“เอาสมาชิกหลักของกิลเข้าตี้มาและเลือกหัวหน้าตี้ดีๆมาคนหนึ่งซะ! พวกเราจะมุ่งหน้าไปยังดันเจี้ยนให้เร็วที่สุด! เวล่ไม่มีแล้ว พวกเราจะเข้าโหมดอีลิทเลยและปล่อยให้โหมดปกติเป็นของพวกระดับต่ำๆไป!” ในบรรดากิลใหญ่ๆทั้งหลายดาบครามแห่งทิศใต้คือหัวหน้ากิลคนแรกที่มาถึงที่ตั้งของดัน
แน่นอนว่าออกตัวช้ามักดีกว่าเสมอแต่โหมดปกติในตอนนี้ถูกผู้เล่นเพียงคนเดียวโซโล่ไปแล้วแต่ถึงอย่างนั้นก็คงทำแบบนั้นไม่ได้ทุกระดับความยากอย่างแน่นอน ได้เวลาที่พวกเขาจะได้เชยชมความสำเร็จจากการเคลียดันเจี้ยนระดับอีลิทแล้ว นั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมถึงบอกให้คนของพวกเขาเลือกที่จะท้าทายระดับสูงๆในทันที!
ไม่ว่ายังไงความสำเร็จนี้ก็ถูกประกาศออกไปทั่วโลก เรียกว่าเป็นโมฆณาฟรีไม่เสียตังเลยก็ว่าได้ ช่วงเริ่มต้นของเกมนับว่าเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดสำหรับกิลใหญ่ๆที่จะใช้เพื่อพัฒนาและเติบโตและยังเป็นเวลาที่เหมาะสมที่สุดที่จะรับคนเข้ากิลอีกด้วย!
“น่าสนใจ เรียกเจ้าสี่กับเจ้าห้ามาพวกเราจะไปสนุกกัน!” แฮปปี้ดังค์ยิ้มกว้าง โหมดอีลิทรอก่อนเถอะ!
“ตำแหน่งของมันอยู่ตรงนี้นี่เองรึ? ถึงเวลาแล้ว! เรียกทุกๆคนมา! บอกให้พวกเขาเติมยาให้พร้อม ครั้งนี้ไม่ใช่เฟิร์สคิลที่ได้มาง่ายนักอย่างแน่นอน!!!” น้ำเสียงแหบแห้งของภูติแสยะยิ้มดังกึกก้องไปทั่วป่า
“พวกเราได้พิกัดมาแล้วแล้วยังจะรออะไรอีกล่ะ? ออกเดินทางได้แล้ว!” เลดี้คาสโนว่ายกกระบองขึ้นมาวางบนไหล่จากนั้นก็หมุนตัวและมุ่งหน้าไปยังดันเจี้ยนทันที
...
“โฮ่! พวกนายเร็วดีนี่!” เมื่อเลดี้คาสโนว่ามาถึงหน้าทางเข้าดันเจี้ยนก็เห็นว่ากิลใหญ่อีกสามกิลมารวมตัวกันครบแล้ว แถวหน้าของพวกเขาคือสมาชิกหลักของกิลที่เต็มพร้อมไปด้วยอุปกรณ์ชั้นเลิศ คนนับร้อยยืนออกันอยู่บริเวณหน้าทางเข้า!
“ว่ายังไงคุณหนูคาสโนว่า? ต้องบอกว่ายินดีที่ได้พบเช่นกันสิใช่ไหม?” แฮปปี้ดั้งค์ยังคงปากหวานและสุภาพเช่นเคย
“เลิกป้อยอซักที! ถ้าพวกนายไม่เข้าก็ถอยไป!”
เลดี้คาสโนว่าเหวี่ยงกระบองที่ยาวเกือบสองเมตรด้วยมือเพียงข้างเดียวทำให้ผู้เล่นรอบๆหลายคนต้องผงะถอยกันไปหลายก้าว
“ถ้าอยากจะลองจริงๆก็ยุติธรรมหน่อย มีแค่กิลที่ดีที่สุดเท่านั้นที่จะชนะ!”
