px

เรื่อง : Epoch of Twilight จบแล้วอ่านฟรี
ตอนที่ 539: อวกาศ - อันตรายที่มองไม่เห็น


ตอนที่ 539: อวกาศ - อันตรายที่มองไม่เห็น

ในหนึ่งปีครึ่งที่ผ่านมาลู่หยวนมีชีวิตที่เงียบสงบ

ที่พักของลู่หยวนที่เมืองในอวกาศ (Space City) ได้รับการคุ้มกันอย่างเข้มงวด มันหรูหราและกว้างขวาง ในขณะเดียวกันมันก็เป็นสถานที่ที่โดดเดี่ยวและอ้างว้าง เจ้าของบ้านนั้นเป็นคนเหนือคนที่มักจะมองดูกิจกรรมของมนุษย์อย่างเย็นชา

ชุดที่สวยงาม, อาหารอร่อย, พลังงาน, ผู้หญิง ... นี่คือความปรารถนาทางกามารมณ์ทั้งหมดที่มีอิทธิพลต่อเขาในขณะที่เขาใช้ชีวิตอย่างสันโดษ

อย่างไรก็ตามไม่ได้หมายความว่าลู่หยวนไม่มีความปรารถนาอีกต่อไป ในฐานะที่เป็นส่วนหนึ่งของสิ่งมีชีวิตสี่มิติ ถึงกระนั้นเขาก็ยังคงเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีความรู้สึก การแสวงหาผลประโยชน์และหลีกเลี่ยงข้อเสียเปรียบคือสัญชาตญาณของสิ่งมีชีวิต เขาจะรู้สึกมีความสุขเมื่อสิ่งดี ๆ เกิดขึ้นกับเขา ในทำนองเดียวกันเขาจะโกรธเมื่อมีบางอย่างที่ไม่ดีเกิดขึ้น

เขาแยกตัวออกจากวัตถุนิยมและการคล้อยตามความคิดที่ไม่มีความยั้งคิด ในขณะที่ความต้องการของเขาในตอนนี้ค่อนข้างเรียบง่าย

ตลอดหนึ่งปีครึ่งที่ผ่านมา เขาอาจจะอยู่บ้านหรือไม่ก็ไปที่จักรวาลย่อส่วน

เมื่อไม่นานมานี้เขามีความสนใจในอวกาศและมิติที่สี่ เขาดื่มด่ำไปกับความแปลกประหลาดของพื้นที่สี่มิติ

ตอนนี้เขาถือทรงกลมสี่มิติขนาดจิ๋วเอาไว้ มันจะเปลี่ยนรูปร่างของมันไปตามพลังจิตของเขา

มันดูเหมือนทรงกลมสองมิติ เมื่อวางพื้นที่สี่มิติภายในโลกสามมิติก็จะเห็นได้เฉพาะพื้นผิวของมัน แน่นอนว่าจะไม่สามารถมองเข้าไปข้างในของมันได้

จริง ๆ แล้วมันเป็นพื้นที่ที่ใหญ่มากและเร้นลับ มันแตกต่างจากจักรวาล พื้นที่สี่มิติรวมถึงจักรวาลย่อส่วนที่มีเส้นผ่าศูนย์กลางมากกว่า 1,000 กิโลเมตรมีพลังงานลึกลับอยู่เล็กน้อย

จากการคาดการณ์ล่าสุดจากนักวิทยาศาสตร์, 95% ของจักรวาลทั้งหมดประกอบด้วยสสารมืด

อย่างไรก็ตามมันคล้ายกับบอลลูนซึ่งเต็มไปด้วยสสารน้ำหนักเบาและพลังงานที่ว่างเปล่าและกลวง ข้างในไม่ได้มีพลังงานลึกลับหรือสสารมืดอยู่มากมายนัก

นี่เป็นเพราะความสามารถที่จำกัดของเขา มิติของพื้นที่ไม่สูงพอเมื่อมันถูกบีบออกมา พื้นที่ย่อส่วนสามารถเกิดขึ้นได้เพียงแค่สัมผัสพื้นผิวของมัน การขาดเสถียรภาพ มันจะผันแปรได้ง่ายเมื่อออกแรงกดบนมันเล็กน้อย

