เนื่องจากข้อความจากคนทั้งสี่กิลใหญ่ถูกส่งมาซักพักแล้วเจียงเฟยจึงเอาไว้ก่อน หลังจากคุยกับคนอื่นๆเรื่องเวลาออนไลน์ในวันพรุ่งนี้แล้วเจียงเฟยก็กลับสู่โลกแห่งความจริงตอนเวลา6โมงเข้าพอดิบพอดี
วันนี้เป็นวันอังคารและคลาสเรียนในช่วงเช้าวันนี้ก็คือวิชาคณิตศาสตร์ที่โคตรจะน่ากลัวสำหรับเด็กนักเรียน เมื่ออาจารย์ประจำวิชาคณิตศาสตร์เริ่มสอนเจียงเฟยก็มั่นใจในพริบตาเลยว่าชายหัวล้านวัยกลางคนผู้นั้นต้องเป็นผู้มาเยือนจากดาวไซเบอร์ตรอนแน่นอน...
ในตอนที่เซลล์สมองของเจียงเฟยตกตายไปนับไม่ถ้วนนั่นเองแรงสั่นสะเทือนที่มาจากกระเป๋ากางเกงของเขาก็ทำให้เขาได้สะดุ้งขึ้นมา
เขาแอบหยิบมือถือในกระเป๋าขึ้นมาดู เป็นฮั่นเทียนอวี่ที่โทรมา
‘เฮ้ยไอ้พี่ชาย...ผมเรียนอยู่นะโว้ยแล้วยังมีตาลุงจากดาวไซเบอร์ตรอนมองดูอยู่ห่างๆอีกแล้วจะให้รับสายหรอ? ถ้ารับแล้วตาลุงนั่นวีนใส่ผมจะทำยังไง?’ เจียงเฟยบ่นกับตัวเองภายในใจและตัดสายทิ้ง ฮั่นเทียนอวี่คงไม่ได้คิดจะขอความช่วยเหลือจากเขาหรอก คนผู้นั้นแค่อยากจะฆ่าเวลาเท่านั้น!
“ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด...” โทรศัพท์ของเจียงเฟยสั่นขึ้นมาอีกครั้ง
“เชี่ย...ไอ้พี่เวร...คิดจะฆ่าฉันรึไงวะเนี่ย?” เจียงเฟยตัดสายอีกครั้งโดยกลัวว่าอาจารย์วิชาคณิตศาสตร์จะสังเกตเห็น
“ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด...”
ครั้งนี้ไม่ต้องรอให้เจียงเฟยตัดสายอาจารย์คณิตศาสตร์ก็เริ่มเล่นเขาก่อนแล้ว
“เจียงเฟยดูเหมือนว่าเธอจะยุ่งไม่น้อยเลยนะ! มีคนโทรมาสายแล้วสายเล่า! เธอคงมีธุระปะปังต้องสะสางเยอะกว่านายกอีกสินะ?” อาจารย์สอนคณิตศาสตร์กล่าวเสียดสี
“ไม่ใช่ครับ...” เจียงเฟยส่ายหัวอย่างหมดหนทาง
“ปิดเครื่องซะถ้าไม่อยากให้มันบินออกไปนอกหน้าต่าง...” อาจารย์สอนคณิตศาสตร์คำรามใส่เจียงเฟย
“ครับๆ!” เจียงเฟยรีบถอดแบตออกจากเครื่องทันที
“จำเอาไว้นะ! พวกเธอทุกคนที่นี่คือนักเรียน สิ่งเดียวที่พวกเธอต้องทำคือเรียนให้หนัก — อย่าได้เสียเวลาไปสิ่งไร้ประโยชน์! ฮึ่ม! มาเรียนต่อได้แล้ว!” เมื่อเห็นว่าเจียงเฟยถอดแบตออกอาจารย์สอนคณิตศาสตร์ก็ไม่ได้บ่นลากยาวนักและเริ่มการเรียนการสอนต่อ
หลังจากผ่านไปได้ราวๆสิบห้านาที
“พรึ่บๆๆๆ...”
“ครั้งนี้ใครอีก?” เมื่ออาจารย์สอนคณิตศาสตร์หันหัวมานักเรียนทุกคนต่างก็เห็นเส้นเลือดที่ปูดโปนออกมาบนหน้าผากของเขาได้ชัดเจน
“พรึ่บๆๆๆ...”
เสียงยังคงดังขึ้นและดังขึ้นเรื่อยๆ!
“อาจารย์ครับ! นั่นไม่ใช่เสียงโทรศัพท์!”
“เฮลิคอปเตอร์!” เพื่อนร่วมชั้นที่นั่งอยู่ตรงหน้าต่างตะโกนออกมาพร้อมชี้ออกไปด้านนอก
“อะไรนะ?” อาจารย์สอนคณิตศาสตร์ตกตะลึง ถึงนายจะมีเฮลิคอปเตอร์ก็เถอะแต่สนามโรงเรียนมันใช่ที่จอดไหม?
