บทที่ 38 : โอสถชั้นสูง
ตะวันจันทราหมุนเวียนเปลี่ยนผัน..
มีกลุ่มคนบินผ่านมามากมายเหมือนกำลังค้นหาอะไรบางอย่าง หลินฟ่านก็ใจเย็นไม่ได้รีบร้อนหลบหนีมันทำเพียงแอบเงียบๆ ยามสัมผัสได้ถึงการเคลื่อนไหว
วันต่อมา
หลังจากที่ยันยันได้แล้วว่าทุกคนล้วนจากไปหมดสิ้น เขาก็ออกมาจากที่หลบซ่อน
นี่ต้องขอบคุณระบบเทพวิชาที่สามารถซ่อนการเพาะปลูกของเขาได้ เพราะเหตุนี้เขาจึงสามารถเล็ดรอดตาข่ายฟ้าครั้งนี้มาได้ หากระดับพลังของเขาสามารถถูกตรวจสอบโดยผู้อื่นได้ ป่านนี้เขาไม่มีทางยืนยิ้มอย่างสบายใจแน่ๆ
ยิ่งคนระดับสูงๆพวกมันจะมีความไวต่อสัมผัสพลังอย่างมาก น่าเสียดายที่ตอนนี้ไม่ว่าพวกมันจะระดับสูงสักแค่ไหน ก็ไม่อาจตรวจจับพลังของหลินฟ่านได้ ...และหลังจากเรื่องราวนี้มันทำให้หลินฟ่านตระหนักถึงความต่างชั้นของระดับขั้นพลังมากยิ่งขึ้น
หากเขาต้องเผชิญหน้ากับระดับศักดิ์สิทธิ์ขั้น 7 ถึงขั้น 8 อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เพียงแค่เศษเสี้ยวพลังของพวกมันก็สลายร่างเขาเป็นธุลีได้อย่างง่ายดาย แม้แต่ระดับก่อเกิดขั้นที่ 7 หากว่าระบบไม่บังเอิญพัฒนาพอดีและไม่ฟื้นคืนร่างกายให้เขา เขาก็คงตกตายไปแล้ว
ตอนนี้หลินฟ่านสาบานกับตนเองเอาไวว่า หากไม่มั่นใจว่าจะชนะ 100% หรือเจอคนที่มีระดับชั้นสูงกว่าเขา เขาจะไม่ต่อสู้กับมันเด็ดขาด....นี่ไม่ได้เรียกว่าขี้ขลาด เขาเรียกว่า อยู่เป็น
...
หลินฟ่านปัดเศษดินสิ่งสกปรกต่างๆออกจากตัว ทว่าดูเหมือนฝ่ามือของเขายังคงหลงเหลือกลิ่นหอมอยู่จางๆ
หลินฟ่านถึงกับสูดดมมือตัวเองอย่างช่วยไม่ได้ ยังไงเขาก็ยังเป็นไอหนุ่มเวอร์จิ้น การได้สัมผัสเนินปุยหิมะที่ชายหลายคนปรารถนา ย่อมไม่สามารถทำให้เขาสงบสติอารมณ์ไว้ได้ ทั้งเจ้าของยังงดงามราวกับเทพธิดา อดไม่ได้ที่มันคิดจะลงมือทำร้ายตัวเองเสียบัดนี้แต่ทว่านี่มันกลางป่า คงแปลกพิกลหากมันจะมาขัดจรวดเอาตอนนี้..แต่มันก็ยืนทำหน้าลามกสูดดมกลิ่นหอมจางๆที่มืออยู่นานสองนาน
'ไปดีกว่า ไปตามทางนี้คงถึงเมืองราชวงศ์หยางเกริกไกร' ตอนนี้หลินฟ่านราวกับ คนที่วางถุงกาวแล้วตั้งสติได้ ..มันเอ่ยกับตัวเองในใจถึงสิ่งที่ต้องกระทำ
'แล้วมันยังอีกไกลไหมหว่า? หลินฟ่านสงสัยเล็กน้อยแต่มันก็ไม่คิดอะไรมาก ถึงตอนนี้รู้ไปยังไงมันก็ต้องเดินอยู่ดี พอคิดได้มันก็หยุดคิด และตั้งหน้าตั้งตาเดินทางต่อไปโดยใช้วิชาช่วยเหลือสลับกับพักผ่อนเป็นระยะๆ
'ติ๊ง!! ... ขอแสดงความยินดี 'เคลื่อนร่างเงาลวง' Lv +1'
‘หือ Lv ขึ้นอีกแล้ว?’