  

อย่างไรก็ตามนี่จะเป็นประโยชน์สำหรับการวิจัยของเขา

ลู่หยวนก้มหน้าลงและอยู่ในห้วงของความคิด ดูเหมือนมีบางสิ่งที่น่าสนใจแวบเข้ามาในความคิดของเขา ในขณะที่เขายิ้ม จากนั้นเขาก็เปลี่ยนพื้นที่นั้นเป็นรูปทรงกระบอกโดยใช้พลังจิตของเขา เขาดึงปลายด้านหนึ่งออกมาจากข้างใน ขณะที่หุ้มปลายอีกด้านหนึ่งเพื่อเชื่อมต่อพวกมันทั้งสองเข้าด้วยกัน โลกภายนอกตอนนี้เชื่อมต่อกับพื้นที่ย่อส่วน ทำให้เกิดพื้นที่รูปทรงขวดไคลน์ (Klein bottle) ที่แท้จริงขึ้นพร้อมกับพื้นที่สี่มิติซึ่งถูกปิดไว้สนิทตั้งแต่แรก

ด้านนอกและด้านในของพื้นที่ไม่สามารถแยกความแตกต่างได้อีกต่อไป ราวกับว่ามีการไหลเวียนที่แปลกประหลาดเปิดอยู่ มองจากมุมมองสามจุด (three point perspective) มันแปลกเพราะมันดูเหมือนงูที่กินหางของมันเอง ในเวลาเดียวกันหางของงูคดไปคดมาและยื่นออกมาจากปากของมัน มันลอดผ่านหัวของมันและออกไปยังพื้นที่ขนาดใหญ่ของจักรวาล มันไม่จำเป็นต้องลอดผ่านพื้นผิวของมัน แน่นอนพื้นผิวที่พูดถึงที่นี่คือพื้นผิวของมิติที่สี่ มันเป็นความแตกต่างในมิติระหว่างพื้นที่แทนที่จะเป็นความหมายที่แท้จริงของพื้นผิว

ลู่หยวนมีความสนใจในการดูผลงานศิลปะของเขาเอง

เขาพบว่าช่องที่เปิดไว้อาจอยู่ในลักษณะที่มีเสถียรภาพโดยไม่มีแรงกดดันจากภายนอกใดๆ มันสามารถใช้เป็นช่องทางที่มั่นคงในการเชื่อมต่อสองพื้นที่สี่มิติเข้าด้วยกัน ดังนั้นเขาไม่จำเป็นต้องเปิดพื้นที่ใหม่ด้วยการใช้พลังในแต่ละครั้ง

"บางทีฉันอาจสร้างช่องทางที่มั่นคงในพื้นที่ทรงกลมได้"

อย่างไรก็ตามต้องขอบคุณความสามารถในการคำนวณระดับสูงของเขา เขาสังเกตว่ามีบางอย่างผิดปกติ มันเป็นปัญหาที่ร้ายแรง

เพื่อที่จะตรวจสอบมัน อากาศรอบ ๆ ตัวเขาก็สลายตัวเป็นอะตอมในทันที ภายในเสี้ยววินาทีอะตอมก็ผ่านกระบวนการการเกิดพอลิเมอร์ทันที และในไม่ช้าพวกมันก็ก่อตัวเป็นองค์ประกอบต่าง ๆ ก่อนที่จะกลายเป็นเซลล์

ในทันทีนั้นหนูสีขาวขนาดเท่าฝ่ามือก็ถูกสร้างขึ้นจากอากาศที่เบาบาง

หนูขาวตัวน้อย ๆ ที่เพิ่งเกิดขึ้นก็เริ่มมีสติและมันก็ถูกควบคุมโดยลู่หยวน มันทำอะไรไม่ถูก จากนั้นมันก็เข้าไปในรูและเคลื่อนที่ไปรอบ ๆ ก่อนที่มันจะออกมาอย่างรวดเร็ว

