ตอนที่ 563: ทำลายดาวเคราะห์ของ Glassian (3)
ในห้วงอวกาศอันมืดมิด ยาน 6 ลำของกองยานขับเคลื่อนแบบไร้ปฏิกิริยาสะท้อนกำลังเดินทางด้วยความเร็วสูงออกห่างจากดาวเคราะห์ของ Glassian ด้วยความตื่นตระหนก
ยานหลายลำอยู่ข้างหลังพวกเขาห่างออกไปไม่กี่กิโลเมตรเครื่องบินแบบธรรมดาราว ๆ หมื่นลำถูกสกัดโดยเครื่องบินไอพ่นประจัญบานอวกาศจำนวนหมื่น ๆ ลำ ยานทุกลำกำลังต่อสู้เพื่อตนเอง พวกมันบินไปทุกทิศทุกทาง ทุกสองสามนาทีบางลำก็เกิดระเบิดขึ้น ประดับประดาอวกาศรอบ ๆ พวกเขาด้วยแสงที่จ้าจากการระเบิด
มีแสงวูบวาบในทุกทิศทางและมี Glassian ที่บาดเจ็บล้มตายจำนวนนับไม่ถ้วนลอยไปทั่วทั้งระบบดาว
มีคำกล่าวว่า "การตกลงไปในหลุม ปัญญาก็จะเกิด”
ภายใต้สถานการณ์ชีวิตและความตายแบบนี้ ไหวพริบของกองทัพ Glassian ก็ได้ยกระดับขึ้นอย่างมาก ยาน 8 ลำของกองยานขับเคลื่อนแบบไร้ปฏิกิริยาสะท้อนประสบความสำเร็จในการผ่านการปิดล้อมโดยเครื่องบินไอพ่นประจัญบานอวกาศด้วยการใช้ความสามารถในความเร็วแสงของพวกเขา พวกเขาทิ้งข้อมูลที่ว่างเปล่าไว้สองสามวันในระบบตรวจจับด้วยแสงของมนุษย์และยกเลิกโหมดการบินมาตรฐานทันที
ด้วยความระมัดระวังเป็นพิเศษเพื่อหลีกเลี่ยงการตรวจจับโดยความยาวคลื่นอวกาศและเปลวไฟจากเครื่องยนต์ทั่วไปของพวกเขา ยานทั้ง 6 ลำของกองยานขับเคลื่อนแบบไร้ปฏิกิริยาสะท้อนก็จัดรูปเป็นขบวน พวกเขาบินด้วยความระมัดระวังเป็นพิเศษด้วยความเร็วต่ำ ทุก thruster เครื่องยนต์ถูกปิด และมันก็เหมือนกับว่ากองยานรบทั้งหมดของ Glassian ถูกรวมเข้ากับเงาในความมืดอย่างสิ้นเชิง สิ่งนี้ช่วยให้ยานทั้งฝูงหลบหนีได้โดยไม่ทำให้เกิดเสียงแม้แต่นิดเดียว
โชคของพวกเขาก็ไม่ได้เลวร้ายเลย หลังจากสองสามวันของการบินด้วยความเร็วต่ำ พวกเขาก็ประสบความสำเร็จในการหลบหนีจากการตรวจจับระยะไกลสุดของมนุษย์และเริ่มการเดินทางสู่ระบบดาวที่ไม่รู้จัก
ในความเป็นจริงเส้นผ่านศูนย์กลางของระบบดาวนั้นใหญ่โตอย่างน่ากลัว รัศมีของมันอาจมากถึงหลายแสนล้านกิโลเมตร ต่อให้เครื่องบินไอพ่นประจัญบานอวกาศ 11,000 ลำของมนุษย์จะทวีคูณด้วยสิบ, ร้อย, หรือแม้กระทั่งพันเท่า มันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะปิดล้อมระบบดาวทั้งหมดนั้นได้อย่างเต็มที่
...