หลินฟ่านรู้สึกประหลาดใจจนต้องหัวเราะออกมา คนอื่นเขาฝึกกันแทบตายกว่าจะใช้วิชาได้อย่างเป็นธรรมชาติหรือใช้ออกอย่างเชี่ยวชาญ แต่มันแค่ใช้ในการเดินทางบ่อยๆ Lv ก็เพิ่มขึ้น และนั่นทำให้วิชายิ่งมีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น
"เคลื่อนร่างเงาลวง" เป็นวิชาที่ดีเยี่ยม แต่ทว่ามันกินพลังงานที่แท้จริงมากเกินไป
ตอนนี้เขามีพลังงานที่แท้จริงแค่ 200 หน่วยเท่านั้น หลินฟ่านรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยกับการมีค่าพลังงานที่จริงน้อยนิดแบบนี้ เนื่องจากการใช้วิชา "เคลื่อนร่างเงาลวง" นั้น จะใช้ค่าพลังงานที่แท้จริง ถึง 10 หน่วย ต่อหนึ่งชั่วโมง
ถ้าเขามีความจำเป็นที่ต้องหนีตาย นั่นหมายความว่าเขามีเวลาในการหนีอย่างสุดกำลังได้แค่ 20 ชั่วโมงเท่านั้น
นอกจากนี้พลังงานแท้จริงยังไม่ฟื้นฟูอัตโนมัติด้วยหากเขาไม่พักผ่อน เรื่องนี้ทำให้หลินฟ่านปวดหัวหนักมาก หากรู้ว่าจะเป็นแบบนี้ เขาคงหาพวกวิชาที่มีไว้ฟื้นพลังงานที่แท้จริงตั้งแต่ตอนที่อยู่เขตนอกของนิกายปีศาจศักดิ์สิทธิ์แล้ว
เมื่อหลินฟ่านเดินทางอย่างปลอดภัยมาระยะหนึ่ง เขาก็คิดว่าถึงเวลาอันควรที่จะตรวจสอบของที่ได้มาเสียที
ได้ของมากมายจากคนที่มีการบ่มเพาะระดับศักดิ์สิทธิ์ถึง 2 คน นี่ทำให้หลินฟ่านรู้สึกปลาบปลื้มไม่น้อย นี่นับว่าเป็นโอกาสที่หาได้ยากอย่างมากแทบจะหนึ่งในล้านเลยทีเดียว
ระดับศักดิ์สิทธิ์ขั้นที่ 7 และ 8 พวกมันทั้งคู่นับว่าแข็งแกร่งกว่าเด็กโข่งอย่างเมิ่งหยางกวนเสียอีก
หลินฟ่านเริ่มตรวจสอบในแหวนมิติของโม่อี้ซวนก่อนเป็นอันดับแรก เมื่อมองเข้าไปมันเห็นสิ่งของมากมายทำให้มันยิ้มออกมาด้วยความดีใจไม่น้อย
'ติ๊ง!! ... ค้นพบขวดโอสถระดับทมิฬขั้นต่ำ บรรจุไว้ด้วย เม็ดยารัตติกาล x 10'
'ผลกระทบ: หลังจากบริโภคจะเพิ่มความเร็วในการเพาะปลูกอย่างมาก'
'เมื่อรับประทาน: Exp +50,000'
หลินฟ่านรู้สึกยินดีอย่างยิ่ง เขาไม่คิดเลยว่าเขาจะได้รับโอสถระดับทมิฬมาง่ายๆแบบนี้ ... โชคดีจริงๆ เมื่อหลินฟ่านทำการตรวจสอบดูก็พบว่า การกินโอสถที่เกี่ยวข้องกับการบ่มเพาะโดยตรงนั้น เพิ่มค่า EXP ให้มันมากกว่ากินโอสถจำพวกรักษาเยอะนัก
มันก็ต้องแน่นอนอยู่แล้วว่าโอสถที่เกี่ยวข้องกับการบ่มเพาะจะให้ผลลัพธ์มากกว่าโอสถที่ใช้ในการรักษา
หลินฟ่านไม่คิดอะไรมากมันเทยารัตติกาลออกมาทั้งหมด 10 เม็ด ก่อนที่จะยัดใส่ปากรวดเดียวหมด
'ติ๊ง!!... รับประทาน โอสถรัตติกาล 10 เม็ด EXP +500,000'