เมื่อมองดูหนูขาวตัวเล็ก ๆ นั้น ลู่หยวนก็ขมวดคิ้ว

แทบจะจำไม่ได้อีกต่อไปว่ามันเป็นหนูสีขาว ร่างกายของมันกลับด้านในออกมาด้านนอก และผิวหนังของมันก็ไม่สามารถมองเห็นได้อีกต่อไป เผยให้เห็นกระดูกของมัน ไม่เพียงแต่สมอง หัวใจและอวัยวะของมันเท่านั้นที่สัมผัสกับอากาศ ดูเหมือนพวกมันยังขดตัวด้วย เลือดไหลเวียนไปตามเส้นเลือดที่ล่อนจ้อนและทฤษฎีของกายภาพไม่สามารถใช้กับมันได้อีกต่อไป

ร่างกายของมันมีการเปลี่ยนแปลงอย่างมาก

อย่างไรก็ตามมันยังมีชีวิตอยู่ การไหลเวียนของเลือด การสูบฉีดของหัวใจและคลื่นสมองก็เป็นปกติทั้งหมด ดูเหมือนมันจะไม่ได้รับผลกระทบจากทุกสิ่งที่เกิดขึ้นกับมัน บางทีหนูขาวตัวเล็ก ๆ นี้ไม่ได้ตระหนักถึงการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับร่างกายของมันเพราะไม่เพียงแต่ร่างกายของมันที่กลับด้านเท่านั้น ความคิดของมันก็อาจจะกลับด้านเช่นกัน

อย่างไรก็ตามผลกระทบดังกล่าวจะเกิดขึ้นเมื่อมันอยู่ใกล้กับรูเท่านั้น ทันทีที่มันเป็นอิสระจากอิทธิพลของพื้นที่ย่อส่วน หัวใจและเลือดของหนูขาวตัวน้อยก็ได้สูญเสียการประคับประคองมัน ภายใต้อิทธิพลของแรงดึงดูดเลือดก็เริ่มไหลลงมาจากร่างกายของมัน ในเวลาเพียงไม่กี่วินาทีมันก็ตาย

ลู่หยวนขยับมือเล็กน้อย เลือดและซากก็สลายไปในอากาศที่เบาบาง

การทดสอบนั้นยืนยันการคาดการณ์ของลู่หยวน แต่ผลลัพธ์ที่ได้นั้นแย่มาก ไม่ต้องสงสัยเลยว่าอวกาศคือแหล่งกำเนิดของพลังงาน มันเป็นรากฐานของการดำรงอยู่ของสสาร เมื่อมีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ ที่เกิดขึ้นในอวกาศก็จะส่งผลกระทบต่อสสารเอง

แม้จะมีพื้นที่บิดเบี้ยวที่สามารถดำรงอยู่ในลักษณะที่มั่นคง แต่มันเหมาะที่จะใช้เป็นอาวุธแห่งการทำลายล้างมากกว่าเป็นช่องทางในการเชื่อมต่อสองพื้นที่เข้าด้วยกัน

แม้กระทั่งลู่หยวนที่พบการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในอวกาศนี้ก็จะถูกฆ่าได้ถ้าเขาไม่ใส่ใจกับมัน นับตั้งแต่การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นอย่างเงียบ ๆ แน่นอนว่าแทบจะไม่สังเกตว่ามันเป็นความเปลี่ยนแปลงที่ค่อย ๆ เกิดขึ้นจากร่างกายสู่จิตใจ

แต่บุคคลที่แข็งแกร่งอย่างเขา ก็แค่จะต้องปรับโครงสร้างร่างกายของเขาใหม่ถ้าหากร่างกายของเขากลับด้านในออกด้านนอก มันอาจไม่เป็นอันตรายต่อเขา อย่างไรก็ตามถ้าเขาสามารถสังเกตเห็นได้ก่อนที่มันจะเกิดขึ้น เขาก็สามารถป้องกันพลังของอวกาศได้โดยตรงด้วยพลังจิตของเขา

"ดูเหมือนว่ามันจะมีวิธีแก้ปัญหานี้ ! " จู่ ๆ เขาก็คิดกับตัวเอง

"บางทีมันสามารถเชื่อมต่อกันได้โดยใช้พื้นที่รูปทรงขวดไคลน์สองขวด ? "