ภายในหนึ่งในยานรบขับเคลื่อนแบบไร้ปฏิกิริยาสะท้อน ผู้ลี้ภัยชาว Glassian หลายคนเบียดเสียดกันอยู่ในดาดฟ้าที่พักอาศัย มีไม่กี่คนในพวกเขาที่พูดคุยกัน ในขณะที่เผชิญกับอนาคตที่หมดอาลัยตายอยาก มันทำให้ชาว Glassians ทุกคนรู้สึกเศร้าใจและหดหู่ ความตึงเครียดที่อึดอัดเริ่มก่อตัวขึ้นในอากาศค่อย ๆ เติมเต็มยานทั้งลำ
สำหรับพวกเขาแล้วเวลาหลังจากวันเหล่านี้มันจะเป็นฝันร้าย ไม่สิ มันน่ากลัวกว่าฝันร้ายซะอีก
อารยธรรมที่เคยรุ่งเรืองได้มาถึงจุดสิ้นสุดแล้ว
พวกเขาจำใจต้องออกจากบ้านเกิดเมืองนอนและหลบหนีไปยังที่ไม่รู้จัก
ไม่ต้องพูดถึงว่า Glassian ได้เสียพื้นที่ว่างในยานรบทางทหาร แต่ในเวลานี้การตัดสินใจครั้งนี้ก่อให้เกิดประโยชน์มหาศาล ยานรบทางทหารทั้งลำสามารถรองรับผู้ลี้ภัยได้เกือบ 8 ล้านคน หากนี่เป็นยานรบของมนุษย์บางทีผู้ลี้ภัยแค่พันกว่าคนก็ไม่สามารถเข้าไปข้างในได้
กองยานทั้งหมดสามารถรองรับผู้ลี้ภัยได้ประมาณ 50 ล้านคน
Glassian มียานขับเคลื่อนแบบไร้ปฏิกิริยาสะท้อนมากกว่า 6 ลำ พวกเขาสร้างยานประเภทนี้มานานก่อนที่มนุษย์จะทำ เมื่อ 50 ปีก่อนตอนที่ยานขับเคลื่อนแบบไร้ปฏิกิริยาสะท้อนทดลองลำแรกได้ปรากฏบนพื้นผิวของดาวเคราะห์ Glassian แต่ทว่าเทคโนโลยีในเวลานั้นยังไม่สมบูรณ์และกระบวนการสร้างก็ยาก ใช้เวลารวมทั้งสิ้น 20 ปีในการประกอบยานรุ่นแรกรวมทั้งหมด 12 ลำ และทั้งหมดนี้ถูกใช้ในภารกิจเพื่อเดินทางไปต่อสู้กับมนุษย์
ในยุคต่อมาพวกเขายังคงสร้างยานเพิ่มเพื่อเตรียมการล่วงหน้าสำหรับช่วงเวลาที่ต้องการ
Glassians มีความต้องการทางทหารน้อย เนื่องจากประเทศของพวกเขาเป็นปึกแผ่นและไม่มีศัตรู; ด้วยเหตุนี้กิจการทางทหารจึงไม่ใช่สิ่งสำคัญอันดับต้น ๆ และมนุษย์ไม่สามารถจุดประกายความสนใจของ Glassian ในช่วงเวลานั้นได้ ภารกิจเพื่อการพิชิตดินแดนนั่นเองที่ได้ผลักดันพวกเขาให้ประกอบยานรบประเภทนี้ขึ้น สำหรับ Glassians แล้วมันไม่เกี่ยวกับการจัดลำดับความสำคัญในการปฏิบัติภารกิจ คาดว่ามันเป็นการทดสอบการทดลองเทคโนโลยีของพวกเขามากกว่า การทำลายมนุษย์ที่เกิดขึ้นเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นควบคู่ไปกับภารกิจการทดสอบของพวกเขา
จนกระทั่งการเดินทางไปทำภารกิจเกิดล้มเหลว ในที่สุด Glassians ก็เริ่มให้ความสนใจมนุษย์ ด้วยการใช้พิมพ์เขียวเดิมของยานรบขับเคลื่อนแบบไร้ปฏิกิริยาสะท้อน และโรงงานขนาดใหญ่ของพวกเขา Glassian ก็ได้สร้างยานขึ้นอีก 15 ลำอย่างต่อเนื่องในหลายปีที่ผ่านมา เมื่อจำนวนเหล่านี้รวมกับยานที่สร้างขึ้นก่อนหน้านี้พวกเขามียานทั้งหมด 18 ลำ
ก่อนที่วิกฤตจะมาถึงพวกเขา พวกเขาแต่ละคนต่างก็หลบหนีกันเอง ก่อนที่สังคมจะล่มสลายลง กองยานส่วนใหญ่ของ Glassian ก็พังพินาศลงแล้ว จนถึงตอนนี้พวกเขายังคงยึดมั่นในการยึดครองของรัฐบาลโดยออกจากดาวที่เป็นบ้านของพวกเขาด้วยยานเพียง 6 ลำ
กลางห้องควบคุมของยานรบ ประมุขแห่งรัฐของ Glassian ซึ่งก่อนหน้านี้อยู่ในภาวะช็อกทันทีนั้นก็ถามขึ้นด้วยเสียงแหบแห้งว่า "ตอนนี้เราอยู่ที่ไหน?"
ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาสภาพจิตใจของเขาค่อนข้างไม่มั่นคง ความวิตกกังวลและความสับสนเติมเต็มใจของเขา และจนกระทั่งตอนนี้มันเป็นเวลาหลายวันแล้วนับตั้งแต่ที่เขานอนหลับครั้งสุดท้าย ทุกครั้งที่เขาหลับตาเขาได้ยินคนมากมายที่ส่งเสียงร้องขอความช่วยเหลือและขอความเมตตา
"ห่างจากดาวเคราะห์บ้านของเราราว ๆ 6.5 วันแสง" ผู้บัญชาการที่อยู่ข้าง ๆ เขาตอบเขาด้วยความเคารพ
"มีสัญญาณการเคลื่อนไหวใด ๆ กับยานอวกาศของมนุษย์ต่างดาวในช่วงสองสามวันที่ผ่านมานี้หรือเปล่า?"
"จนถึงตอนนี้เรายังไม่พบสิ่งใดที่เกี่ยวข้องกับการหยุดชะงักของความยาวคลื่นอวกาศของศัตรู พวกมันยังคงอยู่ในส่วนนอกของระบบดาวของเรา" สีหน้าของผู้บัญชาการแสดงให้เห็นถึงความเศร้าใจ สำหรับเหตุผลของความเศร้าใจนี้ ทุกคนรู้ว่าภายในยานที่กำลังหลบหนีนี้พวกเขาทั้งหมดล้วนเป็นญาติของตัวเอง
ประมุขแห่งรัฐไม่อาจระงับการแสดงออกทางสีหน้าของเขาได้อีกต่อไป เขาหลับตาครู่หนึ่งจากนั้นก็ยืนขึ้นอย่างสั่นเทาและพูดว่า "นี่...นี่คือหายนะของ Glassians เราสุขสบายมานานเกินไป พวกเราลืมไปแล้วว่าจักรวาลนั้นโหดร้ายและน่าสะพรึงกลัวแค่ไหน ! "
ในห้องควบคุม ทุกคนค่อย ๆ หยุดทำงาน ทุกคนถูกตรึงและฟังคำปราศรัยของประมุขแห่งรัฐ
“ถ้าเรารวมพลังของเราเข้าด้วยกัน มุ่งมั่นทำงาน ยืนหยัดร่วมกันเป็นหนึ่งเดียว และเตรียมพร้อมสำหรับสงครามอย่างกระตือรือร้น บางทีสถานการณ์ในตอนนี้อาจแตกต่างกันมาก”
นายทหารที่มีความเฉลียวฉลาดคนหนึ่งได้จัดให้มีการประชุมทางโทรศัพท์เพื่อให้เสียงของประมุขแห่งรัฐถ่ายทอดไปยังยานลำอื่น ๆ ทั้งหมด
“ถ้าเราได้ติดตามเผ่าพันธุ์ที่เหมือนปีศาจนั้นนับตั้งแต่วินาทีแรก ปีศาจที่เกิดขึ้นเหล่านี้น่าจะถูกพวกเราทำลายหมดสิ้นไปแล้ว” น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความเสียใจอย่างไม่รู้จบ
"อย่างไรก็ตาม ไม่มีคำว่า 'ถ้า' ใด ๆ ทั้งสิ้น และไม่มีเวลาที่จะหันหลังกลับ แม้แต่ในสถานที่นี้เราก็ไม่ไกลจากระบบบ้านของเรา ปีศาจเหล่านั้นยังคงฆ่าคนของเราและร่างกายของพวกเขาจะ กลายเป็นธุลีจักรวาล"
"อย่างไรก็ตาม ฉันยังเชื่อว่านี่ไม่ใช่จุดจบ หายนะครั้งนี้จะไม่ใช่การล่มสลายของ Glassians แต่มันจะเป็นการเริ่มต้นใหม่ เรายังมีนักวิทยาศาสตร์ที่ดีที่สุดและนักวิชาการที่เก่งที่สุดของเรา..."