เมื่อหลินฟ่านกินยาเสร็จสิ้นมันก็ทำการค้นหาในแหวนมิติต่อ มันได้พบโอสถอีกมากมาย นับว่าสร้างความสุขให้มันอย่างมาก
'ติ๊ง!! ... ค้นพบขวดโอสถระดับทมิฬขั้นต่ำ บรรจุไว้ด้วย เม็ดยาทองประสานกาย x 10'
'ผลกระทบ: หลังจากการบริโภคจะรักษาอาการบาดเจ็บทั้งหมดในร่างกาย'
'เมื่อรับประทาน: EXP +60,000'
ถึงแม้ว่าหลินฟ่านจะไม่เคยเห็นเม็ดยาพวกนี้มาก่อน แต่มันก็เข้าใจระดับของโอสถเป็นอย่างดี ระดับเซียน, ระดับสวรรค์, ระดับปฐพี, ระดับทมิฬ, ระดับส่องประกาย,ระดับมนุษย์
ยาที่มันพบในแหวนมิติตอนนี้จัดได้ว่าอยู่ในระสูงพอสมควรเพราะมันอยู่ในระดับทมิฬ หากมันยังอยู่ที่นิกายศักดิ์สิทธิ์ไม่รู้ว่าชาติไหนจะได้พบเจอเม็ดยาเช่นนี้อีก หากไม่นับเม็ดยาที่เป็นของขวัญลึกลับ
เขาไม่คิดอะไรมากและไม่คิดจะตรวจสอบเม็ดยาให้เสียเวลาอีก รีบหยิบเม็ดยาทั้งหมดเทออกมาก่อนที่จะเอาเข้าปากทันที เพราะยังไงทั้งหมดก็เป็นโอสถที่น่าจะเกี่ยวข้องกับการบ่มเพาะหรือไม่ก็โอสถที่เกี่ยวกับการรักษาถึงยังไงพวกมันก็ล้วนแล้วแต่ให้ EXP เมื่อกินโดยไม่น่าจะมีผลกระทบอะไร
'ติ๊ง!!... รับประทาน โอสถทองประสานกาย 5 เม็ด EXP +300,000'
'ติ๊ง!!... รับประทาน โอสถ เสริมพลังเทพ 1 เม็ด EXP +100,000'
'ติ๊ง!!... รับประทาน โอสถเสริมเลือดเทพ 10 เม็ด EXP +200,000'
...
ตอนนี้หลินฟ่านราวกับคนติดยามันกินยาอย่างบ้าคลั่ง เมื่อของโม่อี้ซวนหมด มันก็รีบเปิดแหวนมิติของหนี่หมันเทียนก่อนที่จะหยิบโอสถและสิ่งที่น่าจะเป็นสมุนไพรออกมากิน
มันกินยาไปพร้อมกับทำสีหน้ามีความสุขอย่างมาก
'ติ๊ง!!... รับประทาน โอสถ หลอมรวมจิตกระบี่ 1 เม็ด EXP +200,000'
'ติ๊ง!!... รับประทาน โอสถ ชายหญิงหฤหรรษ์ 6 เม็ด EXP +1,800'
...
'เดี๋ยวนะ มะกี้ยาไรวะ?' หลินฟ่านที่กำลังกินยาราวกับนมอัดเม็ดรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย ว่าทำไมค่า EXP จากยาที่มันกินไปเมื่อกี้ถึงได้น้อยนิดนัก? มันรู้สึกแปลกๆและสงสัย
...นี่เป็นยาจากผู้บ่มเพาะระดับศักดิ์สิทธิ์ มันไม่น่าจะมียาระดับต่ำที่ให้ค่า EXP น้อยขนาดนี้
'ติ๊ง!! ... ค้นพบ โอสถ ชายหญิงหฤหรรษ์'
'ผลกระทบ: สามารถป้องกันการตั้งครรภ์หลังจากมีเพศสัมพันธ์ได้'
"พ่องงงงงง... " หลินฟ่านเริ่มถุยน้ำลายออกมาอย่างบ้าคลั่ง 'เชี่ยเอ๊ย นี่เราพึ่งแดรกยาคุมไปเหรอวะเนี่ย แม่งเอ๊ย แม่งแม่ง! เชี่ยนี่ของหนี่หมันเทียนชัวร์ อีเวรเอ๊ย ไม่คิดเลยว่าคนที่มีระดับศักดิ์สิทธิ์ยังต้องใช้ยาจำพวกนี้อยู่อีก แหวะ แม่งงงบัดซบสิ้นดี พ่องแดรกยาคุมมมมม ก็มา!