เมื่อเขากำลังจะทำการทดลอง ความผันผวนของพลังงานก็เกิดขึ้นในห้องของเขา ลู่หยวนหยุดและรออยู่ชั่วขณะหนึ่ง อนุภาคแสงจำนวนนับไม่ถ้วนรวมตัวกันที่ผนังและในไม่ช้าก็สร้างภาพเสมือนจริงขึ้นมา

มันเป็นภาพของหญิงสาวคนหนึ่ง เธอสวยและมีเสน่ห์ อย่างไรก็ตามเธอดูไม่เหมือนคนจริง ๆ และแน่นอนว่าเธอไม่ใช่ เธอเป็นปัญญาประดิษฐ์จากโลกเสมือนจริงที่ตอนนี้รับผิดชอบการจัดการงานของโปรแกรมหลักของเมืองในอวกาศ

"นายท่าน ผู้รับผิดชอบของห้องทดลองฟิสิกส์อวกาศและการบิดเบือนอวกาศขอพบท่าน"

ลู่หยวนหยุดครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "ให้เขาเข้ามา"

เป็นเวลากว่า 10 ปีแล้วนับตั้งแต่การเริ่มบินระหว่างดวงดาว ฟิสิกส์ไม่ใช่สาขาที่มีการพัฒนาอย่างมากในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ตามที่พวกเขาสำรวจสิ่งที่ไม่รู้จัก ไม่ว่าจะเป็นความรู้สึกเสมือนจริงที่แท้จริงแค่ไหน มันมีเพียงข้อมูลเท่านั้นที่ถูกค้นพบ นอกจากนี้ยานอวกาศไม่สามารถทำการทดลองพลังงานสูงได้ แม้ว่าการอนุมานและทฤษฎีจะได้รับการพัฒนาในช่วง 10 ปีที่ผ่านมา แต่ก็ไม่มีวิธีที่จะพิสูจน์พวกมันได้

ฟิสิกส์เชิงพื้นที่และห้องทดลองที่บิดเบี้ยวนั้นมุ่งเน้นไปที่สองสาขาที่ได้รับผลกระทบอย่างรุนแรง

นับตั้งแต่ห้องทดลองถูกสร้างขึ้น มันให้ความสำคัญกับการรวบรวมนักฟิสิกส์ที่มีความสามารถมากที่สุด แต่พวกเขาก็ไม่ประสบความสำเร็จและไม่ได้ใกล้เคียงกับมาตรฐานของ Glassians เมื่อ 10 ปีที่แล้ว

เหตุผลหลักอาจเป็นเพราะทฤษฎีของพวกเขาแทบจะไม่เหมือนกัน ในทางกลับกันพวกเขาอยู่ในยานอวกาศตลอดเวลา ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถดำเนินการการทดลองใด ๆ ได้ สิ่งนี้ส่งผลให้เกิดแนวคิดแค่บนกระดาษเท่านั้น แม้จะเป็นอย่างนั้นก็ตามพวกเขามีความก้าวหน้าอย่างมากในปีที่ผ่านมา

Glassians มีความเข้าใจอย่างถ่องแท้ของฟิสิกส์อวกาศ สิ่งนี้สามารถเห็นได้จากเครื่องกำเนิดแรงโน้มถ่วงซึ่งติดตั้งอยู่บนยานแม่ของ Glassian ไม่สำคัญว่าแรงโน้มถ่วงเกิดจากการบิดเบี้ยวเชิงพื้นที่หรือวิธีอื่น ๆ ทั้งคู่มีความสัมพันธ์กันอย่างแน่นอน เป็นไปได้ว่าพวกเขามี 2 ฟังก์ชั่นที่สามารถควบคุมแรงโน้มถ่วงได้ สิ่งนี้แสดงให้เห็นว่ามนุษย์อยู่ห่างเพียงก้าวเดียวจากการวาร์ป มันยากที่จะทำให้สำเร็จ แต่มันก็เหมือนกับว่ามนุษย์ค่อย ๆ พัฒนามาจากเครื่องจักรไอน้ำแบบดั้งเดิมไปสู่เทคโนโลยีที่ดีกว่า ซึ่งใช้งานได้จริงในชีวิต มันเป็นการพัฒนาที่ยิ่งใหญ่ แต่ก็ไม่ง่าย

 

รีวิวผู้อ่าน