ถึงตอนนี้คำเตือนของปัญญาประดิษฐ์ก็ดังขึ้นที่ดาดฟ้าห้องควบคุมอย่างไม่คาดคิด ซึ่งได้กลบเสียงของเขา
"คำเตือน ! คำเตือน ! ตรวจพบการเปลี่ยนแปลงที่ไม่ทราบสาเหตุในแรงดึงดูดโดยรอบ ขณะนี้ยานกำลังจะหยุด"
"คำเตือน ! คำเตือน ! ตรวจพบการเปลี่ยนแปลงที่ไม่ทราบสาเหตุในแรงดึงดูดโดยรอบ ขณะนี้ยานกำลังจะหยุด"
...
"มีปัญหาอะไร ? " ประมุขแห่งรัฐถามด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความตื่นตระหนก
"เรากำลังถูกฉุดไว้โดยแรงดึงดูดลึกลับ ยานทั้งหมดติดอยู่ในจุดเดียวกัน ! " ลูกเรือคนหนึ่งตอบทันทีหลังจากค้นหาเหตุผล
"มันเกิดขึ้นได้ยังไง นี่เป็นเรื่องปกติหรือเปล่า ? "
ทุกคนยืนเงียบกริบ ดูหน้าซีดเซียว ประมุขแห่งรัฐจ้องมองมาที่พวกเขาและรู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น เขามีความรู้สึกที่ไม่ดีกับเรื่องนี้
ต่อมาหน้าจอที่อยู่ตรงกลางจู่ ๆ ก็กระพริบสองสามครั้งและเกือบจะในทันทีรูปร่างที่เหมือนมนุษย์ก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอ
ตอนนี้ Glassian ทุกคนมองที่หน้าจอด้วยความหวาดกลัว ความตื่นตระหนกที่ไม่อาจอธิบายได้ก็กระจายไปทั่วพวกเขา รูปร่างนี้กำลังยืนอยู่ในอวกาศและดูเหมือนภาพที่พร่ามัว ราวกับว่าแสงรอบ ๆ นั้นถูกเปลี่ยนแปลงโดยเขา
ตาของรูปร่างนั้นไม่มีการบ่งบอกอารมณ์แม้แต่น้อย ผ่านหน้าจอนั้นเขาจ้องมองทะลุจิตวิญญาณของทุกคน ทำให้ชาว Glassians ทั้งหมดตัวสั่นด้วยความกลัวและจิตใจของพวกเขาก็ว่างเปล่า
"Glassians ? " ฝั่งตรงข้ามดูเหมือนจะพูดภาษาแปลก ๆ ออกมา
ก่อนที่ Glassian ทุกคนจะมีโอกาสได้ยินสิ่งที่เขาพูด ยานรบของ Glassian ได้สลายตัวเป็นอะตอมทันที ในเวลาเดียวกันชาว Glassians ทั้งหมดก็สลายตัวเป็นอะตอม