แฮปปี้ดั้งค์ยิ้ม
“ตกลง!”
ดาบครามแห่งทิศใต้พยักหน้า ตัวเขาไม่มีข้อโต้แย้งเกี่ยวกับเรื่องนั้นและเมียงมองไปทางเลดี้คาสโนว่าแทน
ไม่ว่ายังไง ‘เมจิทีฟ’ ก็เป็นถึงกิลที่แข็งแกร่งที่สุดที่มารวมกันตรงนี้แล้ว ถ้าพวกเขาคิดจะยึดดันเจี้ยนเอาไว้แต่เพียงผู้เดียวก็สามารถทำได้! สงครามอันหนักหน่วงสามารถอุบัติขึ้นได้ทุกเมื่ออย่างไม่มีข้อสงสัย!
“ทำไมมองฉันกันแบบนั้น? ฉันคนเป็นรักสันติย่ะ!” เลดี้คาสโนว่าจ้องกลับ
“ฮี่ๆ สมมุติว่าเป็นคนรักความสงบจริงๆก็เถอะแต่คนข้างหลังเธอล่ะ? หัวหน้ากิลบิลลี่ในเมื่อมาแล้วทำไมไม่แสดงตัว!” ภูติแสยะยิ้มมีสายตาที่เฉียบคมยิ่งนัก ด้านหลังร่างอันใหญ่โตของเลดี้คาสโนว่าคือเป้าหมายที่เขาต้องการขุดออกมาจากหลุม!
“ฮ่าๆๆๆ...ไอ้ภูติแก่เฉียบคมเหมือนเดิมเลยนะ!”
ในตอนนั้นเองผู้เล่นเผ่ามนุษย์คนหนึ่งก็ก้าวออกมา เขาดูมีอายุราวๆสามสิบและมีอาชีพเป็นไม่อัศวินก็นักรบ
“หัวหน้ากิลบิลลี่ว่ายังไงบ้างล่ะ?” แฮปปี้ดั้งค์หรี่ตาถาม คงไม่มีใครน่าปวดหัวไปกว่าบิลลี่บอยผู้นี้อีกแล้ว ชายผู้นี้คือหัวหน้ากิลผู้เชี่ยวชาญในด้านการPvP เขาชื่นชอบการสังหารผู้เล่นเป็นชีวิตจิตใจ เมื่อใดที่มีการปะทะครั้งใหญ่ๆเขาก็มักจะอยู่ในจุดที่มีคนเยอะที่สุดเสมอ ระบบPvPภายในเกมดอร์นเบรคเองก็แทบจะเรียกได้ว่าไม่มีกฏไม่มีกติกาเลยก็ว่าได้ ชายผู้นี้อาจจะอยากริเริ่มสงครามกิลครั้งใหญ่ตั้งแต่ช่วงต้นของเกมเลยก็ได้ใครจะรู้!
“ฉัน? ฉันไม่สนใจอะไรทั้งนั้นแหละ ถ้าจะคุยเรื่องดันเจี้ยนคุยกับภรรยาฉันเถอะ” บิลลี่บอยยักไหล่
‘ไปตายเถอะ แกไม่สนใจดันเจี้ยนพวกเรารู้ดี รู้ดีเหมือนที่รู้ว่าแกอยากจะฟาดพวกเราเหมือนมอนสเตอร์ในดันนั่นแหละ!’ หัวหน้ากิลทั้งสามมีความคิดคล้ายๆกันนี้แต่ก็ไม่กล้าพูดออกมาเพราะจะเป็นการยั่วยุเจ้าวิปริตผู้นี้เสียเปล่าๆ!
“พอแล้ว ในเมื่อพวกตัวจ้อยมันไม่อยากเข้าไปก็ไสหัวไปได้แล้ว พวกเราจะเข้าดันแต่นายโผล่หัวออกมาทำให้คุยกันไม่รู้เรื่องแล้วเนี่ย!” เลดี้คาสโนว่าคว้าคอเสื้อบิลลี่บอยและลากเขาออกไป ผู้ชายกว่าสองร้อยแปดสิบคนกลับไม่สามารถทำอะไรกับมนุษย์วัวที่สูงสองเมตรครึ่งผู้นี้ได้เลย!