หลินฟ่านอดไม่ได้ที่ต้องกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงราวกับปลงตก "ช่างเถอะ ... ยังไงแม่งก็ให้ค่า EXP เป็นพัน หยวนๆไปแล้วกัน '
แต่คราวนี้หลินฟ่านค่อยๆกินยา และก่อนจะกินมันจะตรวจสอบให้ดี เพราะไม่อยากกินยาเพี้ยนๆอะไรไปอีก เกิดกินยาที่ระงับความรู้สึกอะไร แล้วดันมีผลกระทบขึ้นมา มันไม่ซวยเหรอ?
'ติ๊ง!! ... ค้นพบ โอสถ ฟินิกส์ขาววูชิ x 10'
'ผลกระทบ: บำรุงรักษาร่างกายของสตรีในขณะที่มีประจำเดือน'
'เมื่อรับประทาน: EXP +10,000'
เมื่อหลินฟ่านหยิบโอสถขวดสุดท้ายขึ้นมา สีหน้ามันบิดเบี้ยวในทันที
‘อ่า ... นี้เอ่อ ... เอาวะยังไงก็เป็นยาบำรุง... กินๆแม่งไปเหอะ’
หลินฟ่านลังเลที่จะกินยาฟินิกส์ขาววูชิลงไปเล็กน้อย แต่ยานี้หากกินหมดมันให้ค่า EXP ถึง 100,000 เขาเลยตัดใจกินมันลงไปทั้งหมดรวดเดียว
'ติ๊ง!!... รับประทาน โอสถ ฟินิกส์ขาววูชิ 10 เม็ด EXP +100,000'
เมื่อหลินฟ่านกินยาที่มีอยู่ทั้งหมด มันก็เรอออกมาด้วยความแน่นท้อง เขารู้สึกสบายใจขึ้นมาบ้างถึงแม้ว่าจะมียาแปลกๆ แต่สุดท้ายเขาก็ได้ EXP มาง่ายๆ
'ติ๊ง!! ... ขอแสดงความยินดี Lv ตัวละคร +1'
หลังจากกินยาจนหมดในที่สุดเขาก็เลื่อนระดับ ตอนนี้จากระดับก่อเกิดขั้นที่ 2 เขาได้กลายมาเป็นระดับก่อเกิดขั้นที่ 3 ในที่สุด
แต่หลินฟ่านก็ยังรู้สึกไม่ค่อยพอใจสักเท่าไร ถึงแม้ว่าทั้งสองจะมีเม็ดยาจำนวนมากแต่เขาก็รู้สึกว่า พวกมันยังมีเม็ดยาระดับต่ำไม่เหมาะกับระดับศักดิ์สิทธิ์ของพวกมันสักเท่าไร หลังจากที่เขากินไปตั้งมากจนหมด Lv ของเขาเพิ่มขึ้นเพียง Lv เดียวเท่านั้น ...
"เฮ้อออ ... " หลินฟ่านส่ายหัวด้วยความขัดใจ
นี่หากโม่อี้ซวนและหนี่หมันเทียนรู้ว่าหลินฟ่านพึ่งกินยาทั้งหมดของพวกมันลงไปแล้วทำท่าทางไม่พอใจแบบนี้ พวกมันคงต้องกระอักเลือดจนตายด้วยความคับแค้นอย่างแน่นอน พวกมันเหน็ดเหนื่อยและทุ่มเทไปอย่างมากกว่าจะได้โอสถพวกนี้มา
แม้ทั้งคู่จะอยู่ในระดับศักดิ์สิทธิ์ แต่เม็ดยาพวกนี้ก็มีค่าต่อพวกมันมาก
เช่นเม็ดยาระดับทมิฬนั้นถึงแม้จะไม่ถือว่าเป็นเม็ดยาระดับสูงมาก แต่ผลของมันก็ค่อนข้างดีเลิศ เพราะมันสามารถเพิ่มความเร็วในการเพาะปลูกได้ถึงสองเท่า การหลอมสร้างเม็ดยานั้นไม่ได้ยากอะไร แต่วัตถุดิบและสมุนไพรที่ใช้นี่สิ นับว่าหายากมาก
แต่หลินฟ่านกินพวกมันทั้งหมด แล้วเขายังกล้าทำท่าทางไม่พอใจอีก...