“หืม?” เจียงเฟยเงยหน้าขึ้นมองด้วยท่าทีเกียจคร้าน กลุ่มชายชุดดำสิบคนนั่งเฮลิคอปเตอร์ติดอาวุธบินเข้ามายังวิทยาเขตของโรงเรียน เมื่อมาถึงมันก็เริ่มล่อนลงจอดบนสนามโรงเรียน
กระทั่งก่อนที่เฮลิคอปเตอร์จะลงจอดอยู่ห่างจากพื้นราวๆสองเมตรประตูก็ถูกเปิดขึ้นเสียก่อนจากนั้นชายร่างกำยำในชุดสูทสี่คนก็กระโดดลงมา พวกเขากระโดดลงมาบนพื้นและใช้วิธีการกลิ้งที่ทหารใช้กันเพื่อลดแรงกระแทกและเมื่อยืนขึ้นมาพวกเขาก็วิ่งตรงมายังตึกเรียนอย่างรวดเร็ว หลังจากที่พวกเขาเข้ามายังตึกเรียนแล้วเฮลิปคอปเตอร์จึงลงจอดสนิท!
“ตึง!”
ในเวลาเพียงไม่ถึงหนึ่งนาทีประตูห้องเรียนของเจียงเฟยก็ถูกถีบเปิดออกอย่างรุนแรงพร้อมๆกับชายร่างกำยำสี่คนที่พุ่งตัวกันเข้ามา
“แก! พวกแก! พวกแกต้องการอะไร...”
เมื่อเห็นเช่นนี้อาจารย์หัวล้านผู้สอนวิชาคณิตศาสตร์ก็หวาดกลัวจนแทบทรุด นี่มันก่อการร้าย!
“หือ? เอรอน?” เจียงเฟยจำชายทั้งสี่คนได้ พวกเขาเหล่านี้คือบอร์ดี้การ์ดของฮั่นเทียยอวี่!
“นายน้อยอาเฟยโปรดมากับพวกเราด้วยครับ!”
เมื่อเอรอนเห็นเจียงเฟยเขาก็เร่งรุดเข้าหาเจียงเฟยทันที จากนั้นเขาก็ดึงแขนและลากเจียงเฟยออกไป!
“เกิดอะไรขึ้น?” เจียงเฟยขมวดคิ้วถาม
“ไม่มีเวลาอธิบายแล้วครับ นายน้อยที่อยู่บนเฮลิคอปเตอร์จะอธิบายทุกอย่างให้คุณฟังเอง!”
“ไม่! พวกนายพาเจียงเฟยไปไม่ได้!”
ซุนเหมิงเหมิงกระโดดออกมาขวางประตูห้องเรียนเอาไว้และตั้งการ์ดขึ้นมาเตรียมสู้
“ไม่เป็นไรฉันไม่เป็นไรหรอก คนพวกนี้ไม่ทำอะไรฉันแน่เธอถอยไปเถอะ!”
ราชินีประจำชั้นเรียนอาจจะตายเพราะเขาก็เป็นได้ แม้ว่าเธอจะเคยฝึกคราฟมากามาเล้กน้อยแต่ก็ทำได้เพียงรังแกเพื่อนร่วมชั้นคนอื่นๆเท่านั้นแต่ให้มาเทียบกับบอร์ดี้การ์ดสี่คนที่ถูกฝึกมาอย่างดีน่ะหรอ? คนพวกนี้ฆ่าคนเพื่อเอาชีวิตรอดมาตลอดนะอย่าได้ลืม!
แม้ว่าเจียงเฟยจะรู้สึกดีใจที่เห็นซุนเหมิงเหมิงกล้าเอาชีวิตเป็นเดิมพันเพื่อปกป้องเพื่อนร่วมชั้นเรียนแต่เธอก็เป็นได้เพียงตั๊กแตนไม่กลัวรถม้าเท่านั้น!
“นายรู้จักคนพวกนี้จริงๆหรอ?” ซุนเหมิงเหมิงแปลกใจ
“คุณหนูพวกเราไม่ได้มีเวลาทั้งวันได้โปรดหลีกทางด้วย ถ้าคุณไม่หลบพวกเราคงต้องใช้กำลังแล้ว!”
เอรอนเริ่มก้าวเข้าหาซุนเหมิงเหมิง
“ถอยไปได้แล้ว!”
ด้วยความช่วยเหลือจากรองเท้าจิตวิญญาณแมวเจียงเฟยจึงอ้อมตัวเจียงเฟยออกมาผลักซุนเหมิงเหมิงถอยไปได้ในเวลาเพียงเสี้ยวพริบตา เขากลัวจริงๆว่าเอรอนผู้นี้จะทำร้ายราชินีประจำชั้นเรียนผู้ทรงอำนาจคนนี้!