“ฉันไปแล้วก็ได้! พวกนายเล่นกันให้สนุกล่ะ!” บิลลี่บอยยักไหล่ การต่อสู้เท่านั้นที่อยู่ในสายเลือดของเขาแต่ตอนนี้คือช่วงเวลาที่ดีที่สุดในการเก็บเลเวลและยกระดับกิลดังนั้นเขาจึงไม่อยากให้เรื่องฆ่าเวลาของเขาส่งผลกระทบต่อการเติบโตของกิล!
“เฮ้อ...”
เมื่อบิลลี่บอยจากไปทุกๆคนจึงหายใจออกมาได้อย่างโล่งอกเสียที คนผู้นั้นเป็นเหมือนขีปนาวุธที่พร้อมจะระเบิดออกมาได้ตลอดเวลา
“เอาล่ะ คิดถึงความสามารถตัวเองและควบคุมตัวเองให้ดี อย่าได้คิดจะสร้างปัญหาให้กับกิลอื่นๆในช่วงที่พวกเราเข้าไปล่ะ” ดาบครามแห่งทิศใต้กล่าว
“ไม่มีปัญหาครับ!ไปกันเถอะ!” คนอื่นๆพยักหน้า ตอนนี้พวกเขาตกลงกันแล้วว่าจะเล่นกันแบบยุติธรรมดังนั้นจึงหายใจคล่องได้ในที่สุด!
ผลคือมีปาร์ตี้จำนวน10คนเกือบ20ปาร์ตี้เข้าสู่ดันเจี้ยนระดับอีลิทพร้อมๆกัน ผู้เล่นคนอื่นๆและสมาชิกของกิลเล็กๆเองก็เริ่มจัดตี้เพื่อท้าทายดันเจี้ยนระดับปกติเช่นกัน มีกิลที่มั่นอกมั่นใจในตัวเองหลายกิลที่ลองเข้าโหมดอีลิท ไม่ใช่ว่าพวกเขาต้องการเฟิร์สเคลียแต่สิ่งที่พวกเขาต้องการมีเพียงอุปกรณ์และค่าประสบการณ์เท่านั้น!
สิบห้านาทีต่อมาดาบครามแห่งทิศใต้ก็ปรากฏตัวขึ้นมาบริเวณทางเข้าดันเจี้ยนและในนาทีที่สิบหกภูติแสยะยิ้มก็ตามออกมาจากหลุมศพพร้อมๆกับคนของเขา พวกเขาทั้งหมดถูกกวาดทั้งตี้!
“ไง! ถูกกวาดเร็วดีนี่!”
เขาเองก็อยู่ในสถานการณ์ไม่ต่างกันแต่ก็อดกล่าวล้อเล่นกับดาบครามแห่งทิศใต้ออกมาไม่ได้
“พูดยังกับว่าตัวเองไม่ถูกกวาดเลยนะ!” ดาบครามแห่งทิศใต้กรอกตา
“จะเข้าไปอีกรอบหรือจะไสหัวให้พ้นทางฉันก็เลือกเอา!”
ในตอนที่ทั้งสองคนยังคงต่อล้อต่อเถียงกันอยู่นั้นเลดี้คาสโนว่าก็โผล่มาทางด้านหลัง
“อะไรกันวะ! พวกหล่อนเองก็ถูกกวาดเหมือนกันหรอ?!” ดาบครามแห่งทิศใต้ถามออกมาด้วยตาของเขาเบิกกว้างราวไข่ห่าน
“ขี้วัว! พวกแกถูกกวาดได้แต่พวกฉันไม่ได้งั้นสิ?” เลดี้คาสโนว่าคำรามออกมาอย่างไม่พอใจ
“สหายพวกเราเจอกันอีกแล้วนะ บังเอิญจริงๆ!”
