GED : 6 หมดความหวัง
อินทรีย์เมฆาเพลิงคำรามจนทั้งสวรรค์และแผ่นดินโลกต้องสั่นสะเทือน!
มันกำลังคุ้มคลั่ง..
เมื่อทุกสายตากำลังจับจ้องหญิงสาวที่กำลังเดินเข้าหาชุนหลิงเยีย
อินทรีย์เมฆาเพลิง ระพรือปีกและจับเฟิงหวูออกมาจากฝูงชน
เฟิงหวูได้แต่ยืนตะลึง!
“ให้ตายสิ!” หญิงสาวกำลังตกใจสุดขีด
เธอถูกอินทรีย์เมฆาเพลิงจับตัวไป!
สติของเฟิงหวูหลุดลอยไปชั่วขณะ เมื่อรู้สึกตัวเธอก็อยู่ที่อกของอินทรีย์ยักษ์เสียแล้ว "ปล่อยข้าลงเดี๋ยวนี้ เจ้าทำแบบนี้กับข้าทำไม?"
อินทรีย์ตอบ "เจ้าหนุ่มนั่นเหยียบศีรษะข้า เพราะฉะนั้นข้าจะเอาตัวผู้หญิงของมันไป!"
เฟิงหวูรู้ทันทีว่า "เจ้าหนุ่มนั่น" ที่อินทรีย์ยักษ์กล่าวถึงคือใคร เธอจึงรีบปฏิเสธ
"ข้าไม่ใช่ผู้หญิงของเขา!"
"เจ้าเป็นผู้หญิงของมัน!" อินทรีย์ยักษ์ตอบอย่างหัวแข็ง สายตาของมันช่างดูเกรี้ยวกราดนัก
เฟิงหวูถอนหายใจ "...ก็ได้ บอกมาเถอะว่าในบรรดาหญิงสาวท่ามกลางฝูงชนทั้งหมด ทำไมเจ้าถึงเลือกข้าล่ะ?!" ทำไมเธอถึงกลายเป็นคนโชคร้ายทั้ง ๆ ที่มีหญิงงามอยู่ตั้งมากมาย ?
อินทรีย์เมฆาเพลิงยิ้มเยาะ "หญิงพวกนั้นต่างเสียสติกันไปหมด พวกนางทำให้ข้ากลัว แต่เจ้าไม่ใช่ เจ้าดูเหมือนลูกแกะตัวเล็ก ๆ"
เฟิงหวูแทบเสียสติ เจ้าบ้า!
เท่ากับว่าที่เธอต้องมาเสี่ยงอันตรายเป็นเพราะเธอไม่ยอมสะบัดผมและถวายตัวให้ชุนหลิงเหยียเหมือนคนอื่นอย่างนั้นเหรอ? นี่มันเหตุผลบ้าบออะไรกัน?!
ชุนหลิงเหยียแค่คลาดสายตาเพราะความประหลาดใจไปเพียงชั่วครู่
เขากระชับดาบทลายนภาของตนก่อนจะพุ่งไปหาอินทรีย์ยักษ์ราวกับกระสุนปืนใหญ่!
อินทรีย์เมฆาเพลิงจับเฟิงหวูโดยโอบคอและใช้ร่างเธอเป็นโล่กำบัง ก่อนจะตะโกนขู่ชุนหลิงเหยีย "เจ้า หยุดอยู่ตรงนั้น! ถ้าเข้ามาใกล้ นางต้องตาย!"
เฟิงหวูรู้สึกอยากจะตายจริง ๆ ในตอนนั้น!
เจ้าล้อข้าเล่นรึยังไง? คนใจแข็งและไม่แยแสอะไรอย่างชุนหลิงเหยียมีหรือที่เขาจะสนใจว่าใครจะเป็นรึจะตาย แล้วทำไมอินทรีย์ยักษ์ถึงคิดว่าเขาจะกลัวกันเล่า?
“นี่ ไม่ได้ยืนที่ข้าพูดรึไง? ข้าบอกว่าอย่าเข้ามาใกล้!" อินทรีย์ยักษ์ได้แต่บินหนี
ชุนหลิงเหยียเหยียดยิ้ม เขาไม่เคยมองไปทางเฟิงหวูตั้งแต่แรกแล้ว ราวกับเธอเป็นเพียงแค่ขนนกเส้นหนึ่งเท่านั้น!
เมื่อเห็นว่าทุกอย่างไม่เป็นไปอย่างที่คาดการณ์ไว้ อินทรีย์ยักษ์เริ่มสั่นกลั่ว!
ตอนนั้นเอง อินทรีย์ยักษ์ขยายปีกจนปกคลุมเวหาไปเกือบครึ่งหนึ่งและปล่อยสายฟ้าออกมา!
“ไม่นะ!”เฟิงหวูร้องตะโกนสุดเสียง!
อินทรีย์ยักษ์ทิ้งร่างของเฟิงหวูและบินหนี!
มันบินไปจนไกล!
ดวงตาของเฟิงหวูเริ่มเลือนลาง เธอปวดท้องและรู้สึกกระแสลมเย็นยะเยือกสัมผัสเข้าที่แก้มของเธอ!
เมื่อมองไปด้านล่าง เธอตระหนักได้ว่าร่างของเธอนั้นลอยสูงขึ้น สูงขึ้น..
ทุกคนที่ยืนอยู่บนพื้นนั้นดูตัวเล็กราวกับมดงาน
ท้ายที่สุด ร่างของเธอห้อยอยู่กับกรงเล็บของอินทรีย์เมฆาเพลิงท่ามกลางเวหา!
"เจ้า-"เฟิงหวูอยากจะตบหน้านกยักษ์เสียเหลือเกิน
เจ้านกกล้าดียังไงมาลักพาตัวเธอ..
อินทรีย์เมฆาเพลิงมองต่ำลงและรู้ตัวว่าหญิงสาวยังอยู่ที่นี่ ยิ่งทำให้อินทรีย์เมฆาเพลิงหงุดหงิด
ทำไมนางยังอยู่ที่นี้ ? อินทรีย์เมฆาเพลิงใช้กรงเล็บกุมร่างของเฟิงหวูไว้และกำลังจะขว้างเธอลงมา!
เฟิงหวูรีบร้องถาม "เจ้าคิดว่าเจ้ากำลังทำอะไรกัน!"
ความสูงขนาดนี้คงฆ่าเธอแน่นอน!
อินทรีย์เมฆาเพลิงจ้องมองเฟิงหวูอย่างร้อนรน "เจ้าไร้ประโยชน์แล้วก็เป็นตัวถ่วง! เจ้ามีดีอะไรบ้างงั้นรึ?"
เฟิงหวูถอนหายใจและสู้กลับด้วยความโกรธ
“อ๋อเหรอ เจ้าจะบอกว่ามันเป็นความผิดข้างั้นสิ?"
นกยักษ์ตอบ "ข้าไม่เคยพบตัวประกันที่ไร้ประโยชน์เช่นเจ้า แล้วเจ้ามีอะไรดีล่ะ?"
เฟิงหวูได้ฟังอยู่เงียบๆ
ข้าจะไม่คุยกับเจ้า!
จบตอน