้งสี่นำคนมาด้วยเพื่อแสดงให้เห็นถึงพลังของพวกตน
“พอแล้ว ที่ผมออกมาขายครั้งนี้ก็เพราะอยากจะเคลียของในคลังเท่านั้นและคงจะไม่ขายอุปกรณ์ใดๆไปอีกพักใหญ่ ตอนนี้มีอุปกรณ์สีขาวอยู่รวมทั้งหมด1,100ชิ้นและมีอุปกรณ์สีเขียวอยู่320ชิ้น ราคาก็เหมือนเมื่อวาน” เจียงเฟยกล่าวยด้วยใบหน้ารำคาญ
“ดีเลย” ดาบครามแห่งทิศใต้กล่าว แม้ว่าพวกเขาทั้งสี่จะรู้ว่าความหมายคำว่า ‘จำนวนมาก’ ของเจียงเฟยแต่ก็ไม่คิดว่าจะมีเกินกว่าเลข3หลักแบบนี้! แต่ในเมื่อเจียงเฟยกล่าวว่าต้องการเคลียของทั้งหมดใน ‘คลังกิล’ พวกเขาจึงพอมองว่าสมเหตุสมผลอยู่บ้าง
“น้องชายไม่ทราบว่าโรงงานนายชื่ออะไร? เป็นของกิลไหนหรือเปล่า?” ภูติแสยะยิ้มถามออกมาการที่มีโรงงานทรงประสิทธิภาพขนาดนี้ก็หมายความว่าถ้ามีกิลก็ต้องมีกิลที่ทรงพลังอย่างยิ่งเป็นแบ็คหลังอย่างแน่นอนแต่ถ้าไม่มีก็เป็นโอกาสเหมาะที่จะชักชวนพวกเขาเข้าร่วม
“เอาธุรกิจของพวกเราก่อน การสนทนาเอาไว้ทีหลัง พอเวลามาถึงเดี๋ยวพวกเราก็เปิดตัวเองนั่นแหละ” เจียงเฟยเปลี่ยนเรื่องเพื่อไม่ให้ความจริงที่ว่าเขาไม่มีโรงงานห่านอะไรหรอกรั่วไหลออกไป!
“เอาล่ะๆมาว่ากันเรื่องธุรกิจก็ได้” ดาบครามแห่งทิศใต้กล่าว
“เลดี้คาสโนว่าครั้งนี้พวกเราขออุปกรณ์ไปมากหน่อยแล้วกันนะ? พวกเราแต่ละคนจะขอเกรดขาวไปคนละ200ชิ้นส่วนคุณเอาไป300 ส่วนอุปกรณ์เกรดเขียวพวกเราขอไปคนละ70และที่เหลืออีก110คุณก็เอาไป คิดว่าไง?” แฮปปี้ดั้งค์กล่าว
“ฉันไม่มีปัญหา” เลดี้คาสโนว่าพยักหน้า แม้ว่าจำนวนจะไม่ได้มากเหมือนการซื้อขายครั้งก่อนแต่ก็โอเคแล้วเพราะไม่ว่ายังไงพวกเขาทั้งสี่กิลก็อยู่ในเมืองเดียวกันดังนั้นการปล่อยให้กิลใดกิลหนึ่งทรงพลังเกินไปคงทำลายสมดุลย์ของทุกๆอย่างลงเป็นแน่
“แล้วพวกนายล่ะ?” แฮปปี้ดั้งค์หันไปทางภูติแสยะยิ้มและดาบครามแห่งทิศใต้
“พวกนั้นไม่มีปัญหาหรอก” เลดี้คาสโนว่าตอบแทนอีกฝ่าย
การซื้อขายเป็นไปอย่างรวดเร็วและเจียงเฟยก็เดินออกมาด้วยเงินมากถึง430โกล
จิงอยู่ที่เราเห็นกันว่ากิลใหญ่ทั้งสี่รวมไปถึงภาคีอัศวินโรเซ็ตใช้เงินราวกับเศษกระดาษแต่ในความเป็นจริงแล้วเงิน430โกลนี้มีค่าอย่างน้อยถึง4พันหยวนเลยทีเดียวถ้านำไปขายในตลาดมืด!
แม้ว่าเจียงเฟยจะสร้างอุปกรณ์ออกมามากมายแต่ก็ไม่ได้มีค่ามากไปกว่าเศษเหล็กเลยสำหรับกิลใหญ่ทั้งสี่ อโคเซียสแซนจัวรี่เพียงกิลเดียวก็มีคนมากกว่า10,000คนแล้วและพวกเขายังถือว่าเป็นกิลที่เล็กที่สุดในบรรดากิลทั้งสี่อีกด้วย! อุปกรณ์เพียงไม่กี่ร้อยชิ้นเทียบได้กับน้ำเพียงครึ่งช้อนเท่านั้นสำหรับคนนับหมื่น พวกเขาซื้ออุปกรณ์พวกนี้เพียงเพื่อสร้างกองกำลังหัวกระทิต่างหาก! กระทั่งสมาชิกหลักภายในกิลของพวกเขาก็ยังไม่พ้นต้องตกเป็นทาสของอุปกรณ์เช่นนี้!