ครั้งนี้แฮปปี้ดังค์โผล่ออกมาบ้างแล้ว สมาชิกปาร์ตี้ของเขาเองก็ถูกจัดการเรียบเช่นเดียวกัน
“ไง! ไอ้พี่ชายดูเหมือนนายจะอยู่ได้นานที่สุดเลยนะ ไปถึงไหนล่ะ?” ภูติแสยะยิ้มถาม
“เวฟที่7(มอนกลุ่มที่7)!” แฮปปี้ดังค์ยักไหล่และบอกความจริงออกมา โกหกไปเขาก็ไม่ได้อะไรอยู่แล้ว
“พวกนายเองก็โดนกวาดในเวฟที่เจ็ดเหมือนกันหรอ?” เลดี้คาสโนว่าถามขึ้นอย่างแคลงใจ
“ใช่! ดันนี้แมร่งบ้าไปแล้ว เวฟที่หกมีมอนอีลิทห้าตัวยังโอเคแต่พอเวฟที่เจ็ดล่อมาซะสิบตัวและตีจนแทงค์หลักของพวกเราเละเป็นก้อนขี้เลย!” ดาบครามแห่งทิศใต้คร่ำครวญ
“ฮะๆ...” คนอื่นๆเองก็ยิ้มออกมาด้วยท่าทีอึดอัดใจ ชัดเจนแล้วว่าพวกเขาทั้งหมดถูกกวาดด้วยเหตุผลเดียวกัน!
“เลิกไร้สาระได้แล้ว เอาตัวแทงค์เข้าไปเพิ่ม!”
พวกเขาทั้งสี่มองตากัน พวกเขาไม่มีทางเลือกได้แต่ต้องทำเช่นนี้เนื่องจากตัวแทงค์ของพวกเขาไม่ได้ใกล้เคียงกับเจียงเฟยเลย ตัวเลือกเดียวที่พวกเขาเหลือจึงมีเพียงเอาตัวแทงค์เข้าไปรับทีนให้มากขึ้น!
เมื่อปรับคนในตี้เสร็จแล้ว พวกเขาทั้งสี่ก็หยิบเอาผู้เล่นที่ดีที่สุดของตนออกมากันจากนั้นก็ลุยเข้าไปอีกครั้ง ส่วนปาร์ตี้10คนคนอื่นๆที่ถูกขับออกจากปาร์ตี้ก็เปลี่ยนไปเป็นปาร์ตี้ห้าคนและลุยดันเจี้ยนในระดับปกติแทน
กระทั่งตัวแทงค์ของกิลชั้นนำยังไม่อาจทนไหวแล้วตัวแทงค์ปกติจะเหลืออะไร?
ตัวแทงค์คือหัวใจหลักของปาร์ตี้ พวกเขาเป็นดั่งหินรับเท้าสำหรับปาร์ตี้ ความอึดทึกทนของตัวแทงค์เป็นตัวชี้วัดว่าจะล้มเหลวหรือสำเร็จในการเคลียดันเจี้ยน ทักษะการเล่นเกม ปฏิกิริยาตอบสนองและฝีมือการควบคุม ทั้งหมดนี้สาวๆในกิลภาคีอัศวินโรเซ็ตทั้งหมดหรือกระทั่งโรสเองก็ยังเทียบไม่ได้กับเหล่าหัวกระทิของกิลใหญ่ทั้งสี่ ทั้งหมดต้องขอบคุณความทนมือทนเท้าของเจียงเฟยที่ทำให้พวกเขาผ่านมาได้อย่างสบายๆ ด้วยเหตุนี้เองกลุ่มสาวๆที่เสียงดังจนโคตรจะน่ารำคาญกลุ่มนี้ถึงสามารถเอาชัยบอสตัวแรกของดันเจี้ยนระดับอีลิทมาได้ กลับกันกับอีกสี่กิลที่ถูกกวาดเรียบก่อนที่จะได้เห็นหน้าบอสตัวแรกด้วยซ้ำ!