“นาย!”
ซุนเหมิงเหมิงโกรธจนเริ่มมีน้ำตาปริ่มออกมา ‘ฉันพยายามจะช่วยนายนะรู้ไหม! เจ้าคนเนรคุณ นี่น่ะหรือวิธีตอบแทนเจ้าหญิงที่เข้ามาช่วยนาย...’
เอรอนและบอร์ดี้การ์ดที่เหลืออีกสามคนเมินเธอไปโดยสิ้นเชิง พวกเขารีบออกจากห้องเรียนไปพร้อมกับเจียงเฟยจากนั้นก็ออกจากตึกเรียนและมุ่งตรงไปยังเฮลิคอปเตอร์ที่อยู่บนสนามโรงเรียนอย่างเร่งรีบ!
“อาเฟย! นายมาแล้ว”
พอเจียงเฟยเหยียบขึ้นไปบนเฮลิคอปเตอร์ฮั่นเที่ยนอวี่ก็ปรี่เข้ามาคว้าไหล่ของเขา!
“เกิดอะไรขึ้นกันแน่ครับ?” เจียงเฟยยังสงสัยไม่หาย
จากนั้นเอรอนและคนอื่นๆก็ขึ้นมาบนเฮลิคอปเตอร์เช่นกัน พอเสร็จสิ้นแล้วเฮลิคอปเตอร์ก็เริ่มบินขึ้นฟ้าและในเวลาเพียงเสี้ยวพริบตาพวกเขาก็ออกจากเขตโรงเรียนของเจียงเฟยมาแล้ว ตำรวจไม่ได้ปรากฏตัวออกมาเลยและสื่อเองก็ไม่ได้รายงานเกี่ยวกับเรื่องนี้เช่นกัน ผู้อำนวยการโรงเรียนได้รับโทรศัพท์สายหนึ่งจากนั้นอาจารย์ทุกคนในโรงเรียนก็ได้รับคำสั่งให้ปิดปากให้สนิทไม่ให้เรื่องนี้รั่วไหลออกไป!
“ค่อนข้างสับสนไม่น้อย! อย่างแรกเลยก็คือนายยังเหลือยาที่เคยใช้กับฉันอยู่ไหม?” ฮั่นเทียนอวี่ที่มักจะมีรอยยิ้มบางๆบนใบหน้าเสมอๆกระทั่งในเวลาที่กำลังจะตายเพราะอุบัติเหตุรถยนตร์ในเวลานี้กลับดูกังวลจนผิดปกติ!
“มีอยู่ครับ!” เจียงเฟยพยักหน้า เขาทราบดีโดยไม่ต้องถามเพิ่มอีกว่าครั้งนี้คงเป็นเหตุฉุกเฉินแล้วจริงๆ
“ฉันขอซักขวดได้ไหม? แน่นอนว่าถ้าเป็นไปได้ก็อยากได้มากกว่านี้อีก!” ฮั่นเทียนอวี่จ้องมาที่เจียงเฟยด้วยสายตาที่เปี่ยมความคาดหวัง
“ได้ครับ!” เจียงเฟยพยักหน้าจากนั้นก็ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าทำทีเป็นว่ากำลังล้วงบางอย่างแต่ในเวลาเดียวกันเขาก็ส่งกระแสจิตเข้าไปในมิติของแหวนและนำเอาโพชั่นออกมาสองขวด
“ขอบคุณมากน้องชาย!” ฮั่นเทียนอวี่กล่าวออกมาด้วยท่าทีจริงจัง
ในตอนที่พวกเขากำลังคุยกันอยู่นั้นเฮลิคอปเตอร์ก็มาลงจอดบนหลังคาของโรงพยาบาลขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง
“เอรอนพาอาเฟยไปพักก่อน! เดี๋ยวอีกซักพักฉันจะไปเจอพวกนายที่นั่น!” ฮั่นเทียนอวี่กำชั่นเพิ่มเลือดทั้งสองขวดเอาไว้แน่นและกระโจนออกไปจากตัวเฮลิคอปเตอร์ทันที เจียงเฟยทราบทันทีว่าพี่ชายผู้นี้ของเขาหาใช่เพียงนายน้อยไร้ประโยชน์ธรรมดาๆ เมื่อด฿จากความเร็วและความคล่องตัวของเขาแล้วเจียงเฟยบอกได้เลยว่าฮั่นเทียนอวี่ใช้มือเดียวก็สามารถคว่ำเขาได้สบายๆ!
ถ้าเอรอนและสหายทั้งเจ็ดของเขาสามารถเก็บกวาดพี่สงและลูกน้องทั้งสามสิบคนของเขาได้อย่างสบายๆถ้างั้นพี่ชายของเขาก็คงถือได้ว่าเป็นยอดมนุษย์คนหนึ่ง เป็นปรมาจารย์กังฟูโดยแท้!